Deklarata e pavarësisë së Kosovës

[Albo]

George W. Bush: Kosova e pavarur, stabilitet për rajonin

Sipas Presidentit amerikan e diela per kosovaret "është një shans që i jepet Kosovës për t’u bashkuar me Evropën dhe kjo do të sjellë stabilitet në rajon".

Presidenti amerikan Bush eshte shprehur sot ne favor te pavaresise se Kosoves nen mbikqyrjen nderkombetare. “ Ne jemi pro pavarësisë, por nën mbykqyrjen e ndërkombëtarëve. Jam prekur nga fakti se Qeveria e Kosovës ka deklaruar vullnetin e saj dhe dëshirën për të mbështetur të drejtat e serbëve në Kosovë", theksoi kreu i Shtepise se Bardhe.Sipas Associated Press, duke folur qe nga Tanzania ne Afrike ku Bush po zhvillon nje tur gjashte ditor, presidenti amerikan ka deklaruar se eshte ne interesin e vete serbeve qe te mbeten te drejtuar ne Europe.

Bush shtoi se “Populli serb duhet gjithashtu ta dije se ata kane nje mik, Ameriken”. Ky eshte nje tjeter sinjal se SHBA mbeshtet shtetin e ri te Kosoves dhe do te jete ashtu sic eshte parashikuar nder vendet e para qe do ta njohe shtetin e ri. Sipas Presidentit amerikan e diela per kosovaret "është një shans që i jepet Kosovës për t’u bashkuar me Evropën dhe kjo do të sjellë stabilitet në rajon".

Mbeshtetjen per pavaresine Bush e deklaroi edhe gjate vizites se tij te pare historike ne Tirane . Ne fakt SHBA konsiderohet si vendi mik qe shpetoi popullin e Kosoves, ne kete dite te madhe te pavaresise, flamuri i dyte qe valvitet ne Kosove pervec atij kuq e zi, eshte flamuri amerikan.

BALKANWEB

[MaDaBeR]

Ministri i Jashtem i Iralndes i ben thirrje Qeverise se Irlandes te njohe Pavaresine e Kosoves

Date: 17/02/2008 Ora: 17:51

"Une do t'i rekomandoj Qeverise se Irlandes qe perfundimisht ne duhet ta njohim Pavaresine e Kosoves", u shpreh Ministri i Puneve te Jashtme te Irlandes, Dermot Ahern.

[Albo]

Repishti: Pavarësia - e rëndësishme për shqiptarët dhe për botën

Mirela Milori
17-02-2008

Aktivisti i të drejtave të njeriut, Prof. Sami Repishti thotë se pavarësia e Kosovës është e rëndësishme jo vetëm për historinë e shqiptarëve, por edhe për botën e qytetëruar. Ai tha në një intervistë për Zërin e Amerikës se e sheh këtë moment edhe si eliminim të një vatre të destabilizimit të paqes në Ballkan.

Zëri i Amerikës: Zoti Repishti, sot pritet që të finalizohen përpjekjet për pavarësinë e Kosovës. Çdo të thotë kjo ditë për historinë shqipëtare?

Sami Rrepishti: Unë mendoj se kjo ditë ka rëndësi jo vetëm për historinë shqiptare, por ka rëndësi për të gjithë botën e qytetëruar. Shqiptarët po plotësojnë një sukses të madh në historinë e tyre, sepse për të parën herë shumica e popullit shqiptar gjendet e lirë, por ka rëndësi dhe për botën e qytetëruar sepse po i jepet fund një padrejtësie, që është imponuar mbi popullin kosovar, një popull pa mbrojtje, dhe është gjithashtu fillimi i një epoke të lirë për një popull të shtypur, siç është populli shqiptar në Kosovë. Gjthashtu e shoh këtë moment, si eleminimin e një vatre të destabilizimit të paqes në Ballkan, meqënëse kosovarët tani e tutje nuk kanë arsye që të jenë të revoltuar. Unë e shoh rastin e Kosovës, dhe si përfundimin e proçesit të shpërbërjes së ish-shtetit jugosllav, që fatkeqësisht kushtoi shumë për shqiptarët; sikurse dihet ka patur më shumë se 12 mijë të vrarë në Kosovë, ka patur më shumë se 20 mijë të plagosur, ka rreth 2 mijë të zhdukur fati i të cilëve nuk dihet, afro 1 milion kosovarë janë dëbuar nga shtëpitë e tyre, kemi afro 200 kisha dhe xhami që janë shkatërruar apo dëmtuar rëndë. Ajo që më kujtohet shpesh është fakti që afro 170 familje shqiptare janë djegur brenda shtëpive të tyre nga serbët. Kjo është një eksperiencë që e ka traumatizuar shumë popullin e Kosovës, një eksperiencë që nuk do të harrohet shpejt, por uroj që pavarësia e Kosovës do të shërbejë si një ilaç, për të qetësuar shpirtrat e trazuar dhe të plagosur të popullit kosovar.

Zëri i Amerikës: Si mendoni se do të jenë marrëdhëniet e shtetit të sapoformuar kosovar me komunitetin ndërkombëtar?

Sami Rrepishti: Besoj se kosovarët kanë fituar një eksperiencë mjaft të madhe në lidhje me marrëdhëniet ndërkombëtare sepse gjatë këtyre viteve ata janë detyruar t’iu drejtohen shumë shteteve për ndihmë, sepse kanë patur nevojë për ndihmë, dhe aspekti tjetër është që kosovarët kanë treguar pjekuri politike në marrëdhëniet e tyre me bashkësinë ndërkombëtare, sidomos me SHBA dhe vendet e BE. Jam i sigurt se kosovarët mbas dhe një ekspozimi të gjatë që kanë pasur dhe mbas emigracionit të gjatë që kanë pasur me botën perëndimore, si ne Europë dhe në SHBA, ata kanë krijuar tan një klasë që është koshiente për rëndësinë e madhe që ka mbajtja e raporteve të mira me bashkësinë ndërkombëtare, dhe rëndësia e madhe që ka për Kosovën krijimi i një Kosove që do të jetë faktor pozitiv për stabilitetin në Ballkan, dhe për paqen në Europen Juglindore.

Zëri i Amerikës: Si i shihni marrëdhëniet e Kosovës me Serbinë, pas shpalljes së pavarasisë?

Sami Rrepishti: Ka shumë njerëz që parashikojnë që mund të ketë trazime të përkohëshme, me rastin e shpalljes së pavarësisë së Kosovës, natyrisht do të ketë reaksion serb, i cili nuk e di se sa do të vazhdojë, por me deklaratat e fundit që kanë bërë udhëheqësit e Serbisë, kanë hequr dorë nga përdorimi i forcës,kështu që mbetet rruga legale, mbetet rruga diplomatike. Unë jam i bindur, se pavarësia e Kosovës, shkëputja e Kosovës nga Serbia, do të jetë një faktor pozitiv, dhe për vetë serbët. Ata kanë jetuar shumë gjatë e për shumë kohë, dhe me pasoja mjaft të rënda, me mitologjinë mesjetare, dhe një gjë e tillë e ka lënë Serbinë në kuadrin e vendeve që nuk po ecin përpara, në bashkësinë europiane. Pavarësia e Kosovës, do t’i lejojë Serbisë që të përqëndrohet më shumë, drejt afrimit me Europën Perëndimore, drejt pregatitjeve për ecjen drejt Bashkimit Europian, drejt një zhvillmi më të madh në Serbi, drejt një afrimi më të madh me shtetet kufitare, e si pasojë e kësaj do të jetë dhe një përmirësim i marrëdhënieve mes Serbisë dhe Kosovës, në mënyrë që të mbyllet njëherë e përgjithmonë ky problem i hapur.

Zëri i Amerikës: Cilët shihni si hapat e parë që Kosova duhet të hedhë si shtet i sapo formuar?

Sami Rrepishti: E para duhet sigurimi i qetësisë në vend. Kjo është një çështje e detyrueshme për çdo qeveri në botë. E dyta duhet të jetë sigurimi i fqinjëve të Kosovës se Kosova do të jetë një faktor stabiliteti politik dhe një qendër paqeje, për zhvillimin e Ballkanit. E treta, është problemi i zhvillmit ekonomik në Kosovë. Zyrtarisht papunësia në Kosovë ka arritur 40%, kurse jo zyrtarisht flitet se ka arritur deri në 60%. Por Kosova rritet me një ritëm të shpejtë, Kosova është një vend që ka popullsi shumë të re, ka popullsinë më të re në Ballkan, dhe ata duhet të sigurojnë jetesën e tyre; pra qeveria e Kosovës duhet të marrë parasysh këto vështirësi, sepse përndryshe do të ketë trazira sociale në Kosvë, dhe pavarësia e kosovës vlen në këtë rast shumë sepse, tani Kosovës i jepet mundësia që të bashkëpunojë me organizma ndërkombëtar si Banka Botërore, Banka për Zhvillimin Europian, Fondi Monetar Ndërkombëtar, që do të jenë në gjendje të japin qoftë grante, apo hua për zhvillimin ekonomik të Kosovës. Kam shumë besim se dhe emigracioni shqiptar, e sidomos kosovar, i cili në SHBA dhe në Europë ka patur mjaft sukses, do të jetë në gjendje t’a ndihmojë Kosovën me investime.

Zeri i Amerikës

[Albo]

Prof. Pano: Pavarësia, vënia në vend e një drejtësie të mohuar

Keida Kostreci
16-02-2008

Ndërsa afrohet dita e shpalljes së pavarësisë së Kosovës, një ekspert i Ballkanit që e ka ndjekur ndër vite situatën atje, shpreh entuziazmin për këtë ngjarje. Historiani Nikolla Pano thotë për Zërin e Amerikës se pavarësia është vënia në vend e një drejtësie të mohuar për një kohë të gjatë, megjithatë ai shton se Kosova do të jetë tani nën vështrimin e kujdesshëm si të miqve, ashtu edhe armiqve.

Zëri i Amerikës: Profesor Pano, ju e keni studiuar rajonin për një kohë të gjatë, kështu që në fillim desha t’ju pyes cilat janë mendimet tuaja tani që pavarësia e Kosovës, sipas njoftimeve, pritet të shpallet të dielën.

Nikolla Pano: Jam shumë i lumtur. Ky është kurorëzimi i një procesi të gjatë. Pak popuj në Evropë, kanë provuar padrejtësi si ato që u janë dashur të vuajnë kosovarëve, duke filluar që nga traktatet e viteve 1912 dhe 1913, shtypja e regjimit jugosllav në periudhën mes luftrave dhe pas Luftës së Dytë Botërore. Kosova e ka merituar vërtet pavarësinë e cila i është mohuar për një kohë të gjatë dhe mendoj se mohimi i pavarësisë së Kosovës ka qenë një mohim i drejtësisë. Gjithashtu mendoj se tani po merr zgjidhje një nga çështjet e rëndësishme kombëtare të Evropës.

Zëri i Amerikës: Shpesh nëpër intervista dhe diskutime pyetja që shtrohej ka qenë çfarë do të ndodhë më pas (pas pavarësisë). Tani mbase ka ardhur koha të pyesim vërtet: Çfarë do të ndodhë sipas jush, pas shpalljes së pavarësisë?

Nikolla Pano: Kosova do të përballet me disa sfida të jashtëzakonshme. Së pari është sfida politike, ajo për ngritjen e një sistemi funksional politik. Nuk duhet të harrojmë që Kosova do të jetë nën një vëzhgim të vazhdueshëm dhe të shumëllojshëm si nga miqtë, ashtu edhe nga armiqtë. Miqtë e Kosovës do të kërkojnë arritjen e standardeve të larta, ndërsa armiqtë do të jenë të vëmendshëm ndaj çdo problemi të vogël, ndërsa Kosova përpiqet të ndërtojë demokracinë, shtetin ligjor, garantimin e të drejtave për të gjitha pakicat. Në lidhje me pakicat do të shtrohet çështja se cili do të jetë qëndrimi i pakicave ndaj qeverisë së re: a do ta çojnë deri në fund kërcënimin për mosbashkëpunim? Pa dyshim që Mitrovica do të jetë një pikë tensionesh. Do të duhet një punë e madhe dhe ndihma e forcave të UNMIK-ut që do të jenë ende atje. Kështu pra Kosova do të përballet me një numër të madh sfidash politike dhe shpresoj që në rrugën për t’u bërë ballë atyre, populli i Kosovës nuk do të përsërisë gabimet e Shqipërisë, gjatë periudhës së tranzicionit. Nuk është koha për prirje të theksuara partiake dhe për ndjekjen e interesave të ngushta vetjake në Kosovë. Sfidat janë aq të mëdha saqë udhëheqësit e të gjitha partive dhe të gjitha grupimeve duhet të punojnë së bashku për të zgjidhur problemet me të cilat përballet vendi. Sigurisht që do të duhet të fillojë zhvillimi ekonomik, inkurajimi i investimeve të huaja, do të duhet zgjidhur problemi i aktiviteteve të paligjshme, si kontrabanda. Po ashtu kosovarët duhet të fillojnë procesin e krijimit të një uniteti të fortë kombëtar. Synimi kryesor i popullit të Kosovës duhet të jetë ngritja e një shteti të drejtë ku të mbizotërojë shteti ligjor dhe ku korrupsioni dhe forma të tjera krimi të mos tolerohen.

Zëri i Amerikës: Çfarë ndikimi do të kenë tek Kosova dhe në përgjithësi tek Ballkani, acarimet e fundit diplomatike që vihen re në qëndrimet e kundërta të Shteteve të Bashkuara dhe Rusisë, e cila mbështet Serbinë?

Nikolla Pano: Fakti që jemi në një periudhë rivaliteti në rritje mes Shteteve të Bashkuara dhe Rusisë dhe që një nga pikat e mosmarrëveshjes mes tyre janë pikëpamjet e kundërta për pavarësinë e Kosovës, shton një element tensioni në këtë proces, është një faktor tjetër që ndërlikon ngritjen e një shteti funksional në Kosovë. Nuk ka dyshim që qeveria e Serbisë nuk do ta njohë Kosovën dhe nuk do të bashkëpunojë. Do të jetë interesante të shihet nëse qeveria serbe do ta zbatojë në praktikë kërcënimin për të ushtruar autoritetin e saj ndaj pakicës serbe dhe sigurisht që kjo do të ishte një burim tensionesh mes dy qeverive. Po ashtu megjithëse qeveria serbe ka thënë se nuk do të përdorë dhunën, ose agresionin ndaj Kosovës, në atë vend ka disa nacionalistë të skajshëm që mund të ndërmarrin veprime që mund të krijojnë tensione që do të destabilizonin ekuilibrin e brishtë që është i nevojshëm për suksesin e shtetit të Kosovës.

Këta faktorë të jashtëm do të kenë rëndësi dhe e nuk ka diskutim që nuk do të jetë e thjeshtë që të ngrihet një shtet efektiv dhe funksional në Kosovë, por jam i bindur se atje ka disa udhëheqës të zotë. Ata kanë mbështetjen e Shteteve të Bashkuara, Britanisë, Gjermanisë, Italisë dhe anëtarëve të tjerë të Bashkimit Evropian. Po ashtu NATO-ja do të jetë e pranishme në Kosovë dhe të gjithë këta faktorë sigurisht që do t’i përmirësojnë shanset për suksesin e një Kosove të pavarur.

Zëri i Amerikës: Le t’i hedhim një vështrim së ardhmes. Megjithëse shumë vende të BE-së do ta njohin Kosovën, disa prej tyre duket se nuk do ta pranojnë pavarësinë. Në këndvështrimin afatgjatë si do të bëhet Kosova pjesë e Bashkimit Evropian dhe OKB-së, duke pasur parasysh këtë atmosferë?

Nikolla Pano: Hyrja e Kosovës në Bashkimin Evropian, anëtarësimi në OKB, pranimi i mundshëm në NATO, të gjitha këto janë pjesë e një procesi afatgjatë. Po flasim këtu për një periudhë prej 10-15 vjetësh. Një pjesë e mirë e asaj që do të ndodhë në atë periudhë do të varet nga zhvillimet në Evropë dhe a do të zbuten këto tensione mes Shteteve të Bashkuara dhe Rusisë. A do të jenë në gjendje kosovarët të dëshmojnë se janë në gjendje të ndërtojnë një shtet funksional ku të mbizotërojë shteti ligjor? A do të jenë ata anëtarë të përgjegjshëm të komunitetit ndërkombëtar? Dhe mendoj se të gjithë këta faktorë do të përcaktojnë përparimin që do të bëjë Kosova drejt shndërrimit në një shtet me të drejta të plota dhe këtyre organizmave prestigjioze ndërkombëtare.

Zëri i Amerikës: A mund të themi që kemi ardhur në fund të një cikli për Ballkanin?

Nikolla Pano: Ballkani ka hyrë në një fazë të re të historisë së tij. Sigurisht që shpërbërja e Jugosllavisë, fundi i regjimit komunist në Evropën Lindore, ka qenë një proces që ka zgjatur pothuajse 20 vjet. Tani NATO është në prag të zgjerimit në Ballkan, hyrja e vendeve të Ballkanit në Bashkimin Evropian, zgjerimi i bashkëpunimit ekonomik mes shteteve të Ballkanit, të gjitha këto janë shenja të mira për fillimin e një periudhe të re, të fqinjësisë së mirë në atë rajon, që historikisht është karakterizuar nga armiqësi të skajshme mes vendeve fqinjë. Megjithatë faktori që vazhdon të mbetet pjesë e ekuacionit politik dhe diplomatik në Ballkan, është roli i fuqive të mëdha. Dhe ne e dimë se nga këndvështrimi historik, kur bëhet fjalë për rivalitetin mes këtyre fuqive si Shtetet e Bashkuara dhe Rusia, këto janë elemente që kontribuojnë në paqëndrueshmërinë në rajon.

Por unë kam shpresa që në të ardhmen do të gjendet një zgjidhje për këto çështje që ndajnë vendet e Bashkimit Evropian dhe Shtetet e Bashkuara nga Rusia dhe të shkojmë drejt një periudhe paqeje, përparimi, bashkëpunimi në Ballkan dhe që kjo do të kontribuojë në paqen dhe përparimin e gjithë Evropës.

Zeri i Amerikes

[Albo]

DioGuardi: Pavarësia, plotësim i aspiratave shumëvjeçare shqiptare

Intervistoi Isabela Çoçoli
16-02-2008

Presidenti i Lidhjes qytetare shqiptaro-amerikane, Joseph Dioguardi, thotë se askush nuk duhet të trembet nga pavarësia e Kosovës. Ajo i shërben stabilitetit të rajonit, është në të mirën e Serbisë për t'u integruar në Bashkimin Evropian, dhe natyrisht është plotësimi i aspiratave shumëvjeçare të shpiptarëve. Pavarësia e Kosovës është në përputhje të plotë me idealet dhe institucionet amerikane, thotë ish-kongresmeni amerikan, dhe u shërben interesave kombëtare të Shteteve të Bashkuara.

Zëri i Amerikës: Zoti DioGuardi, pritet që Kosova të shpallë pavarësinë të djelën më 17 shkurt. Si e prisni këtë zhvillim?

Joseph DioGuardi: Isha atje rreth një vit më parë duke menduar për një zgjidhje përpara zgjedhjeve në Serbi, por nuk ishte e thënë të bëhej. Por të paktën, në atë kohë e dinim se Shtetet e Bashkuara dhe Britania e Madhe, ku gjithashtu shkova për vizitë, ishin të përgatitura për të qënë të parat që do ta njihnin pavarësinë e Kosovës, qëndrim që e shikoj edhe tani. Çfarëdo që të bëjë tani Serbia, mua më duket se Kosova ndodhet në duar të sigurta për shkak të punës të Lidhjes Qytetare Shqiptaro Amerikane dhe të komunitetit shqiptaro-amerikan, që duke punuar së bashku për më shumë se 20 vjet, hodhëm themelet për këtë. Ishin Kongresi Amerikan, ishin burra si Tom Lantos, senator Biden, kongresmeni Hayden, Gilman, njerëz të cilët vazhdimisht i thoshin Departamentit të Shtetit se politika ndaj popullit shqiptar në ish-Jugasllavi dhe në Kosovë duhej ndryshuar.

Zëri i Amerikës: Disa ish diplomatë amerikanë kanë shprehur shqetësimin se pavarësia e Kosovës do të ishte në dëm të interesve të Shteteve të Bashkuara në raport me disa fuqi rajonale dhe botërore. Kjo frikë është shprehur edhe nga disa analistë të çështjeve ballkanike. Cili është mendimi juaj?

Joseph DioGuardi: E vetmja gjë që do të dëmtonte interesat tona do të ishte vazhdimi i destabilizimit në rajon dhe jo pavarësia e Kosovës. Për shumë vjet dhamë argumenta për këtë çështje, janë bërë shumë seanca dhe hartuar rezoluta nga Kongresi. Seanca e parë në vitin 1990 zgjati rreth 5 orë. Në të mori pjesë dhe zoti Rugova, senatori Pell dhe kongresmani Lantos. Një vit më vonë në senat diskutuan senatori Pell dhe senatori Biden dhe më vonë, ky problem u diskutua nga njerëz të tjerë shumë të rëndësishëm në Komisionin për Marrëdhënie me Jashtë, duke mos harruar kongresmenin Gilman dhe paraqitëm argumente se ajo që shkaktonte destabilizimin e rajonit ishte mënyra se si shqiptarët ishin trajtuar nga serbët prej ndoshta 100 vjetësh dhe padyshim pas vdekjes së Titos. Unë personalidht, si një kongresmen i ri në atë kohë, kam paraqitur argumenta në mesin e viteve 1980 se që nga viti 1981 deri në vitin 1989 janë përndjekur nga policia e kontrolluar nga serbët rreth 600 mijë shqiptarë. Kjo ishte përpara se Millosheviçi të merrte pushtetin. Pas marrjes së pushtetit nga Millosheviçi situata u keqësua edhe më shumë. Ajo që ne kuptuam ishte se Serbia nuk synonte ta trajtonte shumicën shqiptare si qytetarë të barabartë dhe ky ishte shkaku i fillimit të problemit. Ashtu siç rrodhën ngjarjet që nga mesi i viteve 80-të e deri nga fundi i viteve 90-të ne e pamë fare qartë se nuk kishte shpresë për pajtim midis serbëve dhe shqiptarëve, jo sepse shqiptarët nuk donin, por nuk ishte dëshira e serbëve për t’i trajtuar shqiptarët si qytetarë të barabartë dhe tani shqiptarët po veprojnë si ne 230 vjet të shkuara, kur shpallën pavarësinë nga Mbreti Xhorxh i Katërt i Anglisë dhe më pas u njohëm si shtet.

Zëri i Amerikës: Pavarësia shpallet, cili është hapi tjetër, si do të mbijetojë ky shtet i ri i sapokrijuar në Evropë, veçanërisht në dy tri vitet e para?

Joseph Dioguardi: Shumë punë. Dhe komuniteti shqiptar duhet të punojë akoma më shumë në të ardhmen, sepse pavarësia ka nevojë për zhvillimin ekonomik, për punësimin e rreth 500 mijë të rinjve. Kur je shtet duhet t’i shërbesh njerëzve të tu për nevojat jetësore, të përditshme. Tani fjala është se si do të sigurohen investimet. Së pari, tani ne mund t’i drejtohemi Bankës Botërore, të cilën nuk mund ta bënim më parë, Bankës Evropiane për Rindërtim dhe Zhvillim. Ky është vetëm fillimi i ndërtimit të një infrastrukture të re, si sistemi i ri telefonik, energjitik e kështu me radhë. Pastaj do të shihet afrimi i investitorëve privatë si shqiptaro-amerikanë, hebrej-amerikanë, të cilët vlerësojnë se shqiptarët mbrojtën secilin prej tyre gjatë Luftës së Dytë Botërore dhe shohin se në Shqipëri dhe Kosovë ka shumë burime natyrore për t’u shfrytëzuar, të cilët, meqë ra fjala, përbëjnë të njejtin vend sepase kufijtë janë artificialë. Kështu do të na duhet të punojmë shumë dhe kemi filluar.

Zëri i Amerikës: Për sa i përket Serbisë. Udhëhqësit e saj e kanë bërë të qartë qendrimin e tyre kategorik kundër pavarësisë së Kosovës. Si do të integrohet Serbia në dinamikën ballkanike dhe më tej, me krijimin e shtetit e ri të Kosovës si një lojtar me zërin e tij në skenën e Ballkanit?

Joseph Dioguardi: Më vjen shumë keq për popullin serb. Ai nuk meriton të ketë qeveritë që ka pasur e që kanë luajtur me ngulm kartën e ultranacionalizmit. Ajo që ata duhet të kuptojnë është se bota është duke shkuar drejt integrimit, veçanërisht Evropa është duke shkuar drejt bashkimit për shkak të problemit ekonomik që përballemi. Mendimi im është se serbët duhet të kuptojnë se ata duhet të bëhen pjesë e rëndësishme e Evropës dhe ata mund të jenë të tillë, dhe jo të dëgjojnë Rusinë e cila po e përdor tani Serbinë për interesat e saj gjeopolitike. Serbia duhet të konsolidohet si demokraci dhe serbët duhet të shqetësohen për të ardhmen tyre, e cila duhet të jetë si një shtet demokratik i mbështetur parime ekonomike jo komuniste dhe të integrohet në Evropë. Kjo bëhet duke filluar nga shkalla e parë që është t’u njohësh shqiptarëve atë që meritojnë, pavarësinë.

Zëri i Amerikës: A do të ishte e drejtë të parashikohet se zhvillimet pas pavarësisë në Kososë do të provojnë se mbështetësit e pavarësisë kanë patur të drejtë dhe skeptikët do të shikojnë një tjetër tabllo nga ajo të cilës i janë trembur?

Joseph DioGuardi: Pa dyshim, sepse ajo që po ndodh është se ne po përmbushim një nga principet më të rëndësishme të ligjit ndërkombëtar. Quhet vetëvendosje. Kur ke një koncentrim njerëzish, si në Kosovë ku rreth 2 milionë shiptarë vendosin se qeveria nuk i përfaqëson ata, është shembulli më i mirë i zbatimit të ligjit që thotë se kur një grup njerëzish janë të shtypur, kanë të drejtë ashtu si 13 kolonitë e Amerikës, të mos pranojnë tiranin, që për Kosovën ka qenë regjimi komunist serb që nuk donte të kthehej në demokraci dhe më pas, Millosheviçi që kishte si qëllim krijimin e Serbisë së madhe pas shpinës së popullit shiptar. Mendimi im është se ajo që po ndodh është e drejtë, duhet të respektohet dhe Serbia do të ketë përfitimet e veta nga kjo situatë. Një gjë mund të them për shqiptarët. Ata punojnë shumë. Emigruan pa asnjë gjë dhe shiko çfarë bënë në Amerikë dhe Evropë. Të njëjtën gjë ata do ta bëjnë në Ballkan. Mendoj se motori ekonomik i Ballkanit do të jenë 7 milion shqiptarët, 3.5 milion në Shqipëri dhe 3.5 milion jashtë kufinjve duke përfshirë 2 milion në Kosovë. Ata do të punojnë së bashku si një bllok ekonomik dhe për 20 vitet e ardhshme do të provojnë se kufijtë janë të parëndësishëm. E rëndësishme është të krijosh vende pune dhe mirëqënie. Edhe Serbia do të përfitojë nga kjo.

Zëri i Amerikës

[brooklyn2007]

• Leonard Kerquki

Janë dashur tri ditë insistime të vazhdueshme për ta bindur shkrimtarin e madh shqiptar Ismail Kadarenë që të japë një intervistë për ngjarjen e madhe që do të ndodhë sot, pavarësinë e Kosovës. “Shumë e bukur për të qenë e vërtetë”, do të thoshte dikush. Ai insistonte që të mos fliste rreth kësaj teme, pa ndodhur vërtet. Por, në fund, ai duket se u bind se pavarësia e Kosovës tashmë është punë e kryer. Të shtunën pasdite, shkrimtari shqiptar me nam botëror, permes telefonit, dha një intervistë të gjatë për Express. Nga Parisi, Ismail Kadare shfaqi ndjenja ngazëllimi për ngjarjen që do të ndodhë sot pasdite. “Çdo gjë që të themi neve është e zbehtë. Gjuha nganjëherë nuk është e përgatitur për ngjarje kaq të rralla”, u shpreh ai. Sipas tij, pavarësia e Kosovës është diçka e jashtëzakonshme për nga përmasat e saj.

Para 100 vjetësh, shqiptarët ishin të shkapërderdhur në katër Vilajete të Perandorisë Osmane. Kishte një populate të varfër, të pa-arsimuar, elita e saj ndërkaq jetonte në mërgim. Shumica e fushave të këtyre trevave shqiptare ishin në fakt moçalishte. Si ndjeheni ju, tash, në prag të formimit të shtetit të dytë shqiptar,Kosovës?
Zakonisht thuhet se shqiptarët kanë qenë një popull pa fat në histori. Unë do ta vija në dyshim këtë shprehje. Ne, aq sa kemi pasur probleme të rënda, dramatike, në historinë tonë, aq edhe kemi pasur fat disa herë. Për shkak se ajo që thatë ju është gati e pabesueshme sot, kur e mendon se si në vitin 1912, gati 100 vjet më përpara, kur ishte një Shqipëri, do të thosha, karikaturale, një hije e zbehtë e një shteti të pocaqisur në Perandorinë Osmane, se si arriti kjo Shqipëri pa shkolla, pa jetë kulturore, pa jetë institucionale, me një diasporë të shpërndarë në katër anët e botës, se si arriti në një çast aq të vështirë të historisë europiane të krijonte shtetin shqiptar, mua ende edhe sot më vjen habi e madhe. Prandaj, mendoj se ne shqiptarët nuk jemi kaq të pafat sa kujtojmë. E njëjta gjë është edhe me shtetin e dytë shqiptar që po krijohet në Ballkan. Ta thoshe këtë gjë në ’99, ’98, dhjetë vjet më përpara, do dukej ëndrra më utopike, më absurde, në botë. Jo vetëm që do të marrë fund sundimi serb në Kosovë, por do të marrë fund pas një bombardimi, pas një ndëshkimi që i bën Europa, pra Europa e ndëshkon Jugosllavinë për shkak të shqiptarëve, do të ishte e pabesueshme. Do të ishte e pabesueshme që Serbia do të dëbohej nga Kosova. Dhe pabesueshmëria e fundit do të ishte që do të ketë dy shtete shqiptare në Ballkan. Prandaj, për të gjithë ne, duke ditur të gjitha problemet dhe vështirësitë që dalin përpara, të gjitha sfidat që ka Kosova - për të cilat duhet të jemi të gjithë të ndërgjegjshëm se i ka – prapëseprapë mendimi ynë duhet të jetë me një ngazëllim të plotë nga kjo anë, se është kryer diçka e cila nuk merrej me mend se do të kryhej. Dhe, është kryer relativisht shpejt, po të merrej parasysh ’98, kur u acarua konflikti në Ballkan, kurse sundimi serb ishte i gjatë, tepër i gjatë. Kjo tregon se kombi shqiptar, pavarësisht nga këto telashe të mëdha që ka kaluar, shekulli i fundit ka qenë përgjithësisht - në disa
pika themelore - shumë rezultativ, me disa përfundime të papritura, të forta, sikurse ka pasur edhe drama të mëdha. Një ndër to është edhe incidenti komunist, incidenti i stalinizmit shqiptar në Shqipërinë historike. Drama tjetër ka qenë persekutimi për një kohë të gjatë i Kosovës nga komunizmi serb.
Shteti i ri i Kosovës do ta ketë flamurin, stemën, himnin, e madje ka njerëz që besojnë se duhet ta ketë edhe një standardë tjetër të gjuhës. Në këtë kontekst, a mendoni se kështu Kosova do ta krijojë një identitet të saj, shtetëror,por edhe nacional, pas një periudhe kohore?
E para, një herë, nuk e kuptoj pse duhet shtruar një problem i tillë. Do të thotë, me çfarë synimi shtrohet; si një gjë që kinse i duhet Kosovës për të njëmendësuar edhe më mirë atë që, si të thuash, pavarësinë e saj, që nuk mendoj se është fare kështu. Apo, ka edhe ndonjë arsye tjetër? Mendoj se që të krijohet një shtet i ri shqiptar - nuk ka lidhje fare që të shoqërohet me një dyzim të identitetit shqiptar, sepse ky është një gjymtim i ri i kombit. Ka qenë një gjymtim gjeografik, politik, shtetëror, tash ky gjymtim bie dhe krijohet artificialisht një gjymtim I ri, një ndarje të re. Ju përmendet gjuhën, disa përmendin identitetin, nesër do të përmendin historinë, kujtimet kombëtare, psikologjinë etj, etj. Për të ardhur tek një tezë e mbrapshtë që nuk ka një komb shqiptar, por paska dy kombe. Se si do të quhet ky komb tjetër, unë ende nuk e kam të qartë. Prandaj, mendoj se ky është një diskutim shumë I ngutshëm, i pamenduar, i paqartë, i turbullt. Të vijmë tek një nga shembujt, gjuha. Gjuha është një nga elementet bazë të një kombi. Artificialisht duan të krijojnë një gjuhë tjetër, gjithashtu e thashë se si do të quhet kombi tjetër njëjtë them edhe si do të quhej gjuha tjetër. Duhet të dimë se shtete të ndryshme me gjuhë të njëjtë: Gjermania, Austria, Anglia, Amerika, Franca, Belgjika... Do të thotë, nuk është ndonjë kërkesë, domosdoshmëri, ose një ndihmë për shtetin e ri që befas të kërkojë që të ndryshojë gjuhën. Dhe, bashkë me gjuhën, pastaj, aq më tepër, të ndryshojë kujtimet kombëtare, atë që quhet identitet. Mendoj se ky është një reflektim i përçudur i asaj që quhet Shqipëri e Madhe. Është hapur një legjendë e madhe prej vitesh për të penguar Kosovën që të marrë lirinë. Dhe, një ndër argumentet ishte - nëse Kosova merr pavarësinë, do t’i hapim rrugë rrezikut të tmerrit, të gogolit, fantazmës së Shqipërisë së Madhe. Vite me radhë u shfrytëzua kjo frikë artificiale, e krijuar me qëllim të keq për të penguar pavarësimin e Kosovës. Kur kjo frikë u duk se ishte ngritur në mënyrë artificiale, që nuk qëndronte. Kam frikë se ky kërkim i një identitetit të ri i shqiptarëve të Kosovës, natyrisht prej disave, për shkak se mendoj që ky është një mendim në disa grupe të caktuara, ky kërkim i një identiteti të ri është një kërkim i një lloj projektimi i një rreziku të paqenë. Kjo do të thotë se ne, dakord nuk po e bëjmë Shqipërinë e Madhe, por, ama, do të bëjmë çmos që ky kombi shqiptar mos të duket I madh, ose të mos krijojmë një Shqipëri të Madhe të ndryshme shpirtërore, kulturore, gjuhësore, historike, etj. Pra, është e njëjta frikë, që ndoshta tash transferohet nga sfera politike, gjeografike, në diçka të brendshme. Si e tillë, mendoj unë, është po aq qëllimkeqe.
Statusi i Kosovës do të jetë një pavarësi e mbikëqyrur, e definuar sipas Pakos së Martti Ahtisaarit. A mendoni se kjo Pako mund ta komplikojë organizimin e brendshëm shtetëror, duke ditur diskriminimin ekstra pozitiv që u bën vendbanimeve serbe në Kosovë?
Ky është një nga problemet më serioze në këtë dalje. Natyrisht, nuk duhet tepruar si problem, sepse nuk mendoj që bashkësia europiane dhe ekspertët që njohin Kosovën, e që do të jenë atje për të ndihmuar njëmendësimin e pavarësisë së Kosovës, do të jenë kaq naivë saqë mos ta kuptojnë se në një shtet të ri, që është shteti i ri shqiptar, mund të lejohet që gjërat të shkojnë deri në absurditet. Pra, të abuzohet, të spekulohet me disa parime që janë të drejta, por që duke u keqinterpretuar, duke spekuluar me to, mund të kthehen në parime bllokuese, të padrejta. Është krejtësisht e drejtë që pakicat në Kosovë të respektohen në maksimumin e standardeve europiane, e në radhë të pare sigurisht pakica serbe. Por, unë prapë i kthehem asaj se nuk besoj që europianët do të jenë kaq naive sa të lejojnë bllokadë, ose me një gjuhë më të thjeshtë që quhet sabotim i gjithçkaje në Kosovës. Sepse, nganjëherë, respektimi i të drejtës dhe kalimi I asaj si një mjet bllokues - nuk janë shumë larg. Ky rrezik do të jetë në Kosovë. Mendoj se kjo nuk është fatale, ka zgjidhje. Kjo kërkon vetëm që pala shqiptare të jetë korrekte në angazhimet e saj dhe me përpjekje do të zgjidhet, do të sqarohet gradualisht. Ndryshe, Kosova nuk funksionon dot, pasi që nëse do të ketë pengesa të tilla, të krijuar me qëllim për të penguar dhe jo më qëllim për ta çuar përpara këtë shtet të ri.
Thatë se shqiptarët nuk kanë qenë popull aq i pafat. Në fakt,tashmë në Kosovë është bërë klishe të thuhet se meritor për pavarësinë e Kosovës është populli i Kosovës dhe miqtë e shumtë perëndimorë. Por,çfarë realisht ndodhi që Perëndimi u rreshtua kaq fuqishëm përkrah popullit shqiptar, në këtë rast përkrah Kosovës?
E para, një herë, për pyetjen që diskutohet shpesh - cili ishte faktori kryesor për çlirimin e Kosovës? Kjo është e qartë për të gjithë, ose duhet të jetë e qartë për të gjithë, se këtu janë dy faktorë, të cilët pa njëri-tjetrin do të ishin të mangët. Në radhë të parë, ishte rebelimi i drejtë shqiptar, kryengritja shqiptare, lëvizja shqiptare, lufta shqiptare, kam parasysh lufta për çlirim që udhëhoqi UÇK. Pa të, problemet e Kosovës do të zgjasin ende. Një ditë do të merrej vesh e vërteta. Por, e vërteta që ndonjëherë përmes një veprimi, që është edhe heroik dhe dëshpërues, e edhe imediat - ritmi i kësaj të vërtete që shpërthen në këtë mënyrë, është shumë efikas. Dhe, kjo ndodhi.
Pa një përpjekje të tillë, ndoshta përgjumja ndërkombëtare, dremitja do të vazhdonte shumë gjatë. Pra, ishte ky faktor i domosdoshëm. Për një fat të shqiptarëve, ky faktor gjeti mirëkuptim nga bashkësia europiane. Sepse, një kohë ai edhe mund të mos gjente mirëkuptim. Ju e dini se për një kohë të gjatë, UÇK, lufta e saj u quajt terroriste dhe propaganda jugosllave ishte kaq e zellshme në këtë gjë sa që kishte arritur të çorodiste një pjesë të opinionit ndërkombëtar, sidomos europian. Fati jonë e deshi që në këtë opinion europian pjesa më përparimtare e tij, e ndihmuar nga faktori i një pjese intelektuale tepër të guximshme të Europës, i një lëvizje të një opinioni tepër progresiv europian, zbardhi të vërtetën, se propaganda jugosllave po mashtron. Kështu që ndodhi një ndërthurje e lumtur, do të thosha unë, që faktori i brendshëm të ketë një mirëkuptim nga faktori ndërkombëtar. Dhe, ndodhi ajo që ndodhi. Ndodhi ajo që ishte e pabesueshme. Që Jugosllavia, e cila ishte kanakarja e Europës Perëndimore dhe asaj Lindore një kohë të gjatë, u bombardua nga Europa për hatër të shqiptarëve. Kështu që, mendoj se të dy këta faktorë - nuk mund të kuptohen pa njëri-tjetrin.
Mendoni se shqiptarët janë me fat që në këto 20 vjetët e fundit patën elitë intelektuale dhe lider politikë, të cilët bën zgjedhjen e duhur – rreshtuan masat në bllokun e shteteve perëndimore?
Nuk është e thënë që një kauzë e drejtë e një populli të vogël të gjejë mirëkuptim ndërkombëtar. Historia na jep të dyja rastet. Nga një anë, duket se e drejta fiton gjithmonë, i cili është një mentalitet popullor që disa here naiv, në fakt e drejta nuk fiton gjithmonë. Ne e dimë se ka popuj të tjerë, që njësoj sikur neve, ju është shkelur më këmbë e drejta e tyre. Prandaj, këtu është e drejtë të përdoret fjala FAT. Ne shqiptarët e Shqipërisë historike ishim të rreshtuar në një kamp fatalist të gabuar, kemi qenë në një gjendje staliniste, të pandreqshme. Ne kishim shpallur armiq, miqtë tanë. Gjë më të mbrapsht në botë nuk mund të ndodhte. Me qëndrimin tonë të keq, ndikonim për keq edhe për qëndrimin ndaj Kosovës. Si të thuash, ne mbronim Stalinin, ne nga kjo anë ishim turpi i botës dhe sigurisht se ne ishim të braktisur nga vëmendja ndërkombëtare, e një pjesë e kësaj braktisje I kalonte dashur pa dashur edhe Kosovës. Pa rrëzimin e komunizmit, Kosova nuk kishte gjasa ende të çlirohej. Do të thotë, faktori i pare që ishte, nuk ishte as i brendshëm I shqiptarëve të Kosovës dhe as factor i diplomacisë perëndimore. Ishte një para-faktor, pra rrëzimi I komunizmit, diçka që erdhi i papritur, i paparashikueshëm nga asnjë agjenci botërore. Rënia e komunizmit i hoqi bazat sundimit serb në Kosovë. Nuk është e rastit që lëvizja për çlirim në Kosovë mori hov pas rënies së komunizmit. Kjo ishte një rrjedh natyrale e historisë.
Kushtetuta e Re e Kosovës parasheh mosbashkimin e Kosovës me ndonjë shtet tjetër. Por çfarë mendoni ju, a mund të ndodh që në 100 vjetorin e shpalljes së mëvetësisë së Shqipërisë, pra pas katër vjetësh,Kosova dhe Shqipëria të bashkohen?
Këtë çështje unë nuk e kam parë të shtrohet diku. Nuk mendoj se është një problem për t’u shtruar. Është një problem që mendoj si i përket distancave të mëdha kohore. Populli shqiptar ka gjëra tjera përpara. Kosova ka shumë gjëra që duhet t’i zgjidhë, nga të cilat nuk duhet të trembet aspak, sepse një nga karakteristikat e lirisë është dinamizmi i jetës, i problemeve, të cilat kërkojnë zgjidhje. Shqiptarët kanë dhënë të kuptohet, përmes disa formave, se ata kanë bërë një sakrificë, kanë hequr dorë nga një ide që qarkullonte në mënyrë jo të organizuar. Pasi që çdo popull e ka në subkoshiencën e tij, një ide të natyrshme, të jetë familja bashkë. Por, këtu nuk ka pasur programe, zyra, organizimi nuk ka pasur as të hapura as të fshehta për një gjë të tillë. Prandaj, aq më pak kjo çështje mund të shtrohet kur shqiptarët sapo morën Kosovën në duar. Unë nuk e di të jetë shtruar kjo çështje edhe në Kosovë.
Në fakt kjo çështje shtrohet prej qarqeve ende margjinale, por që nuk dihet se si do të rrjedhin ngjarjet më tej.Por,a mendoni se bashkimi i shqiptarëve në fakt do të ndodh në Bashkimin Europian?
Hyrja e Kosovës dhe Shqipërisë në Bashkimin Europian, që është një çështje që mund diskutohet në mënyrë konkrete, praktikisht hyn hapësira shqiptare, e cila edhe në këto dyja nuk është e plotë, po të shikohet nga ana gjeografike ose politike. Bota shqiptare, hapësira shqiptare, universi shqiptar, në një Europë, e bashkuar vetvetiu, i dedramatizon kufijtë, i kthen ata në një faktor të dorës së dytë, të tretë. Kryesorja është që populli shqiptar t’I zgjidhë problemet e tij vitale, të shëndoshet, të forcohet, të përparojë, të emancipohet, të qytetërohet, të krijojë standarde të larta dhe të gjitha problemet tjera vetvetiu shkojnë drejtë zgjidhjes. Kosova, për shembull, ka problemin e jashtëzakonshëm të papunësisë, problemin e jashtëzakonshëm të funksionimit të degëve të përgjithshme të ekonomisë, etj. Të njëjtat probleme i ka edhe Shqipëria. Madje, disa herë më të mbrehtë. Kështu që, mendoj se energjitë tona kanë ku derdhen një kohë të gjatë, pastaj duke hyrë në Europë gjithçka ndryshon, vizionet, realitetet ndryshojnë, zgjidhen probleme që dukeshin të pazgjidhshme dhe dalin njëkohësisht probleme që kanë qenë të paparashikueshme. Kjo është jeta e kontinentit europian.
Fatmirësia më e madhe e kombit shqiptar sot është se ideja shqiptare me idenë europiane - përkon. Nuk ndeshen. Shqipëria po përfiton nga kjo bashkë-udhëtim me Europën, nga kjo bashkëpërputhje strategjish, mendimesh, për gjërat themelore. Falë kësaj, u krijua shteti i dytë shqiptar. Prandaj, ky është një fat i madh. Ka vende që gjykojnë se ju pengon hyrja në Europë, ju pengon aspirata europiane. Kurse, aderimi ynë në aleancën Euro-Atlantike dhe në Bashkimin Europian është tepër I sinqertë, i vërtetë, sepse lidhet me ekzistencën tonë, me sigurinë tonë për të ardhmen, me zhvillimin tonë ekonomik, kulturor me gjithçka.
Ka njerëz që mendojnë se Kosovës duhet t’i ndërrohet emri. Cili është mendimi juaj,zoti Kadare, a duhet t’i hyhet kësaj aventure apo jo?
Mendoj se është një gjë që ndoshta është e parakohshme që të shtrohet tashti. Është një problem jo fort i rëndësishëm, është një problem “luksi”. Është e vërtetë se fjala Kosovë është një fjalë serbe, sllave, e vërtetë. Por, unë zakonisht e kam një parim se nuk dua të hyj në gjëra që i përkasin shqiptarëve të Kosovës, pasi që është mendimi i tyre zotërues në këtë rast që duhet të merret parasysh. Nuk mendoj se është një gjë që nuk pret. Sigurisht se mund të shtrohet, mund t’i vijë radha. Shumë shtete në botë, këto 30-40 vitet e fundit, kanë ndërruar emrat. Nuk është kjo ndonjë skandal, nuk është ndonjë gjë e paparë në botë. Por, se sa është për t’u shtruar tashti, nuk jam i sigurt.
*Marrë nga “Express”, Kosovë


http://www.balkanweb.com/sitev4/index.php?id=16382

[Albo]

Nga mbledhja e Kryesisë së Kuvendit

E Hënë, 18.02.2008 17:02

Kryesia e Kuvendit të Republikës së Kosovës, në mbledhjen e saj të parë, pas shpalljes së pavarësisë së vendit, ka shqyrtuar çështjen e logos së Kuvendit të Kosovës dhe ka vendosur që shenjë dalluese (përkohësisht) e Kuvendit të jetë Stema e Kosovës, e miratuar në Seancën e Jashtëzakonshme të 17 shkurtit. Poshtë saj shkruan :“Republika e Kosovës” (shqip, serbisht dhe anglisht), ndërkaq një radhë më poshtë shkruan: “Kuvendi” (gjithashtu në tri gjuhë).

Në këtë mbledhje, të drejtuar nga Jakup Krasniqi, kryetar i Kuvendit, Kryesia ka shqyrtuar grupin e parë prej dhjetë projektligjesh që burojnë nga Propozimi Gjithëpërfshirës i Marti Ahtisarit, të cilat do të shqyrtohen për herë të parë në seancën plenare të së martës, më 19 shkurti të këtij viti: Projektligji për Ministrinë e Punëve të Jashtme, Projektligji për privilegje dhe imunitete diplomatike, Projektligji për shtetësinë, Projektligji për policinë, Projektligji për Inspektoratin policor, Projektligji për dokumentet e udhëtimit, Projektligji për përdorimin e simboleve shtetërore, Projektligji për zonat e veçanta të mbrojtura, Projektligji për vetëqeverisjen lokale dhe Projektligji për kufijtë administrativ komunal.

Këto projektligje shqyrtohen me procedurë të përshpejtuar, konform vendimit të seancës plenare të 15 shkurtit (brenda 24 orëve nga momenti i arritjes së tyre në Kuvend), kurse gjatë 24 orëve vijuese, deri në shqyrtimin e dytë të tyre, me to merret komisioni ad-hoc, i krijuar nga Kuvendi i Kosovës, në po atë seancë.

Kuvendi i Kosovës

[Exha]

Ditë e madhe...E pa harruar, por për të cilën u sakrifikuan shumë gjenrata. Nuk na e fali askush. E fituam...Për këtë edhe duhet ta ruajmë...
Urime, gëzime, prosperitet...
G ë z u a r shqiptarë kudo që jeni...

Na erdhe...
Nëpër male
në borë e shi
Me gjak spërkatëm
ardhmërinë...
Na erdhe si fëmiu
si shpirti e si zemra...
Si ajri si dielli
duke larguar retë
skëterrën hoqëm
Përgjithmonë...

Pra edhe njiherë gëzuar...

[zoteria_420]

Uroj gjith kosovaret ta gezojne Pavearsine eshte gjeja me e shtrejte per kosovaret por dhe per ne te gjith shqiptaret .

Ne forum rgziston nje materjan i bollshem per persekutimet qe u eshte bere popullit te kosoves per me shume se 100 vitesh . Materjali ka historine ,fakte dhe shifra , materjali eshte siguruar me shume sakrifica i dale nga divizjoni 20 ushtarak serb , botuar ne gazeten panaorma me para . tashme ndodhet ne faqet e forumit . Per ta patur me te thjeshte per ta gjetur per ata qe kane deshire ta lexojne , shkruani ne faqe Qemal Biraku , dhe me pas midis shume shkrimesh do te gjeni dhe kete materjal te bollshem dhe interesant . Ciao .

[pshu]

gezuar pavarsine.faleminderit per informacjonen

pershendetje te perzemerta nga mynihu