"Unë - Udha jote, Ti - Qumështi im..."

[M_u_Z_a]

http://www.youtube.com/watch?v=5uCdK....blogspot.com/




Fjala e urtë…


Fjala i takon kohës.
Heshtja - përjetësisë…
Në pafundësi,
……………shekuj,
…………………ditë e netë…
Mësoje veten të heshtë,
Të kafshojë gjuhën e mërisë
Për të folur do ketë kohë një jetë.

Gjuha e lëvizjeve të trupit tënd,
Është po aq e bukur sa fjala e pathënë,
E vetme çan shtigjesh…
Është një lloj përgjigjeje
…………………kur ti nuk përgjigjesh.

Mbetem tërë jetën me kryet nga pas,
Duke mbledhur gjuhë,
Duke krehur fjalë.
Kush nuk di të heshtë,
Nuk di as të flasë…

E lehtë të flasësh
………………kur ke çfarë të thuash.
Me metrin e mendjes ta masësh,
humnerën që të jep asgjëprurja,
Ç’të thuash, kur duhet të flasësh…?


Fjala e pa nxjerrë nga buzët, ende,
Është robinja jote,
………………..ruaje si sytë.
Ajo që nga goja, ka shkarë si padashur,
Të tërheq prej hunde,
Është “Zoti” yt.



Fjala e gjatë, ka kuptim të shkurtër.
Thuaje pra shkurt,
………………..tek unë të arrijë.
Fjala e keqe, është si qymyri,
Edhe kur nuk djeg, arrin të të nxijë…

[M_u_Z_a]

PËR TY QË PO MË LEXON TANI…



Ty,
që këtë çast lexon këto vargje,
Të falem…!
Në sytë e tu,
gjallojnë dridhjet e mia…
Nuk e njoh lodhjen,
nuk di të ndalem,
nëse harroj, më zgjon vetmia.
Nis e gërmoj aty mes rreshtash,
një varg, që shpirtin të ta ngroh.
Ritmin,
lëkundjen e valëve,
në detin që ta prek s’kam kohë.
Flatroj pastaj mes errësirës,
grimcat e dritës t’i shpëtoj.
Në agun e këtij mëngjesi,
t’i mbjell, e sytë të ti ndriçoj.
E nëse drita s’vjen te ti,
por shuhet tej ngadalë-ngadalë,
e ngërthej shpirtin,
e me të gdhend, një varkëzë me emrin: “Fjalë”.
Ti,
i ulur brenda saj,
Nëse do ndihesh i gëzuar,
Embël, do më pëshpëritësh:
“Është shpirti yt, duhet lexuar...”

[M_u_Z_a]

IA NDIEN ZHURMËN…?



Eja…
Në përfytyrimin tënd çele atë derë…
Prangat,
në një kutizë lulesh,
falja vetmisë.
Kraharorin çliroje në erë…
Eja…
Lëkurës, kafshojnë dridhmat e urisë…
Kalëro çmendurinë time,
që të të puth gjurmën…

Më këputet diçka këtu brenda e shpirtin gris…
Ia ndien zhurmën?

[M_u_Z_a]

Lule – Margarita…



Mërmërijnë këngën e zgjimit
Gonxhet e rrëgjuara
..................nga i ftohti i mëngjesit.
Ti,
i çel Lule - Margaritat.
Mbi gjirin tim...


Farat e puthjeve në buzë,
Në mitrën e "tokes" sime, mbijnë…


Harlisur lëkurës,
Pikuar me gjak e pjalm pjellorie,
Rrokullisen faqeve të zbehta
.....................sumbullat erëmira të vesës…


Lëndina jote e gjelbër,
Eshtë barku im,
Bleruar me të tuat duar…


Afshi i rrënojave,
përpin shekujt anonimë të harresës…

Lule - Margaritat,
(stërpikur me lëngun e bardhë të pjellorisë)
Mbarsin edhe frikën…
Djegur nga dashuria e parë me diellin,
Nga humbja e fundit në betejën e jetës…


Mushtin e bardhë të gjinjve – petale,
Ta pimë në shtratin e mbetur gjysmë - bosh.
Si gota gjysmë - plot që pret buzët e mia.


E shkuara,
mbështjellë me pelenat e së ardhmes,
Pjell vetveten.
Në altarin e vdekjes, lind – dashuria…


Në muzgjet blu,
përthyhen polet e ngrohta të përqafimeve.
E ardhmja, ngjitet
..................por kurrë nuk arrin në majë.


Qiejve të tu,
Yjëzon e ëmbla Lule - Margaritë.


Llavë e nxehtë dëshire,
......................petalet e saj…

......................
.
.
.

[BlackEagle]

Lule – Margarita…



Mërmërijnë këngën e zgjimit
Gonxhet e rrëgjuara
..................nga i ftohti i mëngjesit.
Ti,
i çel Lule - Margaritat.
Mbi gjirin tim...


Farat e puthjeve në buzë,
Në mitrën e "tokes" sime, mbijnë…


Harlisur lëkurës,
Pikuar me gjak e pjalm pjellorie,
Rrokullisen faqeve të zbehta
.....................sumbullat erëmira të vesës…


Lëndina jote e gjelbër,
Eshtë barku im,
Bleruar me të tuat duar…


Afshi i rrënojave,
përpin shekujt anonimë të harresës…

Lule - Margaritat,
(stërpikur me lëngun e bardhë të pjellorisë)
Mbarsin edhe frikën…
Djegur nga dashuria e parë me diellin,
Nga humbja e fundit në betejën e jetës…


Mushtin e bardhë të gjinjve – petale,
Ta pimë në shtratin e mbetur gjysmë - bosh.
Si gota gjysmë - plot që pret buzët e mia.


E shkuara,
mbështjellë me pelenat e së ardhmes,
Pjell vetveten.
Në altarin e vdekjes, lind – dashuria…


Në muzgjet blu,
përthyhen polet e ngrohta të përqafimeve.
E ardhmja, ngjitet
..................por kurrë nuk arrin në majë.


Qiejve të tu,
Yjëzon e ëmbla Lule - Margaritë.


Llavë e nxehtë dëshire,
......................petalet e saj…

......................
.
.
.

Kjo Lule Delja, " Margarita" mos është rritur gjë në livadhet e Viroit ??
P.S : Margaritat jane lulet e mia të preferuara. Ti do të thuash çuditshëm ; Një mashkull dhe një lule ! Unë do të thosha : Një petal që pret një rreze )

[M_u_Z_a]

Kjo Lule Delja, " Margarita" mos është rritur gjë në livadhet e Viroit ??
P.S : Margaritat jane lulet e mia të preferuara. Ti do të thuash çuditshëm ; Një mashkull dhe një lule ! Unë do të thosha : Një petal që pret një rreze )

Te te pershendes me nje poezi une ty Leonardo?
Je gje "kondra"?


DUART ZGJAT NGA QIELLI DIONISI IM…



Endem rrugëve me shpirtin mbi shpinë,
s’di ku ta flak, përplas e lëshoj.
Zemrës, kraharorit, grirë, bërë vrimë,
dhimbjet një nga një nis e ia helmoj.


Zeusi më flaku rrugëve pa kthim,
me gjak Afërditash dehur kafeneve.
Duart zgjat nga qielli Dionisi im,
shpirtin ma strehon në pezul të reve.


Më ndjek pas “mallkimi” ndaj drithëroj,
tek shoh nëpër vreshta e nëpër hardhi,
“mushtit përvëlues”, që orgjish më fton,
bashkë me Mbretin tim, nektarin ia pi.


Dehemi e qajmë, qajmë e këndojmë,
fatin që nga pas na ndjek e s’na do.
Duke thithur pjalm kraharorit tënd,
zjarrit që më djeg, nuk i them dot: “Jo”.

Ndërsa ti më deh me pjalm e nektar,
pleksur trupit tim si një loz hardhie,
qiellit tënd të shpirtit, me puthje i shkruaj,
“Jam unë e jotja, Muzë dashurie…”.

[Ali Baba Tepele]

Te te pershendes me nje poezi une ty Leonardo?
Je gje "kondra"?


DUART ZGJAT NGA QIELLI DIONISI IM…



Endem rrugëve me shpirtin mbi shpinë,
s’di ku ta flak, përplas e lëshoj.
Zemrës, kraharorit, grirë, bërë vrimë,
dhimbjet një nga një nis e ia helmoj.


Zeusi më flaku rrugëve pa kthim,
me gjak Afërditash dehur kafeneve.
Duart zgjat nga qielli Dionisi im,
shpirtin ma strehon në pezul të reve.


Më ndjek pas “mallkimi” ndaj drithëroj,
tek shoh nëpër vreshta e nëpër hardhi,
“mushtit përvëlues”, që orgjish më fton,
bashkë me Mbretin tim, nektarin ia pi.


Dehemi e qajmë, qajmë e këndojmë,
fatin që nga pas na ndjek e s’na do.
Duke thithur pjalm kraharorit tënd,
zjarrit që më djeg, nuk i them dot: “Jo”.

Ndërsa ti më deh me pjalm e nektar,
pleksur trupit tim si një loz hardhie,
qiellit tënd të shpirtit, me puthje i shkruaj,
“Jam unë e jotja, Muzë dashurie…”.

Nuk mundem të zgjedh cila është më e bukur,ndaj e rrethova."."."Kujto Ilaçet të ishin të ëmbëla,nuk i zbukuronin!"."."Më pëlqen ti recitoj këto vargje.Janë të arritura.Ja vlen të lexosh.Tani krahaso këtë me disa të tjera.Të lexoj me ëndje dhe shum interes.Faleminderit për kënaqësinë."O njerëz,...ka dhe njerëz." Gjithmon do ketë edhe poetë.
respekt
V.O.Të gdhëndura si kalldrëmet e Gjirokastrës.Me shumë harmoni,larmi,bukuri,modesti.

[M_u_Z_a]

Nuk mundem të zgjedh cila është më e bukur,ndaj e rrethova."."."Kujto Ilaçet të ishin të ëmbëla,nuk i zbukuronin!"."."Më pëlqen ti recitoj këto vargje.Janë të arritura.Ja vlen të lexosh.Tani krahaso këtë me disa të tjera.Të lexoj me ëndje dhe shum interes.Faleminderit për kënaqësinë."O njerëz,...ka dhe njerëz." Gjithmon do ketë edhe poetë.
respekt
V.O.Të gdhëndura si kalldrëmet e Gjirokastrës.Me shumë harmoni,larmi,bukuri,modesti.

Te falenderoj per vleresimin Ali Baba!

[M_u_Z_a]

ARMAGEDDON



Shko e vetme
Se e vetme erdhe..
Tretu në ferr.
S’je për këtu.
Plas nga të qarët se edhe atë ditë qave
Flatrat copëtove muzgut tim blu…
Unë nuk të ftova
të më mbeshtilleshe rreth trupit.
As zjarre t’me ndizje në shpirt
Mos beso tek njerëzit,
a nuk të kam thënë?,
Se ti je dritë, dritë…dritë...
Largohu…!
Largohu, shko në ferrin tënd!
Parajsa ime nuk ka vend për ty.
Vallë nuk e dije që në këtë tokë,
Ëngjejt, s’mund të behen dy…?
Tretu e dashur muzgut të errët.
Ështe më mire,
Më beso!
Dita e parë,
është edhe e fundit.
E gjithshka që mbetet, precipiton: “JO”.

http://www.youtube.com/watch?v=PKPjs...eature=related

[bili99]

PËR TY QË PO MË LEXON TANI…



Ty,
që këtë çast lexon këto vargje,
Të falem…!
Në sytë e tu,
gjallojnë dridhjet e mia…
Nuk e njoh lodhjen,
nuk di të ndalem,
nëse harroj, më zgjon vetmia.
Nis e gërmoj aty mes rreshtash,
një varg, që shpirtin të ta ngroh.
Ritmin,
lëkundjen e valëve,
në detin që ta prek s’kam kohë.
Flatroj pastaj mes errësirës,
grimcat e dritës t’i shpëtoj.
Në agun e këtij mëngjesi,
t’i mbjell, e sytë të ti ndriçoj.
E nëse drita s’vjen te ti,
por shuhet tej ngadalë-ngadalë,
e ngërthej shpirtin,
e me të gdhend, një varkëzë me emrin: “Fjalë”.
Ti,
i ulur brenda saj,
Nëse do ndihesh i gëzuar,
Embël, do më pëshpëritësh:
“Është shpirti yt, duhet lexuar...”

......Lexoj shpirtin tend vazhdimisht......univerzi mund te kete fund ,edhe vargu gjitheashtu POR jo edhe shpirti i M_u_Z_a -s...........

me nderime,

bili99