Muhammedi ne Bibel

[altin55]

Të gjithë ata dhe ato që i përkasin Isalmit besojnë (pasi ky është kusht i besimit te tyre ) se Zoti para Muhamedit ka dërguar shumë profetë.
Sipas nevojës, Zoti disa prej këtyre profeteve u zbriti shpallje prej qiellit .
Kështu në Kur'an Zoti na tregon se para Kur’anit ka zbritur edhe shpallje të tjera . Disa prej këtyre shpalljeve përmenden edhe me emra si :
Teurati që i zbriti Musait , Zeburi Daudit dhe Inxhili Isait.
Qëllimet e zbritjes se shpalljeve janë të shumta dhe të ndryshme ....
Por një karakteristikë që kanë pasur këto shpallje është edhe ajo, se në këto shpallje jepeshin paralajmerime (profetësi) për profetët që Zoti do të dërgonte në të ardhmen ...
Në këto paralajmërime tregoheshin qartë cilësitë e profetit që do të vinte në të ardhmen dhe gjithashtu tregoheshin edhe mënyrat se si njerëzit (që do ta përjetonin atë kohë) ta dallonin se kush ishte në të vërtetë profeti i pritur (i paralajmeruar, i profetizuar).
Por dikush do të pyes me të drejtë:

Sipas Islamit çfarë u bë më librat e mëparshëm të cilët i zbriti Zoti???
Po Muhammedi ishte profetizuar në librat e mëparshëm ???
Nëse po, ç’farë u bë me këto profetësi , a ekzistojnë akoma ???

Atëherë duke u përgjigjur themi:
Librat e mëparshëm ishin për një popull të caktuar dhe për një kohë të caktuar, si pasojë atyre u mbaroi afati , prandaj edhe Zoti lejoi që ata të ndryshohen prej njerëzve të ndryshëm, për shkaqe të ndryshme në kohë të ndryshme.
Kështu ajo që ka mbetur nga librat është një përzierje e fjalëve të Zotit, fjalëve të profetëve fjalëve të njerëzve anonim si dhe përzierje me gojdhënat dhe legjendat e popujve paganë.
Të gjithë këto libra të katandisur kështu janë mbledhë në një të vetëm që sot njihet me emrin BIBËL.
Që librat e mëparshëm (që sot përmblidhen tek Bibla) janë ndryshuar për këtë nuk ekziston as më i vogli dyshim.
Këtë gjë kokëulur janë detyruar ta pranojnë vetë teologët më të mëdhenj të Krishterimit.
Dhe debatet që bëhen sot në lidhje me librat e mëparshëm, nuk janë fare të natyrës, se nëse janë të ndryshuar shpalljet e mëparshme apo jo (që ata janë të ndryshuar kjo tashmë s’diskutohet fare), por debatohet se cilët pjesë janë ndryshuar e cilët jo…
(Kur them “debatet” nuk kam parasysh këtu, për debate diletantësh, siç janë debatet e “drshmuesit”, “mesia4ever”, “Matrixit” apo ndonjë tjetri, por kam parasysh debatet që bëhen midis teologëve të mëdhenj të Krishterimit, që me thënë të drejtën duhen përgëzuar për punën që bëjnë.)
Për të argumentuar pohimin tim, se Bibla është e ndryshuar bile në themelet e besimit të saj, do t’ju sugjeroja të hapnit Biblën me koment, të cilën e ka përkthyer Dom Simon Filipaj.
Biblën si fillim hapeni tek Ungjilli i Gjonit 7:53-8:11 dhe po të lexoni komentin e bërë nga teologët e Krishtërimit, do të lexoni këto fjalë:

“Pjesa 7:53-8:11 nuk gjendet ndër kodet kryesore dhe me rëndësi.
Nuk gjendet as ndër shkrimet e etërve, as ndër përkthimet e hershme dhe duket se nuk është e Gjonit…”

Por kush ia ka futur Gjonit këto 12 vargje???
Kush ka qenë ai trim hë???
Kush na siguron neve se te Ungjilli i Gjonit, nuk janë shtuar edhe pjesë të tjera???
Përsëri kush na siguron neve se nga Ungjilli i Gjonit nuk janë hequr edhe pjesë të tjera???
Tani shkoni tek Letra e parë e Gjonit 5:7.
Këtu do ju duhet të keni para vetes suaj të paktën dy Bibla, njëra është ajo që ju sugjerova më lartë (Bibla katolike dhe ortodokse), ndërsa tjetra le të jetë një Bibël protestante (e cila në dallim me Biblën Katolike ka 7 libra më pak).
Tek Bibla Protestante tek vargu 7 do të lexoni këto fjalë:

“Sepse Tre janë ata që dëshmojnë në qiell: ATI, FJALA (Biri) dhe FRYMA e SHENJTË, dhe këta të TRE janë NJË…”

Ky është i vetmi varg në Bibël që mbështet, doktrinën kryesore të Krishterimit e që është doktrina e TRINITETIT.
Tani shkoni tek Bibla Katolike dhe ajo Ortodokse dhe lexoni përsëri vargun 7. Tek kjo Bibël ky varg nuk ekziston fare, por është ndarë vargu 8 në dy pjesë me qëllim që të formohet vargu 7.
Kështu pjesa e parë konsiderohet si vargu 7, ndërsa pjesa që ngelet si vargu 8.
Por sipas Biblës Protestante këta dy pjesë janë vetëm një varg, dhe pikërisht vargu 8.
Ndërsa ne nuk mund t’i shmangemi pyetjes:
Ç’farë u bë me vargun 7 tek Bibla Katolike dhe ajo Ortodokse???
Mos vallë e kanë harruar pa e shënuar vargun më të rëndësishëm, mbi të cilin ngrihet besimi i tyre????
Jo, jo, jo, s’është aspak punë harrese….
Shkakun se pse Bibla Katolike dhe ajo Ortodokse, nuk e kanë shënuar këtë varg, na e tregon Përkthyesi Benjamin Willson i cili thotë:

"Ky varg nuk gjenden në asnjërin prej shkrimeve greke që është shkruar para shekullit XV-të.
Nuk është i cituar prej asnjë shkrimtari e as prej etërve të hershëm latin..."
Ndërsa sipas sipas Isac Njutonit ky verset ka hyrë në edicionin e tretë të Erasmus-it (1466-1536) në Testamentin e Ri.
Por protestantët, këto vargje të shtuara pse i konsiderojnë si fjalë të Zotit????
Ata plot trimëri heqin dhe vendosin në Bibël me qindra vargje, siç u intereson atyre….
Kështu, megjithëse tek vargu i fundit i Biblës (Zbulesa 22:19) thuhet:
“Kush do t’i shtojë ndonjë send (fjalëve të Biblës) Zoti do t’i shtojë plagët e përshkruara, dhe kush do të heq ndonjë fjalë nga ky libër i profetsisë, Zoti do t’i heqë pjesën nga pema e jetës…”
protestantët kanë hequr plot 7 libra të tërë nga Bibla, si dhe kanë shtuar shumë vargje, si në rastin e mësipërm.
Ja pra, e shihni se çfarë pazaresh bëhet me Shpalljet e mëparshme???????????
Njerëzit të ndikuar nga besimet pagane, formonin idetë e tyre në lidhje me besimin dhe pasi formohej “besimi” ata për të argumentuar se besimi i tyre kishte argumente në shpalljet e Zotit, hiqnin dhe shtonin vargje tek shpalljet e Zotit.

Tani si mendoni, do të rrinte Zoti që të priste 1700-2000 vite sa të dilnin teologët e sotëm dhe të na tregojnë se cilat pjesë janë ndryshuar e cilat jo (gjë që akoma nuk është përcaktuar plotësisht)????

Vallë do të rrinte Zoti, dhe t’ua linte njerëzve të na tregonin se cilat pjesë të shpalljeve janë të shenjta e cilat jo (gjë që akoma nuk është përcaktuar plotësisht)???????????
Po me njerëzit që kanë lindur dhe vdekur (si dhe ata që lindin e vdesin), pa e ditur se kush pjesë e librit është prej Zotit dhe kush pjesë është prej mashtruesve, si i bëhet halli?????????
Me ç’të drejtë Zoti ka për t’u kërkuar llogari atyre, se pse ata nuk besuan në fjalët e Tij, në një kohë kur akoma nuk dihet se kush janë fjalët e Tij?
Por, Zoti është i Drejtë dhe Mbikqyrës mbi atë që bëjnë krijesat e Tij...
Prandaj Zoti për të treguar se kush ishin me të vërtetë fjalët e thëna prej Tij, si është e vërteta në lidhje me Veten e Tij, si është e vërteta me të dërguarit e Tij, dërgoi Muhammedin me shpalljen e fundit (Kur'anin), shpallje e cila do të mbetet e pandryshuar deri në ditën e Kijametit .
Dhe për këtë bëhet garant Vetë Zoti , i cili thotë :
“Ne e shpallëm përkujtuesin (Kur'anin ) dhe ne do ta ruajmë atë.”
Ne kete shpallje midis te tjerash, sqarohen shume gjera qe jane ndryshuar ne librat e meparshem...
Tani si papritur vimë tek pyetja e dytë :
A ka pasur profeci në librat e mëparshëm për Muhammedin dhe shpalljen e tij??
(Përgjigjen e kësaj do ta sqarojmë në të ardhmen inshallah)

[princcesha]

Me vjen keq tet them alban, mirepo qe ne start je gabim... Vetem dicka dhe regjistrohe mire ne mendje, se jeni shum shum shum gabim.... Isai nuk eshte Zot as bir i Zotit... eshte nje njeri qe e shpall Zoti per pejgamber, qe te udhezoj popullin dhe te besojn njerzit ne nje Zot... dhe e verteta eshte se Isai nuk vdiq ne kryq, as eshte ringjall po ai i gjalle gjendet te Zoti i vetem qe eshte nje...
Me vjen keq kur shoh se cfar shkruani per Isan, Vetem Zoti din se ai edhe me shume turperohet per ju qe e llogaritni at Zot....

[altin55]

Vazhdim...

--------------------------------------------------------------------------------

Pra vimë tani tek pyetja e dytë :
A ka pasur profeci në librat e mëparshëm për Muhamedin ???
Kur'ani na tregon se në librat e mëparshëm ka pasur aq profetësi për Muhammedin, sa që njerëzit qe u ishin shpallur këto libra me anë të këtyre profetsive i njihnin cilësitë e Muhammedit, ashtu siç i njihnin cilësitë e fëmijëve të tyre ....

Thotë Zoti për çifutët dhe të krishterët:

“…ata e njohin atë (Muhamedin) ashtu siç njohin bijtë e tyre …”

Pikërisht këto profetsi bënë që një grup i madh çifutësh dhe të krishterësh ta pranojnë Muhammedin si të dërguarin e fundit.
Prej tyre do të përmendim vetëm 3-4, por ju siguroj se lista e tyre që kanë pranuar Muhammedin si profetin e fundit duke u nisur nga profetsitë e Biblës është shumë e madhe.

I pari është Selman El Farisi (nga Persia, apo Irani), i cili ishte një zjarrputist (adhuruesi i zjarrit), por që pranoi Krishterimin pasi ky besim iu duk më i mirë se besimi që kishte populli i tij .
Sipas asaj që tregon ky sahab (bashkohës i Muhammedit) i nderuar, pas një udhëtimi të gjatë në kërkim të së vërtetës nga njëri prift tek tjetri kishte mësuar prej priftërinjve (të cilët e dinin nga shpalljet) se pritej ardhja e një profeti të shumë pritur.
Po ashtu kishte mësuar cilësitë dhe vendin ku do të paraqitej ky profet.
Prifti i fundit me të cilin ishte takuar, në çastet e fundit të jetës së tij i kishte thënë :
“O biri im, Betohem në Zotin se nuk di që të ketë mbetur njeri në sipërfaqen e tokës që t’i përmbahet asaj që ne i përmbahemi, mirëpo u afrua koha e paraqitjes së një profeti në tokat arabe, i cili do të bartë mbi supet e tij , fenë e Ibrahimit , pastaj do të shpërngulet prej vendlindjes së tij në një vend ku ka shumë hurma dhe ai ka shenja që nuk mund të fshihen.
Ai e pranon dhuratën, por jo lëmoshën dhe në mes të shpatullave mban vulën e profetsisë . Nëse ke mundësi të shkosh në atë vend të kisha këshilluar të shkosh atje ...”
(Kush ka mundësi le të shikojë librin “Fragmente nga jeta e sahabave”)

Kështu Selman El Farisi, i etur për të gjetur të vërtetën (për të cilën kishte sakrifikuar edhe tërë pronën e tij, që s’ishte e vogël), niset tek vendi ku pritej të vinte ky profet, por gjatë rrugës i ndodhi një surprizë e pakëndëshme…bëhet skllav i një çifuti.
Por kjo ishte gjysma e së keqes, pasi për fat çifuti jetonte tek vendi ku do të vinte profeti, në Medinen e ndritshme.

Tregon Selman El Farisi:

“…unë kisha hypur në majë të një hurme të pronarit tim, ku isha duke kryer disa punë, ndërsa pronari im ishte ulur nën hijen e saj.
Kur papritmas erdhi njëri nga kushërinjtë e tij dhe i tha:
“I vraftë Zoti “Benu Kajlekët” (fise arabe), ata janë tubuar sot në Kuba (vend jashtë Medines), duke pritur ardhjen e një njeriu që vjen nga Meka e pohon se është profet.” ”

( Vini re, këtu plotësohet njëra nga profetësitë e Biblës që flet mbi arabët, Isaia 21:13-17, ku thuhet:
“I dilni para të eturit duke i sjellë ujë, o banorë të vendit të Temas (Medina e sotshme), i kanë dalë para ikanakut me bukën e tyre.
Sepse ata ikin (Muhammedi me shokun e vet Ebu Bekrin) para shpatave, para shpatës së zhveshur, para harkut të nderur, para tërbmit të betejës (kjo pjesë i referohet çastit kur idhujtarët ishin bërë gati që të vrisnin Muhammedin) …”, shënimet në kllapa janë të miat.)

Selman El Farisi vazhdon e tregon:
“Posa i dëgjova fjalët e tyre fillova të dridhesha (prej emocioneve), saqë pata frikë se mos do të rrëzohesha nga pema.
Menjëherë nisa të zbresë prej hurmës dhe fillova t’i them atij njeriut:
“Ç’ka po thua?
Përsrite edhe njëherë lajmin…”
Në këto fjalë të mia pronari im, u zemërua shumë dhe më ra me një të rënë të fortë dhe më tha:
“Ç’të duhet ty?!
Shko atje ku ishe në punën tënde.”
Kur ra muzgu, i mora disa hurma që i kisha mbledhur dhe u drejtova atje ku pandehja të ishte profeti.
Hyra tek ai dhe pasi u përshëndeta, u thashë:
“Kam dëgjuar se jeni njerëz që keni nevojë për ndihmë, prandaj ju solla këto hurma për lëmoshë (sadaka)…”
Ai i mori dhe ua dha shokëve të vet dhe u tha:
“Hani…”-ndërsa ai e tërhoqi dorën e nuk hëngri.
Atëherë thashë me vete:
“Kjo është njëra prej shenjave.”
Herës tjetër, mblodha disa hurma dhe ia çova përsëri duke i thënë:
“Urdhëro se këto hurma janë dhuratë për ju…”
Ai u dha shokëve të tij dhe gjithashtu hëngri edhe për vete…
Atëherë thashë me vete:
“Kjo është shenja e dytë…”
Një herë tjetër, kur shkova e gjeta duke hapur një gropë…
E pashë ulur dhe në trup kishte dy copë pëlhurash.
Pasi e përshëndeta iu solla anash, që të shihja vulën, të cilën ma kishte përshkruar prifti i fundit që takova…
Kur e hetoi këtë gjë Muhammedi, pranoi që të hiqte mbulesën e shpinës dhe unë e pashë vulën midis dy krahëve të tij.
Atëherë m’u bë e qartë se ky ishte profeti që ma kishte përshkruar prifti.
Iu ngjita pas shpine dhe fillova ta puthë dhe të qajë, ndërsa Muhammedi me gjakftohtësi më pyeti:
Ç’është me ty?!
Atëherë i tregova rrëfimin tim prej fillimit.
Shenjat e habisë dukeshin të qarta në fytyrën e tij.
U gëzua që aty kishte shumë njerëz prezentë dhe e dëgjuan atë prej gojës time.
Edhe ata ishin të habitur dhe të gëzuar.”
(Kush ka mundësi le trë shohë librin “Fragmente nga jeta e sahabëve” fq. 152-154)
*
* *

Shembulli i dytë është ai i Abdullah Ibn Selamit i cili ka qenë një ndër rabinët më të njohur çifut ...
Pasi Muhammedi arriti në Medine, Abdullah ibn Selami, dëgjoi për të dhe shkoi tek ai…
Pasi e pa Muhammedin, tha fjalët që kurrë nuk kanë për t’u harruar:

“Fytyra e tij nuk është fytyrë e ndonjë mashtruesi, apo gënjeshtari…”
Por, ai nuk u mjaftua vetëm me sinqeritetin e fytyrës së Muhammedit, ai i bëri disa pyetje Muhammedit, përgjigjet e të cilave vetëm, profetët i dinin.
Dhe pasi Muhammedi ia dha përgjigjet ai deklaroi se kishte pranuar Islamin.
Dhe ai përsëri nuk u mjaftua me aq…
Ai i tha Muhammedit:
“O Muhammed, thirre popullin tim (çifutët) dhe pyeti se çfarë mendimi kanë për mua, pastaj tregoju se unë kam pranuar Islamin.”
Dhe Muhammedi ashtu bëri…
I pyeti ata duke u thënë:
“Ç’mendim keni për Abdullah Ibn Selamin?!”
Ndërsa ata iu përgjigjën:
“Ai është prijësi jonë dhe biri i prijësit tonë, ai është më i dituri në mesin tonë dhe biri i më të diturit në mesin tonë, ai është më i miri ndër ne dhe biri i më të mirit ndër ne…”
Atëherë Muhammedi u tha:
“Po nëse ai do të pranojë atë që unë predikojë, atëherë si do të vepronit ju?”
Ata u përgjigjën:
“Larg qoftë, mos e thënë Zoti, ai kurrë nuk ka për të braktisur fenë e prindërve të tij, ai është i mençur, në asnjë mënyrë nuk ka për të të pranuar ty si profet…”
Atëherë Muhammedi e thirri Abdullah ibn Selamin dhe e la të fliste…
Ndërsa ky i fundit e pohoi në sytë e të gjithë çifutëve se kishte pranuar Islamin, dhe u bëri thirrje edhe atyre që edhe ata ta pranonin.
Por ata vazhduan t’i thoshin:
“Ti je më i keqi ndër ne, ti je më i poshtri ndër ne…”-dhe ikën tërë mendjemadhësi.
(A thua se nuk ishin ata që e lavdëruan më parë.)
Me këtë rast zbriti ajeti 10 i sures 47 të Kur’anit…
Subhanallah (Lartësuar qoftë Allahu)! Sa e sa raste ndodhin si shembulli i Abdullah ibn Selamit me popullin e tij…
Për ditë jemi duke i përjetuar…
Dikush konsiderohet nga njerëzit shumë i mirë, por ky sa pranon Islamin, atëherë ai konsiderohet i keq, jo normal…
*
* *


Personi i tretë është një ish prift i Spanjës, emri i të cilit është Vinsent Turmeda dhe ka jetar nga shekulli i XV.
Ky ka shkruajtur një libër, i cili gjendet në gjuhën frënge dhe e ka titulluar:
“Pse e pranova Islamin?!”
Shkaqet që e shtynë këtë prift në pranimin e Islamit, ishin profetësitë tek Ungjilli i Gjonit për “Parakletosin” (Ndihmësin), që kishte premtuar Jezusi…
*
* *

Personi i katërt është një ish-peshkop i Iranit, i kohërave të sotme, emri i të cilit është Benxhamin Kaldani.
Ky duke qenë në kontakt me një ambient musliman dhe që sigurisht do të ketë dëgjuar për Muhammedin si Profetin e fundit , ka filluar të kërkojë nëse ky Profet është i profetizuar në Bibël (librat e mëparshëm).
Ai jo vetëm që gjeti shumë profetësi (në Biblën e katandisur si mos më keq), por pati kurajon edhe ti pranojë ato dhe më pas shkruajti një nga librat më të mirë që titullohet :
“Muhammedi në Bibël që nga Zanafilla e deri tek Apokalipsi.”
(Libri gjendet anglisht)
Si padashur, i kemi dhënë përgjigje pyetjes së tretë:
Në Biblën e ndryshuar, a ka akoma profetësi për Muhamedin ???
Dhe automatikisht lind pyetja tjetër:
Nëse paska, përse ato nuk ndyshuan si shumë të tjera ???
(Për më shumë herës tjetër, inshallah)

[altin55]

Vazhdojmë me përgjigjen e pyetjeve:
Në Biblën e ndryshuar, a ka akoma profetësi për Muhamedin ???
Nëse paska, përse ato nuk ndyshuan si shumë të tjera ???
Duke u përgjigjur këtyre pyetjeve themi:
Edhe në Biblën e sotme edhe pse të ndryshuar, ka akoma profetësi që tregojnë se do të vinte një profet tjetër në botë dhe që ky profet do të dilte nga “gjiri i vëllezërve të çifutëve” (arabët), e pikërisht ky profet është Muhammedi.
Se ku janë ato profetësi, do t’i tregojmë në vazhdim…
Vimë tek pyetja tjetër:
Pse këto profetësi nuk u ndryshuan si shumë profetësi të tjera?
Para se t’i përgjigjemi kësaj pyetjeje, duhet të dimë së pari se pse u hoqën profetësitë e tjera që flisnin për Muhammedin…
Profetësi për Muhammedin si profet i fundit, ka pasur edhe në Teurat (që sot njihet si Dhiata e Vjetër, edhe pse nuk është si Teurati, që iu shpall Musës) edhe në Inxhil (që në të vërtetë është shpallja që iu zbrit Isës (Jezusit) dhe jo ajo që quhet Dhiata e Re.)
Sa i përket profetësive në Teurat, ata u hoqën nga çifutët për shkak të nacionalitetit arab që kishte profeti i fundit.
Çifutët, duke qenë se profeti i fundit nuk ishte nga mesi i tyre, nga zilia dhe nga inati i hoqën (ose i ndryshuan) profetësitë më se të qarta, që dëshmonin për profetësinë e Muhammedit.
Kush e lexon me vëmendje Dhiatën e Vjetër, ka për të dalluar qartë se si diskriminohen arabët, dhe kjo pa kurrëfarë shkaku, ndërsa lartësohen çifutët (edhe pse hileqarë e të padrejtë), duke u konsideruar si “populli i zgjedhur i Zotit”…
Një dëshmi e qartë, që tregon se si çifutët i falsifikonin Shpalljet e Zotit dhe kjo me qëllim që ata të konsideroheshin si “Populli i zgjedhur i Zotit” është edhe Zanafilla 22:2.
Këtu tregohet se si Zoti e provon besimin e Abrahamit, duke i thënë:
“Merre birin tënd, birin tënd të VETËM, atë që do ti…”
Por, kush ishte biri i VETËM i Abrahamit?
Abrahami ka pasur dy djem Ismailin (nga rrjedhin arabët, dhe veçanërisht Muhammedi) dhe Isaku (nga rrjedhin çifutët)…
Derisa thuhet “biri i vetëm”, atëherë ky “bir” i bie të jetë djali më i madh, në një kohë kur djali tjetër nuk ka lindur akoma…
Dhe djali më i madh i Abrahamit ka qenë Ismaili…
Por çifutët, duke qenë se nuk e kishin prejardhjen nga Ismaili, por nga Isaku, emrin e Ismailit e ndërruan me atë të Isakut, dhe vargu biblik morri trajtën:
“…merre birin tënd të VETËM, atë që do ti Isakun…”
Por duke e bërë këtë gjë çifutët, ranë në kontradiktë me faktin se Abrahami kishte dy djem, dhe jo vetëm Isakun…
Kështu që kur theksohet “të VETMIN bir që ke” (Zan 22:2,12,16), kuptohet automatikisht se bëhet fjalë për Ismailin në një kohë kur Isaku akoma nuk kishte lindur…
Prandaj, kur profeti i fundit erdhi nga populli arab (një popull që gjithmonë ishte nënçmuar nga çifutët), çifutët edhe pse e dinin se ai ishte i profet i vërtetë, nga zilia e rrefuzuan atë, ndryshuan profetësitë që ishin për të, dhe bënë maksimumin që këtë profet ta vrisnin…
Një nga gratë e profetit (me emrin Safije, e cila para se të martohet me Muhammedin pranoi Islamin dhe pastaj u martua), ka qenë me origjinë çifute.
Ajo tregon:
“Kur Muhammedi erdhi në Medine, babai im dhe xhaxhai im, si shumë njerëz të tjerë shkuan që ta shihnin…
Kur erdhën në shtëpi, xhaxhai i tha babait:
-Si t’u duk a ishte ai (profeti i pritur)?
Ndërsa babai iu përgjigj shkurt dhe i inatosur:
-Po ai ishte…
Tha xhaxhai:
-Ç’farë ndien ndaj tij?
U përgjigj:
-Urrejtje deri në vdekje…”
Mos u çudisni fare…
Të njëjtën urrejtje të sëmurë si çifutët, ndaj profetit të fundit, ushqejnë edhe shumë njerëz në këtë forum…
Për të gjithë njerëzit e tillë thotë Zoti:
“E shëmtuar është ajo për të cilën e shitën vetveten , mosbesimi i asaj që zbriti Allahu nga zilia…”

[Omeri r.a]

Ke degjuar ndonjehere ti per pagezimin ne emer te Atit te Birit e te Frymes se shenjte ? E gjen ne te gjith dhjaten e re.

A e di pse Jezusi vdiq ne kryq ?
A e di ti pse u ringjall?

Mos me thuaj se ndodhi per te treguar fuqine e Perendise sepse Zoti nuk e dergonte birin e tij ne nje vdekje aq mizore vetem per kete gje Fare mire mund te kishte bere dicka tjeter por Biri i tij vdiq dhe u ringjall per shkak te asaj qe thot inxhili
Gjon 3 16 Sepse Perendia aq shume e deshi boten sa qe dha Birin e Tij te vetem qe te mos humbase ndonje por kush beson ne te te kete jete te perjeteshme.

Pali thote gjithandej qe te kemi basyhkesi me njeri tjeterin dhe te jemi te nje mendjeje dhe bashkesia jone thot ai eshte me Atin me Birin dhe me Frymen e Shenjte Lexoji mire letrat e palit derguar kishave dhe lexoji mire edhe ti ate qe ke shkruajtur pastaj nuk mund te marresh nje pergjigje te sakte nga dikush qe nuk eshte ndonje studiues i vecante i Bibles une te keshilloje te lexosh librin ceshtja e Krishtit por nese ke deshire mund te te shkruaj disa thenie qe jane aty
Porkerkimi yt me i mirefillte eshte te lexosh vete biblen me deshiren per te kuptuar a eshte vertet fjale e pandryshuar apo jo sepse po te lexosh dicka nga bibla duke e paragjykuar qe ne fillim per shkak te asaj qe ke degjuar nga jodashamires te bibles normalisht do te nxjerresh konkluzionet e atyre qe te kane folur per biblen dhe qe mund te jene totalisht gabim
Lexoje biblen duke kerkuar realisht per Zotin dhe jo me konkluzionet te nxjerra qe para se ta lexosh.Ashtu sic thot edhe dhjata e re Perendia Ati i Perendise sone Jezu Krisht , Zoti im Jezu Krisht dhe Fryma e Shenjte te Ndricoft e ne leximin e mirefillte te bibles.

qka je tu fol rrena pallavra te lutem mos fol pa lidhje se qoto fjal qka i ke than ti nuk gjinden kurkun hiq kto fjal i keni shkru ju sipas qefit tjuve

po folini pa lidhje po thoni per ALL-LLAHUN XH.SH qe ka fmi qe jeszui ka qen bir i zotit

une pojuve tregoj qe jeni tu adhuru cerrtana sikur ne kohen e hershme qe kan ardhuru viqa e djellin e shum tjere

[Arber gerguri]

ka shume argumente vella i dashur ne librat e tyre qe kan pasur paralajmerime (profetsie) eshte fjala per pejgamberin e fundit , gjithashtu edhe ne librat e vjetra Greke shume perpara Tewratitt dhe ungjillit , ka treguar qart se do te vije profeti i fundit, pikerisht ne ate periudhe dhe ne ate vend (te shkruara nga prifterinje te medhenje te asaj kohe), dhe ne gjuhen e tyre e kan cekur qart emrin e tij , qe ne gjuhen arabe thirret Muhamed , gjithashtu eshte permendur edhe ne librat e vjetra te indis (budiste) ,
vellezer nje dit do t'iu sjell argumente te qarta, te shkruara nga keto libra te vjetra do t'ia shkruj emrin e librave dhe gjitashtu vargun e tyre me shifra ne menyre qe ju mund t'i shikoni dhe te vertetoni..........

selam alejkum

[altin55]

Tani vimë tek profetësitë që kanë qenë në Inxhil…
Ashtu siç u theksua më lart, Inxhili nuk është ajo që sot njihet si “Dhiata e Re”, ose më saktë ata që konsiderohen si 4 ungjijtë kanonikë.
Inxhili sipas muslimanëve, është libri (shpallja) që Allahu i zbriti profetit të Vet të nderuar, i quajtur me emrin Isai i biri i Merjemes, ose që njihet ndryshe me emrin Jezus.
Ndërsa ata që sot njihen si Ungjilli i Mateut, Markut, Lukës dhe Gjonit, në të vërtetë nuk janë libri që Zoti i zbriti Jezusit, por janë vetëm disa ngjarje, shumica të sajuara, mbi jetën e Jezusit…
Që Ungjilli (Inxhili) i zbritur Jezusit ka qenë ndryshe nga librat e Mateut, Markut, Lukës dhe Gjonit, këtë e dëshmojnë edhe vetë Marku e të tjerët…
Kështu Marku 1:14-15 na tregon:
“…Jezusi shkoi në Galile. Atje predikonte UNGJILLIN e Zotit.
Thoshte:
“Koha u plotësua e Mbretëria e Zotit është ngjat, kthehuni e besoni UNGJILLIT…””
Siç duket tepër qartë këtu, Jezusi ka predikuar Ungjillin (shpalljen) e Zotit dhe Kur’ani kur përmend Inxhilin si shpallje e zbritur nga qielli ka për qëllim pikërisht këtë Ungjill dhe jo “ungjijtë” që si autorë kanë disa persona anonimë, që vetes i kanë ngjitur emrat Mate, Mark, Luka dhe Gjon.
Për këta të fundit Kur’ani thotë:
“Mjerë ata që me duart e veta e shkruajnë librin e pastaj thonë: “Ky është nga Zoti” për të nxjerrë me të një fitim të paktë! Mjerë për atë që shkruan durat e tyre dhe mjerë për atë çka fitojnë!” (Kurani 2:79)
Kështu kur ne themi se në Inxhil ka pasur profetësi të qarta për Muhammedin, bile theksonin qartë edhe emrin e tij “Ahmed” (Ahmed, është shkurtimi i fjalës Muhammed, që do të thotë “i Lavdëruar”), kemi parasysh Ungjillin që Zoti i zbriti Jezusit dhe që Jezusi e predikonte atë…
Por ku gjendet vallë ky ungjill???
Ç’farë thuhej në të???
Deri në shekullin e katërt, qarkullonin me dhjetra “ungjij” dhe me qindra versione të këtyre “ungjijve”.
Në shekullin e katërt, u mbajt këshilli i Nikesë (për këtë do të flasim njëherë tjetër, inshallah)…
Pas dy muajsh debatesh të ashpra, midis atyre që pranonin se Jezusi është Zot dhe midis atyre që e mohonin një gjë të tillë, “triumfuoi” me anë të forcës grupi i kristianëve që vinin nga paganizmi (pasi perandori i asaj kohe, Kostandini, që kishte pushtetin, ishte vetë një pagan) dhe që pranonin hyjninë e Jezusit…
Këtu u formulua edhe “kredoja nikease” (besimi që kanë shumica e kristianëve të sotëm)…
Pasi këta paganë “të shartuar” me krishterizëm, formuluan besimin e tyre (që Jezusi është Zot, erdhi e u bë njeri dhe më vonë u kryqëzua për të mirën e njerëzve, pas Jezusit nuk ka më nevojë për profet tjetër), filluan të kërkonin ungjijtë që mbështesnin besimin e tyre…
Dhe në atë mori të madhe ungjijsh dhe versionesh, ata zgjodhën vetëm 4, ku ata mendonin se argumentohej besimi i tyre…
Por edhe në këto 4 ungjij, përsëri besimi i tyre nuk argumentohej plotësisht, prandaj ata hoqën dhe shtuan vargje të tjera (një shembull të tillë kemi vargun e trinitetit, apo atë të shfuqizimit të ligjit, që i treguam në shkrimin para këtij, si dhe shumë të tjera).
Nga ana tjetër, të gjithë ungjijtë e tjerë u shpallën si jo të frymëzuar dhe u shpallën si libra heretikësh, prandaj ishin të ndaluar edhe për t’u lexuar…
Por çfarë kishin vallë mbi 50 ungjitë e tjerë dhe qindra versionet e tyre?
Ç’farë predikonin ato?
Pse u zbatua ai ligj i ashpër kundër tyre?
Kush i vërtetoi se ata ungjij nuk ishin të frymëzuar?
Duke lexuar librin “Bibla fjalë e Zotit apo…” të autorit shqiptar Fatmir Çupi, merr informacionin se në kohën e sotme shumë pak ungjij (nga ata që janë konsideruar si apokrifë) na kanë arritur, të tjerët janë zhdukur…
Por një gjë është e sigurtë të gjithë këta ungjij (mbi 50 dhe me qindra versionet e tyre) derisa nuk u pranuan dhe derisa u ndaluan reptësisht, në përmbajtje të tyre kanë pasur gjëra që kanë qenë në kundërshtim me kredon Nikease.
Duke ardhur tek çështja që neve na intereson themi:
Ungjilli që Zoti i zbriti Jezusit dhe që kishte profecitë e qarta, për profetin e fundit që do të ishte edhe profet për mbarë botën, nga paganët e shartuar me kristianizëm u shpall si ungjill heretik…
Megjithatë ishte dëshira e Zotit që edhe në këto 4 ungjij, që u zgjodhën dhe që janë ndryshuar gjithë ato herë, të ngelen fjalë të Jezusit, që të lënë të kuptosh, se do të kishte profet tjetër pas tij (se ku gjenden këto fjalë do t'i sqarojmë herë tjetër)…
Si përmbledhje mund të themi:
Çifutët, profetësitë që ishin për Muhammedin i ndryshuan nga zilia dhe inati, ndërsa kristianët i mënjanuan (ose i ndryshuan) këto profetsi, nga që besimi që ata formuluan, ishte se nuk kishte nevojë më për profet tjetër.
(Kjo është ajo që unë kam arritur të nxjerr si përfundim (për çështjen se pse u ndryshuan profecitë që flisnin për Muhammedin), nga studimi i atyre pak gjërave që kam mundur të gjej, por kurrë nuk përjashtohet mundësia që përfundimi im të jetë i gabuar, pjesërisht ose plotësisht.
Prandaj nëse dikush që ka më shumë dije, sheh diçka që nuk përputhet me faktet, do t'ia dija shumë për nder që të më korrigjonte, në veçanti "Rigelsit" apo "Camit", sepse siç duket ata kanë më shumë dije…)
Tani kthehemi tek pyetja e fillimit:
Këto profeci që paskan ngelur në Bibël për Muhammedin, pse nuk u ndryshuan si shumë të tjera?
Së pari duhet të dimë kuptimin e fjalës "Profeci".
Sipas një prifti katolik përkufizimi i "Profecisë" është:
"PARAQITJE FJALËSH TË DIÇKAJE QË DO TË NDODHË NË TË ARDHMEN.
KUR ME TË VËRTETË KËSAJ GJËJE I VJEN RRADHA, NE SHIKOJMË TË GJALLË NË KËTO PROFETËSI PËRMBUSHJEN E ASAJ, ÇKA ËSHTË PREDIKUAR NË TË SHKUARËN…"
Kështu, pra duhet të dimë se profetësitë nuk është kusht që të kenë emrin e atij tek i cili do të plotësohen profetësi (sepse nëse do të ishte puna kështu atëherë, për Jezusin del që të mos kemi asnjë profetësi në Dhiatën e Vjetër.)
Tani duke qenë se disa nga këto profetësi nuk kishin emrin e atij, tek i cili do të plotësoheshin, këto profetësi kanë shpëtuar nga duart e tyre që i ndryshojnë dhe janë lënë, duke kujtuar se këto profetësi plotësohen tek personi që ata kanë dashur që t'i vishen…
Pra arsyeja që këto profetësi nuk u hoqën, është sepse ata që merreshin me ndryshimin e Biblës (qoftë të Dhiatës së Vjetër,. Qoftë asaj të Re), nuk shkoi mendja se këto profetësi do t'i shkonin aq shumë për shtat Muhammedit.
Bile ata kur e kanë kuptuar këtë gjë, se këto profetësi i përshtaten Muhammedit si askujt tjetër, edhe në ditën e sotme me anë të akrobacive të fjalëve, mundohen që t'i ndryshojnë vargjet biblike (duke shtuar, apo pakësuar dicka, këtë gjë e kam vërejtur tek Biblat e përkthyera në shqip).
Por cilat janë profecitë e mbetura, në Bibël, që përmbushen tek Muhammedi, këtë do ta mësoni herës tjetër inshallah…

[altin55]

Pejgamberi Muhamed në Bibël
Marrë nga libri "Çfarë Thoshte në të Vërtetë Jezusi" i Mishe'el el-Khadi





"Atyre që ua dhamë Shkrimet e njohin atë [Muhamedin] sikur që i njohin bijtë e tyre. Por, vërtet, një pjesë e tyre e fshehin të vërtetën ndërsa e dinë atë". [Kur'an, el-Bekare, 146]




Hyrje



"Ata që ndjekun të dërguarin, pejgamberin e pashkolluar, të cilin e gjejnë të përshkruar në Tora dhe në Ungjill tek ta. Ai i urdhëroi ata për atë që është e mirë dhe i ndaloi nga ajo që është e keqe. Ai i bën të ligjshme për ta të gjitha gjërat që janë të mira dhe ua ndalon atyre gjithë atë që është e ndyrë dhe i liron ata nga barra dhe zinxhirët që ata i mbartnin. Pastaj, ata që i besojnë atij, e nderojnë atë, e ndihmojnë, dhe ndjekun dritën që është zbritur me të, ata janë të suksesshmit". [Kur'an, el-A'raf, 157]



"Dhe kur atyre u erdhi një i dërguar nga Allahu, i cili vërtetonte atë çfarë gjendej tek ta, një grup nga njerëzit e librit hodhën pas shpines Librin e Allahut thua se [ai kishte qenë diçka që] ata nuk e dinin". [Kur'an, el-Bekare, 101]



"Dhe për shkak se ata thyenë besëlidhjen, Ne i kemi mallkuar ata dhe i kemi bërë të forta zemrat e tyre. Ata i ndryshojnë fjalët nga konteksti i tyre dhe harrojnë një pjesë nga ato". [Kur'an, el-Maide, 13]



Para se ta nisim këtë temë, më lejoni që së pari ta sqarojë një ide të gabuar. Shumë të Krishterë kërkojnë nga të gjithë muslimanët që ose ta pranojnë tërë Biblën, ose ta mohojnë tërë Biblën. Ndaj, ata nganjëherë hutohen me qëndrimin e një muslimani ndaj Biblës. Për këtë arsye, do të shpjegojë se si një musliman është i urdhëruar ta trajtojë Biblën.



Muslimanit i është thënë se Allahu i Gjithfuqishëm e zbriti një "Ungjill" në Jezusin, paqja qoftë mbi të. Kur'ani më pas vazhdon të përshkruajë se si njerëzimi e ndryshoi këtë "Ungjill" dhe e bastardoi atë. Për këtë arsye, Muhamedi u tha të gjithë muslimanëve që ta trajtojnë Biblën me respekt, meqë ajo nisi si fjala e vërtetë e Zotit. Muhamedi, paqja qoftë mbi të, u tha ndjekësve të tij se po që se ata do ta refuzonin tërë librin, atëherë ata do të mund t'i refuzonin fjalët që janë mbetur fjalë e vërtetë e Zotit. Ai u tha tyre se Kur'ani ka qenë zbritur për të "ndrequr" atë që ishte prishur nga njerëzimi në Bibël dhe që ta kthejë atë te mësimet origjinale të Zotit nëpërmjet "kujdestarisë" së vet. Ne lexojmë këtë në Kur'an:"Dhe ty [O Muhamed] ta zbritëm Shkrimin [Kur'anin] me të vërtetën, që vërteton çfarëdo Shkrimi që ka qenë përpara tij, dhe si një vështrues/korrigjues i tij. Pra, gjyko mes tyre me atë që ka shpallur Allahu, dhe mos ndiq dëshirat e tyre që janë larg nga e vërteta që të ka ardhur ty..." [el-Maide, 48]. Për këtë arsye, Muhamedi, paqja qoftë mbi të, i urdhëroi ata që ta pranojnë vetëm atë që është verifikuar me anë të Kur'anit dhe ta refuzojnë atë që është në kundërshtim me Kur'anin.



Muslimanët besojnë që "njerëzit e librit" në kohën e Muhamedit kishin qenë në pritje të një pejgamberi të ri, që do të vinte së shpejti. Ka shumë kallëzime që dëshmojnë për këtë. Ne na është thënë se Çifutët e Jethribit [qyteti i Medines] vazhdimisht u kërcënoheshin qytetarëve të saj Arabë me pashmangshmërinë e mbërritjes së tij dhe se ata do ta ndiqnin atë dhe do t'i vrisnin ata në mënyrë të ngjashme siç kanë qenë vrarë populli i A'adit dhe Iremit, dhe kjo qe një nga arsyet kryesore që Arabët e Jethribit ndoqën Muhamedin, paqja qoftë mbi të, aq shpejtë; që t'i mundnin Çifutët me të. Poashtu ka edhe rrëfenja të ngjashme, siç është rrëfenja e Selman el-Farisit, rrëfenja e murgut Bahira, dhe rëfenja e el-Nexhashit, mbretit të Etiopisë.



Ka shumë profeci për ardhjen e Jezusit, paqja qoftë mbi të, në Dhjatën e Vjetër. Shumë të Krishterë madje na kanë thënë që Bibla ka pofetizuar shumë gjëra që kanë ndodhur pas kohës së Jezusit, paqja qoftë mbi të, përfshirë papën dhe Israelin. Ndryshe nga Çifutët, muslimanët nuk kundërshtojnë profecitë e pohuara për ardhjen e Jezusit, paqja qoftë mbi të, meqë Kur'ani i urdhëron ata që të besojnë në të. Mirëpo, nëse i pyesim të Krishterët se a mund të gjejnë përmendjen e Muhamedit, paqja qoftë mbi të, në Bibël, përgjigja e menjëhershme është një "Jo!" e theksuar. Por, nëse Bibla ka profetizuar të gjitha këto gjëra tjera, atëherë duhet të pyesim: përse nuk ka absolutisht asgjë për të thënë rreth njeriut, i cili pa ndihmën e askujt bindi miliarda njerëz gjatë shekujve që të besojnë në lindjen e mrekullueshme të Jezusit, paqja qoftë mbi të, në porosinë e tij, në devotshmërinë dhe ndershmërinë e nënës së tij, Marisë, paqja qoftë mbi të, në mrekullitë e Jezusit, dhe në faktin që ai ishte një nga të dërguarit më të mëdhenj Zotit për të gjitha kohërat?



Nuk asnjë profeci të vetme në Dhjatën e Vjetër që përmend Jezusin, paqja qoftë mbi të, me emër. Mesia, i përkthyer si "Krisht", s'është emër. Ky është përshkrim, titull. Kjo do të thotë "i lyeri". Madje edhe "Jezus" s'është emri i vërtetë i Jezusit. "Jezus" është versioni i Latinizuar i emrit Hebrej "Jeshua", i cili është forma e shkurtuar e "Jehoshua" – Zoti shpëton. Kur të Krishterët pohojnë që një varg profetizon ardhjen e Jezusit, paqja qoftë mbi të, ajo çfarë ata bëjnë është krahasimi i përshkrimit të gjetur në atë varg për Jezusin, paqja qoftë mbi të, dhe nëse ai i përshtatet atij, atëherë ata thonë se kjo flet për të. Duke përdorur metodën e të Krishterëve, ne pohojmë që ka jo vetëm një, por më shumë se DHJETË vargje në Bibël që flasin për ardhjen e Muhamedit, paqja qoftë mbi të, si i dërguar i Zotit, porse komentuesit e mëhershëm nuk i kanë kuptuar ato [mu siç na thonë të Krishterët se Çifutët kanë bërë me profecitë e Dhjatës së Vjetër rreth Jezusit, paqja qoftë mbi të]. Lexuesi do të vërejë se në atë që vijon, vargjet janë shpjeguar shumë thjeshtë, duke përdorur domethëniet e dukshme të vetë fjalëve pa iu drejtuar domethënieve të detyruara abstrakte dhe metafizike për këto vargje. Këto vargje flasin rreth ngjarjeve kryesore, vendeve, dhe momenteve të rëndësishme në historinë Islame, si dhe rreth cilësive të Islamit dhe Muhamedit, paqja qoftë mbi të.



Disa njerëz besojnë që është e pamundshme për klerin e Krishterë që ta keqkomentojnë madje edhe një varg të vetëm të Biblës. Për këtë ne vetëm duhet të shikojmë prapa në një periudhë mjaft të vajtueshme në historinë e Krishtere. Një periudhë kur njerëzit qenë kidnapuar me forcë nga Afrika dhe janë shitur si robër për të jetuar jetët e tyre si shtazë, duke duruar varësi, torturë, dhe poshtërim. Të krishterëve të bardhë që shkojnë në kishë u është thënë se kjo ka qenë urdhër i Zotit dhe janë cituar vargjet si Gjeneza 9:25, Xhoshua 9:23, 1 Timoteu 6:1, dhe Titit 2:9. Kur të Krishterët nisën ta kuptojnë se kjo ishte një keqkomentim i vargjeve të Biblës, ata nisën luftën dhe i rrezikuan jetët e tyre me qëllim që ta shfuqizojnë robërimin. Asnjë njeri i ndershëm sot nuk beson që Zoti ka urdhëruar njerëzimin ta robërojnë një racë të tërë njerëzish vetëm për shkak se lëkura e tyre është e zezë. Por aso kohe, kjo ka qenë besimi i vendosur i masave dhe ka qenë besuar të jetë "frymëzimi' i Zotit.




Moisiu profetizon ardhjen e Muhammedit



Deuteronomi 18:18:"Unë [Zoti] do ta ngrisë ndër ta një pejgamber sikur ti [Moisi], dhe do t'i vendos fjalët e Mia në gojën e tij, dhe ai do t'u flasë atyre gjithë atë që do ta urdhëroj".



Ka shumë vargje në Dhjatën e Vjetër që profetizojnë ardhjen e Jezusit, paqja qoftë mbi të. Mirëpo, kjo s'është prej tyre. Kjo qartë mund të shihet në katër pikat vijuese:



a) Sikur Moisiu



Muslimanët besojnë në të gjithë pejgamberët e mëparshëm. Ata nuk bëjnë dallim mes tyre, e as që e vendosin ndonjërin mbi të tjerët në devotshmëri. Mirëpo, ata të gjithë janë njerëz, dhe si të tillë ata dallojnë nga njëri-tjetri në cilësitë e tyre. Le t'i krahasojmë këto cilësi:



1) Të Krishterët dhe muslimanët pajtohen që Moisiu dhe Muhamedi, paqja qoftë mbi ta, patën baballarë dhe nëna. Të dy ata poashtu besuan që Jezusi, paqja qoftë mbi të, pati vetëm nënë dhe jo baba. Ndaj, Muhamedi është sikur Moisiu, por Jezusi është ndryshe nga Moisiu.



2) Moisiu dhe Muhamedi, paqja qoftë mbi ta, u martuan dhe u lindën fëmijë. Jezusi, paqja qoftë mbi të, kurrë nuk u martua e as që pati ndonjë pasardhës. Ndaj, Muhamedi është sikur Moisiu, por Jezusi është ndryshe nga Moisiu.



3) Moisiu, paqja qoftë mbi të, qe pranuar nga Çifutët dhe deri më sot, si një popull, ata e pranojnë atë si pejgamberin e tyre. Muhamedi, paqja qoftë mbi të, qe pranuar nga populli i tij, dhe si një popull, mbi një miliardë muslimanë gjithandej botës e pranojnë atë si pejgamberin e Allahut. Jezusi, paqja qoftë mbi të, qe refuzuar nga populli i tij [Çifutët], siç thuhet në Biblën e vetë Krishterëve:"Erdhi ndër të vetët, e të tijtë nuk e pranuan". [Gjoni 1:11]. Ndaj, Muhamedi është sikur Moisiu, por Jezusi është ndryshe nga Moisiu.



4) Moisiu dhe Muhamedi, paqja qoftë mbi ta, qenë mbretër në Tokë në kuptimin që ata patën pushtet themelor të qeverisjes - pushtetin për ta zbatuar dënimin me vdekje. Kur Çifutët sollën përpara Moisiut Israilitin i cili kishte qenë zënë duke bledhur dru-zjarri në Sabath [e Shtunë e Çifutëve], Moisiu e gurëzoi atë deri në vdekje [Numrat 15:36]. Muhamedi, paqja qoftë mbi të, pati pushtet të ngjashëm. Kur një grua erdhi përpara tij të pranonte [pa dëshmitarë] se kishte bërë kurvëri, ai i dha asaj një shans që ajo të mendojë për seriozitetin e pohimit të saj dhe dënimin që ajo do ta pranonte. Kur ajo insistoi, ai urdhëroi që ajo të gurëzohej deri në vdekje dhe urdhëroi shoqëruesit e tij që ta respektojnë atë për pendimin e saj përfundimtar dhe të sinqertë. Jezusi, paqja qoftë mbi të, qartë hodhi poshtë pohimin që ai kishte mbretëri në tokë. Kur ai qe tërhequr zvarrë përpara Governatorit Romak, Pontius Pilat, me akuzën për rebelim, ai tha:"Jezusi përgjigji: Mbretëria ime s'është e kësaj bote. Po të ishte mbretëria ime e kësaj bote, ushtarët e mi do të kishin luftuar që të mos u bie në dorë judenjëve [Çifutëve]. Porse, mbretëria ime nuk është prej këndej" [Gjoni 18:36]. Jezusi, paqja qoftë mbi të, nuk do të gënjente për të shpëtuar. Pra, ai nuk pati mbretëri tokësore. Më tej, në Gjoni 8:1-7 lexojmë rrëfenjën e gruas, e cila ishte akuzuar për kurvëri nga Çifutët dhe sjellur përpara Jezusit. Ata shpresonin ta fusin në kurth atë ose duke e bërë atë që t'i kundërshtonte ligjet e Moisiut me mosgurëzimin e saj, ose duke e vendosur atë në një pozitë të keqe me perandorinë Romake duke e marrë ligjin në duart e tij dhe të urdhëronte që ajo të gurëzohej. Jezusi me zgjuarsi e nxorri veten nga ky telash duke i urdhëruar ata:"Ai midis jush që është i pamëkat, le ta gjuajë i pari me gurë atë". Kështu që gruaja qe liruar. Ndaj, Muhamedi është sikur Moisiu, por Jezusi është ndryshe nga Moisiu.



5) Moisiu dhe Muhamedi, paqja qoftë mbi ta, erdhën me një grupazh ligjesh të reja gjithëpërfshirëse për njerëzit e tyre. Jezusi, paqja qoftë mbi të, siç dëshmohet nga Mateu, pohoi të ketë prezantuar ligje të reja, por, se kishte ardhur ta restauronte ligjin e Moisiut dhe as mos të shtonte, as mos të heqte nga ai. Në Mateu 5:17-18 lexojmë:"Mos t'ju shkojë ndër mend se erdha për ta shlyer Ligjin ose Profetët! Jo s'erdha ta shlyej, por ta përkryej. Për të vërtetë po ju them: derisa të jetë qielli e toka, asnjë germë dhe asnjë presje nuk do t'i hiqet Ligjit, por do të zbatohen të gjitha". Ndaj, Muhamedi është sikur Mosiu, por Jezusi është ndryshe nga Moisiu.



6) Moisiu dhe Muhamedi, paqja qoftë mbi ta, vdiqën me vdekje natyrore. Jezusi, paqja qoftë mbi të, pohohet nga të Krishterët të ketë vdekur dhunshëm në kryqin. Ndaj, Muhamedi është sikur Mosiu, por Jezusi është ndryshe nga Moisiu.



7) Moisiu dhe Muhamedi, paqja qoftë mbi ta, janë të varrosur në tokë. Jezusi, paqja qoftë mbi të, pohohet nga të Krishterët të banojë në qiell. Ndaj, Muhamedi është sikur Moisiu, por Jezusi është ndryshe nga Moisiu.



8) Shumica e të Krishterëve pohojnë që Jezusi është Zot. Ndërkaq, asnjë i Krishter apo musliman nuk pohon që Moisiu apo Muhamedi ishte Zot. Ndaj, Muhamedi është sikur Moisiu, por Jezusi është ndryshe nga Moisiu.



9) Moisiu dhe Muhamedi, paqja qoftë mbi ta, nisën misionin e tyre pejgamberik në moshën katërdhjetë vjeç. Jezusi, paqja qoftë mbi të, e nisi në të tridhjetat. Ndaj, Muhamedi është sikur Moisiu, por Jezusi është ndryshe nga Moisiu.



10) Të Krishterët pohojnë që Jezusi, paqja qoftë mbi të, qe ringjallur pas vdekjes së tij. As muslimanët as të Krishterët nuk pohojnë që Moisiu apo Muhamedi qenë ringjallur. Ndaj, Muhamedi është sikur Moisiu, por Jezusi është ndryshe nga Moisiu.



Ka edhe pika tjera veç këtyre që do të mund të përmedeshin, por do të mjaftohemi me këtë tani për tani.




b) S'mund të jetë Çifut



Pra, a është Muhamedi, paqja qoftë mbi të, pejgamberi i vetëm i cili është "Sikur Moisiu"? Për shembull, çka në lidhje me Jezusin? Ne atëherë duhet të vërejmë se Jezusi, paqja qoftë mbi të, ishte Çifut, dhe Bibla saktësishtë mohon që ky pejgamber i pritur do të jetë Çifut. Ne na është thënë në Deuteronomi 34:10, vetë Moisiu thotë:"Dhe s'do të ketë më pejgamber sikur Moisiu në Israel". Ky pejgamber i pritur, ndërkaq, duhet të jetë "Sikur ti [Moisi]". Pra, ai do të vijë nga JASHTË Israelit.




c) Është nga vëllezërit e Çifutëve



Nëse ky pejgamber s'mund të jetë Çifut, atëherë çfarë po mbetet? Në këtë varg, Zoti i flet Moisiut, paqja qoftë mbi të, lidhur me Çifutët si entitet racor. Pejgamberi i pritur pohohet të mos jetë "nga Çifutët" apo "nga vetë ata" por "nga vëllezërit e tyre [të Çifutëve]". Kush janë vëllezërit e popullit Çifut? Çifutët janë bijtë e Jakobit, birit të Isakut, birit të Abrahamit. Vëllai më i vjetër i Isakut ishte Ishmaeli, babai i Arabëve. Kështu, vëllezërit e popullit Çifut janë populli Arab. Ky qëndrim përforcohet më tej nga përcaktimi vijues i "Vëllezërve" në Fjalorin Hebrenj të Biblës: "personifikim i një grupi fisesh, të cilët konsideroheshin si kusherirë të Israilitëve".




d) Vendos fjalët e Mia në gojën e tij



Po ta lexonim Kur'anin, do të gjenim se ai përmban shumë vargje ku qëndron "Unë jam Zoti juaj, pra më adhuroni" [Ta Ha: 14, el-Neml:9, el-Kasas:30], "Unë jam Zoti yt" [Ta Ha:19]. Këto vargje nuk paraprihen me "Dëgjova Zotin të thotë…", apo "Dhe Zoti tha…", apo thënie të ngjashme që do të ishin fjalët e një njeriu që transmeton fjalët e Zotit, por forma e tyre është e vetës së parë e cila flet për vetveten. As Muhamedi, paqja qoftë mbi të, as ndonjë musliman kurrë s'kanë pohuar që Muhamedi ishte Zot, ndaj Muhamedi po i fliste fjalët e Zotit me gojën e tij. Ngjashëm, ne mund të gjejmë në Kur'an më shumë se katërqind vargje të formës "Thuaj [O Muhamed]:…" Me fjalë tjera, Zoti i Gjithfuqishëm po i vendos fjalët në gojën e Muhamedit, paqja qoftë mbi të, dhe po e urdhëron atë që t'i thotë ato.



Të Krishterët pohojnë se Bibla ka shumë "autorë", dhe se ndërsa "frymëzimi" është nga Zoti, prapseprap, fjalët janë të njerëzve të vdekshëm.



Dr. W Graham Scroggie i Moody Bible Institute, Çikago, një nga misionet më me prestigj të Krishtere evangjelike, thotë në faqen 17 të librit të tij "Është prej njeriut, megjithatë hyjnore":



"…Po, Bibla është prej njeriut, ndonëse disa nga zelli që kishin, e që s'është në pajtim me diturinë, e kanë mohuar këtë. Këto libra kanë kaluar nëpër mendjet e njerëzve, janë shkruar në gjuhën e njerëzve, qenë punuar me pendë nga duart e njerëzve dhe mbartin në stilin e tyre cilësitë e njerëzve…"



Një tjetër dijetar erudit i Krishterë, Keneth Cragg, Peshkopi Anglikan i Jerusalemit, thotë në faqe 277 të libri të tij, "Thirrja e Minares":



"…Por jo edhe Dhjata e Re… Në të ka përmbledhje dhe montim; ka kopje dhe dëshmitar për të zgjedhur. Ungjijt kanë kaluar nëpër mendjen e kishës prapa autorëve. Ata paraqesin përvojë dhe histori…"



Kur'ani, ndërkaq, është edhe frymëzim i Zotit edhe fjalët fizike të Zotit. Një shembull i kësaj është një mësues i cili dërgon dy studentë për t'ua mësuar të tjerëve atë që kanë mësuar nga ai. Të parit i është thënë: "t'i mësosh ata çfarë të kam mësuar unë ty", ndërsa të dytit i është dhënë një libër mësimor i shkruar nga mësuesi i tij dhe i thuhet të lexojë fjalë-për-fjalë nga ky libër dhe mos të thotë gjë nga dëshira e tij. I pari do t'i bartë mendimet e mësuesit; i dyti do t'i bartë mendimet dhe fjalët e tij.



Kjo çështje bëhet e qartë kur të studiohen, për shembull, përshëndetjet personale të Palit dhe shokëve të tij në fund të Titit [3:15], 2 Timoteu [4:19], 1 Selanikasve [5:26]…etj. Këto fjalë s'janë fjalët e Zotit, por përshëndetjet personale të Palit dhe shokëve të tij. Ka edhe shumë shembuj të tillë që gjenden në Bibël. Kur'ani nuk përmban të tilla vargje nga Muhamedi, paqja qoftë mbi të. Fjalët e Muhamedit, paqja qoftë mbi të, janë përmbledhur në një referencë krejtësisht të ndryshme nga Kur'ani të quajtur "Suneti". Ne vërejmë nga tërë kjo se madje edhe vetë Kisha nuk pohon që Bibla është fjala fizike e Zotit, por "frymëzimi" i tij [mësimet e Tij] nëpërmjet fjalëve të njerëzve. Kur'ani, ndërkaq, është fjala e vërtetë e Zotit.



"Dhe [përkujto] kur Abrahami dhe Ishmaeli po ngritnin themelet e Shtëpisë [Kabes në Meke], [duke u lutur]: O Zoti ynë! Pranoje nga ne [këtë shërbim]. Vërtet! Ti, vetëm Ti, je Dëgjuesi, i Dijshmi. Zoti ynë! Na bëj të nënshtruar ndaj Teje dhe [bëj] nga pasardhësit tanë të nënshtruar ndaj Teje, dhe na i trego mënyrat e adhurimit, dhe ji i butë ndaj neve. Vërtet! Ti, vetëm Ti, je Përdëllyesi, i Mëshirshmi. Zoti ynë! Dërgo midis tyre një të dërguar nga vetë ata, i cili do t'ua recitojë atyre vargjet e Tua, dhe do t'i instruktojë në Libër dhe urtësi dhe do t'i pastrojë ata. Vërtet! Ti, vetëm ti, je i Fuqishmi, i Urti. Dhe kush dëshiron tjetër veç shtegut të Abrahmit përveç atij që e mashtron vetveten? Vërtet, Ne e zgjodhëm atë në këtë botë, dhe vërtet, në jetën e përtejme ai do të jetë midis të drejtëve. Kur Zoti i tij i tha atij: Dorëzohu! [në kuptim të plotë: ji musliman], ai tha: Unë i jam dorëzuar [jam bërë musliman] Zotit të krijimit". [Kur'an, el-Bekare:127-131]




Paralajmërime serioze për të gjithë ata që nuk e ndjekun atë



Pra, çfarë t'u themi atyre që thonë:"Jezusi na ka paguar. Ne s'kemi nevojë të ndjekim ndonjë pejgamber të ardhshëm?" Pas vargut të sipërpërmendur të Deuteronomisë, vetë Zoti kërcënohet me dënim të ashpër kundër të gjithë atyre që nuk ndjekun këtë pejgamber të pritur. Në Deuteronomi 18:19 lexojmë:"Dhe do të ndodhë që kushdo që s'do t'i dëgjojë fjalët e Mia, të cilat ai do t'i flasë në emër Timin, Unë do ta marrë në përgjegjësi". [Në disa përkthime:"Unë do të jem Hakmarrësi"]



Ne do të donim që lexuesi të mbajë në mend që Muhamedi, paqja qoftë mbi të, kurrë në jetën e tij nuk ka pohuar se Kur'ani ishte fjala e tij, por fjalët e Zotit. Kur muslimanët lexojnë një kaptinë të Kur'anit, ju do të gjeni se ata gjithmonë e nisin recitimin e tyre me fjalët:"Në emër të Zotit, Përdëllyesit, të Mëshirshmit". Kur'ani përmban 114 kaptina. Po t'i ndiqnim sipas radhës, do të gjenim se kaptina e parë, kaptina e dytë, kaptina e tretë, dhe kështu me radhë, të gjitha fillojnë me fjalët "Në emër të Zotit, Përdëllyesit, të Mëshirshmit" [pa përjashtime]. Në anën tjetër, ne gjejmë se shumica e të Krishterëve nisin me "Ne emër të Atit, të Birit dhe të Shpirtit të Shenjtë". Pra, jo vetëm Muhamedi, paqja qoftë mbi të, por të gjithë muslimanët në përgjithësi i recitojnë fjalët e Zotit në emër të Tij. Vërtet, Kur'ani madje edhe vërteton paralajmërimin e njëjtë të Deuteronomisë:"Dhe kushdo që kërkon tjetër veç Islamit për fe të tijën, ajo kurrë s'do të pranohet nga ai, dhe në jetën e përtejme do të jetë ndër ata që kanë humbur". [A'al Imran:85]

[Dritoni79]

e ke shtjellu shume mire kete çeshtje Khani, Allahu te shperblefte inshAllah

[altin55]

Sokol mire do ishte te ishe pergjigjur per ato verse biblike qe jane shtuar ne bibel

behu i kthjellet dhe kerko te verteten te Zoti i boteve. Allahu i Madheruar i nxit te krishteret te kerkojne te verteten per hir te Zotit dhe Ai i udhezon.

{Maide-15}. O ithtarë të librit, juve ju erdhi i dërguari Jonë që ju sqaron shumë nga ajo që fshihnit prej librit, e për shumë nuk jep sqarime. Juve ju erdhi nga All-llahu dritë, dhe libër i qartë.
16. All-llahu e vë me atë (me Kur'anin) në rrugët e shpëtimit atë që ndjek kënaqësinë e tij dhe me ndihmën e Tij i nxjerr ata prej errësirave në dritë dhe i udhëzon në një rrugë që është e drejtë.