Ndarja...A ndërtohet një dashuri e re mbi plagët e së vjetrës?!

[Dar_di]

Pershendetje te gjitheve qe kane dhene mendimet e tyre ne kete teme, hapesen e temes, si dhe ata qe do te futen ne diskutime pas nesh!

Do te ndalesha pak tek ajo se a mos lodhja eshte nje prej shkaqeve pse ndodhin ndarjet?

Pse lodhja? A eshte ngopur çifti ndaj njeri tjetrit? A nuk ka dashuri siç kishte ne fillim? A mos eshte shnderruar kjo ne jete te padurueshme? A mos njeri prej çifteve tani eshte takuar ne ndonje dashuri te re? A mos ndoshta nuk qendron diçka ne rregull ne karakterin e tij/saj?

Sipas mendimit tim, them se shumica e ndarjeve shkaktohet per shkak te cikërrimave, qe si justifikim shfrytezohen nga njeri çift per te ardhur deri tek ndarja. Krizat psikike dhe emocionale qe percillen tek çiftet, nganjehere shkojne deri ne ate mase saqe nuk kontrollohen paraprakisht, nuk u vihet kujdes pasojave qe do te dilnin, por shperthimet momentale jane me nje shkall te larte saqe nje situate e till shnderrohet ne nje kacafytje e cila do te jepte nje perfundim negativ.

Mirepo, ta pranojme kete realitet ne fillim eshte e veshtire. Edhe ju kam bindjen se pajtoheni me te, por duhet ta mesojme dhe t`ia themi vetes, fatkeqesisht, se ajo e djeshme ishte e djeshme, nuk ka mjet qe e rikthen, aktualisht, por nese ekzistojne vija komunikimi qe te diskutohen ose te futet ne nje rruge pajtimi ose rikthimi ne mes te çifteve, atehere ka mundesi te ndodhe edhe kjo.

Ja nje shebull te vogel sa per ilustrim: "[I]Fillon nje lidhje mes nje mashkulli dhe nje femre. Futen ne kontakte, shkembejne numrat e celulareve, imel adresat dhe dalin pijne kafe nganjehere se bashku, por me shume me shoqeri. Femra thote se e ka patur mashkullin "simpati" qe prej kohesh dhe se vete kishte bere sjellje te atilla qe e joshnin mashkullin se vertet ajo ka ndjenja per te. Per fat edhe mashkulli fillon ta pelqeje dhe keshtu te bie ne dashuri te vertete. Mesazhet shkembehen mbremjeve te vona duke i thene njeri tjetrit te dua. Kjo ne javet e para. Por, tek femra pas ca diteve fillon nje ndryshim, rri ne distance, vepron me shmangije te ngadalt ndaj mashkullit dhe per çudi thote se ai(mashkulli) "nuk eshte tip i imi", dhe nuk "me ka dalur ashtu siç e kam mendu ate". Ne ana tjeter, mashkulli e forcon edhe me dashurine, por kot. Femra me as nuk del te pij kafe me te, as nuk i kthen sms dhe keshtu ka vendosur qe te mos vazhdoje te kete lidhje me te edhe pse ne fillim kishte then edhe vet e kishte pranuar se kishte patur ndjenja ndaj tij. Kjo shkoi ne ndarje definitive.[/I]

Ku qendron problemi ketu? A eshte nismetare e ndarjes femra apo mashkulli? A mos femra tani ka rene ne dashuri ndaj ndonje mashkulli tejer?

Ta komentojme se bashku?!

[☆Angie☆]

Mua nuk me intereson te di si ndodhin ndarjet, as pse ndodhin, as kush e merr hapin drejt saj. Pyetja eshte ne fund te shkrimit. S'po e shkruaj se nuk dua te perseritem as te vetecitohem lol

[andreas]

Ndarja eshte me te vertete nje "shok" shpirteror qe dhemb shume sidomos ne ditet e para.
Eshte kjo sic quhet ne psikologji "periudha e zise dhe ngushellimit" ,pothujse e njejte me ate periudhe kur humbasim nje te aferm pergjithmone...Eshte pra nje moment kur vuan humbjen
vuan zbraztesine ,"hicin" qe mbeti pas nga e gjithe ajo "romance" fantastike qe kishte mbushur me gezim e lmturi te gjitha zonat e jetes tende...Dhe tani papritur vuan, vuan megjithmend nje pjese te vetvehtes qe ke humbur diku ne zhaurimen e llafeve te nje zenke
Kjo faze "tranzicioni" eshte mire qe ta kalosh ashtu sic e ndjen ne permasat e saje reale ;d,m,th, me lote te fshehte,me pagjumesi, me perkujtime dhe deshperim .Eshte pra me e shendeteshme ta vuash e ta vajtosh dashurine e humbur ne te gjithe aspektet e saje sepse vetem duke jetuar edhe ndarjen ne menyre tereshqisore ,atehere ke jetuar te plote nje dashuri qe nga njohja e pare ,tek puthja e pare ,shetitja ,bashkimi erotik e se fundi ndarja e dhimbshme .Ky edhte cikli i plote qe duhet te beje nje mardhenie dashurie me varesi te ndersjellte ndjenjash...Pa te gjitha keto "pejsazhe" dashuria dote ishte sakate e pangjyre , monotone e pa shpirt e variacion.Duke jetuar edhe ndarjen me te njejtin intensitet qe jetuam edhe momentet me te lumtura qe na dhuroi kjo mardhenie dashurie me kaq zemergjeresi,dote dalim nga kjo "humbje" me te forte ,me te pjekur,me te guximshem,me te kujdeshshem ne te ardhmen dhe me te pasur ne eksperience e pervoje per ta bere hapin e ri me te matur e me te pjekur...Ata qe guxojne te dashurojne
jane heronj anonime gezimesh,lumturish,bukurish,dhimbjesh,vuajtjesh dhe ndarjesh ...

[prishtinase]

ndarja esht gjeja me e veshtir ne jet sidomos kur ke dasht at njeri me shpirt dhe ke femij.........................eh jeta ........

[bambolabionda]

Ndarja eshte zgjidhja per te cilen ne vendosim per ti dhene fund nje vuajtje.

po si ta zvogelojem dhimbjen qe len pas ketu nuk ka receta fikse persa qe ne njerez te
ndryshem perjetohet sipas karakterit te secilit.

une mendoj se gjeja me e mire eshte te merresh me pune d.m.th. te mbushesh
ditet me shume impenjime te mos kesh kohe te mendosh.

te punosh me veten duke pare anen pozitive te kesaj ndarje
pra qe ish gjeja me e mire per te dy sepse i dhe fund te keqes (nga e mira nuk ndahet njeri)

Normal eshte me fat kush ka nje shoqeri te mire e cila dhe ajo ka rolin e vet
si pozitiv dhe negativ.

[E=mc²]

Ndarja !! Nje nga gjerat qe me ben te urreje me shum ne jete. Ndarja rri larg meje, sme pelqen aspak fjala lamtumire, ndaje dua te them e kam aq te veshtire.

[PINK]

Doja te thoja qe me gjithe perpjekjet per te bere nje jete normale dhe edhe pse koha ndalon, boshlleku qe ndjejme, i shkaktuar prej ndarjes nuk na largohet. Jeta jone rrjedh, por pa kuptim.

Eshte psikologjike ndoshta e gjitha. Mendoj se s'mund te pretendosh te "sherohesh" aq shpejt, kur ai person ka qene aq i rendesishem ne jeten tende, jane gjurme qe nuk fshihen lehte as me kohe, per te mos thene qe ngelin. Por mua me ben pershtypje transformimi qe pesojme dhe zvarritja ne kohe e ketij sherimi. Me intereson me shume si fenomen me pasojat qe sjell dhe ndryshimet radikale qe fillon.

thelbi i temes eshte interesante, sepse pak a shume ndodh tek te gjithe. Sado te forte emocionalisht mundohemi ta mbajme veten, ndarja hurts. Ska rendesi i kujt eshte faji, eshte ky proces qe e perjetojne te gjithe.
Ndarje pa dhimbje ska, nese vertete ke qene i/e dedikuar me plot shpirt ne ate lidhje. Por do theksoja , menyra e mire dhe me efikase/lehte eshte qe mos shkeputesh plotesisht nga ajo lidhje, pavarsisht nuk po funskionon sic duhet. Sic erdhi lidhja gradualisht-proces-njohje-pelqim-ndjenje-dashuri ashtu dhe duhet te behet shkeputja. Sepse ne lidhje ke dhene aq shume nga vetja jote, se nje ndarje e menjehershme te bllokon , tjeterson. Ndjehesh e humbur , pavarsisht se ne mendjen tende e di qe dicka apo disa gjera nuk shkojne, kjo lidhje duhet te mbaroj. Prandaj mendoj duhet te jete me e lehte qe personin qe ka kaq kohe kalove bashke dhe ndave ndjenja te perbashketa mire eshte ta shkepusesh pak e nga pak dhe jo menjehere. Do jete me e lehte per te dy personat. Duhet te gjesh menyren se cfare te dhemb me pak dhe do te bej te kalosh me shpejt.

[Dito]

Ikim, vijme, na lene, i leme, fundi fundit kjo eshte jeta.


Dito.

[beta85]

Do thoni, boah nje tjeter teme idiote. Por jo, dua ta shoh ndarjen nga tjeter aspekt. Ndodh qe lidhjet nuk shkojne ashtu sic i kemi menduar apo sic deshirojme. Per nje arsye apo tjeter, ........

C'duhet te bejme qe ti lehtesojme vetes kete lloj gjendje mpirjeje? Edhe pse ndoshta s'ka ndonje forumule per kete dhe s'eshte e prepre me thike.
Diskutim te mbare.

Më lëndoj shkrimi i jua! Ndarja është palgë, si ti ikim kësajë plage derisa është pjesë e jetes! Ndahem dhe është e pa evitueshme! Secila ndarje ka plagët e veta por pa tjeter duhet te ndahemi, ose sot ose neser, pa marrë parasyshë se heret apo vonë duhet të ndahemi dhe ajo shkakton plagë.
Dikush mund te thotë se çka dmth kjo beta, "duhet te ndahemi"?
angelina, njeriu duhet te ndahet edhe nga vetja e tij dhe secili ti thotë lamtumirë vetvetes dhe te gjitha atyre te mirave dhe të keqijave ne kete botë. Ndersa derisa eshte ashtu, ti duhet te pajtohesh se ndarjet janë të pa evtitueshme, pjesë e jetës tonë dhe njeriu duhet ta perballoj atë!
Si mund ti perballoj kesajë gjendje?
Kuptoj se sa të veshtira janë ditet e para te ndarjes, por duhet te ballafaqohemi me kujdesi dhe ti thojna vetit, ta bindim veten se kjo i perketë të kaluares, ka ndodhë dhe nuk mund te ndryshohet. E rendesishme eshte te kemi kujdes te madh per vetveten tonë. Metoda ta lorgojsh nga mendja eshte edhe diskutimi me ata qe i don - me miq qe mund te shprehesh lirshem, andaj të lexohet nga literatura qe na terhjekë më shumë, ajo qe duhet pa tjeter eshte qetesia shpirterore dhe atë mund ta fitojmë duke larguar nga mendja, duke u pajtuar se ka ndodhë dhe...! Kryesorja, të kërkojmë metoden per ta larguar medjen nga ajo e kaluara edhe pse është e veshtirë!

Njeriu është i ndarë qe kur lindë! Fillimisht ndahet nga barku i nënes, rritet dhe shoqerohet me fëjmijtë e vegjel dhe ndahet! Dikur fillon shkollen dhe shoqerohet me shoqe dhe shokë në bankat e shkolles dhe në fund ndahet! Ndahet me prinder dhe te afermit sepse ose e largon arsyeja e shkollimit apo e punës dhe e marteses! Ndodhë ndahet kur lidhet me person qe nuk ishte i asajna apo i atij! Martohet dhe zhvillon familje dhe ndahet nga fëmitë e sajë apo te tijë. Ndahet nga mosha e re, plaket dhe së fundi ndahet me trupin e vet-ndahet nga kjo botë. Uroj te mos jetojmë te ndarë me Zotin se per te gjitha te tjerat janë vetem të çastit te cilat vinë dhe shkojnë - perfundojnë në ndarje!

Uroj nga zemra qe ndarjet mos te shkaktojnë plagë të rënda.

[tvsh]

Dhimbja me e madhe e dashurise eshte te duash dike qe s'mund ta kesh

sa mijera here je pregatirur te jete perfekt dhe e ke perseritur po ashtu mijera here ne mendje cfare do i thuash asaj ne nje darke ne lokal buze detit nen tingujt e nje muzike erotike ku delivery bien nje tufe me trendafila per te?

e zeme se ajo iku me dike tjeter.
ju ndodh kjo juve? si remedy kete situate, si shift qe te njejten pasion ta kesh per nje tjeter?