Krimet komuniste në Shqiperi

[fegi]

Ramiz Alia u thotë “më fal” viktimave të komunizmit




Ish-udhëheqësi i Partisë së Punës, dhe më vonë presidenti i parë në Shqipërinë pas-komuniste, Ramiz Alia, për herë të parë ka kërkuar falje për krimet e komunizmit. Alia, i cili qëndroi në pushtet deri në vitin 1992, në një intervistë për BBC shpreh keqardhje për kohën kur ai ishte në krye të shtetit komunist. “Më vjen keq dhe e konsideroj gabim që ka pasur njerëz që janë bërë viktima të pakujdesisë sonë, veprimeve tona të ashpra, apo … gabimeve, apo institucioneve tona, si policia sekrete,” thotë ai.
Duke komentuar zbulimin e varrit masiv në Malin e Dajtit, Alia shton se “ka pasur raste të tilla. Më vjen keq për këtë, me vjen absolutisht keq dhe mendoj se për ta duhet të ketë drejtësi,” shton Alia.
Megjithatë, ai beson se ajo që ndodhi në të shkuarën është më mirë të lihet në të shkuarën. “Mendoj se është më e rëndësishme për Shqipërinë që të mos merret me të shkuarën, por me të tashmen. Shqipëria përballet me një krizë të ashpër ekonomike dhe politike. Është e varfër dhe ka një krizë politike,” shton ai. Alia thekson se kjo e sotmja “Nuk është një krizë për ideologji politike, por një krizë se kush do të largojë tjetrin nga pushteti”.

[semiku]

Ramiz Alia u thotë “më fal” viktimave të komunizmit




Ish-udhëheqësi i Partisë së Punës, dhe më vonë presidenti i parë në Shqipërinë pas-komuniste, Ramiz Alia, për herë të parë ka kërkuar falje për krimet e komunizmit. Alia, i cili qëndroi në pushtet deri në vitin 1992, në një intervistë për BBC shpreh keqardhje për kohën kur ai ishte në krye të shtetit komunist. “Më vjen keq dhe e konsideroj gabim që ka pasur njerëz që janë bërë viktima të pakujdesisë sonë, veprimeve tona të ashpra, apo … gabimeve, apo institucioneve tona, si policia sekrete,” thotë ai.
Duke komentuar zbulimin e varrit masiv në Malin e Dajtit, Alia shton se “ka pasur raste të tilla. Më vjen keq për këtë, me vjen absolutisht keq dhe mendoj se për ta duhet të ketë drejtësi,” shton Alia.
Megjithatë, ai beson se ajo që ndodhi në të shkuarën është më mirë të lihet në të shkuarën. “Mendoj se është më e rëndësishme për Shqipërinë që të mos merret me të shkuarën, por me të tashmen. Shqipëria përballet me një krizë të ashpër ekonomike dhe politike. Është e varfër dhe ka një krizë politike,” shton ai. Alia thekson se kjo e sotmja “Nuk është një krizë për ideologji politike, por një krizë se kush do të largojë tjetrin nga pushteti”.

Gjeja me edhimbshme eshte qe askush nga regjimi i hoxhes nuk kerkoi falje per krimet e perbindshme qe bene .Kur sheh cfar njerez e kane drejtuar shtetin shqiptar te vjen te bertasish sa fuqi ke.Ky njeri me lart nuk kerkon falje sepse nuk ka ndergjegje.Kur e shikoj ramiz alin me kujtohet mesuesi HAVZI NELA.A do ti kerkoj falje familjes se tij .EJJJJ te varet nje mesues ne mes te qytetit me 1988 ne mes te europes kjo eshte cmenduri.nenshkrues i varjes se tij ishte edhe ky bastardi me lart(ramiz alia).TURP ,pertej turpit.Te qajsh eshte pak.

[PLAKU]

Gjeja me edhimbshme eshte qe askush nga regjimi i hoxhes nuk kerkoi falje per krimet e perbindshme qe bene .Kur sheh cfar njerez e kane drejtuar shtetin shqiptar te vjen te bertasish sa fuqi ke.Ky njeri me lart nuk kerkon falje sepse nuk ka ndergjegje.Kur e shikoj ramiz alin me kujtohet mesuesi HAVZI NELA.A do ti kerkoj falje familjes se tij .EJJJJ te varet nje mesues ne mes te qytetit me 1988 ne mes te europes kjo eshte cmenduri.nenshkrues i varjes se tij ishte edhe ky bastardi me lart(ramiz alia).TURP ,pertej turpit.Te qajsh eshte pak.

Makbethi i Shekspirit dhe Ramiz Alia
Nga: Albert P. NIKOLLA

Për qëllime personale studimore, por edhe për faktin se bashkëndaj me ndërgjegje të plotë fatin tim me atë të atdheut tim, lexoj me mjaft vëmendje intervistat apo librat e ish-krerëve të lartë të regjimit kriminal të komunizmit në Shqipëri. Në këtë kontekst, Ramiz Alia përbën një rast krejt sui generis, pasi ai jo vetëm ishte protagonisti i Shqipërisë pas 11 prillit të 1985-s, por ishte një ndër protagonistët e fillimeve të demokracisë së brishtë shqiptare. Madje, shumë analistë të dashuruar pas teorisë së komploteve, të cilave unë u besoj pak, e kanë për zemër të mendojnë se ai akoma drejton shumë aspekte të politikës shqiptare.
Ajo çka më nxiti për këtë shkrim, ishte intervista e fundit e tij, por nuk do të ndalem vetëm te ajo, për të parë pak më thellë se nga vjen mungesa e dëshirës për pendesë të këtij personazhi. Këtë veprim, pra mungesën e pendesës, e shikoj si një pengesë serioze për Ramiz Alinë si person që edhe ai të përfitojë një përmasë me të vërtetë njerëzore, sepse pa pendesë nuk ka person njerëzor autentik në kuptimin më të thellë të kësaj fjale. Është vetë personi që mohon vetveten, kur mohon pendesën në rastin e kryerjes së krimeve. Një situatë e tillë e çon njeriun drejt një çmendurie halucinacionesh, siç ndodh me Makbethin e Shekspirit.Pasi lexova intervistën e tij të fundit, dhënë BBC-së, u përpoqa të sillja ndërmend ndonjë personazh kriminal, qoftë nga historia, qoftë nga literatura artistike, për ta krahasuar me Ramiz Alinë. Mirëpo, vërtet ndodhesha në vështirësi, pasi të gjitha personazhet kriminale që më vinin në mendje, pendoheshin. Mendoja “Vëllezërit Karamazov” të Dostojevskit apo “Kronikë e një vdekjeje të paralajmëruar” të Markezit, por personazhet që kishin kryer krime, pendoheshin. Isha në kërkim të një personazhi që nuk pendohej dhe, megjithëse me disa ndryshime, mendja më shkoi tek Makbethi i Shekspirit, megjithëse ky i fundit në fillim të aventurës së krimeve të tij kishte tendenca pendese.Ashtu si Makbethi pas vrasjes së mbretit Dunkan, edhe Ramiz Alia bëhet “mbret” pas vdekjes së Enver Hoxhës. Por, po ashtu si Makbethi, ai nuk përmbledh në vetvete cilësitë e një udhëheqësi virtuoz e dinjitoz, por është i etur sa s’ka për pushtet e vetëm pushtet, qoftë edhe me krime për të cilat më vonë do të thoshte thjesht “më vjen keq”. Në fakt, në këtë pikë, ndoshta R. Alia është më fatkeq se Makbethi, pasi edhe paraardhësi E. Hoxha ishte një kriminel. Makbethi, kur vret kundërshtarët apo kur vdes gruaja, në vend që të provojë trishtim, thellë-thellë në zemrën e tij është i lumtur, pasi e shikon veten në një pushtet që nuk ka për ta ndarë me askënd, e ka vetëm për vete.Vendosmëria e R. Alisë për të ndjekur rrugën kriminale të regjimit komunist është evidente po të analizohet 5-vjeçari i “mbretërimit” të tij. Madje, edhe atëherë kur ai e kupton se regjimit i kishte ardhur fundi, kërkon të gjejë forma protagonizmi duke ruajtur prapë besnikërinë ndaj diktatorit famëkeq paraardhës. Ja se çfarë shkruan ai në ceremoninë e mortore të E. Hoxhës: “Nderimi më i madh për veprën e shokut Enver, mirënjohja më e madhe për gjithçka ai ka bërë për Partinë e popullin tonë, është të ecim me vendosmëri në rrugën e tij revolucionare, të përvetësojmë e të vëmë në jetë mësimet e Tij të pavdekshme…” (Fjala e shokut R. Alia, Miting i përmotshëm në kryeqytet, Rruga e Partisë, 1985, v. 4, f. 21). Pra, bindja e tij është që të ndjekë linjën e diktaturës. Shpeshherë, diktatura e Alisë ka efekte akoma më tragjike se ajo e Hoxhës, pasi njerëzit mendonin se diktaturës i “kishin rënë dhëmbët”, por dhëmbët e regjimit të Alisë shkaktonin viktima të panumërta. Mjafton të kujtojmë vrasjen e të rinjve që tentonin të kalonin kufirin në vitin ‘90 dhe trupat e tyre pa jetë që tërhiqeshin zvarrë me tanke. Kulmi i ironisë së Alisë mbi ngjarjet e atyre viteve arrin në një intervistë të dhënë kohët e fundit. Në gazetën “Korrieri” të datës 16 tetor 2009 (sic! Ditëlindja e E. Hoxhës!), kur gazetari e pyet R. Alinë për vrasjet në kufi, ai jep një përgjigje tragjikisht ironike: “... Kalimi i kufirit është i vështirë, nuk kalohet lehtë”. Apo pyetjes tjetër për përcaktimin “rrugaçë” që iu bë në korrik të 1989-s njerëzve që u futen në ambasadat e huaja, ai u përgjigj: “Fakt është se nuk ishin të gjithë rrugaçë”!!!

Le të kthehemi pak tek intervista e R. Alisë me BBC-në. Tek pyetja që gazetari thumbues e mjaft i saktë i BBC-së: “A keni keqardhje apo pendesë?”, ai përgjigjet: “… E dyta, pa dyshim më vjen keq… më vjen keq dhe e konsideroj një jetë të keqe për ne që ka pasur njerëz që kanë shkuar viktima të pakujdesive të veprimeve të ashpra, të veprimeve të gabuara të disa organizmave tanë, qofshin këta organizmat e Sigurimit të Shtetit apo të Partisë, që nga poshtë edhe lart. Dhe ka pasur edhe raste të tilla. Mua më vjen keq për ato, pa dyshim që më vjen keq…” (Gazeta “Shqip”, 01 prill 2010).Mendoj se R. Alia e kupton fort mirë ndryshimin midis “keqardhjes” dhe “pendesës”, por ka zgjedhur atë të parën, e cila natyrisht kërkon të lehtësojë krimin. “Keqardhja” si term nuk ka të bëjë me krimet, por me gabimet e vogla dhe madje nuk kërkon as detyrim apo përgjegjësi për atë që ka ndodhur. Ndërkohë që “pendesa” është kusht bazik dhe i pazëvendësueshëm për pranimin e krimit dhe marrjen e përgjegjësisë për të, është një ndjenjë e fortë dhimbjeje për atë që ka ndodhur e që lidhet me përgjegjësinë direkte të personit që provon pendesën.Fare mirë, dikush që lexon këtë artikull, mund të pyesë: “Po ky, pse merret me R. Alinë?” Në fakt, disa herë më ka ndodhur që mjaft miq më pyesin të çuditur kur shkruaj ndonjë gjë për të kaluarën komuniste apo personazhe që lidhen drejtpërdrejt me të. Përgjigja, për mua, është mjaft e thjeshtë: veprimtaria e këtyre figurave dhe vetë qenia e tyre në vetvete përfaqëson e mishëron “të keqen” si të tillë dhe justifikimin e saj. Nuk mund të kemi iluzion si popull, si komb i qytetëruar se mund të ecim përpara pa një analizë të qartë të ndërgjegjes sonë. Mendësia që Ramiz Alia përfaqëson është mendësi e së keqes, e së shëmtuarës. Për të, jetët që regjimi i tij ka marrë, nuk kanë asnjë vlerë dhe për këtë arsye ironia e tij shfaqet lirshëm. Përsëri në këtë pikë i ngjason fort Makbethit në monologun pranë trupit të vdekur të gruas së tij: “Jeta është një përrallë e rrëfyer nga një idiot; e mbushur me zhurmë e stuhi e që nuk ka asnjë kuptim” (Shakespeare-Opere-Sansoni, pag. 972).

Por përballë këtij vizioni, që mjerisht gjen hapësirë në disa gazeta, duhet të përballim atë të respektimit me çdo kusht të jetës së çdo njeriu, pasi rruga jonë drejt Evropës është çështje thellësisht vlerash dhe jo vizash, çështje shpirtërore dhe jo gjeografike.Dhe përballë këtij vizioni cinik të R. Alisë, duhet të kujtojmë shpirtrat e mijëra viktimave të pafajshme që thërrasin drejtësi dhe që më së miri e përfaqësojnë këto fjalë të Ledi Makdafit para se të vritej nga ushtarët e Makbethit: “Unë jam në këtë botë të poshtër e të ulët, ku e keqja lavdërohet dhe e mira shpesh konsiderohet si marrëzi e rrezikshme” (Po aty. f. 966).

[PLAKU]

Zbulohen eshtrat e 80 viktimave në Ballsh
Nga: Aurora DAMINI

Një tjetër varr masiv është gjetur këtë herë në Mallakastër, ku janë gjetur 80 eshtra viktimash, të cilët mendohet se u përkasin personave të ekzekutuar me ose pa gjyq, por edhe ish-të burgosur në burgun e Ballshit, që mund të kenë vdekur gjatë torturave atje. Ka qenë një iniciativë e deputetit të PD-së Enkelejd Alibeaj, asokohe ministër i Drejtësisë, i cili ka qenë në kërkim të eshtrave të gjyshit të tij, Bektash Alibeaj. Data e gjetjes së eshtrave e ka zanafillën në fillim të marsit, por u bë publike vetëm ditën e djeshme, nga kryetari i Institutit të ish- të Përndjekurve Politikë, Simon Miraka. Janë plot 80 viktima në kufirin që ndan fshatrat Usonjë dhe Kalenjë, të cilët prej më shumë se një muaji i janë nënshtruar ekspertizës, për të gjetur identitetin e tyre dhe kohën kur janë ekzekutuar. Kryetari i Institutit për të Përndjekurit Politikë, shprehet se përbri kufomave janë gjetur dhe shishe me copa letrash, që mbanin shkruar emrin e gjithsecilit prej tyre. Lajmi për gjetjen e tyre konfirmohet dhe nga burime të Ministrisë së Brendshme, të cilët nuk japin më shumë detaje, për shkak të verifikimit që po i bëhet kufomave dhe për të mos pasur më pas keqkuptime me familjarët. Gjithsesi, të njëjtat burime shprehen se nuk përjashtohet mundësia që në këtë zonë të ketë dhe të tjera kufoma, të ekzekutuara apo të vdekura në burgun e Ballshit, i cili njihej për torturat çnjerëzore përgjatë periudhës së diktaturës.

Burgu i Ballshit

Burimet shprehen se prej kohësh dyshohej për një varr masiv në këtë zonë, por nuk kishte të dhëna të sakta për vendndodhjen e tyre. Fakti që në afërsi të zonës ku u gjetën trupat ka ekzistuar dhe burgu famëkeq i Ballshit (për torturat në këtë burg ka dhe dorëshkrime të shumta nga ata që kanë vuajtur në të, mjafton të përmendet ditari i at Zef Pllumit apo shkrimet e ish-deputetit të PD-së, Pjetër Arbnori), si dhe dëshmitë e banorëve të zonës, kanë çuar në zbulimin e tij. Kufomat mendohet se u përkasin viteve të para të çlirimit, por nuk përjashtohet mundësia që në këtë vend të jenë kryer pushkatime deri në një periudhë të mëvonshme. Gjithsesi, fjala e fundit do t’u mbetet specialistëve, të cilët do të përcaktojnë kohën dhe mënyrën e ekzekutimit të tyre.

Rasti i dytë

Ky është rasti i dytë brenda pak muajsh që gjenden varre masive që i përkasin kohës së diktaturës. Rasti i parë ishte ai i muajit shkurt, ku u gjetën eshtrat e 13 viktimave në periferi të Tiranës, të ekzekutuar gjatë periudhës komuniste. Nisur nga kjo, Qeveria ngriti një task forcë për kërkimin e personave të pushkatuar gjatë asaj periudhe. Mendohet se numri i të pushkatuarve gjatë periudhës komuniste i kalon shifrat e 6 mijë personave, ndërkohë që shumë pak prej tyre kanë arritur të gjenden. Kjo për faktin se ishte në politikën e diktaturës që të mos linte harta të vendndodhjes se ku ishin varrosur viktimat.

[PLAKU]

Reshat Kripa: Lavdi Herojve të Lirisë
E Shtune, 24-04-2010, 08:00pm (GMT+1)


Në 65 vjetorin e rënies


LAVDI HEROJVE TË LIRISË


Nga Reshat Kripa


Kanë kaluar 65 vjet nga 14 prilli i kobshëm i vitit 1945. megjithatë ne sot ata i kemi përsëri të gjallë, përsëri me kokat lart ashtu si qëndruan para togave të zeza të pushkatimit. Ja tek i kemi para nesh të nderuar nga flamuri kombëtar i cili valvitet krenar ashtu si e ëndërruan ata, pa spatën e fashizmit dhe pa yllin e komunizmit.
Ndaj ne sot përulemi me respekt para figurave të Bahri Omarit, Kol Tromarës, Fejzi Alizotit, Kostandin Kotes, Javer Hurshitit, Ismail Golemit, Terenc Toçit, Shyqyri Borshit, Zef Kadares, Aqif Përmetit, Dik Camit, Daut Çarçanit, Beqir Valterit, Tahsim Bishqemit, Gustav Mirdashit, Hilmi Lekës, Reshit Merlikës si dhe të Patër Anton Arapit, Lef Nosit dhe Maliq Bushatit, pushkatuar në të njëjtin vend një vit më vonë.
Viti 1945. Lufta kishte mbaruar. Krismat e armëve kishin pushuar. Por jo gjuetia e njerëzve. Ajo vazhdonte me gjithë egërsinë e saj. Viktima të kësaj në rradhë të parë ishin mendjet më të ndritura të vendit, intelektualët më të njohur, të diplomuar në universitetet më në zë të kohës së atëhershme.Dhe tragjedia e këtyre njerëzve të shquar ishte se gjykoheshin nga njerëz inkopetentë, që ishin të aftë vetëm për krime dhe jo për drejtësi. Kështu jo në pak raste teneqexhiu gjykonte mjekun apo avokatin, nallbani profesorin apo shkrimtarin, kovaçi inxhinierin apo klerikun e nderuar.
Turma injorantësh endeshin rrugëve të qytetit, plot urrejtje për bashkatdhetarët e tyre, të etur për gjak të pafajshmish. Një luftë e re kishte filluar, lufta kundër çdo shenje të nacionalizmit shqiptar. Pothuajse në çdo qytet zhvilloheshin gjyqe speciale. Vendimet ishin monstruoze. Me dhjetra të pushkatuar. Me qindra të dënuar me dënime të rënda. Me mijra të internuar në kampet e çfarrosjes. Shoqëria shqiptare ishte ndarë në dy kampe armike, në proletarë që duhej të sundonin dhe në borgjezë që duhej të çfarroseshin.
Të gjitha këto kryheshin nën dirigjimin e krerëve mizorë Enver Hoxha e Mehmet Shehu, Koçi Xoxe dhe Bedri Spahiu, Josif Pashko e Aranit Çela dhe plot të tjerë që vepronin simbas shkopit të dirigjentit të tyre kryesor, Mugoshave dhe Popoviçëve që i instruktonin se si duhej të çfarrosnin popullin, se si duhej të shkatërronin kombin e tyre. Kam qenë i vogël atë vit të kobshëm, vetëm 9 vjeç, por në veshin tim tingëllojnë akoma, sikur të kishin ndodhur sot, këngët e tyre barbare:

“Mbi kufomat e tradhëtarve do marshojmë!“

Oh, tmerr! Marshim mbi kufoma shqiptarësh! Kanibalizëm në mesin e shekullit të njëzetë. Një olokaust i ri po fillonte të lulëzonte. Ky olokaust zhvillohej kundër kujtdo që
kundërshtonte rregjimin, ndaj kujtdo që mendonte ndryshe.
Po kush ishin këta të ashtuquajtur tradhëtarë?
Ishin ata që kishin luftuar për flamurin kuq e zi, për mbrojtjen e të drejtave të popullit shqiptar, për një shqipëri të lirë, demokratike dhe etnike, mbi baza moderne. Për një Shqipëri ku do të mbretëronte liria e fjalës dhe e mendimit. Për një Shqipëri të rregulluar ekonomikisht dhe shoqërisht. Për një Shqipëri ku do të zbuloheshin dhe përkraheshin vlerat e fshehura në çdo shtresë të popullit. Për një Shqipëri ku do të vlerësoheshin drejtësisht të gjitha vlerat pa dallim moshe krahine, besimi dhe klase. Për një Shqipëri të drejtuar nga njerëz të pakompromentuar, nga shqiptarë që nuk janë kursyer për shpëtimin e këtij vendi. Për një Shqipëri ku do të dënoheshin antipatriotët, tradhëtarët, të shiturit, spiunët, spekullantët. Për një Shqipëri ku nuk do të kishte vend për dallkaukët, servilët dhe të gjithë ata që pengonin zhvillimin e saj, për bashkimin e të gjitha energjive të kombit, për bashkimin mendor dhe shpirtëror të gjithë shqiptarëve. Për një Shqipëri që do të kishte për moto “ Atdheu mbi të gjitha “. Për një Shqipëri që do të luftonte për Zot dhe fe. Ata luftuan që Shqipëria të mos bëhej as e italianëve dhe as e gjermanëve, as e grekëve dhe as jugosllavëve, as e rusëve dhe as e kinezëve. Ata luftuan që Shqipëria të ishte e shqiptarëve. Ky ishte krimi i tyre për të cilin ata dhanë edhe jetën.
Duke kujtuar figurat e tyre, nuk mund të mos na kujtohen ato vite të turbullta të luftës, kur historia nxorri në skenë lëvizjet e mëdha nacionaliste të Ballit Kombëtar dhe Lëvizjes së Legalitetit, pjestarë të të cilave ishin edhe këta martirë. Nuk mund të mos na kujtohet Mukja, guri i provës që tregoi rrugën drejt së cilës do të shkonte atdheu, që për fatin e keq të tij, u shndrua nga rruga e bashkëpunimit dhe luftës së përbashkët, në rrugën e tradhëtisë, përçarjes dhe vllavrasjes, rrugë që solli shumë gjak, lotë dhe dhimbje.
Vitet kaluan. Mjegulla e errët që kishte mbuluar vendin filloi të shpërndahet. Eshtë detyra e historianëve që të paraqesin realitetin ashtu si ka qenë në të vërtetë, larg ndikimeve partiake, që në më të shumtën e rasteve e kanë shtrembëruar atë. Këtij populli duhet t’i shpjegohet se lufta për liri dhe demokraci nuk ka filluar në prillin e 39-ës, as nëntorin e 44-ës dhe as në dhjetorin e 90-ës. Ajo ka qenë e gjallë me shekuj në gjakun e shqiptarit. Rrënjët e saj janë në zemrën e këtij populli që për vite me rradhë ka luftuar për liri dhe demokraci.
Qindra arkivolë të tjerë bosh presin eshtrat e të rënëve. Qindra nëna dhe baballarë, motra dhe vëllezër, gra apo bij nuk kanë një varr të djalit apo vajzës, vëllajt apo motrës, nënës apo bijve ku të derdhin një pikë lot, apo të vendosin një tufë me lule. Unë do të doja t’iu thoja atyre:
-- O nëna, motra dhe bija krenare! O baballarë, vëllezër dhe bij të përvuajtur! Derdhini lotët dhe shpërndajini lulet në të gjitha skajet e këtij trualli, se kudo është derdhur gjaku i të afërmve tuaj, se kudo ndodhen eshtrat e martirizuara të tyre!
Ditët e fundit dëgjojmë për krijime komisionesh task-forcë për gjetjen e eshtrave te te reneve. Disa varre masive jane gjetur. Ne i drejtohemi shtetit shqiptar dhe i themi se është detyra e tij të mos i lërë ato eshtra pa varr. Shteti diktatorial i mblodhi eshtrat e të rënëve, kudo që ishin, dhe u dha një varr ashtu si e meritonin. Po të rënët tanë a nuk e kanë të drejtën e një varri? Edhe ne jemi pjesë e këtij shteti.
Për 46 vjet ndiem mbi shpatullat tona shtypjen e diktaturës më të egër që ka parë bota. Për 46 vjet provuam humbjen e njerëzve tanë më të dashur, mohimin e të gjitha të
drejtave njerëzore. Për 46 vjet tentuan të na thyenin, të na poshtëronin, të na kthenin në robotë të bindur të politikës së tyre të falimentuar që në lindjen e saj. Nuk lanë asnjë mjet dhe asnjë formë për ta zbatuar atë, por nuk mundën t’ia arrinin qëllimit të tyre. Ne mbijetuam se të pavdekshme ishin edhe parimet për të cilat luftuam. Ne mbijetuam se motua e jonë ishte: “PER LIRI, PER SHQIPERI, PER FLAMURIN KUQ E ZI!“
Por ne mbijetuam sepse kishim si shembull frymëzimi aktet heroike të të rënëve tanë. për të cilët poeti ynë i madh kishte shkruar:

“Kush ban dekën për atdhe,
Ai s’ka dekun por ka le!“

[Preng Sherri]

o darius..

pse po nderhyn pa arsye?
lere te lire debatin.
keni fshire shkrime qe nuk kishin asgje per tu fshire sepse nuk shkelin rregullat.

ky forum ne debatin e lire e ka kryevleren e vet.. qe e dallon nga cdo faqe tjeter interneti..
mos ja hupni kte vlere.

tjeter..

prenges mos ja fshihni shkrimet sepse i ka brenda rregullores se mirsjelljes.. dhe brenda normave te gjuhes shqipe te cilen ai e zoteron shkelqyeshem.

Brari, Ju e keni me vendë dhe duke mos patur arsye dhe argument, ky " palaçoja moderator" më largoj për një muaj nga forumi dhe atë në temën ku flitet për krimet Komunsite e duke përdorur moderatori pikrishtë metodat komuniste!
Ne sipas disave duhet të flasim pa menduar sipas titullit për krimet duke mos arsyetuar aspak ato krime dhe sipas nipërve të kuislingëve çdo viktimë shqiptare duhet ta paraqesim si viktim e komunizmit!
Këtë gjë s'mund ta bëjmë ngaqë nga ata që u ekzekutuan nën pushtetin Komunist kishte shumë- shumë që e kanë merituar atë plumbë!
Dhe kur flasim për krimet sikur na mirret e drejta që të bëjmë paralele me krimet e tjera, nën sistemet e tjera kur dihet që mendimi më i mirë për një ngjarje është këndveshtrimi dhe analiza e ngjarjeve të ngjashme; që nga prologu e gjerë tek epilogu!
Ky far Dariusi që me intervenimet e tija më ngjanë në një Palaço foshnjor mundet të marrë masa edhe të tjera ( në Internet sepse në jetën e përditshme i fut tmerrin e vërteta dhe emri im) dhe atë përjashtimin për gjithnjë - por atë që s'kanë mundur ta bëjnë xhelatet e fjalës së lirë; të mendimit të lirë; vrasesit e menimit të lirë shqiptarë; vrasesit e gjuhës shqipe s'mund ta bëjë edhe një farë Palaço moderatori!
Jam luftetar i fjalës së lirë, i mendimit të lirë!
Njohë shumë që nën regjimet diktatoriale për fjalën e lirë kanë dhënë edhe jetën!
Për fjalën e lirë e jap të drejtën time të largimit të përgjithshëm nga ky forum; është më pak se jeta!
Por mendimet s'ka bir nëne e përte nëne që mundet me mi diktue!

Kur flasim për Krimet nën Komunizmin gjithesesi që duhet të bëjmë vështrime edhe sistemeve tjera para komunizmit për t'parë ; në kishte apo nuk kishte krime!
Për t'parë gjithë ato proqese gjyqësore nën Ahmet Zogun për kundershtarët e tij Politik; gjithë ato ekzekutime të intelektualëve dhe të shkrimtarëve të Kohës !
Për t'parë nenin e Kushtetutës së vitit 1928- që ndalon mbrenda Shqiperis çdo aktivitet politik dhe të llojit tjetër që ka për qëllim dëmtimin e Mbretris së Serbëve-Kroatëve dhe të Sllovenëve!
Për t'parë fatin e Shota Galicës dhe të shokëve të saj; të fëmijëve bonjakë të kaçakëve të Drenicës që nuk gjenin strehë në Shqipëri!
Pra janë të pashmangshme krahasimet për t'bërë vlersime të pushtetit diktatorial nën Komunistët dhe të pushtetit Sadist nën Zogun!

[Preng Sherri]

ja sa larg shkojn kuislingët me tradhtin e tyre; sjellin një " pendes" të Bedri Spahiut ku duan të arsyetojn dhe të kërkojn falje për ekzekutimin e Koqi Xoxes!
Edhe sot e kësaj dite, në BEOGRAD, një rrugë mbanë emrin e KOqi Xoxes!
A thua pse serbët e nderonin Koqi Xoxen me një rrugë në kryeqytetin e tyre?
Svetozar Vukmanoviq Tempo thoshte: " Koqi Xoxe punonte për ne dhe sikur ta mënjanonim Enver Hoxhën Shqiperia do t'bëhej Republika e shtatë e Jugosllavisë"!
E tash na sjellin shkrime për ata që qenkan penduar pse e paskan ekzekutuar atë jashtëqitje të kombit tonë: Koqi Xoxe!

[dias10]

ja sa larg shkojn kuislingët me tradhtin e tyre; sjellin një " pendes" të Bedri Spahiut ku duan të arsyetojn dhe të kërkojn falje për ekzekutimin e Koqi Xoxes!
Edhe sot e kësaj dite, në BEOGRAD, një rrugë mbanë emrin e KOqi Xoxes!
A thua pse serbët e nderonin Koqi Xoxen me një rrugë në kryeqytetin e tyre?
Svetozar Vukmanoviq Tempo thoshte: " Koqi Xoxe punonte për ne dhe sikur ta mënjanonim Enver Hoxhën Shqiperia do t'bëhej Republika e shtatë e Jugosllavisë"!
E tash na sjellin shkrime për ata që qenkan penduar pse e paskan ekzekutuar atë jashtëqitje të kombit tonë: Koqi Xoxe!

Arritja me e madhe e serbeve, ka qene ajo, qe shqiptaret te vrisnin njeri-tjetrin dhe kesaj ja arriten me se miri gjate pushtetit te E. Hoxhes. Fara e urrejtjes qe u mboll gjate asaj kohe hodhi rrenje te thella. Ndasite dhe hendeqet politiko-klasore te E. Hoxhes kane si fryt ate ndarje radikale politiko-klanore ne shoqerine e sotme shqiptare. Ky sukses serb, u arrit vetem nepermjet pushtetit te E. Hoxhes. Pasojat e kesaj politike do te jene afatgjata dhe vete gjendja jone e tregon kete. Per me teper, gjasat jane, qe do te kete gjithmone nje grup shqiptaresh, qe do te punojne fort kunder pjeses tjeter. Ata do kene masken e pershtatshme politike ne varesi te situates globale(psh ne kapitalizem do te cirren se jane parti e progesit), si dhe instrumentat propagandistike-mediatike per kete qellim. Ata do te kene dhe pseudopatriotat, me kendveshtrim "te ndryshem" te gjerave si personi i sipercituar, qe natyrisht do jene te merzitshem dhe patetike.

[PLAKU]

Anglezët: Shqiptarët duan një federatë ballkanike
Botohen telegramet e britanikëve të vitit 1945

Menjëherë pas Luftës anglezët do tronditeshin nga dëshira e shtetit të vogël mesdhetar për një Ballkan të bashkuar. Kjo ide do rrëzonte thashethemnajat e krijuara në vitin 1945, sipas të cilave Shqipëria dhe Jugosllavia ishin duke krijuar një federatë të përbashkët. Këtë informacion anglezët e kishin marrë shumë seriozisht, duke i kushtuar një rëndësi të madhe. Ata kishin angazhuar të gjithë punonjësit e tyre që punonin në dy vendet ballkanike të mblidhnin të dhëna se çfarë diskutohej dhe flitej rreth kësaj federate. Por, ndryshe nga sa kishin parashikuar anglezët, në deklaratat e krerëve të qeverisë komuniste të Shqipërisë nuk flitej për bashkimin e një federate Shqiptaro-Jugosllave, por për diçka më të madhe, një federatë ballkanike. Kjo federatë do shërbente më shumë për të fuqizuar pozitat e Bashkimit Sovjetik, për të mbrojtur vendet komuniste të Ballkanit nga Perëndimi. Gazeta "Tirana Observer" boton sot telegramet e përfaqësuesve anglezë në Shqipëri dhe në Jugosllavi, të cilët japin të dhëna nga deklaratat e Enver Hoxhës dhe Omer Nishanit në lidhje me marrëdhëniet me Jugosllavinë. Në një nga këto deklarata Omer Nishani, sekretar i Jashtëm i qeverisë Hoxha, në vitin 1945 do të deklaronte se Shqipëria ishte për një federatë ballkanike.
Telegram i dërguar nga përfaqësuesi i misionit britanik në Shqipëri drejtuar z. Macmillan, në Bazën Qendrore të Mesdheut Cazerta, Bari, Itali
Telegram për z. Macmillan, Cazerta, Bari, Itali.
Nr. 597
D. 4 prill, 1945
M. 5 prill, 1945
Qëndrimi i F.N.C.-së përkundrejt Federatës
Në lidhje me telegramin e Cazertës 556 (R 5832/237/90). Nishani, sekretar i Jashtëm i F.N.C.-së, i tha brigadier Hidgson se F.N.C. nuk dëshiron një Federatë Jugosllave-Shqiptare, por do ta mirëpresë përfshirjen e Shqipërisë në një federatë të Ballkanit.
Telegram dërguar Ministrisë së Jashtme angleze nga Baza Qendrore e Mesdheut, Cazerta, Bari, Itali
Nga ministri rezident, Mesdheu Qendror, Kazerta për Zyrën e Jashtme
Z. Macmillan
Nr. 597 D. Ora e pasaktësuar, 4 prill, 1945
M. 6.20 a.m. DBST, 5 prill 1945
I përsëritur në Beograd nr. 54.
Me rëndësi
Telegram i Cazertës nr. 556
Nishani, i cili mban postin e Sekretarit të Jashtëm në administratën e Hoxhës, ka pohuar gjatë bashkëbisedimit me brigadier Hodgson, se F.N.C. nuk ka për qëllim që Shqipëria të bashkohet me një federatë me Jugosllavinë, por se ata do ta mirëprisnin përfshirjen e Shqipërisë në një federatë të Ballkanit.
Telegram i përfaqësuesit britanik në Jugosllavi, z. Stevenson, drejtuar Ministrisë së Jashtme angleze
Telegram nga z. Stevenson, Beograd
Nr. 23
D: 21 prill, 1945
M: 29 prill, 1945
Marrëdhëniet Shqiptaro-Jugosllave
"Borba" më 21 prill raporton një intervistë të dhënë në shtypin jugosllav nga Hoxha, kur bëri deklarata për miqësinë Shqiptaro-Jugosllave, situatën në Shqipëri, dhe paktit Sovjeto-Jugosllav.
Shpërndarje e përgjithshme
Nga Beogradi në zyrën e Jashtme
Z. Stevenson
Nr. 23 D: 21 prill, 1945
M: 4.05 p.m. 28 prill, 1945
"Borba" më 21 prill raporton një intervistë të dhënë për shtypin jugosllav nga kolonel-gjeneral, Enver Hoxha, president i qeverisë shqiptare.
1. Gjeneral Hoxha iu referua me ngrohtësi miqësisë mes Shqipërisë dhe Jugosllavisë dhe shprehu bindjen se dy vendet mund ta ndihmojnë njëri-tjetrin ekonomikisht. Në këmbim të misrit dhe grurit jugosllav, Shqipëria, tha ai, do t'i sigurojë naftë bruto dhe benzinë.
2. Në lidhje me temën e rindërtimit, gjeneral Hoxha përmendi se është bërë progres me riparimin e urave dhe rrugëve, ndërsa janë kërkuar makineri bujqësore për të përfunduar mbjelljen e vitit. Një masë e reformave agrare ka qenë shpërbërja e pronave të mëdha private dhe dorëzimi i tyre tek fshatarët. Një taksë progresive mbi spekulatorët e luftës po ndihmon të lehtësojë një situatë financiare të vështirë.
3. Kur u rikthye tema e marrëdhënieve të huaja, gjeneral Hoxha theksoi besimin pa kufi që Shqipëria ndjente në Bashkimin Sovjetik, ashti si edhe në aleancat e tjera. Përgjigjja negative e marrë nga qeveria e Shteteve të Bashkuara për një kërkesë për pranimin dhe marrjen pjesë në Konferencën e San Franciskos, kishte qenë fyese për shqiptarët në këndvështrimin e pjesës së Shqipërisë në luftë. Megjithatë, qëndrimi i Bashkimit Sovjetik besohet të ishte më dashamirës, dhe vendimi i marshall Stalinit për të dërguar një Mision Ushtarak në Shqipëri, ishte i mirëpritur.
4. Gjeneral Hoxha më pas vazhdoi duke pranuar me kënaqësi paktin mes Jugosllavisë dhe Bashkimit Sovjetik, të cilin ai e përshkroi si hapjen e një ere të re paqeje në Evropë dhe në Ballkan. Kjo paqe, po kërcënohej me përçarjen nga qëndrimi i minoritetit fashist në Greqi në lidhje me Shqipërinë jugore. Lugina e Dropullit në fakt, shtrihej në mes të territorit shqiptar; Shqipëria i kishte dhënë liri minoritetit grek atje, duke hapur shkolla dhe duke i lejuar grekët të merrnin pjesë në qeverisjen vendore. Qeveria e Athinës, vazhdoi të pohonte Hoxha, ishte përgjegjëse për barbarizmat e kryera në atë zonë, më shumë se gjermanët. Kjo, në këndvështrimin e tij, nuk përfaqësonte ndjenjat e njerëzve grekë ashtu si ishte e qartë nga bashkëpunimi i së kaluarës mes Shqipërisë dhe trupave të E.A.M. kundër gjermanëve.
5. Gjeneral Hoxha përfundoi duke falënderuar ushtrinë jugosllave për ndihmën që i dha ushtrisë shqiptare, veçanërisht në pajisjen e njësive shqiptare dhe sigurimin e instruktorëve ekspertë.
"Nëse Shqipëria bashkohet me Jugosllavinë, Greqia me Epirin"
Nëse Shqipëria në vitin 1945 do ishte bashkuar me Jugosll-avinë, atëherë anglezët do përkrahnin pretendimet e Greqisë për Epirin e Veriut. Sipas dokumenteve të fundit angleze, të zbuluara në Arkivin Qendror të Shtetit, këta të fundit do u jepnin një mbështetje më të madhe forcave ekstremiste greke. E gjithë kjo bëhej për t’i paraprirë fuqisë që mund të krijohej nga bashkimi i dy vendeve komuniste ballkanike. Në telegramet drejtuar Ministrisë së Jashtme angleze në lidhje me gjendjen në Shqipëri, duket qartë shqetësimi i Londrës zyrtare për krijimin e federatës së re ballkanike. Gazeta "Tirana Observer" boton sot një nga telegramet e drejtuara Ministrisë së Jashtme britanike, ku thuhet se Anglia është e gatshme të ndihmojë pretendimet e grekëve për Jugun e Shqipërisë. Gjithashtu në një nga pjesët e telegramit në bazë të të dhënave të një informatori të anglezëve në Shqipëri thuhet se jugosllavët dhe shqiptarët janë duke kryer bisedime në lidhje me bashkimin e dy vendeve.
Telegram i drejtuesit britanik në Bazën Qendrore të Mesdheut Cazerta, Bari, Itali, z. Broad, drejtuar Ministrisë së Jashtme angleze
Federata e propozuar Jugosllavi-Shqipëri
Telegram nga z. Broad, Kazerta
Nr. 1251. 28 qershor, 1945.
Marrë më 29 qershor, 1945, Shqipëri
I referohet telegramit të Beogradit 680 (R 8647/30/92). Raporton zëra për negociatat sekrete mes qeverive shqiptare dhe jugosllave për të marrë në konsideratë një federatë në të ardhmen. Përmenden incidente që mbështesin këto zëra. Opozita shqiptare do të ishte e shtrirë plotësisht.
Terrorizmi i momentit në Maqedoninë greke mund ta bëjë këtë situatë më të lehtë për jugosllavët.
Brigadier Hodgson do t'ju ishte mirënjohës për komentet e zotit Stevenson.
E kam diskutuar këtë me z. Hauter. Nëse federata bëhet realitet, duhet të marrim në konsideratë t'iu japim një mbështetje më të fortë pretendimeve greke për Epirin e veriut. Duhet të kuptojmë më mirë komentet e zotit Stevensmis.
Telegram i drejtuesit britanik në Bazën Qendrore të Mesdheut Cazerta, Bari, Itali, z. Broad, drejtuar Ministrisë së Jashtme angleze
Shpërndarja e kabinetit
Nga zyra e ministrit rezident në Mesdheun Qendror, Kazecra, për Zyrën e Jashtme
Z. Broad D: 9.2 p.m. GMT 28 qershor, 1945
Nr. 1251 R: 11.55 p.m. DBST 28 qershor, 1945
I përsëritur në Beograd
Me rëndësi
Telegrami i Beogradit Nr. 680 për ju.
1. Zyrat e Forcave Aleate kanë marrë një telegram nga Misioni Ushtarak Britanik në Shqipëri që i njoftonte për një raport të pakonfirmuar nga një informator i sigurt, se tani po kryen disa negociata sekrete mes qeverive shqiptare dhe jugosllave për një federatë në të ardhmen e shpejtë.
2. Një civil i arsimuar informoi një zyrtar të Misionit Ushtarak Britanik më 26 qershor se dy parti të Jugosllavisë kanë ardhur në Tiranë për të organizuar reforma agrare dhe për të riorganizuar zyrat e qeverive. Ai shtoi se ai besonte se F.N.C.-ja do të bashkohej me federatën jugosllave dhe se hapi tjetër do të përfundohej me dorëzimin e Kosovës.
3. Brigadier Hodgson i mbështet incidentet e mëposhtme, duke u mbështetur në zërat e mësipërme.
(a) Vizita e fundit në Beograd e tre zyrtarëve të lartë shqiptarë, përfshirë dhe shefin komisar, lejtnant-gjeneral Xoxe.
(b) Vizita e lejtnant-gjeneral Milovan Djilas në Tiranë.
(c) Pohimet e pazakonta për aktivitetet greke dhe pretendimet për Epirin nga ministri Patiniç.
(d) Një raport i pakonfirmuar të arrestimeve të shumta greke në zonën e Koritzës.
4. Brigadier Hodgson pohon se opozita shqiptare për një federatë të tillë do të ishte në masë, veçanërisht në Shqipërinë veriore, ku frika për agresionin sllav predominon. Gjithashtu do të priteshin kundërshtime edhe nga të gjitha rangjet e ushtrisë shqiptare, përfshirë dhe nga zyrtarët e lartë. Në pikëpamjen e kësaj përpjekjeje, ai sugjeron të hyjnë trupa jugosllave në Shqipëri, në mënyrë që të sigurojnë pranimin paqësor të federatës, nëse kjo njoftohet.
5. Histori për qëndrimin agresiv të Greqisë mbi Epirin mund të përdoren si një justifikim i brendshëm shqiptar për një infiltrim të tillë të armatosur, dhe në një rast të tillë propaganda gjithnjë e në rritje antigreke nga burimet jugosllave mund të jetë një paralajmërim i brendshëm (Ju lutem shihni telegramin e Beograditi nr. 1009).
6. Brigadier Hodgoson do të mirëpriste çdo koment që Madhëria e Tij, Ambasadori në Beograd, do të dëshironte të bënte për historinë e mësipërme.

Telegrami i ambasadës greke drejtuar ministrit të Jashtëm anglez
Greqia: Shqipëria do bashkohet me Jugosllavinë
Për vendin helenik çështja politike më e rëndësishme në vitin 1945 ishte thashethemnaja për krijimin e një federate të re ballkanike. Ajo ua kishte paraqitur shqetësimet e saj për bashkimin e Shqipërisë me Jugosllavinë të gjitha vendeve më të fuqishme perëndimore. Greqia i druhej një bashkimi të dy vendeve komuniste, kjo pasi Shqipëria nga ky bashkim do fuqizohej shumë ushtarakisht dhe do t'u bënte ballë sulmeve të ushtrisë greke, të cilat ishin të shpeshta në kufirin midis dy vendeve. Vetëm pak kohë pas çlirimit të vendit dhe kapitullimit të Gjermanisë naziste, vendi helen kishte hedhur pretendimet e veta për jugun e Shqipërisë me tezën e bashkimit të Greqisë me Epirin e Veriut. Në këtë pikë ajo shpesh kërkonte mbështetjen e fuqive të mëdha perëndimore. Dhe që të arrinte këtë mbështetje ajo u jepte atyre shpesh herë informacione lidhur me bashkimin e Shqipërisë dhe Jugosllavisë në një federatë të vetme. Gazeta Tirana "Observer" boton një nga telegramet e ambasadës greke në Londër drejtuar Ministrisë së Jashtme angleze në lidhje me informacionet për krijimin e federatës së re ballkanike. Në telegram duket qartë shqetësimi i ministrit grek të Punëve të Jashtme. Ai i kërkon Ministrisë së Jashtme angleze që të vërtetojë informacionin që ata kanë në lidhje me shpalljen e federatës së re ballkanike. Sipas grekëve, Shqipëria do ta shpallte këtë federatë në mbledhjen e Asamblesë Kombëtare Shqiptare në vitin 1946. Por edhe sipas përgjigjes së telegramit nga ana e Ministrisë së Jashtme britanike informacioni i dërguar nga ana e qeverisë greke ishte i saktë. Në përgjigjen e dërguar, anglezët thonë se sipas informacioneve që ata kanë ekspertë sovjetikë janë duke përgatitur draftet ligjore për këtë bashkim. Por siç duket të gjitha parashikimet dhe raportet e anglezëve dhe grekëve për krijimin e federatës Jugosllao-Shqiptare në vitin 1945 shkuan kot. Pasi në Asamblenë Kombëtare, në vitin 1946, Shqipëria u shpall Republikë Popullore, duke hedhur poshtë të gjitha dyshimet për bashkimin e dy vendeve.
Telegram i ambasadës greke drejtuar Ministrisë së Jashtme angleze
Bashkimi i Shqipërisë me Jugosllavinë
Numër regjistri: R 21104/237/90
E komunikuar nga ambasada greke
Nr. 9698/ST/89/45
Më datë 17 dhjetor, 1945.
Marrë më 18 dhjetor, 1945
Letra e fundit, R18384
Memorandum me tekstin e mesazhit nga ministri grek i Punëve të Jashtme që raporton informacionin nga burimet shqiptare me rezultatin se kur Asambleja Kombëtare Shqiptare të mblidhet, vendimet që do të merren do të jenë të barazvlefshme me bashkimin e Shqipërisë me Jugosllavinë.
Kjo mund të jetë e vërtetë, meqë informacioni ka ardhur nga Roma, ku tani po jetojnë disa nga armiqtë politikë të Hoxhës. Nuk kemi marrë asgjë nga Misioni Ushtarak dhe ambasadori grek nuk është informuar.
Për ruajtje personale. Letrat e kësaj dosjeje janë cituar në historitë apo publikimet zyrtare.
Telegram i ministrit të Punëve të Jashtme të Anglisë drejtuar ambasadës greke në Londër
Ambasada mbretërore e Greqisë
51, Upper Brook Street
W.1
Nr. 9698/ST/8a/45.
Memorandum R21104, 8 dhjetor 1945
Teksti i mesazhit nga ministri i Punëve të Jashtme për Ambasadën greke, Londër
"Informacioni i marrë nga burimet shqiptare, dhe të cilat u janë transmetuar ju me të gjithë përmbajtjen, tregon se ku Asambleja Kombëtare Shqiptare të mblidhet, vendimet, në një moment të përshtatshëm, do të merren në favor të bashkimit në një formë apo tjetër të Shqipërisë dhe Jugosllavisë. Sipas informacionit tonë, ekspertët rusë (anëtarë të misionit të madh dhe shumëformësh rus) po përgatitin draftin e ligjeve kushtetore dhe legjislative, me qëllim për përmbushjen e qëllimit të shpërmendur".
Londër, 17 dhjetor, 1945

[Preng Sherri]

Arritja me e madhe e serbeve, ka qene ajo, qe shqiptaret te vrisnin njeri-tjetrin dhe kesaj ja arriten me se miri gjate pushtetit te E. Hoxhes. Fara e urrejtjes qe u mboll gjate asaj kohe hodhi rrenje te thella. Ndasite dhe hendeqet politiko-klasore te E. Hoxhes kane si fryt ate ndarje radikale politiko-klanore ne shoqerine e sotme shqiptare. Ky sukses serb, u arrit vetem nepermjet pushtetit te E. Hoxhes. Pasojat e kesaj politike do te jene afatgjata dhe vete gjendja jone e tregon kete. Per me teper, gjasat jane, qe do te kete gjithmone nje grup shqiptaresh, qe do te punojne fort kunder pjeses tjeter. Ata do kene masken e pershtatshme politike ne varesi te situates globale(psh ne kapitalizem do te cirren se jane parti e progesit), si dhe instrumentat propagandistike-mediatike per kete qellim. Ata do te kene dhe pseudopatriotat, me kendveshtrim "te ndryshem" te gjerave si personi i sipercituar, qe natyrisht do jene te merzitshem dhe patetike.

Serbët nuk ia arritën gjatë sistemit komunist që t'i yshtnin shqiptarët të vrisnin njëri tjetrin sepse serbët para Luftës së Dytë, nën pushtetin Zogist, e kontrollonin dhe i vrisnin shqiptarët; si në Shqipëri po ashtu edhe jashtë Shqiperisë!
Në faktë, serbët edhe e sollën Ahmet Zogun në dhjetor të vitit 1924 serish në Shqipëri, ku i ndihmuan që të merrte serish pushtetin!
Po ata serbë me ndihmën e anëtarit të partis Radikale Serbe që e udhëhiqte Nikolla pashiqi Ceno Bej Kryeziu gjënë e parë që bënë ishte vrasja e patriotëve shqiptarë!
PRa, u vranë Avni Rustemi, Bajram Curri, Luigj Gurakuqi, hasan prishtina e shumë intelektual të paraluftës të cilët nuk pajtoheshin me pushtetin sadist të Zogut.
Nga ndalimi i fjalës së lirë ( sepse po ta thoje vetëm një fjalë kundra Mbretit të varnin në LItar midis sheshit) edhe shkrimtarët si MIgjeni ishin të detyruar të shkruanin me pseudonime!
P.S.
UF, më falni se gabova sepse regjimi i Enver Hoxhës është fajtor për vrasjen e Avniut, bajramit, Luigjit, Hasanit e të Hasanave tjerë!