Jorgo Telo

[Jorgo Telo]

Tek kjo teme mund te lexoni nje permbledhje krijimesh nga Jorgo Telo te sjella ne forum nga vete autori.

Faqja zyrtare e shkrimtarit eshte: http://www.jorgotelo.tk/


Pershendetje

[Jorgo Telo]

Jorgo TELO
(Fabula)



LESHNAJË

Në stanìn ku gatuheshìn lìgjet e yjeve
u mblodhën ngutshëm
shenjat e “Zodìakut”:
që nga pampersat e fëmìjëve
gjer te pufkat e plakut…
gjallesa të ujrave,
lìvadheve, pyjeve.
Përmìdìs patì dhe asìsh,
që s’kìshìn gojë,
sy e bìsht.
Çdolloj flìste në gjuhën e vet.
S’u morën vesh askurrë
(me sa pamë)
në ekran apo gazetë
nuk gjen veçse katrahurë
“Çorodìtje më të organìzuar
kjo botë nuk ka provuar.” -
ìa krìsën në kor rrezet dìellore:
- Ç’është kjo komedì tokësore?
Ç’të jetë kjo leshnajë,
dreqì ta hajë?!

Dìsa zunë vend
në mes,
dìsa përfund,
të tjerë –
në majë
Leshnajë… tëpkën…leshnajë…!


ZONJA DHE KONÌA

Një para një mbrapa
ecnìn në një pyllnajë.
Qorton zonja konen:
“Ç’më ecën zìgzag,
ec drejt dreqì të të hajë!
- Pa ulì dhe tì mbì ballë flokët
a shìkohet me tëre këte lesh
mbi kokë?!


DEPOZITAT E UJIT

Një dhjetë kuìntalshe
thìrrì me sa kìsh “takat”:
- Mbì pallatet me shumë kate
ne u ndodhëm më me fat.
U folì nga poshtë një \unak:
- Po kur s’u vjen ujì lart?
- Do marrìm
përrmjerrtarët në bark!


TË NJË GJAKU

U përfytën keqaz
dy palë këpucë.
(Njëra palë: hundëplloçë,
tjetra: tìp – majucë)

- Këtu kemì qenë.
Ju erdhët më pas, -
u shprehën ballëgjerat.
- Ulnì hundën së paku,
jemì të një gjaku.
- Sì, sì, sììì?
- Posìììì! Posììì!
Ne jemì të gjyshìt;
veç mosha na ndan.
Ju jenì të nìpìt
e një raft na mban.

Dhe majën – fëndyell
edhe mendjefyell
me përbuzje përqark vështruan.
Ballëgjerat s’u fyen,
veç trìshtìmìn shtuan…


KONKURSÌ

U çel konkursì në lëmìn ndjenjësor.
U turrën mëtìmtarët drejt skenës,
zunë vend qosh më qosh
edhe pse salla… fare bosh.
- Vetëshpallem “njëshì” –
folì ì parì seksì.
Pasoì puthja: “E ç’dërdìllìt, more,
për të mbërrìtur derì tek ty,
nuk e sheh që unë jam “çelësì”…
dìplomuar
qysh në prehìstorì.
Dìçka pëshpërìtën
pasìonet, vështrìmet, ledhatìmet,
gudulìsjet, cìmbìsjet e mìklìmet.
Nuk ì dëgjoì kush.
E morì fjalën zemra
kryetare e jurìsë:
- Çmìmì ì parë ì takon
dashurìsë.


DREDHJE E PËRDREDHJE

Dredh bìshtìn qengjì,
ëndshëm kur pì
tek e ëma e vet.
E dredh dhe konìa,
teksa qenushìn pret.
“Me dredhje e përdredhje
qenka e ngjìzur kjo botë e pasosur…”-
përflet një zë ì panjohur.
Më tepër e dredh macja
e kurvìckë tullumbacja…


FAJTORÌ

Dy dopjo
rakì rrushì
rrëkëlleu arìu
e u shkarrëzye
në një rrokullimë…
U kërkua fajtorì.
Vendosën e…
prenë hardhìnë.


MERAKU

Trokìtì gjelì te patoku avokat:
“Më thonë zoçkat:
- Ke lepurìn në bark!”
E dua një mendje.
- E kanë ato, o gjel,
një merak…
T’ì mbash në zemër
e jo në bark!
Kur tì sìllesh me to sì Sulltan,
ato do thërrasìn dìkë…
t’ìa dalìn mbanë…


OJ, Ç’PARALELE!

Nastradìnì kìsh vajz’e djalë,
Vajzën – gatì për në kalë…
Shkes’, ndërmjetës strehën dìnìn;
trokìtën te Nastradìnì.

Tak-a tuk në portë trokìtje;
(Nastro, grua – çuçurìtje):
- Kuptohet… do t’ì pres vetë
- Më mìrë le të shkoj unë.
- Ç’thua? Të na prìshësh punë?
- Ua ç’na thënke, efendì,
unë prìsh punë apo tì?
U ndìe fort një zë nga brenda:
“Çupa jonë ësht’ yll me shkëndla…
është shpìrt e sua trìmì.
Nga mendja?
Nastron e njìhnì…!
Fol e fol e padurìmuar
Zonj’ e Nastros pa pushuar…
- Prìt, moj! -Nastrua ìa ndal vrullìn,
duro, se rrëmbeva hurìn!
- Për çfarë hurì po më flet,
o rrënxaku për ìbret?
- Për atë që s’ta prêt trurì:
kur s’ndez fjala, gjëmon drurì…!
Ja, kështu pa ndesur sherr,
fjalën Nastrua fët e merr:
- E që thonì ju, moj zonja,
vajza jonë është më e sojmja,
domosdo dhe më e kolmja;
nga ç’gjallojnë në këto vìse,
pastërtore dhe amvìse.
Është e bukur, buzëburbuqe,
tëpkën e ëma për huqe…
Nuk gjen vashë më të mbarë,
s’do duronì për ta parë
Edhe gjashtë muaj me barrë!…
Do ta shìhnì;
s’ka të sharë!”

Kaq deshën mbleset dhe shkuan;
gatì sa nuk fluturuan
Zonj’ e Nastros nga përbrenda
Na ì kìsh veshët me rrëmba
edhe dolì më vërtìk
e të shoqìt ìu vërvìt:
“Pìkaaa për atë mendje llum;
shave vajzën, mor tutkun!
Na le vajzën pa martuar,
o budall ì shpartalluar!
- Dale, moj, ta marrìm shtruar,
harrove javën e shkuar,
sì shìtëm lopën e skaduar?
Askush tek ne nuk u qas,
veç kur thashë “E kemì barsë…”;
na e rrëmbyen nga duart;
jam apo s’jam ì zgjuar?!
- Mor të plastë ty kjo kokë;
na e bëre vajzën lopë! -
Ìu vërsul zonja me shkop.
Mbetì Nastrua sì zorzop.
Sì zorzop në prag të portës
Ngelì ì mençurì ì botës…
Më vonë nìsì ì ra kokës…


ZOGTHÌ

Zogthì ì dallëndyshes
ì ruhej furìsë së kalìt të qyqes.
Nga s’e prìste,
ìu avìt një çast lìgësìe:
Tok me çerdhen
edhe vetë zogthìn
asgjësoì një thupër fëmìje…


ETJE

Maçoku zìosh
nuk ndìhet ì qetë.
Nuk gjen karar
as me qenìen e vet.
Herë nduk bìshtìn,
herë mustaqet nduk,
herë pozìcìonohet
të turret me ngut.
Ì parì ndër të tjerët
ìnìcìatìvën merr…
S’ì pëlqen harmonìa;
kërkon vetëm sherr.


RÌNOVÌM

Dehur malì nga lëvdatat:
- Sì ndìhesh, moj fushë – plaka?
Tjetra dëgjoì e gajasì
e ç’kìshte në bark ìa plasì:
- Mos e mba kokën përpjetë.
Të mbetì trupì skelet,
përmbì ty pjerdhìn rrufetë!
Tì po plakesh, o dìtëzì.
Unë rìnohem…marr nga ty…


SHPËRFYTYRÌM

E përmbysura kupë e qìellìt
me tokën larushe nìsì kuvend:
- Të dërgoj pareshtur rreshje
e të pastroj anekënd.
Tì… tym, pluhur nìs drejt meje
sì dhe tokësoret sherre…
Më parë ç’të përmend;
je a s’je me mend?
Ìa pret toka kreshpëruar:
- Je selì e zotave,
o ì vetëbekuar,
veç s’je ì pamëkat.
Pse ì tejkalon dërgesat
e lagta e të thata?
Ç’më lypsen mua
bubullìma, rrufe e shtrëngata?
Ma drobìt kurmìn
pa kurrfarë pendese.
- Të dy, o tokë,
e shpërfytyrojmë veten!

BÌBLA E KURANÌ
Një dìtë shkurtì
me mjegull e pa dìell
Bìbël e Kuran
S’panë më
një “gram” qìell.
Me vìte të tëra
ranë në letargjì.
Porse mbìjetuan;
ato e dìnë se sì…
… Vonë u ngroh motì…
Shpejt u shpluhurosën.
Të ecnìn
dorë për dorë
thanë…
dhe vepruan,
sìç vendosën.

Dhe ecìn faqepastër;
s’ì pengon askush.
Për brenga e plagë
nuk rrëmbyen pushkë.
- Fìtuam të drejtën,
kur terrì u hoq.
- Po, vëlla,
falë durìmìt të pashoq.
Në raft bìblìotekash
rrìnë me fìnesë.
Kanë ç’të përcjellìn
te çdonjë krìjesë…


KËRTHÌZA

U derdhën kureshtarë
sytë në qendërbark.
- Mos u habìtnì! – tha kërthìza, -
tek më shìhnì nga lart.
- Sì duron, moj e uruar,
fshehur dhe… e padrìtëzuar?
- Eh, sì ju kam qenë dìkur
në fìllesë
pa mbulesë.
Nën dìell dìgjesha zhur.
Mandej ma zunë pamjen krejt.
E prapë koha
ndërroì “fletë”…
Çupëlìnat më nxorrën sërìsh
e frymë po marr lìrìsht.

Një zë afër kërthìzës:
“Mos, vallë, çupat
po vìhen në garë me dhìnë
me ìdealìn e rìkthìmìt
në orìgjìnë?!


GOTAT

Kundruall shoqja – shoqes
në pah qesnìn vetveten:
Njëra:- O, sa buzë në dìtë
mua po më qepen!
Tjertra: - Sa më puthìn në dìtë – netë mua,
nuk ka të numëruar.

Dëgjoì sa dëgjoì një gotë e vetmuar,
sì medìtoì pak,
ìa behu mbì banak:
- Kushedì pse s’ka ardhur sot
ì shkretì!
Dëgjomënì moj mburrake:
Gota… pa buzët e poetìt –
sì shkretëtìra në breg te detìt.
Kësaj ì them puthje unë
(dhe ra në gjumìn
ëndrrashumë)


ME … “TA LASHË!”

Fajtorë e dëshmìtarë
përballë “peshores” në radhë.
Akuzatore – një shtyllë tensìonì.
Duarlìdhur – një masë trìtolì.
Cjapì – kryetar gjykate.
Dhelpra – avokate.

Sì mbaroì procedura rutìnë,
lypì trìtolì pafajësìnë:
- Kapsola më shtyu në mëkat,
më kallì zjarrìn në bark.
- Ç’po flet kështu? Po fìtìlì…
nuk paskërka faj katìlì?
- Ç’thua, moj, ç’faj paskam unë?
Dy duar më vunë në punë…


GJARPRÌ

Lakohet e shpërdrìdhet gjarprì
Fsheh trupìn,
qet kokën nga një vërë:
- Pse më kenì ìnat të tërë?
Mëkatin….Tejstërgjyshì ìm
stërlashtë e ka bërë…
- Ì mallkuar do ngelesh gjìthsesì;
Helmìn…ende
pa lejë e mban,
mor zotërì!


ERASHKA

Flladìste gjallesat erashka:
“Jam e bukur,
joshëse,
e fortë.
Nuk kam dert
e nuk kam mort
kurrsesì.
E lìndur
për t’ju dhuruar freskì.
Veç… me një kusht:
Në donì të më kìnì për fresk
me dìtë, javë e me muaj,
mos më trandnì mua.
Trandnì kokën tuaj!


DY TRËNDAFÌLAT

Njërì – ì ìmët,
njomzak, ì pazë.
Tjetrì – shtathedhur,
me goxha kozmetìkë,
me palat e kadìfejta
një mbì një.
Ìmcaku nuk para bìnte në sy.
Veç… hundët e mjedìsìt
në lëvìzje ì vurì aì…
Bukuroshì
me fustanellën palë – palë,
sytë e shumtë bërì kureshtarë.
Pa njërì – tjetrìn
s’joshnìn kënd kurrfarë.
Drejt tyre pìkla e vesës
u mbërthye:
- Ju jenì një çìft ì përkryer!

[Jorgo Telo]

ËNDËRRIM DJALOSHAR

Me urdhër magjik mblodha shtojzavallet.
Mes tyre ndriti si perlë një vajzë.
U bëra vigan dhe ì shtrydha malet.
Me floririn e tyre bëra një unazë.


BUKURIA

Bukuria ka joshje magjike
edhe kur përpiqesh t’ì largohesh
edhe të vetëquhesh
“President ì fanatikëve…”


NDALU PAK!

Tek shpërthen si rreze…tutje;
ndalu pak, vajzë “hajdute”!

Pse ia more dritën diellit?
Pse blunë e detit grabite?
Pse hirësin’ ia more qiellit?
Pse ngjyrat ylberit ia thithe?

Farfurinë e gushës së bardhë
edhe flokët krela-krela
tinnzisht Deas ia ke marrë.
Eh, sa “thesare” nga EVA!

Fshehur nën rrobat e holla –
njomështi e bardhësi.
Kujdes, mos të zërë kolla
nga të ftohtit, moj perri!

…………………………

Të rëndojnë shumë “grabitje”…
Ndaj ma rrite kërshërinë.
Ndalu pak, vajzë hajdute!
Më ke vjedhur dashurinë…


RINORE

“Po marr guximin, që t’ju shkruaj;
ç’do deshët më veç shpirtit tim?”
(E nisi kështu Tatjana pa u druar,
kur Onjegini priste pa durim.)

Edhe unë shpesh në mëdyshje…
(Ndoshta nga mosha… S’e kuptoj);
po të nis zemrën dallëndyshe.
Brenda një letre, mike moj!

Dhe kur ta marrësh këtë letër,
pa e lexuar, mos e gris!
Mbaj, sëpaku, një kujtim të zbehtë;
nëse s’të ngroh prushi ì dashurisë.


KUNADHES

Shumë ia paske frikën dritës,
kunadhe, mikesh’ e natës.
Me ata sy vetëtitës
më verbon gjithnjë pas darkës.

Qimebuta kadife,
le ta marrim shtruar-shtruar.
Pa më thuaj, mike, ç’ke?
Pse s’vjen ditën – vezulluar?

Ta dish mirë… syt’ e mi
dot nuk nginjen duke t’parë.
Edhe dora rehat s’rri,
pa të rrokur, pa të ngarë.

Dita është për çuçuritje.
Nata është për tjetër punë…
Të dyja duan zbavitje
dhe zbavitja s’të lodh kurrë.


ZENIT

Prehem në çlodhjen tënde
të blertë.
Këndoj me buzët e tua
hark-drite.
Ëndërroj
brenda gjumit tim të qetë.
Zgjohem
në mëngjeset e mia poetike.


FASADA

Sepse më ftoh kjo “nxehtësia” jote.
Sepse më zbeh ky zbukurimi yt…
Sepse më tremb me fjalë dashurore.
Sepse më djeg,
kur m’ì hedh dy syt’.

Diçka tjetër, duhej
të përndodhte.
Me joshjet më fsheh të vërtetën.
Mes buzëve diçka të lexohet…
Diçka si…tradhti e freskët…


NË KLASË

Ti bën sikur sheh
në tabelën e zezë.
Në fakt me bisht të syrit
më sheh mua.
Bën sikur dëgjon,
ç’flitet për shkencën.
Veç gjetkë përhumbin
mendimet e tua.

Vijon shpjegimi
e ti sikur s’ve merak.
Ul kryet e gjasme lexon mbi libër.
Unë ì gjori
çdo lëvizje tënden kap
dhe vargje hedh
mbi letrën e virgjër.


KËNGË QË S’SHTERON

Tek buzëqeshja jote
ì gjej strehë ëndrrës.
Tek qielli ì syrit tënd
ì bëj fole zemrës.

Te dëshira e pathënë,
te fjala që prushëron;
gjejmë veveten si këngë
si kënga që kurrë s’shteron.


NË PLAZH

Ì qortova retë shihedhëse;
u larguan turravrap.
Ì bëra zë detit gjithëdallgësh,
u shndërrua në puhizë e fllad.

Me forcën magjike të fjalës
shumëçka antiplazh e bëra zap.
Veç mendjen s’ia ktheva dot vashës.
Si mjegull më iku s’di sa larg.


PËR TEK TY

Eh, për të hyrë në zemrën tende,
m’u desh të hidhja goxha lumë.
Falë “Po-së” që me the në mbrëmje
dhe ujin e lumit e thaj unë.


NËSE

Ma thuaj,
nëse dëshiron diçka prej meje!
Ma thuaj,
nëse nuk do që të lozim së bashku!
Ma thuaj,
nëse dëshiron manushaqe!
Ma thuaj,
nëse do një këngë rinore!

Nëse s’do që të vallësojmë bashkë,
ma thuaj
Nëse nuk do që t’ì sodisim yjet nëpër natë,
ma thuaj!
Nëse nuk e pranon një puthje tinzare,
ma thuaj!
Nëse nuk më dashuron fare,
të lutem,
mos ma thuaj!


E ZGJEDHURA E ZEMRËS

Të përzgjedhurës së zemrës
dendurisht ì lija takim
në parkun mbretëror të ëndrrës.
Herë më vite e veshur në të bardha,
herë si bahçevane.
Disa herë e shoqëruae nga druajtja.
Më së shumti
Vetëm
Fare.
Sa netë të ylberta kam kaluar
me të përzgjedhurën e zemrës!
Nuk gjen vend më të bleruar,
se sa në Prakun mbretëror
të ëndrrës.


KUR DOJA TIMEN TË TË KISHA

Duke lënduar një zemër bujare,
pranove “fatin”
që të fali mblesi.
Sa shpejt iu bëre ti manare
të përzgjedhurit
të Universit.

[Jorgo Telo]

BALADE per KOSOVEN
nga Jorgo S. TELO

BRITMA E LOTIT DHE E GJAKUT
(Baladë në dy kohë)

Koha e parë(1999)
Sërish loti yt u përzje me gjak,
e gjaku të trazua me dhe…
Mos do mbetet ì shkretë çdo prag?
Mos veç heshtja do ngelet atje?

Larg e pranë të kam, moj Kosovë!
Larg… se nuk mund të vij dot tek ty.
Pranë… se të kam këtu çdo orë;
Pranë, se më ke mbirë në sy…

E etur për liri derdhe, o sa gjak!
E gjaku po të nxjerr britma e lot.
Loton çdo nënë e çdo vocërrak,
kur trimëria trondit këtë botë.

Loti yt – m’ì madhi n’Europë.
Lart e ngre nivelin e deteve.
Prej dhimbjes çdo shpirt u përlot.
Loti yt – piedestal ì derteve…

Loti yt – ja, ja po sokëllet.
Britma e lotit dëgjohet ngado.
gjaku yt përvëlon tepër nxehtë.
Loti ì largimit thërret: “Jo, joo!”

“Jo, ende nën kthetra shtazërie;
Jo, ende nën “Shpatë Demokleu”.
Jo më pas traktatesh vrarëlie;
Jo më, duke ikur nga Atdheu…

Britma e lotit – një thirrje malli.
Loti ì Kosovës s’lyp mëshirë.
Gjaku ì Kosovës – gjak shqiptari;
Britma e lotit ribën Shqipërinë.


(Shuaj, o lot, zjarret e shtëpive!
Laji, o lot, pragjet e përgjakur!
Mbyti, o lot, kasapët e fëmijve!
Shndriti, o lot, shpirtrat e përflakur!)


Britma e lotit, krisma e pushkës
Gjithë botën e shkund nga dremitja.
Britma e gjakut të malit e fushës
Shpresa, ëndrra ì zhvesh nga sfilitja.


Koha e dytë: (2008)
Dhe prite, Kosovë, nën britma loti
Dhe pret ende nën krisma zemrash.
Prite ditën e pritur prej qëmoti..
Mbi themele gjaku brez pas brezash.

Aureolë lirie ke jasharët.
Ademin e të tjerët ke themel.
Liridashësit e botës ke idhtarë
Si trime vetveten ke model…

Britma e lotit, klithja e gjakut
Kërkuan shpagë, donin LIRI…
Nga kërthiz’ e foshnjës te thinjat e plakut
U ndez çdo qelizë e “AMËS” SHQIPËRI.

Ç’pamje makabre ka parë Universi…!
Ç’drithma llahtarë, ç’ndjekje pa fund…!
Shtazët vampire sa jetë prisnin;
Sa ì pashpirt një shekull u përfund!

Ndezja e gjakut, ndezja e lotit –
Flakë që digjte epshet serbiane.
Flakë e lindur në zemra baroti.
Flakë që dogji planet shafrane…

Flaka e përndezur në çdo flamur
Priu në beteja, priu trimërinë.
Ëndrrat makute shndërroi në zhur.
Në vatrat e Tua përlindi LIRINË.

Britma e lotit – luftë dhëmbpërdhëmb;
Një britmë që s’ndalet me fjalë.
S’ì teret loti Shqipes mbi shkëmb,
PAVARËSINË po s’puthi në ballë.

Pavarësinë e vetshpalle, Kosovë,
E pret të njihesh nga bota mbarë.
Kjo botë turli, ta mendojë hollë,
të mos lozë më me shpirtin shqiptar!

10 prill 1999 – 25 shkurt 2008

[Jorgo Telo]

Kuptova. Dmth ndonje foto ta hedh me email te adresa qe me rekomandoni, e?

[Jorgo Telo]

BLASFEMI E VETVETISHME

Zgjata doren,
te arrija pafundesine.
T'ia grabisja Zotit
zotesine.
Zot te vetem te shpallja:
DASHURINE.
(Nga JORGO TELO - shkruar pas degjimit te lajmeve per Mitrovicen e Gerdecin, sot me 17 mars 2008)

[Jorgo Telo]

JORZAGORITI: "AH, KJO POLITIKE AGURIDHE!"(Duke ndjekur punimet e Kuvendit te Shqiperise ME 19 MARS 2008)
Si me vonese, por se fundi u mblodh i cuditshmi Kuvendi yne.
E C'TE DEGJOSH?!
Palet kundershtare politike na servirin turline me te pashije politike ne kurriz te gjakut, jeteve te pafajshme njerezore qe u fiken ne Gerdec e ne krejt treven perreth. Duke perbaltur njeri-tjetrin politiksit tane te cuditshem, na e transferojne pothuajse dhunshem vemendjen nga tragjedia te gerrmerret estradeske shumevjecare te tyre...
Per mua disi mbushamendes eshte fjala e deputetit Ceka, i cili foli jo me njeanesi, por duke analizuar ceshtjen ne total e duke nxjerre ne pah origjinen e disa pergjegjesave te tragjedise qe i udheheq vetem lakmia per fitime e aspak jetet njerezore.
Politikberesit tane po na irritojne e po na bejne ta ushikojme ekranin me lemeri, sikur te na e kete fajin elektronika... C'mekat! Dhe sa ende keshtu?
Kur do vije dita qe poltiksit qe voton ti, o popull, do ta shtydhin mendjen e zemren per ty e vetem per ty e jo vetem per vete e per te afermit e tyre?
Sa do mundesh te mbijetosh, o popull, duke pertypur vetem mashtrime, babezi e justifikime?
FATI I KETIJ VENDI NUK PERCAKTOHET NGA E MBINATYRSHMJA, POR NGA POLITIKA.
E KETE AKTAKUZE QE DEL NGA TOKA E QIELLI SHQIPTAR KURRSESI NUK KA SI TA SHMANGE KJO POLITIKE AGURIDHE...
MJAFT ME ME ALIBITE QE FABRIKONI SYNDERSY PERBALLE KETIJ POPULLI.
Ende aguridhe do mbetet kjo politika jone?
Dhe sa do lulezoje hipokrizia e makuteria ne kete vend?
Vure gishtin ne koke, kur jep verdiktin tend, o popull!
Perunjesisht: JORZAGORITI

[Jorgo Telo]

GJETHE POETIKE
(Poezi)


BILBILI I DHËMBELIT
(Baladë – homazh për A. Z. ÇAJUPIN)

Sapo mora penën, pena vetvetiu
për bilbil Çajupin sakaq vetëtiu…

Një dritë rrezeartë vetoi Dhëmbelin.
Si një copë diell përmbi Sheper ngeli.

Si një yll i ndritshëm në muzgjet e gjata,
Një buçimë trompete me tone të zjarrta.

Me tonet e zjarrta – ftesë për kushtrim,
Me tonet e ngrohta grishje dashurinë…

Me nota satire e shkërrmoqe terrin,
Shkunde mykëritë që shpirtrat i brenin.

Traditat e ëmbla gjithaq i lartove…
Veset… gjithë veset fort i fshikullove…

Me stuhi sarkazme godite tradhtinë
Si vajtojcat qave djalin, Evgjeninë…

Zërin e bilbilit mbajte për Vendlindjen.
Për fshatrat e vogla… mall me përvëlime…

Sa zëra, sa derte… t’gëlonin në shpirt!
Ti si Kryemjeshtër i mblodhe një ditë.

xxx
Dhe “BABA TOMORRI” shkrove vetë me dorë
( Një fron perëndish zgjodhe për “Kupolë”)

Për vjershat, satirat, këngët, elegjitë
Ti te gurra – popull i mbushje bulçitë.

Nga viti në vit fjala Jote rend
dhe në Panteon zure vend, o ç’vend!

I Madh mes t’mëdhenjsh kohrat kalëron.
Shpirti yt i lirë bujshëm shungullon…

N’altar poezie trokon hijerëndë
Emri Yt, Çajup, shndërruar në këngë.

Dhe fjala dhe kënga, o i madhi Çajup,
vetëm nisje njohin, kurrë s’njohin fund!

Dhe nëse mbi Ty ndokush muzg lëshon,
jeta, vepra Jote më shumë bubullon…

Çdokush që ta njohu vargun lodërtar,
të ndërnend n’Parajsë, moskurrë në varr.

Në zemrën e dëlirë ky popull të mban,
Si një copë diell, o Çajup vigan!

Engjëjt e mirënjohjes na dërgojnë zë;
të të mbajmë si Engjëll e kjo s’kthehet më.

Kujtoj ca sorkedhë që shkonin dikur
me një vështrim zanash ecnin gur mbi gur.

E për ty, Çajup, derdhnin edhe lot;
lot të xhevahirtë xixojnë mot për mot
e sikur të grishin Ty, o Kryezot!
Kryezot të këngës të kishim, të kemi,
sa herë rreze drite hedh mbi Bisej-Dhëmbelin…

Rrezet dritëarta djep kanë Zagorinë.
Hyjnë në çdo shpirt, në krejt Shqipërinë.

Sa krenar – në bronx! Syri ç’të ka hije!
Një sy që shpreh mall… eh, sa mall rinie!

Tomorri, Dhëmbeli shkëmbejnë vështrimin.
Të përulen Ty në shenjë nderimi…
Zagori dhe Gjirokastër 2002 - 2004

[Jorgo Telo]

Shkrime nga Jorgo s. TELO
Poemë-Satirë: HIQU, SE NA PLASE, POLITIKË FALSE!

Zgjatet tranzicioni,
pa kuruar ethet…
Dhe pse buzë honit,
nuk po zgjidhim zgjedhjet.

Ky popull ì lashtë
vetes ì jep famë:
Si lopa mbi kashtë
pjell politikanë.

Ende e papjekur
politika jonë.
Herë del e djegur,
herë del e “njomë”.

Ca politikbërës
synojnë kolltuqe.
E nisin si nxënës;
më pas qesin huqe…

False politika -
në krahun e djathtë.
“Rend” me paterica
edhe an’ e majtë…!


Le kur mblidhen tok
të zgjedhurit tanë:
Herë gërricen fort,
herë puthen mënjanë.

Ndarë tufa – tufa
porsi në bixhos,
sa s’nisin nga lufta
brenda “detit – kos”…!

Sit e mos gatuaj
Reformën zgjedhore.
Vuaj, popull, vuaj
në rrugën “malore”…!


Ne prodhojmë zgjedhje,
sa shkundet krejt vendi…
Në mitingje, mbledhje
tufa-tufa rendim.
xxx
Zgjedhim kryeplakun;
pjesëtohet fshati.
Kujt t’ì jepet “haku”?
Dreqit a lugatit?

Zgjedhim kryetarin.
Pjesëtohet lagjja.
Të bësh inventarin;
Ndërron ngjyrat faqja…

Zgjidhen këshilltarët
për Këshillin Bashkiak.
Klithim si të marrët
në një qorrsokak!

Zgjedhim dhe Kuvendin,
Pra, çdo deputet.
S’e dimë marifetin,
kush fiton vërtet!


Për kë hedhim votën
e kush del fitues?!
Po çudisim botën
si manipulues.

Dhe standarteshkelur
qeshim si moskurrë.
Çelësin kemi gjetur:
***** lajmë me shurrë…


Kuti e votimit
ngjan si prostitutë.
Gjithkujt i shkel syrin,
për gjithkënd – e butë.
xxx
U zgjodh Presidenti;
Rrotull, mendja rrotull.
Ç’u bë prush Kuvendi,
Shndërruar në vorbull.

Dhe vrapuan muajt,
vapa shkoi në kulë.
Bluaj, mulli, bluaj:
kujt t’ì jepnin vulë?

Ngul e shkul afate,
rrahën ujë n’havan…
Në Kuvend rropatje;
Hiç - në sheshmejdan.


Qep-shqep propozime
nga bash – kryetarët…
Oreks’n e partive
s’ mbanin dot kandarët.


Tund e shkund piketa,
Djersinë partitë.
Rama, Sala, Meta
thartuan turinjtë.

Një biçim dueli:
Mes Topit dhe Nanos,
oreksin ì çeli
Cekë Neritanos…


…Gjepurat nuk sosen.
Rroft’ e qoft’ Kuvendi!
Pa “Gurin e qoshes”
Desh e lanë Vendin.


(Një që lypte skeptër
u dashkish votuar.
Në Kuvend ka kecërr,
gjen dhe të moshuar.)

Në një mendje s’bien
jo,jo, kurrsesi;
As ditën më diell.
As në terr të zi.


- Ç’bluan, Parlament
në mokrën e ndryshkur?!
- Më parë ç’të përmend?
Vota do “troisur”…

…Mbi tetëdhjet’ vota
Dashkish Presidenti.
Po s’qenë të plota,
kriste precedenti…


Precedent për krizë
lypnin ca parti.
Seç heq mbi kurriz
ky popull e di…


Për të ndukur votën
në Kuvend, o popull!
Po çudisim botën,
pupthi vijmë rrotull.

Stinë e celularit
ngarend e vret kohën.
Vapa e beharit
na trullosi kokën. 30

Duhej zgjedhë ì Pari,
kur shteruan rreshjet.
Me syt’ nga ekrani
ngrinë buzëqeshjet.


Për të bërë zgjedhje
sa kemi dëshirë.
Për to lëmë mbjelljet,
ngel toka lëndinë.

Për të bërë zgjedhje
me “vullnet të lirë”,
sulim prapa skene
krejt intrigërinë…


Ae dini, njerëz,
ç’kullufitin zgjedhjet?!
Miliona njëherësh,
pa përmendur vjedhjet…
xxx
Mbi tetëdhjet’ “lima”
Dashkish Presidenti.
Troisje pa kthina
Donte Kreu ì Shtetit.

Thonë se ato vota
shpejt u rregulluan,
se dolën ca monstra
që veten tradhtuan.

Thonë e ç’nuk thonë
për ata të gjashtët.
Ata trumbetojnë:
“Jemi më të pastër!”.

Kanë të drejtë të flasin;
u eci zullumi.
Gishtrinjtë kërcasin,
se e hodhën lumin…

Nga kreu Pozitës
morën buzëqeshje,
por prej Opozitës
morën... veç ngërdheshje.

U thanë: “të pabesë”,
domosdo “të shitur”.
Ì trembën me “fshesë”,
për t’ì rrokullisur 40
xxx
Politiksit tanë
ngjajnë si të shtirë.
Rogën e përlajnë,
pa korrur, pa shirë.

Mes tyre gjen monstra
pa tru e pa cipë.
Lëpirës për vota
bëjnë politikë…

Sulu e tërhiqu…
Farsë e çfarë farse!
O piqu, o digju,
politikë false!

As një ligj për zgjedhjet
nukpo nxiros dot.
Dëfrehesh me “sherret”
me sot e me mot… 44

Popull, shtrëngo kokën!
Ç’ gënjen veten tënde!?
Kur si qorr fal votën,
n’daç pirdhe, n’daç fënde…!

Teksa na guç terri,
dhemb koka, stomaku…
Prap’ na plasi sherri
për çështjen Sollaku…

Le të çirret Ngjela:
“Ndal, po shkelet ligji!”
Me të qesh Biberaj,
qesh Kryeministri…

Salës ì qan syri:
“Mos pyet për ligj!
Kartonët shpërfilli
vetshpallu Luigj!”

Zgjatet tranzicioni,
duke shtuar ethet.
“Rendim” buzë honit,
pa ì zgjidhur zgjedhjet.

Vetes seç ia rrase
me rrena, me mbase.
Hiqu, se na plase,
politikë false!

[Jorgo Telo]

POEZI LIRIKE (Nga Jorgo S. TELO)

Nga libri i botuar "KUMTE DASHURORE" - 2004 (ISBN: 9927-909-4-6)




KUMTE DASHURORE (Nga Jorgo S. TELO)

A. AROMË VAJZËRORE:

1.ETJE
Ujë, dritë qëmton bima
ne vape.
Kërkon ajër bota
pa pushim.
Shpirti lyp veç këngë,
jo lëngatë.
Dashurinë…zemra
ka ushqim.

2. MATURI
Arrita në prill-majin
e moshës
Gjendem në senit.
Di t’ia zbuloj
pluset e minuset
botës…
Vendosa:
Dashurisë t’ia çel derën.
Le të hyjë (brenda meje)
qafuar me pranverën.

3.PAVDEKËSI
Të pavdekshëm – syt’ e mi,
gjersa mbajnë
brenda vetes
sytë e tu.
E pavdekshme – dashuria jonë
Gjithashtu.

4. NË PAÇIM
Mund të jem e jotja
një ditë
si flladitja në behar
apo
si prushi në janar.
Shoqi-shoqin në paçim
si drita në sy,
pendesë nuk do kemi
kurrsesi.

5. LODRA NË QIELL
Në ekran të qiellit
mblidhen e hapen retë.
Sa shfaqet Venera,
zhduket një Kometë.

6.HAPUR
Eja, eja, kapma llërën!
Mos më lër
në cak vetmie!
N’gjoksin tënd më ke
të tërën…
Tok të bredhim
nëpër yje.

7. TI, BILBIL!
Ti, bilbil, që rri mbi ftua,
Bilbileshës çfarë ì flet?
Ziliqare
më bën mua.
E kam mikun në kurbet…

8.FRYMËMARRJE
Për të mos e ndjerë
Fillikat
veten,
e gjitha një ditë
do të të jepem…
Duke “firmosur”
ardhërinë;
në frmë të shoqi-shoqit
do marrim frymë…

9. SIKUR
Siku të mos qante hidhur
shpirti ynë,
Sikur të mos ì lajmë sytë
me kokrra loti;
Sikur të mos mbetej brymë
mbi blerim;
Kështu do rreknim
të na shkonte moti…

10. DËSHMITARËT
T’ì hedhim matanë
dhimbjet e kota.
Të grishim
më të ëmbëlat
psherëtima.
Për ne të dy
qofshin dëshmitarë
qielli dhe toka.
Ne lypim një dashuri
pa guricka e kthina.

11. DHURATË
Mblodha këngë
kanarinash.
Ndolla ngjyrat e ylberit
dhe aromë trëndafilash.
Po t’ì nis me flatra…
Merri!

12. NË TRI KOHË
Dio të quhesha mëkatare
në tri kohë:
Edhe kur të t’ì kundërshtoja
Prerazi
dëshirat.
Edhe po të të dorëzohesha
pa përfillur ndjesirat…
Edhe… të heshtja fare…
Tri herë mëkatare.

13. MOSPEZULLTI
Mos më lër
në gjendje të pesullt,
të lutem!
S’do ta duroja aspak
pritmërinë.
Në oazet e zemrës sate
pres të strukem;
vec te mos ndjehem
shkretëtirë.
Kur sinqeriteti veton,
edhe Sahara bleron.

14. VOZITJE
Ja, pra,
zemrën ta fala.
Tashmë
më c’na mungon?
Doi ecim
nga të na shpjerë dallga,
apo
të dy
do qëndrojmë
në timon?

15.ZHURITJE
Vendosa
puthjen
të ta nis
jo me tëkuq buzësh
si dikur…
Me n jë puthje-prush
në shteg të dashurisë.
Buzët e tua
të digjen zhur.

16.LOTËT
Ditëpërditë
në buzëmmbrëmje
nuk di
pse më njomen sytë.
Në shpirt më cel me dhimbje
një pikë lot’ ì xhevahirtë.
Loti ì mallit c’m’u gremis
mbi lotin e dashurisë…

17. SË IKURI
Të isha bletë
krahëergjendtë,
do gjeja strehë
në një zarf.
Do të të hyja nën carcaf.
Do të të sëmboja
Përnjëmend.
Së ikuri…
do të të jepja
mjaltë…

18. DRUAJTJE
Sepse druhem
ty zemrën të ta hap.
Ndoshta druhesh
edhe ti vetë.
Herë syri të shpërthen
si zambak.
Herë grilat e zemrës
ì mbyll shpejt.

19. E VËRTETA
Të jetë e vërtetë
apo ëndërr?
Ç’qe ajo ofezë
ndaj të gdhirë?
E vërteta jo e verbër
godet rëndë.
Nëse pendohet
lyp mëshirë.

20. STRIKT
Në gjurmët e tua
ì hedh hapat.
Të ecim dua
e kryet
te mos ì kthejmeë
prapa.


21.REBUS
Brenda shpirtit
te gjallon diçka
si nyje a si komb…
Nuk po e zgjidh ende.
Mos ndonjë
mbresë e vjetë
të stërmundon
në prag të dashurisë
së re?!

22. MJAFTOHEMI
Të dua,
të dua fort!
Ti je motivim
ì zemrës sime.
Mundet
s’po më vinë mbroth
të bukurat fjalë…
Mjaftohemi
me “sinjale” e bëlbëzime…

23. IDHULLI
Asesi
s’do dëshiroja,
t’ì lija vetes
shkak peër pendesë;
ndryshe
lotët e zemrës
do regëtinin me tejdënesë.
Duke patur idhull
pastërtinë e lotit,
të dy le t’ì lutemi Zotit.

24. PËRQASJE
(Flet një vajzë)

Sa herë më puthje,
aq herë m’ì doje
e m’ì mikloje
kapriçiot,
marrëzitë…
Të falshme (besoj)
për ne të rinjtë.
Puthjet e flladitura
puhizohen
jashtë botës qelqore.
Jam e v etëdijshme:
nuk më merrje për “Pitigonë”;
mdryshe…
s’do mbërrinim kurrsesi
te dasma jonë.


25. DIHET & DUHET
Edhe me budallai e di:
Ç’ mekat,
kur permidis zemrash
hyn mosmesimi!
As që bëhet fjalë
për dashuri.
Në pezul të saj
ngre çerdhen akullzimi.

26. DORËPËRDORË
Duke ecur dorëpëdore
kurmin ma ngroh
behari ì puthjeve të tua
pjalmore.
Le të ecim, pra,
dorëpërdore!

27. ASKURRË!
Brenda nje idili të porsaçelur
do të preferoja
dhimbje
e skamje.
Edhe lot përmallimi.
Askurrë
lot zhgënjimi.

27. SA HYRE TI
Ç’qe kjo mbremje fatlume
për ne të dy?
Kanatet ja hapa zemrës.
Sa hyre ti,
ia mbylla përsëri.

28. TERAPIA
Dhimbjet e shpirtit
s’m’ì shëron kush
këtë pragmbrëmje.
Më mbulofshin terapi fjalësh
buruar prej zemre.

29. KTHJELLTËSI
Si e kapërceu
gardhin e qerpikeve
një vranësirë
që po ta shoh në sy?
E di ç’do më thuash:
“Më mungon ti.”
Dhe unë erdha,
ashtu siç vajzat vijnë.
Riktheja syrit tënd
kthjelltësinë!

30. PLAGOSJE
Rrëshqanthi
ma hedh synë;
pa e ditur,
sa më vret.
Hapka plagë
plumbi pa tym
edhe kur bën rikoshetë.

31. DRITHËRITJE
Mbi buzët e mia
vallëzojnë
gishtrinjtë e tu.
Në zemrë tende
vrapojnë buzët e mia.
Tërësoren
e drithëron
drithëria…

32. KUR…KUR…
Kur më puth
syrin dhe ballin,
ndjehem si thëllëzë mali.
Kur më puth
në buzë e gushë,
flatroj si flutur në fushë.
Ku kalon në gjoks e llërë,
përqafoj malet të tërë.
Pp, kur bën sikur nuk sheh,
qaj pa zë,
lotë ì fsheh.

33. SYT’ E MI
Ç’ndjekam për ty
sot, o djalë,
s’mundem jo
ta shpreh me fjalë.
T kërkon,
ç’po mendoj unë…
Syt’ e mi
a s’flasin shumë?

B. ETJE DJALOSHARE

1. UNË DHE TI
Ti j flaka që më tret.
Unë jam qiriri.
Në më do,
mos më lër
të bej “harakiri”.
Po humba unë,
edhe ti hmbet.
Medet!

2. PALODHSHMËRI
Mbi blerimin
gjithëpërfshirës
pakursim
vërshojnë rrezet.
Jemi ne të dy
si qengja pirës.
Lodhje s’ndiejmë
nga përkëdheljet.

3. SHNDRITJE

Nuk do ta doja
të vakët dashurinë.
As purtekë
të drithërpohej
nga fëshfërimat.
Hapur në sy
të na shndrijë,
ashtu siç shndrisin
vetëtimat.

4. PËRMIDIS
Zhbiron syri ì Zotit
midis dëshirës
e dashurisë..
E neve të dy
na lidh
me perin e artë.
Zmrat na ì qendis…

5. STATUQUO
S’do doja
ta gëlltis dashurinë,
siç gëlltis tabletat
për gjumëe.
Tek je
qëndro më mirë;
tek jam
të rri unë.

6. LIRIDALJE
Përse e mbyll zemrën
me qepena
para e mbrapa?
Si do ta ndiej këngën,
po s’dolën tingujt
përjashta?

7. VEGIMTARE
E bukur je vërtet.
Dhe mbetesh vegimtare
në pasqyrë.
Veç nuk kuptoj:
Pse s’ndihesh e qetë?
Shpirtin ç’ta ka ndrydhë?

8. LULNAJË
Lidhja jonë
të lulojë
si lulnajë
çdo lëndinë.
Ëndrra ime je ti,
ti që di të sillesh
me dashurinë.

9. SHIGJETIM
Ngjasojmë
si dy prushe.
Lidhëzimi dashuror – sherbeti.
Syri yt- shënjestra,
Syri im – thepi.
E praruar
kjo jetë-fazë.
Na hedh në dehje
në ekstazë…
Na ngjizen buzë e sy.
Nga shigjeta puthjesh
nuk vritemi kurrsesi.

10. REZELLIM
Me dy smeraldët e tu
nën ballin fluror
më verbon…
Më verbon,
sa herë shkoj
tutje-tëhu.
Nuk ì ruhem
atij rrezellimi ndjesor.
Nuk ì ruhesh edhe ti
Gjithashtu.

11. PASQYRË
Vjen një fllad ì valëzuar.
Era e gjethes ter natyrën.
S’nginjem të të marr në duar;
të kqyr veten
në “pasqyrë”.
Syt’ e tu – pasqyrë e rrallë
Derdhin
dashuri
dhe mall.

12. NËN VËZHGIM
Të rrokur na gjeti
pragmuzgu.
Sodisim perëndimdiellin.
Retë e ndezura
zjarrmëndafsh
“Parajsën” përcjellin.
Sikur na grishin
të ndizemi dhe ne
ndën një vëzhgim hënor,
teksa muzgu
zbret për plazh.

13. SIKUR
Eh, sikur të më kaplonte gjumi
mbi gjoksin tënd!
Vetëm xixëllonjave
dritëflorinjta
do t’u hapja vend.

14. PAJA
-Do marr ca re të bardha,
mbi to do mbjell mjaft yje.
A nuk të erdhi
për vello
radha?
“Pres të më sjellësh
si pajë
blunë e njelmët
të syve.

15. MARTESË
Në dasmën tonë, e dashur,
për orkestër do kemi
tinguj qielli.
Si dasmorë –
buqeta rrezesh dielli.
Do doja të kishim përqark
valle yjesh dhe dritë hëne.
Ndoshta të tëra
do na bujisin
në shtrat
në pragmbrëmje.

16. E NDËRSJELLTË
Eh, ç’puthje na dhuroi
ajo mbrëmje e bukur!
Na fërfëllon
e na puhizon ende
në petlat e buzëve
porsi flutur.
Dua “postieren” flutur ta gjej;
fërfëllimën puthësore
të ta rokthej.

17. VEÇ…MOS…
Ta dish ti
ç’më stepin mua!
Syt’ e tu si det ì thellë.
Le të kridhem në ta dua.
Veç mos mbytem
si ì mjerë.




18. NË U DASHKA
Në është e shkruar të vdes,
të agonisem në prehër
të dashurisë.
Në u dashka thellësive
të zhytem,
te zhytem në lotët
e bukurisë.
Në u rrëzofsha ì hutuar,
le të gremisem
në krahët e tua.

19. S’KA PREHJE
Në buzët e qershijta
te sython një pritje.
Në buzët e mia
është gjetur “gjetja”…
Dhe pleksen buzët
në pragmbremje.
Çdo kuptim
e humbet prehja…

20. HAPËSIRAT
Më enden ca dëshira:
Me syt’ e mi
të thith nektar
në buzët e tua.
Me buzët e mia
t’u ter lagien
syve të tu të lotuar…
Tejet hapen hapësirat.
E si mund t’ì frenosh
dëshirat…?



21. NË STINËN TËNDE
Nga gjithë stinët e motit
përgjërohem
për pranverën.
Ti një stinë ke në shpirt.
Brenda stinës sate
merrëm.

22 MARRËVESHJE
Vashëze qerpiklëshuar,
më jep hirësitë e tua!
Të jap
besën e kulluar.

PA TY
Ngado që vete,
me vete marr
imazhin tënd.
Kësosoj shpirti
nuk më dhemb.
Pa ty nuk më ze
këmba vend.

23. EJA!
Eja të mbledhim
luledele!
Të dehemi
me aromë
jargavani.
Eja, t’ì spërkatim
përqafime e puthje
me shkulme shatërvani.

24. MEDITOJ
Admiroj çifte të thinjëzuar.
Çiltër puthen
ballas syve të mi.
Dhe meditoj:
Ne a do të duhemi
kështu si tani
gjer në pleqëri?

25. STREHËZ
Buis brenda kraharorit
herë si pëllumb,
herë si kanarinë
e na flatron zemra.
Përlind rrahjet pulsore.
Zemrat tona –
strehëz esg
shumë ndjenjave.
Mbistrehëz
e Kryendjenjës njerëzore.

26. VËRSHIM
Rrëmbehemi në vallëzim.
Ritmet – gjithfarësoj.
Në çdo rrotullim
ty dhe krejt botën
pushtoj.

27. PERDE
Unë pengoj
pëshpërimën
me një cigar.
Ti ma kukamfsheh synë
me kaçurelin
lozonjar.

28.TRAZIM…
Ti më trazon
me rrezet e syve të tu.
Në kopshtin e Edenit
e gjej veten.
Ti kristalon te një qiell blu.
Unë
qaj,
qesh,
dehem.


29. NGARENDJE
Nëpër limeret e botës
ngarend fantazia jonë.
Sa shumë fanazi
paske dashuri!
Zemërpërvëluarit
vijnë e shkojnë.
Jeta përfton
melodi.

30. JËMI NE
Dashuria jemi ne.
Shohim
me syt’ e saj.
Me syt’ e saj
njohim shpirtin.
Me krahët e saj
rrokim rrokaqiejt.
Jemi të kudogjendur
në çdo skaj.
Jemi ne të dy
shpirti dhe sharmi ì saj.

31. ZILIA
Merakshëm ujis lulet
në ballkon.
Mbi çdo lule – fytyra jote.
Një bletë te çdo lule
caze qëndron.
E kundroj dhe zilepsem…

32. MOS U DRUAJ
Mbështetu te zemra ime!
Mos u druaj
nëse hijen time ma shkel!
Mbushma shpirtin me këngërime,
Zogëz e derdhur,
gonxhe që çel…!

33. MESMAJ
Na u mblodhën
gjithë muajt e vitit
këtë mesmaj:
Ti si Borëbardha,
unë si princi.
Të tillë veten e mbajmë.

34. RREKEM
Buzëqeshja jote
syt’ e mi ì harlisi.
Te nënvetulla tis vjollce
më thith energji
e papërmbajtshmja kurajë…
Edhe nëse e shoh veten
nën hijen e një lisi,
rrekem të arrij
në majë.

35. GJITHÇKA
Pranvera të deh,
thëllëzë!
Unë prej teje
dehem vërtet.
S’më nginjin vëtëm
dy-tre këngë.
Më duhet gjithçka
që të përket.

C. SPËRKATJE POETIKE


1. ÇUDIBËRËSJA
Dashuria njerëzore
qoftë çudibërësja
e këtij Universi.
Urrejtjet ì hedh në greminë.
Tëc pastrohet Planeti…

2. PA TITULL
Dita është për çuçuritje
e nata për tjetër punë…
Shkon me lodra e zbavitje
Qejfet nuk te lodhin kurrë.

3. THELBI
Kur trolet,
pret të të hapet
një portë.
E ti
qetas dhe çiltër
hyn brenda.
Arkitektja
e kësaj bote:
Dashuria,
kur bashkëngjit zemrat.

4, THARTIM
Kur thartohet dashuria,
“ëmbël” çukisin zemrat
njëra-tjetrën….
Mjerë ajo zemër,
që s’ka mburojeë
dhe helmetë.

5. DËSHIRORE
Përherë rrekem
të lulojnë lulet.
Ngaherë të blerojë mali.
Dashurive
të mos u ngrihen
gardhe e mure.
Gurgullofshin ato
si ujë zalli.

6. VELJE
Dashuri të rinjsh
duke admiruar,
edhe pa “ngrënë”
velet pleqëria…
Velet duke përfytyruar
vitet më të arrira…

7. SUPEREKSTAZË
Ju ndjeheni të veshur
me lumturi.
Ende nuk ì keni postuar
ndërsjettas
“fjalët magjike”.
Të mrekulluar dukeni gjithsesi
si ndër fluturime kozmike.
Hej ç’forcë paske,
dashuri!

8. FILLESË
Edhe sa kohë
mund të rrini
të veçuar dhe kryeulur
në batak zhgënjimi?
Lypset të thirrni
“Fjalën e bekuar”;
t’ua ndezë dashurinië
nga fillimi.

9. IA VLEN
Që të dashurosh
e të të dashurojnë
ëmbël,
do të thotë:
ia vlen të jetosh,
nga që prush paske
në zemër.

10. PROFILAKSI
Kur bien zemrat
në marrëveshje,
ì priten gjuhët xhelozisë vrastare.
“Dinakja” të mos hyjë
me ngërdheshje,
shpërfilleni.
Mbylljani dyer e dritare!

11. VINI RE!
Nata dhe gabon.
Është e verbër
si dhe vetë dashuria.
Dita mos qoftë e gënjeshtër.
Në fytyrën e saj
pasqyrohet vërtetësia.

12. HOVET
Me frerë e të tjera pengesa
mund të frenosh
hovet e kalit.
Kuursesi
hovet e dashurisë
dhe jo e jo
hovet e mallit.

13. SA MIRË!
Sa mirë do jetë, sa mirë!
Ta çmonit vetë,
por edhe të tjerë
t’ua përgëzonin dashurinë.
S mirë!

14. BREJËSE
Xhelozia
më e zezë se korbi.
Më vrastare
se një politikë e mbrapshtë.
Nga sisët e xhelozisë
rrjedhin pika loti.
Të krimbëzon ajo
gjer asht’…

15. NJË E VETËM NJË
Poeti ì këndon dashurisë
ì ekzaltuar.
Dihet:
Jetës…veç jetës
s’reshtet pai kënduar.
Antijetën në rregjistër të shpirtit
s’e mban më.
Për të
jetë e dashuri
janë një
e vetëm një.

16. PO QE SE
Shpresat kurajoze
mund t’ì varni
në kremastaret e shenjave
të Zodiakut.
Po s’ì lidhët
në çengelët e shpirtit tuaj,
edhe vetvetja
do t’ju duket e huaj.

17.TINËZ
Ndodh që dashuritë
tallaziten gjatë vozitjes.
Bien në delir.
Mandej ì rrok plogështia.
Një ì tretë…
Tinëz bën sehir.
Tinëz hedh farëzat tradhtia.

18. EJA, MBUSHMA KOTIN!
Dhe një ditë ndarje
prodhon veç mall,
rindez veç zjarr,
rigëtin veç lot.
Dhe koha na sfidon kot.
Eja, hiqma mallin!
Eja, fikma zjarrin!
Eja, ma fshi lotin!
Eja, mbushma kotin!
Eja, pra, ëndrra e ëndrrës;
hiqmi ca derte të zemrës!


D. PËRSIATJE SHPIRTI

1. REFLEKTIM?
Thonë se mashtrimi
kapërdihet papërtypur
veç herën e parë…
E fajtor mbetet
ì ligu mashtrimtar.
Herën e dytë
të ngec në fyt
e të mbyt.
Këtë herë fajtor
mbetesh ti.
Si kishe sytë në ballë?!

¹. TË ARRIJA
Zgjata dorën
të arrija
pafundësinë.
T’ia grabisja Zotit
zotësinë.
Zot të vetëm
të shpallja
dashurinë.

3. PULËBARDHAT
Alkiona dhe Kiki*
u shnndërruan në pulëbardha.
Palodhshëm prijnë e mbrojnë
të dashuruarit
dhe dashurinë.
S’na mbetet, veç t’u urojmë
rikthimin në origjinë.

*Simbolizojnë dashurinë e fuqishme.


4. SYRI MËKATAR
Prehem nën sqetullën
e vështrimit tënd
lodërtar.
Më ngjan se ndjehem
mjaft qetë.
Sakaqherë ia beh
tundimi zullumqar.
Syri harron veten;
bëhet mëkatar.

5. MEDOEMOS
Lutemi të mbetemi
të njëri-tjetrit
nga zeniti
gjer në “Perëndim”.
Ajo që na pleks së toku,
Medoemos
kërkon guxim.

6. KUR SHTIRESH
Superseks kur shtiresh,
ti dukesh fals.
Provokon e pret
djemtë të të ngjiten pas.
Dredh vithet, ngjyhesh
me shtresa kremi.
Don të përshfaqesh moderne,
kur as sytë
nuk t’ì hedhin.

7. KJO NDJESI
Nëse duhemi,
s’është gjihçka.
Nëse duhemi, quhet e paarrirë.
Po qe se
s’ì japim sadopak
jetë nga jeta jonë;
let’ì japim frymë e gjak
nga gjaku ynë.

8. E MUNDSHMJA
Të konvertohej
çdo dashuri në martesë,
e pabesueshme
do quhej gjithsesi.
Shpirti rinor
s’do ta kishte të lehtë.
Edhe të realizohej martesa
pa kurrfarë dashuri,
do përshfaqej sfiduese.
Di ishte
e mundshmja
më e brishtë
në gjithësi…

9. MË MIRË
Më mirë të vdesësh
jetën duke dashuruar
orë e çast.
S’është asesi komode
të jetosh me mungesë dashurie
që shpirtin ta zbras…

10. MË KEQKUPTON
Të dhuroj njerëzisht
një buzëqeshje.
Njëherësh
syrin ti ma shkel.
Sa budall më ngjan
me atë ngërdheshje!
Një shpirtmjeran e aq,
një gjysmagjel.

11. S’KA GAJLE!
Nëse prej meje
merr një letër,
pa e lexuar mos e gris!
Mbaje si kujtim të zbehtë.
S’ka gajle
pse dashuria
nuk na ngjiz.

12. DY FJALË
Ç’peshë kanë
fjalët: “Të dua!”
Perla
që s’kanë të çmuar.
Mos ì mbaj strukur
në zemër.
Për dy fjalë
bëhem dhëndër.

13. SYTË E MI
Ç’ndjekam për ty sot,
o djalë,
s’mundem, jo,
ta shpreh me fjalë!
Ti kërkon, ç’po mendoj unë.
Sytë e mi
a s’flasin shumë?

14. KU JE?
Sa netë të ylberta
kam kaluar
me të përzgjedhurën
e zemrës!
Ku je, ku je, rini e shkuar?
A më çon dot
në parkun mbretëror
të ëndrrës?

15. VEÇ BEHAR
Tek buzëqeshja jote
ì gjej stregë ëndrrës.
Te qielli ì syrit tënd
ì bëj fole zemrës.
Tek një dëshirë
e pashprehur,
tek puthja që ma jep ti,
e ndiej veten jo të pezullt.
Veç behar më vlon nëgji.

16. DUKE VALLËZUAR
Me ty duke vallëzuar
nuk e marr vesh aspak;
jam me vajzën që dua,
apo me ndonjë
zambak.

17. JETIKE
Të martohesha shpejt,
nuk e shkoja nëpërmend.
Ti më erdhe në jetë
si një telash
ì ëmbël.

18. MOS U DORËZO!
Martohesh dhe në fillesë
njëfarësoj
ndihesh mirë.
Mandej pendohesh.
Tek fati lyp mëshirë.
Nëse përkohshëm
s’e pikas dashurinë askund;
mos hamendëso,
se gjithçka mori fund!

19. ËNDËRRIM DJALOSHAR
Me urdhër magjik
mblodha shtojzavallet.
Mes tyre
shndritën si smeraldi
miliona vajza.
U bëra vigan.
Fort ì shtrydha malet.
Sajova me floririn e tyre
miliona unaza.

20. ZENIT
Prehem
në çlodhjen tënde të blertë.
Këndoj
me buzët e tua – hark drite.
Ëndërroj
brenda gjumit tënd të qetë
Zgjohem
në mëngjeset e mia poetike.

21. FASADA
Sepse më tremb
kjo dukshmëria jote.
Me flet
me fjalë të përzgjedhura
e me lulka.
Prisja diçka më konforte.
Me joshjet e tua
mos po më fsheh të vërtetën?
Sepse ndiej diçka…
si tradhti e freskët…

22. TË DUASH
Të dush
me çfarëdolloj çmimi.
Të duash,
pa ì hapur shteg intrigës.
Të duash,
pa arritur
te vetëflijimi.

23. TË DISH
Të dish të zgjedhësh
në jetë.
Të dish të mirëtrajtosh
rastësinë.
Të dish të parandalosh lot e trishtesë.
Të dish të shkrish
një akullzim.
Të dish të vuash.
Të dish të duash.

24. FABULESKË
Një kulpër dredhareshë
u kacavjerr mbi trëndafil.
Pyet bilbli bilbileshën:
“Të jetë dashuri,
apo dëshirë?”

25. LIRISHPALLJE
Le të vrapojnë dashuritë.
Turravrapin askush
mos ua ndaloftë.
Një “San Valentino”
qoftë çdo ditë.
Bota kësisoj
s’do jketë të ftohtë.

26. REZERVATI
Për ç’janë
Zemërpërvëluar
disa kumte sapo dhashë.
Kryesorin
rezervoj për gruan:
Të më rrojë!
Ta lë pas!

27. VETËURIM:
Pleqëri,
qofsh e bekuar!
Kur t’mbyll syt’
për n’atë botë,
Gruaja zemërpikuar
dua të më lajë
me lot.

28. NGADHNJIMTARE
Jetojmë në një botë
të errët e gënjeshtare.
Terrorizohet e venitet
çdo dëshirë.
Del ngadhnjimtare
ajo ndjesi që sfidon të keqen,
ajo mendje që zotëron veten.
Fiton ajo zemër
që mbron e respekton
dashurinë.