Naser Veliu

[feneri]

JO SHQIPONJA S'ËSHTË PLAGUE,
AS KOSOVA S'ËSHTË NËNSHTRUE !

Shtriga plakë keq është tërbue
don shqiponjat me i farue
me gjak shqipesh s'u ngop kurrë
don që gjaku të rrjedhë lumë.

Një faltore kanë ndërtue
shkje e shkina janë tubue
hedhin helm tue kuvendue
forcë të madhe kanë gatitë
tanke, helm, automatik.

Ju gjakpirësa
çka mendoni
s'asht Kosova siç kujtoni
kurrë atë ju s'do ta shtroni
se atë tash e njeh bota
si Isanë që e njohu Londra
si Pirroja kundër romakut
Skenderbeu kundër sulltanit
e ne kundër sërbomadhit.

Çka po don e zeza Sërbi
deri kur kjo shkurtpamësi
deri kur ky terrorizëm
kjo gjakderdhje, ky fashizëm.

N'Beograd diçka festojnë
një fitore fantazojnë
s'asht fitore siç mendojnë
asht mashtrim që s'e shikojnë.

Kot luftoni, torturoni
kot mundoni, masakroni
gjuhën tonë -
kurrë s'e mohoni.

Mos vajto nanë me lot në sy
mos rri nanë me duar në gji
ngrite zanin t'dëgjojë bota
ti lind trima e i rrit Kosova.

Dy t'i vranë tre t'i burgosin
Idealin kurrë s'ta sosin
Ideal asht gjaku i tyre
ranë përdhe pa njolla ftyre.

[feneri]

PRANVERË E PËRGJAKSHME


Pranverë e hershme na erdhi
Bora dhe shiu u ndalën,
Kullosa e re ngadalë po rritet
Nëv vend të ujit, me gjak po ujitet.

Gjaku po derdhet rrëke anembanë
Në ty pranverë e përgjakshme
Që do të mbetesh përherë e kuqe
po rrit lulegjaku në Kosovë.

Jeta e shumë bijhua si qiriu
Por drita e tij nuk shuhet kurrë,
Në kambë janë të gjithë, plaku dhe i riu
Dhe ty Kosovë s'të lënë me u përkulë.

Beograd vrasës lufta nuk është ndalë
Për ne lufta kaherë ka nisë,
Krimet e bëra askush nuk ua falë
Kosova do shpagim për lulet e lirisë.

Rinia krenare e Kosovës heroike
Vazhdon rrugën e të parëve tanë,
Kërkesë e pandryshuar si para nëntë vitesh
Kosova Republikë e drejtë që na takon.

[feneri]

Meqë, Naser Veliu, dhe Nure Zekaj ranë, përkujtimi dhe vdekja e tyre i motivoi masat që ta shpiejnë amanetin e tyre dhe ta bëjnë në përmasën e shqiptarëve aksionin " Pajtimi i gjaqeve ".

Poezia që po e shënojmë u recitua nëpër gjithë tubimet dhe ishte një përkujtim për Naserin dhe Nurijen .

LUFTËTARË TË ANTON ÇETTËS


Në Raushiq e në Sërmnovë
Dy katunde në dy nahi
Që të dyja në Kosovë
Lindën shqipet mrekulli.

O Naser, Naser Velia
Cila motër ish me ty ?
Ish me mua motër Nuria
Me vështrimin si stuhi.

Po ti nur i Dukagjinit,
ku u nise me aq vrap?
I Mic Sokolit muaj i prillit
po kërkonte nga ne gjak.

Si vardari, si Bistrica
që nuk ndalin t'vetat valë,
s'nalej djali s'trembej çika
nga tërthorja që ki'n marrë.

Kishin dhënë fjalët e veta
dhe s'i shkelnin për të gjallë,
profesorëve Cana e Çetta,
që u prinin kudo n'ballë.

Kishin nder e krenari,
kur pajtonin fshat më fshat,
plagë hakmarrjesh, tragjedi,
derdhur kot i shtrenjti gjak.

Luftëtarë të Anton Çettës,
tok dy trima tufë lirie,
nisur rrugës së të dfrejtës,
Ti Naser e ti Nurije !

Dy tufë lule t'një pranvere,
rritë në fshat e djeg' në mërgim,
u ngrit dora kriminele
dhe na veshi në pikëllim.

Dorë e zezë, dora gjaksore,
ndau nga ne këta të ri'
Por kujtimi mbetet prore,
Vëlla Naser, Motër Nuri' !