Fenomeni i shpifjeve rreth shumësisë së bashkëshortëve të Pejgamberit a.s.

[fisniku-student]

Kritika e adresuar dhe e pritur

Mua dhe shumë muslimanëve të tjerë nuk na bën më përshtypje standardi i dyfishtë që kristianët shfaqin kur ata kritikojnë sjelljen e Profetit Muhamed (paqja e Zotit qoftë mbi të), sepse e kemi dëgjuar atë për kaq e kaq kohë. Të kesh një ateist, agnostik – apo ndonjë tjetër që nuk beson në baza morale të shpallura Hyjnisht – kritikues të diçkaje që është “politikisht jo korrekte” nga standardet e sotme morale nuk na sjell ndonjë çudi. Njerëz të tillë gjithmonë do gjejnë diçka për të kritikuar, sepse thjesht ata kanë një dell për tu marrë me “fenë” në përgjithësi. I gjithë ky debat “moraliteti absolut” vjen në kohën kur ata janë në rehatllëk dhe në qejf të tyre, kështu ata duan ta tallin atë, ta diskreditojnë e ta heqin qafe. Kritika e kristianëve, megjithatë, është diçka tjetër. Ndërsa është e vërtetë që kristianët flasin kundër “relativitetit moral” që është e përhapur ndër shoqërinë në rritje sekulariste të sotme, ata vetë janë viktima të pandërgjegjshme të tij. Vlerat e shumicës së kristianëve sot vijnë nga vlerat humaniste të Evropës perëndimore (ose, të paktën, janë thellë të influencuara prej tyre). Vlerat e tyre nuk vijnë drejtpërdrejtë nga Bibla – në teori ose në praktikë – pavarësisht çfarë ata thonë. Që kristianët sot, përpiqen të përfitojnë nga e ashtuquajtura “liri”, “të drejtat e njeriut”, “demokraci” dhe “të drejtat e gruas” në Evropë dhe Amerikë, është qesharake. Kjo mund të ndikojë te njerëzit e pashkolluar në botën e tretë, por kushdo që studion e di mirë se këto gjëra shkojnë në rrymë të kundërt me kishën, jo për shkak të saj. Mënyra në të cilën shumë kristianë përziejnë vlerat jokristiane me (të quajturat) vlerat biblike, gjithmonë më ka lënë të shtangur. Një shembull interesant i kësaj është si nacionalizmi dhe patriotizmi janë mbështetur nga shumica e protestantëve evangjelist kristian në SHBA. Në Amerikë, kristianët e mirë janë flamurtarët. Pak, n.q.s. ka ndonjë, prej këtyre mendjeve të forta patriotike mund të kuptojnë se patriotizmi dritëshkurtër është, në themel, egoist e jo universal. Që patriotizmi dhe kristianizmi janë kapur dorë për dore në mendjet e shumë njerëzve tregon se si ne mund të thithemi verbërisht në “relativizmin moral” pa e kuptuar aspak.

Sipas Judaizmit, Kristianizmit dhe Islamit, e drejta dhe e gabuara janë urdhëruar nga Zoti i Plotfuqishëm. Si i tillë, morali nuk ndryshon me kohën duke u bazuar në kapriço, dëshira apo ndjeshmëri kulturore. Në kultura, atje ku nuk ka një ligj, normë të shpallur Hyjnisht, çfarë është e gabuar dhe çfarë është e drejtë përcaktohet nga normat kulturore. Në raste të tilla një person mund të quhet imoral vetëm n.q.s. shkel normat e pranuara të shoqërisë së tij. Ashtu siç do të demonstrojmë, martesa e Profetit Muhamed (paqja e Zotit qoftë mbi të) me Aishen ishte në përputhje të plotë me Moralin Absolut dhe me normat kulturore të asaj kohe, kjo martesë nuk ishte akt imoral, por një veprim që përmban mësime të vlefshme për brezat që vijnë. Kjo martesë pason normat për të gjithë semitët, duke përfshirë edhe ata që kanë jetuar në kohën biblike. Bazuar mbi këtë dhe informacione të tjera që do të paraqiten më poshtë është jashtëzakonisht hipokrite nga ana e kristianëve të kritikojnë martesën e Profetit (paqja e Zotit qoftë mbi të) me Aishen në një moshë të tillë të re. N.q.s. ndonjë lexues kristian ka përshtypjen e gabuar se vlerat e tyre sot janë pa limit kohor dhe pasqyrojnë ato të kohëve biblike i lutem të lexojë pjesët e mëposhtme që janë drejtpërdrejtë të lidhura me pyetjen se në ç’moshë një individ është gati për tu martuar:

Duke mbajtur në mend idetë e “korrektësisë politike” dhe “moralitetit absolut” në kohët biblike mosha në të cilën një vajzë mund të martoheshe ishte mosha e pubertitetit (pjekurisë seksuale). Gjatë mesjetës kjo ishte zakonisht 12 vjeç. Sot në shumicën e vendeve “kristiane” kjo moshë është midis 14 dhe 16 vjeç. Unë jetoj në një vend ku disa shtete lejojnë partnerë të të njëjtit seks të martohen ligjërisht, por konsiderojnë një 18 vjeçar që kryen marrëdhënie me një 16 vjeçare “përdhunues i parashikuar me ligj”. Kështu megjithëse kristianët mund të mos jenë dakord me shumë prej asaj që është bërë gjithnjë e më tepër dominuese në shoqërinë e sotme perëndimore – abuzimi me drogë, martesa e pederastëve apo aborti – ata vetë kapërdihen (ndoshta pa e kuptuar) nga gogoli i shëmtuar (përbindëshi) i “relativizmit moral”. Sigurisht, ata mbarojnë më ngadalë se njerëzit që nuk besojnë në baza Hyjnore morali, por megjithëkëtë ata po mbarojnë.
Historikisht, mosha në të cilën një vajzë është konsideruar gati për tu martuar ka qenë mosha e pubertitetit. Kjo ka qenë kështu në kohët biblike, ashtu siç do ta tregojmë më poshtë, dhe kjo gjë akoma përdoret për të përcaktuar moshën e martesës në ato që perëndimi kulturalisht arrogant i quan “shoqëri primitive” në botë. Ashtu siç hadithi për moshën e Aishes tregon, fejesa e saj ndodhi të paktën tre vjet përpara martesës (konsumimit të martesës). Arsyeja për këtë ishte se ata ishin duke pritur që ajo të shkonte në moshë (d.m.th. të kishte ciklin e parë të menstruacioneve) . Pubertiteti është një shenjë biologjike që tregon se femra është e aftë për të lindur fëmijë. A mund ndokush me logjikë ta mohojë këtë? Pjesë e urtësisë pas martesës së Profetit Muhamed (paqja e Zotit qoftë mbi të) me Aishen sapo ajo arriti pubetitetin është vendosja e këtij momenti si pikë e ligjit Islam, megjithëse tashmë kjo ishte normë kulturore në të gjithë shoqëritë semite (përfshi edhe atë në të cilën u rrit Jezusi (Isai)). Shumica dërrmuese e juristëve islamë thonë se koha më e hershme për konsumimin e martesës është koha menjëherë pas pjekurisë seksuale (bulug), pra pubertitetit. Meqenëse kjo ishte normë e të gjithë kulturave semite dhe akoma është edhe sot normë e shumë kulturave, është sigurisht diçka që nuk e shpiku Islami. Kundërshtimi i përhapur ndaj një norme të tillë të shpallur Hyjnisht dhe të pranuar historikisht është diçka relativisht e re.

Kritika ndaj martesës së Muhamedit (paqja e Zotit qoftë mbi të) me Aishen është diçka relativisht e re në atë se ajo pasqyron vlerat e Evropës pas iluministe. Kjo është Evropa që kishte braktisur (apo të paktën modifikuar) moralin e saj fetar për ta zëvendësuar me një komplet të ri vlerash humaniste ku njerëzit përdornin mendimin e tyre për të përcaktuar të drejtën dhe të gabuarën. Është interesante të hasësh se kristianët që shumë herët kritikonin (megjithëse përsëri hipokritisht) praktikën poligamike të Profetit (paqja e Zotit qoftë mbi të), por jo martesën e tij me Aishen. Sigurisht ata me një sfond semitik të lindjes së mesme s’kishin ç’të gjenin për të kritikuar sepse asgjë jonormale apo imorale nuk kishte në martesën e Profetit (paqja e Zotit qoftë mbi të) me Aishen. Ishin kristianët evropianë që filluan të kritikonin Muhamedin (paqja e Zotit qoftë mbi të) në këtë pikë, jo ata që ishin të lidhur me rrënjët e tyre semite.
Në kohën e pubertitetit një person, mashkull apo femër, bëhet ligjërisht përgjegjës sipas Ligjit Islam. Në këtë pikë, ata janë të lejuar të marrin vendimet e tyre vetë dhe merren në llogari për veprimet e tyre. Duhet gjithashtu të përmendet se në Islam është e jashtëligjshme të detyrosh me forcë dikë të martohet me dikë që nuk e do. Provat tregojnë se martesa e Aishes me Profetin Muhamed (paqja e Zotit qoftë mbi të) ishte martesë për të cilën të dy palët dhe familjet ranë dakord. Bazuar në kulturën e asaj kohe, askush nuk pa ndonjë gjë të gabuar në këtë martesë. Përkundrazi, njerëzve iu bë qejfi për këtë.
Asnjë prej burimeve Islame nuk transmeton ndonjë gjë që ndonjë prej shoqërisë së atëhershme të ketë kritikuar këtë martesë për shkak të moshës së Aishes. Përkundrazi, martesa e Aishes me Profetin (paqja e Zotit qoftë mbi të) u inkurajua nga babai i Aishes, Ebu Bekri, dhe u mirëprit nga komuniteti. Është transmetuar se gratë që donin ta ndihmonin Profetin (paqja e Zotit qoftë mbi të), si Haula bint El-Hakim, e inkurajonin atë të martohej me Aishen. Sipas kulturës semite në të cilën ata jetonin, ata sigurisht nuk shikonin asgjë të keqe në një martesë të tillë.
Pikëpamjet shoqërore të dashurisë, familjes dhe martesës janë shumë të ndryshme në të ashtuquajturin perëndimin “modern” dhe “të civilizuar” të sotëm në raport me atë të kohës së Biblës dhe Kuranit. Fatkeqësisht shumë prej nesh mbartin bagazhin e “dashurisë romantike” dhe idetë rreth seksit që kanë arritur të helmojnë mendjet tona që kur evropianët (dhe idetë e tyre) dominuan globin. Këto ide jo vetëm që kanë depërtuar në mendjet e muslimanëve, por aktualisht përshkojnë shumë prej tyre. Fuqitë evropiane koloniale janë tërhequr nga gati të gjitha tokat e muslimanëve, por kolonizimi i mendjeve vazhdon. Siç e përmendëm më sipër ajo që është për tu dëshpëruar është se shumica e njerëzve nuk arrijnë të kuptojnë se ata janë nën ndikimin e kësaj influence antibesim. Sa për të ilustruar se si gjërat kanë ndryshuar po përmendim një shprehje në The New Encyclopedia Britannica që bën të qartë se vlerat në lidhje me moshën e martesës kanë ndryshuar me kalimin e viteve: “… në SHBA dhe pjesë të Evropës shoqëria e statusit të të rriturit me pjekuri seksuale e shprehur në termin ritje pubertiteti ka qenë jo e mirëpritur.” [3]

Roli që mendohet që luan seksi dhe seksualiteti në psikologjinë njerëzore i ka rrënjët e veta në mendimet e Frojdit. Megjithëse shumë prej ideve të Frojdit janë goditur fort sot, shumë prej ideve të tij akoma luajnë një rol në mendimin e shumë njerëzve. Sigmund Frojd (1856-1939) thoshte se njerëzit janë në thelb “qenie seksuale”, se nxitjet seksuale në fëmijëri janë çelësi për të kuptuar sjelljen e njeriut. Ai zhvilloi metodologjinë e psikoanalizës dhe idetë e tij mbi seksin, fajin e shtypur dhe seksualitetin, ndjesinë subkoshienciale seksuale, kompleksin oedipus dhe të tjera ide, që kanë bërë çorap pikëpamjen perëndimore për seksualitetin. S’ka nevojë të thuhet se idetë e Frojdit janë kritikuar nga besimtarët jehudë, kristianë dhe muslimanë, sepse ato në themel mohojnë përgjegjësinë morale njerëzore. Në pikëpamjen e Frojdit për gjërat, qeniet njerëzore janë të burgosur të efekteve të forcave të pandërgjegjes dhe të ndjesisë së tyre seksuale. Ide të tilla janë mirëpritur gjithmonë nga “liberalët”, “humanistët” dhe të tjerë si këta. Ajo që duhet të tregohet është pikëpamja kontradiktore “moderne” perëndimore ndaj seksualitetit. Ata hutohen nga martesa në moshën e pubertitetit megjithëse kjo ka qenë diçka e njohur shumë herët. Ata kanë shkolla të reja ku edukata seksuale mësohet dhe ku një shoqëri ku “datimi” (vendosja e moshës apriori) pa dallim është konsideruar normë. Ndonjëherë seksi është thjesht një kënaqësi natyrale për tu shijuar, por herë të tjera është një shejtan psikologjik me pasoja që shkojnë larg. Shkurt, çdo gjë nga jeta e tyre private në sistemet e tyre gjyqësore, ka rënë viktimë e relativitetit moral të psikologëve dhe psikiatërve. Qëndrimi se një eksperiencë në jetë mund të shihet si një lloj “traume” është shumë i përhapur. Shumë njerëz ecin në jetë të munduar vazhdimisht nga ajo se çfarë lloj “kompleksi” ata do të vuajnë nga eksperiencat që ata kanë në jetën e tyre relativisht normale. Njerëz që janë fajtor për krime të rënda, në vend që të marrin përgjegjësinë për veprimet e tyre, vetë ata janë konsideruar “viktima”, meqenëse ata vetëm janë duke vepruar atë që formimi i tyre psikologjik orienton.

[fisniku-student]

Puberteti – pjekuria – martesa

Një artikull interesant mbi moshën në të cilën njerëzit martoheshin në kohët biblike është “Ancient Israelite Marriage Customs” (Zakonet e lashta izraelite të martesës) nga Xhim Uest, ThD – një shërbyes baptist. Ky artikull thotë se:


“Gruaja merrej nga rrethi më i madh familjar (zakonisht në fillimin e pubertetit ose rreth moshës 13 vjeç) në mënyrë që të mbahej pastërtia e linjës së familjes.”

Kjo është vetëm një referencë ndaj faktit se arritja e pubertetit konsiderohej moshë në të cilën të rinjtë mund të martoheshin. Që njerëzit në kohët biblike martoheshin në një moshë të re është vërtetuar gjerësisht. Duke diskutuar kuptimin e fjalës ‘elmeh, që është fjala hebraisht për “grua të re” apo “femër adoleshente” Xherald Segal thotë:

“Duhet të vërehet se në kohët biblike femrat martoheshin në një moshë të re.”

Në kundërshtim me thënien arrogante perëndimore të “kulturave primitive” “An Overview of the World’s Religions” e bën të qartë se puberteti është një simbol kohor i të qenit i rritur:

“Gati të gjitha kulturat primitive i kushtojnë kujdes pubertetit dhe ritualeve të martesës, megjithëse ka një tendencë të përgjithshme për t’i kushtuar më shumë vëmendje riteve të pubertetit të meshkujve se sa të femrave. Për shkak se puberteti dhe martesa simbolizojnë faktin që fëmijët kanë marrë rrolin e të madhit, shumica e kulturave primitive i konsiderojnë ritualet që rrethojnë këtë ngjarje shumë të rëndësishme. Ritualet e pubertetit shpesh janë shoqëruar me rrethprerje ceremoniale ose ndonjë operacion tjetër në organet gjenitale të femrës. Rrethprerja e femrave është më pak e zakonshme, ndonëse ajo shfaqet në disa kultura të ndryshme. Ritet e pubertetit të femrave janë më shpesh të lidhura me shfaqjen e ciklit menstrual te vajzat e reja.”


Disa studiues janë të mendimit se:

“Puberteti është përcaktuar si një moshë ose periudhë në të cilën një person është i aftë për riprodhim seksual, në pjesë të tjera të historisë, një rit apo festim i këtij fenomeni shenjë është pjesë e kulturës.” (Rites of Passage: Puberty, nga Sue Kureuitz Arthen)

“Shfaqja e periodave” shënon një rit të kalimit nga vajza të reja në gra. (Nga Women’s Resource Center)

Një tjetër referencë bashkëkohore që lidh moshën e martesës me pubertetin është një artikull në Central Africa, i cili thotë: “… gratë martohen shpejt pas pubertetit”. Citimi i mëparshëm dhe shumë të tjerë që nuk janë përmendur provojnë te një njeri inteligjent atë që antropologët dhe historianët tashmë e dinë mirë se në shekujt e kaluar njerëzit konsideroheshin gati për martesë kur ata arrinin pubertetin.

Duhet të përmendim se nga një këndvështrim Islam shumë probleme në shoqërinë e sotme mund të gjurmohen në braktisjen e martesës së hershme. Për shkak të natyrës që Zoti i Plotfuqishëm e ka krijuar njeriun, me dëshirë të fortë seksuale, njerëzit duhet të martohen të rinj. Në të shkuarën kjo ishte akoma më e domosdoshme për shkak se jeta mesatare ishte më e shkurtër. Jo vetëm që martesa e hershme siguron veprime legale për njerëzit me dëshirë të fortë seksuale, por ajo zakonisht prodhon më shumë fëmijë. Një prej qëllimeve kryesore të martesës është bërja e fëmijëve – “ji i frytshëm dhe shtohu” siç thotë Bibla (Gjeneza 8:17). Kjo ishte veçanërisht e rëndësishme në të shkuarën ku njerëzit nuk jetonin kaq gjatë sa sot dhe ku shkalla e moralitetit infant ishte shumë më e lartë.

[fisniku-student]

Mosha e pubertetit

Ne kemi thënë se puberteti ka qenë normë historike, kulturore dhe fetare për të treguar gatishmërinë për martesë, kështu dikush mund të mendoj se në cilën moshë puberteti normalisht ndodh. Kjo është disi pa kuptim në lidhje me diskutimin tonë specifik atë të martesës së Profetit Muhamedi (paqja e Zotit qoftë mbi të) me Aishen, sepse literatura e hadithit e bën të qartë se ajo kishte arritur pubertetin. Megjithatë, në lidhje me pubertetin dhe se në cilën moshë shumica e vajzave kanë ciklin e tyre të parë menstruale Abdulhamid Sidiki thotë:

Islami nuk ka fiksuar një limit të poshtëm për moshën e pubertetit, sepse ajo varjon me vende dhe raca për shkak të klimës, trashëgimisë, kushteve fizike dhe sociale. Ata që banojnë në vende të ftohta arrijnë pubertetin në një moshë shumë më të madhe në krahasim me ata që jetojnë në vendet e ngrohta ku edhe femra edhe mashkulli e arrijnë pubertetin në një moshë goxha të hershme. “Temperatura mesatare e vendit ose provincës”, thotë autori i mirënjohur i librit Woman, “është konsideruar faktori kryesor jo vetëm në lidhje me menstruacionet por edhe me të gjithë zhvillimin seksual në pubertet.” Raciborski, Xheubert, Ruth dhe shumë të tjerë kanë mbledhur dhe krahasuar statistikat për çështjen në fjalë. Marie Espino ka përmbledhur disa prej këtyre të dhënave si më poshtë: (a) Mosha limit për shfaqjen e parë të menstruacioneve është midis 9 dhe 24 vjeç në zonën e butë; (b) Mosha mesatare ndryshon goxha dhe mund të pranohet si diçka e mirëqenë se sa më afër ekuatorit aq më e hershme është mosha mesatare e ardhjes së menstruacioneve.

Akoma më tej, një artikull i titulluar Puberty in Girls nga një organizatë e shëndetit publik australian thotë: “Shenja e parë e pubertetit është zakonisht një vrull rritjeje: ju bëheni më të gjatë, gjoksi zhvillohet, qimet fillojnë të rriten në zonat intime dhe nën krahë. Kjo mund të fillojë nga 10 vjeç deri në 14 vjeç – bile edhe më herët për disa dhe më vonë për disa të tjerë.”


Një artikull Physical Changes in Girls During Puberty thotë:

“Gjatë pubertetit, trupi i vajzës ndryshon, brenda dhe jashtë, drejt trupit të një gruaje. Ndryshimet nuk vinë të gjitha menjëherë, dhe ato nuk ndodhin në të njëjtën kohë për të gjithë. Shumica e vajzave nisin të shfaqin ndryshime fizike rreth moshës 11 vjeç, por secili ka programin e tij të brendshëm të zhvillimit. Është normale që ndryshimet të nisin herët që në moshën 8 apo 9 vjeç, apo të vonojnë deri në 13 apo 14 vjeç. Bile edhe n.q.s. asgjë nuk duket apo ndihet ndryshe ndryshime brenda trupit mund të kenë nisur.”

Shumë janë dakord me informacionin e mësipërm, por akoma mund të kenë rezerva se a mund të jetë një martesë e një vajze të tillë me një burrë më të vjetër e lumtur. Duke vendosur mënjanë për një moment nocionin modern perëndimor të lumturisë, martesa e Aishes me Profetin (paqja e Zotit qoftë mbi të) ishte një lumturi dhe dashuri reciproke, e argumentuar kjo nëpër shumë hadithe dhe libra të siras. Që martesa të lumtura ka midis njerëzve me mjaft diferencë në moshë kjo është e mirënjohur midis psikologëve:

“Kur diferenca (në moshë) është e madhe, për shembull kur kalon 15 deri në 20 vjeç, rezultatet mund të jenë më të lumtura. Martesa e një të madhi në moshë, sigurisht jo e një plaku, me një vajzë shumë të re është shpesh shumë e suksesshme dhe e harmonishme. Nusja prezantohet menjëherë dhe mësohet me marrëdhënie të moderuara seksuale.”

[fisniku-student]

Akoma më shumë urtësi pas saj

Në komentin e tij për hadithin në Sahihun e Muslimit ku përmendet martesa e Aishes me Profetin (paqja e Zotit qoftë mbi të) Abdulhamid Sidiki tregon tre arsye të tjera për këtë martesë:

1- Martesa e Aishes me Profetin (paqja e Zotit qoftë mbi të) në një moshë të re e lejoi atë të ishte një dëshmitare okulare e detajeve personale të jetës së Profetit (paqja e Zotit qoftë mbi të) dhe t’i transmetonte ato te brezat e mëpasshëm. Duke qenë edhe shpirtërisht edhe fizikisht pranë Profetit (paqja e Zotit qoftë mbi të) martesa e përgatiti Aishen të ishte një shembull për muslimanët, veçanërisht gratë, për të gjitha kohërat. Ajo ishte inteligjente dhe e zgjuar. Cilësitë e saj e mbështetën punën e Profetit (paqja e Zotit qoftë mbi të) dhe pas tij ndihmuan çështjen e Islamit. Aishja, nëna e besimtarëve, nuk ishte vetëm një model për gratë dhe nënat, por ajo gjithashtu ishte një komentuese e Kuranit, një autoritet në hadith dhe njohuritë e ligjit Islam. Ajo ka transmetuar të paktën 2210 hadithe që i kanë dhënë muslimanëve një pamje me vlerë për pjesën e fundit të jetës së Profetit dhe kështu duke ruajtur Sunetin e tij.

2- Në atë kohë kjo martesë hodhi poshtë nocionin se një burrë nuk mund të martohej me vajzën e një burri për të cilin kishte deklaruar se ishin vëllezër (por që s’kanë vëllazëri gjenetike). Në hadithin e mëposhtëm tregohet: Urua tregon: Profeti (paqja e Zotit qoftë mbi të) i kërkoi Ebu Bekrit dorën e Aishes. Ebu Bekri tha, “Po unë jam vëllai yt.” Profeti tha, “Ti je vëllai im në fenë e Zotit dhe Librin e Tij, por ajo (Aishja) është e lejuar për mua për martesë.” (Sahih Buhari v. 7, l . 62, n. 18)

3- Martesa hodhi poshtë supersticionin arab të asaj kohe se ishte keq të martoheshe në sheual. Ata mendonin se muaji e kishte këtë karakteristikë meqenëse fjala sheual rridhte nga fjala shala që besohej se sillte fatkeqësi. Hadithi autentik tregon se Profeti (paqja e Zotit qoftë mbi të) dhe Aishja u martuan në këtë muaj hënor.

[fisniku-student]

Pa zhurmë

Më sipër, ne treguam faktin që martesa në pubertet ishte një praktikë e pranuar në jo vetëm “kulturat primitive” të sotme, por veçanërisht te semitët (hebrenjtë, arabët, siriakët etj.) e lindjes së mesme. Në mënyrë që të paraqesim prova shtesë që martesa e Muhamedit (paqja e Zotit qoftë mbi të) me Aishen nuk ngriti ndonjë kundërshtim në atë kohë, unë këtu po paraqes citime nga dy studiuese perëndimore që kanë studiuar Islamin në detaje:

“Nuk është e qartë kur martesa u bë. Sipas disa versioneve ajo u bë në sheual të vitit të parë, pra nja 7 ose 8 muaj pas arritjes në Medine, por sipas të tjerëve ajo nuk u bë gjeri pas betejës së Bedrit, pra në sheual të vitit të dytë hixhri. Në asnjë version nuk ka ndonjë koment të bërë për diferencën në moshë të Muhamedit me Aishen apo për moshën shumë të re të nuses që, të shumtën, nuk mund të kishte qenë mbi 10 vjeç dhe e cila ishte akoma shumë e dashuruar pas lojërave të saja.”

Në citimin e mësipërm burimet që janë dhënë për kohën më të vonë të martesës janë të Neueuiut dhe Tabariut. Edhe imam Neueuiu edhe imam Tabariu ishin dijetarë të mëdhenj të Islamit, por veprat e tyre kanë materiale që janë më pak se autentike nga pikëpamja Islame, e të cilat ndoshta janë arsyeja për pikëpyetjen e saj se cila kohë është autentike. Kjo është tej çështjes, sepse tashmë kemi treguar se burime autentike islame shprehen se Aisha (radijallahu anha) ishte 9 vjeç. Pika kryesore për tu vërejtur është se “asnjë version” nuk ka ndonjë koment të bërë për diferencën në moshë të Aishes me Profetin (paqja e Zotit qoftë mbi të) Pse? Kjo martesë kaq e hershme ishte më se normale në të gjitha shoqëritë semite – të tilla shoqëri në mesin e të cilave u rritën Ibrahimi, Musa, Isa dhe Muhamedi.

Një tjetër autore, Karen Armstrong ka këtë për të shtuar: “Tabariu thotë se ajo ishte aq e re saqë ajo qëndroi në shtëpinë e prindërve dhe martesa u konsumua më vonë kur ajo arriti pubertetin”. Kjo akoma më tej qartëson se martesa u konsumua në moshën e pjekurisë dhe se, si e tillë, nuk solli reagime kundër. Tabariu, Ebu Xhafar Muhamed ibn Xherir et-Tabari (225-310 h. / 839-923), ishte një dijetar i madh musliman dhe është i mirënjohur në perëndim për komentin e tij të Kuranit dhe për historinë e botës.

Nuk është çudi që dy autorët e mësipërm janë dakord me faktin se martesa e Aishes me Muhamedin ndodhi kur e para arriti pubertetin dhe se kjo ishte normale në atë kohë. Kjo nuk është surprizë, sepse kushdo që studion burimet Islame dhe kulturën semite është i detyruar të vijë në të njëjtin përfundim, kjo ngaqë kjo gjë është thjesht fakt historik. Duhet të tregohet se të dy autoret e sipërcituar nuk hezitojnë aspak të keqinterpretojnë Islamin (qëllimisht ose jo) në gjërat e tjera të shkruara prej tyre. Mjafton të thuhet se n.q.s. do të kishte ndonjë informacion “dëmtues” ato pa hezitim do ta nxirrnin në dritë dhe do ta përdornin. Nebia Abot, që ka kryer disa studime mbi Islamin në disa zona, ishte orientaliste në kuptimin klasik të fjalës. Libri i saj që është cituar më sipër Aishah The Beloved of Mohammed nuk është gjë tjetër veçse një kritikë spekulative e jetës së Aishes. N.q.s. një libër me një përzierjeje të tillë të spekulimit sipas hamendjes dhe burimeve jo të vërteta do të ishte shkruar për dikë me rëndësi në perëndim sigurisht që as do të kishte vend për të në bibliotekën e studiuesve. Është tashmë e ditur se orientalistët duke u kapur nëpër gjëra që u interesojnë paravendosin autencitetin e këtyre gjërave duke u bazuar në nocionet e tyre që shkojnë sipas bindjes së tyre. N.q.s. një histori megjithëse jo e vërtetë duket se ul Profetin e Islamit ajo bëhet e shpeshtcituar dhe shpeshtpublikuar. Kjo është mënyra se si orientalistët dhe misionarët kristianë e kanë trajtuar Muhamedin (paqja e Zotit qoftë mbi të) për shekuj e vazhdojnë edhe sot. Për ata që duan më shumë rreth kësaj të shikojnë artikullin Orientalism, Misinformation and Islam.

[fisniku-student]

>>

Cili është verdikti?

Anashkalimi i prirjeve kulturore apo pranimi i dopjo standarteve nga dikush nuk është gjithnjë i lehtë. Për disa duhen vite për të pranuar se kanë qenë hipokrit në vlerësimet e tyre. Fatmirësisht, mendimet e paraqitura këtu do të mbjellin farën e reflektimit te disa njerëz e ndoshta ata do të reflektojnë mbi të vërtetën. Duke pranuar se sa herë që mbetet diçka për tu qartësuar gjithmonë beteja është lënë përgjysmë, para se lexuesi të shkojë përpara për të vendosur gjykimin e tij personal se ku ai qëndron në lidhje me këtë çështje, dua të jap edhe disa informacione të tjera. Montgamery Watt, një studiues për një kohë të gjatë i Islamit, ka disa shprehje të zgjedhura se si perëndimi duhet ta gjykojë Muhamedin (paqja e Zotit qoftë mbi të). Unë kurrë nuk kam qenë dakord me konkluzionet e Watit për Islamin, por gjithmonë e kam parë atë si një orientalist të hapur. Ndoshta kjo sepse ai ishte më shumë nxitës i të kuptuarit se sa një misionar kristian mendje shkurtër. Vite studimi të Islamit e çuan Vatin në këtë konkluzion:

“Thëniet e tjera për defektin moral të Muhamedit janë ato që thonë se ai ishte tradhtar dhe epshor … Mjaftueshëm është thënë më sipër në lidhje me interpretimin e këtyre ngjarjeve për të treguar se akuza ndaj Muhamedit është shumë më e dobët se sa mund të jetë menduar. Diskutimi i këtyre thënieve ngre një pyetje bazë. Si jemi ne për të gjykuar Muhamedin? Nga standardet e kohës së tij dhe vendit të tij apo nga ato të mendimeve më të ndriçuara në perëndim sot? Kur burimet këqyren me kujdes është e qartë se ato veprime të Muhamedit që nuk aprovohen nga perëndimi modern nuk kanë qenë objekt i kritikës morale të bashkëkohësve të tij. Ata kritikuan disa prej veprimeve të tij, por motivet e tyre ishin paragjykime supersticioze apo frikë prej pasojave. N.q.s. ata i kritikuan ngjarjet në Nahlah, ishte se ata patën frikë nga ndëshkimi i zotave pagan të ofenduar apo hakmarrja e mekasve. N.q.s. ata ishin habitur nga ekzekutimi në masë i jehudëve të fisit Kurejdha, ishte për shkak të numrit dhe rrezikut të luftës brenda llojit të gjakut që shkaktoheshe. Martesa me Zejneben duket incest, por ky koncept incesti ishte lidhur me praktikat e vjetra që i përkasin një niveli shoqëror më të ulët të rregullave familjare ku një atësi fëmije nuk ishte përcaktuar përfundimisht; dhe ky nivel më i ulët ishte në proces eliminimi nga Islami … Nga këndvështrimi i kohës së Muhamedit, atëherë, thëniet për tradhti dhe sensualitet nuk mund të qëndrojnë. Bashkëkohësit e tij nuk e gjetën atë moralisht defektiv në asnjë gjë. Përkundrazi, disa prej veprimeve të kritikuara nga perëndimorët modern tregojnë se standardet e Muhamedit ishin më të larta se ato të kohës së tij. Në kohën dhe gjeneratën e tij ai ishte një reformator social, bile një reformator në sferën e moralit. Ai krijoi një sistem sigurie sociale dhe një strukturë të re familjare, të tëra këto ishin një përmirësim i pamat i asaj që ishte më parë. Duke marrë atë që është më e mirë në moralitetin e nomadëve dhe duke e adaptuar atë për komunitet e vendosura, ai vendosi një kornizë religjoze dhe sociale për jetën e shumë racave njerëzore. Kjo nuk është punë e një tradhtari apo ‘një plaku të shthurur’.”

[Gostivari_usa]

Evidenca islame për moshën e Aishes

Për shkak të injorancës së shumë muslimanëve, ndoshta për shkak të leximit të shfajësimeve “moderniste” si ato të përmendura më sipër, një vështrim tek ajo se çfarë thonë burimet islame në lidhje me moshën e Aishes kur ajo u martua me Profetin (paqja e Zotit qoftë mbi të) është i nevojshëm. Atëherë, përpara se të kalojmë në një analizë të fakteve, së pari vendosim cilat janë faktet autentike islame. Në këtë pikë, duhet të përmendim se është krejt pa dobi nga këndvështrimi islam të thuhet se mosha e Aishes nuk gjendet në Kuran, sepse tekste të Islamit janë dy, ato të Kuranit edhe ato të Sunetit (hadithet), dhe vetë Kurani na tregon për këtë. Tani, çfarë burimet autentike islame thonë mund të jetë zhgënjyese për disa muslimanë “modernist” apo “të kulturuar” sepse ka katër hadithe në Sahih Buhari dhe tre hadithe në Sahih Muslim të cilat qartësisht thonë se Aishja ishte nëntë vjeç në kohën kur u bë martesa e saj me Profetin (paqja e Zotit qoftë mbi të). Këto hadithe, me vetëm ndryshime të lehta, thonë si më poshtë:

“Aishja (radijallahu anha) tregon se Profeti (paqja e Zotit qoftë mbi të) u fejua (zeuexh) me të kur ajo ishte gjashtë vjeç dhe u martua (nikah) (konsumimi i martesës) me të kur ajo ishte nëntë vjeç, dhe pas kësaj ajo qëndroi me të për nëntë vjet.” (Sahih el-Buhari, v. 7, l . 62, n. 64)

Prej katër haditheve në Sahih el-Buhari dy janë treguar nga Aishja (7:64 dhe 7:65), një nëpërmjet Ebu Hishamit (5:236) dhe një nëpërmjet Urues (7:88). Të tre hadithet në Sahihun e Muslimit kanë Aishen si treguese. Të gjithë hadithet në të dy librat tregojnë se fejesa e saj ndodhi kur Aishja ishte gjashtë vjeç dhe martesa (konsumimi i martesës) kur ishte nëntë vjeç. Një tjetër hadith me kryesisht të njëjtin tekst (metn) është transmetuar në Sunenin e Ebu Daudit. S’ka nevojë të thuhet se kjo evidencë është, duke folur islamikisht, dërrmuese dhe muslimanët që e mohojnë këtë nuk bëjnë gjë tjetër veçse sakrifikojnë ndershmërinë e tyre intelektuale, fenë e pastër ose të dyja.

Kjo evidencë pra u fiksua, nuk duket sa ka shumë vend për debat rreth moshës së Aishes midis besimtarëve muslimanë. Deri në momentin që dikush do të provojë që në gjuhën arabe “nëntë vjeç” do të thotë diçka tjetër se “nëntë vjeç” atëherë ne duhet të jemi qartë dhe të qëndrueshëm në besimin tonë se ajo ishte nëntë vjeç kur konsumoi martesën. Në kundërshtim me këto fakte ka akoma ca autorë muslimanë që në një farë mënyre ja kanë dalë të shtyjnë moshën e martesës së Aishes deri në moshën katërmbëdhjetë apo gjashtëmbëdhjetë vjeç. Nuk është për tu çuditur që asnjë prej tyre nuk ofron ndonjë provë, evidencë apo referencë për mendimin e tij. Kjo mund të thuhet me konfidencë të skajshme meqenëse asnjë prej tyre nuk mund të prodhojë burime më autentike se mbledhjet e haditheve të imam Buharit dhe Muslimit. Bazuar në kërkime që unë kam kryer mendoj se ekziston një burim i përbashkët për ata që thonë se mosha e Aishes kur u martua ishte katërmbëdhjetë apo gjashtëmbëdhjetë vjeç. Ky burim është “The Biographies of Prominent Muslims” (Biografitë e Muslimanëve të Shquar) që është publikuar si libër, si CD-ROM dhe është publikuar në vende të ndryshme në internet. Një tjetër shembull ky, se pse duhet t’i referohemi gjithmonë burimeve …

Fisnik a eshte ky mendimi i yt , ose i dikujt tjeter ?!!!
Nese eshte i joti dmth ti beson se Aishja ka qene 6 vjece kur eshte fejuar dhe nente kur eshte martuar ashtu ?!!

Sa i perket haditheve, permbledhjes se haditheve te imam Buharit , Muslimit dhe Abu Davudit, ato jane autentike , por besom qe jam ne gjendje qe ne cdo moment te perdeftoj ne menyre llogjike se te pakten 5 % i haditheve te mbledhura nga keto studjues nuk kane lidhje me autencitetin.
Por si do qofte kjo eshte teme tjeret , e ke nje teme ne kete forum qe fl per kontraditat e haditheve midis veti dhe me Kuranin.

Por dicka te them qe Aishja me garancion nuk ka qene 6 vjecare kur eshte fejuar dhe me garancion nuk ka qene 9 vjecare kur eshte martuar!
Mos haro qe Kuranin ( te pakten e di qe ne kete pike edhe ti edhe une besojme qe eshte shpallje e Allahut dhe si i tille eshte i perkryer ) na meson se sipas normave islamike, martesa midis nje burri ( qofte ky edhe profet ) dhe nje vajze cdo here duhet te behet permes miratimit te kesaj fejese ose martesa nga ana e vajzes.
Tani me trego sa kuptim ka te shkoj , te gjejsh nje femi ne rruge e ti thuash " Do fejohesh me mua ?!! " "Do te martohesh me mua?!! " .
Femijet jane trajtuar si femi si ne te kaluaren ashtu edhe ne kohen e sotme, dhe do te vazhdoj edhe ne ardhmeri kjo pune.
Duke pasur parasysh se Kurani flet per vajza qe jane ne moshe qe kuptojne se cfar eshte martesa dhe kane te drejte te japin mendimin e tyre lidhur me martes nqs duan ose nuk duan te martohen, nqs duan ose nuk duan te fejohen, hadithi ne fjale qe thot se Aishja ka qene 6 vjecare 100% bie ne kundershtim me mesimet Kuranore , nga shkaku se nje vajze 6 vjecare pik se pari nuk din se cfar eshte fejesa, nje vajze 9 vjecare nuk din se cfar eshte martesa, dhe mendimi i saj nuk vlen pa marre parasysh se cfar pergjigje jep, eshte pergjigje e nje femiu, dhe jo e nje personi te pjekur mentalisht dhe fizikisht.

GV_USA

[fisniku-student]

Keto shkrime nuk jan mendime te mia,autori i ketyre shkrimeve eshte postuar qe ne fillim..

Por vllacko ,mos u kap vetem ne nje postim ,sepse postimet jan te lidhura njera me tjetren ,gje qe lidhja e tyre formon nje kuptim me te plot dhe me te kjart.

[Gostivari_usa]

Keto shkrime nuk jan mendime te mia,autori i ketyre shkrimeve eshte postuar qe ne fillim..

Por vllacko ,mos u kap vetem ne nje postim ,sepse postimet jan te lidhura njera me tjetren ,gje qe lidhja e tyre formon nje kuptim me te plot dhe me te kjart.

Nuk kapem vetem ne nje postim, por te pakten tamam kjo tematik ose ky postim ose ky mendmin i dhene nga autori i ketij artikulli, sjell deri atje sa qe ne disa vende martesa e femijeve ekziston edhe ne sheriat ( edhe pse 99 % e prinderve as qe e marrin parasysh , e kam fjalen nuk i martojen vajzat e tyre ne ate moshe ), por perseri luan rol negativ sidomos tek njerezit qe nuk mendojne me trurin e tyre, por mendojne me trurin e ketyre personave qe permbajne nje nocion te tille qe eshte ne rregull nqs vajzat martohen ne moshe te re!
Per mendimin tim kur folim per moshen ne te cilen vajzat duhet te martohen, eshte nje subjekt i te njejtes rendesi qe ka namazi, sepse ne pyetje eshte jeta dhe ardhemeria e femijeve tane, ashtu qe mendoj qe dijetaret duhet te qartesojne kete ceshtje nje here e pergjithmone.

GV_USA

[meekra69]

pershendetje

u mundova t`e lexoj keto postime qe keni bere mirepo ne asnjeren nuk gjeta nje pergjigje se A LEJOHET MARREDHENIA SEKSUALE ME GRUAN DUKE PERDORUR PREZERVATIVE (KONDOME) DHE KUR NUK LEJOHET MARREDHENIA SEKSUALE ME GRUAN...?

me te mira