Tregjedia ne shqiperi nuk duhet te keqperdoret nga asnje shqiptar i shendoshe

[Ilyri_01]

TRAGJEDIA QË KA SHPËRTHYER NË SHQIPËRI NUK DUHET TË
KEQPËRDORET NGA ASNJË SHQIPTAR I SHËNDOSHË

Tragjedia që ka shpërthyer pranë Tiranës më 15 mars 2008, nuk duhet të keqpërdoret nga asnjë shqiptar me tru funksional. Si pas njoftimeve në këtë tragjedi kanë humbur jetën afër njëzetë dhe janë plagosur afër treqind Shqiptarë. Kurse numri i të pagjeturve ende nuk dihet. Vdekja dhe plagosja e këtyre njerëzve ka shkaktuar dhembje të thellë dhe ka plagosur rend zemrat e Shqiptarëve në Ballkan dhe kudo ku gjendën nëpër botë. Prandaj kjo fatkeqësi nuk bënë të keqpërdoret nga asnjë shqiptar, madje as nga ndonjë i sëmurë, degjenerim i robërisë dhe as nga ndonjë shqipfolës i shitur. Keqpërdorimin e kësaj tragjedie mund ta dëshiroj ndonjë i çmendur dhe armiqtë “për t’i zvogëluar vlerat dhe dëmtuar interesat tona kombëtare. Mirëpo të kuptohet që në këtë fatkeqësi me viktima të mëdha në njerëz, dame materiale e të tjera, nuk ekziston asnjë interes për askënd: individ, grup apo parti politike. Ky eksplodim ka mundur të na godasin pa marrë parasysh se cilës parti politike i përkasin liderët që i drejtojnë institucionet e Shqipërisë.

Shkaqet e shpërthimit të municionit dhe eksplozivit duhet të kërkohen me angazhim maksimal dhe me aksione të pandërprera-deri sa të gjendet shkaktari i vërtetë. Ky është obligim dhe detyrë e përhershme e drejtuesve të shtetit, organeve përkatëse dhe e të gjithë Shqiptarëve. Ka mundësi që shkaktar i eksplodimit të kenë qenë enët e municionit, disa dekada të vjetra dhe të dëmtuara nga lagështia. Por, eksplodimin ka mundur ta shkaktoj edhe ndonjë pakujdesi e faktorit subjektiv. Është e tmerrshme në qoftëse eksplodimin e kanë shkaktuar xhelozia ose konkurrenca! Por të gjitha angazhimet dhe aksionet e hollësishme duhet të kërkojnë e hulumtojnë: mos eksplodimin e shkaktoj ndonjë shërbim sekret? Kjo ka rëndësi kapitale pë Shqipërinë, Kosovën dhe për interesat e popullit shqiptar. Tani është bërë e qartë që përsëri janë ngjallur aspiratat dhe janë intensifikuar konfrontimet mes shteteve të mëdha dhe të blloqeve Lindje-Perëndim në Ballkan e në këtë regjion, dhe sidomos rreth Shqipërisë, Kosovës e territoreve të tjera shqiptare. Armiqtë e Shqipërisë e të popullit shqiptar dhe veçanërisht të gjithë armiqtë e Amerikës e shteteve Perëndimore, i ka tërbuar dhe verbuar njohja ndërkombëtare e Kosovës shtet i pavarur. Në këtë kontekst duhet menduar që ky eksplodim në këtë kohë, më gjerësi e përmasa shumë të mëdha, është realizuar për të dëmtuar pavarësinë e Kosovës dhe penguar ose pamundësuar pranimin e Shqipërisë në NATO. Prandaj, të gjithë Shqiptarët dhe çdokush, duhet ta kuptojnë që çdo përpjekje për ta keqpërdorur këtë fatkeqësi ka për t’u luftuar me të gjitha mjetet. Ai ose ata që shpresojnë se do të fitojnë dhe veprojnë për ta “shfrytëzuar” këtë tragjedi, do të urrehen, luftohen dhe dëmtohen rend.

Nuk janë të shqiptarëve gëzimi as orvatja për të firuar në krime dhe tragjedi. Deri me tani në këso rastesh gjithmonë Shqiptarët kanë treguar ndjenja vëllazërore, unitet dhe aksione të përbashkëta. Pastaj, njerëzit me tru të shëndoshë duhet ta kuptojnë që sot kanë ndryshuar raportet mes forcave ndërkombëtare. Pra, sot nuk e drejtojnë bashkësinë ndërkombëtare fuqitë të cilat i kanë ndihmuar aksionet e agresorëve për ta sulmuar e masakruar populli dhe okupuat territoret shqiptare. Është në interes të tyre që drejtuesit e shteteve dhe të popujve në Ballkan e më gjerë, por edhe individët e liderët e partive politike, t’i kuptojnë realisht gjendjen e rrethanat aktuale ndërkombëtare. Për aspirata pushtuese dhe nga urrejtja disa drejtues të disa shteteve janë verbuar! Edhe pse janë mposhtur pushtimi e kanë vdekur aspiratat agresive të tyre dhe janë shuar kolonitë, nga tërbimi e verbëria janë duke i udhëhequr vendet e tyre drejtë humbjeve edhe më të mëdha ose drejtë greminës!

Unë së pari jam njeri e pastaj Shqiptar me përcaktime të majta demokratike. Mirëpo dëshira dhe angazhimet për çlirim kombëtar, për të gëzuar jetën në liri dhe përcaktimet për drejtësi e barazi, vlejnë e respektohen nga njerëzit me vlera e kualitete njerëzore. Por nuk është i kompletuar Shqiptari që nuk e konsideron si të vetin dhe nuk e do ashtu si veriun edhe jugun e Shqipërisë, ose eventualisht ushqen urrejtje ndaj Kosovës apo ndonjë territori tjetër shqiptar. Të tillët kanë për t’u urrejtur dhe më siguri elektorati e populli shqiptar, jo që nuk do t’i përkrahin por kanë për të vepruar kundër tyre. Viteve të fundit vdiqën disa krime të aplikuara me hekur e zjarr dhe padrejtësi të tmerrshme ndaj popullit shqiptar. Kemi qenë, jemi dhe do të jemi një Komb. Askush të mos mashtrohet, sot drejtuesit e bashkësisë ndërkombëtare e kanë kuptuar të vërtetën dhe do t’i ruajnë e mbrojnë popullin e territoret shqiptare. Shqipëria, Kosova e mbarë populli shqiptar edhe këtë fatkeqësi kanë për ta kaluar. Uroj që as Shqiptari i krisur mos të gjendet me elementë ose shërbime të huaja që janë duke vepruar kundër Shqipërisë e kundër popullit shqiptar.

Më 19 mars 2008 Dr. Ramadan Xhema
New York Greenwich, USA

[Ilyri_01]

presim dikskutime dhe komente

[Duaje Siveten]

Panorama 05/07/2008

Dosjet dhe Gërdeci

Elsa Ballauri

Le të mos i ngatërrojmë gjërat dhe të gënjejmë veten se këto dy tema të mëdha, tashmë të ekspozuara plotësisht në vëmendjen e qytetarëve shqiptarë nuk kanë lidhje me njëra-tjetrën. Unë nuk do të merrem me hipotezat se sa e interesuar është politika qeverisëse për të servirur njërën në vend të tjetrës dhe për të larguar vëmendjen nga ajo që është më ...e para në listë. E po, cila është më e para në listë?

Mendoj se nuk ka një përgjigje të lehtë për këtë. Përpara disa ditësh, një mikesha ime më pyeti me sinqeritet dhe naivitet: "A është shumë e rëndësishme hapja e dosjeve pikërisht tani?". Natyrisht me këtë ajo nënkuptonte informacionet e ardhura në vite për makinacione në dosjet e bashkëpunëtorëve të sigurimit të shtetit, a janë ato ashtu siç kanë qenë apo janë zhdukur. Sidomos ajo donte të gjente një përgjigje në një pyetje të dyshimtë, se a mund të bëhet gjë vërtet mbi këtë çështje, kur dihet që shumë njerëz që mbajnë përgjegjësitë e shtetit shqiptar kanë pasur të kaluar aktive në bashkëpunimin me policinë sekrete? Më pas, mikesha ime shtoi edhe një tjetër meditim: "…tani le të vazhdohet me Gërdecin se historia e dosjeve ka ikur…".

Ajo e shprehu shumë mirë shqetësimin momental të njeriut, i cili do një orë e më parë të rregullojë të tashmen dhe të mos ta shqetësojë më gjumin me ngjarje të frikshme. Mua më erdhi shumë për shtat pyetja e saj dhe fillova të mendoj për listën: Dosjet apo Gërdeci, Gërdeci apo Dosjet?...

Dosjet, gjithsesi, është një term, i cili shpjegon pak atë fenomen që ne duhet ta kishim zgjidhur përfundimisht dhe që unë preferoj ta quaj Lustracion. Procesi 'Dosje' nuk mund të qëndrojë i vetëm nëse ai nuk ndërthuret në fenomenin e Lustracionit ose Rishikimit të Historisë. Do të ishte i përgjysmuar. Aktualisht kjo po kërkohet nga politika shqiptare, të bëhet ligji mbi figurën e pushtetarit, të aprovohet dhe …. Zoti e di se a do të zbatohet, apo do të ketë fatin e shumë ligjeve të tjera. Kush do ta mbajë përgjegjësinë e implementimit?…

Lustracioni ishte një nga ligjet e Greqisë dhe Romës së lashtë, që mundësonte purifikimin e figurës së politikanëve. Për fat të keq, ne shqiptarëve na ka kaluar prej kohësh momenti i natyrshëm për ta vënë në vend drejtësinë sociale dhe për të shprehur konsideratën për vuajtjet që iu shkaktuan shqiptarët, shqiptarëve. Ai moment nuk iku rastësisht, atë ne e lamë të ikte, madje e ndihmuam të ikte me dëshirën që të ikte për të mos u kthyer kurrë.

Një vend, një popull që është i pandjeshëm ndaj vuajtjes së vet apo të bashkëkombësit, që nuk arrin ta njohë ende ndjenjën e humanizmit, nuk mund ta krijojë dot këtë ndjenjë papritmas, i shtyrë nga komuniteti evropian, apo i shtyrë nga një tjetër rast i hidhur në listë siç është Gërdeci. Shqipëria nuk hyn në vendet që mund të bëjnë politikë të madhe dhe të vërtetë.

Por pavarësisht nga këto të meta, mendimi im është se edhe me zor, ne duhet të punojmë për ritualin e purifikimit, ne e kemi të nevojshëm atë. Le ta bëjmë si një rit ndaj parimit të paqes dhe prosperitetit tonë. Le ta bëjmë, sikurse grekët dhe romakët e lashtë si një rit për të ndihmuar brezat e rinj që të kuptojnë se e ardhmja e tyre do të jetë e qëndrueshme, le ta bëjmë për mijëra shqiptarë që nuk kthehen sot në vendin e tyre se kanë humbur besimin. Por, edhe nëse nuk na ndihmon dot zemra, të paktën hap pas hapi, brez pas brezi, të na ndihmojë arsyeja.

Nëse procesi i Lustracionit do të ndodhte natyrshëm, nuk do të kishim një Gërdec dhe nëse nuk e zgjidhim problemin e së kaluarës, Gërdecin do ta kemi si makth nëpër ëndrra. Por nga ana tjetër, nëse do mbarojmë ligjin për figurën e pushtetarit dhe do harrojmë Gërdecin, atëherë asnjëherë nuk do të zbatojmë ligjin që hartuam. Në njëfarë mënyre, Gërdeci dhe Dosjet kanë të njëjtën pasojë psikologjike dhe ndikojnë njëlloj në konstruktin social e politik të Shqipërisë së ardhshme.

Në këtë logjikë është edhe historia e Rafael Lemkin, eruditi dhe juristi i talentuar hebreo-polak, i cili krijoi termin Genocid dhe shkroi për të parën herë Ligjin Kundër Krimeve ndaj Njerëzimit. Ai kishte vëzhguar masakrat e pas Luftës së Parë Botërore, ato të Turqve kundër Armeneve, Asirianëve dhe Pondeve. Kur mori pjesë ne gjyqin e Nurenbergut pas Luftës së Dytë Botërore, Lemkin e quajti atë ditë "më të zezën në jetën e tij", sepse kuptoi që ishte zgjidhur vetëm një çështje, ajo e genocidit nazist dhe nuk ishte kujtuar asgjë nga historia e hershme e para Luftës. Atë e trishtoi harresa e së kaluarës, si një mjeshtër i madh e dinte që krimi i pandëshkuar sjell tjetrin, madje me përmasa akoma më të mëdha.

Çështja e gabimeve dhe krimeve njerëzore nuk është një çështje e njëherë të vetme, ato duhen parë në kompleksitetin e tyre, sepse njëra ndihmon apo dëmton tjetrën. Nuk është vetëm ngjarja në vetvete që duhet rikuperuar, por është marrëdhënia humane, sociale dhe psikologjike e njeriut ndaj ngjarjes ajo që e ndihmon apo e lufton krimin.

Nëse do t'i rikthehemi listës, çështja e dosjeve nuk duhej të figuronte më atje, sepse duhej të ishte zgjidhur me kohë,… por edhe çështja e Gërdecit s'do të ishte asgjëkund, sepse përgjegjësia politike dhe qytetare që do të kishim ndërtuar me vite nuk do të na e lejonte krijimin e një "krematoriumi" të quajtur Gërdec.