Centrali atomik, nis projekti

[ClaY_MorE]

Berisha: Gjeta partnerë për centralet bërthamore

Kryeministri tregon para grupit të PD-së projektet e mëdha për gazin


Qeveria nuk tërhiqet nga vendimi për ndërtimin e centraleve bërthamore në Shqipëri. Kryeministri Berisha i ka treguar në mbledhjen e grupit të PD-së deputetëve të tij se çështja e centralit bërthamor është një çështje serioze dhe mesazhi i tij ka ardhur menjëherë pas kthimit të tij nga Davos, i Zvicrës.


Çështja e ndërtimit në Shqipëri të centralit bërthamor është diskutuar për herë të parë në shtator të vitit të kaluar përpara ardhjes në Shqipëri të kryeministrit italian, Romano Prodi.

Duket se Kryeministri Berisha ka gjetur në Forumin Ekonomik botëror në Davos një partner të sigurtë për të ndërtuar centralin bërthamor në Shqipëri. Kryeministri u ndal edhe në rëndësinë e energjisë nukleare, të cilën e vlerësoi si mënyrën më të mirë për të ulur emetimin e gazit karbonik. "Shpreha hapur pikëpamjen time për energjinë nukleare, si mënyra më e mirë, më e shpejtë dhe më e fuqishme për të ulur emetimin e gazit karbonik", tha ai. Kryeministri tha se ka siguruar bashkëbiseduesit se Shqipëria do të vazhdojë përpjekjet për të plotësuar sa më shpejt kuadrin ligjor dhe të procedojë në bazë të interesit të tregut për ndërtimin e centralit bërthamor. "Energjia nukleare është mënyra më e mirë për të ulur emetimin e gazit karbonik", tha Berisha. Kryeministri Berisha u shpreh në mbledhjen e grupit parlamentar, se gjatë punimeve të Forumit Ekonomik të Davosit ka marrë pjesë edhe në panelet ku temë qendrore ka qenë diskutimi i ndryshimeve klimaterike si dhe pasojat që ato sjellin. Ndonëse Shqipëria është një vend i vogël, tha Kryeministri, ajo nuk mbetet e paprekur nga ndryshimet klimaterike. "Në Davos u diskutua edhe për klimën dhe pasojat e ndryshimit të saj. Të pakta janë vendet që kanë pasur pasojat më të rënda nga ndryshimi i klimës, sesa Shqipëria. Nuk ka vend që emeton më pak dioksid karboni, por që merr pasojat më të rënda të tij se sa Shqipëria", tha Berisha. Kryeministri deklaroi se "për pozicionin gjeografik të shkëlqyer që ka Shqipëria duhet që të jetë edhe vendkalim i projekteve të mëdha evropiane për sa i përket gazit". Gjatë mbledhjes së grupit parlamentar të Partisë Demokratike, zoti Berisha theksoi se "Forumi Ekonomik i Davosit u fokusua edhe në çështjen e gazit, ndërkohë që dihet se ka shumë projekte gazi në rajon, disa prej të cilave e përjashtojnë Shqipërinë jashtë kriterit ekonomik". "Nuk na vjen aspak mirë, pasi asnjë vendi nuk i vjen mirë të përjashtohet nga një skemë. Mbi këtë bazë, për më shumë se një vit, ne kemi bërë përpjekje shumë të mëdha për të favorizuar projektin e gazsjellësit Trans-Adriatik që kalon në Qafë Thanë-Fier", deklaroi Kryeministri Berisha. Në këtë drejtim, ai shprehu bindjen se "do të ketë zhvillime shumë pozitive, pasi ky është një nga projektet që deri më tani ka progresin më të madh". "Unë takova Presidentin e Azerbajxhanit, Aliyev, vendi i të cilit ka rezerva kolosale të gazit, të lira dhe të kapshme. Natyrisht me të u takuan edhe personalitetet më të larta zvicerane, sepse kompania është zvicerane. E gjithë biseda u përqendrua te gazsjellësi dhe besoj se do të kenë shumë zhvillime që do t‘i bëjë publike vetë kompania", deklaroi Kryeministri. Kryetari i PD-së theksoi se për më shumë se një vit, qeveria ka bërë përpjekje për të favorizuar projektin Trans-Adriatik, që kalon në aksin Qafë Thanë-Fier-Vlorë dhe se deri tani, sipas Kryeministrit ky projekt ka shansin më të madh.



Gazeta Shqip

[Qyfyre]

Centrali berthamor eshte me rrezik, nuk eshte TEC. Te bejn ndonje gafe gjate punes ata specialistat tone, s'kemi ku shkojme pastaj se aq vende jemi, duhet boshatisur gjithe Shqiperia.

[Duaje Siveten]

Una thomi qe sala te boj nji her ato centralet me ere (m.uti) don quihoteske, mbasandaj te shkoje te marri ca kova korenti ne planete, duke filluar nga me i largeti ...

[Dita]

Kur çbëhej ideja për një film

Mes dy pallatave të lartë, njëri i gjelbër dhe tjetri blu, tetë kate më poshtë se kati i epërm i pallatit të gjelbër, në pallatin xhuxh që e quajnë se e kanë zënë për fyti, ndodhet banesa ku po përpëlitet Bardhi pa fund. Shtrati i është nxehur, mbulesa i është rrudhosur, këmbët i kanë ardhur ëndërrshumit afër fytyrës, fjalët nuk i mban dot brenda, i ulëret:

- Ndërro ëndërr, ndërro...
- S’ke ku shkon. Duart lart!
- Ik tutje!
- Çbëji sytë. Lugat!
- Oh ndihmë! Ngado veç Homer Simpsons. Mami...
- Hë se të ndihmoj unë djalko: Kokë e verdhë tullace, dy fije i përkunden varur nga maja e kokës. Mami... Dhe pantallona blu, dhe nje bluzë e bardhë. Dhe barku sa një derr.. Spider pig, spider pig...
- Jo, jo. Ti teknik, në centralin tim atomik? Jo, jo...
- Nën veshje të bardhë, me ata sy të përhumbur. Dhe erë alkoholi, po, po...
- Kur shkoj ndër mend botën time, më del përpara ti, Homer ziu.
- Aty më rri, hehehe. Se bota jote jam unë. Nuk e pe që në krye më vunë.
- Paris, Romë, Vjenë, Berlin, Londer, mbet një në mendje të lutem shumë. Kulla Eifel, Luver, Kullat Binjake, po, aeroplanët i hyjnë përmidis, kullat... jo. Danub, festival Salcburgu, recito Moissi, recito...na ishte njehere Jedermann...
- The Simpsons, dadadadadadadadadadaadadadaadadada.
- Adriatik, Jon, Dajt, Ne ecim përpara, përpara gjithmonë, se ndrin fitimtare...
- Dadadadadadadadadadaadadadaadadada. Hehehe...
- Central atomik, mekanik, bukavik, gjenerik, mami motrës ia dha burrin gjenerik, gjenerik, rri gjithë ditën poshtë makinës si zhapik, si zhapik...
- Kokë e verdhë tullace, dy fije i përkunden varur nga maja e kokës. Dhe pantallona blu, dhe një bluzë e bardhë. Dadadadadadadadadadaadadadaadadada
- Bëj buum dhe më lër rehat. Buuum!!! Urraaa! Hahaha, shpëtova plehrë, të munda...

Aty me vrull zgjohet.

- Ky eshte sllogani, po!

Ngren telefonin të njoftojë kolegun Drit, i cili duke mallkuar për zgjimin nga gjumi pret siglën që duket do u dashka të çelë çdo seri të filmit Homer Simpsons në Shqipëri. Kartonat i kanë prerë, në i thënçin kështu. Fytyrat i kanë vizatuar. Driti vrapon tek gjyshja t’i rrëfehet. Dhe ajo e zgjuar nga gjumi, në dhomën të cilën ia kanë kthyer në kantier ndërtimi, e pyet t’ia ndalë vrullin:

- Po mirë mo Drit xhani, po të drejtën e përdorimit të personazhit a e keni marrë?
- Aman nëna dhe ti, ku merr vesh ti nga këto punë. Ti je nënë.
- Po mor bir, se nënat hanë bar, kështu mendon ti.
Ajo i mbyll sytë me qetësi.
- Mos fli nëna, mos fli, se do na pushtojë budallallëku. Shih si po zbret, dhe fillon të bëjë numra me duart e ca akrobaci.
Gjyshja qesh me sytë e mbyllur dhe i këndon:
- Fli, bir i nënës fli... Kështu është kur të lë jot ëmë e yt atë të livadhisësh.

Driti zhduket shumë i zhgënjyer nga vetja mbi si ka mundësi që në këtë moshë akoma shkon i rrëfehet gjyshes dhe rrëmben sërish telefonin, t’ia prishë ëndrrën kolegut Bardh.

- Shok or shok, i thënçim film. Na ka dalë një vështirësi, me të cilën na del më lehtë e me lirë ta ndërtojmë me duart tona një central atomik.
- Alo, alo, alo, ty të dëgjoja ... prapë ti? Mami motrës ia dha burrin gjenerik, gjenerik, rri gjithë ditën poshtë makinës si zhapik, si zhapik...pik, çik, dua një çikë dhe pikë...

Bardhi këndon sa mundet nën sharjet e Dritit dhe me telefonin mbetur hapur bie përsëri ne gjumin e centralit atomik.

- Telefoni të mbeti hapur or qyp. Qyp, qyyyp, thërret Driti dhe aty djallëzor sa më s’bëhet ....


Vazhdimi vijon...

[Dita]

meqe u soll fillimi...


... i drejtohet laptopit, duke u skërmitur, hap skedarin me këngë e tinguj nga kohët e errëta të njerëzimit dhe nis të kërkojë më të tmerrshmen. Ka kërkuar me vite për të mbërritur tek kjo madhësi e thellësi thesari, të cilin e ruan në të gjithë format e mundshme elektronike, që edhe po t’i ndodhë diçka laptopit, thesari po thesar të mbetet.
Kallashanikovi nuk di të pushojë. Lagjet e Tiranës heshtin edhe më shumë se nata vetë. Koha e vetme që ai ka në kujtesë, kur njerëzit do e kapërdinin çdo fjalë kundër mungesës së dritës. Ajo kish vdekur deri dhe në mendjet e tyre. Karikatori i parë mbaron dhe pas tij nis një i dytë, një i tretë.
“Sa keq që nuk i kam në video, thotë me vete, “me ato dritat e kuqe që ndjekin njëra-tjetrën në qiell. Dhe unë frikacaku që e kisha mundësinë sa qindra herë të shtija në dorë një të tillë e të qëlloja sa herë të doja... si Bardhi që desh humbi një sy. Ah si ka për t’u ngritur nga karikatori, zgupthi, hehehe.”
Nis të qeshë dhe pastaj erret.
“Më mirë po dal për të freskuar pak trurin”, i thotë vetes.
Pa zhurmë, shkon i thotë të ëmës, që kish rënë prej orësh në gjumë, se do të dalë nje xhiro. Ajo zgjohet e tmerruar.
“Jo, ku shkon ti? Po edhe dje, po kështu dole, edhe pardje. T’u bë zakon tani.”
“Ti s’thua falemnderit që të lajmëroj të paktën që po dal. Ju kam mësuar keq unë, s’keni faj ju.”
Ky është dialogu që zhvillohet vazhdimisht, që prej kur e mban mend daljen e vet të parë si adoleshent.
Kthehet në dhomë, e afron telefonin me altoparlantët e lidhur me laptopin, klikon mbi dokumentin audio në skedar dhe kallashnikovi trondit dhomën. E ndërpret tek krisma e tretë, sepse kujtohet për nënë e babë në dhomën ngjitur dhe për gjyshen, për të cilën do të sakrifikonte çdo marrëzi nga ato që e bëjnë të ndihet adoleshent i lumtur.
“Eh ç’më iku rasti, dreqin... Po hë se këtu jemi”, i premton shokut që gërhiste nga ana tjetër e linjës. Mbyll telefonin, mbyll laptopin, mbyll pas vetes derën e dhomës, mbyll dialogun me të emën, e cila nuk rrinte dot pa u ngritur ta përcjellë:
“Jo, mami, ajo që dëgjove nuk ishte breshëri kallashnikovi. Do të kesh parë ëndërr.”

“Jo, Ada, jo, ajo që dëgjove nuk ishte breshëri kallashnikovi. Çfarë po bëje tani?”
Kështu e niste pothuajse çdo bisedë me Adën, në telefonatat e vitesh më parë. Ajo jetonte në anën tjetër të lagjes së përbashkët dhe dëgjonte po të njëjtat krisma kallashnikovi, sikundër ai, kuptohet kur krisnin. Por edhe kur nuk krisnin, duket mezi ç’priste për pretekstin që t’i telefononte.
“Gëzhojat kishin mbetur pezull sot në mëngjes. Drit, mishi më qëndronte i rrënqethur, ato nuk zbrisnin në tokë. Më dukej sikur kishin sy dhe ktheheshin në mënyrë të komanduar për të parë kalimtarët. Po sikur të kish ndonjë plumb të pashkrehur në mes tyre e të më ndiqte si silur."
Ai qeshte.
"Mos qesh me tmerrin tim", e ngrinte ajo zërin.
"Po kjo ka qenë ëndërr“, i thoshte Driti. "Ja, unë kam parë psh, sikur më qëlluan aq shumë, sa ishte e pamundur të mos kisha vdekur. Shihja trupin tim, bira-bira, por as gjak, as shenja lotësh në sytë e mamit, që më shihte nga një qoshe. Qoshja ishte e një dhome trekëndëshe me mure të shkurtër qesharake. Nga qoshja tjetër më shihte babi dhe ai që qëllonte nga qoshja e tretë ma bënte me gishtin drejtuar për nga lart : trim qenke ! Gjyshja, e cila ra befas tek këmbët e mia, e vrarë nga një plumb qorr, sapo kish thënë: po kjo qenka piramidë kokëprerë.”

Dy muajt e pushimit nga shkolla ia kishin hapur syte të dyve. Në ritakimin e parë në oborrin e shkollës, kur shkolla nisi përsëri në fund të prillit 1997 për fytyrën e saj kërkonte. Deri kur e pa dhe aty pas shkëmbimit të thellë dhe një buzëqeshjeje të mbetur përgjysëm e kish kthyer kokën rrëmbimthi në tjetër drejtim. Më shumë ngrohtësi se ç’duhet, është e rrezikshme. Kjo ishte motoja që kish pasur dhe ndoshta ajo që e kish bërë të ishte akoma vetëm, i lirë, më vete, i mosvarur. Ada kish emigruar pak më shumë një vit më pas në SHBA bashkë me familjen.
"Unë kam akoma rrënqethje, Drit", i thoshte ajo. "Të lutem të më kuptosh. Po ti mund të vish me vonë aty. Edhe ti do të studiosh, unë e di që ti ke aftësinë të bëhesh diçka e madhe. Në SHBA kjo mundësi i jepet gjithkujt. Do të jemi aty bashkë.” Ajo e zgjaste meditimin gjithmonë, sa herë përsëriste fjalinë “Të lutem të më kuptosh”.
“Ç’të kuptoj”, thotë me vete dhe tek e kap veten të bjerë në grackën e të njëjtit kujtim i flet: “Akoma ti. Nuk ka më të trishtueshme, se edhe kaq vite pas të të rrahë mendja po për të njëjtën nevoje kuptimi. Ti je me gjoja i lirë, më vete, i mosvarur. “
Adës ndërkohë i kishte dalë kohë për t’u dashuruar, fejuar, martuar, ndarë e gjetur një tjetër bashkëjetues. Të paktën sipas zërave, si ky i të dehurit plak në qoshe të pallatit të vet. Ai thuajse për çdo natë ndodhet aty, endacak, i pastruar, kur e ka mundësinë, i pavend në vend të vet me një numër qesesh plasmasi që i duhen për kartona dhe batanije të vjetra. Shtroja dhe mbuloja e natës.

Diku tek Shallvaret, kur i duhet t’i dalë qark rrugës, për shkak se me vonesë kujtohet që ura e vogël për tek Blloku është duke u rindërtuar, i zë syri një fëmijë, tek të nëntat apo të dhjetat. I mitur, i imët me një kuti në dorë, plot me cigare. E sheh ai me ca sy të përgjumur dhe i zgjat kutinë.
“Po çfarë bën ti këtu? Shko shpejt në shtëpi”, i thotë Driti. Fëmija qesh me gjysmë zëri dhe largohet me vrap duke mbajtur kokën të kthyer nga ai.
"Oh Zot", bërtet Driti pak çaste më vonë. Pati ndriçimin mbi çfarë ishte dashur të bënte në çastin e ndeshjes me fëmijën. Nxjerr portofolin dhe e sheh se para ka mjaftueshëm. Kthehet të ndjekë fëmijën, andej nga e pa që po largohej, por nuk po e shquan më. Tmerrohet.
“Po sikur pikërisht këtë natë, atij fëmijë që unë mund ta kisha nisur në shtëpi të lumtur me parate e cigareve të shitura në dorë, t’i ndodhë diçka e keqe, t’i ndodhë më e keqja...”
I bie tëmthave me grushta.
Idiot!, thërret.
“O çuni!!!. O çuni!!!” Çjerr fytin pa sukses.
I kthehet rrugës së vet dhe dy fshesaxhije, të cilat i ndjek një re e madhe pluhuri mbi kokë, e vejnë re, kur ai desh iu shkeli grumbullin e mbeturinave që kishin arritur të mblidhnin.
“Këtej kalon ai çuni çdo natë”, i thotë njëra prej tyre duke e tërhequr zërin zvarrë sikundër dhe fshesën. “Po të dalësh nesër në të njëjtën orë, këtu e ke.” Dhe vazhdojnë me punën nën renë e pluhurit.
Driti gëlltit pluhur dhe i sheh me vëmendje në lëvizjet e tyre. Në anën tjetër të urës që po rindërtohet, jetohet nata, e errët si kjo e fëmijës, me ndryshimin e madh a të vogël: ajo është e zgjedhur të jetë e tillë. Në lokalin e parë e di cilët do të gjejë. Ne të dytin po ashtu. Në të tretin rehatohet mes tymit të duhanit dhe shikimeve të djemve e burrave mbi nje vajzë që përdridhet e zhvishet me ngadalë përpara njërit, që nuk mund kurrsesi të jetë i dashuri i saj.
“Spektakël qyl mer lalë”, i tha kamarieri, që e njihte si mik i lokalit, për pyetjen që Driti as nuk e kish shtruar. “Uiski?”, e pyet ai.
“Jo”, ia kthen Driti. “Të lutem më sill fletë të bardha, po munde të gjesh. A fletore, a diçka tjetër. Dhe një dopio ekspres.”
Kamarieri largohet me vështirësi në mes të trupave të nxehur nga kërcimi dhe shikimet.

Në gllënjkën e parafundit të kafes porosit një të dytë. Përpara i qëndrojnë shtruar fletë të mbushura me skica. Ka kaluar një orë dhe është munduar të fiksojë në thuajse errësirën e lokalit fytyrat e të gjithë njerëzve, por jo në siç po i njeh aty me sy të gjallë, por me syrin e botës tjetër, i fikson gati të miturit si të rritur, të babëziturit që rrijnë me duart qark beleve të zbuluara dhe vitheve të vajzave gati të mitura si skelete, të trashët si të hollë, të shkurtërit si të gjatë e më shumë e më tej. Në nisjen e kafes së dytë provon se çfarë do t’i shkonte secilit më shumë: një kallashnikov, një libër në dorë, një lule, një kuti me cigare për t’u shitur, një fshesë, një dekoratë, një kostum prej heroi, këpucë prej argjendi, çelësat e një BMW-je, çelësat e një banke, të një piramide, kodet mbrojtëse të një centrali bërthamor, fijet e një truri, jetët e nje populli, gjumi i një fëmije.
“Më duhen dhe pafund kafe që ta gjej atë”, mendon në mbarimin e fletëve. “Dhe kushedi sesa errësira të tjera”.
Kur del i hip biçikletës, së cilës siç duket i kish ngarë pa e ditur që në fillim dhe endet duke vrojtuar zgjimin e natyrës nën gërhimat e lubisë metropol.

[brooklyn2007]

Agjencia Ndërkombëtare ndez dritën jeshile. Akademia e Shkencave përgatit projektin bërthamor në Shqipëri. Italia: Të ndërtohet

Të mbledhur në kuadër të Javës së Energjetikës, ekspertët italianë dhe shqiptarë dolën në konkluzionin se e ardhmja e burimeve të energjisë së rinovueshme është "centrali bërthamor". Edhe pse përmban kosto të lartë dhe afat të gjatë, ndërtimi i një objekti të tillë do të garantonte furnizim të vazhdueshëm me energji elektrike jo vetëm për vendin, por edhe për eksport, duke shtuar një tjetër avantazh: mbrojtjen e mjedisit. Ambasada italiane organizoi gjatë kësaj jave në qytete të ndryshme të vendit Konferencën Ndërkombëtare "Energjia: Prodhimi, Shpërndarja dhe Kërkimet", duke e konkluduar në ditën e djeshme. Të pranishmit vinin nga sfera akademike e sektorit të energjisë për të dyja vendet, atashe të ambasadës, përfaqësues të Ministrisë së Ekonomisë, Tregtisë dhe Energjetikës, ajo e Arsimit, KESH, AKBN, etj. Konferenca u zhvillua në kuadër të bashkëpunimit mes dy vendeve, në zhvillim të sektorit energjetik, duke kërkuar me ngulm burime alternative të prodhimit të energjisë elektrike. Diskutantët shtruan teza të ndryshme, duke dalë në përfundimin se ndërtimi i centralit bërthamor do të shmangte varësinë e dy vendeve nga shumë faktorë që kushtëzojnë prodhimin e energjisë. Thuhet për dy vendet, sepse nga ky projekt kërkon të përfitojë Italia, e cila është zotuar të mbështesë Shqipërinë në ndërtimin e këtij impianti aq shumë të diskutuar kohët e fundit.


Centrali


Akademia e Shkencave ka nisur punën për hartimin e programit bërthamor me ndihmën e Agjencisë Ndërkombëtare të Energjisë Nukleare (OECD). Konfirmimi vjen nga Gjergji Gjiniko, shef i kabineti në Ministrinë e Arsimit dhe Shkencës. i ndodhur në panelin e diskutantëve, Gjiniko tha se "zbatimi i këtij projekti kërkon ngritjen e një sistemi rregullator efikas, zhvillimin e burimeve të nevojshme njerëzore të organizmave publike, e deri tek organizimi i diplomave universitare dhe pasuniversitare, që trajtonte legjislacionin bërthamor dhe traktatet e konventave respektive, për hartimin e mbetjeve radioaktive dhe ruajtjen e vlerave të tyre. Shefi i kabinetit në MASH shtoi se realizimi i këtij projekti kërkon, në radhë të parë, kërkime dhe studime intensive paraprake, në mënyrë që strategjia të dalë sa më e suksesshme. Lidhur me këtë pikë, Milo Kuneshka, drejtor i Përgjithshëm i Agjencisë Kombëtare të Burimeve Natyrore (AKBN), theksoi se "projekti për prodhimin e energjisë bërthamore konsiderohet tepër i rëndësishëm dhe mundësitë për ta realizuar një gjë të tillë janë tepër të mëdha". Ndërsa Ricotti Marco, profesor i "Hyrjes në Inxhinierinë Bërthamore", në Universitetin e Milanos, foli veç të tjerash për gjendjen e kërkimeve bërthamore në Itali dhe perspektivat për vitet në vazhdim, duke theksuar avantazhet që vijnë nga përdorimi i centraleve nukleare për qëllime energjetike. "Italia është i vetmi vend në botë që nuk ka central bërthamor, të mbyllura pas aksidentit të Çernobilit (Ukrainë 1987), por pavarësisht kësaj, kërkimet dhe studimet për gjetjen e formave të duhura rreth këtyre projekteve vazhdojnë të jenë në qendër të vëmendjes. E ardhmja e energjisë nukleare në vitet 2030 parashikohet të jetë "brezi 3+", ndoshta "brezi i 4-ët" i nuklearëve bërthamorë, të cilët do të zëvendësojnë centralet aktuale për avantazhet që do të ofrojnë. Pas diskutimeve të shumta rreth kësaj çështjeje, akademikët e fushës dolën në disa konkluzione mes tyre: zhvillimi i sektorit të energjisë bërthamore.



Saba D‘Elia

I pranishëm në konferencën e djeshme ishte dhe ambasadori italian, i cili veçoi disa nga elementët e bashkëpunimit mes dy vendeve. Duke folur për projektet italiane në vendin tonë, të cilat një pjesë flasin për sektorin energjetik, ambasadori D‘Elia siguroi asistencë të mëtejshme për institucionet shqiptare për të zhvilluar sektorët e prodhimit të energjisë elektrike nga era, dielli etj., burime alternative, këto tepër të rëndësishme.

Durim Kraja

Sekretari i Përgjithshëm i Ministrisë së Ekonomisë dhe Energjetikës, tha se vendi zotëron potenciale të mëdha në prodhimin e energjisë elektrike. Sipas një studimi të bërë nga ministria, me sistemin aktual të lumenjve në vendin tonë, energjia elektrike në total e prodhuar prej tyre përllogaritet në rreth 16 miliardë kilovat/orë, ndërsa me kapacitetet që zotërojmë aktualisht shfrytëzohet vetëm 30 për qind e kësaj sasie.

Carlo Bollino:

Drejtori i Shërbimeve Elektrike, njëherësh pedagog në Universitetin e Peruxhias, theksoi nevojën e realizimit të linjës së interkoneksionit Itali-Shqipëri, duke i lënë qeverisë shqiptare përcaktimin e zgjidhjes strategjike, por duke respektuar kriteret e sigurisë së koneksionit me rrjetin italian. Ai shtoi se Shqipëria mund të eksportojë energji të rinovueshme drejt Italisë në këmbim të "certifikatave të gjelbra".


http://www.gazeta-shqip.com/artikull.php?id=38628

[Cimo]

Te keqen Brooklyn e lexova me heret lajmin, ky projekt duhet te stopohet menjehere . Nuk ka kushte tani per tani Shqiperia edhe fund.

[Qyfyre]

Te ndonji ndonje incident te centrali u shuajt Shqiperia, se nje grusht vend jemi. Ata te Cernobilit e lane qytetin e iken ne vend tjeter, po ne ku do ikim ?

[shkodra13]

Italia: Të ndërtohet

Per ne Shqipni duhet me vendose shqiptaret. I takon atyne me thane: te ndertohet apo te mos ndertohet.
Italianet vendosin per ne Itali dhe per ne vendin e vet kane thane: te mos ndertohet. Ne Itali centralet berthamore jane te ndaluem nepermjet nji referendumit. Me qe s'munden me e ndertue atje dhe energjia i duhet, ta ndertojme ne Shqipni thone. Si puna e plehnave pak kohe ma perpara. Te vetmit qe s'kane te drejte me thane te ndertohet ne Shqipni jane italianet perderisa nji gja te tille ne vendin e tyne e pengojne.

[enderrimtarja]

Edhe Centralin atomik kemi mangut ne shqiptaret te ikim per l.... te gjithe, me falni per shprehjen por ky eshte realiteti. Ne nje depozite armesh punesonin njerez qe s'merrnin vesh, me 4 klase shkolle imagjino se ke mund te punesojne ne nje central atomik. Mesa duket i kemi ngrene buken ktyre barbonave qeveritareve tane se s'ka mundesi. Po a nuk e kuptojne kta delet se Italia as e çan koken fare nese vdesim ne, mjafton ato te kene energji dhe te jete larg tokes se tyre. Ku kemi perfundu mer zot, te baj bota eksperiment me ne, mire na e bajne kur i lejojme vete.