"Unë - Udha jote, Ti - Qumështi im..."

[ooooo]

Në ëndrrën time,
që s’është më ëndërr.
Me krahë zogjsh ti i thur letër,
zemrës sime që shekujsh endet,
Të të kërkojë në kohë tjetër…

Vazhdoj te te shijoj si momentin e pare qe zbulova qe kish nje poetesh edhe per mua

Te pershendes e dashur Su
Have a nice day

[M_u_Z_a]

Vazhdoj te te shijoj si momentin e pare qe zbulova qe kish nje poetesh edhe per mua

Te pershendes e dashur Su
Have a nice day

Te falendeoj e dashur ooooo(e qeshur)!
Te te pershendes edhe nje here me poezine qe kam shkruar per ty dikur?




“E QESHUR"
Mikes sime A.H.



Për një çast,
ti,
u shndërrove në pasqyrë.
Tek unë,
vargjet, pranverojnë skutave të dimrit.
Zemra, klith udhën e vështirë.
Engjëjt,
hedhin valle mëkatesh para Krishtit.
Djajtë luten,
agjërojnë pa fytyrë.
“E qeshur”.
Tani jam unë pasqyra.
Sytë e tu - poezi buzëqeshjesh.
Flokët - vargje të dëlirë...

[M_u_Z_a]

RITUAL…



Ku ta parkoj të kaluarën?
Zvarritet pas meje e epshëruar,
dhe tund këmborë të rënda.
Varros legjendash, lotin.

Vizatoj errësirash mëngjesin…

Ndërkohë që mesdita po mbërrin,
Mbrëmja,
e mbarsur me Djallin,
Pret të pjellë Zotin…

[M_u_Z_a]

Me kete poezi, pershendes BlackEagle...



I PANJOHURI IM, TI


Duke u ndriçuar prej hënës këmishëverdhë,
Ti, pikturon me sharrat dhëmbëmprehta të vjeshtës,
Të mundshmin takim
Me mua.
Lastarët e blertë të pranverës,
që ende nuk është konfiguruar në kohë,
marrin shkëlqimin e metaltë të pritjes tënde,
Që,
natën,
verdhacukja anemike e shndërron në ankth,
derdhur hapësirave,
...............krrelat e flokëve të pafaj
…………………….............të vogëlushes fantazisë sime,
Të cilën,
dëshira jote, e kaplon me dhunë,
dhe e tret në gjirin e ngrohtë të saj.
Ti, “i panjohuri” im i paduruar,
Të kaftën e syve,
prej filxhanit me lëngun e së njëjtes ngjyrë,
.............................................ma përplas në fytyrë.
Dhe, jo më kot…
Ndërsa honeve të thella të mallit,
......................zgjat duart e më kërkon.
Lagesh i tëri në dy pika lot.
Krejt natyrshëm kupton se
Hëna,
në garderobën time e vodhi këmishën e verdhë.
Ti
Duke pikturuar dhunshëm
...............të mundshmin takim me mua,
Kohën dhe hapësirën mallkon,
Fsheh penelat dhe ngjyrat e çmendura të fantazisë,
Nën lëkurën e zbehtë të mospërfilljes…
Padurimisht,
Ankthin e ditënetëve të pritjes, derdh,
Në oqeanin e pafund të dashurisë…

[BaBa]

ti ja kaloke dhe kadarese, bravo.


shnet.

[JestersWorld]

Ëndërr ...

Mbrëmë,
Gjithë natën
isha me ty...
T’i këputa venat.
T’i zbërtheva eshtrat.
T’i gjakosa floket.
Te putha
në sy.
Mbrëmë,
gjithë natën,
isha me ty.
Në mëngjes,
s’munda të të rikrijoja…
S’më dilnin gjymtyrët.
S’më mjaftonin flokët.
Buzët e kafshuara,
fytyra e plogët.
Dhe, ika…
Ika,
mora malet…!
Zjarri,
që kam brenda,
As shuhet,
As falet...

hmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmm

Fantastike

[M_u_Z_a]

Baba, vleresimi yt me rri teper i madh...
Uhhh...vleresim teper "i nxehte" per "lekuren" time modeste dhe te brishte poetike...

Te falenderoj qe me lexon!
Respekt per ty!

Te pershendes me nje poezi te shkruajtur para shume viteve:


RASTËSISHT...?



Rastësisht
këtu nën hijen e plepit,
të brymtat shushurima gjethesh më shurdhojnë.
Të lagështat ëndrra, shpërndan shiu i puthjeve,
sa, edhe me sy hapur, shpesh, më vizitojnë.


Rastësisht
u laga vjeshtës së ndezur,
ëndrrash të purpurta fshehur përmbi re.
Kam frikë t’ia çel sytë dashurisë,
mantelit që zjarrin, shuan muzgjeve.

Rastësisht
u ndeza ditëve të mia,
tek dorën e zgjata, brenda një hyjnie.
Lind, i imi Diell, netëve të vjeshtës,
mallin që më djeg e përhumb në hije…





Jester, me ke munguar...
E kam postuar ketu poezine qe kam shkruar per ty dikur.
Te kujtohet?
Ja te ta sjell edhe nje here per te te pershndetur:



TI, DREKON ME POEZI…
Kushtuar E.D.



Me një gotë vere të kuqe të vjetër,
duke përtypur ëmbël poezi,
syçkat të ndrijnë si yje nate.
Ty.

Të kanë rënë dy rima nëpër buzë,
Eja të t’i fshij.
.
.
.

[M_u_Z_a]

E MBAJ ZJARRIN NDEZUR…!!!




E mbaj zjarrin ndezur,
ndezur…
Rrëmbej degë të prera,
pemë të thara.
Mbeturina të mbledhura andejpari…
Nëse nuk gjej,
djeg brinjët e mia,
të mos shuhet zjarri…
Eh, Zanat e pyllit digjen dhe rilindin.
Po hedh njërën dorë,
të shkruara fatet…
Ja, kjo erë e marrë, ulërin prej “miqsh”,
ndaj, zjarri tulatet.
Kridhem e tëra.
Më treten eshtrat.
Shembem,
...........ulëras,
................përpëlitem… andejpari…
Që të ngrohen “miqtë”,
që të zbuten djajtë,
është ndezur zjarri…

[M_u_Z_a]

.
.
.
“Pema ime”…
Rreth teje jam gjarpëruar.
Në mos qofsha asnjëherë pranvera jote,
A më lejon të jem
.................hardhia që të deh me musht,
E ti(në mundsh), të behesh Dionisi im i harbuar…???
.
.
.

[Agim Metbala]

.
.
.
“Pema ime”…
Rreth teje jam gjarpëruar.
Në mos qofsha asnjëherë pranvera jote,
A më lejon të jem
.................hardhia që të deh me musht,
E ti(në mundsh), të behesh Dionisi im i harbuar…???
.
.
.

Shumë e dashur dhe e respektuar Suzana, për të satën herë të përgëzojë e përgëzojë deri në paKufi për dhuntin e shkrimit që posedon dhe për poezitë e këndshme që na dhuron për relaksim shpirtëror.
Ti i ke afruar rreth poezive tua edhe Dionisin edhe Bakun... edhe të gjithë Zotërat të tjerë - e bashkë me ta, edhe ne që e adhurojmë poezinë.

Të lumtë e t'u praroftë dora e nderuar!

Agim METBALA