Realpolitika e Ibrahim Rugovës

[biligoa]

Analiza politike - historike


Realpolitika e Ibrahim Rugovës

( 8 )


Babaxhani Ibrahim Rugova - kryetar i pesë organeve politike…dhe injoranca e tij!!!


Shkruan: Sheradin BERISHA / 14. 05. 2008


Sa funksione politike kishte Ibrahim Rugova


Siç kam vu në pah edhe një herë tjetër më lartë, Ibrahim Rugova ka ushtruar disa funksione politike.

Ka qenë:

- Kryetar i Lidhjes Demokratike të Kosovës;

- Kryetar i Këshillit të Përgjithshëm të Lidhjes Demokratike të Kosovës;

- Kryetar i Republikës së Kosovës;

- Kryetar i Shoqatës së Shkrimtarëve të Kosovës;

- Kryetar i Këshillit Koordinues të Partive Politike Shqiptare në Kosovë;

- Kryetar i Këshillit Koordinues të Partive Politike Shqiptare në ish-Jugosllavi;


Pra, z. Ibrahim Rugova siç duket kudo ka qenë “koka” e piramidës politike ! “Një kumulim i tillë postesh njihet vetëm në sistemet diktatoriale, mirëpo z.Ibrahim Rugova nuk e ka as pamjen e diktatorit, as zemrën e diktatorit, as shpirtin e diktatorit. Ai është njeri i butë, më i butë se pambuku; ai deri më sot, askujt as “dreq” me gojë nuk i ka thënë! Ai është aq i butë sa që ka pranuar t´ia ngarkojnë të gjitha përgjegjësitë mbi shpatulla, si Krishtit kryqin dhe të gjitha ky i bart pa fjalë, duke mos pasur kohë as që të kujtohet se si pat pësuar Krishti në kohën e vet.” – ka thënë Adem Demaçi, në një intervistë “Mungesë serioziteti, apo vetmashtrim” Zëri Shqiptar, Nr. 11, 17 tetor 1995, fq.16.


Lidhur me këtë çështje edhe kryebashkiaku i Tiranës Edi Rama ka bërë një konstatim gjenial për Ibrahim Rugovën. Kur ishte në Prishtinë (pas luftës) e takoi edhe Rugovën, dhe më pas pat deklaruar: “Shyqyr Zotit që nuk jeton në Shqipëri, se do të ishte kryetar derisa të merrte frymë. Jo pse ky njeri di diçka, por është babaxhan ashtu si shqiptarët e donë. Ky do të vdes si kryetar.“ ( !!! )


Sa ishin funksionale, funksionet politike të “kokës” Ibram Rugova?!

Ibrahim Rugova ishte kryetar i shumë organeve, por, shtrohet pyetja sa kanë qenë funksionale këto organe të “Kokës” Ibrahim Rugova? Koha ka dëshmuar tashmë se nuk ishin qenë aspak funksionale.


Për të argumentuar këtë gjë, po i analizojmë dy funksionet e fundit të tij., që kishin karakterë gjithëpërfshirës.


Më 22 korrik 1991, u formua Këshilli Kordinues i Partive Politike shqiptare të Kosovës i përbërë nga:


- Lidhja Demokratike e Kosovës,

- Partia Parlamentare e Kosovës,

- Partia Fshatare e Kosovës,

- Partia Shqiptare Demokristiane e Kosovës,

- Partia Socialdemokrate e Kosovës dhe

- Partia Republikane e Kosovës dhe

kryetar i këtij këshilli u zgjodh Ibrahim Rugova.


Ndërkohë themelohet edhe Këshilli Koordinues i Partive Politike Shqiptare në ish- Jugosllavi, dhe përfshiheshin:
- Lidhja Demokratike e Kosovës,

- Partia e Prosperitetit Demokratik,

- Lidhja Demokratike në Mal te Zi,

- Partia për Veprim Demokratik,

- Partia Fshatare e Kosovës,

- Partia Shqiptare Demokristiane e Kosovës,

- Partia Parlamentare e Kosovës,

- Partia Socialdemokratike e Kosovës,

- Partia e Unitetit Kombëtar Shqiptar,

- Partia Popullore Shqiptare, dhe

- Partia Demokratike Shqiptare dhe

kryetar i këtij këshilli zgjidhet kush tjetër pos Ibrahim Rugovës.


Formimi i këtyre dy këshillave politikë gjithëshqiptarë u prit me entuziazëm në popull, sepse u mendua se tashmë do të punohet bashkarisht për ndërtimin e një platforme të qartë, për çlirim nga pushtuesit sllavë. Por, duket se ky entuziazëm nuk zgjati shumë kohë.


Injoranca e Ibrahim Rugovës!


Në fillim u mbajtën disa mbledhje, por, në ato mbledhje nuk u vendos asgjë, sepse kryetari Rugova as rregullore apo programe të punës nuk kishte hartuar dot. Me kalimin e kohës Rugova i rralloi takimet, madje edhe kur partit tjera kërkonin që të takoheshin, ai ju thoshte së shpejti do të mblidhemi dhe kështu i shtynte ose i sabotonte ato, pra, nuk shkonte fare në takim. Dhe, me kalimin e kohës vetevetiu këto dy këshilla, ndonëse ishin jofunksional gjatë gjithë kohës, u amortizuan, për të mos thënë u shuan plotësisht, sepse në letër ato vazhdonin të ekzistonin si organe mashtruese për popullin në duar të kokës „piramidale“ Ibrahim Rugova.


Një shembull: Në janar të vitit 1995 personalitete të ndryshme politike, së bashku me intelektualë të shquar patën shkuar te Ibrahim Rugova për t‘u takuar me të (në selinë e LDK-së), me qëllim të konsultimit dhe gjetjes së rrugëve të përbashkëta politike, në një kohë kur Kosova dhe populli shqiptarë po përjetonte ditët më të rënda nën pushtimin serbë. Mirëpo, për fat të keq „koka“ – Ibrahim Rugova nuk mori pjesë, i injoroi të gjithë…!


Po kështu edhe me rastin e organizimit të protestave paqësore nga ana e studentëve, një delegacion studentësh shkuan së bashku me rektorin e Universitetit të Prishtinës, dr. Ejup Statovci për tu takuar me Rugovën, por edhe kësaj radhe, Rugova nuk ishte i gatshëm t´i takonte ata, me arsyetimin se „nuk ka kohë“, ndërkohë që gjente kohë t´i takonte grupet joformale të studentëve në krye me të afërmin e tij Naser Rugova. Madje ai gjente kohë për tu takuar edhe me sportistë, këngëtarë etj., por nuk gjente dot kohë t´i takonte përfaqësuesit legjitimë të studentëve, udhëheqësit e Unionit të Pavarur të Studentëve të UP-së!


A e meriton selia - Baraka e LDK-së të jetë “shtëpi e pavarësisë”?!


Ndër funksionet e lartëpërmendura të Ibrahim Rugovës radhitet edhe funksioni i Kryetarit të Shoqatës së Shkrimtarëve të Kosovës. Ibrahim Rugova duke e shfrytëzuar këtë pozitë jopolitike (nga viti 1988), pasi zgjidhet Kryetar i LDK-së në Kuvendin themelues, më 23 dhjetor 1989, i cili u mbajt në ambientet e selisë së Shoqatës së Shkrimtarëve, shtëpinë e shkrimtarëve e shndërron në shtëpi të LDK-së. Dhe, për çudi pasardhësi i Ibrahim Rugovës, kryetari i Kosovës Fatmir Sejdiu, më 23 dhjetor 2007 me rastin e 18 vjetorit të themelimit të LDK-së, me një vendim të veçantë presidencial, këtë shtëpi të partisë e shpalli në “Shtëpi të Pavarësisë”.


Nuk e di se çfarë kriteresh ka përdorë z.Sejdiu kur e ka marrë këtë vendim „historik“, për ta shpallur selinë e LDK-së si „shtëpi të pavarësisë“ por, dihet mirëfilli , se nga kjo seli e LDK-së ka dalë:


- marrëveshja e famshme për arsim e nënshkruar në mes Rugovës dhe Millosheviqit,

- në këtë „shtëpi të pavarësisë“, vetëm shtatë ditë pas takimit Millosheviq-Rugova më 15 maj 1998 në Beograd, saktësisht më 22 maj 1998 është mbajtur takimi i negociatorëve shqiptaro-serbë për çështjen e arsimit etj., ku nga pala serbe ishin: Nikolla Shainoviq - nënkryetar i Qeverisë së RFJ-së, Ratko Markoviq - nënkryetari i qeverisë së Serbisë ( të cilët aktualisht po gjykohen në Hag për krime të kryera gjatë luftës në Kosovë), pastaj ishte Tomisllav Nikoliq, nënkryetar i Partisë Radikale të Sheshelit, i cili gjithashtu në Hag po gjykohet për krimet e kryera në Kosovë nga njësitë çetnike të kësaj partie etj.

- Në këtë „shtëpi të pavarësisë“, janë bojkotuar shumë takime që kishin për qëllim unifikimin e faktorit politik shqiptarë, madje janë bojkotuar edhe takimet konsultative të kërkuara nga Unioni i Studentëve të UP-së për organizimin e protestave paqësore kundër pushtimit klasik të objekteve shkollore-univerzitare etj,

- nga kjo barakë kanë marrë udhë qindra deklarata akuzuese në adresë të luftës së lavdishme të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës dhe bartësve të kësaj lufte, madje

- në këtë „shtëpi pavarësie“ janë shkruar edhe vendime për kriminalizimin e UÇK-së, siç është vendimi i 19 nëntorit 1998 i nënshkruar nga Ibrahim Rugova, për formimin e “Komisionit për hulumtimin e krimeve të luftës”, etj etj.


Sa për ilustrim: lexoni e shikoni disa foto + dokumente:

· Dokumenti: Marrëveshja (Dogovori) Millosheviq-Rugova, për arsim!

· Dokumenti: Vendimi i Rugovës, për hulumtimin e krimeve të luftës

· Foto: Takimi i famshëm Rugova-Millosheviq në Beograd, më 15.05.98

· Foto: Takimi serbo-shqiptarë në selinë e LDK-së, më 22.05.1998

( Ndërkaq për të gjitha këto foto-dokumente më gjerësisht do të

shkruaj në kapitujt e mëposhtëm)


Se ka pasur deklarata akzuese në adresë të UÇK-së që kanë dalë nga kjo shtëpi, këtë fakt e pohon edhe Adnan Merovci, ish - shefi për protokoll dhe Siguri i Ibrahim Rugovës. “Pas intensifikimit të veprimeve të UÇK-së 1995 -1997”, - thotë z. Merovci “ Me prononcimet e shumta, me paraqitjet publike që kanë qenë nga ajo shtëpi aty, shpeshherë është thënë që nuk duhet përjashtuar mundësia e improvizimeve të rasteve nga shërbimet serbe, për shkak të krijimit të një alibie që të komprometohen shqiptarët dhe rruga e tyre paqësore…Më vonë kur filluan të dalin komunikatat e para (të UÇK-së), gjërat nisën të sqarohen”, por edhe atëhere ”politikanët e kohës mendoj se nuk ishin në nivel të detyrës për t´i

shpjeguar dhe për t´ia plasuar këto gjëra, si popullatës ashtu edhe diplomacisë ndërkombëtare” - përfundon Adnan Merovci

(Lexo librin “Pa protokoll”, Zëri, Prishtinë 2003 , fq.73)


Kjo është “shtëpia e pavarësisë” së shpallur nga pasardhësi i Ibrahim Rugovës, z.Fatmir Sejdiu.


( Vijon )

[biligoa]

Analiza politike - historike


Realpolitika e Ibrahim Rugovës

( 9 )


Përmbajtja


- Cili ishte qëllimi i themelimit të LDK-së në shtetet perëndimore?

- Greva e 3 shtatorit 1990 dhe antigrevistët!

- Për ç´arsye LDK-ja zhvilloi fushatë të egër ndaj kryetarit të BSPK-së Prof.Dr.Hajrullah Goranit?!

- A kishte konflikte interesi midis binomit Rugova-Bukoshi ?!

- Bujar Bukoshi: Shkaku kryesor për dështimin e realizimit praktik të pavarësisë ishte dhe është Ibrahim Rugova!


* * *

Pse u themelua LDK në perëndim, si u shantazhua dr.Hajrullah Gorani nga kjo parti dhe cili ishte

konflikti midis binomit Rugova-Bukoshi!


Shkruan: Sheradin BERISHA /19. 05. 2008


Cili ishte qëllimi i themelimit të LDK-së në

shtetet perëndimore?


Në vitin 1990, pas shtrirjes dhe strukturimit të LDK-së me degë e nëndegëza gjithandej nëpër Kosovë, kryesia e LDK-së gjegjësisht kryetari “historik” i saj Ibrahim Rugova, merrë vendim që kjo parti të formohet edhe në shtetet perëndimore. Me këtë rast si përgjegjës për formimin e Degëve të LDK-së në Evropë, SHBA, Australi e gjetiu, është caktuar anëtari i kryesisë qëndrore të LDK-së Ali Aliu. Është ky Ali Aliu, ai i cili në vitin 1959 ishte njëri nga denoncuesit e Adem Demaçit në UDB dhe po i njejti që “falas” iu ka shitur shërbimit sekret serbë në kohën e udbashëve Xhevdet Hamza, Selim Brosha, Mehmet Maliqi, Rrahman Morina etj.


Adresa e parë e Ali Aliut në perëndim ishte Gjermania. Pas disa kontakteve dhe konsultimeve paraprake me mërgimtarët tanë në Gjermani, formon një këshillë nismëtarë për themlimin e LDK-së në Gjermani. Ky këshillë ndërkohë pasi i bënë përgatitjet e nevojshme, më 1 shtator 1990 në Frankfurt mban Kuvendin e parë të LDK-së për Gjermani, ku për kryetar do të zgjidhet Hafiz Gagica. Dega e LDK-së në Gjermani fillimisht ishte selia e LDK-së jashtë Kosovës, por, shumë shpejt ajo do të shndërrohet në epiqendër të LDK-së për të gjitha shtetet perëndimore. Dhe, prandaj Hafiz Gagica përveçse ishte kryetar i Degës për Gjermani, ai u zgjodh edhe kryetar i të ashtuquajturit „Kolegjium i degëve të LDK-së për Evropë, SHBA, Kanada e Australi”.


Ndonëse qëllimi parësor për formimin e LDK-së në Gjermani ishte çështja financiare, pra, grumbullimi i parave nga mërgimtarët tanë atje, atëherë qysh në kuvendin nismëtar të Frankfurtit u hodhën bazat për hapjen e një fondi në qytetin Achen, që shumë shpejt do të njihet si ”Fond i Achenit”. Në të vërtet ky fond më 8 tetor 1990 u zyrtarizua edhe pranë autoriteteve gjermane si “Fond humanitar për Kosovën”, dhe përgjegjës të këtij fondi u caktuan kryetari Hafiz Gagica, Marjan Tunaj e të tjerë. Fondi i Achenit, edhe pse ishte themeluar për qëllime humanitare, (për t´i ndihmuar, punëtorët e larguar me dhunë nga puna si dhe një armatë të tërë nevojtarësh në Kosovë), drejtuesit e tij shumë shpejt e specifikuan destinimin e këtyre mjeteve, vetëm për nevojat financiare të kryetarit të LDK-së Ibrahim Rugova dhe të strukturave të partisë.


Greva e 3 shtatorit 1990 dhe antigrevistët!


Në fillim të viteve të 90-ta kur regjimi pushtues serbë i Millosheviqit, i largoi me dhunë qindra mijëra punëtorë shqiptarë nga vendet e tyre të punës, ishte imperativ i kohës themelimi i një organizate sindikale pa ngjyrime partiake, që do t´i mbronte interesat e punëtorëve shqiptar dhe kështu do t´i ndihmonte në aspektin financiar. Dhe, më 31 qershor 1990 pas shumë konsultimesh paraprake, në Gjakovë u mbajt Kongresi i parë i Bashkimit të Sindikatave të Pavarura të Kosovës, ku kryetar zgjidhet Dr.Hajrullah Gorani, një punëtor i shquar i shkencave ekonomike dhe ligjerues i lëndës „teoria dhe analiza e bilancit“ në Fakultetin Ekonomik të UP-së. Kryetari Dr.Hajrullah Gorani, pikërisht kur Kongresi po i fillonte punimet, merret nga policia( e cila e kishte bllokuar vendin ku mbahej kongresi) dhe ata kërkonin që ky tubim i madh i punëtorëve shqiptar të mos quhet kongres, por Dr.Gorani, nuk e pranoi këtë kërkesë, me arsyetim se nivelin dhe emërtimin e një tubimi nuk mund ta përcaktojë SPB-jë(sigurimi shtetëror serb). Përkundër presionit nga regjimi pushtues serb, Kongresi pas një shtyerje i zhvilloi punimet deri në fund.


BSPK-ja si organizatë sindikale që në fillim u zotua se do të punoi guximshëm në drejtim të realizimit të kërkesave të punëtorve shqiptarë, që ishin larguar me dhunë nga vendet e tyre të punës. Dhe, ky zotim u mbajt me organizimin e grevës një orëshe gjatë javës së fundit të gushtit, e cila kulmoi me grevën e përgjithshme më 3 shtator 1990 në gjithë Kosovën. Grevës së përgjithshme ju përgjigj në mënyrë plebishitare i gjithë populli, por jo edhe kreu i “alternativës kosovare” Ibrahim Rugova, i cili në forma të ndryshme u përpoq ta pengonte mbajtjen e kësaj greve, ashtu sikurse ka bërë në të gjitha rastet tjera kur organizonin protesta, studentët, punëtorët e arsimit etj.


Përkundër thirrjeve e veprimeve antigrevë të krye “alternativistit” Ibrahim Rugova, greva e përgjithshme u mbajt me sukses, ndërsa Dr.Hajrullah Gorani u burgos dhe me procedurë të shpejtë u denua me gjashtëdhjetë (60) ditë burg, nga gjyqtari për kundërvajtje Zoran Ristiq!


· Foto: Dr.Hajrullah Gorani, kryetar i BSPK-së


Për ç´arsye LDK-ja zhvilloi fushatë të egër, ndaj kryetarit

të BSPK-së Prof.Dr.Hajrullah Goranit?!


Pas daljes nga burgu dr. Hajrullah Gorani nuk ndejti duarkryq. Meqë punëtorët e larguar nga puna jetonin në gjendje të mjerueshme, BSPK-ja duke kërkuar rrugë për t´i ndihmuar ata, vendosi të organizohet edhe në shtetet perëndimore. Në nëntor 1990 Dr.Gorani vizitoi mërgimtarët tanë në Zvicër dhe më 17 nëntor 1990 (pas një sërë tubimesh) në Surse themeloi BSPK për Zvicër. Gjatë kësaj kohe ai bëri përpjekje që aktivitetin e BSPK-së ta shtrijë edhe në Gjermani.

Mirëpo, çka ndodhi?!

Që në nismë të këtij misioni humanitar e kombëtar, dr. Hajrullah Gorani me bashkëpunëtorët e tij u pengua në forma të ndryshme nga degët e Lidhjes Demokratike të Kosovës. Në të vërtet aktivistët e LDK-së për të shantazhuar punën e BSPK-së, në teren filluan të përhapin lloj-lloj shpifjesh me karakter denigrues në adresë të dr. Hajrullah Goranit. Madje nga 7 dhjetori i vitit 1990 në emër të Kryetarit të Lidhjes Demokratike të Kosovës z.Ibrahim Rugova, aktivistët e degëve të LDK-së në Gjermani e Zvicër kanë vu në qarkullim një Komunikatë, në të cilën kontestohet organizimi i BSPK-së në perëndim. Në komunikatë, kryetari i LDK-së Ibrahim Rugova, tërheq vërejtjen se formimi i degëve të BSPK-së në shtetet e Evropës ka shkaktuar „probleme dhe konfuzione“ dhe me këtë rast z. Gorani i përkujtohet se: „Organizimi i Sindikatave të Kosovës në formën e tillë në Perëndim është në kundërshtim me normat sindikale dhe ligjore të atyre shteteve dhe të konventave ndërkombëtare…“, ndërsa, „Për këtë është tërhequr vërejtja edhe nga disa unione sindikale të shteteve të Evropës Perëndimore, pasi që punëtorët shqiptarë ashtu vehen në pozitë të vështirë për realizirnin e të drejtave sindikale në vendet ku jetojnë.“(!!!) – thuhet ndër të tjera në komunikatën e kryetarit Ibrahim Rugova.


Ibrahim Rugova e kunërshton katërcipërisht organizimin e BSPK-së jashtë Kosovës, sepse sipas tij, ky organizim na qenka „në kundërshtim me normat sindikale dhe ligjore të atyre shteteve dhe të konventave ndërkombëtare…“(!!!) Si rrjedhim i këtij konstatimi, shtrohet pyetja: Poo, mbi cilat norma ligjore është themeluar partia e tij LDK, në të gjitha shtetet perëndimore, kur dihet mirëfilli se partit politike të një vendi janë të ndaluara të funksionojnë si të tilla në një vend tjetër?!


Më gjerësisht në këtë komunikatë kryetari Ibrahim Rugova shkruan:


LIDHJA DEMOKRATIKE E KOSOVË – PRISHTINË


K O M U N I K A T Ë


Sipas informatave të vërtetuara, formimi dhe veprimi i degëve të Sindikatës së Pavarur të Kosovës në disa shtete të Evropës Perërndimore ka shkaktuar probleme dhe konfuzione, për të cilat kemi tërhequr vërejtjen me kohë. Organizimi i Sindikatave të Kosovës në formën e tillë në Perëndim është në kundërshtim me normat sindikale dhe ligjore të atyre shteteve dhe të konventave ndërkombëtare. Për këtë është tërhequr vërejtja edhe nga disa unione sindikale të shteteve të Evropës Perëndimore, pasi që punëtorët shqiptarë ashtu vehen në pozitë të vështirë për realizirnin e të drejtave sindikale në vendet ku jetojnë.

Lidhur me manipulimet e ndryshme dhe me prezentimin nga njerëzit e painformuar të Hajrullah Goranit si anëtar i Kryesisë së Lidhjes Demokratke të Kosovës dhe si bashkëpunëtor i ngushtë i Ibrahim Rugovës, njoftojmë antarësinë dhe opinionin se Harjullah Gorani as ka qenë ndonjëherë dhe as nuk është anëtar i Kryesisë së LDK-së.

Në afatin më të shkurtër Kryesia e LDK-së do të bisedojë me përfaqësuesit e Sindikatës së Pavarur të Kosovës lidhur me sqarimin definitiv të paqartësive që po krijohen me organizimin sindikal të punëtorëve tanë në Perëndim.

Ftojmë anëtarësinë tonë që të mos përzihet në organizimet e tilla të Sindikatës së Pavarur të Kosovës, në mënyrë që të mos krijohen përçarje, të cilat nuk do të ishin në të mirë të LDK-së, të Sindikatës, të Kosovës dhe të mbarë popullit tonë.

Lidhur me emisarët e shumtë që pa kurrfarë autorizimesh të LDK-së veprojnë në mesin e mërgimtarëve tanë në Evropën Perëndimore, duke kërkuar ndihma, duke krijuar shpenzime të panevojshme, bëjmë me dije se të tillët këtë e bëjnë krye në vete dhe për levërdi personale. Kjo i bën dëm të madh autoritetit të Lidhjes Demokratike të Kosovës dhe të gjitha grupacioneve opozitare në Kosovë, që synojnë sigurimin e ndihmave në mënyrë të organizuar për familjet e rrezikuara. Emisarëve të tillë nuk duhet besuar dhe nuk duhet ofruar mikpritje.


Prishtinë, më 7 dhjetor 1990


KRYESIA E LIDHJES DEMOKRATIKE TË KOSOVËS

Kryetari,

Dr. Ibrahim RUGOVA


· Lexo këtu: Komunikatën e LDK-së të dt. 7 dhjetor 1990

[biligoa]

Kjo komunikatë asokohe ka nxitur përçarje dhe indinjatë të thellë në mesin e mërgimtarëve tanë, për faktin se BSPK-ja dhe vetë dr.Hajrulla Gorani nuk e kishin nisur këtë aktivitet për të shkaktuar probleme dhe konfuzione në mesin e bashkëatdhetarëve tanë, apo për të fituar gjë personalisht.


Dihet mirëfilli se, plaku i urtë dr.Hajrullah Gorani, tërë jetën kishte punuar me nderë dhe si i tillë nuk i ka takuar asnjëherë klaneve të ndryshme apo elitës intelektuale shqiptare pro-titiste që ishte vënë prej kohësh në shërbim të regjimit komunist. Përkundrazi, Prof.Gorani i takonte radhëve të intelektualëve të persekutuar po nga ky regjim antishqiptar. Prof.Hajrullah Gorani, qysh në moshën rinore (19 vjeç) u rreshtua në radhët e organizatës patriotike „Bashkimi Shqiptar“ dhe pas aktivitetit një vjeçar, më 19 shkurt 1950 arrestohet dhe për shtatë muaj rresht torturohet mizorisht në kthinat e errëta të UDB-së famëkeqe titiste-rankoviçiste.


Më 18 shtator 1950, në Gjykatën e Qarkut në Prishtinë filloi procesi gjyqësor kundër organizatës “Bashkimi Kombëtar”, nga trupi gjykues: Arif Korapi si kryetar i kolegjit dhe gjyqtarët porotë: Ali Abdullahu e Ismail Xhemaili ( si anëtarë të kolegjit), e me pjesëmarrjen edhe të procesmbajtësit Abdyl Doda. Pas pesë seancave gjyqësore, më 3 nëntor 1950, trupi gjykues në bazë të aktgjykimit K.149/50 në “emër të popullit” Hajrullah Goranin e dënoi me 6 vjet burg të rëndë.


Duke u nisur nga këto fakte historike, mund të thuhet se, derisa komunisti Ibrahim Rugova i gëzonte të gjitha privilegjet nga regjimi i Titos, Hajrullah Gorani dergjej nëpër burgjet e po këtij regjimi antishqiptar, derisa Hajrullah Gorani ishte rreshtuar në radhët e klasës intelektuale – patriotike shqiptare, Ibrahim Rugova ishte rreshtuar në radhët e elitës intelektuale që ishte vënë në çdo aspekt në shërbim të regjimit komunist jugosllavë!


A kishte konflikte interesi midis binomit

Rugova-Bukoshi ?!


Më 19 tetor 1991, u themelua „Qeveria e Republikës së Kosovës“ dhe kryetari i LDK-së Ibrahim Rugova, për kryetar të saj emroi mjekun Bujar Bukoshi. Kjo “qeveri” në vend se të veprojë në Kosovë, ajo mori ikën dhe u përqëndrua në Gjermani e Zvicër. Kryeministri i ekziluar Bujar Bukoshi, pas vendosjes në qytetin Ulm të Gjermanisë nis punën për themelimin e të ashtuquajturit ”Fondi i Republikës së Kosovës”, që shpesh herë quhej si “Fondi i 3 %”, apo edhe si ”Fondi i Bukoshit”. Xhirollogaria e parë e këtij fondi do të hapet më 26 nëntor 1991 në Gjenevë nga z.Xhafer Shatri ish-ministër për informim në qeverinë Bukoshi, për të vazhduar pastaj në Gjermani – Ulm e në vendet tjera të Evropës, në SHBA e gjetiu.


· Foto: Tagrambledhësi i 3 % - shit Bujar Bukoshi!


Fillimisht kontribut të veçantë në formimin dhe forcimin e këtij fondi dhanë degët e LDK-së në Gjermani, Zvicër, Austri, shtetet e Beneluksit etj, mirëpo nga viti 1995 kur plasi konflikti për shkaqe interesi politik e financiar në mes Rugovës dhe Bukoshit, shumica e degëve të LDK-së të prirë nga dega e Gjermanisë, filluan ta bojkotojnë këtë fond. Deri sa mbretëronte kjo gjendje konfliktuoze (kjo zgjati deri 1998), Dega e LDK-së në Gjermani, do t´ju bëj thirrje mërgimtarëve që mjetet e grumbulluara me destinim për Fondin e Qeverisë së Kosovës, të derdhen në “Fondin e Achenit“, i cili administrohej plotësisht nga LDK-ja.


Bujar Bukoshi: Shkaku kryesor për dështimin e realizimit praktik

të pavarësisë ishte dhe është Ibrahim Rugova!


Qeveria e Kosovës në exil edhe pse ishte formuar nga „presidenti historik“ i Republikës së Kosovës Ibrahim Rugova, ky i fundit shpeshherë nuk hezitonte të thoshte se kjo qeveri “është një qeveri sa për sy e faqe”. Gjatë viteve 1995-1997 marrëdhëniet ndërmjet „presidentit“ Rugova në Prishtinë dhe „kryeministrit“ Bukoshi në Ulm të Gjermanisë (aty e kishte selinë Bukoshi) u acaruan në përmasa shqetësuese, për shkak të mosrespektimit dhe injorimit të Qeverisë nga ana e Rugovës dhe degëve të LDK-së në Gjermani etj. Në të vërtet epiqendra e konfliktit Rugova-Bukoshi ishte çëshjta e parave (financave). Bujar Bukoshi duke qenë i injoruar nga Prishtina, një kohë ia bllokoi të gjitha mjetet financiare „presidentit“ Rugova dhe tarafit të tij politikë, i cili abuzonte tmerrshëm me paratë e mërgimtarëve, që i grumbullonin tagrambledhësit e Bukoshit në perëndim.


· Foto: Bartësit e institucioneve fiktive: I.Rugova dhe Bujar Bukoshi


Në këtë periudhë konflikti në realcionin: „president“ – „kryeministër“, Bujar Bukoshi i zemruar, shfaq edhe publikisht qëndrimet e tij kundër Ibrahim Rugovës, për monopolin e krijuar politik…, dhe dëmet që po ia shkaktonte jetësimit praktik të pavarësisë së Kosovës etj, në një komunikim të hapur me lexuesit e revistës javore „Zëri shqiptar“.

- Në pyetjen e lexuesit I.S nga Gjilani:

”Sa e ndien veten fajtor kryeministri Bukoshi dhe qeveria të cilin ai e drejton për gjendjen e krijuar në Kosovë?”

- Bujar Bukoshi përgjigjet (citoi):

“Ndihem fajtor se shumë më herët do të duhej të kisha deklaruar se shkaku kryesor për dështimin e realizimit praktik të pavarësisë ishte dhe është Ibrahim Rugova. Ndihem fajtor se shumë më herët do të duhej të isha shumë më kritik ndaj monopolizimit total të jetës sonë politike dhe kombëtare nga ana e një personi; të isha kritik edhe për efektet negative, ndoshta katastrofale të një dukurie të tillë. Por, duke qenë koshient për mungesën e traditës demokratike, kam hezituar ta bëjë këtë, me qëllim që kjo të mos interpretohet si krijim i një tereni për përçarje. Tashmë shihet çartë se përçarjet ekzistojnë vetëm midis atyre që në Kosovë të vazhdojë sundimi serb dhe atyre që luftojnë për Kosovën e lirë.”- përfundon citati.


- Në pyetjen e I.M me qëndrim në Zvicër:

”Duke e ditur rëndësinë e institucioneve shtetërore dhe duke qenë i bindur për angazhimin tuaj, ju pyes se kush janë ata që pengojnë forcimin e këtyre institucioneve?”

- Bukoshi pa hezitim përgjigjet:

“IBRAHIM RUGOVA, me disa servilë rreth tij. Nuk është gabim shtypi: Ibrahim Rugova me disa servilë rreth tij. Ai ka refuzuar dhe refuzon të institucionalizojë Kosovën dhe në këtë mënyrë është njëri nga shkaktarët kryesorë të kësaj gjendjeje në të cilën jemi. Ai në mënyrë të çuditshme shkatërroi komunikimin me Qeverinë dhe jo vetëm me të: ai nuk komunikon as në Prishtinë si duhet me të tjerët. Në interpretimin tim janë disa faktorë dhe veti të Rugovës që sollën një gjendje të këtillë:

- deliri i tij i madhështisë që ndeshet me inkompetencën e tij, me deficitin intelektual dhe moral, me frikën e tij;

- mungesa e koordinimit të politikës dhe moskokëçarja ndaj zhvillimeve;

- dyshimi mbi njerëzit që sinqerisht kanë menduar dhe mendojnë të angazhohen për çështjen tonë, por edhe dyshimi edhe mbi vet çështjen;

- aventurat politike për të hyrë në marrëveshje diletante si ajo e arsimit;

- papërgjegjësia për të mbrojtur qytetarët e Kosovës të cilët, ndryshe nga ai angazhohen dhe flijohen për pavarësi të saj. Kështu mund të vazhdohet gjatë dhe shumë prej këtyre aspekteve janë të njohura fare mirë.” –përfundon citati


- Ndërkaq në një pyetje të V.A – në Zvicër:

“A mendoni se me qëndrimet tuaja karshi presidentit Rugova e keni dëmtuar çështjen kombëtare?”

- Bujar Bukoshi do të përgjigjet:

“Jo, aspak nuk mendoj ashtu, bile mendoj të kundërtën. Mos bëni gabim të identifikoni presidentin Rugova me çështjen kombëtare, sepse këto janë dy gjëra të ndryshme. E kundërta është e vërtetë: qëndrimi injorues i z.Rugova ndaj Qeverisë së Republikës së Kosovës e ka dëmtuar çështjen.” - përfundon citati.

· Burimi: Revista avore “Zëri shqiptar“ Nr. 5 – 6 Viti 53/22 qershor 1997.



( Vijon )

[biligoa]

Analiza politike - historike


Realpolitika e Ibrahim Rugovës ( 10 )


Përmbajtja


- Ibrahim Rugova në vazhdimësi ka refuzuar të pranojë UÇK-në;

- Fajtor për mungesën e unifikimit ka qenë gjithnjë Ibrahim Rugova;

- Ibrahim Rugova njeriu që minoi formimin e qeverisë së përbashkët;

- LDK-ja, parti private e Rugovës, e cila punon me programin e vitit 1990!

- Smirëziu Ibrahim Rugova!

- Rugova nuk njeh këshillë që i vjen në gjuhën shqipe!


* * *

Ibrahim Rugova minues i unifikimit të shqiptarëve

në kohë të vështira


Shkruan: Sheradin BERISHA / 21. 05. 2008


Ibrahim Rugova në vazhdimësi ka refuzuar të

pranojë UÇK-në


Milazim Krasniqi, shkrimtar dhe publicist i shquar, dhe njëri nga themeluesit e LDK-së, i pakënaqur me politikën diletante të Ibrahim Rugovës, në qershor 2000 largohet nga LDK-ja. Shkaqet e tërheqjes nga LDK-ja z. Krasniqi i bën të njohura në një konferencë me gazetarë më 16 qershor 2000. Ai para gazetarëve vuri në pah se “njëra nga çështjet, e cila ka filluar dhe po përfundon kontestin ndërmjet nesh, është çështja e vlerësimit të UÇK-së, kontributet e saj për çlirimin e Kosovës, për dimensionin dhe rolin historik që ka pasur UÇK-ja për çlirimin e vendit dhe për historinë më të re të Kosovës” - ka thënë Milazim Krasniqi.


· Foto: - Shkrimtari dhe publicisti Milazim Krasniqi


“Siç e dini, Ibrahim Rugova në vazhdimësi ka refuzuar të pranojë edhe ekzistencën e kësaj Ushtrie, madje edhe pasi që është transformuar dhe demilitarizuar ajo, ai nuk ka pranuar t'ia shqiptojë as emrin e plotë, por ka vazhduar në mënyrë fanatike t‘i quajë grupe të armatosura ose grupe të frustruara”. – thekson bindshëm Milazim Krasniqi. Sipas tij, ky qëndrim fanatik i Ibrahim Rugovës, është edhe njëri nga shkaqet kryesore të tensionimeve të tashme në skenën politike të Kosovës.


· Foto: Pamje nga stërvitjet e luftëtarëve të UÇK-së


“Nëse një parti, e cila për dhjetë vjet ka qenë partia më e madhe, e cila ka pasur edhe mandatin që të udhëheqë popullin, nuk pranon se në Kosovë kanë rënë mijëra dëshmorë në mbrojtje të atdheut, atëherë shtrohet dimensioni moral se a ia vlen të angazhohesh dhe të punosh në një parti të tillë siç është LDK-ja”, thotë z. Krasniqi.


Fajtor për mungesën e unifikimit ka qenë gjithnjë

Ibrahim Rugova


Sipas Milazimit, mospajtimet e tij me Rugovën, kishin filluar, atëherë kur ai ishte përpjekur të ndikoi në ndryshimin e qëndrimit të mbrapshtë të Ibrahim Rugovës për UÇK-në. “Gjatë kohës së luftës, unë kam marrë njëherë një gjysmë miratimi për të kontaktuar me Shtabin e Përgjithshëm të UÇK-së. Kam qenë i vetmi zyrtar i LDK-së që kam shkuar në Shtabin e Përgjithshëm dhe jam përpjekur për të vënë një kontakt, që të bëjmë një proces unifikimi dhe e them me përgjegjësi se fajtor për mungesën e unifikimit ka qenë gjithnjë Ibrahim Rugova. Këtë e them jo se e kam dëgjuar, por e them se kam qenë palë në mes”, thotë para gazetarëve z. Krasniqi. Milazim Krasniqi theksoi po ashtu se ka qenë i vetmi zyrtar i LDK-së që ka reaguar ndaj takimit të Rugovës me Millosheviqin pa prani ndërkombëtare më 15 maj të vitit 1998.


Ibrahim Rugova njeriu që minoi formimin e

qeverisë së përbashkët


Në konferencën me gazetarë Krasniqi shpërfaq edhe veprimet e dëmshme të Rugovës gjatë vitit 1998, kur improvizonte lloj-lloj grupe negociatorësh për dialog me Serbinë duke shpërfillur kështu rolin e Ushtrinë Çlirimtare të Kosovës. Me kët rast z. Krasniqi iu drejtohet gazetarëve, si vijon: “E dini se çfarë përpjekjesh janë bërë nga faktorët ndërkombëtarë veçanërisht nga diplomacia amerikane, për të formuar një grup negociatorësh të shqiptarëve. E dini se çfarë improvizimesh banale bënte Ibrahim Rugova me lloj-lloj grupesh në kohën kur faktori që determinonte jetën dhe realitetin në Kosovë ishte UÇK-ja. Fatmirësisht u arrit me presione politike të faktorëve ndërkombëtarë të aleatëve, tani që të formohet një delegacion shqiptar dhe aty u arrit edhe një marrëveshje për formimin e një qeverie të përbashkët (në krye me Mehmet Hajrizin - Sh.B), e cila do të ishte shpëtimi i vetëm i Kosovës në kohën e luftës dhe pas saj, mirëpo përsëri ishte Ibrahim Rugova njeriu që minoi formimin e asaj qeverie”.

[biligoa]

LDK-ja, parti private e Rugovës, e cila punon me

programin e vitit 1990!


Milazim Krasniqi, më pastaj pasqyroj me argumente edhe gabimet e Ibrahim Rugovës në planin partiak: “Në planin e brendshëm partiak z. Rugova ka bërë privatizimin e plotë të Partisë deri në masën sa sinqerisht po ju them, ajo mund të quhet parti private e Rugovës”. Sipas Krasniqit, Ibrahim Rugova nuk është duke lejuar që të bëhen ndryshime në program dhe statut të partisë, duke rikujtuar se “statuti i vjetër i Partisë, neni 24, kryetarit të Partisë i jep të drejtën të propozojë 55 kandidatë për Këshill të Përgjithshëm, ndërsa Kuvendit, i cili është organi më i lartë i Partisë, i jep të drejtën që t’i propozojë vetëm 20 kandidatë. Kjo, vlerësoi Krasniqi, e vë kryetarin e LDK-së mbi Partinë”.


· Foto: Milazim Krasniqi, kur ishte akoma në oborrin e Rugovës


Ai po ashtu tërhoqi vërejtjen para gazetarëve duke e bërë të ditur “se LDK-ja ende punon me programin e vitit 1990”, nga i cili program citoi një fjali, “LDK-ja angazhohet për Jugosllavi federative, ose konfederative dhe për reformën e këtij sistemi politik në këtë drejtim”, dhe më pastaj theksoi “se ky është programi zyrtar i LDK-së”.

Po ashtu në këtë rast ai shprehu edhe pakënaqësinë e tij me politikën e kuadrove në parti, anëtar i së cilës ishte edhe vetë. “Ekziston vetëm një klan rreth zotëri Rugovës, i cili harton lista, dërgon njerëz nëpër departamente, krijon borde dhe asnjë zgjidhje nuk bëhet në organet drejtuese të Partisë, të cilat kanë mandat statutor për të marrë vendime”.


Smirëziu Ibrahim Rugova!


Në vazhdim z. Krasniqi pa hamendje vuri në pah edhe faktin se në ditën e çlirimit të Prishtinës, Ibrahim Rugova u ka dhënë urdhër aktivistëve të LDK-së, që të mos dalin në qytet as për ta përshëndetur marshimin e TMK-së dhe as për të marrë pjesë në gëzimin për ditën e çlirimit të vendit, vetëm për shkak të faktit se këto manifestime ishin organizuar nga faktorë të tjerë, sipas tij. Ndërsa përpjekjen e dështuar të LDK-së, për të organizuar një kremte të 12 qershorit në Prishtinë, e quajti disfatë totale. Milazim Krasniqi, gjithashtu fajëson z. Rugova edhe për një deklaratë të papërgjegjshme të tij, ku thotë se “ka informata të sigurta se të burgosurit shqiptarë do ta kremtojnë ditën e çlirimit në burgjet e Serbisë. Për një njeri normal kjo është një deklaratë e pakuptueshme dhe e pamoralshme, sepse sipas kësaj deklarate të z. Rugova del se burgjet serbe janë aq humane sa lejojnë edhe kremtimin e ditës kur ata kanë kapitulluar”- përfundon Milazim Krasniqi, njëri nga ish-themeluesit e Lidhjes Demokratike të Kosovës.


Rugova nuk njeh këshillë që i vjen në gjuhën shqipe!


· “Sekreti i parë për të ditur me folë në shoqëri, qëndron në të diturit për të dëgjuar” - thotë H.G. Watson.

Duke u bazuar në këtë thënie, për temën që po shtjelloj, shtrohet pyetja:

- A ka ditur, dhe a ka dashur Ibrahim Rugova t´i dëgjoi deri në fund, kur i flisnin njerëzit e oborrit të tij?!

Bashkëpunëtorët e tij të brendshëm thonë JO, katërcipërisht JO! Për të argumentuar këtë JO, po marrë një shembull konkret.

Regjisori i njohur Fadil Hysaj, njëri nga bashkëpunëtorët shumëvjeçarë i „presidentit historik“ Ibrahim Rugova, në një intervistë dhënë revistës “Kombi“, flet shumanshëm për politikbërjen e Rugovës, gjatë viteve kur ishte pjesë e oborrit të tij politikë.


· Foto: Fadil Hysaj, ish-bashkëpunëtor i Ibrahim Rugovës


Në pyetjen e gazetarit :

- “Kuluareve politike flitet se Rugova në fakt nuk ka këshilltarë të mirë dhe se as që di çfarë ndodh rreth tij. A mendoni se është e vërtetë kjo?”


Fadil Hysaj përgjigjet (citoi):

“Rugova nuk njeh këshillë që i vjen në gjuhën shqipe. Ai nuk njeh këshillë që i flitet në shqip. Është kjo një sindromë e çuditshme. Ai të njëjtën këshillë mbase mund të dëgjojë nga dikush i cili nuk i flet shqip, por shqip jo. Ai nuk ka sens, nuk ka nerv dhe nuk mund të të dëgjojë që t´ia thuash mendimin deri në fund nëse i flet shqip. Unë e kam këtë përvojë të komunikimit me të. Ai bëhet nervoz kur të dëgjon sepse i flet shqip. Në të njëjtën kohë e kam dëgjuar se kur t´i vijë një administrator i huaj dhe ky ka pasur durim që ta dëgjojë me orë të tëra, edhe pse nuk ka thënë asgjë, ka folur bosh. Ndërsa nga ana tjetër edhe sikur Robert Doll t´i fliste shqip, Rugova kurrë nuk do ta dëgjonte. Unë pandeh se këtu ekziston një kompleks historik. Ai nuk e beson se ekziston shqiptar në rruzull që do të dinte këtij t´i jepte këshilla. Sepse ai mendon se është i vetmi shqiptar që di. Por, për të qenë fatkeqësia më e madhe, ka edhe mjaft shqiptarë që mendojnë se ky është shqiptari që di ndërsa shqiptarët tjerë nuk dinë asgjë. Kjo do të thotë se ne jemi viktimë e një koncepti injorant në politikë, të një mazohizmi në këtë plan, sepse ne mendojmë se jemi të mjerë dhe dikush tjetër duhet të na lëkundë e të na rrisë si jetimë. Pra, është ky kompleksi i jetimit”. - përfundon citati. (Burimi: revista “Kombi”, Viti IV Nr. 29, datë 05. 08. 2000, faqe 30). Mos t´ju vjen çudi, ky është Ibrahim Rugova i vërtet, sipas bashkëpunëtorëve të tij më të afërt !


( Vijon )

[biligoa]

Analiza politike - historike


Realpolitika e Ibrahim Rugovës

( 11 )


Përmbajtja


- Cila ishte aftësia e panjohur e Ibrahim Rugovës në komunikim më të huajt ?!

- “Edhe kur Rugova heshtte, heshtja e tij fliste...!”thonë kasnecët e LDK-së!


* * *

Cilat ishin cilësitë e komunikimit të Rugovës me shqiptarët dhe të huajt!


Shkruan: Sheradin BERISHA / 23. 05. 2008


Cila ishte aftësia e panjohur e Ibrahim Rugovës në

komunikim më të huajt ?!


Kryetari “historik” i Kosovës Ibrahim Rugova do të mbahet në mend si politikan, që ka folur relativisht pak, shumë pak në karrierën e tij politike. Po t´i radhisim, (pa i ripërsëritur) të thënat e tij në intervista, kumtesa, deklarata…apo edhe në konferencat e të premteve me gazetarë, ato do të mund të përmblidheshin jo në më shumë se tri faqe gazete.


Ibrahim Rugova edhe në takimet me përfaqësues dhe zyrtarë të huaj, ishte fjalë pakë, i paqartë e si i tillë reprodukues i fjalëve të njejta. Këtë sens politikë të z.Rugova, më së miri e sipërfaqëson Shkëlzen Maliqi, një mik i hershëm i tij, gjatë një turneje politike nëpër disa shtete perëndimore.


· Foto: - Shkëlzen Maliqi


Sh.Maliqi për herë të parë (gjatë këtij itinerari politik) ka zbuluar disa aftësi të panjohura të Ibrahim Rugovës. Gjatë takimeve thotë Maliqi: ” Ajo që më ka befasuar më së shumti në profilin e politikanit që përfaqësonte Rugova, të cilin e njihja mirë, ishte një aftësi e tij deri atëherë e panjohur për mua e përsëritjes deri në përpikëri të „tregimit“ të njëjtë politik. Në çdo takim që mbajtëm, e ne i kishim rreth 60 (takime) ato ditë, ai i fliste gjërat e njëjta, me të dhëna, konstatime e kërkesa të njëjta, madje krijohej bindja se edhe akcentet gjenerale dhe intonimet brenda fjalive i kishte të njëjta. Dhe e gjithë kjo përsëritje, që mua më duket pak e bezdisshme, kishte diçka prej përsëritjes automatike të gramafonit në të cilin sillet vazhdimisht e njëjta pllakë, ku mekanizmi kujdeset që pllaka, sapo të përfundojë një takim, të rikurdisej nga filllimi për takimin tjetër. Ndodhte shpesh që Rugova as që i dëgjonte me vëmendje pyetjet, por ia niste aty ku ishte i kurdisur...”, konstaton Maliqi. (Për më tepër lexo te revista „Zëri shqiptar“ nr. 5-6 Viti 53, 22 qershor 1997, faqe 5).


Dhe, gjatë krejt karierës politike, pak gjëra kanë ndryshuar në atë pllakën monotone të Ibrahim Rugovës. Në të vërtet, kohë pas kohe në diskursin e tij janë bërë ca ndryshime dhe stërhollime të vogla, ku në disa raste janë futur edhe nocione të reja. Dhe kjo mbetje në formulimet në dukje të ngurtësuara, e kombinuar me strategjinë e pritjes dhe të mosveprimit, ka qenë gjithnjë një moment iritues jo vetëm për kundërshtarët dhe rivalët e tij politik, por shpeshherë edhe për vetë bashkëpunëtorët e tij të ngushtë. Ata, nuk e kishin të qartë se cila ishte porosia e kësaj përsëritjeje, e këtij emitimi të vazhdueshëm monoton, sikurse ajo pllaka e gramafonit. S´ka dyshim se ky “ritual magjik” i Rugovës pasqyronte plotësisht pafuqinë dhe kotësinë e strategjisë politike që proklamonte në opinion.


· Karikaturë e Sakra-s: Shumësia e opsioneve të Ibrahim Rugovës!


“Edhe kur Rugova heshtte, heshtja e tij fliste...!”

- thonë kasnecët e LDK-së!


Artikulimi i porosive (qëndrimeve politike) të z.Rugova, shpesh herë me fjalë gjysmake, e të palidhura mirë, janë përpunuar dhe konkretizuar nga bashkëpunëtorët e tij të afërt, dhe këto qëndrime pastaj janë interpretuar në format më të pranueshme tek anëtarësia e gjerë e LDK-së. Në të vërtet, zëdhënësit / kasnecët e LDK-së i kanë interpretuar në bazë, ato qëndrime politike që z.Rugova i ka ripërsëritur shumë herë, duke ia përshtatur vullnetit të tyre (bazës). Sakaq, në shumë tubime me anëtarët dhe simpatizantët e LDK-së, zëdhënësit e Rugovës, konkludonin duke thënë, se „ka disa gjëra që kryetari s´mund t´i thotë dot publikisht dhe ato që s´mund t´i thoshte hapur i thotë me heshtje“ (!!!) Pra, sipas kësaj logjike “edhe kur Rugova heshtte, heshtja e tij fliste“ (!!!! Ky sllogan magjeps e stereotip, nga anëtarësia e LDK-së…do të përceptohet si vlerë e veçantë e kryetarit Rugova.


Edhe përfaqësuesit e LDK-së në shtetet perëndimore, heshtjen e kryetarit të tyre e interpretojnë si cilësi të rrallë që rrallë kush prej politikanëve dhe diplomatëve mund ta ketë në botë. Këtë cilësi të Rugovës, zhurmaxhinjtë e LDK-së e arsyetonin me të folurit e tij të butë, të qetë, të ngadalshëm, me zë të ulët, pa nervoz etj etj. Në këtë kuptim, përquesit e mesazhit politikë të Rugovës, për të sforcuar bindjen e anëtarësisë së LDK-së, se kryetari është melaqja e zotit, shpesh herë do të përsërisnin edhe sollganin, se: “Presidenti Ibrahim Rugova edhe kur është kritikuar apo akuzuar nga kundërshtarët e tij pa të drejtë, ai asnjëherë nuk i është përgjigjur kritikave dhe akuzave, por veç ka shikuar punën e vetë.“ (!!!)


Ky sllogan, thënë realisht sikur i ka parapëlqyer anëtarësisë së gjerë të LDK-së..., të cilët për një decenie rresht jetuan edhe me iluzionin e mbjellur pikërisht nga z. Rugova, se “lirinë dhe pavarësinë do ta fitojmë me durim, duke ndenjur urtë, pa e provokuar situatën, që të mos dalë nga kontrolli,..,, apo, se në “Evropë do të hyjmë me laps në dorë” etj, ndërsa dihej mirëfilli se, po të mos ishte sakrifica sublime e luftëtarëve të UÇK-së dhe gjaku i mijëra dëshmorëve që ranë në altarin e lirisë, me politikën e „durimit e të mosveprimit“ të kryetarit „historik“ Ibrahim Rugova, Serbinë me tërë aparatin pushtues shetëror të saj do ta kishim edhe sot e kësaj dite këmbë kryq në Kosovë.


Nëse të folurit e kryetarit Ibrahim Rugova, si cilësi, do të shpërfaqte profilin e tij prej demokrati, sikur heshtja e tij të ishte tregues i demokracisë, atëherë kongresmenët dhe senatorët amerikanë, parlamentarët anglezë, francezë, gjermanë, që kanë traditë të gjatë demokratike, nuk do të ishin aspak demokratë, sepse shpeshherë ata dinë të flasin me zë të lartë, të kritikojnë oponentët politikë me ashpërsi, madje, madje të tillët ndonjëherë dinë edhe ta grushtojnë tavolinën !!!


Prandaj të folurit dhe heshtja e Ibrahim Rugovës si „cilësi“, s´ka lidhje me demokracinë dhe si të tilla ato s´mund të jenë përcaktues që do ta bënin atë demokratë.


Këto formula duket se janë përdorur më shumë, si përpjekje për t´i diciplinuar shqiptarët, dhe për të krijuar kështu një „kulturë të ashtuquajtur demokratike“ që do t´ia zgjaste jetën „sundimit“ absurd - kësaj klase të papërgjegjshme politike, edhe përkundër dhunës, burgosjeve, vrasjeve etj., të shqiptarëve që organizoheshin në forma të ndryshme aktive deri në luftë të armatosur, për tu çliruar nga regjimi pushtues i Sllobodan Millosheviqit.


( Vijon )

[biligoa]

Analiza politike - historike


Realpolitika e Ibrahim Rugovës

( 12 )


Përmbajtja:


- “Dora e fortë” e Ibrahim Rugovës!

- Kush ishte ndëmjetësues i marrëveshjes Millosheviq-Rugova për arsim?

- Për çka janë marrë vesh Millosheviqi me Rugovën?!

- Pse aq lehtë Ibrahim Rugova e shkeli vullnetin e popullit?

- Nënshkrimi i marrëveshjes hap kapitullues për Ibrahim Rugovën?

- Përpjekjet e Vincenzo Paglias për realizimin e marrëveshjes Millosheviq - Rugova!

- Çka përmbanë aneks-dokumenti ”Masa të akorduara për zbatimin e marrëveshjes për arsim, të 01.09. 1996, të nënshkruar më 23.03.´98”?!


* * *

“Dora e fortë” e Ibrahim Rugovës dhe dogovori “historik”

Millosheviq-Rugova!
http://www.beepworld.de/memberdateie...illosheviq.jpg


Shkruan: Sheradin BERISHA / 26. 05. 2008
http://pashtriku.beepworld.de/files/...n_berisha_.jpg

“Dora e fortë” e Ibrahim Rugovës!


Dihet mirëfilli se, deri në fillim të vitit 1998 në “teatrin” e hapur politikë të Kosovës së pushtuar nga regjimi fashist i Millosheviqit, përveç Lidhjes Demokratike të Kosovës, aktronin edhe disa parti simotra të saj, si: Partia Shqiptare Demokristiane e Kosovës, Partia Liberale e Kosovës, Partia Socialdemokrate e Kosovës, Partia Republikane, Partia Liberale Shqiptare, Partia Fshatare e Kosovës, pastaj Partia Parlamentare e Kosovës, Partia e Unitetit Kombëtar (si opozitë) etj., ekzistonin dy kuvende: Kuvendi i nomenklaturës ish-komuniste në krye me Iljaz Ramajlin dhe Kuvendi i pakonstituuar i Republikës së Kosovës, i dalë nga zgjedhjet e “lira dhe demokratike” të 24 majit 1992; “vepronin” dy këshilla koordinues të partive politike shqiptare, Qeveria e Bujar Bukoshit në exil etj. etj., pastaj botoheshin dhjetra gazeta ditore, revista… e kështu me radhë.
http://www.terninrete.it/headlines_a...vo-paglia2.jpg


Nga ky pasqyrim, krijohet përshtypja sikur në Kosovë ka dominuar një demokraci e mirëfillt pluraliste, ani pse Kosova dhe populli shqiptar jetonte nën pushtimin klasik, me kërbaçin e shkaut në çdo moment mbi kokë!


Duke pasur parasysh këtë gjendje, natyrshëm shtrohet pyetja:

- kush e ka menagjuar në këtë periudhë “pluralizmin politikë e medial” në Kosovën e robëruar?!


Të gjitha argumentet e shkruara, elektronike, arkivore…, flasin qartë se zhvillimet legale politike në Kosovë, pothuajse në mënyrë absolute ishin nën kontroll të “presidentit” të Republikës së Kosovës Ibrahim Rugova dhe të shërbimeve sekrete serbe! Në këtë kontekst, për dominimin e “dorës së fortë” të Ibrahim Rugovës në skenën politike shqiptare, kanë ndikuar edhe qarqe të caktuara politike jashtë Kosovës.


Ibrahim Rugova duke qenë në majën e politikbërjes , atëherë vetë vendoste, e vetë vuloste për çdo gjë në Kosovë, madje pa i përfillur as ekspoziturat e oborrit „politikë e institucionalë“, siç ishin: kryesia e LDK-së, Këshilli i Përgjithshëm i LDK-së, Kuvendit i pakonstituuar i Kosovës, Qeveria e Bukoshit etj. ( Për injorancën e tij lexo këtu: 8 - 10 )


Këto veprime të Ibrahim Rugovës sipërfaqësonin dukshëm profilin e një politikani të mveshur me “pushtet” të paprekshëm (nën pushtimin serbë!), që zakonisht i kanë vetëm politikanët autokrat, të cilët ushtrojnë pushtetin absolut apo ata autoritar, që kërkojnë nënshtrim të verbër e pa kundërshtim ndaj autoritetit të tij absolut (!!!) Situatë absurde kjo apo? Vetëm në Kosovë ka ndodhë kjo, askund tjetër në botë!


Kush ishte ndëmjetësues i marrëveshjes

Millosheviq-Rugova për arsim?


Për të argumentuar këtë gjë, me këtë rast po i referohem Marrëveshjes - Dogovorit Millosheviq-Rugova për arsimin shqip ( për lirimin e objekteve të pushtuara shkollore dhe kthimin e nxënësve, të studentëve dhe të arsimtarëve shqiptar në shkolla e në universitet), të nënshkruar më 1 shtator 1996!


*Foto: Ibrahim Rugova dhe Sllobodan Millosheviqi
http://www.beepworld.de/memberdateie...illosheviq.jpg


Ndonëse Ibrahim Rugova në konferencat e të premteve me gazetarë e ripërsëriste shpesh slloganin, se: “Statusi i Kosovës duhet të zgjidhet vetëm me ndërmjetësimin e Shteteve të Bashkuara të Amerikës, si e vetmja garancë e sigurt”, negociatat për arritjen e kësaj marrëveshjeje me Millosheviqin i kishte nisur e bitisur nën monitorimin e misionarit të Shoqatës kishtare italiane ”Shën Exhidio” Monsignor Vicenzo Paglia, i njohur ky prej kohësh si mik i Millosheviqit…!


*Foto: Ndërmjetësuesi i marrëveshjes Monsignor Vicenzo Paglia
http://www.terninrete.it/headlines_a...vo-paglia2.jpg


Pra, “i plotëfuqishmi” Ibrahim Rugova (edhe pse nuk ishte konsultuar me faktorët tjerë politik shqiptarë) pa ndërmjetësimin e faktorit relevant politikë ndërkombëtar, pranon të nënshkruaj marrëveshjen, me ndërmjetësimin e një kishtari që përfaqësonte një shoqatë humanitare, e cila si e tillë ( përveç autoritetit moral) nuk kishte kurrfarë mekanizmi ndikues në realizimin e kësaj marrëveshjeje të nënshkruar.


Edhe pse kjo marrëveshje në esencë antihistorike u nënshkrua nga Ibrahim Rugova, ajo, kurrë nuk u implementua në praktik. Nuk u implementua kjo marrëveshje për faktin, sepse krimineli Millosheviq nuk e kishte bërë këtëgjë, për të mirën e shqiptarëve. Jo! Këtë marrëveshje, kryebarabari serb, e bëri me Rugovën, vetëm sa për t´i treguar bashkësisë ndërkombëtare se Serbia me shqiptarët po bënë dialog, dhe se problemet e tyre po zgjidhen hap pas hapi. Dhe, kjo marrëveshje i tregoi rezultatet e veta në një planë tjetër, e shpëtoi Serbinë nga sanksionet e reja dhe iu zbut muri i jashtëm i sanksioneve që ishte vënë më herët nga SHBA-të (!!!) dhe zatën ky ishte synimi kryesor i varrmihësit të shqiptarëve - Sllobodan Millosheviq!


Për çka janë marrë vesh Millosheviqi me Rugovën?!


Në marrëveshjen (dogovorin) Millosheviq-Rugova të datës 1 shtator 1996 shkruan:



M A R R Ë V E S H J E


Tash disa vjet mbarë sistemi edukativo-arsimor në Kosovë prej atij fillor e deri në atë universitar nuk funksionon normalisht. Në bazë të marrëveshjes së përbashkët, të nënshkruarit më poshtë, Kryetari i Republikës së Serbisë Slobodan Milosheviq dhe dr. Ibrahim Rugova arritën marrëveshjen për të filluar normalizimin e sistemit edukativo-arsimor për nxënësit, për studentët dhe për të rinjtë e Kosovës.


Kjo Marrëveshje parasheh kthimin e nxënësve, të studentëve dhe të arsimtarëve në shkolla e në universitet. Për arsye të rëndësisë shoqërore dhe humanitare, kjo marrveshje është jashtë çdo debati politik. Kujdesi për ardhmërinë e nxënësve dhe të studentëve që ndiejnë nënshkruesit, i udhëhoqi ata për të nënshkruar këtë Marrëveshje.


Ata po ashtu i falënderojnë miqtë e përbashkët nga Komuniteti Shën Exhidio për ndihmën dhe për përkrahjen që dhanë për realizimin e këtyre negociatave.


Nënshkruesit janë të bindur për gatishmërinë e të gjithëve që janë të obliguar ta zbatojnë Marrëveshjen për normalizimin e sistemit edukativo-arsimor. Për realizimin e kësaj marrveshje do të formohet grupi i përbashkët (3+3).


Duke iu qasur me seriozitet ngritjes së tyre arsimore dhe kulturore, të rinjtë bëhen qytetarë përgjegjës, kështu fiton qytetërimi, e jo njëra palë mbi tjetrën.


Prishtinë, më 01. 09. 1996 Beograd, më 01. 09. 1996

(Nënshkrimi) (Nënshkrimi)

Dr.Ibrahim Rugova Kryetari i Republikës së Serbisë

Sllobodan Milosheviq


Lexo këtë dokument në origjinal:

Marrëveshja (Dogovori) Millosheviq-Rugova, për arsim!


***


Marëveshja Millosheviq-Rugova në anglisht:
http://pashtriku.beepworld.de/files/...osh.1.9.96.jpg


01/09/1996
STATEMENT

Since some years now, the educational system of Kosovo - from elementary schooling to university - does not work in a normal way.

By mutual consent the undersigned, Mr. Slobodan Milosevic, President of the Republic of Serbia and Dr. Ibrahim Rugova have decided to proceed to the normalisation of the educational system of Kosovo for Albanian youth (at all levels).

On this line the agreement reached foresees the retum of the Albanian students and teachers back to schools (and Faculties).

The present agreement, because of its social and humanitarian value, takes its place bey'ond political debate. Thc concern for the future of the Albanian youth of Kosovo, a concern that both undersigned feel very strongly, has lead them to reach such an agreement.

Both undersigned thank their joint friends of the Community of S. Egidio for the generous commitment and the valid help and support they have given to dialogue.

Both undersigned are furthermore certain about the commitment of all those who are in charge in the implementation of the agreement for the normalisation of the educa- tional system. There wil1 be a mixed group (3+3) established for the realisation of this agreement.

When young people do commit themselves with serenity to their cu1tural formation so to become responsible citizens, we face a victory of civilisation itself, not the victory of one side on the other.

Prishtina, September 1, 1996
Dr. Ibrahim Rugova

Belgrade, September 1, 1996
Mr. Slobodan Milosevic
President of the Republic of Serbia



Lexo këtë dokument: KETU
http://www.santegidio.org/archivio/p...9960109_EN.htm

[biligoa]

Siç vihet në dukje, “humanistët” Millosheviq - Rugova në këtë marrëveshje, shprehin në mënyrë të veçantë kujdesin për ardhmërinë e nxënësve dhe të studentëve, dhe theksojnë se: ”Për arsye të rëndësisë shoqërore dhe humanitare, kjo marrveshje është jashtë çdo debati politik.” ndërkaq dihet mirëfilli se, shkollat shqipe u mbyllën dhe nxënësit e studentët shqiptarë u flakën në rrugë, pikërisht me dhunë e diktat politik nga Krimineli Millosheviq.


Kjo marrëveshje e binomit Millosheviq - Rugova, sikur ta kujton deklaratën e ministrit të Jashtëm të Serbisë, Vlladan Gjorgjeviq, menjëherë pas Luftës së Parë Botërore, dhënë vëzhguesve ndërkombëtarë në Kosovë, përkitazi me ekspeditat e dhunshme serbe mbi popullatën shqiptare në Drenicë. Shovenisti Gjorgjeviq me këtë rast thotë, se: “Serbia e bën pacifizimin e këtij regjioni, sepse shqiptarët janë popull i egër, me bisht dhe ky pacifizim bëhet për qëllime humanitare dhe civilizuese”. (!!!)


Pse aq lehtë Ibrahim Rugova e shkeli vullnetin e popullit?


Pas nënshkrimit të kësaj marrëveshjeje, mediat e shkruara që ishin nën kontroll të LDK-së këtë akt e cilësuan „historik“, ndërsa „vizionarit“ Ibrahim Rugova i arrinin telegrame urimi nga partitë simotra, degët dhe degëzat e LDK-së në Kosovë dhe gjithandej ku shtriheshin nëpër botë.


Për këtë marrëveshjen të turpit “Millosheviq - Rugova",
http://pashtriku.beepworld.de/files/...osh.1.9.96.jpg

pati edhe reagime kunërshtuese, largpamëse e dinjitoze.


Në një prononcim për “Zërin e Amerikës“ më 2 shtator 1996 (vetëm një ditë pas nënshkrimit të marrëveshjes) Akademik
http://upload.wikimedia.org/wikipedi...ep_Qosja_2.jpg
Rexhep Qosja lidhur me marëveshjen Millosheviq-Rugova, deklaron( citoi):

„Gjatë tërë ditës më 2 shtator 1996, në TV të Beogradit është dhënë në tërësi (fotografuar me kamera) teksti i marrëveshjes, si thuhet në të, për normalizimin e sistemit të arsimit për fëmijët dhe rininë shqiptare dhe janë treguar emrat e nënshkruesve të saj. E kanë botuar në tërësi atë tekst edhe shumica e gazetave në gjuhën shqipe. Pse? Sigurisht për t´u treguar shikuesve dhe lexuesve se nënshkrues të tij janë: Sllobodan Milosheviçi dhe një qytetar i Kosovës, i nënshkruar si person pa kurrëfarë funksioni politik. Jo rastësisht gazetat tona të përditshme edhe nuk e kanë botuar këtë tekst, por e kanë komentuar kryesisht sipas qefit dhe si ta botojnë atë tekstin e pajtimit me kapitullimin. Shqiptarët që e kanë kokën për të menduar lirisht domosdo shtrojnë pyetjen: Pse me një nënshkrim u hoq dorë prej qëllimit të shpallur. Pse aq lehtë u shkel vullneti i popullit?”- përfundon citati.


Nënshkrimi i marrëveshjes hap kapitullues

për Ibrahim Rugovën?


Për marrëveshjen “Millosheviç-Rugova”, prononcohet edhe Adem Demaçi në të përjavshmen ”Zëri”. Demaçi
http://www.novine.ca/arhiva/2005/101...%20ADEM%20.jpg
me këtë rast thotë (citoi):

“Kështu si u bë dhe si doli, kjo nuk është kurrëfarë marrëveshje, por është vetëm një leje e Milosheviçit që shqiptarët mund të kthehen në godinat e veta shkollore, varësisht nga tempoja e rrëshqitjes së tyre drejt autonomisë kulturore. Kështu si u bë dhe si doli, ky nuk ishte një dokument për normalizimin e arsimit në gjuhën shqipe, por ky është një dokument politik me të cilin Dr.Rugova në mënyrën më të mirë bëri hapin e vet fatal kapitullues përpara regjimit hegjemonist dhe policor të Beogradit. Të merremi vesh, s´ka njeri që s´e di se as Rugova, as Millosheviçi kur e nënshkruan dokumentin nuk ishin udhëheqës të arsimit, por ishin udhëheqësit më të lartë të dy kombeve që janë në ngatërresa serioze dhe dramatike tash e një shekull.

-Dhe ç´ndodhi?

-Ndërsa Milosheviçi dokumentin në fjalë e nënshkroi në cilësinë e Kryetarit të Republikës së Serbisë, Rugova dokumentin e nënshkroi në cilësinë e një qytetari me doktoratë (...) Ai që nuk linte konferencë për shtyp dhe emision televiziv pa theksuar deri në gërdi se si ”Kosova e ka presidentin e vet”, se si ”vetëm ai ka të drejtë dhe është i autorizuar që të përfaqësojë shqiptarët në bisedimet me të tjerët”, se si ”vetëm ai ka mandatin e popullit për të zhvilluar negociata me të tjerët”, pikërisht ky njeri, i cili me aq arrogancë sa e sa herë na përbuzi të gjithëve, pikërisht ky njeri, ku nuk ishte as koha as vendi, kur as nuk priste as nuk dëshironte askush nga shqiptarët ky njeri me dorën e vet, me nënshkrimin e vet, hoqi dorë nga mandati i popullit, mohoi se është president dhe rrjedhimisht mohoi se Kosova është Republikë, mohoi zgjedhjet e 1992-tës, hodhi poshtë vendimin e popullit të shtatorit 1991 për pavarësi, dhe përsëri po ia mban nderi që disfatën e tij politike ta shesë si sukses.”- përfundon Adem Demaçi.


Përpjekjet e Vincenzo Paglias për realizimin e marrëveshjes Millosheviq – Rugova!
http://www.terninrete.it/headlines_a...vo-paglia2.jpg


Në marrëveshjen Millosheviq-Rugova të datës 1 shtator 1996, thuhet, se (citoi): “Për realizimin e kësaj marrveshje do të formohet grupi i përbashkët (3+3).” Dhe grupi i përbashkët 3+3 është formuar nga palët respektive Millosheviq-Rugova, me të cilët ka vazhduar punën “garantuesi” i marrëveshjes Monsignor Vicenzo Paglia.


Me këtë rast (pa u futur në angazhimet intensive të këtij grupi implementues, në periudhën shtator 1996 - shkurt 1998), vë në pah finalizimin e një dokumenti të grupit 3+3, i quajtur si “aneks” për realizimin e marrëveshjes së 1 shtatorit 1996 Millosheviq-Rugova, i cili asnjëherë nuk u implementua në praktik, sepse kjo është parë qartë, ishte një lojë e Millosheviqit dhe e miqëve të tij italian…!


Kur u nënshkrua ky aneks?


Më 23 mars 1998, grupi 3 + 3 me ndëmjetësimin e Vincenzo Paglias, në Prishtinë nënshkruan aneksin për realizimin e marrëveshjes për arsim, të arritur më 1 shtator 1996 në mes Millosheviqit dhe Rugovës.

Vini re!

Ky aneks u nënshkrua më 23 mars 1998, vetëm një ditë pas mbajtjes së “zgjedhjeve të lira e demokratike” në Republikën Kosovës (zgjedhjet u mbajtën më 22 mars 1998) të organizuara nga “presidenti” i Republikës Ibrahim Rugova.


Pra, derisa të dielën më 22 mars 1998 u mbajtën zgjedhjet e Republikës së Kosovës, ku “presidenti“ Ibrahim Rugova fitoi 99.88 % të votave, të elektoratit shqiptarë (!!!) të nesërmen, dmth të hënën më 23 mars, grupi punues prej 3 vetash, i emruar prej tij, në Prishtinë nënshkruan aneksin me Republikën e Serbisë (me një shtet tjetër) për zgjidhjen e çështjes së arsimit shqip në shtetin e Republikës e Kosovës. (!!!)

Çfarë absurdi antihistorik e antikombëtar njëkohësisht!!


Çka përmbanë aneks-dokumenti ”Masa të akorduara për

zbatimin e marrëveshjes për arsim, të 01.09. 1996,

të nënshkruar më 23.03.´98”?!


Më 23 mars 1998 “Grupi 3 plus 3 dhe ndërmjetësuesi nga Shën Egjidio nënshkruan aneksin për realizimin e marrëveshjes për arsim” - kështu shkruante informatori ditor i QIK-ut, edicioni i dytë i orës 16:00, nr.206 - B datë 23 mars 1998


Në këtë informacion të QIK-ut thuhet( citoi):

“Sot në Bibliotekën Popullore dhe Universitare të Kosovës, Grupi 3 + 3 me ndërmjetësimin e palës së tretë, përfaqësuesit të bashkësisë katolike "Shën Exhidio" nga Vatikani, Vinçenc Palia nënshkroi një aneks për realizimin e marrëveshjes për arsim të nënshkruar nga presidentët Rugova e Millosheviq. Para gazetarëve këtë dokument e nënshkruan, në emër të grupit të Kosovës: prof. dr. Fehmi Agani, mr. Abdyl Rama dhe mr. Rexhep Osmani, në emër të grupit të Serbisë: Ratomir Vico, Goran Perçeviq e Dobrosav Bijeletiq dhe në emër të ndërmjetësuesit nënshkroi Vinçenc Palia. Pas nënshkrimit të aneksit, Vinçenc Palia mbajti një konferencë për gazetarë. Ky i njoftoi në italisht gazetarët me përmbajtjen e aneksit, ndërsa zëdhënësi i Shën Egjidios Mario Marazziti e lexoi dokumentin në gjuhën angleze.”- përfundon citati.


* Fotodokument: Akti i nënshkrimit të aneksit për arsim, më 23 mars 1998 në ambientet e Bibliotekës kombëtare në Prishtinë.
http://pashtriku.beepworld.de/files/..._mars_1998.jpg

*Lexo këtu: Kush është Vicenzo Paglia
http://it.wikipedia.org/wiki/Vincenzo_Paglia

*Foto: Zëdhënësi i Shën Egjidios Mario Marazziti
http://www.stjohns.edu/media/1/9c29a...44c6e7ea6e.jpg


Në dokumentin me titull: “Masa të akorduara për zbatimin e marrëveshjes për arsim të 1 shtatorit 1996”, prej nëntë pikash, janë përcaktuar edhe afatet për implementimin e këtij aneks - dokumenti.


Në këtë dokument thuhet:

1. Masat e mëposhtme miratohen përkohësisht për zbatimin e marrëveshjes për arsim të nënshkruar nga Presidenti Sllobodan Millosheviq dhe Dr. Ibrahim Rugova më 1 shtator 1996.

2. Instituti Albanologjik i Prishtinës do të rihapet për shfrytëzuesit e mëparmë më 31 mars 1998.

3. Brenda datës 31 mars 1998, Komuniteti Shën Egjidio, duke marrë parasysh propozimet e paraqitura nga të dyja palët në Komisionin "3+3", do të zgjedhë tri fakultetet e para të Universitetit të Prishtinës në të cilat studentët dhe profesorët shqiptarë do të rikthen deri më 30 prill 1998. Parimisht, kushtet për rikthim do të jenë si vijon: studentët të cilët tani studiojnë normalisht në objekte dhe studentët shqiptarë do t’i shfrytëzojnë në mënyrë alternative hapësirën dhe objektet/mjediset universitare, sipas sistemit të dy turneve që do të këmbehen çdo semestër. Në semestrin e parë të zbatimit të këtyre masave, studentët të cilët tani studiojnë normalisht në objekte do t’i shfrytëzojnë mjediset paradite (deri në ora 14:00) ndërsa shqiptarët pasdite. Në semestrin e dytë, turnet do të këmbehen, studentët shqiptarë do të jenë paradite ndërsa studentët të cilët tani ndjekin mësimet në objekte pasdite, dhe kështu me radhë në semestrat vijues. Përveç përdorimit të dhomave të mësimit për ligjërata, studentët dhe profesorët shqiptarë do t’i kenë në dispozicion mjedise/objekte përkatëse në secilin Fakultet për funksione administrative dhe trupin e mësimdhënësve (nëse kjo nuk është e mundshme, do të gjinden zgjidhje të tjera).

4. Brenda datës 30 prill 1998, Komuniteti Shën Egjidio, duke marrë parasysh propozimet e paraqitura nga të dyja palët në Komisionin "3+3", do të zgjedhë tri fakultete të tjera të Universitetit të Prishtinës në të cilat studentët dhe profesorët shqiptarë do të rikthehen deri më 31 maj. Kushtet për këtë rikthim do të jenë të njëjta si ato për fakultetet në pikën pararendëse.

5. Studentët dhe profesorët e tjerë shqiptarë të shtatë fakulteteve të tjera do të mund të kthehen në mjediset/objektet e Universitetit të Prishtinës deri më 30 qershor 1998, simbas kushteve të njëjta për fakultetet pararendëse, që shtrohen në pikën 3 dhe 4. Brenda datës 30 shtator 1998, studentët dhe profesorët shqiptarë do të mund të përdorin në mënyrë adekuate mjediset universitare (mensat, bibliotekat, konviktet, etj.). Komuniteti i Shën Egjidios do të ofrojë zgjidhje, pasi të ketë dëgjuar propozimet e të dyja palëve, për problemet që mund të dalin eventualisht. Sidoqoftë, viti akademik duhet patjetër të fillojë normalisht më 1 tetor 1998.

6. Brenda datës 30 qershor 1998, studentët dhe profesorët shqiptarë do të mund të përdorin mjediset e shtatë shkollave të larta pedagogjike, ekonomike dhe teknike, në Prishtinë dhe në qytetet e tjera të Kosovës. Përdorimi i tyre do të bëhet simbas kushteve për ripërdorim të objekteve/mjediseve universitare, sikur në pikën 3, po qe se këto shkolla përdoren.

7. Komisioni "3+3", i ndihmuar nga Komuniteti Shën Egjidio, nënvizon domosdonë e sigurimit të fondeve për ndërtim të shpejtë të objekteve / mjediseve të reja, me qëllim të shtimit të hapësirës për mësimdhënie, për kërkime dhe për administratë, që do të jenë në dispozicion të të gjithëve. Ndërtesa të reja universitare, që do të mund të ndërtoheshin shpejt, do të mund të strehojnë, në kushte të barabarta, …(…)…

[biligoa]

Lexoni këtë dokument në anglisht:

TEXT OF AGREED MEASURES
FOR THE IMPLEMENTATION
OF THE AGREEMENT ON EDUCATION


1. The following measures have been temporarily adopted to enable the implementation of the Agreement on Education signed on September 1 by President Slobodan Milosevic and Dr. Ibrahim Rugova.

2. The Institute for Albanology in Pristina will be open for its previous users on March 31.

3. By March 31, the St. Egidio Community will, in view of the proposals submitted by the two sides in the 3+3 Committee, determine the first three faculties of the Pristina University where the Albanian students and professors will be reintegrated by April 30, 1998. In principle, the following is a condition for reintegration: students currently normally conducting their studies at the University and the Albanian students will use the University facilities and equipment alternately, through a system of double shifts which will change every semester. During the first semester of the application of these measures, students currently normally studying in the University facilities will use them in the morning (until 2 p.m.), and the Albanian students in the afternoon; in the second semester, the shifts will change and the Albanian students will be in the morning and the students now studying in the University facilities in the afternoon, and this order will change in the following semesters. Apart from using facilities for holding classes, Albanian students and professors will also have at their disposal the corresponding space at each faculty for administrative functions and the teaching staff (if this is not possible, another solution will be found).

4. By April 30, 1998, the St. Egidio Community will, taking into consideration proposals submitted by the two sides in the 3+3 Committee, determine the next three faculties of the Pristina University where the Albanian students and professors will be reintegrated by May 31, 1998. The conditions for this will be the same as for the faculties in point 3.

5. Albanian students and professors of the remaining seven faculties will be able to re-enter the facilities of the Pristina University by June 30, 1998 according to the same conditions as the faculties in points 3 and 4. By September 30, 1998, Albanian students and professors will be able to use University facilities (cafeterias, libraries, student dormitories, etc.) in the corresponding way. The St. Egidio Community will, after hearing the proposals of both sides, reach a solution for possible problems which could occur. In any case, the school year must start normally on October 1, 1998.

6. By June 30, 1998, Albanian students and professors will be able to use the facilities of seven schools of higher learning in Pristina and other cities in Kosovo which are specialized for teaching, economic and technical subjects. Their use will be regulated in keeping with the conditions for the renewed use of University facilities, as in point 3, if these schools are to be used.

7. The 3+3 Committee, with the support of St. Egidio, underlines the need for securing funds for the faster construction of new facilities in order to make more space for holding classes, research and administration, and which will be at the disposal of all. New University buildings, which can be built speedily, will be able to accommodate, under equal conditions, all structures of the University. This will be the subject of a special program, which will contain deadlines and the financing of its realization in keeping with real needs and material capabilities.

8. Similarly, by March 31, 1998, Albanian pupils of elementary and high schools will be able to return to elementary and high schools which are currently not is use, in keeping with a list to be prepared by the 3+3 Committee. St. Egidio will find a solution for possible problems which could emerge. Albanian pupils of elementary and high schools will return to those elementary and high school building which are partially in use by April 30, 1998. Their use will be regulated in keeping with the conditions for the renewed use of University facilities mentioned in point 3, or in another mutually acceptable way.

9. The 3+3 Committee, assisted by St. Egidio, will meet by March 30 at the latest to guarantee the implementation of the transitional normalization measures. The 3+3 Committee will immediately set up working groups for each faculty. The 3+3 Committee will examine the remaining problems which are concerned with the normalization of the education system (funding, administration, languages, programs, diplomas, status questions of employees).


In Pristina, March 23, 1998


Fehmi Agani
Abdulj Rama
Redzep Osmani

Ratomir Vico
Goran Percevic
Dobrosav Bjeletic


In the presence of the members of the St. Egidio Community

Monsignor Vicenzo Paglia
Prof. Roberto Morozzo della Rocca
Dr. Mario Giro


Lexo këtë dokument - Këtu
http://www.santegidio.org/archivio/p...9980423_EN.htm


„Dialogu“ serbo-shqiptar sipas marrëveshjes Millosheviq-Rugova nuk përfundon këtu, ai vazhdon edhe mëtutje me takimet tjera madje të mbajtura edhe larg syrit të opinionit !!!

( Vijon )

[biligoa]

Analiza politike - historike


Realpolitika e Ibrahim Rugovës

( 13 )


Takimet sekrete Prishtinë - Beograd

(1994 - 1997)


Shkruan: Sheradin BERISHA / 29. 05. 2008
http://pashtriku.beepworld.de/files/...n_berisha_.jpg


Sa takime të fshehta janë mbajtur në mes Beogradit dhe

Prishtinës gjatë viteve 1994 – 1997?!
http://pashtriku.beepworld.de/files/...osh.1.9.96.jpg


Dihet mirëfilli se, më 1 shtator 1996 u nënshkrua marrëveshja për arsim ( për lirimin e objekteve shkollore dhe kthimin e nxënësve, të studentëve dhe të arsimtarëve shqiptar në shkolla e në universitet), në mes të Kryetarit të Republikës së Serbisë Sllobodan Millosheviq dhe Ibrahim Rugovës si individ (pa pozitën e Kryetarit të Republikës së Kosovës), por, ajo që nuk është ditur asokohe, është mbajtja e negociatave sekrete, në mes të ekipit negociator të Rugovës dhe qeverisë së Serbisë, gjoja në funksion të gjetjes së zgjidhjes politike të çështjes së Kosovës.


Se ka pasur bisedime të tilla, para dhe pas nënshkrimit të marrëveshjes famoze për arsim (më 1 shtatorit 1996), këtë fakt për opinion e ka bërë të ditur, ish-zëdhënësi i partisë serbe “Nova Demokratija”, Radomir Taniç,
http://www.vreme.com/g/images/314221_13-4.jpg
i cili ishte i përfshirë drejtpërdrejtë në këto bisedime, ngase partia e tij gjatë viteve të 90-ta ishte pjesë e koalicionit në qeverinë e Serbisë, të përbërë nga,

- Partia Socialiste e Serbisë (SPS),

- E majta Jugosllave - JUL e gruas së Millosheviqit, dhe

- Nova Demokratija.

Radomir Taniç, në një intervistë ekskluzive për Radion Evropa e Lirë (Radio Free Europe), shpalon detaje të panjohura nga këto bisedime të fshehta, të cilat ai i cilëson si biseda “diskrete”. Taniç bënë të ditur se, gjatë periudhës 1994 - 1997 janë mbajtur “diku rreth 50 takime diskrete në qytete të ndryshme prej Prishtinës, dhe Beogradit, deri në Romë, Vatikan dhe Nju Jork.” me përfaqësuesit e Rugovës.


“Pasi bisedimet zhvilloheshin hap pas hapi, hapi parë ishte angazhimi dhe aprovimi i një varg masash për formimin dhe forcimin e besimit. Një nga këto masa ishte edhe marrëveshja për arsim.” thotë ish-negociatori serb Radomir Taniç. Taniç thotë se në vazhdën e këtyre negociatave sekrete/diskrete, “u definua një pako masash për krijimin dhe forcimin e besimit. Kjo pako masash konsistonte në laminë e arsimit, shëndetësisë, në media, kulturë dhe, në fund, përfshinte masat e sigurimit.”


Cila ishte kjo “pako masash” e definuar nga z.Taniç?!

Ishin pikërisht ato masa për të cilat kryetari “historik” Ibrahim Rugova vazhdimisht dërdëlliste në konferencat me gazetarë (1994-1998), se, Kosova ka ndërtuar tashmë instiucione të qëndrueshme paralele në: arsim, kulturë, shëndetësi, sport, media ...(!!!), që duket qartazi, se kanë qenë të limituara në ato përmasa që i ka përcaktuar qeveria e Serbisë! (Për këtë fakt lexo shtypin e kohës: Bujku, Rilindja, Bota Sot, QIK-un etj., të viteve 1993-1998)


Foto: Ibrahim Rugova gjatë një konference me gazetarë
http://pashtriku.beepworld.de/files/...e_gazetare.jpg


Për çka janë marrë vesh nergociatorët e Rugovës dhe të Millosheviqit?

Në vazhdim, Radomir Taniç thekson: “Në princip u morëm vesh për zgjidhje politike të tërësishme për Kosovën, me të cilën shmangej konflikti dhe lufta.” Dhe sipas tij “kjo zgjidhje, praktikisht, ishte e definuar.” - “…fjala ishte për të ashtuquajturën Autonomi të gjerë të Kosovës ose, nëse doni, për Vetëçeverisje lokale të shqiptarëve të Kosovës, që është përafërsisht e njejtë.” - ka thënë z.Taniç.


“Në këto marrëveshje morën pjesë edhe përfaqësuesit e bashkësisë ndërkombëtare”- kujton Taniç, dhe konstaton: ”Gjatë këtyre takimeve, përfaqësuesit e bashkësisë ndërkombëtare ishin kundër çdo ideje për secesionin dhe pavarësinë e Kosovës. Kur përfaqësuesit shqiptarë vërejtën se bashkësia ndërkombëtare nuk e përkrah secesionin, heshturazi i çuan duart nga një ide e tillë, duke gjetur një formulë të lumtur për pavarësinë e Kosovës si qëllim afatgjatë, për të cilin duhet të bijnë dakord të gjitha palët, edhe Beogradi, edhe bashkësia ndërkombëtare, e që praktikisht, do të thoshte kurrë, sepse një gjë e tillë ishte e papranueshme dhe në heshtje u tërhoqën përgjithmonë nga kërkesa për pavarësi.” (!!!)


Ish-negociatori serb Taniç, me këtë rast zbardh edhe një detal të panjohur për opinionin shqiptar. Ai, thotë se:

“Pjesa më e madhe e rezultatit të marrëveshjes që e kemi filluar kah fundi i vitit 1994, deri në mes të vitit 1997, me përfaqësuesit e shqiptarëve të Kosovës, ka qenë e përfshirë në marrëveshjen ndërmjet Millosheviqit dhe Hollbrukut, të nënshkruar më 13 tetor 1998” për një “Autonomi të gjerë” ku decidivisht thuhet: “Që shqiptarët të kenë vetëqeverisje dhe të munden të formojnë institucione të pushtetit lokal, policinë lokale, të kenë zgjedhje korrekte dhe të lira, nga të cilat do t´i zgjedhin përfaqësuesit e vet në Kosovë dhe që të dy palët të përmbahen nga dhuna dhe, si një nga masat për krijimin e mirëbesimit, të formohen efektivat e përbashkëta të sigurisë.”


Në të vërtet në shtator-dhjetor 1998, ky definim që shpërfaq z.Taniç, është thënë se ka dalë si rezultat i bisedave maratonike që i zhvilloi ambasadori Hollbruk me Millosheviqin (ku u përftuan katër drafte për arritjen e ashtuquajtur të “marrëveshjes klamitare” për Kosovën), ndërsa tani del se kjo çështje është kristalizuar gjatë bisedimeve sekrete ( 1994-1997) në mes Rugovës dhe Millosheviqit!


Ajo që dihet me siguri të plotë, është fakti se, kryetari i shumëfisht Ibrahim Rugova, pas nënshkrimit të marrëveshjes Hollbruk-Millosheviq më 13 tetor 1998( ku parashihej që Kosova të jetë pjesë e Serbisë, dhe si e tillë do t´í kishte 20 deputet në Kuvendin e Serbisë dhe përfaqësues në qeverinë federale dhe republikane etj.), ka përkrahur këtë marrëveshje kalimtare për Kosovën, dhe në këtë sens ka afirmuar formimin e policisë lokale në Kosovë, pikërisht atëkohë kur Ushtria Çlirimtare e Kosovës ishte në fazën e konsolidimit politik e ushtarak të saj, në teren! (Për këtë fakt lexo shtypin e kohës tetor-dhjetor 1998)


Në vazhdim lexoni të plotë intervistën e z.Radomir Taniç.


* * *


Intervistë ekskluzive e Radomir Taniçit (zëdhënës i partisë

Nova Demokratija) dhënë Radios Evropa e Lirë


Gjatë viteve 1994 – 1997 u mbajtën rreth 50 takime diskrete!


Foto: Radomir Taniç
http://pashtriku.beepworld.de/files/...omir_tanic.jpg


Radio Free Europe: Z. Taniç, pak dihet lidhur me atë se në kohën e pushtetit të Millosheviqit kishte bisedime ndërmjet Serbisë zyrtare dhe përfaqësuesve të shqiptarëve të Kosovës. Bisedimet e vetme për të cilat opinioni publikisht ishte i informuar, ishin ato lidhur me rikthimin e nxënësve dhe studentëve shqiptarë në shkolla, që i ndërmjetësoi bashkësia katolike “Shën Exhidio”. Thuhet se bisedimet dhe marrëveshjet e fshehta ekzistonin qysh nga koha e krijimit të krizës në Kosovë. A është kjo e vërtet?

Taniç: Kjo është plotësisht e vërtet. Vetëm se unë këto kontakte do t´í përshkruaja si diskrete, sepse fjala “kontakte të fshehta” tingëllon pak më ashpër. Pati procese diskrete ndërmjet Beogradit zyrtar, në të vërtet, të koalicionit treanëtarësh të Millosheviqit dhe të përfaqësuesve politikë të shqiptarëve të Kosovës, që nga fundi i vitit 1994 e deri në verën e vitit 1997. U mbajtën diku rreth 50 (pesëdhjetë) takime diskrete në qytete të ndryshme prej Prishtinës, dhe Beogradit, deri në Romë, Vatikan dhe Nju Jork.


Radio Free Europe: Kush ishte në ekipin negociator nga pala shqiptare?

Taniç: Në procesin negociator, nga pala serbe morën pjesë përfaqësuesit e koalicionit qeveritar në Serbi, SPS, JUL dhe Nova Demokratija, ndërsa nga pala shqiptare përfaqësuesit e Rugovës, sepse Millosheviqi ishte shumë i qartë dhe Rugovën e konsideronte si përfaqësues zyrtar të shqiptarëve të Kosovës. Përfaqësuesi kryesor i shqiptarëve ishte Fehmi Agani. Një ekip solid i ekspertëve e përbënte ekipin negociues të Rugovës.


Radio Free Europe: A mund të na i thoni emrat e palës serbe që morën pjesë në negociata?

Taniç: Më së tepërmi ishin të angazhuar:

- Ratko Markoviq,

- Dojçillo Maslovariç,

- Ratomir Vico,

- unë (Ratomir Taniç),

- kohë pas kohe Dushan Mihajlloviq dhe

- Vuk Drashkoviq, pa marrë parasysh se ky nuk i takonte koalicionit qeveritar, si dhe një grup i ekspertëve me në krye Predrag Simiqin.


Radio Free Europe: Cili ishte roli juaj në këtë grup, që të mos them në këtë ekip negociues?

Taniç: Thjesht, u morëm vesh që SPS, JUL dhe Nova Demokratija, si anëtarë të koalicionit në pushtet, të punojnë në përgatitjen e zgjidhjes politike për Kosovën. Të bëhem tërësisht preciz, këto negociata ishin në funksion të përgatitjes së zgjidhjes politike të çështjes së Kosovës. Çdo palë në ekipin negociues kishte nga një ose dy përfaqësues. Në këtë grup nuk kishte përfaqësues kryesorë ose sekondarë. Përgatitjet për marrëveshje filluan kah fundi i vitit 1994, ndërsa më 1995 bisedimet u zhvilluan me hov të madh. Në atë kohë përgatitej marrëveshja paqësore e Dejtonit. Ishte qartë se në Dejton problemi i Kosovës nuk do të vendoset në rend të ditës. Kjo iu la palës serbe dhe asaj shqiptare që ndërmjet tyre ta zgjidhin këtë çështje. Ndërsa, marrëveshja për arsim, ishte vetëm rezultat i atyre bisedimeve. Pasi bisedimet zhvilloheshin hap pas hapi, hapi parë ishte angazhimi dhe aprovimi i një varg masash për formimin dhe forcimin e besimit. Një nga këto masa ishte edhe marrëveshja për arsim.


Radio Free Europe: Sa e di unë, marrëveshja për kthimin e nxënësve dhe studentëve shqiptarë në shkolla, ishte nënshkruar më 1 shtator 1996, por kjo marrëveshje kurrë nuk u implementua. Pse?

Taniç: Nuk është e vërtet se nuk u implementua. Implementimi i saj filloi, por, pastaj u krijuan disa obstruksione të ndryshme. Në ndërkohë, Millosheviqi vendosi që t´i asgjësoi rezultatet e marrëveshjes, kështu që për të nuk ishte e rëndësishme që kjo marrëveshje të realizohet.


Radio Free Europe: Çka u arrit në negociata ose, siç thoni ju, në kontakte diskrete?

Taniç: U definua një pako masash për krijimin dhe forcimin e besimit. Kjo pako masash konsistonte në laminë e arsimit, shëndetësisë, në media, kulturë dhe, në fund, përfshinte masat e sigurimit. Të theksoj, në princip u morëm vesh për zgjidhje politike të tërësishme për Kosovën, me të cilën shmangej konflikti dhe lufta. Për opinionin e gjerë kjo zgjidhje u paraqit më vonë, në mënyra dhe forma të ndryshme. Fjala ishte për të ashtuquajturën AUTONOMI TË GJERË TË KOSOVËS ose, nëse doni, për VETËQEVERISJE LOKALE TË SHQIPTARËVE TË KOSOVËS, që është përafërsisht e njejtë. Pos kësaj, këto marrëveshje mbanin nivelin e ulët të tensionit, kështu që, në atë kohë, kishte shumë pak incidente në krahasim me periudhën pas hedhjes poshtë të marrëveshjes nga ana e Millosheviqit. Ajo që u arrit me marrëveshje ishte mëse e mjaftueshme për ta evituar luftën dhe që ndërmjet Beogradit dhe shqiptarëve të Kosovës të gjendej një zgjidhje paqësore për çështjen e Kosovës. Kjo zgjidhje, praktikisht, ishte e definuar. Në këto marrëveshje morën pjesë edhe përfaqësuesit e bashkësisë ndërkombëtare. Natyrisht, në mënyrë diskrete, gjë që do të thotë se nuk ishin vetëm takime bipatrite në mes të palës serbe dhe asaj shqiptare, por marrëveshje tripatrite, në të cilat morën pjesë edhe përfaqësuesit e Grupit të Kontaktit si dhe organizata të ndryshme joqeveritare, të cilat përfaqësonin në formë jozyrtare diplomacitë e vendeve të tyre. Gjatë këtyre takimeve, përfaqësuesit e bashkësisë ndërkombëtare ishin kundër çdo ideje për secesionin dhe pavarësinë e Kosovës. Kur përfaqësuesit shqiptarë vërejtën se bashkësia ndërkombëtare nuk e përkrah secesionin, heshturazi i çuan duart nga një ide e tillë, duke gjetur një formulë të lumtur për pavarësinë e Kosovës si qëllim afatgjatë, për të cilin duhet të bijnë dakord të gjitha palët, edhe Beogradi, edhe bashkësia ndërkombëtare, e që praktikisht, do të thoshte kurrë, sepse një gjë e tillë ishte e papranueshme dhe në heshtje u tërhoqën përgjithmonë nga kërkesa për pavarësi.


Radio Free Europe: Çka nënkuptohej me autonominë e gjerë?

Taniç: Autonomia e gjerë, praktikisht nënkuptonte atë që më 13 tetor 1998 u nënshkrua ndërmjet Millosheviqit dhe Hollbrukut, të cilën do ta citoj decidivisht: “Që shqiptarët të kenë vetëqeverisje dhe të munden të formojnë institucione të pushtetit lokal, policinë lokale, të kenë zgjedhje korrekte dhe të lira, nga të cilat do t´i zgjedhin përfaqësuesit e vet në Kosovë dhe që të dy palët të përmbahen nga dhuna dhe, si një nga masat për krijimin e mirëbesimit, të formohen efektivat e përbashkëta të sigurisë.”


Radio Free Europe: Kjo ishte përmbajtja e marrëveshjes Millosheviq – Hollbruk?

Taniç: Pjesa më e madhe e rezultatit të marrëveshjes që e kemi filluar kah fundi i vitit 1994, deri në mes të vitit 1997, me përfaqësuesit e shqiptarëve të Kosovës, ka qenë e përfshirë në marrëveshjen ndërmjet Millosheviqit dhe Hollbrukut, të nënshkruar më 13 tetor 1998, mendoj në pjesën politike të marrëveshjes, e jo në atë pjesë që ka të bëjë me verifikuesit ( e OSBE-së). Në atë pjesë politike të marrëveshjes, Millosheviqi është zotuar që zgjidhja e përkohshme për Kosovën do të arrihet më së largu deri më 2 nëntor 1998. Mirëpo, ai kurrë nuk i realizoi dhe as që kishte ndërmend t´i aprovonte ato, sepse kishte shkelur mbi rezultatet e marrëveshjes dyvjeçare. Kjo ishte vetëm taktikë manovruese për të përfituar në kohë.


Radio Free Europe: Thoni se Millosheviqi i refuzoi rezultatet e fshehta ose, siç thoni ju, rezultatet e negociatave diskrete. A u bënë këto negociata me njohuri të plotë të Millosheviqit dhe a konsultohej ai për të gjitha?

Taniç: Apsolutisht. Për këtë nuk ka kurrfarë diskutimi.


Radio Free Europe: Pse, atëherë, i ka zhvlerësuar rezultatet e marrëveshjes?

Taniç: Millosheviqi, gjithmonë e ka aplikuar taktikën e nxitjes së konfliktit. Së pari krijon konfliktin etnik, pastaj paraqet qëllimet pseudopatriotike, që i shërbejnë për mbajtjen e pushtetit. Ju e dini se pas Dejtonit, një vitë e gjysmë situata ka qenë e qetë. Millosheviqi luajti rolin e faktorit të paqes dhe Serbia hyri në periudhën e qetësisë relative. Mirëpo, atëherë u parashtrua pyetja e legjitimitetit të qeverisë së tij dhe përgjithësisht qëllimet e kësaj qeverie, sepse në kohë të paqes u vërejt se qeverisja e Millosheviqit është historikisht e shpenzuar. Millosheviqi, gjatë demonstratave, në dhjetor të vitit 1996, tentoi të nxisë turbullira qytetare në Beograd. Kjo nuk i shkoi për dore, sepse e penguan gjenerali Perishiq dhe armata, Nebojsha Çoviq dhe policia e Beogradit. Kur vërejti se nga kjo nuk ka asgjë, atëherë iu kujtue çështja e Kosovës, si burim i konfliktit të ri. Anuloi të gjitha rezultatet e marrëveshjes, sepse ju nevojit një luftë e re dhe që me vlera pseudopatriotike të luajë rolin e mbrojtësit të serbëve.

( Radio Evropa e Lirë / Radio Free Europe, datë 27 shkurt 2001)