Fqinjesia dhe 2500 hektaret e kufirit*

[Sabriu]

Paraqet,Sabri Selmani


E Premte, 14 Mars 2008


Ende per pa u mbushur nje muaj nga shpallja dhe me pas njohja e shtetit te Kosoves nga vendet kryesore, shtetet fqinje ende nuk e kane bere te njejten gje. Perjashto Serbine, shtetet tjera kufitare me Kosoven, pervec Shqiperise, po hezitojne ta bejne njohjen. Mali i Zi tashme eshte deklaruar se do te veproje ne perputhje me interesat kombetare te shtetit, duke dhene sinjale te qarta se njohja do te ndodhe. Ndersa Maqedonia, shteti tjeter fqinje perkunder faktit se aty jetojne mbi 30% e popullsise me etni shqiptare, po kushtezon padrejtesisht dhe perkunder parimeve te fqinjesise se mire, njohjen e pavaresise se Kosoves me percaktimin e vijes kufitare ne mes shtetit te Kosoves dhe Maqedonise.

Pengesa paraprake per fillimin e caktimit te vijes kufitare eshte qasja e ndryshme e qeverive perkatese.

Kosova kerkon fillimisht njohjen e shtetit te Kosoves pastaj ne frymen e planit Ahtisari te zgjidhet problemi i kufirit, si subjekte te barabarta. Kurse, Maqedonia kerkon te kunderten. Sipas planit Ahtisari: "Territori i Kosoves do te definohet nga vija kufitare e Krahines Socialiste Autonome te Kosoves brenda Republikes Socialiste Federative te Jugosllavise ashtu sic kane qene keto vija kufitare me 31 dhjetor 1988, pervec ndryshimit te vijes kufitare nga marreveshja e demarkacionit ne mes te Republikes Federative te Jugosllavise dhe ish Republikes Jugosllave te Maqedonise me 23 shkurt 2001.

Duke respektuar kerkesat dhe frymen e planit nderkombetar, Kosova ka marre pergjegjesite, perkunder mos kalimit ne KS te OKB-se te pakos per status. Ndersa, pervec pjeseve tjera te planit Ahtisari, edhe per vijen kufitare jane deklaruar te gatshem per bisedime. Se fundi edhe Presidenti i Maqedonise eshte deklaruar per kete problem, duke kritikuar autoritetet e Kosoves "per fillim jo te mire te marredhenieve ne mes dy vendeve".

Po te shikohet problemi ne retrospektive dhe veprimet e tashme te Maqedonise, realiteti eshte i kundert me ate qe ka deklaruar presidenti. Sepse, edhe pse formalisht Rezoluta 1244 e njeh sovranitetin formal te Serbise mbi Kosoven, Maqedonia, perkunder realitetit te ri te krijuar jo vetem ne Kosove, por edhe ne Maqedoni, nuk ka deshiruar dhe si duket ende nuk deshiron ta kuptoj, duke vepruar me logjiken e mehershme. Kjo mosperfillje e realiteteve ka ndodhur edhe kur ne vitin 2001 ne menyre arbitrare, pa interes afatgjate edhe per vete ata dhe konfiguracionin e brendshem politike, nenshkruan marreveshje me Serbine, e cila qe nga qershori 1999 faktikisht e ka humbur sovranitetin mbi Kosoven. Ndersa formalisht ka arritur ta mbaj si rezultat i kompromisit ne leter te arritur ne mes te forcave te Keshillit te Sigurimit. Me kete veprim eshte bere cedimi i nje pjese te territorit te Kosoves nen administrimin nderkombetar dhe kunder vullnetit te popullit te saj, si Sovran i territorit te Kosoves, nga dy shtete te cilat nuk e shtrijne sovranitetin real mbi ate pjese.

Nder tjerash, ne planin Ahtisari parashihet deklarata e kryesuesit te Keshillit te Sigurimit te 7 marsit 2001, ku permendet se "Keshilli i Sigurimit ben thirrje per nevojen e respektimit te sovranitetit dhe integritetit territorial te ish-Republikes Jugosllave te Maqedonise. Ne kete kontekst thekson se marreveshja mbi demarkacionin e kufirit, e nenshkruar ne Shkup me 23 shkurt 2001… duhet te respektohet nga te gjithe." Bazuar ne kete deklarate krijohet bindja se gjithcka eshte e perfunduar,n por nder tjerash aty parashihet se: "Kosova do te angazhohet me ish-Republiken Jugosllave te Maqedonise per themelimin e nje komisioni te perbashket teknik brenda 120 diteve nga hyrja ne fuqi e kesaj marreveshjeje, per te perkufizuar vijen fizike te kufirit dhe per adresimin e ceshtjeve tjera qe dalin nga zbatimi i marreveshjes se vitit 2001 ne mes te Republikes Federative te Jugosllavise dhe ish Republikes Jugosllave te Maqedonise. Puna e komisionit teknik do te perfundoje brenda nje viti nga data e themelimit te tij. PCN dhe PUN do te perfaqesohen ne kete komision per te lehtesuar diskutimet ne mes te dy paleve, ata mund te marrin pjese ne procesin e demarkacionit te kufirit me kerkese te cilesdo pale." Ne baze te kesaj eshte e qarte gjithcka ku nder tjerash kerkohet adresimi i problemit te kufirit gjate bisedimeve. Kurse, nuk eshte e rastesishme shtyrja e definimit te vijes kufitare pas statusit, sidomos pas kerkeses se pales kosovare me qellimin qe ne frymen mirekuptuese dhe te fqinjesise se mire, si subjekte te barabarta, te qartesohet gjithcka, duke marre parasysh edhe pronesine private te atij territori, fakt te cilin pala maqedonase deshiron ta anashkaloj.

Sjelljet e autoriteteve maqedonase nuk sherben aspak ne ofrimin dhe forcimin e marredhenieve ne nivel ndershteteror, duke vepruar me logjiken e raporteve jo te barabarta. Kjo pengon, jo vetem krijimin e raporteve te reja ne nivel shteterore te fqinjesise se mire, por anashkalohet edhe faktori shqiptare atje, shume i rendesishem per stabilitetin e brendshem te Maqedonise.

Ne gjithe kete proces, pa pergjegjesi nuk mbetet edhe partia ne pushtet e shqiptareve PDSH, e cila duhet ta luaj rolin e vete me ndikues dhe lobues, ne perputhje me interesat e shqiptareve, jo vetem ne Maqedoni, por edhe me gjere, perkunder politikes se partive maqedonase, veprimet e te cileve shpesh here behen ne perputhje fatkeqesisht me kerkesat te cilat rrisin popullaritetin tek maqedonasit, duke injoruar interesin rajonal dhe mbietnik, ne sherbim te marredhenieve bilaterale te fqinjesise se mire.

[Sabriu]

BalkanWeb.com

Shkup, neser nis demarkacioni i kufirit, pritet njohja e Kosoves
(Dërguar më: 24/03/08)

Nesër do të takohet komisioni për demarkacionin e kufirit”, ku dhe pritet që qeveria e Shkupit te shpallë njohjen zyrtare të shtetit të Kosovës, si vend fqinj.

Komisioni për shënimin e vijës kufitare midis Kosovës dhe Maqedonisë zhvillon nesër takimin e parë në Shkup, ku pritet te behet edhe njohja e pavarësisë së Kosovës nga autoritetet e Maqedonisë. Sipas zëdhënësit të Qeverisë, Ivica Bocevski nesër në Qeverinë e Maqedonisë do të mblidhet komisioni ndërshtetëror për shënimin e kufirit, ndërsa si palë ndërmjetësuese do të jetë NATO.
“Nesër do të takohet komisioni për demarkacionin e kufirit”, konfirmoi zëdhënësi Ivica Bocevski. Por burime qeveritare bëjnë të ditur për agjencitë e lajmeve maqedonase se me fillimin e punëve për demarkacionin, Qeveria e Shkupit menjëherë do te shpallë njohjen zyrtare të shtetit të Kosovës, si vend fqinj. Shkupi dhe Prishtina kanë formuar një komision të përbashkët teknik i cili do të bëjë shënimin e kufirit ndërmjet dy vendeve, dhe kjo është paraparë edhe në planin e Ahtisarit. Për këtë javë ishte paralajmëruar takimi i parë i këtij komisioni edhe nga Shkupi, por edhe nga Prishtina.

[gjilan55]

Kush do ti filloj bisedimet kur kosova ende nuk ka percaktu ekipin e expertve qe do ti bejne keto bisedime.ne si qdoher vonohemi per gjithqka.

[Sabriu]

BalkanWeb.com

Formohet komisioni per kufirin Kosove-Maqedoni, Prishtina gati per bisedime


(Dërguar më: 28/03/08)

Qeveria e Kosoves formoi komisionin qe do te punoje per shenimin e vijes kufitare ndermjet Kosoves dhe Maqedonise.
Kryeministri i Kosoves, Hashim Thaçi deklaroi dje rreth kësaj ceshtje se Prishtina ishte e gatshme qe te filloje me Shkupin bisedimet per kete çeshtje.
Sic bejne te ditur agjencite e lajmeve, Thaci mesohet se ka thene se problemi do te zgjidhet ne perputhje me planin e Ahtisarit.

Ne kete plan, propozohej qe autoritetet e Kosoves dhe ato te Maqedonise te formojne komisionet e tyre, te cilat me ndermjetesimin e NATO-s, do te bejne pastaj pershkrimin e kufirit kontenstues.
Maqedonia nga ana e saj e ka mirepritur formimin e komisionit kosovar per shenimin e vijes kufitare me Maqedonine.

Prishtina nuk njeh nje marreveshje te arritur ne vitin 2001 ndermjet Beogradit dhe Shkupit, me te cilen Maqedonise i jepen 2500 hektare toke te Kosoves.

Nderkaq Maqedonia e ka kushtezuar njohjen e pavaresise se Kosoves me shenimin e kufirit ndermjet dy shteteve.

[mercenari]

Maqedonis nuk i mjaftojne tetova dhe njesi te tjera qe ia mori kosoves ne kohen e titos.

[Kreksi]

Para disa muajesh google earth e tregonte krejte ndryshe kufirine Kosove-Maqedoni kurse sot krejte ndryshe dhe duke e krahasuar me kufijt e para lufte shifet qarte se ku i mungone territor Kosoves e ku maqedonise qe e ndava ne dy Zona A dhe Zona B qe gjithesejt perfshijne nje perimeter prej 68 Km.
Me se miri shifni keto imazhe qe i bera por ka mundesi qe kam gabuar andaj mos hesitoni te me korrigjoni...

shendet

[strange]

ajt ajt se shpejt shpejt i shkojm ne shkup kti pisi 30 % i kemi atje shqiptar ja qojm edhe to uckombtare edhe ja marrmi gjysmen e shtetit

[Sabriu]

Hilet rreth një kufiri

29 mars 2008

Sabit Rrustemi



Mes Republikës së Kosovës dhe IRJM-së pritet së shpjeti vijëzimi i kufirit. Apo, siç thot populli vendosja e gurëve të megjës.

Kufiri apo guri i megjës përherë ka nxjerrë telashe. Qoftë kur është vënë për herë të parë, kur është luajtur apo edhe kur është prishur.

Në të kaluarën, këto ngatërresa për gurë megjësh shpesh kanë përfunduar me të shtëna pushkësh por, nuk janë zgjidhur. Është dashur rishtas të ulen odash apo në tryezë, pleqnarë a zyrtarë, të cilët jo pak nëpër të kaluarën tonë ia kanë mbajtur anën të fortit.

Kontesti (në gjuhën juridike) apo ngatërrimi për kufirin mes Kosovës dhe IRJM-së, sidomos për pjesën nga Hani I Elezit e deri në gurin tremegjësh në Kodrën e Madhe mbi fshatin Dunav që tashmë de fakto dhe de jure ndan tri shtete, nis që nga legjenda.

Edhe sot e kësaj dite në Grykën e Karadakut rrëfehet se si dy vëllezër, (bij të Kolës) kishin vendosur për ta ndarë në dy pjesë hapësirën që zotëronin mes Kumanovës dhe Gjilanit, hapësirë kjo që kryekëput bie këndej e andej Grykës së Karadakut.

Dy vëllezërit vendosin që të nisen me agun e parë të diellit, njëri nga ana e Moravicës (pjesa e Kumanovës) e tjetri nga Ura e Moravës (pjesa e Gjilanit).Aty ku do bëheshin bashkë do ishte dhe guri i mugjës.

Kur takohen diku mbi Zllakuqan (lagje e Stançiqit), pak pa arritur në Bellanofc, ngatërrohen keqas me fjalë, duke u akuzuar mes vete se nuk janë nisur në të njejtën kohë.

Akuzat e vëllezërve përfundojnë me gjakderdhje dhe sot e atë ditë ai vend quhet Te Ujt’ e Kuq .

Megjithëse ky është vetëm një variant i kësaj legjende dhe këtij toponimi që thellë është ngulitur në popull, deri në ditët e sotme në këtë pjesë që ndanë tash këto dy shtete, gurë megje apo kufi ende nuk është ngulur apo qartësuar.

Gjatë kohës së Perandorisë osmane, këto treva kanë qenë të pandashme. Të pandashme ishin edhe me ardhjen e Serbisë së parë e cila i pushtoi që të dy pjesët.

Gjatë luftës së dytë botërore u bënë dy orvatje për të vendosur një kufi. Fillimisht Italia fashiste dhe Bullgaria këto hapësira i ndan përmes rrjedhës së lumit Morava. Madje ende në popull ruhet toponimi “Udha e bugarit” e ngritur që nga Kaçanaiku, nëpër Viti dhe përgjatë gjithë lumit Morava deri në Konçul.

Si për ironi, njerëzit thonin se u dënua ai vëllau që u pat nisur para kohe prej Urës së Moravës dhe, pikërisht aty u pat vendosur kufiri, i cili pat marrë dhe jetëra njerëzish sepse nuk ishin mësuar me kufij mes tokash të tyre.

Si kundërpërgjigje, pas kapitullimit të bullgarëve, kufiri u zhvendos nga Ura e Moravës dhe u bart krej të anën tjetër të Moravicës, përgjatë Udhës së frengit( hekurudhës) duke e ndarë të njejtën në dysh, për një periudhë tremujore që në popull ende njihet si “tri ditë Shipni”. Sepse, tre muaj luftërash, derisa e morën përfundimisht komunistët e Titos, kaluan sit ë ishin tri ditë.

Në këtë pjesë, sërish nuk pati gurë të ngulur. Ishte vetëm një vijë e butë administrative që ndante tokat përmes komunash kadastrale.

Pas prishjes së ish Jugosllavisë dhe mëvetësimit të IRJM-së, deri më 12 qershor 1999. serbët patën ngulur çadrat në një lagje të Stançiqit që quhet Toplanë, ndërsa maqedonët rrinin një kilometër më larg.

Përpjekjet e disa hershme sidomos gjatë viti 1997 mes ish RFJ-së që kishte ngelur vetëm me Serbinë dhe Malin e Zi (kuptohet edhe me Kosovën që mbahej me dhunë) dhe IRJM-së, rezultuan të pasuksesshme.

Serbia dëshironte t’i kishte në dorë majat e Karadakut dhe ta mbante gjithnjë nën vëzhgim IRJM-në e cila, natyrisht nuk pajtohej dhe kontesti mbeti i pazgjidhur deri në shkurt 2001 kur, këto dy shtet (Serbia dhe Maqedonia) krejtësisht në kundërshtim me Rezolutën 1244 e “zgjidhën” këtë lëmsh që ishte nyjëzuar që nga ajo legjendë. Madje, Serbia “çuditërisht” bëri koncesione ndaj IRJM-së, koncensione këto që këtij shteti, emri i të cilit ende nuk është zyrtarizuar iu shpaguan si dhuratë me bartjen e konfliktit të armatosur nga Lugina e Preshevës në Tanushë (që u përshkallëzua shumë shpejt deri në Tetovë).



Kontesti i tashëm – dhuratë e Serbisë



Këmbët e Arushës i mbetën në dorë IRJM-së si dhuratë, dhuratë të cilën tashmë kjo republikë po mundohet me ruajt me fanatizëm në emër të 2500 hektarëve tokë që përfitoi, madje duke kushtëzuar edhe njohjen e Republikës së Kosovës.

Protesta, reagime, madje edhe një rezolutë e Kuvendit të Kosovës (pavarësisht se u zhvlerësua brenda pesë minutash) shtynë vijëzimine kufirit dhe nguljen e gurëve deri më sot, kur, dy shtetet tashmë kanë formuar komisionet dhe pritet të dalin në terren.

Por, shumë gjëra megjithatë edhe mëtutje mbeten diskutabile.

Do ta pranojë kaq lehtësisht Republika e Kosovës humbjen e 2500 hektarëve në emër të një njohjeje nga një shtet, i cili ende nuk ka një emër zyrtar dhe gjithashtu është i kontestuar. Apo do të heq dorë IRJM nga ratifikimi i Marrëveshjes me ish RFJ-në (Mali i zi& Serbi) rreth kësaj pjese të kufirit , ratifikim që ndodhi me 23 shkurt 2001, madje që pas dy javësh në një mënyrë u legjitimua edhe nga Këshilli i Sigurimit?

Apo, do gjendet një kompromis nga arbitrimi i NATO-s, duke i trajtuar tek-tuk disa pjesë pronash (sidomos në Debelldeh).

Propozimi gjithëpërfshirës për statusin e Kosovës i presidentit Marti Ahtisaari, lë pak shpresa për një zgjidhje të ndërmjeme . Neni 3 që ka për shtjellim kufirin në Aneksin e VIII-të thotë decidivisht:”Kosova do të angazhohet me ish Republikën Jugosllave të Maqedonisë për themelimin e një komisioni të përbashkët teknik brenda 120 ditëve nga hyrja ne fuqi e kësaj zgjidhjeje, për të përkufizuar vijën fizike të kufirit dhe për trajtimin e çështjeve tjera që dalin nga zbatimi i marrëveshjes së vitit 2001 në mes Republikës Federative të Jugosllavisë dhe ish Republikës Jugosllave të Maqedonisë. PNC dhe PUN do të përfaqësohen në këtë komision për të lehtësuar diskutimet në mes të dy palëve dhe ata mund të marrin pjesë në procesion e demarkacionit të kufirit me kërkesë të cilësdo palë” (3.3).

Pavarësisht se ky nen parasheh “trajtimin e çështjeve” si dhe “lehtësimin e diskutimeve”, që nënkupton se i ka parasysh reagimet e shprehura nga të dy palët e veçmas nga ajo kosovare, Propozimi zotit Ahtisaari, menjëhërë nën këtë nen, rikujton deklaratën e Këshillit të Sigurimit të datës 7 mars 2001, ku bëhet “thirrje për nevojën e respektimit të sovranitetit dhe integritetit territorial t ëish Republikës Jugosllave të Maqedonisë. Në këtë kontekst thekson se marrëveshja mbi demarkacionin e kufirit, e nënshkruar në Shkup më 23 shkurt 2001… duhet të respektohet nga të gjithë”.

Shihet qartë se ajo hilja e shprehur që nga kohëra më të largëta, është zhvendosur nga legjenda dhe nga Ujt’ e Kuq e në Këshillin e Sigurimit, pavarësisht se Ish Republika Federative e Jugosllavisë, sipas Rezolutës 1244 nuk ka mundur atë kohë (23 shkurt 2001) të bëj marrëveshje me IRJM-në. Vetëm nëse UNMIK-u ka qenë atë kohë ndërmjetësues apo ka dhënë pëlqim pa i pyeur fare udhëheqësit dhe institucionet e përkoshme kosovare.

Po, UNMIK-ut asnjëherë s’ka pranuar që është konsultuar apo ka ndërmjetësuar në emër të Kosovës rreth këtij kontesti kufitar, përveç nëse e ka fshehur pjesmarrjen e vet në krejt këtë “çorbë”, anise anulimi i menjëhershëm i Rezolutës së Kuvendit të Kosovës nga ana e PSSP-së lë hapësirë për të dyshuar.

Brenda periudhës njëveçare, aq sa parashihet puna e Komisionit të përbashkët ndërshtetëror për ta bërë vijën fizike të kufirit, mbetet shumë diskutabile mundësia e “trajtimit të çështjeve” të ngritura nga pala kosovare, pavarësisht deklarimeve të udhëheqësve tanë.

Bile këto deklarime më tepër janë demagogjike dhe pak a shumë të veshura me një llojë patriotizmi, sepse gjithnjë mbështetje e kanë Propozimin gjithëpërfshirës për statusin e Kosovës të presidentit Ahtisaari. Sidmos ky propozim është bërë thuaja shahadet për kryeministrin Thaçi.

Udhëheqësit tanë, gjatë kësaj kohe më tepër do të ishte në interes t’ju ofrojnë argumente për pronat tona Përfaqësuesit Civil ndërkombëtar (Eulexit – Piter Fejtit) dhe pranisë ushtarake ndërkombëtare (NATO-s) se sa palës maqedone.

Qeveria e Kosovës, përkatësisht kryeministri do duhej të përqëndrohej te çështjet që duhet trajtuar e që si nëpër gishtërinj i ka përbiruar Presidenti Ahtisaari dhe t’i grumbullojë argumentet, madje edhe duke u ngjitur sëpaku nganjëherë deri në Debeldeh e Stançiq, pikërisht në vendin e ngjarjeve e, jo vetëm nga konferencat e shtypit të thirret gjithnjë në Propozim.

Korigjimi eventual i asaj Marrëveshjeje të 23 shkurtit 2001 të cilën e patën votuar edhe një pjesë e deputetëve shqiptar në Kuvendin e IRJM-së (PDSH)më tepër do të jetë në duart e ndërkombëtarëve sesa në mundësinë e kosovarëve apo në vullnetin e fçinjësisë së mirë nga ana e palës maqedone.

Përndryshe ajo hilja që rrjedh prej legjendës ( në njërin nga variantet) dhe që nuk u zhbë as pas derdhjes së gjakut, fare lehtë mund të mbijetojë edhe mëtutje sepse jorastësisht nuk është lënë dhuratë prej Serbisë.



Gjilan, 28 Mars 2008

Paraqet,Sabri Selmani
Gjermani

[Sabriu]

ASNJË PËLLËMBË TOKË TË KOSOVËS MAQEDONISË!

Krijon pasurinë e juve demarkacion…
A ka menduar Prishtina zyrtare, që nuk është e domosdoshme njohja e shtetit të Kosovës nga Maqedonia, apo janë të vendosur që ta bëjnë një nënshtrim të tillë që t’i pranojnë kushtet që vijnë nga Shkupi zyrtar për njohjen e Republikës së Kosovës. A ka ndonjë logjikë në këtë. Unë personalisht nuk shoh dhe nuk mund të e gjej asnjë logjikë në këtë aspekt. Nëse Shkupi zyrtar është i interesuar të ketë stabilitet në rajon, dhe marrëdhënie të mira shtetërore me Kosovën, si pikë e parë duhet ta njohë zyrtarisht Republikën e Kosovës, pastaj ndoshta do të kishte ardhur në radhë të flitet për demarkacion, edhe pse në të vërtetë aty nuk ka edhe çka të diskutohet, sepse Kosova është njohur ndërkombëtarisht me kufijtë e vetë administrativ, dhe marrëveshjet që ka bërë Shkupi zyrtarë në kohë lufte me Beogradin zyrtarë, thjesht është marrëveshje ilegale dhe e papranueshme. Mirëpo, mua më dhemb se përse Prishtina është kaq e dhënë pas njohjes nga Maqedonia, sepse për sa kohë Maqedonia nuk e njeh shtetin e Kosovës, s’ka stabilizim të brendshëm, s’ka siguri të brendshme dhe të jashtme, sepse Maqedonia është e varur nga biznesmenët e Kosovës, dhe nëse i bëhet një bojkot Maqedonisë nga biznesmenët kosovarë vetëm një muaj, athua si do t’ia kalonte Maqedonia me ekonomi, kur dihet fakti se përfitimet që ka Shkupi nga Kosova, nuk i ka nga asnjë vend tjetër në rajon por edhe më larg.

Shkruan: Gani Abazi

Çfarë të diskutohet për demarkacion? Për çfarë marrëveshje është fjala, dhe mes cilave qendra është bërë ajo marrëveshje? A flet dhe vendosë Beogradi ende për Kosovë, apo fletë Prishtina zyrtare dhe vendosë për politikat e jashtme dhe të brendshme të Kosovës?
Sipas mendimit tim, s’ka çfarë të diskutohet aspak rreth demarkacionit, sepse mes Prishtinë dhe Shkupit nuk është bërë asnjë marrëveshje për demarkacion. Kufijtë e Kosovës dihen edhe botërisht, dhe me këta kufij edhe është njohur shteti i Kosovës, dhe nuk ka thjeshtë se çfarë të flitet. Ka shumë arsye që nuk ka çfarë të diskutohet për demarkacion, dhe ato arsye edhe dihen. Por problemi qëndron në atë se nga arrin Shkupi të e merr atë fuqi që të vejë kushte për njohjen e shtetit të Kosovës. Unë mendojë se Prishtina zyrtare nuk duhet aspak të nxitojë që të e krijojë ndonjë grup punues që do të ulet dhe të diskutohet rreth kësaj teme, sepse thjesht nëse çdo shtet që e ka njohur dhe që vazhdojnë të e njohin Republikën e Kosovës zyrtarisht të fillojnë dhe të kërkojnë nga 2500 hektar, sa do të kishte mbetur Kosova e vogël, apo më mirë të pyes se a do të kishte ekzistuar Kosova?


Tigri i madh dhe tigri i vogël në të dy anët e Kosovës

Për këtë rast Prishtina zyrtare është dashur t’ i fletë shkurt dhe qartë Shkupit zyrtarë se: kjo marrëveshje që është bërë mes Shkupit dhe Beogradit është ilegale dhe nuk diskutohet, sepse asnjë vend nuk e ka të drejtën legjitime të bëjë marrëveshje me shtetet tjera për një shtet tjetër. Dhe në këtë rast Shkupi do të kishte mundur të bënte marrëveshje me Beogradin që t’ ia falë Kragujevcin apo Kraleven Maqedonisë, por jo edhe asnjë pëllëmbë tokë Kosove, sepse ajo tokë është e larë me gjak shqiptarësh, dhe se ajo tokë është e Dabëlldesëve e jo e Beogradit. Por si duket Shkupi zyrtar e ka parë se Prishtina është shumë e interesuar që Maqedonia ta pranojë Republikën e Kosovës se sa të i thotë "Ti po më ven kushte për të më njohur, atëherë mos me njih si shtet zyrtarisht dhe t’ i shikojmë hesapet se si na dalin". Prishtina nuk është e varur aspak nga Maqedonia, sepse ne nuk eksportojmë asgjë përmes Maqedonisë, por është e kundërta se Maqedonia është e varur nga Kosova, dhe kjo është ma e keqja, por edhe e kushtëzon Kosovën. Jam i bindur se sikurse Maqedonia të e kushtëzonte Kosovën se nëse doni njohje zyrtare nga ne duhet që gjuha maqedone dhe flamuri maqedon të jenë simbole shtetëkrijues të Kosovës, Prishtina sigurisht do e pranonte edhe këtë vetëm për të pasur një njohje zyrtare nga Maqedonia,dhe kjo është sinqerisht diç e pakapshme dhe trishtuese.

Unë personalisht nuk pajtohem me idenë se Menduh Thaci me gjestin e tij po e vonon njohjen zyrtare nga Maqedonia për Republikën e Kosovës, por është e kundërta, sepse ai në emër të partisë dhe atyre votuesve që kanë votuar për të i ven kushte qeveris Gruevski, dhe është krejt normale një diç e tillë, dhe në njërën mënyrë ia ka bërë të qartë qeveris Gruevski se një politikë të tillë që është duke e ndjekur sidomos ndaj shqiptarëve mundët të e sjellë një krizë dhe një situatë tensionuese që shumë lehtë mund të kalojë në ekstremitet dhe të përsëritet situata e krijuar në fillimin e viteve 2001-2002, ku Maqedonia u fut në një konflikt të armatosur, dhe nëse kjo politikë dhunuese vazhdon mbi shqiptarët që janë shtetëformues të Maqedonisë, jam shumë i bindur se Maqedonia është në rrugë të mos ekzistimit si shtet, por të futet në pyetje nocioni ndarës i Maqedonisë. Sepse dikur edhe ish-Jugosllavia dhe pastaj vazhdoi edhe Serbia me një politikë të tillë dhunuese mbi shqiptarët e Kosovës, dhe u pa rezultati, dhe një gjë të tillë e ndjek edhe Maqedoninë, dhe shumë letë mundët të mbetet Maqedonia vetëm me pashallëk sa një treg i ushqimit.

Njohja e Republikës së Kosovës bëhet në Shkup nga institucionet e Maqedonisë dhe jo në Prishtinë, dhe kjo çështje është mase e vërtetë, dhe bile as nuk duhet diskutohet. Njohja duhet të bëhet pa kushtëzime, nëse mendohet që në të ardhmen të ketë një fqinjësi të mirë, edhe bashkëpunimi edhe tregtie, dhe të sigurohet një stabilitet rajonal, dhe të frymëzoj fryma demokratike, por nëse mendohet se mundët të kushtëzohen gjërat, atëherë vetvetiu del në sipërfaqe neglizhence, një urrejtje e ulët, një tentativë përdhunimi, dhe shkelje njerëzore, dhe unë mendojë se Maqedonia nuk e ka atë forcë që të e bëjë një gjë të tillë, sepse nuk ka kapacitet as ekonomik e as politikë, sepse Maqedonia e dinë edhe vetë se si është krijuar " shtet fantazmë", shtet artificial, dhe se ish-udhëheqësit e vetë të dikurshëm tash jetojnë në Bullgari dhe kanë nënshtetësi bullgare dhe ndjekin politikë antimaqedone nga atje, dhe nga kjo situatë Maqedonisë i nevojitet të krijojë miqësi me shtetet e rajonit, e aq ma shumë me shqiptarë sepse Maqedonia nuk duhet të harrojë se shqiptarët në Maqedoni janë popull shtetformues, se Shqipëria është shteti i parë që e ka njohur Maqedoninë, dhe se ekonomia e Maqedonisë varët nga Kosova dhe rajoni, dhe shumë ma mirë është të krijosh miq se sa armiq.

Ndërsa Prishtinës zyrtare, sipas mendimit tim nuk i duhet njohja nga Maqedonia, dhe se vjen dita kur Maqedonia do ta lutë Prishtinën për ta pranuar njohjen e sajë, dhe Prishtina ka mundësin e kushtëzimit pastaj, por ne kemi kohë dhe presim, dhe s’ jemi aspak të nevojshëm për një njohje nga Maqedonia, sepse megjithatë ne i dimë pretendimet e Maqedonasve, sepse siç thotë një shprehje e vjetër popullore " me ja fshi ballin del shtet herë ma shka se shkau", dhe te këtillë janë maqedonët.

Shpresë se Prishtina zyrtare do ta refuzojë njohjen me kushtëzime nga Maqedonia, Jam shumë ma me shpresë se Qeveria e Kosovës nuk ia falë asnjë pëllëmbë tokë Kosovës Maqedonisë, se do të ju del "mollë sherri", dhe do t’ju kushtojë shtrenjtë, por nëse edhe janë të interesuar ata që janë në atë grup punues të demarkacionit që të bëhen të mirë ndaj maqedonasve, atëherë le t’ua falin pasurin e patundshme të veten, dhe jo tokat e të tjerëve. Dhe për fund, Qeverisë, mund t’ju them nëse ia falni një milimetër tokë Maqedonisë, nxirrni edhe një ankand tjetër për një Flamur të ri, sepse nuk e ka vlerë harta e Kosovës që është në flamurin shtetëror të tashëm, sepse e humbë kuptimin… mos harroni falni patundshmëritë e juaja private, ndërroni flamurin nëse doni të jeni të mirë me Maqedoninë, , por jo tokën e gjakosur nga luftëtarët shqiptarë, sepse ata nuk dhanë jetën për t’i falë kujt tokën e Kosovës, por duke i mbrojtur mu këta kufi që i kemi.

28.03.2008

[fisniku-student]

Po pse more kosova duhet ti merr parasysh marrveshjet e fshehta Serbi-Macedoni qe jan bere dikur ,pa vullnetin e popullit te atij territori...

Kjo marrveshje per nga ngjajshmeria eshte nje Mini Konferencë e Londres,per kosoven...