A është Islami i dëmshëm për Shqipërinë?

[Agon_xh]

Me te vertet Tema te ketilla nuk duhet te hapen. Kjo i bjen njejte si me thene a eshte Shqiptari i demshem per Shqiperine, duke e mar parasysh se shumica e shqiptareve jane musliman me keso tema ju e fyeni popullin Shqiptar rfhr veten tuaj. Kjo teme ka mund te diskutohet ne kohen e Enverit , por tash jo. Edhe shoh se dikush me gjithe shpirte tenton te kthehet ne ato kohera, kur njeriu nuk ishte i lire te besonte ne fene qe don. Muslimanizmi si fe nuk cilesohet si rezik ne asnje shtet te botes, perkundrazi muslimanet jane shembul i moralit, kultures dhe dijes ne shume raste neper bote.

Angel une jame shqiptar dhe musliman ne te njejten kohe. Me kete postim te fundit qe ke bere me vine keq qe po te them ,por me pak shqiptare ti dukesh ne kete rast, nga shkaku se ti ofendon vellaun dhe motren tende qe ke nje kulture, nje gjak dhe dallon vetem nga besimi fetar. Nuk mund te me quajash mua arab ngase i perkas fese islame.

Une kur kam lindur kame qen Njeri, i barabart me gjithe te tjeret(kur njeriu lind nuk dallohet nga tjetri ). Se dyti kam mesuar fjalen e pare ne gjuhen shqipe(askush nuk mund te me thote se nuk jame shqiptar ngase fjala e pare qe ka dale nga une ka qene shqip). Dhe se treti jam musliman, bindje fetare qe une me deshiren time dhe respektin me te madh jam bindur.

[Agon_xh]

Angel Kombi nuk perzihet me asnje fe. Nuk dua te futem ne polemikat Komb-Fe ngaqe jane di gjera shume te ndryshme, kete duhet ta kupton cdo Shqiptare. Por unr prap do te pergjigjem ne pyetjen tende : Cka te bej Islami me Shqiptarizmin?
Nese je Shqiptare e vertet e din shume mire kohen e Rilindjes Shqiptare dhe i njeh mire njerezite qe kan udhehequr ate Rilindje. Nese i din me emra disa prej Rilindasve me te shquar vetem prej emrave te tyre do te mund te kuptosh se cka te bej Islamizmi me Shqiptarizmin.
Edhe njeher po ju them se nuk ngateroj besimin fetar me Kombin, nuk e bej kete ngaterese ngaqe ka shume Shqiptare musliman qe kan dhene kontribut te jashtezakonshem per Shqiperine dhe gjithashtu ka Shqiptare te besimeve tjera fetare qe kane dhene kontribut te vecant per ceshtje kombetare. Neve na bashkon Shqipja, per vete besoj ate qe dua, per veten tende beso cka te duash, por mos me ngacmo ne ate qe une besoj, se nuk te ngacmoj.

[mesia4ever]

"sa ma shume njoh shqiptar, aq ma shume m'vjen turp prej tyne".......

me ksi "shqiptar", shqipfolsa, si puna e Zarathustra jo vetem qe kurr s'kemi me shku perpara, po vec mbrapa.

Kallzom, pra, ti mu e ktyre tjereve pse pikerisht feja krishtere i vriste filozofet, pse i mbylli shkollat filozofike dhe e la Evropen per 1000 vjet ne erresire totale????
A e bere nje gje te tille feja Islame? Kalifati arab ose ndonje institucion i larte fetare??? Perkundrazi ne Kur'an thuhet "shko edhe ne Kine per te gjetur dijen", dhe fjala e pare e zbritur ne Kur'an eshte ikre, qe dmth "meso".

Pershendetje i nderuar
Islamiket kane prirje qe ta ndryshojne historine sipas qefit te tyre, ndersa xhihadin dhe shkatrrimin e islamit qe 1400 vjet nuk e shohin. Nese e ke fjalen per kryqzata dhe inkuizicionin apo per krimet e kishes katolike gjate mesjetes, ata nuk kane qene te krishtere por vetem simbole krishtere kane bartur, ato kane qene anti-krishtere sepse kane qene prijes fetare te rreme e do t'i lusja moderatoret qe te mos lejojne keso shkrimesh pa kurrfare baze. Po ta postoja nje hadith ku tregohet per krimet e islamit, deri tani 500 kercenime e ofendime do te vinin drejt meje, e ti po bazohesh ne genjeshtra te islamikeve. Islamiket e rishkruajne historine sipas deshires se tyre, te gjitha te keqijat ia mveshin besimit krishter, ndersa islami eshte fe e paqes, dashurise, respektit, krishterimi thote qe te vriten qafirat, krishterimi thote se parajsa gjendet nen hijen e shpates, krishterimi thote se Jezusi ka dale fitimtar me terror, krishterimi urdheron qe te pritet njerzve koka etj. etj. po jo i nderuar eshte islami qe i ka keto gjera prandaj mos ia mvesh nje besimi tjeter.

Jam i interesuar ta shoh se ne cilin ajet thuhet 'shko edhe ne Kine per te gjetur dijen' se une nuk e pasna hasur ne kete ajet. Fjala 'Kine' as qe figuron ne Kuran i nderuar.

Sureja e pare ne Kuran menjehere mbaron me fyerje ndaj te krishtereve dhe hebrenjev sepse sipas Muhamedit 'paskan humbur rrugen'.

Respekt

[Hyj-Njeriu]

Zarathustra nuk është një Gjergj Kastriot pasi Zarathustra as nuk njeh dhe as nuk vlerëson sa duhet virtytin e Gjergj Kastriotit. Dhe kjo bën që Zarathustra ta shikojë problemin qorrazi dhe ngushtasi: identiteti osman përballë identitetit evropian. Si njëri, si tjetri, janë të huaj për shqiptarët dhe këto ide vetëm sa vazhdojnë ciklin e gabimeve historike të cilave ti u frikohesh. Dhe nëse nuk e di, Gjergj Kastrioti nuk luftoi vetëm Lindjen, luftoi edhe Perëndimin, për hir të virtytit shqiptar.

Albo

Ty ste merr vesh kush se nga kush ane 'fle gjume'...perdridhesh nga te gjitha anet,te duhet krevati dopio vetem per vete...pi ndonje valium,ndonjehere....

Pjesa e nenvizuar eshte per te te pergezuar,nese me fjalen perendim nenkupton edhe krejt komunitetin europian,por me duket se nenkupton vetem katolike e protestane,pra perendimore ne kuptimin e vertete te fjales....

Ai luftoi per moralin shqiptar e luftoi si pasardhes i Pirros e jo si pasardhes i perandoreve bizantine apo despoteve bizantine te Epirit...

Te hyj plotesisht ne teme,me duhet te pohoj ne parim,se Islami si nje sistem vlerash te huaja ,nuk mund te mos jete i demshem....

Nuk eshte vetem ceshtje civilizimi,se civilizimet vijne e ikin nder shqiptare,ashtu sikunder ai helen,ai romak,ai bizantin e ai turk,por eshte nje ceshtje e thelle,vlerash,identiteti,morali,virtytesh,menyre jetese....

Islami ka vlera te ndryshme nga vlerat shqiptare,identiteti islamik eshte i ndryshem nga identiteti shqiptar,morali islam eshte i ndryshem nga morali shqiptar,vitytet islamike jane te ndryshme nga virtytet shqiptare,menyra e jetes islamike eshte e ndryshme nga menyra e jeteses shqiptare....

Atehere perderisa gjithcka e rendesishme islamike eshte e ndryshme nga gjithcka shqiptare,si mund te kalohet ne tru se islami eshte i mire per shqiptaret?

Dicka rrenjesisht e ndryshme,kur triumfon,ka sjelle asimilim,pra zhdukje....Kjo do te thote se pranimi i islamit pa rezerva,zhduk shpirtin shqiptar....

Kjo zhdukje nuk vjen brenda nje brezi,por brenda shume brezash,prandaj si fillim eshte lehtesisht e pakuptueshme...

Fati yne eshte ateizmi i thelle qe sjell llogjika e meqe jemi ne kohen e llogjikes,nuk duhet te kemi ndonje frike te madhe nga myslymanet qe nuk kane studiuar neper medrese,ata jane ende shqiptare...Ata te medreseve jane per tu mbajtur larg se iu eshte bere lavazh truri ,si vetem teologjia di te beje...

Feja monoteiste gjithmone e ka ditur rrezikun e dijes dhe llogjikes si ushqyes i ateizmit,prandaj dhe ka deshiruar injorancen...Islami e kuptoi njecik me vonese (ne ndryshim nga krishterimi qe e kishte kuptuar qe me fillimin e vet,e kishte ne gjak,qe me lindjen e tij,kur ne parajse hynte pa kushte vetem injoranti,i keputuri,lypesi) ne shek 10,prandaj i lejoi vetes nje civilizim qe kristianizmi nuk e pa....

Ama kur e kuptoi,islami e asgjesoi dijen dhe e zhyti boten islamike ne injorance te thelle,ku ende noton....

Ky eshte problemi i islamit dhe njekohesisht forca e tij....njeriu injorant.....
Problemi sepse nuk mund te krijoje me nje civilizim-ky i sotmi as i afrohet atij te shek 9- me njerez injorante dhe forca,sepse njeriu injorant eshte me i forte fizikisht dhe per shkak te fese edhe shpirterisht,sesa i dituri ateist....

A mund te na rrezikoje seriozisht ne shqiptareve? Mendoj se perderisa nuk ja arriti,kur ne shqiperi zbatohej sheriati,nuk ka per tja arritur kurre....Pushtetin ne shqiperi e mbajne plutokratet ateiste dhe nuk kane per ta leshuar,por mbi te gjitha sepse populli shqiptar nuk ka per ti lejuar vetes,pavaresisht deshires se disa individeve,nje lufte fetare e cila eshte e domosdoshme per islamin per te marre pushtetin dhe te krijoje nje republike islamike te bazuar mbi kuran e sheriat....

[il.Padrino]

ROLI I ISLAMIT NË TROJET SHQIPTARE

Shkruan: Profesor Dr. Milazim Krasniqi


Islami ndër shqiptarë ka traditë disa shekullore, e cila është zhvilluar pa ndërprerje që nga shekulli XV e deri në ditët tona, duke ushtruar një ndikim esencial në mbijetesën dhe në formësimin e identitetit fetar, kulturor dhe kombëtar. Mund të bëhen gjithfarë hamendësimesh se cila do të ishte rruga jetësore dhe fati historik i shqiptarëve si kolektivitet, po të mbeteshin jashtë rrezes së mesazhit Hyjnor Islam, në darat e hekurta të ordodoksisë bizantino-greke e serbe, të cilat aq sa është parë në disa shekuj pushtimi, synonin asimilimin dhe zhdukjen e plotë kulturore dhe etnike të shqiptarëve. Pra, po qe se mirret si pikënisje e vlerësimit të perspektivës së shqiptarëve në sfondin bizantino-grek e sllav gjendja në të cilën ishin ata kur erdhi më trojet e tyre mesazhi islam, është krejt e qartë se ajo gjendje do të çonte më tutje zvogëlimin numerik dhe asimilimin e vazhdueshëm gjuhësor e kulturor të shqiptarëve. Mungesa e plotë e dëshmive të shkrimeve shqipe, madje mungesa e gjurmëve kulturore në shekujve VII- XIV, ku bie edhe sllavizimi i plotë i toponimeve në trojet shqiptare dhe madje edhe sllavizimi i patronimeve të vetë shqiptarëve, zbulojnë qartë atë katandisje etnike, që vazhdonte përgjatë shekujve të sundimeve bizantine e sllave, e të cilat vetëm sa e thellonin asimilimin që kishte përhapur romanizimi nga pushtimi i gjatë romak që nga shekulli II para Isait, a.s. e deri në shekullin e V pas Isait a.s. Prandaj, po të vazhdonte ajo tkurrje dhe ai shfytyrim kulturor nën presionin e sundimit bizantin e sllav, më afërmendësh është se asimilimi do të intensifikohej.


Shenjë e mëshirës së Krijuesit

Por, pranimi i mesazhit hyjnor të Islamit nga ana e një pjese të madhe të shqiptarëve, që kur ranë në kontakt direkt me të, dhe veçmas pas Betejës së Kosovës të vititi 1389, e ndali trendin negativ të tkurrjes e të asimilimit të shqiptarëve dhe i dha një drejtim të ri zhvillimit të tyre. Pranimi i Islamit nga shqiptarët, që pa dyshim është shenjë e mëshirës së Krijuesit ndaj këtij populli, e ndërpreu procesin tragjik të shfarosjes e të asimilimit dhe solli ndriçimin e ri moral dhe shpirtëror, solli një hov të ri në zhvillimin e tij demografik e kulturor.

Islami u ofroi shqiptarëve të Mesjetës së errët europiane një vision të ri për për misionin e njeriut në këtë botë, para së gjithash duke ua fiksuar në ndërgjejen e tyre të vërtetën për njëshmërinë e Krijuesit të Botërave. Të ndërgjegjësuar nga kjo aksiomë për njëshmërinë e Krijuesit, shqiptarët muslimanë u larguan nga konceptimi shizofrenik për Krijuesin. Ky largim nga konceptimi shizofrenik për Krijuesin u dha një kompaktësim në ndërgjegje, i bëri më të durueshëm e më të qëndrueshëm në furtunat jetësore e historike, që do të përplaseshin mbi fatet e tyre si sprovë e re e aftësisë së mbijetesës fizike dhe kombëtare, pas daljes me përdhunë nga ombrella e hilafetit Islam. Edhe besimi i patundur në botën e amshueshme, në Ahiret, si vazhdimësi e jetës në nivel dhe në përmbajtje më të lartë për besimtarët që e gjejnë mëshirën e Krijuesit të Botërave, u ndihmoi që të dilnin nga vorbullat e nihilizmit të të ashtuquajturit faj fillestar, i cili ushtron ndikim të fuqishëm në ndërgjegjen e të krishterëve. Ndërsa, namazi dhe agjërimi i ramazanit, u sollën atyre shqiptarëve që përqafuan Islamin, një botëkuptim të ri për adhurimin ndaj Krijuesit të tyre, duke u edukuar me disiplinë, durim dhe sakrificë. Edhe praktika e zekatit u dha besimtarëve muslimanë një vizion të ri të solidaritetit me njëri –tjetrin, duke e hequr bamirësinë nga niveli i përkatësisë fisnore, e duke e bërë atë obligim për hir të Allahut, ndaj të gjithë nevojtarëve. Ky horizont i ri i bamirësisë dhe solidaritetit, ka pasur ndikime pozitive në zgjerimin e njohjeve dhe të komunikimeve brendashqiptare, të cilat me shekuj kanë qenë të konservuara në korniza të ngushta fisnore.

Transformimi esencial: nga piratë në diplomatë

Kësisoj, njohja e shtyllave të Islamit dhe organizimi për shekuj të tërë i jetës në bazë të udhëzimeve kur’anore, pati ndikim të fuqishëm në formësimin e individit shqiptar, në strukturën e familjes shqiptare dhe pjesërisht të shoqërisë shqiptare. Ndjenja e përkushtimit të individit për familjen dhe farefisin, respektimi i prindërve dhe i më të vjetërve, lehtësia e emigrimit gjithandej nëpër botën islame, afirmimi i premtimit të dhënë si vlerë sublime, durimi në vështirësi, janë disa tipare që kanë vulosur karakterin e individit shqiptar, e që pavarësisht se janë përzier edhe me shtresa të tjera të vlerave etike dhe kulturore, në esencë kanë prejardhje nga mësimet islame. Shkalla e pamjaftueshme e injektimit të këtyre vlerave në individin shqiptar, ka bërë që disa prej tyre të mos jenë tipike për këtë individ, por vetëm tendenca të karakterit të tij. Por, pa ndikimin e fuqishëm të Islamit nëpër shekuj, vetëm mund të supozohet se me çfarë cenesh negative do të zhvillohej individualiteti i njeriut shqiptar, i konservuar në strukturat fisnore, dhe çfarë drejtimesh do të merrte historia shqiptare, pa durimin dhe pa maturinë me burim islam.

Në burimet e shkruara nga autorë të huaj antikë, të cilët kanë pasur kontakte me shqiptarët, më të shumtën dominon një vlerësim negativ për karakterin dhe për organizimin e tyre. Sado që në këto vlerësime ka pasur keqdashje të autorëve, nuk mund të përjashtohet plotësisht objektiviteti i tyre, meqë organizimi dhe rrezatimi kulturor i ilirëve-albanëve/shqiptarëve në këto periudha historike ka qenë shumë inferior në raport me romakët në fillim dhe me fqinjët grekë e sllavë më vonë. Nuk duhet injoruar as fakti se qytetet antike me rrezatim kulturor të ndjeshëm, si Butrinti, Apollonia, Durrësi, në fakt kanë qenë koloni helene e romake dhe në to nuk ka gjurmë të shkruara në gjuhën ilire-shqipe dhe as aktivitete kulturore të dokumentuara me prejardhje ilire. Fakti që këto qytete kanë ekzistuar si enklava në trojet e ilirëve antikë dhe të shqiptarvëe të sotëm, nuk prodhon vetvetiu argumente për kulturë ilire në to. Ka shembuj të shumtë të ekzistimit të kulturave të tjera në një territor të një populli tjetër, madje pa ndikuar realisht në ngritjen kulturore të popullsisë vendëse. Që nga kultura antike helene e romake në qytetet e shumta përgjatë pellgut të Mesdheut e deri te kultura perëndimore në truallin e indianëve të Amerikës.

Si një kundërpërgjigje e inferioritetit kulturor të ilirëve ndaj pushtuesve dhe fqinjve, mentaliteti pirat dhe plaçkitës dhe prirja për rebelime e për konflikte ndërfisnore, mbetën si shenja të identifikueshme të individit dhe bashkësisë ilire/shqiptare nëpër histori. Ndërsa, kjo ka ndikuar në ngadalësimin e procesit të formësimit të një identiteti të qartë, dhe që do të lente gjurma konkrete në histori dhe në kulturë. Fakti që bashkëjeteta e gjatë me grekët dhe me romakët nuk ka rezultuar me një organizim më të qartë shtetëror dhe me një manifetim të zhvillimit të identitetit gjuhësor e kulturor, është dëshmi e inferioritetit dhe e dezorganizimit. Shkaqet që numëron historiografia romantike shqiptare për këtë ngecje, janë pjesë e këtij inferioriteti dhe këtij dezorganizimi. E vërteta mbetet që individi ilir/shqiptar ishte i konvertueshëm në romak, grek e sllav, duke përvehtësuar edhe gjuhën e kulturën e tjetrit. Ndërsa në planin e bashkësisë, duke mbetur të shtrëguar për lidhjet e ngushta fisnore, ilirët dhe shqiptartë për një kohë tepër të gjatë nuk e arritën organizimin, që do të rezultonte me krijimin e një entiteti shtetëror dhe një identitet kulturor të diferencuar nga fqinjët

Prova të identitetit të tillë do të jipeshin më vonë, pas disa shekujsh të jetës nën sundimin osman, ku ndodhi një transformim real i jetës sociale, kulturore, fetare dhe kombëtare të shqiptarëve. Këta shembuj do të vijnë pasi të ketë kaluar gati pesë shekuj të sundimit osman, në të cilin shqiptarët njohën një rikonsolidim të brendshëm demografik dhe kulturor, pas shpërbërjes së gjatë nën sundimet romake, bizantine e serbe. Janë themeluesit e Lidhjes së Prizrenit identifikim i një profili të ri të individit shqiptar, që kërkon realizimin e vet dhe të fateve të kolektivitetit, me anën e një angazhimi të disiplinuar dhe të menduar mirë në sfondin e komplikuar të zhvillimeve politike, diplomatike e ushtarake të kohës. Pa një profilizim të tillë ka qenë e paimagjinueshme që të krijohet një lëvizje indipendentiste që synonte ruajtjen dhe afirmimin e identitetit shqiptar dhe islam të shqiptarëve, në rrethimin armiqësor ballkanik, në moskuptimet tragjike të qeveritarëve osmanë dhe të gjeopolitikave antishqiptare dhe antiislame të shekullit XIX dhe të shekullit XX në Europë. Kur analizohen me kujdes biografitë dhe bëmat e personaliteteve të kësaj lëvizjeje, është e qartë se ato dëshmojnë për një emancipim të individit shqiptar në Islam, ku kishte përfituar vlera të larta organizative nga përvoja shtetërore, politike dhe fetare në Perandorinë Osmane. Falë këtij transformimi dhe kësaj vetëdijeje vepruese islame, edhe u kultivua toleranca e brendshme shqiptare. Kjo tolerancë e brendshme mundësoi integrimin e shqiptarëve, të cilët edhe pse u përkisnin feve të ndryshme, realizuan një projekt unik politik dhe nacional. Ky projekt rezultoi me identifikimin e kërkesave politike dhe nacionale në vitin 1878 dhe me krijimin e shtetit shqiptar në 1912. Nga faktet historike është krejt e qartë se barrën kryesore të këtij projekti kombformues e shtetformues, përfshirë edhe pasojat në formën e gjenocidit serb në viset veriore pas Kongresit të Berlinit dhe ndëshkimin e pushtetit turk, që erdhi si reaksion i detyrueshëm, për shkak të imponimit të diktatit të Fuqive të Mëdha të kohës, e ka bartur mbi vete popullsia muslimane shqiptare dhe elita intelektuale e politike e dalë prej saj.
Me këto ngjarje edhe finalizohet formimi i kombit shqiptar dhe i shtetit shqiptar. Kur mirret si pikënisje gjendja në të cilën ishin shqiptarët kur hynë në Perandorinë Osmane dhe një shumicë e tyre e përqafuna Islamin, dhe gjendja kur dolën prej asaj Perandorie, është e qartë se në ata pesë ndodhi një konsolidim i dukshëm social, kulturor e politik dhe me këtë një konfirmim i identitetit kombëtar në sfondin ballkanik. Bash në atë sfond të mbushur përplot atavizma dhe konflikte, këto objektiva do të ishin të paarritshme pa ndikimin e fuqishëm të Islamit në individin dhe në bashkësinë shqiptare.
Fatkeqësisht, pas pavarësisë së Shqipërisë më 1912 dhe mbetjes së shumicës së trojeve shqiptare nën sundimet e huaja sllave e greke, filloi “vesternizimi” artificial i karakterit të shqiptarëve, gjë që solli ndryshimin e dhimbshëm të individualitetit dhe të sistemit të vlerave me të cilat matet e mira dhe e keqja, e drejta dhe e shtrembëta, hallalli dhe harami. Ky deformim mund të shihet më së qarti në elitat politike shqiptare ‘të vesternizuara”, të cilat u shquan dhe shquhen edhe sot për qeverisje të padrejta, për shpërdorim të pushtetit, për korrupsion, për servilizim ndaj të huajve dhe për një varg dukurish, secila më e keqe se tjetra. Gjendja në të cilën është sot profili moral i individit politik shqiptar, posaçërisht të atij që është jashtë besimit fetar dhe veçmas jashtë besimit islam, është e njohur. Qeveritarët e sotëm të Shqipërisë llogariten si nga më të korruptuarit në rruzullin tokësor, e edhe tendencat në Kosovë e në Maqedoni nuk janë inkurajuese.
Individi shqiptar i shkëputur nga ai sistem vlerash morale dhe fetare islame, që e mbrujtën karakterin e shqiptarit në shekujt e parë të përqafimit të Islamit, është bërë moskokëqarës ndaj ndershmërisë, ndaj korrektësisë, ndaj mbajtjes së premtimeve. Por, është e qartë se politikanët dhe qeveritarët nuk janë një kategori më vete e këtij çmoralizimi, sepse në sistemet demoratike të votimit të lirë, sado që nuk përjashtohet manipulimi i llojllojshëm, ata janë produkt direkt i shijes, i kërkesave dhe i vlerësimeve të bashkësisë përkatësisht të qytetarëve.

Një projekt gjysmak

Islami pati ndikim të fuqishëm edhe në strukturën e familjes shqiptare muslimane dhe në vlerat që funksionalizohen brenda saj, edhe pse ky ndikim më të shumtën nuk ka qenë i plotë as në periudhat më të ndritshme të Islamit ndër shqiptarë. Kjo ka ndodhur për shkak se mbi strukturën dhe mbi vlerat e familjes shqiptare kanë ushtruar ndikim gjendja sociale, e drejta zakonore dhe administratat e pushteteve të ndryshme joislame dhe antiislame dhe sistemet e tjera fetare. Sidoqoftë, raportet ndërmjet bashkëshortëve, ndërmjet fëmijëve dhe prindërve të tyre, qëndrimi ndaj lindjes dhe ndaj vdekjes, deri në ditët tona kanë ruajtur disa elemente të ndikimit të Islamit.
Megjithëse, jeta mbi gjysmë shekulli nën regjimin komunist në Shqipëri, po edhe në viset e tjera shqiptare, ka rrënuar ndjeshëm stabilitetin dhe sistemin e vlerave të familjes shqiptare. Ndërsa, në Kosovë, tragjedia e viteve 1998-1999, kur ndodhi dëbimi i mbi një milionë shqiptarëve nga Kosova, i shoqëruar me gjenocid, me dhunime dhe me poshtërime të tmerrshme, ka sjellë një krizë të re në familjen shqiptare. Rritja e numrit të shkurorëzimeve, rritja e dhunës në familje, zgjerimi i prostitucionit, janë dukuri të reja që po e atakojnë stabilietin dhe strukturën e famijes shqiptare në Kosovë. Këtë e ndihmon edhe prezenca enorme e administratorëve civilë dhe e ushtarëve të huaj në Kosovë, që kanë imponuar një gjendje tipike koloniale. Rritja e varfërisë së popullsisë vendase përkrah pasurimit enorm të administratorëve të huaj dhe të bashkëpunëtorëve të tyre, kushtëzimi i punësimit të femrave me shërbime seksuale për punëdhënësit e huaj, kanë provokuar një “zgjim” abnormal të femrës shqiptare, i cili po bëhet kërcënues për familjen.

Fisi - simboli i ngecjes shqiptare

Ndërsa, në strukturat e fisit dhe të shoqërisë shqiptare, përgjatë tërë kësaj historie, më shumë ka dominuar koncepti zakonor se sa ai islam. Për këtë shkak edhe ka pasur më shumë sherre ndërmjet fiseve, më shumë gjakmarrje dhe krime. Pra, ky element negativ i shoqërisë shqiptare nëpër kohë, aspak nuk ka prejardhje islame, sepse në Islam gjakmarrja ka qenëë e ndaluar me shpalljet kur’anore dhe me ligjëratën lamtumirëse të Muhamedit a.s.

Gjakmarrja, kamata, martesa e femrave me mblesëri, mercenarizmi dhe dukuri negative si këto, janë me prejardhje nga injoranca, dhe si të tilla e kanë penguar edhe forcimin e Islamit në bashkësinë shqiptare. Fatkeqësisht, organizimi i fuqishëm fisnor paraislam ka mbetur edhe pas pranimit nga një shumicë e shqiptarëve të Islamit, edhe për arsye se Perandoria Osmane ka respektuar format e organizimit lokal dhe ia ka përshtatur ato sundimit të vet në territoret e mëdha të saj. Pra, mund të thuhet se në fushën e organizimeve fisnore nuk ka arritur ndikimin e duhur ndriçimi i mesazhit islam, gjë që ka rezultuar me krijimin e strukturave që do të luftonin sistemin e vlerave islame edhe në individët e edhe në familjet shqiptare muslimane. Madje edhe kryengritjet e shekullit të XV të udhëhequra nga Gjergj Kastrioti-Skenderbeu, në fakt janë organizime fisnore, që u shndërruan në struktura të fuqishme antiislame falë edhe rolit vasal, që morën ndaj disa shteteve europiane të asaj kohe, veçmas të Napolit, të Venedikut e të Vatikanit.

Tradita e fuqishme fisnore e cimentuar për shekuj të tërë, edhe gjatë sundimit osman, e bashkuar me fragmentimin fetar dhe mercenarizimin e motivuar nga interesata parciale, u shndërrua në problem kritik edhe për shtetin shqiptar pas formimit të tij më 1912 e edhe sot ka ndikime negative në trojet shqiptare në përgjithësi. Por, si e tillë, me prirje përçarëse dhe diversive, ajo traditë ka prejardhje dhe motivim antishqiptar dhe antiislam.
Edhe kriza e Shqipërisë e vitit 1997, e cila pati si pretekst skemat piramidale kurse si shkak strukturat antishqiptare greke dhe të lobeve të ndryshme mafioze ndërkombëtare, në kulmet e saj kërcënonte edhe me ndarjen e Shqipërinë në Shqipërinë e Jugut dhe të Veriut, me kërcënimin e bandave ndaj “malokëve veriorë” dhe madje ndaj “çeçenëve”. Pra, në këtë kërcënim përfshihen ndarjet rajonale, fisnore dhe fetare përnjëherësh, gjë që flert për fragjilitetin e shtetit dhe të kombit shqiptar në përgjithësi.

Efektet praktike nga pranimi i Islamit

Kalimi i hershëm në Islam i shqiptarëve, përveç si ikje nga feja e zullumqarëve të tyre, serbëve dhe grekëve dhe si ikje nga kujtesa e llahtarshme e dhunimeve që kishin lënë prapa vetes në trojt shqiptare kryqëzatat, fillimisht pati edhe qëllime praktike. Perandoria Osmane u dha mundësi atyre që përqafonin Islamin që të ruanin pronat, ose t’i fitonin ato me lojalitetin e treguar ndaj saj, e ku pika themelore e lojalitetit kishte të bënte me pranimin e Islamit. Me lojalitetin e shprehur me këtë rrugë, shqiptarët me shpejtësi rimorën veten dhe filluan të tregojnë epërsi ndaj fqinjve të tjerë ballkanikë, serbëve, grekëve, bulgarëve, rumunëve, të cilët rezistuan më shumë ndaj pranimit të Islamit, për shkak se kishat e tyre ortodokse ishin të konsoliduara dhe për arsye se Perandroia Osmane, veçmas në kohën e sulltan Mehmet Fatihut, tregoi një tolerancë të pashoqe ndaj ortodoksisë.

Përmbysja administrative dhe sociale që solli rënia e Mbretërisë Serbe pas vdekjes së car Dushanit dhe veçmas pas Betejës së Kosovës të vitit 1389, dhe kalimi në defansivë i Perandorsië së Bizantit në raport me Perandorisë Osmane, e cila lëshoi shtat në fqinjësi të saj, u mundësoi shqiptarëve që të dyndeshin nëpër qytete dhe ta bënin gjuhën shqipe gjuhë dominuese të komunikimit, pas dobësimit të serbishtes dhe të greqishtes. Nga ana tjetër, gjuha turqishte po depërtonte me ngadalësi, sepse ende po vazhdonte ekspansioni ushtarak i Perandorisë Osmane (1683) gjë që kishte mundësuar një pushtet mjaft të decentralizuar në territoret ku ishte stabilizuar gjendja e sundimit osman. Osmanishtja ishte gjuhë e administratës së re, por nuk ishte gjuha e fesë së re, nuk ishte gjuhë e Shpalljes Hyjnore. Pra, ndikimi i saj ishte më i kufizuar se ai i serbishtes dhe i greqishtes, të cilat në të njëjtën kohë kishin qenë gjuhë të administratës dhe gjuhë të detyrueshme të fesë. Rrjedhimisht, kultivimi i gjuhës shqipe në komunikimin e përditshëm, bashkë me forcimin e strukturave të reja sociale që e shprehnin realitetin e ri politik dhe fetar islam, u shndërruan në faktor kompaktësimi nacional të shqiptarëve kundruall serbëve e grekëve dhe fqinjve të tjerë.

Nuk mund të jetë rastësi as fakti që librat e parë në gjuhën shqipe u shkruan në shekullin e XVI, sepse shqipja kishte arritur një shkallë zhvillimi që ia mundësonte të bëhej edhe gjuhë e shkrimeve liturgjike. Sa për krahasim mund të shërbejë ky fakt: një shekull para Gjon Buzukut, Gjergj Kastrioti- Skenderbeu, në administratën e vet gjatë tërë kohës ka përdorur vetëm sllavishten dhe latinishten e në asnjë rast nuk e ka përdorur shqipen. Nga ana tjetër, vetë autori i librit të parë në gjuhën shqipe, Gjon Buzuku, ka shkruar se më parë nuk kishte libra në gjuhën shqipe. Edhe pse Gjon Buzuku është një prift katolik dhe librin e shkroi dhe e botoi nën nxitjen e Kundërreformës së Vatikanit, për të parandaluar përhapjen e Reformës protestane të Martin Luterit dhe të Islamit ndër shqiptarë, kjo vepër është dëshmi se gjuha shqipe në shekujt XV e XVI të sundimit osman kishte njohur zhvillim dhe kishte mbërritur aftësinë që të bëhej gjuhë e shkrimit. E dyta, Perandoria Osmane kishte tolerancë fetare, sepse lejonte përhapjen e librave fetare katolike në territoret, të cilat prej shekujsh i qeveriste me sovranitet të plotë. Vetëm më vonë, kur filloi dobësimi i Perandorisë Osmane, ajo do të pranonte me presion Kultusprotektoratin austriak mbi katolikët e Shqipërisë, si koncesion e që do të shndërrohej në një lëvizje fetare katolike e në një aktivitet evident gjuhësor e kulturor ndër shqiptarë dhe mbikqëryrjen ruse mbi ortodoksinë në Ballkan dhe në Shqipëri.

Krahas krijimit të ambientit për kultivimin e gjuhës shqipe në komunikimin e përditshëm dhe në shkrim, në shekujt XVI-XVIII u ndërtua një rrjet i madh i medreseve dhe i shkollave të tjera të mësimit islam, nga të cilat dolën një numër i madh i intelektualëve islamë. Shkrimtarët alamiadistë shqiptarë si Nezim Frakulla, Hasan Zyko Kamberi, Muhamet Çami-Kyçyku, pastaj rilindasit Naim e Sami Frashëri, formimin e parë e morën në shkollat vendëse islame. Gjeneratat e shqiptarëve të formuar në këto shkolla islame, mandej u bënë ideator dhe ideolog të krijimit të kombit shqiptar, si reaksion ndaj projektit nacionalist turkomadh për asimilimin e shqiptarëve. Projekti nacionalist turkomadh që u shfaq në Perandorinë Osmane me reformat e Tanzimatit të vitit 1830 ishte nën ndikimin dhe nën presionin e shteteve të mëdha europiane, të cilat kishin formuar konceptin e kombit-shtet. Reformat e bazuara në këtë koncept të kombit-shtet, u bënë katalizator i konflikteve brenda muslimanëve që jetonin në Perandorinë Osmane, dhe mandej i shpërbërjes së saj.
Me një fjalë, ndikimi i Islamit në formësimin praktik të identitetit gjuhësor, kulturor, shtetëror dhe nacional dhe madje në faktorizimin e tyre demografik, është evident dhe në disa raste ka qenë vendimtar. Pra, nga ana e perspektivës historike, Islami ka rrënjë të thella në trojet shqiptare dhe ato rrënjë nuk mund të shkulen.

Meqë ky është një identitet islam i formësuar në rrjedhë të shekujve dhe të fateve dramatike, është e sigurt se është mundësuar vetëm me vullnetin e Krijuesit të Botërave. Prandaj, askush të mos ketë iluzione se mund të ndryshohen ligjet e Allahut, për të formësuar perspektivën e një individi, të një populli a një kombi. Allahu ka shpallur qartë:

Ai është që dërgoi të dërguarin e Vet me udhëzim të plotë dhe me fenë e vërtetë, që të triumfojë mbi çdo fe, e mjafton Allahu dëshmitar” (Suretu el Fet-h: 28)

Triumfi i fesë së vërtetë Islame edhe ndër shqiptarë, është i garantuar nga vetë Allahu, ndërsa ne duhet të marrim pjesë në formësimin e këtij triumfi në komunitetin tonë, për të fituar mëshirën dhe mbrojtjen e Tij.

[alnosa]

Mjaft se late nam late ,se po na quajne dhe vend islamik si ne si Kosoven .Nuk na kane hije keto llogje fesh tani ne kete kohe.

[il.Padrino]

Pershendetje i nderuar


Jam i interesuar ta shoh se ne cilin ajet thuhet 'shko edhe ne Kine per te gjetur dijen' se une nuk e pasna hasur ne kete ajet. Fjala 'Kine' as qe figuron ne Kuran i nderuar.

Sureja e pare ne Kuran menjehere mbaron me fyerje ndaj te krishtereve dhe hebrenjev sepse sipas Muhamedit 'paskan humbur rrugen'.

Respekt

Nje nga keshillat me te bukura te Islamit drejtuar njerezimit eshte fitimi i diturise dhe njohurise. Per kete arsye ne ajetet e para te Kur’anit qe iu shpallen Profetit, flitet per arsimin dhe mesimin. Ne islam, njohuria dhe vetedija kane shume rendesi sa u eshte kerkuar myslimaneve qe adhurimin e vet ta zbatojne ne baze te njohurise dhe dijeve te veta. Sipas pikepamjes se islamit, dituria eshte pasuria e cila luan nje rol shume te madh ne jeten e njeriut. Disa prej problemeve dhe krizave te jetes nuk mund te zgjidhen ne menyre tjeter pervecse duke u mbeshtetur tek njohurite dhe dija. Profeti i Islamit, rendesine e dijes e ka shfaqur shpesh gjate fjalimeve te veta.

Profeti nxenien e diturise e quante detyre per çdo burre e grua, edhe sikur per te arritur dijen te jete e nevojshme udhetimi neper pikat me te largeta te globit. Vete hazreti thote:

“Kerkoni dijen edhe sikur ajo te jete ne Kine”,

qe do te thote sado qe larg mund te jete dhe sado mund qe kerkon, dija eshte dicka e qe patjetur duhet arritur.

Ne fjalimet e Profetit te islamit, edhe dijetaret e shkenctaret kane nje pozite shume te larte. Dijetaret ne kuader te dijes se tyre ndricojne rrugen e njerezimit. i derguari i Zotit ne lidhje me kete thote:

“Dijetaret jane ne toke si yjet ne qiell. Nepermjet yjeve zhduket erresira ne toke dhe det dhe nese nuk do te ishin yjet atehere edhe njerezit nuk do te orientohehsin dot”.

Profeti i islamit gjate keshillave te tij dhene dijetareve u kujton qe diturine e tyre ta perdorin ne rruge pozitive. Nje nga vetite e pelqyera te dijetareve eshte dhe urtesia. Dijetari ka nevoje per urtesi me qellim qe te kete me shume ndikim tek njerezit. Po keshto Profeti edhe miresine e quan nje veti te çmuar te dijetarit dhe thote:

“Populli im me i mire jane dijetaret, dhe dijetart me te mire te popullit tim jane te miresjellte. Ta dini se dijetari zemer mire diten e ringjalljes vjen me nje drite nga vetvetja e cila mbush nje distance nga Lindja deri ne Perendim”.

Pa dyshim qe sjellja e mire e dijetareve me njerezit krijon kushtet per ta per shfrytezim me te mire te dijes. Sjellja e mire dhe e shkelqyer me njerezit eshte hapi i pare per te ndikuar tek zemrat. Me kete terheqje mund te ushqehen njerezit nga burimi i dijes dhe diturise.

Profeti u kerkon dijetareve qe t’i japin rendesi ne jete kenaqesise se Zotit. Ai po keshtu edhe kleriket i fton drejt miresise, drejtesise dhe largimit nga mashtrimet dhe tradhetia duke thene:

“Ne punet e diturise te jeni shoke dhe dashamires te njeri-tjetrit, sepse tradhetia ne dije eshte me e keqe se tradhetia ne mallra.

Ne kuader te vemendjes se islamit kushtuar dijes, historia e qyteterimit njerezor eshte njohur me emra te shumte dijetaresh si gjeograf, historian, matematicien e astrolog mysliman.

Historiani amerikan, Vil Durant ne librin e tij “historia e qyteterimit” shkruan: ”Myslimanet gjate mesjetes ne fushat e shkences nuk kishin rival”.

Tani le t’i kthehemi historise se islamit, dhe te shohim nje ngjarje gjate diteve te bukura te pranise se Profetit ne Medine, duke e mbyllur keshtu edhe emisionin tone.

Ate dite kur profeti hyri ne xhami, ndihej atmosfera e mbushur perplot dashuri dhe qetesi. Hodhi veshtrimin rreth e perqark xhamise dhe shikonte myslimanet e mbledhur aty. Veshtrimi i embel i Profetit perhere u jepte zemer myslimaneve dhe prania e tij ne mesin e njerezve sillte qetesi me vete. Ne xhami myslimanet ishin ndare ne dy grupe, njeri po merrej me lutje dhe adhurim, ndersa grupi tjeter po merrej me diskutime shkencore. Profeti pasi i pa dy grupet mire e mire tha:

“Te dy grupet jane ne rrugen e mire dhe te lumturise, por une i bashkohem grupit qe po merret me dijen”, dhe pas kesaj fjalie shkoi e u ul prane tyre.

[Hyj-Njeriu]

Si një kundërpërgjigje e inferioritetit kulturor të ilirëve ndaj pushtuesve dhe fqinjve, mentaliteti pirat dhe plaçkitës dhe prirja për rebelime e për konflikte ndërfisnore, mbetën si shenja të identifikueshme të individit dhe bashkësisë ilire/shqiptare nëpër histori. Ndërsa, kjo ka ndikuar në ngadalësimin e procesit të formësimit të një identiteti të qartë, dhe që do të lente gjurma konkrete në histori dhe në kulturë. Fakti që bashkëjeteta e gjatë me grekët dhe me romakët nuk ka rezultuar me një organizim më të qartë shtetëror dhe me një manifetim të zhvillimit të identitetit gjuhësor e kulturor, është dëshmi e inferioritetit dhe e dezorganizimit. Shkaqet që numëron historiografia romantike shqiptare për këtë ngecje, janë pjesë e këtij inferioriteti dhe këtij dezorganizimi. E vërteta mbetet që individi ilir/shqiptar ishte i konvertueshëm në romak, grek e sllav, duke përvehtësuar edhe gjuhën e kulturën e tjetrit. Ndërsa në planin e bashkësisë, duke mbetur të shtrëguar për lidhjet e ngushta fisnore, ilirët dhe shqiptartë për një kohë tepër të gjatë nuk e arritën organizimin, që do të rezultonte me krijimin e një entiteti shtetëror dhe një identitet kulturor të diferencuar nga fqinjët

C'eshte kjo injorance e thelle,sidomos tek pjesa e nenvizuar....
Iliret ishin te vetmit europiane (hiq greket qe kishin kulture te shkruar) qe nuk u romanizuan,pervecse ne periferi....Kjo ishte forca e ilireve dhe e shqiptareve dhe tani po dilka si gje e keqe....
Ne antikitet nuk numeroheshin shtetet,me i madhi,mbreteria ilire ne kohen e Mbretereshes Teuta kishte sovranitet mbi 100 mije km2,prej isterve deri ne akarnani....

Procesi i krijimit te nje shteti unik,u nderpre nga fuqia romake dhe jo nga 'dezorganizimi'...

Ca eshte ky perdhunim i historise shqiptare,per te krijuar nje terren pjellor per islamin....Larg islami nga historia shqiptare.....

[geezer]

Per aq kohe sa Islami eshte prezent ne trojet tona, ne do jemi gjithmone llumi i Europes, njerez pa civilizim, te pazhvilluar, dhe te fundit ne cdo gje ashtu sic kemi qene 500 vitet e fundit. Ne gjithmone do bejme zgjidhjet e gabuara per veten tone, ashtu si dikur qe zgjodhem komunizmin me ekstrem ne Europe, dhe me pas krijuam shtetin me rrumpalle ne kontinent. Mbajeni mend kete. Te gjitha keto tragjedi historike jane pasoje e mendesise islamo-evgjito-orientale. Islami do na ktheje ne njerez te pabese dhe injorante, qe do ti kthehen perendimit kundra nje dite, duke shkaterruar cdo aleance strategjike per veten tone.

jam kundershtar i ksaj qfar thua ti keto nuk jan te verteta njerz si ti jan te demshem per shqiprin kosoven , dhe te gjith shqiptaret

[mesia4ever]

Nje nga keshillat me te bukura te Islamit drejtuar njerezimit eshte fitimi i diturise dhe njohurise. Per kete arsye ne ajetet e para te Kur’anit qe iu shpallen Profetit, flitet per arsimin dhe mesimin. Ne islam, njohuria dhe vetedija kane shume rendesi sa u eshte kerkuar myslimaneve qe adhurimin e vet ta zbatojne ne baze te njohurise dhe dijeve te veta. Sipas pikepamjes se islamit, dituria eshte pasuria e cila luan nje rol shume te madh ne jeten e njeriut. Disa prej problemeve dhe krizave te jetes nuk mund te zgjidhen ne menyre tjeter pervecse duke u mbeshtetur tek njohurite dhe dija. Profeti i Islamit, rendesine e dijes e ka shfaqur shpesh gjate fjalimeve te veta.

Profeti nxenien e diturise e quante detyre per çdo burre e grua, edhe sikur per te arritur dijen te jete e nevojshme udhetimi neper pikat me te largeta te globit. Vete hazreti thote:

“Kerkoni dijen edhe sikur ajo te jete ne Kine”,

qe do te thote sado qe larg mund te jete dhe sado mund qe kerkon, dija eshte dicka e qe patjetur duhet arritur.

Ne fjalimet e Profetit te islamit, edhe dijetaret e shkenctaret kane nje pozite shume te larte. Dijetaret ne kuader te dijes se tyre ndricojne rrugen e njerezimit. i derguari i Zotit ne lidhje me kete thote:

“Dijetaret jane ne toke si yjet ne qiell. Nepermjet yjeve zhduket erresira ne toke dhe det dhe nese nuk do te ishin yjet atehere edhe njerezit nuk do te orientohehsin dot”.

Profeti i islamit gjate keshillave te tij dhene dijetareve u kujton qe diturine e tyre ta perdorin ne rruge pozitive. Nje nga vetite e pelqyera te dijetareve eshte dhe urtesia. Dijetari ka nevoje per urtesi me qellim qe te kete me shume ndikim tek njerezit. Po keshto Profeti edhe miresine e quan nje veti te çmuar te dijetarit dhe thote:

“Populli im me i mire jane dijetaret, dhe dijetart me te mire te popullit tim jane te miresjellte. Ta dini se dijetari zemer mire diten e ringjalljes vjen me nje drite nga vetvetja e cila mbush nje distance nga Lindja deri ne Perendim”.

Pa dyshim qe sjellja e mire e dijetareve me njerezit krijon kushtet per ta per shfrytezim me te mire te dijes. Sjellja e mire dhe e shkelqyer me njerezit eshte hapi i pare per te ndikuar tek zemrat. Me kete terheqje mund te ushqehen njerezit nga burimi i dijes dhe diturise.

Profeti u kerkon dijetareve qe t’i japin rendesi ne jete kenaqesise se Zotit. Ai po keshtu edhe kleriket i fton drejt miresise, drejtesise dhe largimit nga mashtrimet dhe tradhetia duke thene:

“Ne punet e diturise te jeni shoke dhe dashamires te njeri-tjetrit, sepse tradhetia ne dije eshte me e keqe se tradhetia ne mallra.

Ne kuader te vemendjes se islamit kushtuar dijes, historia e qyteterimit njerezor eshte njohur me emra te shumte dijetaresh si gjeograf, historian, matematicien e astrolog mysliman.

Historiani amerikan, Vil Durant ne librin e tij “historia e qyteterimit” shkruan: ”Myslimanet gjate mesjetes ne fushat e shkences nuk kishin rival”.

Tani le t’i kthehemi historise se islamit, dhe te shohim nje ngjarje gjate diteve te bukura te pranise se Profetit ne Medine, duke e mbyllur keshtu edhe emisionin tone.

Ate dite kur profeti hyri ne xhami, ndihej atmosfera e mbushur perplot dashuri dhe qetesi. Hodhi veshtrimin rreth e perqark xhamise dhe shikonte myslimanet e mbledhur aty. Veshtrimi i embel i Profetit perhere u jepte zemer myslimaneve dhe prania e tij ne mesin e njerezve sillte qetesi me vete. Ne xhami myslimanet ishin ndare ne dy grupe, njeri po merrej me lutje dhe adhurim, ndersa grupi tjeter po merrej me diskutime shkencore. Profeti pasi i pa dy grupet mire e mire tha:

“Te dy grupet jane ne rrugen e mire dhe te lumturise, por une i bashkohem grupit qe po merret me dijen”, dhe pas kesaj fjalie shkoi e u ul prane tyre.

Pershendetje il.Padrino
Nese kishe pasur mundesi te na ofrosh referenca nga Hadithet apo Kurani dhe jo se cfare kane thene dijetaret islame. Pra vetem thenie te Muhamedit e jo te te tjereve sepse une keto thenie (edhepse kam lexuar mjaft hadithe) askund nuk i kam hasur.