Frojdi dhe mendimi i një gjeniu.

[Zëu_s]

Aty me lart kam dashur te them Empathie e jo emathie.
(nuk ma paska pranuar tastatura nje te shtypur, t'me falni)

[artful dodger]

homazh Frojdit prej Eric Clapton:

http://www.youtube.com/watch?v=vBzY7...eature=related

[DI_ANA]

Psikoanaliza u formua nga Sigmund Freud, i cili edhe e krijoj atë duke u bazuar së pari ne mendimet e tij personale dhe pastaj që tadijë vetë se; si dhe perse ai ishte i frigësuar nga vdekja , fobia dhe dhimbja.Ai filloj duke e analizuar së pari veten e tij cka kjo dergoj më vonë deri të ajo , kur ky filloj edhe ti analizoj njerezit e tjerë,pra pacinetet e tij. Psikoanaliza është vetem ajqë të tregoj dhe hulumtoj se perse njerezitë sillen ne menyra të ndryshme ne terë jeten e tyre te perditeshme,dhe se do të ishte mirë që të dihet se perse njeriu frigohet nga lashtesia,erresira, nga insektet etj etj , por do të ishte edhe mirë që të dihej nga kjo se , perse njerezit kan nganjehere edhe sjellje kriminele dhe cka fshifet prapa tyre.

E tera u pasqyrua në një pjesë të madhe të njerezve për shkak të psiqikes së tyre të semurë,por edhe të gjendjes së pergjtheshme psiqike. Psikoanaliza i përkushtohet njohuris dhe shpirtit te njeriut. Freud ishte vetë mjekë dhe se gjendjet neurotike të pacienteve të tij për të ishin shumë interesante për ti studjuar.Psikoanaliza i sqaron ankthet dhe ankthet e detyruara si një llojë perjetimi të tronditjes të cilat kan lenë gjurmë qysh ne fëmijeri. Njeriu nuk duhet që të ketë problemet ë medha ose thjeshtë të jetë i sëmurë psiqik që të kerkoj ndihmen nga Psikologu për trajtim në ndonjë terapi. Por shumica e njerezve e kan një frigë ne veten e vetë qe¨të mos jenë si të shenuar ose regjistruar, mendojnë se kjo ështe një punë qe duhet te mbahet seket .

E verteta është se´psikoterapia në të shumten e rasteve mirretme problemet e jetes së perditshme të psikologjisë njerzore, të cilat probleme , çdo njeri i njef ne veten e vetë por lufton kunder tyre duke i mbajtur si sekret ne brendesin e vetë.Por psikoterapia ka të bejë më se shumti me mjekimin të lirë mental sesa me atë te psikiatrisë,qe në çdo rast qellimi i terë kesaj është që njeriu të jetë mirë dhe i menqur me veten e vetë , ta zbulojë ”unin” e vetë, sesa të mjekohet me medikamente oset ek ndoj llojë qendre psikiatrike me pa nevojë.

Mbrenda ketyre viteve , shumica me kan kontaktuar dhe thuja se çdo njëri ka thenë se ”Une nuk kam probleme të mëdha psiqike që të kerkoj mjekin në psikoterapi.” , dhe nga kjo ka rezoltuar se ata nuk e kan marrur si rast seriz nevojen e mjekimit të tyre në ketë drejtim , por në filllim janë mbyllur ne vete , duke i ikur të vertetes , dhe më pas pas një kohe , ur nuk kan mundur të rezistojnë , janë lajmeruar prapë që të kerkojnë ndihmë. Psikoterapia nuk ështe asgjë tjeter vetem terapi e lirë dhe udhezim për mirqenjen shpirterore. Ështe normale të jetë jonormale.Shumica e njerzve kan një mardhenje të mirë siq edhe e quajnë mardhenje dhe dije normale. Të jesh sikur që je vetë dhe të kesh një vetbesim të plotë, kerkohet që njeriu të largohet nga ai mendim duke e bëre në vetë ketë që ta vlersoj veten si të tjeret dhe të filloj që ti bejë pyetje vetevetes se kush ne¨te vertet ai ose ajo janë, ose kush jam. Êshtë e pamundur që njeriu të ketë mundesi që te jetë sikur ata te tjeret , sepse ketu njeriu bie ne ndeshë me origjinalitetin e tij personal.Nese ti mendon se je si të githë te tjeret , s´duhet për të harruar se ti je me ndryshe nga tjeret dhe origjinal ne veten tende. Edhe nese je i sëmurë psiqikishtë , ke te drejtë të llogarisesh se ti je një pjesë e njerezis dhe kerkon respekt nga rrethi, pra pamvarsishtë nga bindja e jote njerzore ose nga momentet e ndoj llojë semundje në jeten tënde.Cdo njeri vlenë aq shumë sa i tjeteri. Një Psikoterapeut mundet shpesh qe të
ndihmoj ty që te kuptosh dobesit e tua dhe të mesohesh të jetosh me një penges tënden të cilen e mbanë ne brendesi , ose ne anen fizike të trupit, me një fjalë te mesohesh të jetosh edhe si handikap sepse je qenje njerzore si të gjithë. Nese ke problem serioz do të ishte më mire qe ta kuptosh natyren e atij problemi dhe si të tjeret e kuptojnë ketë llojë problemi , e jo të rrish i fshehur nen hijen e marres (turpit)ose të luftosh me veten tënde dhe me ajrin që të rrethon.

Mendimet joreflektuese

Një pjesë e mendimeve tona formulohen në një kohë te larget ose të harruar dhe nga një situatë e vështirë e femijeris, dhe kjo është një shenjë e pershtypjes infratile dhe keto mendime munden që të na e bejnë një erresirë dhe jovullnet qe ti planifikojmë ardhmeritë tona dhe mundesit tona ne jeten e më tutjeshme. Keto mendime me te cilat as nuk mundemi të mendojmë na vijnë në kokë pa deshiruar dhe keto e bejnë një llojë bllokade ku ne nuk mundemi të refkleksohemi më për se afermi, nese ndoj person tjeter nuk na kshillon që te llogarisim ne ardhmerin tonë,sepse keto mendime te lartë permendura zoterojnë mbi ndjenjat tona në menyren mekanike dhe ne atë automatike dhe e zvogëlojnë edhe deshiren tonë jetsore. Keto janë mendime qe nuk benë të mendojmë me to.Procesi i mendimit ndalet dhe futen mendime të cilat në menyren e pakontrolluar sillen vetem ne një rrethë , nuk shokjnë më perpara por vetem aty, ndersa ne behemi te papjekur qe te mesohemi nga pervoja e hidhur.
Nganjehere , keto lloje te mendimeve janë large nesh dhe nuk gjindem me ne për të miren e uni-t tonë , por vijnë ne koken tonë aq shpejtë ne një citat të pa pershtateshme , kur as ne nuk e dijmë se qka po ndodhe me te vertet me ne. Ne "e dijm" se qdo here jemi pafat,dhe se nuk është ide e mirë që te provojmë dhe të ndryshojmë , se ne nuk mundemi ti bejmë disa gjëra, se të tjeret kan qdo here te drejtë,se te gjitha femrat janë joreale (fals) burrat janë zullumqar,dhe se te tjeret do të largoheshin nga ne , nese ata na njohin ne dhe brendesin tonë se qka fshehim dhe bajmëne në veti. Në keto rrethan lindë asgjë me shumë se vetbesimi i ultë i cili më pa tjeter duhet që të kërkoj këshillen dhe ndihmen e Psikoterapeutit.

Wapedia Wiki

[DI_ANA]

Shkruan: Dr. Naser H. EJUPI

NEUROZA KONVERZIVE (HISTERIA)



Fjala histeri rrjedh nga gjuha greke - HYSTERA që d.m.th. mitër (shtrat i fëmijës). Hipokrati ka supozuar se kjo sëmundje paraqitet te femrat që nuk lindin fëmijë (sterile), ku mitra e tyre që kërkon fëmijë shëtiti nëpër trup dhe duke u ndalur në ndonjë organ ose pjesë të trupit shkakton çrregullimin e funksionit të tyre ose paralizën. Më vonë është paraqitur mendimi se histeria paraqitet në raste të abstinencës seksuale, ku mitra e pakënaqur shkakton simptomat e sëmundjes.



Neuroza konverzive (histeria) si sëmundje shpirtërore (mentale) ka qenë e njohur qysh moti, që nga koha e Hipokratit dhe Galenit. Me emrin histeri këtë sëmundje e ka emërtuar Hipokrati (shek. IV p.e.r.).

Fjala histeri rrjedh nga gjuha greke - HYSTERA që d.m.th. mitër (shtrat i fëmijës). Hipokrati ka supozuar se kjo sëmundje paraqitet te femrat që nuk lindin fëmijë (sterile), ku mitra e tyre që kërkon fëmijë shëtiti nëpër trup dhe duke u ndalur në ndonjë organ ose pjesë të trupit shkakton çrregullimin e funksionit të tyre ose paralizën. Më vonë është paraqitur mendimi se histeria paraqitet në raste të abstinencës seksuale, ku mitra e pakënaqur shkakton simptomat e sëmundjes.

Shumë shekuj më vonë u vërejt se këto supozime nuk ishin të vërteta, pasi që nga histeria ishin sëmur edhe meshkujt.

Në disa vende, disa njerëz edhe sot mendojnë se në trupin e të sëmurit nga histeria është i pranishëm djalli i cili i shkakton të gjitha mundimet. Sigmund Frojdi (1856-1936) këtë sëmundje e ka quajtur si neurozë konverzive. Sipas tij te të sëmurët nga histeria, konflikti psikik konvertohet (transformohet) në simptomë trupore. Simptoma trupore përbëhet nga shumë çrregullime që do të shohim te tabloja klinike.

Shkencëtarët mendojnë se histeria paraqitet me shpesh tek ata persona që kanë predisponim gjenetiko-biologjik për t’u sëmurë nga kjo sëmundje, dhe se më tepër sëmurën femrat se sa meshkujt.

Rreth etiologjisë së kësaj sëmundjeje më tepër hulumtime ka bërë Frojdi, i cili ka ardhur në përfundim se te histeria më tepër kemi të bëjmë me përjetimin e traumave të ndryshme psikike, të fantazive dhe dëshirave të parealizuara që shprehen me afekt të fortë dhe janë me prejardhje gati gjithmonë nga sfera seksuale.

Shumë probleme të sferës seksuale, si: impotenca, frigjiditeti, mosarritja e orgazmit, ndarja e partnerëve etj. sjellin deri te kjo sëmundje e rëndë shpirtërore.



Tabloja klinike

Kjo sëmundje shoqërohet me shumë simptome të cilat paraqiten për shkak të çrregullimeve funksionale të organeve të ndryshme, por jo edhe dëmtimit organik, e që janë si rezultat i transferimit të konfliktit psikik në këto simptome. Më interesante është paraqitja e “sulmit të madh histerik”, kur i sëmuri rrëzohet përtokë, por nuk lëndohet. Ky sulm është i karakterit teatral dhe kryhet në prani të shumë njerëzve. Zakonisht pas ndonjë shqetësimi a hidhërimi, ose edhe nga një “qetësi e plotë” i sëmuri rrëzohet përtokë duke marrë pozitën e harkut (“jarc de sercle”), duke prekur dyshemenë me thembra dhe me pjesën e pasme të kokës (zverk) dhe mandej duke bërë rrotullime të trupit. Në këtë rast i sëmuri ka forcë të jashtëzakonshme, s’mund ta mbajë 2-3 persona.

Të sëmurit i shtrëngohen duart dhe këmbët, dridhet, vetëdijen e ka të ruajtur ose pjesërisht të ndërruar. Gjatë këtij sulmi të sëmurit nuk i paraqitet shkuma nga goja, nuk e kafshon gjuhën dhe nuk ka urinim të pakontrolluar, gjë që e dallon nga sulmi i madh epileptik.

Përveç këtij sulmi, tek i sëmuri paraqiten edhe të ashtuquajtura paraliza histerike që shoqërohen me marrjen (“paralizën”) e muskujve të dorës ose të këmbës. Këtu reflekset fiziologjike janë të ruajtura kurse reflekse patologjike nuk ka. Këtu kemi të bëjmë vetëm me një paralizë funksionale-psikike të muskujve, por jo edhe me paralizë për shkak të dëmtimeve organike.

Afonia histerike karakterizohet me humbjen e “papritur të zërit”, ku i sëmuri nuk mund të flasë. Anestezioni histerik manifestohet me humbjen e ndjeshmërisë për prekje, dhembje dhe temperaturë.

Kokëdhembja histerike paraqitet për shkak të tensionit neurotik dhe është rezistent në terapi dhe analgjetikë, ndërsa mjekohet vetëm me psikoterapi dhe sedativ. Është interesante tek të sëmurit neurotiko-histerikë edhe paraqitja e verbimit dhe shurdhimit. Fusha e të pamurit e personave histerik mund të ngushtohet në formë të tubusit ose personi të mos shohë fare - verbim histerik (amaurosis hysterica). Personi nuk dëshiron disa gjëra t’i shohë, prandaj është i kënaqur shpirtërisht. Edhe shurdhimi histerik është fenomen i ngjashëm. Një paciente është “shurdhuar” në atë moment kur është informuar se bashkëshorti i saj është mbytur.

Si fenomen histerik numërohet edhe shpejtimi i punës së zemrës (takikardia), zënia e frymës, pengesa në kapërdimje, vjella, anoreksia, çrregullimet e menstruacionit, frigjiditeti, impotenca etj. Tek i sëmuri histerik kemi edhe paraqitjen e një varg çrregullimesh psikike, nga turbullimi i vetëdijes e deri te paraqitja e iluzioneve dhe halucinacioneve. Kur çrregullohet funksioni i memories paraqitet fenomeni i përgjegjësisë së gabuar p.sh. pacienti pyetet sa bëjnë 2+2, ai përgjigjet: 2+2=5. Te datat gabon për një ditë etj.



Ecuria e sëmundjes dhe prognoza

Sëmundja zakonisht fillon në fëmijëri, në adoleshencë ose në rini. Në mënyrë tipike sëmundja zhvillohet me acarimin e qetësimeve, por rrallë ndodh që i sëmuri të mos ketë asnjë simptomë. Shumë nga këta të sëmurë nuk përmirësohen. Ata janë aq të gjymtuar nga histeria sikur të kishin ndonjë ndryshim organik.

Ndërlikimet kryesore të histerisë janë: depresioni, vetëvrasja, divorcet etj. I sëmuri që mbanë etikën e histerisë mund të vizitohet shpesh te mjeku dhe kështu të mos diagnostifikohet një çrregullim organik tek ai.



Trajtimi klinik

Trajtimi i personave të sëmur nga histeria është shumë i ndërlikuar. Ata shpesh e nervozojnë mjekun, meqenëse nuk përmirësohen ose zhvillojnë simptoma alternative sapo një grup tjetër simptomash është qetësuar.

Histerikët i ndërrojnë mjekët dhe kërkojnë vëmendjen nga ata. Të sëmurëve më së shpeshti u preferohet psikoterapia, por shumica e tyre e ndërpresin atë. Për një trajtim afatgjatë janë të domosdoshme e thelbësore marrëdhëniet e mira në mes mjekut dhe të sëmurit.

Qëllimi kryesor është që të parandalohen shëtitjet e panevojshme nëpër mjekë, ndërhyrjet kirurgjike të paarsyeshme, divorcet dhe vetëvrasjet. Për mjekim përdoren edhe medikamente antineurotik p.sh. ansilin, demetrin, librium, adumbran, xanax, lexilium etj.

Shumë mirë ndikojnë edhe sugjestionet dhe hipnoza në disa seanca.

[DI_ANA]

Frojdi dhe Jungu, kolosët e psikologjisë

Nga Lorena Pyze

Përderisa mjedisi kulturor në të cilin lindim dhe rritemi ndikon në sjelljen tone, mund të duket sikur ne jemi pa asnjë individualitet ose vullnet të lire. Ne mund të dukemi si të gatuar në forma të paracaktuara që shoqëria i ka pregatitur për ne . Fakti se që nga lindja deri në vdekje ne jemi në marrëdhënie me të tjerët, sigurisht e kushtëzon personalitetin tone, vlerat që kemi dhe sjelljen që manifestojmë. Megjithatë jeta jonë me të tjerët është në origjinë të individualitetit dhe lirisë sonë. Gjatë shoqërizimit , seicili prej nesh zhvillon një kuptim për indetitetin e vetvetes dhe aftësinë për mendim dhe mendim të pavarur . Të karahasosh dy psikologë të mëdhenj si Frojdi dhe Jungu. në terma sa më të thjeshtë përcaktohej si të rrezikshme. Ata, në fillim ishin shokë të ngushtë, që kishin mendime të njëjta. Kjo shoqëri nuk u zgjati shumë mbas disa mospajtimeve që hasen në psikologji . Jung nuk u pajtua kurrë me disa gjëra që Frojdi do të thoshte. Kemi dy shkolla dhe disiplina të ndryshme psikologjike: Psikoanaliza nga Frojdi, dhe Psikologjia Analitike nga Jungu. Këto të dyja përbëjnë thelbin e shkollës moderne të mendjes e njohur si Psikologjia e Thellë , dhe kanë për qëllim hulumtimin e shtresës së thellë të nëndijes. Zigmund Frojd, psikolog dhe psikiatër austriak, ka ndikuar së tepërmi me teorinë e tij mbi jetën psikike, jo vetëm në zhvillimin e psikologjisë; Adleri, Jungu e të tjerë, por me modifikime të ndryshme dhe korrektura të shumta, është e pranishme edhe në disa teza filozofike deri në kohën tonë; E. Fromi , H.Markuze e të tjerë, ndonëse Frojdi refuzonte vendosmërisht që t’i atribonte çdo lloj sentence filozofike koncepsionit të tij natyror shkencor. Çdo individ punon për vetveten, individualisht me rrezikun e vet dhe jo dukshëm në bashkëpunim me tjetrin. Por nuk është një Robinson Kruzo, ai ka nevojë për të tjerët, si klientë, si nënpunës ose si punëdhënës, duhet të blejë dhe të shesë, të japë dhe të marrë. Tregu, si ai i mallrave dhe ai i fuqisë punëtore, i rregullon këto lidhje. Kështu individi i vetëm dhe i vetmjaftueshëm hyn në marrëdhënie ekonomike me të tjerët si mjeti për një qëllim të vetëm të blejë dhe të shesë . Ndërsa Karl Jung, psikiatër dhe psikolog zvicerian, mjek dhe themelues i shkollës psikoanalitike të Cyrrnihut, quajtur ndryshe psikologji analitike. Në bazë të raportit të individit dhe të rrethit njerëzit i ndan në dy tipa karakteri, kryekëput të ndryshëm. 1. të ekstravetuar, të kthyer nga bota e jashtme aktiv dhe 2. të introvetuar të kthyer nga bota e brendshme, pasiv. Në emër të qendrimit metafizikisht më të lirë dhe psikologjikisht të palidhur, Jung refuzon çdo simplifikim të problemit të psikikes dhe konsideron, se është jo kritike të pranohet një i vetmi instikt themelor, i cili do të duhej të shpjegonte çdo gjë dhe të bëhej themel i gjithë jetës shpirtërore. Duke mbrojtur kompleksitetin e psikikës dhe me këtë psikologjinë e relativizuar, Jung ndahet nga Psikoanaliza dhe konsiston në një Psikologji të re, karakteristika e të cilës është tipologjia e jetës shpirtërore. Kjo ndarje e tij nga analiza të jep të kuptosh ndryshimin e raporteve FROJD - JUNG. Çfarë e detyron një njeri t’i përshtatet pothuajse të gjitha kushteve të jetës së konceptueshme dhe cilat janë limitet e përshtatshmërisë së tij. Përgjigja do të ishte dashuria, implulsi shkatërrues, sadizmi, prirja për nënështrim, etja për pushtet, indiferenca, dëshira për lavdi, pasioni për kursim, përmbushja e kënaqësisë epshore dhe frika ndaj sensualitetit. Këto dhe shumë aspirate dhe frika të tjera që takohen tek njeriu zhvillohen në reaksion me disa kushte të jetës. Ta rendisësh në një formulë të thjeshtë do të ishte: njeriu duhet të hajë, të pijë, të flejë, të mbrohet nga armiqtë dhe kështu me rradhë. Që në lindje, njeriu e gjen tashmë të përgatitur skenën. Duhet të hajë dhe të pijë e për këtë duhet të punojë. Kjo do të thotë se duhet të punojë në kushte dhe në mënyra të veçanta që për të, do të përcaktohen nga shoqëria e përcaktuar që kur ka lindur. Të dy këta faktorë, nevoja për të jetuar dhe sistemi shoqëror, janë në linjën e parimit të pandryshueshëm për të, si individ dhe janë faktorë që përcaktojnë zhvillimin e atyre tipareve që paraqesin një plasticitet më të madh. Koncepti Frojdist mbi marrdhëniet njerëzore në thelb është i tillë, individi paraqitet i paisur nga një seri e plotë impulsesh biologjike. Që të mund t’i kënaqë ata, individi hyn në marrëdhënie me objekte të tjera. Kështu, individët e tjerë janë mjete për t’u përdorur për qëllimin tone, kënaqjen e aspiratave, që nga ana e tyre e kanë origjinën tek individi para, se ata të hyjnë në kontakt me të tjerët . Frojdi e pranonte idenë tradicionale për një diktonomi thelbësore midis njeriut dhe shoqërisë, si dhe doktrinën tradicionale të ligësisë së natyrës njerëzore. Sipas tij njeriu është thellësisht antisocial, shoqëria duhet ta zbusi, duhet t’i plotësojë disa kënaqësi që vijnë nga impulset biologjike, që si të tilla janë të domosdoshme, por në pjesën më të madhe shoqëria duhet ta rafinojë dhe të frenojë, në mënyrë të shkathët, impulset themelore të njeriut. Në teorinë e Frojdit raporti midis individit dhe shoqërisë është në thelb statik, virtualisht individi është i njëjtë dhe shndërrohet në masën, që shoqëria ushtron një presion më të madh mbi impulset natyrore. Duke i hedhur një vështrim analizës së shpirtit të turmave nga Le Boni, Frojdi fillimisht në shënimet e tij Psikologjia e turmave, hedh një qasje kritike për psikologjinë individuale. Sipas tij, ajo ka objekt njeriun e izoluar, duke kërkuar të tregojë rrugët nëpër të cilat ai përpiqet të përfitojë kënaqësi nga impulset e veta instiktive, por duke e bërë këtë gjë, vetëm shumë rrallë, në disa rrethana të paralizueshme, mund të shkëputet nga marrëdhënia e këtij individi me të tjerët. Tek një turmë çdo ndjenjë e çdo veprim është ngjitës, çka nënkuppton se individi flijon me mjaft lehtësi, interesimin vetjak për interesimin kolektiv. Ka, gjithashtu shumë aspekte bazë, që më pas u nxorrën si fundamente esenciale, të cilat përshkruajnë gjendjen e inidividit që bën pjesë në turmë. Individi nuk është më i vetëdijshëm për veprimet e tij. Turma është impulsive, e lëvizëshme dhe e irrituar. Ajo udhëhiqet, pothuajse vetëm nga e pavetëdijshmja. impulse të cilave u nënshtrohet turma, që sipas rrethanave mund të jenë të buta ose të egra, heroike ose të dobëta. Ajo nuk duron asnjë të çarë ndërmjet dëshirës dhe realizimit të asaj që dëshiron. Ajo ka ndjenjën e të gjithëfuqishmes, beson me lehtësi dhe është zhveshur nga shpirti kritik, e pamundura nuk ekziston për të, as dyshimi, as e pasigurta. Turma shkon menjëherë në ekstrem, fillimi i një antipatie kthehet menjëherë në urrejtje të egër. Për individin në turmë nocioni i të pamundurës zhduket. Kushdo të veprojë mbi të, nuk ka nevojë të peshojë logjikën e argumentave të tij, mjafton të paraqesë tablotë më të fuqishme duke ekzagjeruar e përsëritur vazhdimisht të njëjtën gjë. Në një grumbull individësh në turmë, veçoritë individuale zhduken, kurse instiktet e egra brutale, shkatërruese, mbeturinat e viteve të barbarisë që flejnë tek secili prej tyre, rizgjohen duke i dhënë liri kënaqjes së instikteve. -”… turma nuk ka kurrfarë organizimi, e nëqoftë se e ka, mezi e meriton të quhet ashtu…” Turma ushtron mbi individin e veçuar një fuqi të pakufizuar e me rrezikshmëri të lartë të parashikueshme. Individi i veçuar në turmë, braktis individualitetin e tij dhe stugjestionohet nga të tjerët. Këtë ai e bën, sepse tek ai ekziston nevoja për të qenë më tëpër dakort, se sa në kundërshtim me ta, e pra ndoshta këtë e bën “vetëm për hir të dashurisë së tyre”. Turma ka plot besim dhe autoritetin e vet, i hap rrugë përkushtimit ndaj një ideali dhe ka qëndrim tolerant. Ajo i nënshtrohet forcës magjike të fjalëve. Me to i qetëson, por mund edhe të ndezi stuhitë më të tmerrshme. Arësyeja dhe argumentet nuk mund t’i luftojnë dot kundër disa fjalëve e disa formularëve. Turmat kërkojnë iluzione, të cilat nuk mund t’i kundërshtojnë. Vet mungesa e realizimit, irealja ndikon mbi to gati njësoj si realja. Turma është një kope, e bindur se nuk do të jetojë kurrë pa zotëri. Ajo ka etje për t’u bindur , se duhet t’i nënshtrohet dikujt, të cilin e përfytyron si zotin e saj.


"Gazeta Ndryshe"

[brandon]

Si nuk ke pertuar ti mbledhesh gjithe , keto informacione-Diana, qe duken shume teknike.
Sidoqofte gjithe modeli neurofiziolgjik Frojdjan sipas axhornimeve te fundit duket i gabuar.
Jane zbuluar shume gjera; P sh eshte zbuluar qe enderrojne edhe kafshet ( enderrohet me pak , duke zbritur gradualisht shkallen evolutive; duket sikur krokodilet nuk enderrojne fare)
Eshte zbular qe enderrojne femijet ne bark te nenes.Eshte zbuluar qe sa me i ri te jete individi, aq me shume gjume te gjate dhe intensiv ben. Po ashtu kush ka shume aktivitet mendor gjate dites.
Konkluzioni ,ne rastin e enderrave,eshte se ato nuk kane asnje lloj kuptimi por duhen per metabolizmin (trasformimin kimik) e informacionit duke e seleksionuar ate.
Tendenca ,gjithnje ne rritje per enderrat eshte se ato konsiderohen bashkim i lire memoriesh.
Por kjo nuk do te thote qe cdonjeri te mos vere "konsideratat" e tij.
Por shume te tjere ftojne njerezit e shendoshe per ti harruar enderrat pasi ne te vetete enderrohet per te harruar.Le te enderrojne ata qe kane nevoje.
Sidoqofte eshte teper shpejt per te dhene pergjigje te sakta.

[KILI MERTURI]

Unë cmoj shumë Frojdin (Freud)!

Në amerikë , është zhvilluar dhe zhvillohet një fushat e tërë kundër Frojdit.
Ata kapen më së shumti tek ajo se Frojdi ka keqpërdorur njerzit në "eksperimentet" e tija . Më së shumti bëhet për keqtrajtimin e të miturve.

Ata akuzojnë Frojdin se ishte edhe pedofil!

Natyrish gjërat që na i solli brandon kan vleren e vet , por janë , bile unë ashtu mendoj , teori posikurse ato të Frodjit , dhe na mbetet të krahasojmë në mes veti .

Se a janë të mërzitshme shkrimet e Frojdit , mund të them se unë nuk e kam pasur problem të lexoj Frodjin , bile në gjuhë të ndryshme.

mendoj se ilustrimi me shembuj në spjegimin e teorive të tijë e bënë mjaft interesant leximin e shkrimeve të tijë.

Kili

SHQIPËRIA ËSHTË GJAKU IM QË NUK FALET!

[Zëu_s]

Do te ishte shum ne dobi per popullin e thjesht po ti sillnit disa skjarime dhe spjegime mbi fenomenin e Transferences dhe Kundertransferences (s'po e di si i thuhen ne shqip), sepse ka shum njerz qe "vuajn" nga ky fenomen dhe nuk e dijne se çka po ndodhe me ta, ata nuk munden ta kuptojne se çka po ndodhe ashtu (pasiqe nuk kan njohuri ne psikologji), shum nga ata mendojne per vete qe kan luajtur nga mendja, mendojne qe jan psiqikisht te semure etj.

Natyrisht duke mos anashkaluar edhe skjarimet mbi Empatine.

Pra nese ekziston mundesia te sillni ketu diçka ne shqip, ose te hapni nje teme speciale per to.

FLM

Si eshte e mundur te mos i interesojne askujt keto, sidomos juve qe mirreni me psikologji ???