Shkrime (Poezi)!!!

[ganimet]

Kush ishe ti edhe nje here!!?

ka kaluar koha e shpatav .Behu i arsyshem se njeriut nuk i hahet mishi po fjala e tij esht mjalt e ar, dhe dhe e kak. jom tuja mare qefin forumit ,shqipotarve edhe kosovarve....Kure njeriu si pelqe muzika as vallen se luan.

[uvejsa]

O MUHAMMED A.S


U gëzua mbarë njerzia
ndërroi pamjen tërë gjithësija
ah,sa bukur shkëlqen Dielli
atë ditë që lindi Muhammedi.

All-llahu të zgjodhi ty,
Pejgamber të dërgoi
me shumë emra të bukur
njerzia ty të cilësoi.

Besnik i sinqertë,i moralshëm
të gjithë kështu të njihnin,
Zemra u qetësohej
kur me ty ata flisnin.

Ti je thesari i jetesës
Ti je lumë i gjithë shpresës,
Ti je shembull për nejrëzinë
Ti je dritë për gjithësinë.

Ah sikur të kisha parë
asgjë në botë nuk do doja
ah sikur me ty të kisha biseduar
besimin tim ta forcoja

Për ty lapsi ndërpritet
të flasë për ty muslimani nuk mërzitet
të respektojmë edhe pse s`të shohim
cilësitë e tua bukur i njohim.

Paqe dhe Selam te dergojme
bashke me kete edhe te premtojme
qe rrugen tende do t'a pasojme
o Pejgamber i Derguari jone.

[uvejsa]

Çfarë më mësoi jeta nën hijen e besimit


Mësova se mendja është si ara, ku çdo ide që e mendojmë për një kohë të gjatë është njësoj si ujitja. S'ka dyshim se do të korrim vetëm atë që kemi mbjellë nga mendimet tona pozitive ose negative.

Mësova se në shkollë dhe në universitet mësojmë gjëra, pastaj ballafaqohemi me provime; kurse në jetë ballafaqohemi me provime, pastaj mësojmë gjëra.

Mësova se një bisedë e thjeshtë apo dialog i shkurtër me një njeri të urtë është si të studiosh një muaj.

Mësova se nuk është me rëndësi për ty se ku gjendesh tani, por me rëndësi është se për ku je nisur të shkosh.

Mësova se më mirë është për njeriun të ecë si breshkë në rrugën e vërtetë, sesa si një dre në rrugën e gabuar.

Mësova se shpesh humbja e betejës të mëson se si fitohet lufta.

Mësova se ekzistojnë shumë njerëz që kërkojnë dituri, por prej tyre pak janë të kulturuar.

Mësova se çelësi i dështimit është të mundosh kënaqjen e çdo personi që njeh.

Mësova se nuk duhet ta matësh veten me atë që ke arritur deri tani, por duhet ta matësh me atë që duhet të arrish në të ardhmen, duke krahasuar aftësitë e tua.

Mësova se njerëzit që më së shumti na dëmtojnë janë personat që u kemi dhënë gjithë besimin tonë, për arsye se, me njohjen e fshehtësive tona, ata i përdorin kundër nesh atëherë kur ne kemi mospajtim me ta, e kjo padyshim është tradhti.


Mësova se suksesi nuk është gjithçka, por ajo që kërkohet është dëshira për sukses.

Mësova se jeta i ngjan një ndeshjeje boksi, ku me rëndësi nuk është nëse i ke humbur të gjitha raundet, por e gjithë ajo që kërkohet prej teje është ta rrëzosh kundërshtarin me një goditje të fuqishme në disa sekonda dhe kështu të dalësh fitues.

Mësova se nëse njeriu dëshiron të ketë sukses, atëherë duhet të largohet nga personat që janë pesimistë, negativë, të mërishëm..., për shkak se nëse jemi larg tyre, konsiderohet më pak e dëmshme sesa po të jenë me ne. Pesimizmi, negativiteti, mëria (hasedi) janë sëmundje shkatërruese si kolera.

Mësova se ai që fiton një milion (euro) në vit nuk punon 1000 herë më shumë se ai që fiton 1000 (euro) në vit, fshehtësia është se si i punon mendja.

Mësova se personat e suksesshëm marrin vendime me shpejtësi dhe i ndryshojnë me ngadalësi, kurse personat e dështuar marrin vendime me ngadalësi dhe i ndryshojnë me shpejtësi.

Mësova se çdo gjë që shohim është e madhërishme në jetë, duke filluar nga ideja e çdo fillimi të vogël.

Mësova se çdoherë ekziston një rrugë më e mirë për të kryer një punë, ndërsa gjetja e saj është e domosdoshme.

Mësova se më mirë është për njeriun që të pendohet për atë që ka bërë, se të vajtojë për atë që nuk e ka bërë.

Mësova se puna e mirë është shumë më e vlefshme se fjala e mirë.

Mësova se njerëzit harrojnë shpejtësinë me të cilën e kryejnë punën, mirëpo kujtojnë formën e saj.

Mësova se njeriu nuk mund të jetë përparimtar përderisa të mos provojë gjërat me të cilat nuk është mësuar (të pazakonshmet).

Mësova se dështuesit gjithmonë thonë se suksesi është vetëm fat.

Mësova se pa vështirësi nuk ka realizim të ambicieve.

Mësova se njohuria nuk konsiderohet fuqi në kohën e shpejtësive, të internetit dhe të kompjuterit, por praktikimi i njohurive është fuqi.

Mësova se fati në jetë është një pikë që lidhet me parapërgatitjen e mirë dhe shansin që vjen.

Mësova se dështimi nuk është gjëja më e keqe në këtë botë, por dështim i vërtetë është të mos provojmë fare.

Mësova se ekzistojnë disa njerëz që notojnë në drejtim të anijes e disa të tjerë e humbin kohën duke e pritur atë.

Mësova se ekzistojnë dy mënyra për të pasur një ndërtesë të lartë; ose të shkatërrosh të gjitha ndërtesat që ke afër, ose të ndërtosh më të lartën nga të tjerët- zgjidh gjithmonë të dytën.

Mësova se njeriu nuk shkatërrohet kur humb, por kur tërhiqet.

Mësova se në këtë jetë nuk arrihet diçka e madhe pa vullnet


Mësova se ai që fiton është ai që është më i qëndrueshëm dhe që ka durim.

Mësova se buzëqeshja do të thotë shumë, por nuk na shpenzon asgjë.

Mësova se të gjitha zbulimet që i shohim tani, para se te zbulohen janë konsideruar si të pamundura.

Mësova se shikimi i gjërave të thjeshta, që shumica e njerëzve zakonisht i konsiderojnë si të pavlera, i bën disa njerëz të pasur.

Mësova se nëse kalon kohë të këndshme duke luajtur, atëherë ti je fituesi, edhe nëse ke humbur me rezultat.

Mësova se arma më e suksesshme që ka njeriu është koha dhe durimi.

Mësova se njeriu nuk duhet të mundohet të jetë njeri i suksesshëm, por të mundohet për të qenë njeri që ka vlerë, e pas kësaj suksesi vjen vetë.

[Lulzim7]

Historiani i famshëm, Lamartini, duke folur për thelbin e madhështisë njerëzore, ka thënë:

"Nëse madhështia e qëllimit, mjetet e pakta dhe rezultatet mahnitëse janë tri kriteret e gjenisë njerëzore, atëherë, kush do të guxonte ta krahasonte ndonjë njeri të madh të historisë së sotme me Muhamedin?

[uvejsa]

Mëso gjuhën e faljes



“..le t’i falin ata dhe të mos ua marrin për keq. Vallë a nuk doni që t’ju falë Allahu? Allahu është Falës e Mëshirëplotë.” (Kur'an)

Allahu të mëshiroftë, mëso gjuhën e faljes!
Allahu të forcoftë, shijo kënaqësinë e faljes!
Allahu të udhëzoftë, ji afër Allahut me falje!
Allahu të nderoftë, njëra nga dyert e krenarisë është falja!
Allahu të ndihmoftë, përqendroje veten në falje.

Vëlla dhe motër!

Siguroje veten në hapësirat e faljes duke i falur të gjithë, duke i lënë veprimet e tyre jo të mira, se kështu e pengon të keqen. Falësi është më afër Allahut dhe afër njerëzve.
Ai i cili do shpërblim, ngrohtësi, kujtim të mirë, le të jetë i durueshëm, ta durojë të hidhurën, të vizitojë kur nuk vizitohet, të japë kur nuk i jepet, të jetë i butë me të paditurin, të falë kur i bëhet zullum.

Imam Shafiu thotë:

Pasi kam falur, nuk kam urryer askënd,
Kështu nga brengat armiqësore u qetësova.
E përshëndes armikun kur e takoj,
Të keqen me përshëndetje e pengoj.

“..edhe kur janë në vështirësi, e mposhtin zemërimin dhe ua falin fajet njerëzve. Allahu i do bamirësit.” (Kur'an)

[uvejsa]

Mposhtja e zemërimit



Arti i bashkimit të zemrave është trashëgimi profetike. I Dërguari Muhamed, lavdërimi dhe shpëtimi i Allahut qofshin mbi të, gjatë thirrjes së tij e kultivoi këtë lloj arti. Në vazhdim do të ndajmë disa porosi në lidhje me këtë çështje.
Allahu i Lartësuar në librin e Tij na e kujton bazat e këtij arti dhe gjithashtu edhe praktika e të Dërguarit të Allahut dëshmon për këtë gjë. Allahu thotë:

وَالْكَاظِمِينَ الْغَيْظَ وَالْعَافِينَ عَنِ النَّاسِ وَاللّهُ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ

“...e mposhtin zemërimin dhe ua falin fajet njerëzve. Allahu i do bamirësit.”


Nga ajeti i shënuar mësojmë tre nivele të rëndësishme:
1. Kur dikush të bën keq, sidomos në këto kohë kur ka humbur mirësjellja, mposhte, shtype, përballoje zemërimin. Mos lejo shfaqjen e pakënaqësisë në vendtubime. Fjala e Allahut thotë: “...e mposhtin zemërimin”.

2. Pasi e realizon veprimin e parë, e përballon zemërimin, shkon dhe i thua keqdashësit: “Allahu të faltë”. Allahu thotë: “dhe ua falin fajet njerëzve.”

3. Ky nivel është më i larti, pasi shkon dhe e viziton keqbërësin, e përshëndet dhe i dhuron diçka. Allahu i Lartësuar thotë: “Allahu i do bamirësit.”

Nga historia mësojmë për ngjarjen e shërbëtorit të kalifit Harun Er-Reshid. Shërbëtorit i rrëshqiti nga dora ena me ujë të nxehtë dhe i ra kalifit në kokë. U hidhërua Haruni Er-Reshidi dhe iu kthye shërbëtorit, ndërsa shërbëtori (i lexoi fjalën e Allahut) i tha: “...e mposhtin zemërimin”.
Harun Er-Reshidi i tha: “Po përmbahem nga hidhërimi.”
Shërbëtori i tha: “...dhe ua falin fajet njerëzve.”
Harun Er-Reshidi i tha: “Ta fala gabimin.”
Shërbëtori i tha: “Allahu i do bamirësit.”
Harun Er-Reshidi i tha: “Mund të shkosh, tani je i lirë dhe këtë e bëj për hir të Allahut.” (Ali Imran , 134).
[/B]

[fisniku-student]

Xhamia


Një shtepi plotë freski
Një vend qe ofron miqësi
Me dyer te hapura per udhëzim
Që ofron mundesi per pendim

E bukur gjithnjë nga jashtë e brenda
Që zbutë dhe ndryshon shumë zemra
Rrallë e zbrazur dhe e shpesh e mbushur
Një vend keshillimi me strukturë te bukur

5 herë në ditë me buzëqeshje më therret
Më ofron prehje shpirti dhe me mirësjellje më mirëpret
Te renditur sebashku rend e rend
Duke adhuruar Zotin, jemi me të mirët në vend

Kur shkojë dhe keshillohem në Xhami
Me shtohet oreksi per dituri
Kur më deshpron dhe më lodhë jeta
Shkojë në Xhami dhe më forcon e verteta

Mbushur me lutje dhe mëshirë
Si nje vend mundësie per tu ndjerë mirë
Me zemra te mbushura plotë shpresë
Në xhami besimtari kërkonë ndjesë

Të gezuar dhe të hareshëm
Falenderojmë Zotin, në menyrë të këndshem
Per te mirat dhe begatit e Tij
Falenderojmë Zotin dhe te derguarin e Tij

[fisniku-student]

Shoku im

Tek ti gjeta buzëqeshjen
Tek ti konsultova qështjen
Më perkrahe në halle dhe vështirësi
Derisa te tjerët më shifnin me koprraci

Me ty e morra forcën
Njofa sinqeritetin dhe e kuptova botën
Në ty gjendej besimi
Dhe tek ti realizohej premtimi

Me keshillat tua, nderrova pamjen
U bera i pasur dhe largova skamjen
Me sygjerimet tua, ecja ditën
Duke u lutur per ty, përfundoja natën

Më dhurove moralin me qmimin me të lirë
Për ta jetuar një jetë , ska qysh më të mirë
Falenderojë Zotin per shokët e mi
Që më këshilluan te falem dhe të shkojë në Xhami

Të keshë shokun e mirë
Ke një pasuri, qe nuk paguhet me lirë
Te keshë shokun që për të mirë të këshillonë
Ke një jetë të bukur, qe vetë Zoti ta premton.

[fisniku-student]

KOHA

E artë, kur e kerkonë
Dhe e gjatë, kur nuk te nevoitet
E shkurtë, kur vleren e saj nuk e qmonë
Dhe vrastare kur shpresa të venitet

Me sekonda behet minuti
Dhe në të qintat e saj vjenë sekundi
Me minuta ndertohet ora
Vjen koha e dimrit, kur na bjen edhe bora

Kalojnë vite dhe plaket mosha
Më iku koha dhe akoma s'vendosa
Me muaj qendisen vitet
Rreth e rrotull me katër stinet

Isha i ri dhe tash jam plakë
Shumë vuajta e u gëzova pakë
Jetova, jetova derisa me erdh vdekja
Duke besuar në Zot ishte kryendjenja

[fisniku-student]

Mos më lerë oj Nënë !

Q'të pengoj nëse jetojë
Sa herë ëndërroj të të perqafojë
Pse nuk po mundem të buzqeshi kur deshirojë
Enderrojë qe nuk po mundem te fluturojë

Sa fort merzitem kur nuk te kam
Te gjithë më thonë pse nuk po han
Vall moj nënë je e lumtur që më braktise
Ndoshta nuk ke dashur qe te behem hise

Vall moj nënë ke qen femijë ndonjëher
Ke qendru e vetme kurrnjeher
Mesiguri dikush të ka ofruar preher
Dhe pastaj e vetme nuk je ndjer

Qaj,qaj,qaj!
Me lot sytë po i laj
Nuk edi pse ? nuk kam faj!
Vetëm e di, se nuk kam nënë,dhe po qaj

Po ndihem e vetme si kurr ndonjeher
Nuk po di kënd ta quaj nënë
Nuk e kam parë asnjëher
Vetem me ka dhënë jetë ,dhe me ka lërë

Nata po më friksonë
Vetëmia po me shqetesonë
Errësira po me kaplonë
Kerkojë ngrohtesi por askush nuk me dhuronë
Kur flej askush nuk po me mbulonë
Jam e uritur por askush nuk me degjon
Se kam nenen qe te me ledhaton

Batania e vetme me është bere hëna
Po me ngrohë me rrezet e lëna
Per te më ngushlluar
Se më ka braktisur nëna