NЁ "MITRЁN E PRITJEVE"...
Atë “qyrkun e fajit”,
braktisur mes acarit,
Po e vesh unë…
Jam këtu,
Në mitrën e pritjeve,
Bebe në muajin e nëntë.
Eja,
Oreksesh mazokiste më përtyp vetmia.
Hija jote, shpërndan farën e ngjizjes.
Përpëlitet epshesh, pafajësia…
E bardha eshte pak...
JAM PO AJO BEBE…
U linda të martën.
Ora 02.
Përballë teje
dhe një planeti të panjohur.
Unë-satelit-dhimbjesh,
ndiej gërricje dhe therje
të ngarkuara me shekuj,
............................minuta,
....................................sekonda,
Gdhendur prej teje në testamentin gri,
Në trupin e lebrosur nga vitet,
bardhë-kuq-verdhë e zi.
Ende s’më ke njohur?
Kam ndërruar pelenat, jo fytyrën.
Prekmë përsëri
si dikur,
Kur Muzat m’i lëshove të kafshonin të uritura.
Skicoje përsëri buzëqeshjen,
...............................tashmë mes rrudhave të lehta,
që përpijnë sa mundin
milimetrat - kilometra të lëkurës sime.
Planetin që fle brenda trupit të irnosur, me kafshime.
Ti,
mos luaj në skenën e asgjësë, rolin e të habiturës.
Jam po ajo bebe…
Tashmë, më e mençur me çmendurira,
Më e varfër me rini.
Luaj më mirë tragjedinë e radhës
dhe lërmë të vdes në rolin tim të martires,
Zgjedhur në akropolin e perëndive te mëshirës,
me të vetëshpallurën verbëri të mosqenies,
mes ëndrrave dhe pamundësisë
që m’i servire ti në pjatën e mungesës.
Po gdhin e mërkurë.
Qeshu!!!
Jam unë ajo e pafajshmja e orës 02.
Ishte e martë si sot, të kujtohet?
Dhe ylberi - shtrati im, ndrinte nën kurorën tënde,
si tani - kjo foshnjë e fantazisë sime
që do vdesë pas disa sekondash.
5…Mos m’i ndaj sytë
4…………....Më puth përsëri
3……………………Bekoje Muzën
2…………………..……………Ma fal ylberin
1………………………………………….Oiiiiiiiiiiiiiiii…
Dje ish e martë.
Ora 02
E bardha eshte pak...
SOT…
Shtrëngoj duarsh “fillimin”,
e perceptoj gishtërinjsh.
Pluskon venash forca e rëndesës…
Fatkeqësisht, “fundin” e njoh mirë,
qysh prej “fillesës”…
SHKRUAJ…
Shkruaj e shkruaj mbi lëkurë.
Mbijnë trishtueshëm pemë e lule.
Ndonjëherë,
mbijnë
gurë.
E bardha eshte pak...
Pershendetja Muze e dashur
sorry qe kam humbur, si gjithmon me agkizeis (nuk ka fjale taman ne shqip)
Shkruaj e shkruaj mbi lëkurë.
Mbijnë trishtueshëm pemë e lule.
Ndonjëherë,
mbijnë
gurë.
...
ky cikli i fundit, me pelqeu shume.
sidomos poezia e fundit e tij.
urime
...
Muza, ku mund t'i gjej librat e tu???
"Shkolla nuk e ben njeriun me te mencur, e meson te duket i tille" (e.m)
Postuar më parë nga ooooo
Pershendetja Muze e dashur
sorry qe kam humbur, si gjithmon me agkizeis (nuk ka fjale taman ne shqip
Fluturon shpesh kendej nga qielli yne, me kane thene... Nuk shlodhesh fare rruges ti, nuk i shpupuris flatrat???
Ne pritje qe te me shfaqesh tek dera si dikur, te pershendes serish me poezine qe kam shkruar per ty:
“E QESHUR”…
Mikes sime A.H.
Për një çast,
ti,
u shndërrove në pasqyrë.
Tek unë,
vargjet, pranverojnë skutave të dimrit.
Zemra, klith udhën e vështirë.
Engjëjt,
hedhin valle mëkatesh para Krishtit.
Djajtë luten,
agjërojnë pa fytyrë.
“E qeshur”.
Tani jam unë pasqyra.
Sytë e tu - poezi buzëqeshjesh.
Flokët - vargje të dlirë...
E bardha eshte pak...
Te falenderoj qe vazhdon te lexosh ketu macia_blu!
Njeri liber "E bardha eshte pak", nuk gjendet neper librari sepse eshte botuar qe ne 2004 dhe eshte shitur(besoj se do e ribotoj se afermi).
"Imazhet kane ftohte", gjendet neper librarite e Tiranes(psh, tek libraria "E pershtatshme" qe ndodhet tek "Rruga e Elbasanit".
Jane ne proces botimi nje permbledhje prozash dhe nje vellim poetik. Besoj se dalin nga prilli ose maji.
Te falenderoj serish dhe te pershendes:
VJESHTË…MËNGJES…
Vjeshtë…
Mëngjes…
Pi të trishtën mjegull, në vend të kafesë…
Matem me pëllëmbët e tua.
Vetja,
më duket e vogël.
Rrudhave të kohës vdes.
Dhe zgjohem sërish të pi një kupë shpresë.
Jo!!!
Ti mos u hidh shkëmbinjve të qumësht.
Foshnja është rritur,
Ti - Legjendash tretur.
Nuk ka Perëndi që të të besojë.
Flake pikëllimin shekujve të mbetur.
Ja, një kupë vjeshte do pimë “Argjiro”,
dehur kalldrëmesh si dy pijanece.
Ti – “Zonja e rëndë me tualet myshqesh”- ndrin,
unë – hija jote e vockël memece.
Mos duhet të pi edhe një kupë “Zgjim”?
Apo të dehem me ca kupa “Shpresë”?
Vjeshtë…
Mëngjes…
Pi të trishtën mjegull, në vend të kafesë…
E bardha eshte pak...
Ekstazë…
Në kupën time të qiellit,
Lindën epoka dinosaurësh.
Agimet e qytetërimit
u shuan nën gjurmë eshtash.
Zoti,
vulës se Gralit,
i gdhend një ulërimë,
Thërrmuar eshtrash…
Filloj një biznes ndjesish.
Dy metra varr, mitra e dashurive.
Një metër ferr, ky katalog mërish.
Mallkim!
Mallkim!!!
Në kupën time të qiellit,
U bëra xhelati im…
Përvëluar turrave me dru,
Vrapoj kuturu, lagem ndyrësish.
Ne,
mëkatarët,
digjemi përjetësisht këtu…
Gjenitë,
I shkruajnë kryeveprat,
…………….në pergamenë gjinjsh…
E bardha eshte pak...
…
Unë,
nota e burgosur
………….në pentagramin e ndjenjës,
herë – herë,
dua të flirtoj me yjet,
por…
shpejt kuptoj
që ty të përkas
Shkund flokësh
të nxehtin pluhur meteorësh.
Qiejve të shikimit tënd humbas…
Rrëmbej
të shushaturat tentativat tona të heshtuara
………………………………………….për tu harruar,
bodrumeve të errëta të lotit,
dhe i shndërroj në fije bari…
Ti,
i urituri qengji im motak,
mes dëshirës dhe padurimit për t’i kafshuar,
shkund qerpikësh frikën
dhe,
starton buzët “lëndinave”,
për të më zotëruar…
E bardha eshte pak...
Aty mbi guriçka…
Aty
mbi guricka,
shtrirë vend e pa vend,
Melodi e pyllit trupat tanë i çmend…
Do jetë një kasolle thurur me blerim,
Një natë e butë pa hënë e pa dritë.
Do jetë një rrekëzë që rrjedh aty pranë,
Kandile që ndrijnë, shpirt, ne kemi sytë.
Do jenë dy duar që do më afrohen,
Zemër - përpëlitur dëshirash, ndjesish.
Do jenë dy gjinj që do t’u mëkojnë,
Buzëve të tua qumësht të fildishtë…
Harkuar si bima e etur për ujë,
Ëngjëll – djalli im, ti do jesh mbi mua.
Do jenë dhe ca brinjë vrarë nëpër guricka,
Ndërsa përpëlitem dridhjeve të tua.
Melodia e pyllit, trupat tanë i cmend…
Aty
në kasolle,
shtrirë vend e pa vend…
E bardha eshte pak...
Regullat e Postimit
Përgjigju Duke Cituar
Krijoni Kontakt