Letersia E Sotme Shqiptare

[SUPERSTAR_N1]

I SHTRENJTI IM



Ne kete kend te qete,
Ku s'fishket lulja e moshes
Gjashtembedhjete vjec ke mbetur ti,
Po mua nuk mu nda stuhia e kohes,
Me la pa flete qysh filiz te ri,
Aq sa perpara kohe,krejt jam thinjur.
Ndaj, ne s'kam ardhur deri sot,besome:
S'kam dashur qe me lotin tim te hidhur,
Te ta helmoje shpirtin tend te njome.
Se ty te mori plumbi armik,po mua
me nxine ditet mizorisht ata,
Qe me te shtrenjtat enderrat e tua
Ti amanet ua le, o im vella!
Po sot s'kam ardhur te te qaj,
As te ankohem per kalvarin tim.
Nje tjeter brenge kam, qe s'di me ke ta ndaj,
ne kete mot zhgenjimesh pambarim!
Se s'me kish vajtur neper mendje kurre
Te arrinte marrezia gjer ketu,
Sa me kurora lulesh e flamure,
Te rivarrosen vrasesit e tu
Edhe te mijera djemsh e vajzash qe, si ti,
Atdheun duke vene perjetsisht mbi veten
n'altarin e lirise bene fli
Ate c'ka paten me te shtrenjten: jeten!
Oh, kur mendoj se ajo turme e cmendur
Mund te shkele edhe ty mbi varr,
vella me ngjethte mishte e s'me mban vendi,
Ndaj erdha te te marr
Dhe, meqe tek kjo toke qe pandehme meme,
Qe ti fale gjakun dhe une shpirtin tim
Te afermit e varfer s'arriten te na lene
Asnje pellembe trual trashegim,
Do te gjej nje kend mes kengeve te mija
Te prehesh ne qetesi
Larg britmave te atyre qe iu ka hyre babezia
ta lene kete vend pa histori
*******
Dy hapa larg e vite per te arritur
Atje,ku per cdo cast na vete malli
Atje, ku bujarisht fal jeten dielli i ndritur
Atje, ku po na qjne per se gjalli.
Dy hapa larg, dy hapa larg, matane
pas mureve te lagesht e te erret,
Po na vajton Liria, qe prej saj na ndane,
Sepse me fort e deshem nga te tjeret.

[SUPERSTAR_N1]

**TE VARRI I TIM VELLAI**


E di qe me ke pritur, vella
E mbase dhe ke thene me vete:
"Po ky njeri pse s'behet i gjalle?C'ka,
qe thuajse ne jete,
nuk vjen ketu, se paku, per t'u cmallur?

[macia_blu]

superstar...do te shkruaj une po duro se jam kaq e mbarsur..nuk e di se me cfare..po nuk jam e gjendur tani.
thjeshte pote premtoj...besoji premtimit te maces...
jo larg..ne fundjave mendoj duke shpresuar
dote mund te zgjedh poezi nga; besnik mustafaj
Ndoc gjetja, Prec zogaj, Momoza ahmeti, nga parid tefaqili...etj etj etj ...nje mal me poezi do tiu sjell me ler te zgjedh.... me ndihmo te jem e qete.... nuk di cte them ... po di qe do ta mbush faqen e letersise se sotme plot e perplot.
me dashuri per dashurine tende per letersine tone te te gjitheve.
macia eshte ende ketu..me ju!

[SUPERSTAR_N1]

Than macia_blu besoj se me ndihmen tende dhe te tjereve do
behet mjaft mire kjo teme

[LLemadeo]

Kosovë, Kosovë !

A më ndigjon o malli im i zhuritun!
Kosovë, po të thërras prej thellësive të mija!
A ma ndigjon zanin o Toka e vaditun,
Me gjak e me Eshtra që kërkoj Liria!

E unë vocrraku i yt i tretun kësaj bote,
Pa shtëpi, pa strehe, pa ty si Atdhe…
Nëpër gjamë e gjëmime të vajit të shpirtit,
Po të thërras unë ty sot e të them: Ku je ?!

E dij se si Truall qëndron në mes t’ballkanit,
Ti zëmer e Atdheut e tokve të Ilirisë!
Po ku më je si popull, si tokë e përgjakur
Që thirre nëpër flakë emrin e Lirisë?!

Çtë gjeti ty o Kosovë martire, bijt e bijat ku janë ?!
Kur sot ty sërish po të qesin në treg…
Bixhoz po luajne me ty si atëhëre…
Kur gjymtyret ti prenë e të ndanë me Nanë !

Çpo bëjnë politikanët e tu, doktorët, profesorët…
Analiste, gazetarë, e të tjerë çfarë janë…?!
Çpo bëjnë ata që mi ke vënë në kyre ?!
Për pamvarsinë tënde, vallë çfarë thanë?!

Çfarë thanë pra bijtë e tu që mi ke në krye…
Kur Europa i lëshon fjalet si në mejhanë :
“Që Kosova të jetë prap nën Serbi…”
Per atë deklaratë turpi, bijtë e tu, çfarë bëjnë ?!

Ay kryeparlamentari, vetë Presidenti,
Kryeministër-pari, vetë Parlamenti,
Intelektuale e të tjerë, të graduarit doktora…
Pse heshtin e nuk flasin, por rrijnë si kodosha!

Oh, asgjë nuk thanë, asgjë nuk bënë,
As nuk do të bëjnë, këtë mire e dij!
Veç ofshame e popullit për njerzit e vrarë,
Do të ndigjohet shekujve të veshur në të zi!

Kosovë, Kosovë, unë ta shoh prap lotin
Gjamën e vajtimin në sy si atëhere…
Fabrikat e sllavise po e terin barotin
Racizmat po i stërvisin që të të vijnë në derë!

Si shefa e drejtues te autonomisë,
Do të vijnë ata me maska të reja…
Të gjoja integrimit të shtetit të Serbisë,
Në Europën kurvë, he’ e vraftë Rrufeja!

E pastaj Kosovë, shikoj kreret që ke sot,
Se si në Beograd kafen do ta pinë…
Biles në darkë të madhe te fitores sllave,
Vallën gisht për gisht doktorat do ta shtrijnë…

E vashat Kosovare, nanat që qëndrojnë,
Krenare për bijtë e vrarë në emër të lirisë.
Rrobën e përjetshme të zise do ta harrnojnë,
Dhe vorreve të Heronjëve vajtimi do të nisë!

E rinia jonë, jetimët, bijtë e luftëtarve,
Udhëve të botës do të tresin mërgimtarë…
Sepse shpirti i tyre nuk do të mundet ta durojë,
Atë shkelje të gjakut të Etërve të vrarë !

Kosovë, Kosovë, të shoh të tradhëtuar si mos me zi!
Nga klyshet e tradhetisë të etur për tituj e lavdi
Që pas premtimesh të marra nga shok e miqasi,…
Po e pranojnë heshtjen, që të lënë nën Serbi!

Eh, atyre po mu raftë një pikë përmbi sy!
E kurr, as vorret mbrënda mos i laçin !
Politikanëve e të gjithëve çfarë sot mi ke në kyre!
Nëse ata pamvarsinë per ty urgjent nuk e thërrasin!

E nëse Europa pamvarsine nuk ka me ta ligjërue,
Si shtet me vehte, Si popull Kosovar në përgjithsi,
As vetë Europa nuk do të jetë kurrë e bashkueme
As nuk do të ketë kurrë paqe, as drejtësi !

E gjithë të ligat ballkanit e Europës mbarë,
Ja sjedhin racizmat e sllavit e të grekofilisë,
Të cilët i kanë miqt deri dhe ndër shqiptarë
Që Tiranës e Prishtinës më rrijnë tuj u kapërdisë !

Kosovë, mos qoftë e thënë që të heshtë e drejta!
E bota aq mizore mos me u kallzue,
Për gjakun që shkoj krojeve si lume pa u da,
Për atë pamvarsi që po shkon tuj u largue!

Dhashtë zoti që krenë në Europë dhe në Shqiptari
U bashkofshin bashkë në vepra e mëndime…
Dhe ta dhaçin ty të lumen pamvarsi,
Si shënjë qytetrimi edhe për Europën në lindje!

Autori, LLEMADEO,
Shkruar ne korrik 2004.

[LLemadeo]

Poezi, dy ne nje te tere:

LETER NGA MIKJA IME!

Ku je o mik i dashur, prej këndej të shkruaj,
Po të dërgoj ca fjale me nje mall te ri…
Sonte zemrës shpejt deshiren ja rrembej,
Dhe nis të shkruaj vargje, tani këtu per ty.

Nuk dij se përse, por si vetvetiu…
Me ndez sonte kjo deshire e lirë.
Të them diçka...e ndoshta me tepri,
Të pyes prej se largu, a ndjehesh mirë?

Ti qe vargjesh rrjedh porsi nje ujvare,
Dhe fjalët aq i gjen edhe seç i lidhë,
Ua bën të ëmbel rrjedhën e aq për mallë,
Herë si Diamante, e herë si Znxhirë…

Diamante ngjajnë për vashat bukuroshe,
Dhe aq shume me ndezin një zjarr dhe mua,
Sa me plot deshirë në krahë të tyre,
Të bije dhe të ngrihem me to unë dua…

E zinxhir i bën per disa “pseudo…”,
Që pushteteve hypin me shume hipokrizi.
Ua lidh prapësitë dhe në “bankë” ua çon…
Aty ku duhen ulur për nje gjygjesi!

Si më je o mik, o zemër bujare,
Që shpirti spo të lodhet, vargje duke shkruar?
Valle a e gjen kohën të mi lexosh mallet,
Këto fjalë që sonte per ty i kam rrjeshtuar?

E ti ma ndjen çdo dhëmbje prej atje se largu,
Mendimet mi kupton dhe s'me vjen çudi…
Se halle na mbulojnë e shoh nga i yti vargu,
Që ti aq shpesh e shkruan, me aqe melodi…

Ti e din aq mire se nuk flej e qetë,
Malli edhe ankthi aq shume më mundojnë,
Kjo kohë që mbi krye na qendron si shpatë,
Lirite e shpirtit aq shumë po na i robëron.

Nuk jam e lire o mik, dhe pse jam mbi Dhe!
Nuk kam Atdhe o mik, dhe pse jam n’Atdhe!
Gjurmet për çdo ditë i ndrroj prap me frikë,
Ndjej sikur pas shpine, dikush më ngul një thikë!

Këndej anes se Drinit, ku rri unë e kundroj,
Nuk ka asnjë fare gëzimi, të gjithë shpirtit lotojnë!
Lotojnë e vajtojnë andej e këndej varrit…
Dhëmbjen e të vdekurve e hallet e të gjallit!

Me fal o mik i dashur, nuk dua të lëndoj!
Por dua te flas me ty, shpirtin ta çliroj,
Duke te treguar se jemi pa Atdhe…
Pa identitet, pa te drejtë mbi Dhe !

Ne radhe vijme të dytët, si kategori…
Sipas klasifikimit, të nji ligji të ri…
Ligji i mashtrimit, racizmit modern…
Që na mban nën urdhra, si kope me Dhën...

Gjuhën tonë të Nënës, jo dot nuk e flasim,
Zyrave të pushtetit me zë të lartë na thrrasin
Ne gjuhen e vrastarit shekullit te gjatë,
Çirrën si kulçedra dhe gati janë per gjak…

Nuk duan të na njohin, jo si Shqipetarë,
Duan që si skllever të na mbajne verdallë,
Duke na i cunguar liri dhe te drejta…
E duke na lodhur që të ikum nga vehtja…

Duan me ca ligje në emer t’ qytetrimit,
Lirinë të na e shtypin, te na bëjnë te dalim…
Të ikim nga mundimet, e të marrim malin,
Ja' botës të tresim e të lëmë vatanin !

Ç’me thua mik i dashur, per këtë merzi?
Që ma beri zemren si një pus të zi…
E dij se te kam lodhur, të thashë që në fillim,
Por çtë bëj o mik, kur shpirtit kam mundim?

Çdo ditë ikun të rinjë, dalin mergimtarë,
Botës për pak punë, për një shpresë te vrarë,
Shpresë që nuk i kthen, kurrë më në Atdhe,
Por shuhen ata larg, shterrohemi edhe ne…

Këndej o miku im, sheh femije jetima,
Vasha Shqipëtare të veshura në zi,
Të reja që rrijnë mbydhur, pa pajë e pa stoli,
Pleq që brijë votrës vdesin në merzi…

Sheh dhe te tjerë, si politikanë te fjetur,
Qe ulen edhe ngrihen si t’ishin të vdekur,
Nënshkruajnë marrveshje, gati si pazare…
Marrveshje pa zbatime për rracen Shqipëtare.

Eh, o mik i mire, ç’të të them më parë !?
Janë aq' shumë halle, të gjitha s’po ti them,
Pse e dij që vuan dhe hidhesh si Zgalem,
Furtunës e rrufeve me vrudh te gjoksit tend…

Nuk dua qe të lodh, e aq më pak të nxis,
Që ti të rrembehesh dallgve e stuhishë…
Ku djajtë i shtrojnë darkat e thurin serish plane,
Për fshirje nga Ballkani te fares Shqipëtare…

Por desha sot me ty, pak mallet ti vajtoj,
Keto fjale që të shkruaj dhe po ti lotoj.
Si letër për një mik, që viteve t’kam kërkuar,
E tash që të kam gjetur, serish kam për të shkruar!

Ndoshta jo merzitur, si sot ne kete fillim,
Pse fjalë më të ëmbla o mik për ty unë kam,
Per shpirtin tënd të brishte, si një poezi…
Në ditët që na presin serish do vij tek ty!

E letrën po e mbydh, pas vargjeve te mundimit,
Me fjalet qe lendueshem te ja leshova shpirtit!
Eja se të presim, kthehu nga mergimi,
Të jemi gjithmone bashke, andej e këndej Drini!

PERGJIGJE MIKES TIME!

Mendimesh jam zhytur pas fjalve te tua,
Tronditur shpirtit për çfarë më shkruan…
Mike moj, kaq thellë sonte ndjehem i lenduar,
Per vendin tonë dhe njerzit e stërmunduar !

Tashmë shoh atje se çpo ngjan me ne,
Shoh Nënat me të zeza që shkojnë tek varret,
E qajnë të rënët në çdo mot mot…
E me shpresë drejt qiellit, i luten te lumit Zot!

Shoh, siç me thua te vdekurit e të gjallët,
Ndër vorret tona bashkë të vajtojnë,
Për dertet pa fund, për shpresat qe shterrojne,
Për kohën që e shperfill politikën tonë.

E shoh atje venitjen që shekulli e ka lënë,
Atë dritë të zbehtë që aspak nuk kthjellon,
Dhe politikën tonë qe ndryshku e ka zene…
E shoh si një Anije që nuk ka timon.

Mike moj, çmë ndez në shpirt një zjarr lirie,
Unë shpresat nuk i humb dhe pse jam kaq larg,
Nuk ka çna bën më koha e armiqve zuzar,
Që deri dje na shitën e na blenë n’Pazar!

Në fjalen tënde vertet lexoj merzi…
Por shoh dhe një fuqi, që ti aq mire zotron!
Mike moj, besomë se nuk është çudi,
Kur ty si mbretereshe nesër atje t'shikoj!

Se koha e barbarve e pazarve t'mbretrive,
Ka perënduar përgjithmonë, mike moj!
Sot nuk fshihen dot prej turpit te tyre,
Ata nuk mundem kurrë qe prap të na sundojnë!

Sepse kjo kohe moderne që po na bashkon,
Do fshije nga shpirt i eger i vrasesve i barbarve,
Çdo ndjenjë pushtuese, shtypse e vrastare,
Ku do vdesin racizmat, do te shuhen per fare!

Kjo shpresë më ngroh në shpirt, si fjala jote,
Kur ti më flet ëmbel e me dashuri…
E me jep aq ndejnjë te embel sonte,
Sa mallet dhe deshirat mi ndez për ty !

Ndaj shpreso dhe ti keshtu si unë,
Se do të vije i lumi çast, në të bardhën ditë,
Ku do te vij atje të gezoj dhe unë,
Lirinë bashke me ty, o Yll, o Drite!

Llemadeo, krijime ne Mai 2004.

[LLemadeo]

Leter Mikut tim

Mik i dashur te pershendes nga larg,
E mora letren tende aq te trishtuar…
E pashe se si merzitur sidhesh verdalle…
Udhve atje, ku jeta te eshte gjymtuar!

E pashe o mik, se si me aq vajtime,
Nje leter te zeze me kishe shkruar,
Ku halle me qanje per jeten ne vendlindje,
Per kohen qe ti ka lidhur, kembe edhe duar !

E dij se ne burg nuk je, por udhve ne tortuare…
Ku sidhesh i pa shprese me penen e thyer…
Dhe te ndodhka shpesh qe lyp edhe cigare,
Ndonje kalimtari qe ja njeh fytyren…

Me thonje se nuk shkruan me, as vargje poezie,
Dhe se ftohte te duket tashme ai vargu yt…
Si nje litar i lidhur shume here ne nyje,
Te sidhet e pshtillet e te shterngon ne fyt.

Te sidhet si ulkonje ajo pa punsi…
Qe zhelesh te ka shkyer siç me the dhe vete,
Nuk paske as ca rroba o miku im,
Te dalesh ndonje dite, xhiro ne qytet…

Me the se Shpia jote eshte vetem nje Ure,
Ca thase çimentoje, apo ca kartona…
E persiper saj kalojne, ata qe bejne zhurme
Me drita te ndezura ne autokollona…

Me the se bodigardet e vete krye parit,
Me shqelma nje nate, jashte te kishin nxjerrur,
Dhe dhane alarmin se sikur “binladët”
Ty po te paguanin fitilin per t’ja ndezur…

Sukses te zbulimit te minister shtetit,
E thirren arrestimin tend, ate nate nen Ure…
Deri intervista dha dhe presidenti,
Per suksese punesh qe nuk u bene kurre…

E pas disa ditesh prap te nxorren jashte
Si nje mjeran pa strehe, pa buk dhe pa pune,
Serish paske shkuar ne kasollen tende…
Kartonash e letrash, atje nen ate Urë…

Po dil o burre i dheut, mos e rreziko jeten,
Se po erdhen serish aty bodigardet…
Urinen te bejne, se jo per gje tjeter,
Do te vrasin fare, qe te u rriten gradat!

Me thonje o mik se nena jote dashur,
Jete prej dhembjesh ajo paska ndrruar,
Prej nje apendisiti, i doli i shkreti Xhani,
Pse mjeket skishin kushte per ta operuar…

Nuk e dinje mire nese kushte nuk paten,
Apo per Para qe ti dot nuk ua dhe…
E ndjej dhembjen tende o miku im i dashur,
Zoti te forcofte per dhembjen qe me ke!

Mundoheshe te me tregoje per gjendjen e vendit,
Per politikane, mafjoze e te tjere…
Qe dyert e shtetit i paskan ozurpuar…
Duke shtypur te varfrit, ata njerz te mjere.

Por sme the shume gjera, si duket s’pate leter,
Apo ndoshta zarfi aq shume te peshonte…
Dhe Para per posten nuk pate, patjeter…
Ndaj s’me the aq shume sa do donja sonte…

Do donja te dinja, se ç’ben ai presidenti?
Pasi kam degjuar se kryeministri i shtetit,
Paska vjedhur shume e paska dhe mashtruar,
Hapur paska dale si i korruptuar…

Ç’ben kontroll i shtetit, gjygji dhe hetimi?
Si munden te heshtin perballe atij krimi?
Kur masa e madhe vuan per buk thate,
Kryeministri hidhka e pritka me lopate…

Keto nuk mi the o miku im i mire…
E dij se je aq keq pa Para, pa pune,
Por do vije dhe dita te bijen ata,
Shprest mos i humb, po te lutem shume!

Shpresat mos i humb, por mblidhi ne shpirt,
Merre penen tende dhe ndize si nje drite,
Sic e the dikur fjalen gjithe me zjarr,
Thuaje serish sot dhe shpalle si skandal!

Skandali me i ri: shkruaje me te madhe…
Dhe vendose mureve neper çdo dritare…
Thirr pra me fuqi dhe mos u frikso,
Qeveritaret hajdutë, botrisht mi denonco!

Dhe mos e lesho vehten ne krahet e mrezise,
Per çastin qe po vuan, per dhembjen qe provon,
Do te kaloje dhembja, mundimi do harrohet,
Ne kohen qe po vjen, ne llumin qe po shkon!

Krijime nga Llemadeo, Qershor 2004.

[SUPERSTAR_N1]

shum te bukura