Gjokset

[Dita]

Gjokset



Monologun e mëposhtëm udhëtari e zhvilloi para pasqyrës së dhomës së gjumit në hotelin e vetëm të qytetit ku ka zbritur prej disa ditësh.

“Më duhen disa gjokse miq, se ju nuk e dini, po që prej disa kohësh jam vënë në qendër të vëmendjes. Sipas vendit do më duhet të bëj kuvendin. Ndaj sa më shpejt të jetë e mundur, më duhet të arrij të pronësoj disa gjokse.
Një më duhet të josh miq, më duhet të jetë i gjerë, i mirëformuar, se më duhet të përfshij aty sa më shumë prej tyre.
Një tjetër më duhet i veshur me mburojë, i ngurtë apo i hekurt mundësisht, gjoks të cilit do t’i duhet të përballojë pushkatimet, goditjet, pickimet, gudulisjet.
Gudulisjet e ca milingonave me kanë shqetësuar kohët e fundit, edhe krruajtjet prej disa pleshtave, ca grera më pickuan, por shpëtova nga sulmi duke u mbuluar me gjoksin e marrë hua nga një miku im, është një nga ata që i kam bërë për vete e tani po kërkoj për gjoksin numër një ku ta përfshij njëherë e mirë.
Një i tretë më duhet për të festuar arritjet. Vrimën duke e goditur atij kam të drejtë t’ia bëj vetëm unë.
Se harrova, më duhet edhe një i katërt me formë akoma të paplotësuar, mundësisht elastike. Kam frikë nga Don Kishotët që mund të kthehen në milingona e më pas me shpatë fjalësh të luftojnë boshësinë. Jo se janë të shumtë, por kam dëgjuar se të tillë qarkullojnë edhe në mjediset që unë frekuentoj. Këto qënie filozofike akoma nuk i kam zbërthyer, ndaj për t’u imunizuar më duhet edhe ky gjoks i katërt, një orë e më parë.”

Pasi e mbaroi batarenë e mëngjesit para pasqyrës udhëtari vendosi të zbresë në sallën e hotelit ku serviren vaktet e ngrënies. Pasi u ngjesh me një sërë produktesh që të mos ketë nevojë të ndalë nëpër restorantet në të cilat ka frikë se mos merr ndonjë sëmundje, u nis me një valixhe të vogël biznesmeni në dorë, për t’i dhënë sa më shumë hije kostumit të errët e pardesysë të modës. I duhet të informohet për gjokset e nëse mundet të arrijë të mbarojë punë. I kanë thënë se në këtë qytet mund të gjejë gjokset që kërkon e mbi të gjitha në përmasat ideale. Në fund të rrugës që po shkel vë re re një plak me flokë të thinjur, të mbështetur mbi një shkop pleqërie. Duke iu afruar arrin të shquaje një fytyrë të lodhur, por të mbajtur mirë. E pyet:

-Zotëri, a mund të më ndihmoni?
-Patjetër. Çfarë ju nevojitet?
-Oh, kërkoj një dyqan, butikë, një mapo a diçka të ngjashme për të blerë disa gjokse. A mund të më tregoni ku e gjej një të tillë?
-Gjokse??? (Zotëria shpërthen në gaz)...Këto mund t’i gjeni në një klub nate, një tjetër vend nuk do të dija...hahaha.
-Po dyqan armatimesh, municionesh e të tjera produktesh lufte ku mundem të gjej?
-Ah, qyteti ynë është shpallur me ligj si pacifist (për të mos u ndeshur me sulme u vendos të mos ishte as i majtë, as i djathtë). Por ne kemi dyqane për mjete të tjera, më të shumtën bujqësore, megjithëse këtu nuk gjen ndonjë copë fushë...Ja, shikoni, edhe shtëpitë e pallatet ngjajnë sikur janë duke rrëshkitur. Që të mos zgjatem, ju këshilloj të vizitoni dyqanin “Kazma, lopata, pushka dhe eskavatori”, aty do të gjeni derman. Pushkët duhen për të mbrojtur pronat lum miku, se ne e kemi çdo parcelë tokë me nga tre pronarë.

Udhëtari përkulet në shenjë falenderimi dhe vazhdon rrugën në drejtimin që i dha plaku thinjosh. Hapa të rëndë në qytetin pacifist deri kur tringëllin zilja tek porta e dyqanit në fjalë.

-Mirdita!
-Mirdita zotëri! Si mundem t’ju shërbej?
-Zonjushë, kam nevojë për disa gjokse.

Zonjusha, çuditërisht jo e habitur, i mbërthen sytë dhe me zë gati lutës i përgjigjet:

-Urdhëroni brenda zotëri, urdhëroni në botën tonë të gjokseve. Unë e di se çfarë po kërkoni, e kuptoj nga aroma e trupit tuaj, ju jeni në qendër të vëmendjes.

Udhëtari buzëqesh dhe ia ndjek hapat e lehtë nën këmbët imcake. Korridor pas korridori, tunel pas tuneli, (sikur është futur në një labirint i ngjan vetja), më në fund i afrohen një dhome të ndriçuar. Zonjusha zëashpër e vështron ëmbël dhe e fton të hyjë brenda, duke mbajtur derën gjysmëhapur e duke u lëkundur paksa poshtë veshjeve turbulluese. Poshtë ngushtësisë së rrobave gjoksi i zonjushëzës duket se po shpërthen.

-Urdhëroni zotëri, - thotë e largohet ashtu imcake drejt sallonit të pritjes së dyqanit “Kazma, lopata, pushka dhe ekskavatori”.

-Po ju prisnim – i drejtohen katër burra, prej gjokseve të të cilëve i bëhet se buron e njëjta aromë që po e ndjen në hundë që prej kohës kur është vënë në qendër të vëmendjes.
-Unë jam gjoksi i miqve, i dashuri.
-Unë i armiqve, i hekurti.
-Unë i vrimës së grushtimit.
-Unë ai i paformi, demagogu.
-Mirëse ju gjeta miq, - vazhdon udhëtari, duke përkulur kryet në shenjë respekti.

Tokje duarsh. Atmosferë e mbytur me tym cigareje, por udhëtari e ndjen si thellësisht mikpritëse.

Pas disa orësh bisedimesh, ndahen me premtimin se katër gjokset do të nisen me postë në adresën e tij në një kuti me mbishkrimin “Kazma, lopata dhe një ekskavator për hapjen e themeleve të botës së re.” Brenda në përmbajtje miqtë i garantojnë se do të gjejë katër pushkë në formë gjoksesh, gjithashtu dhe një udhëzues për përdorimin e tyre me vend.
Miqtë i vënë re në sy shqetësimin në lidhje me vonesën e paketës, për arsye se gjoksi i demagogut do të kushtojë kohë në mbledhjen e të gjitha copave që i janë shpërndarë lart e poshtë në mashtrim e sipër. Në vend të tij, për t’i siguruar një udhëtim e rikthim të qetë në vendin prej nga është shkulur e ka ardhur, i japin me vete një gjoks të përdorur diplomati, një fjalor politikani e një shirit me regjistrimin e të gjithë bashkësive bosh të mundshme. Të paktën deri në mbërritjen e shpëtimit të ketë mundësinë të mjaftohet me ndihmën e shpejtë.

Tokje duarsh, përkulje kryesh në formë respekti dhe përshëndoshjet e rastit.

Pasi miku largohet nga dyqani i qytetit pacifist, në dhomën e mbytur prej tymit të duhanit nis një diskutim i zjarrtë mbi gjokset, milingonat, Don Kishotët, shtyllat kurrizore, diskutim që degëzohet e stërzgjatet, por katër pjesmarrësit lëvizin brenda një emëruesi të përbashkët, tek domosdoshmëria e ekzistencës së ca tipave si puna e këtij të ardhurit të kësaj dite. Mjaftonte të mendoje për të mirat që sillte ai, përfshirjen e kushedi sesa miqve të tjerë brenda gjoksit të parë, eliminimin e sa të padëshiruarve në të dytin, mashtrimin e sa të tjerëve me të katërtin e festimin e gjithçkaje me të tretin. Ata të katërt del se do të shndërrohen në mbretërit e një nënbote e ai miku i kësaj dite në një vegël të tyre. Po sa tipa si ky i sotshmi ka bota, e sa nënbotë përfshin bota që njihet sot?! Përfitimi ekonomik del për të gjithë, kushedi se sa vende të reja pune, sa biznese e sa dyqane me tituj kazmash, lopatash, pushkësh e eskavatorësh.
Sa gjigande! Sidoqoftë të fituarit e padiskutueshëm të kësaj dite dolën ata të katërt, të paktën në njërën prej këtyre nënbotëve arritën të shtijnë në dorë parinë. E kjo është ajo që ka rëndësi.



26 nëntor – 5 dhjetor 2002

[dikeafajtore]

Kur nje 22-vjecare ka nje konceptim kaq thjeshtesisht te FTOHTE, duhet besuar se dimri ka kohe qe ka mbeshtjelle mendjen njerezore dhe se ne sjelljen e njeriut modern, ne shohim vetem majen e ajsbergut.
Dita! S'kam qejf te te themravo, te lumte etj etj. Me mahnit dhe me tremb njekohesisht deshira jote per te hyre ne thelb te fenomeneve
Kur Perendia e permbyti dhe Rilindi edhe nje here jeten, nuk besoj se njerezit kane qene me shume mekatare se sot.
Do kete Rilindje tjeter?

[Dita]

Kur nje 22-vjecare ka nje konceptim kaq thjeshtesisht te FTOHTE, duhet besuar se dimri ka kohe qe ka mbeshtjelle mendjen njerezore dhe se ne sjelljen e njeriut modern, ne shohim vetem majen e ajsbergut.
Dita! S'kam qejf te te themravo, te lumte etj etj. Me mahnit dhe me tremb njekohesisht deshira jote per te hyre ne thelb te fenomeneve
Kur Perendia e permbyti dhe Rilindi edhe nje here jeten, nuk besoj se njerezit kane qene me shume mekatare se sot.
Do kete Rilindje tjeter?

E dashur Dikea,

Te falenderoj per ato qe me ke shkruar, besoj eshte vleresimi me i madh qe kam marre deri me sot e eshte nje kenaqesi e madhe qe e marr nga ti.


Deshiroj te te njoh me njerin nga personazhet e prozes GJokset, nje njeri qe e meriton ta permendesh ne menyre te pervecme mbi pergjithesimin qe kam bere ne shkrim. Ai eshte iniciator i vertete i nurmerimit te bashkesive boshe, eshte nje qenie filozofike ne zhvillim qe ka pranuar se eshte Don Kishot e milingone njekohesisht. Per kete do te duhet te shkosh ne linkun qe une do e vendos pak me poshte dhe te levizesh ne postimet:

6, 10, 12 dhe 15

KLIKO KETU


Do te kuptosh pak me shume, kurajoja civile = lufta kunder boshesise, qe e zoterojne vetem qeniet qe e vrasin mendje vazhdimisht per ate qe eshte e drejte apo e padrejte dhe qe guxojne kerkimin e korrigjimit te asaj qe ato mund te kuptojne si nje padrejtesi.
Ne menyre te pergjithesuar ne mendimin tim jane qeniet me te rrezikshme per ecjen e vajshme te ngjarjeve ne nje shoqeri (nenbote), sepse jane ata qe nuk dine e nuk duan te heshtin e qe ne permasa reale jane ata qe e pesojne te paret e behen shembull edhe per te tjeret.


Nga goja e nje burri te moshuar kam degjuar para disa kohesh kete cilesim:

[b]Politikani eshte nje qenie pa shtylle kurrizore

ndaj edhe diskutimin mbi shtyllat kurrizore mund ta kuptosh si mbi njerezit qe e kane apo jo kete shtylle, qe jane apo jo elastike, perdredhes, joparimor, jokonseguent e sa mund te vazhdojne edhe me.

Nuk po interpretoj me tej, se eshte ne doren e secilit te shohe e te perfshije brenda vetes ate qe deshiron.


Falenderoj ata qe me kane lexuar e perkul kryet me respekt para teje Dikea qe nderhyre me fjalet e tua te mrekullueshme. Pertej vleresimit tend, vetes time i mbetet te shohe nese e meriton ate e te ndjeke si do te me ece perpjekja per te gjykuar thjeshtesisht e ftohte edhe ne te ardhmen.


Perzemersisht!
Dita(prej pak me shume se tre muajsh 23 vjec)

[fisnik]

Per te krijuar vlera te reja, duhet me i kiruje vetes lirine per krijim te ri. Kjo aq sa varet nga mosha, per me shume varet nga gjendja ne te cilen ndodhet mendja krijuese. Kujtoj se mendja krijuese, pasi te jete ngarkuar mire, do ta rrembej lirin e krijimit, pasi ta lodhe friken, dhe pas një JO të shenjte ndaj kerkesave te marra te rrethit. Por kjo nuk mjafton, sepse, vetem kur mendja krijuese me vullnetin e vet pushton boten e humbur apo te padukshmen qe fshihet nga ana tjeter e majes se Icebergut, atehere mund te krijoje vlera te reja.

Gjeje veten ku je!

Por mos harro se krijimi i vlerave te reja ka pasur gjithmone respektin dhe perbuzjen. Respekti krijon kenaqesi, qe nuk duhet lejue te transformohet ne agzaltim, e perbuzjen mos e prano edhe nese te sherben si ure per te krijuar vlera te reja, me te larta se veten.

Ju u duhet vetem nje gjoks per shoqerine e vogel qe te do, sepse nga dashuria mund te gerrvishe pahiri. Te marret injoroj. Ata jane te lodhur me trupin e tyre dhe kerkojne viktima, sepse kane probleme me gjumin. Ata rrine zgjuar per te mos ua ngacmuar kush harmonine e Oases. Nga xhelozia mund ta vrasin edhe Zotin.

Megjithate, Dikea te ka vleresuar me mire se une. Une, ne mungese te kohes, internetit pak i bej nder dhe nuk jam ne rrjedha sikur ajo.

Shkrova ca fjale pasi shkrimi yt me pelqeu, sepse ia kishte kushtuar pjeses me sublime te trupit nje femres prej ku ushqehet jeta.

[fisnik]

Harrova te them se une fjalen bosh e kam zevendesuar me fjale tjera si: rreth, shoqeri, sepse teoria e boshit me kujton mundimet qe perjetoja sa here gjindesha para fleteve boshe te Guillaume Apollinaire-it. Prej atehere me shume e adhuroj individualitetin homogjen qe ka kurajon t'i prij bashkesive heterogjene, apo qofte edhe Bashkesise se balenave ne Lumin Osum, duke mos u dorezuar para kerkesave te amebave apo atyre verberuese të "mbinjeriut" qe perbuze token duke kerkuar shpetim te yjet, e qe rrugen qe shpien kah ata nuk e di.

[Dita]

Fisnik!!!

Vleresim per te cilin te falenderoj thellesisht. Keni nxjerre ne pah nje aspekt me vlere:

Per te krijuar vlera te reja, duhet me i kiruje vetes lirine per krijim te ri. Kjo aq sa varet nga mosha, per me shume varet nga gjendja ne te cilen ndodhet mendja krijuese. Kujtoj se mendja krijuese, pasi te jete ngarkuar mire, do ta rrembej lirin e krijimit, pasi ta lodhe friken, dhe pas një JO të shenjte ndaj kerkesave te marra te rrethit. Por kjo nuk mjafton, sepse, vetem kur mendja krijuese me vullnetin e vet pushton boten e humbur apo te padukshmen qe fshihet nga ana tjeter e majes se Icebergut, atehere mund te krijoje vlera te reja.

Gjeje veten ku je!

Prej nje kohe te mire duke luftuar me friken, por me duhet here pas here te bej nje balance te fitoreve te njeres(frikes) e tjetres(vetes sime). Besoj po e kerkoj veten, per ta gjetur do akoma kohe te vertetohet.

Por mos harro se krijimi i vlerave te reja ka pasur gjithmone respektin dhe perbuzjen. Respekti krijon kenaqesi, qe nuk duhet lejue te transformohet ne agzaltim, e perbuzjen mos e prano edhe nese te sherben si ure per te krijuar vlera te reja, me te larta se veten.

Ai ekzaltimi ndaj levdatave eshte me i rrezikshmi, cdo levdate e permban ne vetvete nje rrezik besoj, sepse ajo fsheh mendimin e sinqerte, e laton me shume se c'duhet, e mbifryn ate, ndaj verejtjet i konsideroj si vleren e vertete per cdo njeri, per ate qe ata shkruajne e ate se si veprojne mbajne qendrim ne realitet(duke e nisur me veten kete!)


Ju u duhet vetem nje gjoks per shoqerine e vogel qe te do, sepse nga dashuria mund te gerrvishe pahiri. Te marret injoroj. Ata jane te lodhur me trupin e tyre dhe kerkojne viktima, sepse kane probleme me gjumin. Ata rrine zgjuar per te mos ua ngacmuar kush harmonine e Oases. Nga xhelozia mund ta vrasin edhe Zotin.


Per vete Fisnik mjaftohem me ate qe e shoh se mund ta ndertoj me forcat e mia, e qe e di se ma perballon fuqia mendore dhe shpirterore. Per ate qe kerkon medoemos daljen jashte ketyre mundesive, jane ato gjokset qe mezi i presin qe ai/ajo t'u afrohet. E atehere ne mendimin tim nis spektakli.



Nga nderhyrja juaj e dyte shkepus:

duke mos u dorezuar para kerkesave te amebave apo atyre verberuese të "mbinjeriut" qe perbuze token duke kerkuar shpetim te yjet, e qe rrugen qe shpien kah ata nuk e di.

Eshte menyra me e mire per te jetuar me dinjitet e duke mbajtur gjalle respektin per vete. E ndaj edhe une kete mendim.



Ju falenderoj perzemersisht edhe njehere dhe ndihem e nderuar qe ndaluat per te me lexuar e dhene vleresimin tuaj.

Me respekt!
Dita

[Brari]

Shume mendime interesante e me vlere ne kete TRIALOGUN Dita-Dikea-Fisniku.


Urime e jemi ne pritje te krijimeve te reja e te bukura.

[Albioni]

Fantastike je Dita.

Me pelqejne tej mase shkrime te tilla. Shkrime te cilat burojne nga nje shpirt i sinqerte dhe i revoltuar njekohesisht.
Urime !

[Dita]

Brar,

Po e kthej ne nje rrefim prej disa fjalish kunderreagimin ndaj reagimit tend

Meqe une isha e abonuar tek tema Bosh e Sokolit shkrimi i pare qe lexova pas ketij timit ku do te ndiqja reagimet qe ai i yti, proza mbi gjokset ku nuk lejohej nderhyrja e djemve. C'te te them o Brar, qesha me zemer, po ne cast mendova per kete shkrimin tim. Brari mendova e ka lexuar e eshte frymezuar per gjokse te tjera, qe s'kane te bejne me ate qe shkruajne, megjithate me nje ndjenje "frike" po thoja, po tek tema ime c'do te shkruaje.
Dhe mendova, se, ose nuk do te nderhyje, meqe nuk e kishe bere pas leximit te pare, (por vetem ishe frymezuar), ose do te me hidhje nje ose me shume romuze.

Ndaj kur lexova kete nderhyrje te shkurter, por vleresuese ne sensin pozitiv, mora fryme e liruar, te pakten nuk kishe dashur te hidhje romuze.


Te falenderoj per vleresimin Brar.
Vete fakti qe i druhem reagimit, me tregon se te ndiej si nje kritik te vertete.
Kur ta ndiesh te vlefshme ma keput kokes, qe trute mos te arrijne te m'i dalin persiper.




Albi,

Te falenderoj per vleresimin, vecanerisht cilesimin "shpirt i sinqerte".
E ndiej se me ke kuptuar thellesisht.




Pershendetje te perzemerta!
Dita

[fisnik]

Kam gjetur pune, po hap varrre

… Ate dite kisha vendsur t’a vizitoj varrin e mamit. Qelloi dite feste. Pasi bera banjo, vesha teshat e zeza, kreha floket me kreherin e bardhe prej alumini dhe vura krahoshin. Mua u vesh me tesha te kuqe. Dolem nga shtepia dhe u nisem kah varret e Sharres. Sapo dolem ne rruge, ja nje mik me pershendeste me doren ga ana tjeter e rruges. O Zot ! Sa here doja t’a pershendes me nje ngritje dore, Mua me thoshte, « ule koken sikur nuk e veren ». Kot mundohesha ta ngris doren sepse e dija qe Mua do te shtonte ; « kur jemi dy vata i treti ia ve tapen bisedes ». Valle, pse gjithmone ka njerez te tepert rreth meje ? Po mire, i thash Mua, shko dhe blej ca lule te fresketa per mamin.

« Çfare u duhen te vdekureve lulet » ? A nuk e kane mjafte helmin e te gjalleve? Pse i rendon me lule ? Ata, edhe ashtu, dallojne vetem aromen e dheut dhe te kryqit » ?

Derisa Mua fliste, edhe pse nuk doja t’a degjoj, me erdhi verdall ne kujtese nja nga letrat e babit nga mergimi. Titulli shpjegonte tere permbajtjen, por me insistimin e mamit e pata lexuar ngadale e me shume kujdes. I drejtohej mamit dhe ne femijeve, por me shume mamit. Ja edhe permbajtja e te ciles nuk dallohet shume nga letrat tjera qe na vinin nje here ne muaj.

« E dashura gruaja ime, te dashur femije !

E di qe jeni permall per mua. E di qe shpesh pyesni per shendetin tim dhe a kam gjetur pune ? Po. Ka dy jave qe kam filluar te punoj ne ndermarrjen e verremihesve te nje qytetit qe shtrihet rreze Alpeve nga ana e djathte e nje tuneli. Sipas fjaleve te punetoreve me te vjeter, paga nuk eshte e keqe. Kryesorja pune ka shume. Punojme çdo dite nga mengjesi gjere ne mbremje. Edhe te shtuneve. Ne kete vend ka nevoje te madhe per varre. Shpesh lutemi te punojme edhe ndonje te diele sepse paguhet mire. Perveç rroges ka edhe bakshishe, sidomos nese Bossi ta beson bartjen e kryqit nga kisha deri te varret. Kisha eshte ne qender te qytetit, e varret ne periferi. Sa me i madh te jete kryqi edhe bakshishi eshte me i trashe. Si pounetor i ri, ende nuk kam patur fatin t’a barte. Ah ! sa do te jem krenar kur te vije edhe ajo dite. Nuk merzitem pasi me kane thene se pas nje viti ndoshta Bossi do te ma besoje edhe kete pune. Une kam durim. E di pse jam ketu. Dua qe ju te keni me çka te gjalloni, te jeni te lumtur. Te kuptohemi, ketu te vdekurit kane vlere. Jane mall per pazar. Prandaj i dojne te gjithe. Edhe te gjalleve u shtohet vlera kur vdesin. Bile, shpesh gjate kafes se mengjesit te gjallet tregojne se si tere naten kane pare enderra duke ndejt me te vdekurit.

Ndoshta keni deshire te dini edhe per kushtet e banimit. Tash kushtet i kam me te mira. Nuk flej me ne podrum. Gjithe ekipi i varremihseve banojme ne oborrin e varreve. Te dieleve pas dreke hekurosim rrobet per qytet, qepim pullat e teshave dhe u shkruajme letra familjeve. Besoj qe pas nje kohe, posa ta mesoj mire zanatin, do te kaloj ne ekipin e arkivolve dhe te kryqave. Keta paguhen me mire sepse kane edhe pune me shume. Perveç qytetit kendej tunelit, e furnizojne, me arkvole dhe kryqa, edhe nje qytet qe shtrihet ne anen tjeter te tunelit dhe nje pjese te kryeqytetit. Oh, sa arkivole te bukur bejne. I ngjyrosin me bojna te ndryshme. Besom, jane me te mire se krevati qe e patem blere per martesen tone. Mjeshtrit e arkivoleve dhe kryqave i kane kushtet e jetes me te mira. Tevona ne korridorin e tyre gjindet nje telefon nga mund te flitet me tere boten. Ah grua e dashur ! Ç’e do ? Ti s’ke telefon.

Por mos mendo se te kam harruar. Çdo mbremje kur bie ne gjum, flas me ty nga nje gjysem ore. Shume po me shqeteson qe ka filluar te ndryshoje zeri. E rrudhat e ballit tu kane shpeshtuar. Sa e mbarojme biseden, e me ze gjumi, te shoh ne enderr. Nje nate enderrova se si na e rrethuan shtepine nje tufe policesh. Meq jam person ne kerkim, dikush kishte shpifur se isha kthyer nga mergimi, e naten flija me ty e diten rrija ne tavan. Pra me kerkonin mua, por ti u gjinde mire kur me shpalle te vdekur. Edhe me shume i binde kur u the se as varrin nuk ma dije, e as qe do te doje te ma dijsh. Mire qe femijet nuk u zgjuan nga gjumi. Do tu besonin fjaleve tua, sepse femijet u besojne nenave shume. Tash je e qete, policet nuk te ngasin me, pasi me deklarove te vdekur. Kjo me gezon pa mas. E rezervova edhe arkivolin. Kryqin ma zgjedh ti. Por nuk mund t’a mbylle kete leter pa te thene edhe diçak qe po me shqeteson shume.

Hmmm. Disa nete me radhe te kam enderruar se si ai gjarperi, qe i pati helmuar zogjet e lakuriqit qe flinte diten mbi tra, po zbret neten dhe po flen me ty. E dashur mos me thuaj jo, sikur atehere kur deshta t’i bie ne koke, e ti me thoje ; ‘ jo se eshte gjynah, se eshte gjarper shtepie. E gjarperi i shtepise nuk bene zarar’. Te betohem, e kam pare edhe duke t’i thithe majet e c*****… Te dyve ju kam pare cullak. Sa ma shume t’i thithte, te dyte i mbylleshit syte. Ama gjarperi (i shtepise !) te tradhetonte. Kurre nuk i mbyllte krejt. As kur ti gjemoje duke i futur duaret ne mes kembeve dhe perdridheshe trupin, ai syrin e majte e mbante gjysem te hapur. Nuk di a po te tradhton ty, apo duket se ende ma ka friken !…

Sidoqofte, grua e dashur, une i dua femijet shume. Te dua forte edhe ty, o grua, o dashnorja ime. Ah ! sikur ta dije sa te dashuroj. Veç, tradhetine qe po ta bene gjarperi po me mundon. Ti e di qe une te kam besuar gjithmone. Sa here t’i kam thithur cicat i kam mbyllur te dy syte. Pastaj…«

Papritmas, bertiti Mua : - Tash e dua vetem Perendine. Njerezit nuk i dua. Njeriu eshte nje gje fort e papersosur. Do te me vriste dashuria ndaj njeriut.

Une : - Ç’thash une per dashurine ? Pse me shqeteson ? Isha duke i vrare kujtimet e mija dhe duke djegur enderrat e babit. S’ka kuptim t’i shkojme mamit ne vizite te varri me keto kujtime dhe enderra te errta. Jemi njerez. Çfare t’i themi kur te na pyet, « a e kane leshuar babin nga çmendina e qytetit « ?

Mua : - Njeriu eshte i papersosur, ta them une. Eshte flliqesire. Harbut eshte. E per babin… I gjori, si e adhuronte ate gjarperin qe rrinte mbi tra, sa here mami i thoshte se, heret a vone, do t’ia shohim sherrin.

Une : - Flas per njerëzit qe kane shume virtyte. Noramal, kane edhe vese. Ato duhet te dominohen (te zoterohen). Shume kane vrare veten, vetem pse nuk kane mundur te jene edhe betej edhe fushebetej e virtyteve. Shume te tjere nuk kane ditur te dallojne virtytet nga veset dhe ne vend te engjejve jane shnderuar ne kriminele. E di si tha ate dite Presidenti i trupit gjykues ?

«Q e ka vrare dihet, por pse ka vrare ky kriminel » ?
« Paj ka dashur te plaçkis, sepse kishte uri », qe pergjegjur mbrojtja.
« Jo, shpirti i tij ka kerkuar gjak, e jo plaçke : ai ka qene i etshem per lumturine e thikes », akuzoi edhe nje here Presidenti i trupit gjykues.

Mua : - Aaa, e di, e di, e kuptovaaa. Ty te paskan caktuar per seancen e re gjyqesore! Shoqeria nuk pranon thyerjen e kodit zakonor. Do revidim te akuzes. Prandaj ma kujton gjakun, arkivolet. Shkrimet qe flasin per gjakun. Mua me gjete ?…

Une : - Nga te gjitha shkrimet i due vetem ato qe dikush i ka shkruar me gjekun e vet. Shkruaj me gjak, do te kuptosh edhe ti se gjaku eshte shpirti.

Mua : - Je i çmendur, ende kerkon virtyt te ri, vlere te re. Paska mbetur edne diçka pa u thene!?

-------
NB : Unë dhe Mua jane = Unë dhe Un-i im.

Kete pjese e postova ketu pasi Brari kerkoi trilogji dhe Dita me duket zemergjere.