Imamat-i

[faruk9]

S/alejkum , para se të vazhdoje : lexues të nderuar, postimin paraprak për Imamatin, që tani e vëreja se kam postuar në vendin e gabuar, andaj kërkojë ndjese për gabimin e bërër . Me hapjen e teme të re, do vazhdojë me postime per IMAMATIN , përndryshe cdo sygjirim tjetër është i pranueshem, flm per mirekuptim .

Vazhdimi… : Pikpamjet, mendimet dhe provat e të dy grupeve Islame !
Nuk mundemi që vetëm thjesht ta përmendim Kalifatin dhe të mos ndalemi fare tek tema për imamatin , sikur të jetë një temë e thjeshtë .
Po, edhe pse myslimanët përbejnë një Ummet të vetëm , ata jane ndarë në grupe dhe mez-hebe të ndryshme të mendimeve dhe besimeve . Qofte në Fikh (Jurisprudencë) , qofte në komentin e Kur’anit dhe qofte në sunnetin e të Derguarit s.a., nëse shikojme ne burimin e mosmarreveshjeve dhe të kundershtimeve në mesin e myslimanëve , do të vërejmë se kjo ka të bëjë me temën e Imametit dhe Kalifatit .

Gjatë tërë historisë jane shpikur hadithe të shumta që nuk janë përputhur fare me sunnetin e vërtetë me qëllim të refuzimit dhe mohimit të haditheve të vërteta , ku qellimi i tyre (umejeve dhe…) ka qenë legalizimi i kalifatit jolegal .
Arsyeja e shpikjeve të haditheve të tilla ishte tendenca e paraqitjes së gjendjes ekzistuese si një gjendje që duhet të ekzistojë (edhe me force), në mënyrë të tillë . Edhe për sa i përket jetës politike të myslimanëve bashkëkohorë , mund të vërejmë një tendencë ku gjendja ekzistuese mundohet të tregohet si një gjendje legale dhe si një gjendje që duhet të ekzistojë në mënyrë të tillë , pa marrë parasysh çmimin e saj , kjo rrjedhë si pasojë e mos pranimit dhe te nenshtrimit te (Nje) udheheqesi suprem Islam ( nga praktika e shiiteve per Imamatin , ose me fjale tjera Halife te myslimaneve) .

Pikepamja e Ehli Sunnetit ne lidhje me kete teme eshte e njohur prej me heret : Resulullahu s.a., nuk e ka caktuar trashegimtarin per poziten e kalifit .

Sahabet qe ishin te njohur dhe qe kishin autoritet ne mesin e njerezve u mblodhen ne Sakifin (çardakun) e Beni Saidit dhe e zgjedhen Ebu Beker Siddikun si kalif , duke e marre parasysh poziten e tij qe kishte kundrejt Resulullahut s.a., dhe duke u bazuar ne nje hadith tjeter qe eshte regjistruar ne librat e Ehli Sunnetit , ne kohen kur ishte semure hz Muhammedi s.a.a., e kishte derguar Ebu Bekrin per ta falur namazin si Imam . Duke u bazuar ne kete hadith ata kane thene : “ Pasi qe Resulullahu s.a., ishte i kenaqur me udhëheqjen e tij ne fene tone , pse te mos jemi te kenaqur edhe ne me udheheqjen e tij ne kete bote ” .

Atehere , kete pikepamje mund ta permbledhim ne disa pika te shkurta :

1. Hz Resulullahu s.a., nuk paska caktuar asnjerin si kalif ne menyre të qarte.
2. Kalifati mund te caktohet permes kuvendit (Shura) .
3. Kalifati i Ebu Bekrit eshte realizuar permes zgjedhjes se sahabeve te njohura .

Tani të pyesim sipas pikepamjet e mez-hebeve , athua do ta mbronin kete pikepamje dhe si prove ne lidhje me kuvendin te thirreshin ne ajetet e Kur’anit . Mesiguri do te thoshin se Islami prine ne lidhje me zgjedhjet demokratike ndaj shteteve tjera dhe se diteve te sodit shtetet e zhvilluara qe mburreshin me kete princip, feja jone e kishte zbatuar shume me heret kete princip .

Por, duke i pare tere keto prova bindese (gjer me tani) , njeriu e nderron mendimin dhe fillon te besoje –besimit - se duhet te ekzistoje nje udheheqes i Ummetit qe eshte caktuar nga ana e Allahut dhe i Pejgamberit s.a.a., te Tij , dhe se kjo çeshtje nuk i eshte lene “ Shuras ” . Sepse , sipas ajetit ; “ Ti je vetem ai qe e terheq verejtjen , çdo popull e ka udhezuesin ” .K; 13-7. , nuk i shkon per shtati Allahut qe ta le nje popull pa udheheqes si edhe meshira e Resulullahut s.a., nuk do të pajtohej me ne gjë të tillë dhe posaçërisht , per çdo mysliman eshte i njohur fakti se Resulullahu s.a., është frikesuar prej perçarjes se Ummetit ; Sahihi Tirmidhiu , Ebu Davudi , Ibni Maxhe dhe Musnedi Ahmed v . 2 , f . 332 . . Te mos kthehen ne jeten e mëhershme ; Sahihi Buhari , v . 7, f . 209., “ Bab-ul Havz ” dhe v . 5 , f . 192 .
Mos ta pelqejne kete bote dhe mos te kene prirje ndaj saj ; Sahihi Buhari , v . 4 , f . 63 . Te mos e luftojne dhe vrasin njeri-tjetrin ; Sahihi Buhari , v . 7, f . 112 .,
dhe se fundi , mos ta pasojne sunnetin e te Krishtereve dhe te Hebrenjve ; Sahihi Buhari , v . 4 , f . 144 dhe v . 8 , f . 151 .

Ndersa Aisha r.a., (nena e besimtareve dhe vajza e Ebu Bekrit) , kur e morri lajmin se Ymeri ishte plagosur , e dergoi nje lajmetar afer tij dhe i porositi Ymerit : “ Cakto nje kalif per Ummetii Muhammedin , dhe mos i lere ata krye ne veti ! Sepse , une friksohem se do te dale ndonje nxitje ne mesin e tyre ” ; El-Imamet-u ves-Sijase (muellif Ibni Kutejbe) , v . 1 , f . 28 .

Ose , kur Abdullahu , djali i Ymerit degjoi se babai i tij ishte plagosur, vajti afer tij dhe i tha : “ Populli eshte duke paramenduar se ti nuk do ta caktosh ndokend ne vendin tend . Ndersa , kur te vinte tek ti ndonje bari te cilit ia kishe dhene detyren e rruajtjes se kopese se deveve ose te dhenve dhe ai e kishte lene krye ne vete kopene , ti gjithmone thoshe se bariu ishte fajtor per humbjen e tyre . E, çeshtja e rruajtjes se popullit eshte shume me e rendesishme se kjo ” ; Sahihi Muslim , v . 6 , f . 5 .

Madje , Myslimanet hoqen dore nga parimi i “ Shur’ase , sipas te cilit e kishin zgjedhur kalifin e pare , dhe ne vend te saj per kalif e pranuan personin qe vete Ebu Bekri e kishte caktuar, me pretekst te parandalimit te nxitjes dhe perçarjes ne mesin e Myslimaneve !
Kur Ymeri e detyroi Aliun per ta pranuar Ebu Bekrin si kalif te pare te Myslimaneve , Aliu a.s. i dergoi nje lajm , ku i tha : “ Patjeter qe do te arrije te ti nje pjese e qumeshtit te mjelur... ” . ; El-Imamemt-u ves-Sijase , v . 1 , f . 18 .

Si mund te pranojme faktin qe Resulullahu s.a., nuk e ka caktuar askend ne vendin e tij para se te nderronte jete , kur vete Ebu Bekri e caktoi si kandidat Ymerin dhe nuk i besoi Shurase ? Athua Resulullahu s.a., nuk ishte i informuar per shfaqjen e perçarjes dhe te nxitjes ne mesin e popullit si dhe te ndarjes se mendimeve ne lidhje me kete çeshtje , sikur qe brengoseshin Ebu Bekri , Ymeri , Aisheja dhe Abdullahu , dhe per kete arsye nuk ia besoi popullit zgjedhjen e Kalifit ?
Dhe, posaçerisht ishte me rendesi çeshtja se ne doren e kujt do te shkoje Kalifati . Perfundimisht , perçarja e pare u realizua ne mbledhjen e Sakifes , me zgjedhjen e Ebu Bekrit si Kalif , sipas ketyre ndodhurave shiitet besojne se i eshte bere e padrejte Resulullahut s.a., dhe Imam Aliut . Te medhenjt e Ensareve si : Sad ibni Ubade , djali i Kajs Ibni Sadit , Zubjer Ibni Avvami ; Sahihi Buhari , v . 8 , s . 26 , titulli “ Rexhm-ul Habla Minez Zina ” . Prej Beni Hashimeve : Abbas ibni Abdul Muttalib dhe shume sahabe te tjere ishin kunder emerimit te Ebu Bekrit si kalif dhe kembengulnin qe kjo pozite i takon Aliut . Ata u mbyllen ne shtepine e Aliut a.s., dhe protestuan ne kete menyre , perderisa u kercenuan se do ta djegin shtepine nese nuk shperndahen . ; Tarih-ul Hulefa ( Ibni Kutejbe) v . 1 , f . 18 .

Ne anen tjeter , perkundrazi me pikepamjen e Ehli Sunnetit , Shiitet besojne se Resulullahu s.a., e ka caktuar Aliun si kalif dhe kete e ka cekur ne shume vende , e posaçerisht e ka komunikuar ne vendin e quajtur Gadir Hum . “ Ky , Aliu eshte vellau im , këshilltari dhe halifeja pas meje ; Taberiu ; V, 2 , f . 319 – 321 ., Ibn-i Kesiri ; V . 2 , f . 62 . etjer .
Ne lidhje me Hadithin ne fjale “ Gadir Hum “ , do ti ceki nje pjesë te hadithshkrueseve dhe historianeve te tjere islam : Imam Muhammed Idris Shafiu . Ahmed b. Ahmed , ne librin “ Musned dhe Menakih , Ne sunenin e Ibni Maxhes . Tirmiziu , Nesaiu . Ibni Megazili . Hatibi Harezmi . Taberiu . etj .
Sepse, ne lidhje me kete jane shpallur edhe ajete te Kur’anit dhe dijetaret e shumte kane hulumtuar ne lidhje me kete çeshtje . Shume hadithe jane transmetuar ne menyre te gjere dhe te kuptueshme dhe kane shkruar libra te shumte te historise dhe te hadithit per kete teme . Ne kete mënyre , prej nje gjenerate ne tjetren , jane perhapur ne tere boten Islame hadithet e regjistruara te ketyre dijetareve . Ata qe e kane hulumtuar , e dine shume mire se sa i ka kushtuar rendesi Resulullahu s.a., kesaj çeshtjeje .

duhet vazhduar….

Faruk9. 16/02/08.

[faruk9]

Rrëfim për Imamin Ali Riza a.s.

Rrëfen Abdulaziz ibni Muslimi: Isha bashkë me hz Ali Rizan a.s. (imami i tetë) në qytetin e Mervit . Një ditë shkova në xhami dhe pashë që njerëzit ishin duke debatuar në lidhje me Imametin dhe se ishin paraqitur disa pikëpamje të ndryshme në lidhje me zgjedhjen e Imamit. E informova të epërmin tim, hz.Rizan a.s., në lidhje me këtë. Imami a.s., më tha duke buzëqeshur:
O Abdulaziz, njerëzit kanë mbetur të padijshëm dhe janë mashtruar në fenë e tyre. Allahu nuk e mori shpirtin e të Dërguarit pa e përkryer fenë për të dhe pa e zbritur në Kuran, në brendinë e të cilit gjenden shpjegimet për të gjitha çështjet: të lejuarën, të ndaluarën, kufizimet, gjykimet dhe të gjitha nevojat tjera të njerëzve. Allahu thotë: “ Në këtë libër asgjë nuk kemi lënë pas dore nga evidenca ” (Enam, 38).
Duke u kthyer nga haxhi lamtumirës, Allahu e shpalli këtë ajet: “ Sot përsosa për ju fenë tuaj, plotësova ndaj jush dhuntinë Time, zgjodha për ju Islamin fe ” (Maide, 3).
Çështja e imametit është prej përkryerjes së fesë. Para se të ndërrojë jetë, Hz Resulullahu s.a.a., i sqaroi ummetit të tij shenjat e fesë, ua ndriçoi rrugën e tyre, i udhëzoi kah rruga e drejtë, dhe e caktoi Aliun a.s., si prijës dhe Imam të tyre. Nuk ka lënë asgjë të pashpjeguar dhe nuk lënë asnjë çështje pa zgjidhje. Kush supozon se Allahu nuk e ka përkryer fenë e Tij, ka refuzuar librin e Tij dhe ai që refuzon librin e Tij bëhet politeist. A nuk e dinë njerëzit vlerën dhe vendin e Imametit në mesin e popullit, ashtu që zgjedhja e Imamit të bëhet e drejtë ?
Imameti është një gradë e tillë që Allahu e nderoi dhe e lartësoi emrin e Hz Ibrahimit me këtë gradë dhe virtyt, që vjen mbas gradës së profetësisë dhe miqësisë (halil). Allahu Teala thotë : “ Përkujto (O i dërguar) kur Zoti i vet, Ibrahimin e provoi me disa detyrime, e ai i përmbushi ato, e Ai i tha: "Unë po të bëj ty prijës (imam) të njerëzimit"!
Ai tha: "(bën o Zot) Edhe nga pasardhësit e mi"! (Zoti) Tha: "Mirësinë Time nuk mund ta gëzojnë mizorët ! ” (Bekare, 124).
Ky ajet e mohon Imametin e mizorëve deri në ditën e Kiametit, kështu që, kjo gradë u caktua vetëm për të zgjedhurit e ummetit. Pastaj, Allahu i dha vlerë Imametit duke ua dhënë atë pasardhësve të zgjedhur e të pastër: “ Dhe ia falëm atij Is'hakun, e si dhuratë edhe Jakubin. Dhe që të gjithë i bëmë të mirë (pejgamber). Dhe ata i bëmë shëmbëlltyrë (Imam) që udhëzonin sipas urdhrit Tonë, i orientuam në punë të mira, në faljen e namazit, në dhënien e zeqatit, dhe ata ishin adhurues Tanë të sinqertë ” (Enbija, 72-73).
Pasardhësit e Ibrahimit vazhduan deri te Pejgamberi i Islamit dhe këtë gradë e kanë përcjellë njëri prej tjetrit si një trashëgimi gjatë shekujve. Allahu Teala thotë: “ Njerëzit më me meritë për t'u thirrur në Ibrahimin, ishin ata që e ndoqën atë dhe që besuan në këtë Pejgamber ” (Ali Imran, 68).
Në këtë mënyrë, Imameti iu caktua atyre dhe Pejgamberi s.a., ia la në përgjegjësi Aliut a.s. . Kjo gradë u trashëgua nga pasardhësit e tij të zgjedhur, të cilëve Allahu u ka dhënë dituri dhe iman . Në lidhje me ata, Allahu ka thënë : “ E atyre që u është dhënë dija dhe besimi thonë : "Ju keni qëndruar aq sa u pat caktuar Allahu deri në ditën e ringjalljes, e kjo pra është dita e ringjalljes, por ju ishit që nuk e pranonit ! ” (Rum, 56) .
Kjo është një traditë që vazhdon dhe Allahu këtë ia ka caktuar pasardhësve të Pejgamberit s.a. . Sepse, mbas Pejgamberit s.a., nuk ka më të dërguar tjerë . Atëherë, si mund ta zgjedhin Imamin sipas votave të tyre këta njerëz të padijshëm ?
Imameti është grada e të dërguarve dhe trashëgimia e trashëguesve . Imameti është kalifati i Allahut dhe i Dërguarit të Tij, grada e Emirel Muminun Aliut a.s., dhe kalifati i Hasanit dhe Hysejnit a.s. .
Imami është litari i fesë, rregulla e myslimanëve, rehatia e kësaj bote dhe lavdia e besimtarëve. Është rrënja e zhvilluar e Islamit dhe dega e tij e lartësuar. Me Imamin përkryhet namazi, zeqati, agjërimi, harami dhe xhihadi; shtohen sadakatë dhe fitimet, zbatohet ligji penal dhe gjyqësia, mbrohen kufijtë dhe kufizimet .
Imami e qartëson të lejuarën dhe të ndaluarën, zbaton dënimet ligjore, mbron fenë e Allahut, i bën thirrje popullit kah rruga e Allahut përmes urtësisë, këshillave të bukura dhe dëshmive të qarta .
Imami i përngjan një dielli, të cilin sytë nuk mund ta shohin dhe duart nuk mund ta arrijnë, dhe rrezet ia shpërndan tërë botës .
Imami është hëna e plotë që ndriçon, kandili ndriçues, drita e lindur, ylli drejtues në mesin e errësirave, lideri që tregon rrugën e drejtë dhe shpëtimtari nga shkatërrimi.
Imami është zjarri i ndezur në një maje të lartë. I dhuron dritë atij që dëshiron të nxehet, është udhërrëfyes në vendet e rrezikshme dhe do të shkatërrohet ai që ndahet prej tij.
Imami është sikur reja që sjell shi të bollshëm, qielli përfshirës, toka e furnizuar, burimi me ujë të pasur, liqeni të cilin e lë pas veti përroi dhe gjelbërimi që mbin nga toka .
Imami është sikur babai, që e ka natyrën e butë dhe që është i mëshirshëm, dhe vëllai binjak. Është sikur nëna e mëshirshme që kujdeset për foshnjën e saj dhe mburoja e robërve.
Imami është siguria në mesin e krijesave mbi sipërfaqen e tokës, garanti për robërit dhe kalifi i qyteteve. Thirrësi i popullit kah Allahu dhe ruajtësi i kufijve të përcaktuar nga ana e Tij.
Imami është i vetmi i kohës. Asnjëri nuk mund ta arrijë gradën e tij, asnjë dijetar nuk mund të bëhet baraspesha e tij. Nuk mund të gjendet shembulli, zëvendësi apo ndonjëri që krahasohet me të. Është bartësi i të gjitha virtyteve, përmes mirësisë së falur nga ana e Allahut dhe pa u mbështetur në kërkesë e përfitim. Duke qenë kështu kushtet, a mundet çdokush ta njohë ndonjërin për Imam apo të arrijë esencën e tipareve të përshkruara?
O ju të mjerë! Mendjet janë humbur vetëm me përshkrimin e njërit prej gradave apo virtyteve të Imamit, inteligjencat janë shastisur, trutë janë shtangur prej habisë, oratorët kanë mbetur pa tekst, poetët janë lidhur, letrarët kanë mbetur të paaftë, oratorët janë lodhur dhe janë dobësuar, dijetarët kanë heshtur, të gjithë e kanë pranuar pafuqinë dhe paaftësinë e tyre. Atëherë, a është i mundur kuptimi dhe përshkrimi i tij i plotë, ashtu siç është në realitet ? Kush mund të kalojë në vendin e tij dhe ta plotësojë vendin e tij ? Si është e mundur një gjë e tillë kur, largësia e Imamit prej tyre është më larg sesa largësia e yjeve prej atyre të cilët mundohen ta arrijnë me dorë dhe është shumë larg prej përshkrimit të përshkruesve ?
A mendojnë ata se këtë gradë mund ta gjejnë te ndonjëri tjetër, përveç tek Ehli Bejti i Resulullahut s.a., ? Betohem në Allahun, se ata i ka mashtruar epshi i tyre dhe i ka nxitur në dëshirat e gabuara. Ata deshën për t’u ngritur në një vend të lartë dhe rrëshqitës por këmbët e tyre rrëshqitën dhe kanë rënë në humnerë. Ata deshën që të zgjedhin një Imam sipas votave të tyre; ndërsa ku është zgjedhja e Imamit, e ku janë ata ? Imami duhet të jetë një dijetar që rri larg prej paditurisë, një drejtues që nuk bën hile dhe thesari i profetësisë. Nuk duhet të turpërohet me paraardhësit e tij dhe askush nuk mund të matet me fisin dhe prejardhjen e tij. Ai duhet të jetë prej fisit të Kurejshëve, pasardhësve të Hashimitëve dhe familjes së Pejgamberit a.s., ; të ndershmëve duhet t’ua shtojë nderin.

Duhet të vijë prej pasardhësve të Abdumenafit . Të zotërojë diturinë shpërthyese dhe maturinë e përkryer; t’i drejtojë punët, ta njohë situatën politike, ta meritojë respektin, të ketë detyrim nënshtrimin nda Allahut, të mbajë në këmbë urdhrat e Allahut dhe të kërkojë të mbarën e robërve. Allahu i bën të suksesshëm të dërguarit dhe trashëgimtarët e tyre, ata i bën të qëndrueshëm dhe u jep diturinë dhe urtësinë e fshehtë, të cilën nuk ua jep të tjerëve. Dituria e tyre është më e epërme se dituria e dijetarëve të kohës. Allahu ka thënë :
“Atëherë pra, a është më e drejtë të shkohet pas atij që udhëzon në rrugën e drejtë, apo pas atij që nuk mund ta udhëzojë as vetveten, vetëm nëse prej dikujt tjetër udhëzohet? Ç'është me ju ? Si gjykoni ? (Junus, 35)
Në tregimin për Talutin, Allahu thotë: “ Allahu e zgjodhi atë sundues tuajin dhe e pajisi me dituri të gjerë e me fuqi trupore ” (Bekare, 247).
Në tregimin për Daudin a.s., Allahu thotë: “Daudi e mbyti Xhalutin dhe Allahu i dha atij sundimi urtësinë dhe e mësoi atë për çdo gjë që deshi.” (Bekare, 251).
Ndërsa, Resulit të Tij i tha: “Allahu të shpalli ty, librin dhe sheriatin, të mësoi çka nuk dije. Dhuntia e Allahut ndaj teje është shumë e madhe”. (Nisa, 113).
Dhe, në lidhje me Imamët që vijnë nga familja e Pejgamberit, Allahu ka thënë: “A u kanë zili atyre njerëzve për atë që Allahu u dha nga mirësitë e Tij ? Ne u patëm dhënë pasardhësve të Ibrahimit librin e sheriatin dhe u patëm dhënë atyre pushtet të madh. Por, disa prej tyre i besuan atij (Muhamedit), e disa e refuzuan. Për ta mjafton zjarri i xhehenemit” (Nisa, 54-55)

Kur ta zgjedhë Allahu një person për të drejtuar punët e robërve, atij do t’ia zgjerojë gjoksin, do t’i vendosë burimet e urtësisë në zemrën e tij, dhe nga zemra do të rrjedhin në gjuhën e tij. Mbas kësaj, asnjë çështje nuk do të mbetet e pazgjidhur dhe nuk do të mund të gjesh tek ai asgjë tjetër përveç të vërtetës. Ai është i mbrojtur përgjithmonë nga gabimet duke përfituar prej ndihmës, konfirmimit dhe qëndrueshmërisë nga ana e Allahut, me qëllim që robërit të kenë një dëshmitar dhe krijesat të kenë një udhëheqës nga ana e Allahut. Athua, njerëzit mund të zgjedhin një person të tillë? Dhe, a është e mundur që personi i zgjedhur të zotërojë këto veçori ?

Pjesë nga llibri “ Tuhef-ul Ukul “ (Dhuratë Mendjeve)
Faruk9. 13/03/08