Zvarrite hapin e plogësht,
Mbi gjurmën që le kur erdhe,
(E parmja dhe e mbrapshta
S’përputhen aspak)
Këpucët e ikjeve pa kthim,
Lermi në prag.
Kepucet e ikjeve pa kthim,
lermi ne pprag,
nuk e di nesi keto dy vargjet e fundit ia kushton ndonje dashnori kokeforte,
por une i perkthej ato kepucet e ikjeve pa kthim, si kepucet e mija te kurbetçiut,
nejse, kjo esht e bukuria e vargut poetik, permban mjaft kuptime,
suksese ne krijimtari,
rezart palluqi
Sa herë,Ata që i DUA ,u kthehen detyrimeve pa " zarar" më bëjnë që epshi i ashtit dhe shpirtit tim, të ekstazohet në përqafimin vdekjeprurës të vargjeve të MUzes.Postuar më parë nga M_u_Z_a
Legjenda e re nuk e di se a do të rishkruhet akoma pa përfunduar së shkruari ajo e vjetra.
Librin se mora por kjo Poezi më ngjanë në vargun tim që thotë:
" Muza shkroj jo një Poezi - për të mbyllur një libër
Por për të hapur një Akademi"
Pse jo edhe një dashuri?
Ju falenderoj qe keni humbur kohen ketu...Z. Metbala, Doci, Ali Babe Tepele, Rezart, Preng!
Ju pershendes me keto vargje:
RASTËSISHT...?
Rastësisht
këtu nën hijen e plepit,
të brymtat shushurima gjethesh më shurdhojnë.
Të lagështat ëndrra, shpërndan shiu i puthjeve,
sa, edhe me sy hapur, shpesh, më vizitojnë.
Rastësisht
u laga vjeshtës së ndezur,
ëndrrash të purpurta fshehur përmbi re.
Kam frikë t’ia çel sytë dashurisë,
mantelit që zjarrin, shuan muzgjeve.
Rastësisht
u ndeza ditëve të mia,
tek dorën e zgjata, brenda një hyjnie.
Lind, i imi Diell, netëve të vjeshtës,
mallin që më djeg e përhumb në hije…
ÇAST…
Në oxhakun e ftohtë,
prushi përvëlon misteret.
Malli, kokën mbështet në prehrin e natës.
Re të zeza, trazon vetmia.
Pas shiut,
qielli i tharë nga lotët,
serenata i këndon tokës së lagur.
Emri yt, djeg buzët e mia.
UNE, TI, ANA MARIA…
Unë jam lulja,
Ti - pema.
Unë jam buka,
Ti - uji.
Unë jam toka.
Ti - dielli.
Unë - natyra.
Ti - e vërteta.
E vogla Ana Mari,
është Jeta.
E bardha eshte pak...
Poezia e MuZës ditë e përditë bëhet ylber meditimesh! Ajo thotë :
Ulëras humbellave të shpirtit.
Akrepat e orës sime biologjike,
I ngujoj tek pritja…
Në realitet, kjo ulërimë e humbellave, është jehonë lartësishë që ata që ia prekin domethënien padyshim zgjojnë vetëdien që të niset me hapin e çliruar nga "ngujimet" që i bëheshin edhe shpirtit - idesë shqiptare, edhe trungut të saj të mbetur cung nga ndarjet dhe përçarjet!
Poetja MuZa është bërë horizont i shtegut poetik, dhe lexuesit, po edhe kritikët, çdo ditë e ndjejnë se ajo bën prurje urraganesh që nuk rrënojnë por ngrisin nivelin artistik!
KOSOVA - SHENJA E SHENJTË E SHQIPTARISË
PARADOKS
...dhe i ngjanim njëri tjetrit
në shpirt e zemër ndrydhëm -
porosi të pathëna,
njëmijë herë të këputura
nga bebëzat e syrit -
të përlotur si strall !
Kushedi përse than :
- Ngjajnë në rreth pakuptimesh !
Atëbotë vinin mes nesh
dhe iknin pa lamtumirë
një humbëtire pa cak, pa shtigje
të gjenin shpresa të reja!
Mikja ime prej lotësh dhe lutjesh :
Duarkryq nuk qëndruam !
Atëbotë i ngrysën stinët tona
dhe kthimit tonë në një - i bënë varr
të ndahemi përgjithmonë!
Përse e prisnim atë ditë
që lirilind nga hallet e shpresat,
udhëndarjet ia hapën !
P.S. Se bëhesh strall poetik dhe ndez flakadanin e vargjeve që ndërtojnë Kalanë e Muzës, solla këtë poezi të titulluar Paradoks, për të bërë shenjëzimin e Kipcit të ringjalljes!
Arbëri të qofsha fal, të kam nënë e më ke djalë !
E magjishmja Muze
qe trupat e fjetur, frymet e akullta
shpirtrat e grire, endrrat e shitura
me vargje ne jete sjell.
E magjishmja Muze
qe zjarrin e shpirtit
per te ngrohur te veniturit
ne vargje derdh
E magjishmja Muze...
Pse me ben njeri?
kur i tille nuk dua me te jem!
Fike zjarrin nuk dua ta shoh me,
me verbon, me djeg, me kafshon
...
Lerme te lutem ne erresirre
mos te shoh hirin e shpirtit tim te dhje**
Ndryshuar për herë të fundit nga JestersWorld : 05-08-2008 më 09:35
Cdo pergjithsim eshte i gabuar, ky gjithashtu!
Feneri, te falenderoj shume!
Mbetem pa fjale para vargjeve te tua...
E bardha eshte pak...
Jesters, miku (dhe kusheriri) im i dashur...
E di qe me ke munguar?
Kur them "me ke munguar", nenkupto tere "peshen" qe mbart kjo fjale.
Te perqafoj!
Te falenderoj per poezine!
E bardha eshte pak...
PRANVERË…
Të blertat flatra,
“Shpellën e thinjave të argjendta”,
ia mbyllën me loze lastarësh pleqërisë.
Të freskëtat linja,
qiellit dhe diellit i striptohen.
Qumështin e gjinjve,
e rrufisin,
të uriturit lumenjtë e urisë.
Çdo vit,
epshet e klorofilta të rikrijimit, zgjohen.
REND...
Rend,
në të majtë
dhe në të djathtë…
Dy trena,
në drejtime të ndryshme zhurmërojnë.
Unë, copëtohem t’i arrij.
Shpesh, nuk di se ç’dua.
Unë, rend drejt tyre tani,
apo ata rendin në Mua?
FJALA…
Varur pasionesh,
nderur në mall,
therur parlamentesh,
megjithatë: Gjallë…
E bardha eshte pak...
FJALA…
Varur pasionesh,
nderur në mall,
therur parlamentesh,
megjithatë: Gjallë…
Suzana te gjitha poezite e tua jane te nje niveli shume te larte,eshte kenaqesi te lexosh poezite e tua.
Regullat e Postimit
Përgjigju Duke Cituar
Krijoni Kontakt