Begzat Rrahmani : Coptim Nate

[gjakushi]

TË VËRTETA TË PA QENA


Dera hapet në kullën e vjetër
me sofrën plot muhabet dhe histori
shpirtërat e shqetsuar për tokë
dhe diell që ngroh
me aromën dhe cicërima
duke zhduk tërbime të moçme
ata flasin të vërteta të pa qena
për karrierë lumi të vërshuar.

[gjakushi]

IDE TË PURPURTA


Valët rrokullisen nga mendime kokash
që njerëzit i përplasin për muri pa mëshirë
trutë bashkohen me gjakun në ide të purpurta
shpirtrat ikin larg në qiell nga hidhërimet
mishrat futen thellë në tokë për një shenjë varri
për ushqim të servuar për urtakët e tokës
historianët të flasin e poetët të thurin vargje
për marritë e kanibalëve mbi tokë!

[gjakushi]

COPËTIM NATE


Nata zhduket me rrezet e hënës
nëpër valët e detit të tërbuar
e atje larg diku në skaj
përplasen nëpër shkëmbinjt e thepisur
e ajo natë bëhet copë e thërrmija
atëhere rrezet e hënës duke u valvitur
nëpër detin pafund përqeshin natën
që bëhet një shkumë e fëlliqur deti.

[gjakushi]

ROB I GJUMIT


Gjumi thellon
si brendia e detit
në ëndërr të bukur
robin e gjumit
trupat kënaqen
pa hetuar gërvishjet
e natës me thonjë mace
pastaj me cinizëm
ngushëllojnë
për kokë të shëndoshë.

[gjakushi]

MERIMANGA NË PARIS
-Omer Kaleshit -

Harqet e Urës së Gurit
ia dërmonin trurin
si elektromotorri në punë
e ai zhurmën e kthente
në spektër ngjyrasha
si lulet e bukura të
-CHAMPS ELIZES-
ku ateleja e pritte
Artistin Kapuç Bardhë
në atarin e Vejushës së Zezë
ku nënën se kalb Toka e Hënës
duke ju lutur Zotit të Senës
për birin e urtë duke mallkuar
Merimangën e Zezë për shpifjet
e shekullit njëzet dhe pluhurin
që i hudhet botës së prishur
ARTISTI QESH E QANË SHQIPTARÇE…

[gjakushi]

GJENI


Gjeni i pastër
kurrë si ngjitet
Buçës e Qenit
që kënaqin epshet
e mëkatojnë shpirtin.

[gjakushi]

RRËNJËT E ZISË


Vrasësit e sojit të vet
përlyejnë rrezet e diellit
duke i këputur aty-
ku Zoti jep gjasllëri.
deti turbullohet në mëngjes
nga lotët e përgjakur të
shkëminjëve për rreth.
mushkëritë e kalbura
mallkojnë katilin
duke ia prerë damarët
që vinë nga rrënjët e zisë.

[gjakushi]

VDEKJA HIDHËROHET


Aty ku shkrihet truri
ka bisedë burrash
veshët bëhen të lumtur
zemra qetëson epshet
shpirtit i zgjatet jeta
dhe mbushet plot vepra
vdekja hidhërohet
sepse bëhet plakë.

[gjakushi]

DITA E TMERRIT


Tinzisht më vritnin lotët
që rrokulliseshin si shkëmbinj
nëpër faqet e zverdhura
të zemrës së tronditur
ku eteri thirrte
njeriun e maskuar
e ai hamendej mbi viktimën
dhe betimin e Hipokratit
një zë ulurimë i vinte
duke depërtuar thellë në zemër
ato dy sumbulla u rrokullisën
faqeve të viktimës pa shpirt
duke thënë :”Ditë Tmerri”
rrudha e thinja u shtuan…

[gjakushi]

RREZE PLUMBASH


Së bashku me terrin
fundoseshin në shishen
e zbrasur atë natë
duke shikuar siluetën
e saj nudo përpara pasqyrës
të copëtuar si yjet që derdheshin
në qiellin e pa fund,shpirtin
ma copëtonin ato rreze plumbash
nga thimthat e çuara përpjetë
dhe gjumin e ikur atë natë
nëpër rrezet e hënës dhe
shpirtin e derdhur nëpër
atë shishe që zbrazej
atë natë të mallkuar…