Begzat Rrahmani : Coptim Nate

[gjakushi]

B E G Z A T R R A H M A N I















C O P Ë T I M N A T E
Poezi

[gjakushi]

GRISJA E NATËS


Drita Hënë
griste
terrin e natës
këtë e vërejta
nëpër xhamin e vdekjes
Astma gërrynte
mushkëritë pa forcë
shqetsoheshin rrezet!

[gjakushi]

I. Vdekjen E Kemi Hëngër

[gjakushi]

PIEDESTAL I KALBUR


Simfoni varresh
në tokën time
ofkëllimë
vitesh makabër
për zhdukje gjurmësh
prijësit e sëmur
piedestali i kalbur.

[gjakushi]

SHPIRTI PA FJALË


Nëpër kreshtat
e një vendi të huaj
me shekuj ruhet
vendlindja në zemër
një ditë të kthehet
gjaku në damarë
të mundi akullin
e lules pranverore
-SHPIRTI I FJALËS-
i tokës - FENIKS
në lëkurën e stinës sime.

[gjakushi]

MERIMANGA


Thurë rrjetën
kafshon pafajsinë
kënaqet si lavire me të pasurin
pa turp drejton gishtin
kah ecin shqiptarët
drejt zjarrit që vet e kallë
për lotë nënash
syri ngjyrë gri i kohës moderrne !

[gjakushi]

BULËZIMI


Në breg të diellit
formula natyre
aromë e trurit
me eshtra lulebozhuri
korridoret e nënës tokë
copëra mushkërishë
plotë silikozë
eshtra të karbonizuara
bulëzojnë nga djersa.

[gjakushi]

HISTORI E GRISUR


Pikat e KUMUSIT
më dhanë shpirt të kaloj
stepën e pa fund të jetës
i ngujuar në mes të bishave
që rastësisht kanë humbur:
dy këmbë, brirë e bishta
nëpër ferrat e shekujve
për të marrë tjetër emër
e me qëllim humbën dashurinë
për të hapur plagë të thella
që i ruajnë në shpirtin
-HISTORI E GRISUR-

[gjakushi]

RROBET E VDEKJES


Ne kemi vendosur pritë
për vrasje dhe djegëjen e farës
nga frengjitë amanet.
Bota është e verbët
ne e duam tokën tonë
ju alarmoni për vrasje kopilash
ne s’paskeshim të drejtë për pjellën tonë
ne s’e blejmë qiellin
por mbjellim gjak në tokë
ecim me rrobet e vdekjes për lindje të re
ne shkojmë rrotull :
-vatan, lindje, dashuri dhe vdekje për vatan
pritat në frengji janë vdekje për armikun.

[gjakushi]

PRISHJA E KUPTIMIT TË ËNDËRRËS


Mendonit se jemi çerdhe zogjësh
Pa krahë dhe lakuriq
Në lisin e vjetër plotë kujtime
Kohërash dhe plagësh nga vizitorët
E pa ftuar të shkretëtirave
Që prishnin qetësinë dhe kuptimin e ëndërrës
Në mëngjezin e qetë plotë këngë
Dhe aromë lulesh pranverore
Duke zhdukur lumturinë e atyre në djep !
Mendonit se jemi ata dhënës të besës
Dhe s’dimë kur na tradhtoni-
Shihni se shkretëtira u ka shkretëruar
E malet u kanë egërsuar tepër
Zbutni pak zemrat dhe kapeni një rreze
Të kuptoni jetën dhe qenjen njeri !

[gjakushi]

PUSHKATIMI IM


Nga lartësitë e qiellit
pëllumbat më sjellin
mendime të moçme
për libër të ri.
Meteori bëhet copë e grimë
toka nxjerrë fjalë të bukura
bashkë me këngën e vjetër
për gjak lirie
të pushkatimit tim
bota me sy dëshmon !

[gjakushi]

TRURI I KULLUAR


Trupi i djegur
hiri miell për gatim
në zemrat e fatosave
për fjalën Atëdhe
plot aromë e ngjyra
shpirtërat e poetëve
me trur të kulluar
nëpër gurë lumenjsh
vargjet qirinj jete
zëri jehon si flamuri në valim.

[gjakushi]

VDEKJEN E KEMI HËNGËR


Kemi dhënë betimin
s’ luajmë asnjë pëllëmbë
korridoret mbani për ju!
pas betimit-
vdekjen e hëngrëm
na ka ngelur tuli i jetës
që thonë se s’ mbarohet kurrë
ndoshta për këtë vend
ne do të vdesim,e ju do të cofni
ne s’ dimë të egërsohemi
amanet kemi durimin e mirësinë
por edhe gjuajtjen në lule të ballit
kurrë s’ kemi pasur punë:
me gra,plaka,pleq dhe fëmijë
prandaj kemi trima betejash
që krenohemi ne dhe bota
jo si ju kapedana barbarë…

[gjakushi]

SHQIPONJA E NGUJUAR
- B. RR -

Atje gjeta ndërtime të moçme
shqiponja ishte gravuar në gur
toka zvogëlohej si bebëz syri
uniteti i plotë në morte
te varri vetëm me tri lule
qante fëmija për vobegësinë e varrit
sumbullat kundërmonin aromë dashurie
dikush tha:flitet me pietet
la të mitura pa pasuri
njerëzit largoheshin
aroma zgjeronte parzmën
shqiponja lotonte për ngujim
dhe unitetin mortor
putha çupën me dhembje dashurie…

[gjakushi]

SHTIMI I QYQES


Më kanosej një bishë
me dy këmbët e ngelura
zgërdhihej e lëvdohej
me diçka varë në qafë
tregonte djepin që s’ ekziston
duke shkërmit tokën plotë xehe
për mendime të fëlliqta
Zoti i dha sterilitetin
dhe shtim qyqeje
në trup s’ ka gjak njeriu…

[gjakushi]

KRATERI I LIRISË


Shenjtëri është lufta për liri
e për këtë tokë pak është luftuar
ajo s’ është lagur as me lotë
e as me gjak,por vetëm me dhembje
ata që kanë pasur dhembje kanë qenë të huaj
sepse nënës kur i thonin nënë turpëroheshin
-ASHTU S’ FITOHET LIRIA-
Sfinksat i shikonin vetëm më një anë
duke turbulluar trurin dhe dritën e syrit
duke thyer jetën në pasqyrën e torturuar
nga mendimet që i ruante sfinksi pas malit
për shkatërrimin e urave të kësaj toke
dhe premjet e damarëve që rrjedh një gjak
si llava nëpër plasaritjet e tokës
gjer te krateri i vullkanit që i thonë liri
e atyre që pengojnë lirinë duhet t’ ua vrasish udhën…

[gjakushi]

VARRI POETIT


Vullkani i pa shuar
-varri i poetit-
mendimet shpërthejnë
si llava e tokës
me kundërmim dijenie
flaka dhe zhurma
-bibliotekë-
e kohës moderrne.

[gjakushi]

MJEGULLAT SHEKULLORE


Luftë me mjegullat
për një rreze shprese
me gjysmë mushkëri
Huti mbi çati ndjellte kob
bushtra uluronte në oborr
si nënë për djalin e hastretit
që e djegin në turrën e druve
për rebelizim
të mjegullës shekullore
dhe kryqit plotë hile…

[gjakushi]

ROJA E QIELLIT


Drita e yllit në qiell
është rruga ime
xhunglat me pabesi
i kam rrugë jeta
gjurmët trimëri
gjaku lirshëm nëpër damarë
me zërin e këngës
plot filiza lashtësie
bënë roje në tokë e qiell
gabimet i paguajtëm me gjak!

[gjakushi]

JETA NË GOTË UJI


Rrugë e gjatë
me ujë ndër sjetull
diku preva një dru
për lundën e ëndërrave
drejt rrezes së zbehtë
dhe këngës së zogjëve në kor
në skaj të botës
forcë më jepte uji në gotë
Jeta…