U zgjua ne mengjes me kurrizin e mpire nga enderrat e nje nate me pare. Ne enderr kishte mbajtur ne kurriz nje thes me balte...
*Eh qamet - mendoi - sikur te mos kishin qene mjaft thaset me fasule qe duhet te terhiqte zvare gjithe diten per ne bodrum.
Zgjati koken nga dritarja dhe pa Nafijen tek prashiste qepujkat ne oborr. Me gjokset e tulet qe i vareshin pa teklif e kenaqur nga dita e re, Nafija kendonte nje kenge te sajuar aty per aty. Fshatari terhoqi supet nga dritarja dhe ashtu ne "meditim" e siper mbi enderrat kurrizore u kollit trashe dhe per momentin nxorri dhe ato zorre te pangaterruara qe i kishin mbetur ne bark. Nga frika se mos dikush tjeter shikonte lirine dalese te trajtave te tij u gelltit mbrapsht me turfullim dhe filloi te rripertypte friken e fshehur. I kenaqur nga mengjesi i vete-servirur, hodhi kapoten dhe u fsheh nga faqja e dheut dhe per ate dite.
Veten e kishte pare gjithmone si njeri te zgjuar dhe per kete ishte siguruar nje nate me pare kur Nafija kishte bere komentin rreth drejtimit te brazdes se domateve. Kishte punuar mbi ate brazde nje dite me pare dhe sot jo vetem e dinte se kishte mbaruar nje pune por ishte akoma me i sigurt ne zgjuarsine e tij. Nafija i kishte thene se ne te gjithe krahinen nuk egzistonte nje tjeter mendje njeriu qe tja kalonte ne menyren si mendonte. Dhe kishte te drejte, ndoshta ne te gjithe krahinen nuk egzistonte asnje njeri, me aq sa kishte vene re gjate viteve. Por Nafija vinte nga nje familje e ngritur dhe i dinte keto gjera. Kishte shtate vellezer dhe sigurisht dinte shume. Kjo ishte dhe arsyeja perse Beqoja u martua me te ne rradhe te pare. Frika, e cila i ishte rritur gjate gjithe jetes nje trajtesisht me palcen e tij, binte ne kllapi sa here mendonte per trimat e Nafijes.
*Na duhen shpatulla Nafije - perseriste cdo dite para e pas cdo "vakti". Madje kohet e fundit kishte filluar ta perseriste para e pas cdo veprimi.
*Nje nate nga ato me hene, pak a shume si gjithe netet e tjera te jetes se tij. Ishte ulur ne gurret e "sokakut" para shtepise se tij dhe i kishte peshperitur Nafijes te vertetat e Henes.
*E shikon - i kish pat thene - e shikon si i ka drejtuar turinjte nga mua dhe sot po na ben hije nga ana e kundert. Po pergatitet per nje kompllot Nafije. Do te me vrase se e di qe jam i zgjuar. E di ajo qe une ja di te gjitha te vertetat dhe sa here del dielli me kercenon ne pjellore e thote se do kthehet perseri naten tjeter.
*E ca jane keto te verteta more Beqke, ca i ke bere ti asaj qe nuk te le rehat?! - Ja kish kthyer Nafija kuptohet me e shastisur se kurre nga habia.
*E di ajo qe kam vendosur ti ze vendin. Se dje ujita gjithe vreshten brenda nje dite dhe i vinte inat qe naten mbylla syte e fjeta. Hena eshte ziliqare...
*Eja ulu ketu pas meje dhe rrotulloje hijen tende se nuk ta ka fajin hena qe do te shkalafitesh maje mullarit.
Kishte zbritur nga mullari tek i cili kishte hipur fare "rastesisht" per tju afruar Henes dhe duke perseritur "fjalet magjike" ishte drejtuar drejtes sobes ku e kishte zene gjumi i fshehur pas maces.
Kete mengjes Nafija tek prashiste kishte vendosur te shkonte tek vellezerit e tu kerkonte ndihme per friken e egzagjeruar te Beqos. Ne mendime e siper, Beqoja u shfaq ne oborr. Edhe pse ne ditet e para te korrikut, kishte hedhur kapoten e mermeriste me duart lart. Ishte nje zakon i ri ky qe kishte pervetsuar kohet e fundit qellimisht per te mbajtur sa me larg rrezet e diellit ne mengjes te cilat sic duket kishin planet e tyre kunder tij. Aq shume ishte lidhur me mendimin se gjithcka ishte duke kompllotuar kunder tij sa dhe te ushqyerit ishte dicka e vjeter per te. Bizelet donin ta mbytnin, ndersa mishi e kercenonte me gjak.
Nafija i hipi karoces dhe u nis per ne qytet, ose te pakten kjo ishte arsyeja qe dha para Beqos per kete udhetim te papritur.
Ai me i trembur se kurre tani vrapoi tek thaset e fasuleve ne bodrum dhe u fsheh nen to, duke pritur atje dite e naten per kthimin e Nafijes.
Nga fundi i javes Nafija u kthye me e gezuar se kurre ne shtepi me nje qese plot gjethe nga lulja "vesh gomari". Ishte nje lule qe rritej vetem ne fshatin e saj dhe vellezerit ja kishin dhene me shpresen e sherimit sa me te shpejte te Beqos.
Vrapoi e shkreta neper shtepi se me ne fund e gjeti kunder-mburojen por asgjekundi nuk e ndjeu frymen e Beqos. Nga bodrumi vinte ere mish te prishur dhe me friken se pastermaja i ishte qelbur me keq se vitin e shkuar, (duke harruar per momentin Beqon) u turr andej nga vinin mizat.
Ne bodrum mizat kishin kosti. Trupi i gjysmuar i Beqos dergjej nen njerin nga thaset e fasuleve ndersa insektet vazhdonin te ushqeheshin.
"E zeza... - thirri Nafija e tmerruar tek shikonte Beqon dhe koken e tij te varur, qe tashme kishte marre ere - Beqoja im kishte pasur te drejte. Te gjithe qenkan bashkuar kunder.
Pėrgjigju Duke Cituar
? 
Krijoni Kontakt