Postuar mė parė nga
DI_ANA
Veshtrimin me te paster veē nje ēast ja hodha botes,
nje mister te pazgjidhem,por me vlere per te zbuluar,
plot mendime turbulluese si gjilpera i turren kokes,
plot enigma dredharake qe kane ngelur pa kuptuar....
Varferia ē'njerezore dhe urryese me habiti,
mu afrua "fitimtare","gllaberite" e saj tregoj,
sa katile,zemerake,perreth saj asgje nuk ndriti,
klithma,dhimbja,zija,frika....asgje tjeter s'mbreteroj...
Pashe njerezimin shume te etur,duarlyer te gjakosur,
pasurite permbi gjakun e te mjereve seē e pashe,
pashe qe vdekja permbi zemrat,si perbindesh ish vendosur,
e tronditur,deshperuar,permbi dhe cfilitur rashe....
Diku tutje skllaverimi me nenqeshje me veshtronte,
kembe mbi kembe....dhe me poshte, te pafajshem derdhnin lot,
se kuptova pse me endje poshterimin adhuronte,
prape u tremba,u frikesova veten pashe..
"Kush eshte kjo bote"?!
Nje shpetim me shprese kerkova,shume te verber kishte lene,
cmira shpirtrat ua kish marre,kishin humbur "babe" e "nene",
ktheva syte nga dashuria,ne nje qoshe ishte strukur,
e tmerruar dhe ajo,nuk kish pare asgje te bukur....
E lemova me ngadale,drite tuneli i kerkova,
as vete sdi se ēfare i thashe,por papritur seē e zgjova,
se mbaj mend se sa i'u luta,di qe lotet rreke shkuan,
"Ngrije koken lart_ me tha_do fitojme...bota mė s'vuan"!
Diana
Pėrgjigju Duke Cituar
Krijoni Kontakt