"Unë - Udha jote, Ti - Qumështi im..."

[macia_blu]

dy poezite e fundit jane te shkelqyera!!!

[Syku]

Suzana, poezite e tua me pelqyen qe ne fillim e vazhdojne te me pelqejne hap pas hapi pasi s'mund te jete ndryshe; kane nje veçanti melodike qe perzihet hijshem me ndjenjat dhe emocionet, duke krijuar keshtu nje harmoni te magjishme ngjyrash.
Secila poezi duket nje sinfoni e 9-te, nje bote brenda nje femre.
me respekt Pellumb Syku.


Çaste qe ikin.

Tretem mes fjaleve te tua, si heshtja,
si heshtja apokaliptike qe me çnjerezon
perpara syçkave magnetik dhe dalton
qe si dallojne ne mua nje qind pranvera,

ndaj dhe tretem, alivanosem si ylberi,
ne rrezatimin shporues qe te rrethon.
Me magjeps hiresh kur prelud belbezoj
si humnera vargjesh ndaj une i mjeri,

tkurrem, strukem ne kllapine e muzgut
i vetem, pa ty qe gdhend buzeqeshje,
i zymte si qielli gjate seciles rreshje.

Jam robi i frikes ne enigmen e burgut,
te zemres sime qe shenon vija ne mur
tek shoh çaste qe ikin,e qe s'kthehen kurre.

[M_u_Z_a]

macja_blu, Syku, ju falenderoj qe humbet kohe duke lexuar ketu!

Çaste qe ikin.

Tretem mes fjaleve te tua, si heshtja,
si heshtja apokaliptike qe me çnjerezon
perpara syçkave magnetik dhe dalton
qe si dallojne ne mua nje qind pranvera,

ndaj dhe tretem, alivanosem si ylberi,
ne rrezatimin shporues qe te rrethon.
Me magjeps hiresh kur prelud belbezoj
si humnera vargjesh ndaj une i mjeri,

tkurrem, strukem ne kllapine e muzgut
i vetem, pa ty qe gdhend buzeqeshje,
i zymte si qielli gjate seciles rreshje.

Jam robi i frikes ne enigmen e burgut,
te zemres sime qe shenon vija ne mur
tek shoh çaste qe ikin,e qe s'kthehen kurre.

Pellumb, me pelqeu shume poezia jote.
Edhe pse "e ngujuar" brenda "mureve" klasike te sonetit,
mendimi, ndjenja dhe muzikaliteti enden lirshem si ne nje qill pa ane e fund...

[M_u_Z_a]

VJESHTË…MËNGJES…



Vjeshtë…
Mëngjes…
Pi të trishtën mjegull, në vend të kafesë…

Matem me pëllëmbët e tua.
Vetja,
më duket e vogël.
Rrudhave të kohës vdes.
Dhe zgjohem sërish të pi një kupë shpresë.
Jo!!!
Ti mos u hidh shkëmbinjve të qumësht.
Foshnja është rritur,
Ti - Legjendash tretur.
Nuk ka Perëndi që të të besojë.
Flake pikëllimin shekujve të mbetur.
Ja, një kupë vjeshte do pimë “Argjiro”,
dehur kalldrëmesh si dy pijanece.
Ti – “Zonja e rëndë me tualet myshqesh”- ndrin,
unë – hija jote e vockël memece.

Mos duhet të pi edhe një kupë “Zgjim”?
Apo të dehem me ca kupa “Shpresë”?

Vjeshtë…
Mëngjes…
Pi të trishtën mjegull, në vend të kafesë…

[M_u_Z_a]

EJA TË PIMË



Eja të pimë, Zeus… i hijshëm,
kredhur ujshëm në puse orgjie.
E mbys Dionisin në një kupë verë.
Ringjalle, ti, nesër,
në degë hardhie.

[[Perla]]

Shume te bukura .... komplimenta

PO JU POSTOJ NJE POEZI NGA NJE LIBER QE KAM SHUME PERZEMER ...

Mullaga

Mos e beso , e'eshte lulemullage
kjo eshte mullage
eshte nje njolle e kuqerremte
qe pikon gjak,
qe ra nga mushkrite e mia
dhe ra nga zemra ime.

E'eshte vere kjo vere
eshte dimer i ngrire dhe vrases
dhe i mbushur me tortura,
si ne nje dhome ne terr
dhe pse gjithkund ti sheh mullaga,
por a s'ta thash qe s'jane mullaga,
eshte zemra ime qe s'te gjen
e gjaku shterr.

Autori :Maku Pone

[M_u_Z_a]

Shume te bukura .... komplimenta

Te falenderoj Perla!
Te pershendes:

PËR JU…
(Familjes sime)



Zemrën,
si dysheku i pishave të buta në pyll,
e shtroj, udhëve të dashurisë për ju.
Çapituni këtu…



ANA MARI…
(Kushtuar vajzës sime)



Pasqyra ku rrokullisem
si mbi pambukun e bardhë të fushave.
Liqeni që më lag e më mbyt me dashuri.

Etjendezur, për të bukurën buzëqeshje,
Syve të tu, Ana Mari.

[M_u_Z_a]

E sjell kete poezi per kenaqesine tende Syku:


Don Zhuani...


Endesh
si hije,
Mes ecejakesh të pasosura…
Dashnor i përjetshëm.
Tragjik i shekujve.
Ti.
Donzhuani
..............shqiptar
.........................i legjendave.
Ti.
Fantazma
..............ironike
........................e netëve…!
Kostandin!
“Vëlla”i përbaltur.
Pse frikë patën?
Pse s’thanë të vërtetën?
Doruntainat,
ti,
i ndërrroje përditë.
Pse
e përçudnuan kështu legjendën?
Pse mbyllën sytë?
Shkatërron dhe rilind.
Shuan dhe ndez,
Ëndërrat e vajzave,
...........................të prera
......................................në mes...!
Herë – copa balte
.......................tragjike,
................................lëshon.
Herë – ar – eliksir dashurie.
Herë Doruntinën – princeshë, përqafon.
Herë i frikshëm shfaqesh si hije.
Qëndron - statujë,
mes jetës dhe varrit.
Dhe,
stepesh!
Të hysh atë dalësh?
Të rendësh mes territ,
............................skandalit,
A hapin, gjëkundi,ta ndalësh?
Kostandin!
Don Zhuani im, shqiptar.
Oqeane lotësh mblodhe në altarët e pritjes.
Pasione pa fund
.....................ndeze.
Shuajte zjarre tragjikë.
Me alibinë - satirë të Ngritjes,
Nga i yti varr alegorik…!
Endesh
fantazmë,
Mes ecejakesh të panumërta...
Dashnor i përjetshëm.
“Vëlla”!!!
Ah, sikur...!
Doruntinat e dhimbjes nuk vdesin.
Rilindin nga brinjët e tua…
Si Eva,
nga Adami,
Dikur …!!!

[M_u_Z_a]

NË KËRKIM TË ITAKËS…



U enda vetes, në kërkim të Itakës…
Asaj që kurrë s’e pata.
Mes luftës,
...........mallkimit,
.........................urisë…

Në marrëveshje me Djallin,
shpëtova trupin.
Atë të vobektin,
...................të brishtin,
..............................të dobëtin…

Shpirtin,
e murosa përjetësisë,
në marrëveshje me Zotin…

[Zana eVizitorit]

''U enda vetes, në kërkim të Itakës…
Asaj që kurrë s’e pata.
Mes luftës,
...........mallkimit,
.........................urisë…''

Cdo here sjell dicka qe e ben lexuesin te dridhet kur e lexon.Te ndjek me kenaqesi!Flm!