Shkrime (Poezi)!!!

[LOGIC]

Çdo ditë luftë mes melaikeve dhe djallit



Për çdo natë kurdisi orën
Që të zgjohem në mëngjes
Me All-llahun të takohem
Ti kërkoj falje e ndjesë

Dhe mu atëherë lufta fillon
Mes melaikeve edhe djallit
Se kush do të ngadhnjejë
Të fitojë titullin e fitimtarit

Tek unë kështu dita fillon
Në kohë të sabahut ora cingrron
Unë nga shtrati ngrihem ngadalë
Ndezi dritën dhe abdest marr

Por djalli afër gati qëndron
Dhe menjëherë shpejt vepron
Thotë mos u ngut, gjumin vazhdo
Se për sabahun ende ka kohë

Unë sa dua që të shtrihem
Melaiket menjëherë në punë vihen
Jo jo më thonë mos u shtri
Me ujë të freskët laj këto sy

Djallin e mallkuar dëshprimi e ka zënë
Hyn më thotë në banjo lai këto dhëmbë
Shfrytëzon mungesën e melaikeve për pak
Dhe më thotë sa shumë të qesin dhëmbët gjak

Unë nga meraku dal në korridor
Atëher melaiket e bëjnë djallin horë
Dhe mua më ofrohen në vesh më pëshpërisin
Fillo merr abdest , mos dëgjo iblisin

Pasi marr abdestin nisem për në xhami
Prap vepron iblisi më thotë falu në shtëpi
Koha është e keqe shi po bie shumë
Fale thotë namazin dhe prap vazhdo me gjumë

Melaiket e Allahut përgjigju më thonë ezanit
Ec shko në xhami e lidhju imamit
Fito sevapet e namazit me xhematë
Dhe dil kërko rriskun mos ubën i ngratë

Kur dal nga xhamia me plot energji
Djallit të mallkuar këmba iu thy
Melaiket e Allahut gjithnji triumfojnë
Për besimtarin e sinqert duat i vazhdojnë.


Adnan Ameti

[The Boy]

Shume e bukur kjo poezia e Burbuqes, qe titullohet "Robereshe e Krijuesit tim", me pelqeu jashtezakonisht shume. MashaAllah, urime........bravo......... selam

[Safka]

Selam Alejkum të gjithëve
shumë poezi të bukura kam lexuar këtu, Zoi ju shpërbleftë
po kyçem edhe unë me një,


QIELLI DHE SHPIRTI IM

Një ditë me të madhe binte shi
Trokiste fort në xhamet e dritares sime
Qielli ishte ngrysur e ish bërë zi
Me mjegulla të turbullta e me plot gjëmime

Disa kjo kohë i mundon
U shkakton brengë dhe shqetësim
Por mua veç më kujton
Sa ngjan me qiellin në ato çaste shpirti im.

Unë bëhem një me qiellin mbi mua
Ai derdh shi, unë ndjenja dhe lot,
Ai duket i nxirë, i ngrysur e i fryrë
Ashtu si shpirti im me mëkate plot.

Me duar të ngritura i drejtohem Zotit tim
Si çdo shpirt që falje pret,
O Zot më lehtëso edhe mua si qielli që lehtësohet nga shiu
Se edhe shpirti im gati sa s’pëlcet.

Ma bëj mua shpirtin si qielli pas shiut,
Të ngrohtë, të gjerë e të lehtë si fletë
Që një ditë, kur të fluturojë në gjerësinë pafund
T’i thonë krejt banorët e tij:
Mirë se vjen o shpirt i mirë, mirë se vjen...

[Safka]

Do të doja ta di…


Do të doja të mos harroj
Se një ditë s’do të jem më,
Vazhdimisht ta kujtoj
Se kjo botë nuk është asgjë.

Një ditë do jem edhe një varr plus,
ApO një kujtim i zbehur në zemrën e dikujt,
Do të doja ta di unë dhe ta dini edhe ju
Një ditë s’do jemi sikur s’kemi qenë kurrë.
.
Po të më thotë dikush
Se do të vijë vdekja edhe pas teje një ditë,
Unë do të përgjigjesha shumë sigurt:
“e di, kjo do të ndodhë padyshim.”

E di?
A thua vallë këtë e di?
I kthehem vetes sinqerisht,
Ul kokën e dëshpëruar nga e vërteta
Se unë e di, por e harroj njëkohësisht,
Apo më mirë të them
E harroj vazhdimisht...

[shkodranja.1]

C'mendon kur sheh tek une?
Dike te lire apo dike nen dhune?
Shume njerez me sy te zgurdulluar
habiten kur sme shohin me floke leshuar
Disa mendojne se jam e shternguar e pa fat
Disa me shohin si te cunguar e te paedukate
Ata jane te lumtur qe nuk jane me ferexhe
Sepse shijojne "lirine" e pafre
Per mua liri nuk eshte fjala qe ata shqiptojne
Duke pershkruar grate llafazane qe me to abozojne
Ata mendojne se une nuk kam opinione,mendime
Por besojne se mbi mua merren vendime
Nen hijen e droges ata me shikojne
Dhe mua lotet nga syte me pikojne
Jo sepse ndihem e perqeshur,e ngrate
Porse njerezit injorojne Zotin Famelarte
Ne diten e gjykimit do te ndjehen te turperuar
Sepse kan ndjekur epshin e shfrenuar
Ndoshta djemt nuk mendojne se jam peri
Por un posedoj te brendhmen bukuri
Sepse nuk lejoj veten te jem marionete
Qe djemte te bejne me mua ate qe duan vete
Njerezit e vertete mendimet peshojne
Ndersa njerezit e pavlere nga pas te veshtrojne
Ndersa te tjere qetesia dhe lumturia ime i grishin
Thelle ne mendjet e tyre si mua deshirojne te ishin
Ne kemi fuqin te ndjekim te drejten
Edhe sikur do te na duhet te luftojme gjth jeten
Dhe kur njerezit tju pyesin c'eshte per ju shamia
Thjeshte pergjigjuni
Eshte per ne "shpetimi dhe lumturia"

[The_Capital]

Poezi per Pejgamberin a.s

Jetim ti linde dhe i tille u rrite edukove njerez, megjithese shkrim nuk dite.

Tek ti merrnin mesime Qe kur ishe i ri, Tek ti linin thesaret Se kishe besnikeri.

Kur arrite te dyzetat Dihet mire se cfare ndodhi Allahu i madheruar Pejgamber ty te zgjodhi

Te ofruan ty pushetet Por kete e refuzove Te premtuan pasuri perseri ti se pranove.

Me pas shume u torturove Nga vendlindja u largove Por edhe atje ku shkove Thirrjen tende se harrove.

Ne Medine u vendose Nje xhami atje ndertove Thirre njerezit ne besim Edhe kurre nuk u dorezove

Kurre nuk the se u lodha Gjithmone njerezit keshillove Ne Islam i vellazerove. Rrugen e drejte ju mesove

Bere njerezit qe te njohin Allahun e Madheruar I bere ata qe te kuptonin Qellimin pse jane krijuar.

I tregove mbare botes Se nje i bardhe dhe nje i zi Nuk kane asnje ndryshim Perveq se ne devotshmeri.

Nuk ndertove grada?ela As organe te pajtimit Por ndertove per te tere Ndertesen e bukur te besimit.

Kjo keshtjelle qe ti ndertove Sprishet prej shiut as prej dimrit Ajo do te jete ne kembe Deri ne diten e gjykimit.

Keshtjella qe ti ndertove Nuk eshte prone e padishahut Por ne te do te valevitet Flamuri i njehsimit te Allahut."

[uvejsa]

JAM DËSHMITAR!

Unë jam biri i Ademit që vij në tokë me amanetin që s’e mbanë as toka.
Dallohem nga katërkëmbëshi, prandaj kam duar që i ngris drejt qiellit,
Por, nuk i lutem qiellit, sepse atë që bartë gjoksi im, nuk e bartin shtatë qiejt.
Nuk kënaqem pse e shëtis bjeshkën pëllëmbë për pëllëmbë,

Sepse më shumë më joshë miniera që gjendet në bjeshkë.
Nuk më duhet të arrij në Hënë, nëse nuk arrij në zemrën time.
Nuk dua t’i gëzohem fatit as t’i pikëllohem fatkeqësisë,
Sepse të dyja janë të përkohshme dhe përfundojnë te i Pafundmi.

Jam lënduar për ta kuptuar se dhimbja është për të gjallët.
Jam sëmurë për ta kuptuar se ilaçi nuk ka vlerë pa sëmundjen.
Kam qarë për ta kuptuar se loti që del nuk I kthehet kurrë më syrit.
Kam buzqeshur për ta kuptuar se shtazëve u mungon buzëqeshja.
Kam folur për ta kuptuar se heshtja nuk ka kuptim pa fjalët.
Kam pyetur për ta kuptuar se nuk ka pyetje të paarsyeshme, vetëm përgjigjet janë të tilla.
Prandaj, i kam dëbuar ata që me përgjigjet e tyre m’i ndreqin vetullat e m’i vrasin sytë.
Në këtë zemër nuk ka vend për urrejtje ndaj të paditurve, por ndaj paditurisë.
Sepse, unë jam biri i Ademit që më janë mësuar të gjithë emrat.

Shpirti im ka çmimin e të gjitha përuljeve të engjëjve.
Ulja e çmimit për shpirtin tim kushton më shtrenjtë se toka dhe qiejt.
Sepse toka dhe qiejt u krijuan për mua.
Toka nuk hidhërohet nëse njerëzit nuk mbjellin,
por nëse nuk mbjellin, njerëzit do të vdesin nga uria.
Qielli nuk hidhërohet nëse njerëzit nuk freskohen me ujin e zbritur,
Por nëse nuk freskohen, njerëzit do të digjen nga etja.
Unë jam biri i Ademit që nuk e krijova as urinë e as ushqimin, as ujin e as etjen,
por jam dëshmitar i të gjithave.

Prandaj, jetoj për të dëshmuar se gjithçka nuk është E vërteta por E Vërteta është Gjithçka.

[uvejsa]

...U NDA HANA!

Një njeri vdes, shumë të tjerë qajnë! Pse?! Jo pse vdiq, por pse u ndanë. Vdekja nuk do të kishte dhimbje sikur të mos ishte ndarja. E çfarë ndarje mund të jetë ajo që njëkohësisht është edhe takim?!

Ata që ecën në Rrugën e të Dashurit të tyre, thanë se dashuria nuk shtohet me takimin, as nuk pakësohet me ndarjen. Ata u ndanë për të qenë të bashkuar. Ata u vetmuan për të mos e ndier vetminë. A ka njeri më të vetmuar se Ibrahimi i hedhur në flakët e zjarrit? A ka njeri më të vetmuar se Haxherja me Ismailin e vogël në mes të shkretinës?

A ka njeri më të vetmuar se Jusufi në fund të pusit? A ka njeri më të vetmuar se Musai i vogël në mes të detit të madh? A ka njeri më të vetmuar se Junusi në gojën e peshkut? A ka, më thuaj, a ka njeri më të vetmuar se Merjemja e kapluar nga dhimbjet nën trungun e thatë të hurmës, duke pritur ardhjen e Isait?
Në qiellin e dynjasë nuk ka më shumë se një hanë. Ajo hanë u nda në dy pjesë për njeriun më të vetmuar mes tokës dhe qiejve. Ai është më i vetmuar se të gjitha zemrat në dynja, por kurrë vetminë nuk e ka ndier. S’ka as nanë, as babë! Është rritur pa përqafimin e tyre por vetë është më i afërt se përqafimi. Aty ku rri ai, s’ka dritë se ai është vetë Kandili Ndriçues. Nuk lexon libra se ai është vetë Libri i Gjallë i Jetës. Nuk zbulon fshehtësitë e jetës se ai është vetë Roja e Fshehtësive. Ai që mësohet njëherë me praninë e tij, në mungesë të tij, fjalët i vdesin në buzë e dynjaja i ngushtohet. Një trung hurme njëherë përjetoi afërsinë e tij dhe kur ai u largua, trungu lotoi. Po t’mos i afrohej përsëri, dynjaja do të notonte në lotë. Trungu qau, por jo edhe zemrat e vdekura në trupat e gjallë. Zemrat që nuk qajnë për ndarjen nuk mallëngjehen as për takimin.

Zemrat e gjalla atë e duan edhe pa e parë. Ai është udhëtari i Hixhretit që braktis vendlindjen e tij sepse gjaku nuk guxon të pikojë aty ku buron uji i Zemzemit. Ai është luftëtari që lufton kundër luftës. Ai është udhëtari i Israsë që niset nga toka. Ai është udhëtari i Miraxhit që kthehet nga qiejt. Duke pëshpëritur fjalët e tij, lutësi bëhet lutje. Fjalët e tij nuk janë nga kjo botë, por bota është krijuar për fjalët e tij. Në gjoksin e tij është shkruar fillimi dhe fundi sepse ai është udhëtari i Pafundësisë. Ai i mbyllë sytë po zemra e tij nuk fle. Ai është Muhamedi në shpellën Hira. Nëse nuk e do errësirën, futu në shpellën e tij. Sa më shumë të vetmohesh në shpellën e tij, aq më pak do ta ndjesh vetminë. Sa më shumë të hysh në thellësinë e shpellës së tij, aq më shumë do të gjesh dritë. E kur zemra e gjen dritën, e ndjen se errësira ka qenë ekzistencë e rreme. Epo, si do të ekzistonte errësira sikur të mos të mos ishte Drita dhe si do ta gjenim Dritën po të mos ishte errësira?!...
Futu në shpellën e Muhamedit dhe lexo! Çfarë të lexosh? Lexoje veten! Lexoje mishin, gjakun dhe fymëmarrjen tënde! Lexoje ujin e lumit që derdhet në det por nuk ia ndërron shijen ujit të detit. Atëherë, e kupton pse deti nuk e kthen mbrapsht asnjë lumë.
Shpella nuk vjen tek ti, por ti shko tek ajo sepse ty të ze shpella, e jo e kundërta. Futu në Hirën e Muhamedit që ta ndjesh se vdekja nuk është vetëm ndarje por edhe takim, që vetmimi nuk është veç vetmi por edhe shoqërim, që fundi nuk është vetëm fund por edhe fillim.



E kaluara është veç kujtesë, e ardhmja është veç pritje! E e tashmja? E tashmja është koha kur duhet të vdesësh para se të vdesësh. Kohën nuk mund ta ndalësh, por mund të mos e humbasësh! Futu në shpellën e tij, para se dielli të ketë lindur në perëndim! Hana u nda në të kaluarën dhe kjo është veç kujtesë, dielli në të ardhmen do të lindet në perëndim, dhe kjo është veç pritje. E tash, hyr në Hirën e Muhamedit tonë, që e kaluara dhe e ardhmja të bëhen e tashmja jonë! Mirupafshim “Atë Ditë, kur Ne e palosim qiellin, sikur palosja e fletëve në libër. Ashtu siç e filluam krijimin e parë, do ta përsërisim atë...” (Kuran 21/104).

[The Boy]

Bukur..........

[uvejsa]

Ti, ata dhe Allahu



Nëse je i dashur, njerëzit mund t’ju akuzojnë si egoist.
Bëhu i dashur, sidoqoftë!

Njerëzit janë shpesh të paarsyeshëm, të palogjikshëm dhe egocentrikë.
Fali ata, sidoqoftë!

Nëse je i suksesshëm, do t’i gjesh disa shokë jobesnikë dhe disa armiq të vërtetë.
Arrij suksese, sidoqoftë!

Nëse je i ndershëm dhe i sinqertë, njerëzit mund t’ju mashtrojnë.
Bëhu i ndershëm dhe i sinqertë, sidoqoftë!

Atë që e ndërton me vite, dikush mund ta shkatërrojë brenda natës.
Ndërto, sidoqoftë!

Nëse gjen paqe dhe lumturi, ata mund të bëhen xhelozë.
Bëhu i lumtur, sidoqoftë!

Të mirën që e bën sot, njerëzit shpesh do ta harrojnë nesër.
Bëj të mira, sidoqoftë!

Jepi botës më të mirën që ke, edhe nëse kurrë nuk është mjaft.
Jepi botës më të mirën që ke, sidoqoftë!

Në analizat përfundimtare ti e kupton se e tëra është mes teje dhe Allahut. Kurrë nuk ka qenë mes teje dhe atyre. S’ka rëndësi nëse rezultati nuk është siç e keni pritur ose siç keni dëshiruar, sepse Allahu do ta sheh, gjykojë dhe shpërblejë, inshaAllah! Ne ndihmojmë, japim, duam, kujdesemi, ndajmë, falim, etj., për hir të Allahut. Qëllimet tona duhet gjithmonë të jenë për hir të Allahut dhe kënaqësisë së Tij. InshaAllah!


... Pastaj, çfarëdo që bëjnë ose thonë ata nuk do t’ju përulë, inshaAllah, sepse ka qenë për Allahun sidoqoftë...