
Postuar mė parė nga
DI_ANA
Nje gonxhe lulezonte dhe sythi mbyllur rrinte,
nuk donte qe te hapej,sa shume donte te flinte,
nje gonxhe fort e kuqe,qe gati sa spelciste,
se prishte dot as vapa dhe as bora kur binte...
Mes baēes ajo rrinte dhe lulet admironte
e bafas ēdo gje thahej,e vetme lulezonte,
nuk rrinte dot e vetme dhe dot nuk e kuptonte,
perse valle ato thaheshin,perse vete kundermonte?!
Dhe lotet mbi petale nje dite shume e ujiten,
u hap nje trendafil qe donte vetem driten,
nje trendafil i bukur,i kuq dhe madheshtor,
ish lulja me e bukur qe ndodhej ne oborr...
Dhe prape trendafili i vetem nje dite mbeti,
me dhimbje psheretinte,shikonte larg nga deti,
shikonte lart ne qiell dhe shiun e kerkonte,
shikonte yjet larg dhe diellin e lakmonte...
As vete nuk e dinte per fatin qe e priste,
asgje nuk po kuptonte,me lot veten vadiste,
nuk donte qe te thahej,nuk donte te keputej,
kerkonte lumturine,kerkonte te mos zhdukej....
Krijoni Kontakt