Biografitë e Figurave Eminente Ne Islam!!!

[celyy]

nese rastesisht hyn mesia4ever ktu e ftoj ta lexoj kete me posht :

" Kjo është siguria, të cilën ua jep robi i All-llahut (Subhanehu ve Teala), Omeri, Udhëheqësi i Besimtarëve, popullit të Eilijasë (Jerusalemit). Siguria është për jetën dhe pronën e tyre, kishat dhe kryqet e tyre, të sëmurët dhe të shëndoshët dhe për të gjithë bashkëbesimtarët e tyre. Kishat e tyre të mos përdoren për banim e as të mos dëmtohen, të mos u shkaktohet dëm atyre dhe rrethit të tyre, apo kryqeve të tyre, dhe të mos u shkaktohet, çfarëdo qoftë, dëmi, pronës së tyre. Të mos u bëhet atyre presion në çështje të fesë, dhe nuk do të dëmtohen apo të vuajnë ata në llogari të fesë... E tëra që është shkruar këtu, është në përputhshmëri me Zotin dhe përgjegjësi e Dërguarit të Tij (Salallahu ve Selem), e halifeve dhe e besimtarëve, dhe do të vlejë derisa ata e paguajnë Xhizjen (tatimin për sigurinë e tyre), e cila u është përcaktuar."

Ata prej jomuslimanëve, të cilët morrën pjesë në mbrojtje së bashku me muslimanët, ishin të liruar nga pagimi i xhizjes, dhe kur muslimanët duhej të tërhiqeshin nga ndonjë qytet, banorët jomusliman të të cilit kishin paguar xhizjen për mbrojtjen e tyre, atyre u kthehej taksa e paguar. Pleqtë, të varfërit dhe të paaftit nga muslimanët dhe nga jomuslimanët furnizoheshin nga arka e shtetit dhe nga fondi i Zekatit.

[fisniku-student]

O fisnik , thjesht per respekt hiqe Ibn sinen nga aty....si mund ta vesh ate ne list me Halifet e drejte dhe me 4 imamet ?

Nuk mendoj se eshte bere ndoje gabim i madh ne kete "Renditje",sepse nuk shof ndonje renditje te llojit te Top Listave,por thjesht nje renditje te zakonshme shkrimesh qe ofrojn te dhena nga figura te ndryshme te rendesishme...

Dhe Ibn Sinen une e shof dhe e konsideroj si perfaqesuesin apo mbasadaorin e akademis se shkencave Islame ne Perendim..Kjo figure ka nje reputacion te mrekullueshem ne shkencen boterore me librat dhe veprat e tij shkencore te kohes Andaluziane...

Selam dhe Flm per mirkuptim

[fisniku-student]

Jeta e Imam Shafiut

Ashtu si Ebu Hanife dhe Buhariu, ai e thoshte të tërë Kuranin çdo ditë gjatë namazit, dhe në muajin e Ramazanit dy herë në ditë.
El-Muzani ka thënë: “S’kam parë njeri me fytyrë aq të bukur si Shafiu. Po t’ia kapje mjekrën ajo nuk ishte më e madhe se grushti i tij”. Ibn Rahujah e përshkruante atë në Mekë të veshur me rroba të bardha të ndritshme dhe me mjekër shumë të zezë. Al-Zafarani ka thënë se kur ishte në Bagdad në vitin 195, ai ia kishte lyer mjekrën me këna.
Ebu Ubejd Kasimi ibn Selam ka thënë: “Nëse do të bashkohej zgjuarsia e një kombi të tërë, ai do ta përfshinte atë”. Në mënyrë të ngjashme, Muzani ka thënë: “E kam studiuar “Risalan” e Shafiut për 50 vjet dhe nuk mbaj mend as edhe një herë të vetme që e kam lexuar dhe nuk kam përfituar diçka të re”.
Sakhaui në hyrjen e tij të “al-Jauahir ua al-Durar” dhe të tjerë tregojnë se dikush e kritikoi Ahmed ibn Hanbelin se merrte pjesë në seancat e fikhut të Shafiut dhe linte seancat e hadithit me Sufjan ibn Ujejnen. Ahmedi u përgjigj: “Mos fol! Nëse nuk merr një hadith me një zinxhir të shkurtër transmetimi, mund ta gjesh atë diku tjetër me një zinxhir më të gjatë transmetimi dhe kjo nuk është në dëmin tënd. Por nëse nuk ke arsyetimin e këtij njeriu (Shafiut), kam frikë se nuk do ta gjesh dot kurrë diku tjetër”. Tregohet dhe nga studentët e tij Ebu Talibi dhe Humejd ibn Zanjujah se Ahmedi ka thënë: “Nuk kam parë njeri tjetër të mbështesë, mbajë e përkrahë hadithin më shumë se Shafiu. Asnjeri nuk ia kaloi atij në shkrimin e hadithit në një libër”. Kuptimi i kësaj është se Shafiu zotëronte kuptimin e hadithit, pas së cilit u mundua Ahmedi, që tregohet nga deklarata e mëposhtme: “Sa i rrallë është fikhu tek dijetarët e hadithit!” Vetë Sufjani pranonte mendimet e Shafiut në çështjet e tefsirit dhe fetvasë. Junus ibn ebi Jala ka thënë: “Asnjë dijetar i hadithit nuk e ka prekur një shishe boje, ose një stilolaps pa iu detyruar shumë Shafiut”.
Shafiu njihej për fuqinë e tij të veçantë në gjuhën arabe, poezi dhe filologji. Bejhekiu tregon:

Huzejmes për kelam: “Është e pëlqyeshme të mos përzihesh me atë që nuk ke mësuar”. Duhet të vëmë re se Shafiu foli gjithashtu dhe për dëshirën e tij që mos i atribuohet as edhe një shkronjë e vetme e veprave të tij, pavarësisht nga tema.
Qëndrimi i Shafiut kundrejt tasavufit ishte po aq i rreptë sa me kelamin dhe ai e lavdëroi dhe e denigroi abuzimin me të në duart e të prishurve. Duke kritikuar këta të fundit ai ka thënë: “Asnjeri nuk bëhet sufi në mëngjes, vetëm nëse në mesditë bëhet budalla”, ndërsa nga ana tjetër ai deklaroi në “Divan: “Në të njëjtën kohë jini një faqih dhe një sufi”. Në Mekë Shafiu ishte nxënësi i Fudajl ibn Ijad. Imam Naveviu në “Bustan al-Arifin fi al-Zuhd ua al-Tesavuf” (Kopështi i Gnostikëve në Asketizëm dhe Tesavuf), ka treguar se Shafiu ka thënë: “Vetëm i sinqerti mund ta njohë syfaqësinë (al-rija). Neveviu komenton: “Kjo do të thotë se është e pamundur ta kuptosh të vërtetën e syfaqësisë dhe të shohësh hijet e saj të fshehura, përveç atij që vendosmërisht kërkon (arada) sinqeritetin ky njeri përpiqet për një kohë të gjatë duke kërkuar, medituar dhe duke ekzaminuar gjerësisht brenda vetes së tij derisa ai e di, ose di diçka se çfarë është syfaqësia. Kjo nuk i ndodh gjithkujt. Në të vërtetë kjo ndodh vetëm me ata që janë të veçantë (Hauas). Por që një individ i caktuar të pretendojë se e di se çfarë është syfaqësia, kjo tregon injorancë nga ana e tij”.
Shafiu pranoi se imami Ebu Hanife ishte i pari në themelimin e fikhut duke u shprehur: “Në fikh, njerëzit janë të gjithë fëmijët e Ebu Hanifes”. Ibn Haxher Hejthemi në kapitullin e 35-të të librit të tij për Imam Ebu Hanifen me titull “Hajrat el-Hisan përmendi: “Kur Imam Shafiu ishte në Bagdad, ai shkonte tek varri i Imam Ebu Hanifes, e përshëndeste dhe pastaj i lutej Allahut që të plotësonte nevojat e tij me anë të mjeteve të tij”.
Faktikisht Shafiut i atribuohen dy shkolla të mendimin ligjor ose medhahib, duke përfshirë shkrimet e tij dhe mendimet ligjore (fetvatë). Këto shkolla në terminologjinë e juristëve njihen si “E vjetra” (el-kadim) dhe “E Reja” (el-Jedid), që korrespondonin respektivisht me qëndrimin e tij në Irak dhe në Egjipt. Trasmetuesit më të shquar të të resë nga nxënësit e Shafiut janë Buvajti, Muzani, Rabi el-Muradi dhe el-Bulkini në “Kitab el-Umm”. Trasmetuesit më të shquar të së vjetrës janë Ahmed ibn Hanbeli, el-Karabisi, el-Zaferani dhe Ebu Theur në “Kitab al-Hujja” (Libri i Provës). Ky që njihet tani si pozicioni i Shafiut i referohet të resë, përveç se afërsisht në 22 çështje, ku dijetarët dhe muftitë e Shafi’iut kanë mbajtur pozicionet e të Vjetrës.
Subkiu ka treguar se dijetarët Shafii e konsideronin tregimin e Rabit nga Shafiu më të fortë nga pikëpamja e transmetimit, ndërsa e konsideronin tregimin e Muzanit më të fortë nga pikëpamja e fikhut, edhe pse të dy ishin shpallur mësues të hadithit. Shafiu i tha Rabitit: “Sa të dua!” dhe njëherë tjetër: “O Rabi! Nëse do të mund të ta jepja shkencën si ushqim, do ta bëja”. Kafal Shashi në fetvanë e tij tregon se Rabii ishte i ngadaltë për t’i kuptuar gjërat dhe njëherë në një ligjëratë Shafiu e përsëriti një shpjegim 40 herë vetëm për të, por ai përsëri nuk e kuptonte, prandaj u ngrit dhe u largua i turpëruar. Më vonë Shafiu e thirri privatisht dhe nisi shpjegimin derisa ai e kuptoi. Kjo tregon saktësinë e deklaratës së Ibn Rahujas: “Pjesa më e mirë e kohës time ishte kur e kuptova plotësisht ligjëratën e Shafiut”.
Shafiu e mori fjalë për fjalë kuptimin e ajetit
“Ai ia dhuron urtësinë atij që do, e kujt i është dhënë urtësia, atij pra i është dhuruar mirësi e madhe” (2:296).“Ju (dijetarët e hadithit) jeni farmacistët, por ne (juristët) jemi mjekët”. Kjo u shpjegua nga Ali el-**** në librin e tij “Mutakad Ebi Hanifa el-Imam”: Dijetarët e hershëm kanë thënë: “Dijetari i hadithit, i cili nuk ka njohuri për fikhun është si një shitës medikamentesh, i cili nuk është mjek; ai i ka ato por nuk di ç’të bëjë me to; kurse dijetari i fikhut pa njohuri për hadithin është si një mjek pa medikamente: ai e di kush është ilaçi, por nuk e ka atë”.
“Malikun e pyetën për kelamin dhe shkencën e Njëshmërisë (teuhidit) dhe ai tha: “Është e papërfytyrueshme që profeti t’u mësojë njerëzve higjienën dhe mos i mësojë për Njëshmërinë e Allahut! Dhe Njëshmëria është pikërisht ajo që profeti ka thënë: “Jam urdhëruar t’i luftoj njerëzit derisa të thonë ‘Nuk ka Zot tjetër përveç Allahut’. Prandaj çfarëdo që e bën gjakun dhe pronën të paprekshme, ky është realiteti i Njëshmërisë (haqiqa al-teuhid)”. Kjo është një dëshmi nga Selefët kundër atyre që, në kohët e mëvonshme përtërinë nënndarje për teuhidin ose nxorrën ligje se kuptimi i tyre, i Cilësive të Allahut ishte një parakusht për deklarimin e Njëshmërisë. Halimi ka thënë: “Në këtë hadith ka dëshmi të mjaftueshme se deklarata (la ilahe il-Allah) mjafton për të çrrënjosur të gjitha llojet e mosbesimit në Allahun e Plotfuqishëm”.

“Ngopja e rëndon trupin, ngurtëson zemrën, largon mendjemprehtësinë, sjell gjumë dhe e dobëson njeriun nga adhurimi”. Kjo është njëlloj si përkufizimi i tesavufit si ‘uria’ e dhënë nga mësuesit e parë, të cilët e morën urinë si një cilësi permanente dhe u quajtën xhu’ixhun. Një shembull i shquar është Kasim ibn Uthman el-Abdi el-Dimanshki el-xhu (248), të cilin Shahabiu e përshkruan si “imami, shembulli, veli, muhadith, sheiku i sufive dhe miku i Ahmed ibn el-Havarit”.

“Nuk jam betuar asnjëhere në emër të Allahut, as me të vërtetë as për të mashtruar”. Kjo është e ngjashme me thënien e mësuesit Sufi Sahl ibn Abd Allah el-Tustari që transmetohet nga Dhehebiu: “Një nga sjelljet e njerëzve të virtytshëm, është se ata nuk betohen asnjëherë në emrin e Allahut, as nuk përgojojnë, as përgojimi nuk ndodh rreth tyre, ata nuk hanë deri sa të ngopen, nëse premtojnë e mbajnë premtimin dhe nuk flasin asnjëherë me tallje”.
Buajti pyeti: “A duhet të falem pas Rafidive?’ Shafiu i tha: “Mos u fal pas Rafidive, as pas Kaderive, as pas Murxhiave”. Buejti tha: “Përcaktoji ata për ne”. Ai u përgjigj: “Kushdo që thotë Besimi konsiston vetëm në ligjëratë është një Murxhi dhe kushdo që thotë Ebu Bekri dhe Umeri nuk ishin imamë është një Rafidi dhe ai që ia mvesh vetes fatin është Kaderi”.
Nga ata shpresoj që të më jepet libri i veprave të mia me dorën e djathtë.
Dhe:
O familja e të dërguarit të Allahut! Dashuria për ju është obligim
Provë e mjaftueshme e madhështisë tuaj
Ibn Haxheri ka thënë se i pari që ka shkruar një biografi për Shafiun ishte Davud el -Dhahiri (275). Neveviu në “Tahdhib el-Esma ve el-Lughat”, ka përmendur se biografia me e mirë e Shafiut ishte shkruar nga Nejhaqi, për shkak të zinxhirëve të fortë të transmetimit. Ibn Haxheri e përmblodhi dhe i shtoi “Musnadin” e Shafiut në “Tauali el-Tasis Mali Ibn Idris”.
Në hyrjen e përmbedhjes së tij të fikhut të Shafiut të titulluar “el-Mexhmu”, el-Nevevi përmend se Shafiu mbante një bastun dhe kur e pyetën se pse e mbante bastunin nuk ishte i sëmurë ai u përgjigj: “Që të më kujtojë se në këtë botë jam vetëm një udhëtar”.

[rapsod]

O fisnik , thjesht per respekt hiqe Ibn sinen nga aty....si mund ta vesh ate ne list me Halifet e drejte dhe me 4 imamet ?

Ibn Sina dhe Ibn Tejmijeh jane ne te njejten linje persa i perket "Ekzistences se Botes".
Ibn Sina ne filozofine e tij aristoteliane del ne perfundimin per "Kidem el-Alem" - Ekzistenca pafillim - e amshuar - e botes".
Ibn Tejmijeh edhe pse e cileson kufer kete perfundim te Ibn Sinase, pretendon per "Kidem Neu'i El-Alem" - Ekzistenca e pafillimt e "llojit" te botes".
Qe me shkoqur do te thote qe: Ibn Sina: Bota ka ekzistuar me Allahun, Ibn Tejmijeh: Lloji i botes (tipi) ka ekzistuar me Allahun, ndersa individet jane incidentale (muhdetheh) te krijuara nga Allahu"
Te dyja doktrinat jane te refuzuara.
Per referenca nese nevoitet do t'ua shkruaj me vone, nese mi kerkoni, sepse nuk eshte tema, thjesht tregova se jane te nje linje.
Me falni per nderhyrjen.

[alDI]

Rapsod je ber i bajatshem me kete muhabet a nuk e kupton?
Si mundet nje njeri me dy pare mend dhe qe e mban veten per nxenes dije te bej Ibn tejmijen kafir?
Do thuash ti po un se bera kafir....po a nuk eshte kafir nje qe beson se Allahu eshte trup? se xhehenemi do zhduket....dhe tani te thuash se ka besuar se lloji botes ka ekzistuar me Allahun.
A nuk eshte kafir nje qe ka kete akide?

Un nuk do ti kthehem te sjell ty prap se cfare kan thene per Ibn tejmijen dijetaret e medhenj sepse u be boz ky muhabet...ti vazhdo me mashtrimet dhe me shtremberimet e tua se mir e ke.

Betohem ne Allahun se kam degju Abdul kadir arrnautin duke treguar se nje dite i erdhen ne shtepi disa nxenes dije nga libani dhe duke ber muhabet ata i than se ibn tejmije ka ber kufer dhe po te dush te sjellim argumentat (delilet) dhe abdul kadri u tha atyre: a jeni ju nxenes dije? po than ata jemi dhe ne ta argumentojme se ibn tejmije ka qen kafir....
Abdul kadri thot: dilni nga shpija ime mos tu shof me ketu ...ukhruuuuuuuuxh min hunaa.

Kete video e kam ne pc-n time por esht mbi 1gb e madhe dhe se hedh dot ne youtube.
Ky do ish dhe perfundimi jot o rapsod po tja thoshe keto fjale Shejhut te nderuar Abdul kadrit me qe ke pasur dhe fatin ta shofesh .

Nga fundi i biografis se Ibn tejmijes Imam sujuti thot: Shejhul islam ,hafidhi, fakihu, muxhtehidi, mufesirii dalluar gjeja e rralle e kohes se tij, dijetari i te devotshmeve.
Tabakat el hufadh faqe. 516 nr. 1114 dhe el Esbah ue el-Nedha’ir’3/683 e es-Sujutit..

Si mundet nje dijetar si Sujuti te thoj keto fjale per ibn tejmijen kur ai na paska besu se Allahu eshte trup dhe xhehenemi do zhduket etj etj .?????????

Kaq nuk llogjikon?

[fisniku-student]

Vellezer Musliman kerkoj nga ju qe te mos replikoni ne kete temë qe kam hapur,noshta kam te drejtë ta kerkoj nje gje te tillë pasi qe Jam ai qe e kam hapur kete temë...

Thjesht kjo temë nuk eshte hapur per polemika dhe replika,por vetem te i lexoni ,apo edhe te postoni ndonje biografi te vertetë (keni frigë Allahun nese e fshehni te verteten)...

Sidomos kjo verejtje apo sygjerim i drejtohet Rapsod it,pershkak te nderhyrjeve te panevojshme te cilat po nxisin diskutime te panevojshme..

Kjo temë eshte hapur per ti lavderuar keto figura per veprat e tyre te mira e jo per ti ofenduar dhe shpifur ndaj tyre...

Te ftuar jeni qe te beni dua per keto Krijesa me domethenje,dhe asesi te flisni kunder dhe te shpifni...

Allahu ju shperbleft per mirkuptim dhe permbajtje...

kontribuoni qe qetesoni dallget,dhe jo te nxisni dhe ti qrregulloni ato..

[RULE_partizani]

jam shum dakord qe kjo tem nuk esht per polemika,po te pergojosh ibn tejmijen me kto injoranca ,nuk mun d te rrish pa un kunderpergjigjur....

[fisniku-student]

Imam Malik ibn Enes


Një nga emrat e mëdhenj padyshim është Malik ibn Enes, jurist dhe imam i medhhebit Malikij. Emri i plotë i tij është Ebu Abdullah Malik ibn Enes ibn Malik ibn Ebi Amir ibn Amër ibn el-Harith ibn Gajman ibn Husajil ibn Amr ibn el-Harith el Hashabi.
Malik ibn Enes ka prejardhjen nga fisi jemenas Asbe. Gjyshi i tij i shpërngulur në Medine ka qenë një nga dijetarët tabiin. Nuk dihet saktësisht viti i lindjes së tij. Shumë thonë se ai është i lindur në vitin 93 hixhri. Ishte i stolisur me butësi dhe zgjuarsi. Në trup ishte i gjatë dhe kishte mjekër të bardhë porsi dëbora. Diturinë e fitoi pranë dijetarëve më të famshëm të Medinës si Ibn Shib dhe Nafi Mevla Abdullah ibn Omer. Nga i pari (Ibn Shib) merrë 232 hadithe dhe nga i dyti (Nafi Mevla Abdullah ibn Omer) 80 të cilët i fut në "Muvetta"-në e tij të njohur. Në baz të transmetimeve të përcjellura nga Tirmilliu, vetë Pejgamberi a.s. paralajmëron ardhjën e tij si dhe të Ebu Hanifes dhe Shafiiut.
Dijetarët e asaj kohe me rastin e vizitës së varrit të Pejgamberit a.s. në Medine, takoheshin edhe me Imam Malikun. Bëhen takime dhe biseda të shumta fetare me çrast dituria e tij përcjellet në shumë territore të hilafatit.
Maliku është themeluesi i shkollës juridike të hixhazit, karakteristikat e së cilës janë Suneti i Pejgamberit a.s. dhe traditat e popullit të Medinës, prandaj edhe emri i kësaj shkolle është "shkolla e synetit" ose "shkolla e traditës".
Imam Maliku e njihte mirë shkencën e hadithit. Në ligjiratat e tij, të cilat ishin në zë, vinin nga të gjitha anët, e kishte nga ata të cilët udhëtonin me muaj të tërë për të ndëgjuar ligjiratat e tij. Në pyetje jepte përgjigjje të qarta dhe kurrë nuk lente që përgjigjja e tij të ketë dy kuptime. Legjenda thotë se ai ka fituar dituri tek 900 dijetarë nga të cilat 300 ishin tabiinë.
Halifja Harun er-Rashid me një rast kur kryen haxhin kthehet në Medine me qëllim që të ndigjoj Imam Malikun me çrast qon fjalë që të vij Imami tek ai. Në këtë i përgjigjet: "Kush don që të mësoj diqka ai shkon tek dijetari sepse dituria askujt nuk i vjen në këmbë." Kur haroni dëgjon ngritet në këmbë dhe shkon te shtëpia e Malikut për ta ndëgjuar atë (për të kërkuar dituri nga ai). Me atë rast Imam Maliku ia thotë hadithin e Pejgamberit a.s. :
"Në qoftë se një dijetarë e transmeton diturinë e tij vetëm tek një njeri, nga ajo dituri nuk ka dobi as marrësi i saj e as transmetuesi."
Kur Halifja e dëgjon këtë hadith urdhëron që gjithë shoqëria e tij të mblidhet e të dëgjojë ligjiratën. Imam Maliku ligjiratën e tij e fillon me Hadithin: " Kush për kërkim të diturisë nënshtrohet Allahu do ta lartësojë." Kur Halifja e kuptoi domethënien e këtij hadithi la vendin e tij dhe u ul sëbashku me të gjithë dëgjuesit e tjerë.
Maliku gjatë jetës së tij ka shkruar shumë vepra. Vepra e tij Kitabul-Muvetta është vepra juridike Islame më e hershmja. Dituria e tij (Medhhebi Malikij) është i përhapur kryesisht në Tunizi, Algjeri, Marok, pjesëve të tjera të Afrikës dhe Spanjës muslimane të asaj kohe.
Imam Maliku vdiq në vitin 179 h. në moshën 85 vjeç.

[fisniku-student]

Nje kendeveshtrim tjeter...

OMER Ibn El-Hattab

Jeta e tij para Islamit
Omer r.a. i përkiste familjes Ad nga fisi Kureish. Prejardhja e familjes së tij, në gjeneratën e 8 lidhet me atë të Profetit a.s. Kunja e tij ishte Ebu Hafsa dhe El-Faruk ishte titulli i tij i vurë nga Profeti a.s. Ai u lind me 583 rreth dyzetë vjetë para Hixhreti. Jeta e hershme e hazreti Omerit nuk njifet në detale. Në rininë e tij ai ishte një luftëtarë, orator i famshëm dhe njeri i guximshëm. Ai ishte një nga të paktët njerëz në Meke që dinin shkrim dhe liximin. Kryesisht ai merrej me tregëti. Kur Profetit a.s. i erdhi shpallja dhe i thërriste njerëzit në Islam; Omeri ishte armik i përbetuar i Islamit dhe i Profetit a.s. dhe nuk ngurronte që ti dëmtonte muslimanët dhe Islamin në çdo rast.

Pranimi i Islamit nga Omeri r.a.
Ishte viti i 6 i misionit të Profetit a.s kur Kurejshët bënë një mbledhje për të gjetur një vullnetar për vrasjen e profetit a.s. Omeri e pranoi këtë detyrë dhe çdonjeri që ishte prezent aty thanë se ai ishte tamam përsoni për atë gjë. Kur ai po ecte drejt rrugës me shpatë në dorën e tij ai takoi Sa'd Ebi Vekas i cili e pyeti se ku po shkonte. Omeri i tergoi se po shkonte për të vrarë Profetin a.s. . Gjatë diskutimit në mes tjerash Sa'di i tha: "Në fillim kujdesu për familjen tënde, motra dhe kunati juaj kanë pranuar Islamin" Kur dëgjoi këtë Omeri ndryshoi drejtimin e tij dhe shkoi drejt e tek shtëpia e motrës së tij. Kur Omeri po i binte derës, ata të dy ishin duke mësuar Kuranin e Shenjtë që jua kishte dhënë Hazreti Kaba r.a. Motra e tij Fatima kur dëgjoi zërin e Omerit e friksuar mundohej që ta fshehte pjesën e Kuranit që po lexonte. Kur Omeri hyri në shtëpi ai menjëherë i pyeti për Islamin,dhe e kuptoi që ata dy me të vërtetë kishin pranuar Islamin. Ai filloi që të rrifte kunatin e tij,motra e tij ndërhyri por ai e goditi atë shumë në fytyrë saqë fytyra e saj u mbulua me gjak. Pas kësaj Fatimja i tha Omerit "Bën çfarë të duash ne e kemi vendosur që të vdesim musliman ". Kur Omeri r.a pa gjakun e motrës së tij ai ndaloi dhe u ul i turpëruar. Ai e donte Fatimen shumë por nuk mundte ta duronte pranimin e saj të Islamit. Megjithatë ai i tha Fatimes që tia tregoje fletët në të cilat ishte i shkruar Kur'ani. Ajo i tha "Ju nuk mund ta prekni atë po mos të laheni dhe të pastroheni". Ai lau trupin e tij dhe pastaj lexoi. Ishte fillimi i Sures TAHA (pjesa e 20 e Kur'anit të Shenjtë ). Kur ai lexoi ajetin : "Vërtet, vetëm unë jam Allahu, nuk ka zot tjetër pos Meje, pra Mua më adhuro dhe fal namazin për të më kujtuar Mua." Omeri r.a bërtiti "Sigurisht që kjo është Fjala e Allahut. Më merrni dhe më qoni tek Muhamedi a.s ". Kur dëgjoi këtë Hazreti Kaba r.a i cili ishte i fshehur, doli jashtë dhe tha, "O Omer ! Më vjen mirë për ty. Kjo do të thotë se lutja e Profetit a.s i cili e tha mbrëmë u plotësua. Ai ju lut Allahut "O Allah, të lutem forcoje Islamin më shumë Omer Ibn El-Hattabit ose Omer Ibn Hisham". Omeri pastaj shkoi tek Profeti a.s. Kur e pa Profeti a.s e pyeti: "Omer, çfarë të solli këtu ?" Ai ju përgjigj: "Unë kam ardhur këtu për të pranuar Islamin ". Kur dëgjuan këtë muslimanët u kënaqën dhe bërtitën me gëzim "Allahu Akbar" (Allahu është më i madhi) dhe zëri i tyre u dëgjua në të gjithë hapsirën e Mekes. Pranimi i Islamit nga Omeri r.a ishte një goditje për moralin e jobesimtarëve. Abdullah bin Masud ka thënë :Pranimi i Islamit nga Omeri ishte një triumf i madh, emigrimi i tij në Medine një përforcim i fuqishëm dhe ardhja e tij në Kalifatë ishin të mira për muslimanët.

Omeri r.a merr titullin El Faruk
Konvertimi i hazreti Omerit r.a. e fuqizoi Islamin. Muslimanët jetonin me frikën e jobesimtarëve dhe shumica e tyre e mbanin të fshehtë besimin e tyre. Muslimanët tashin ishin të aftë që të falnin namazin publikisht. Kur Hazreti Omeri r.a u bë musliman, ai e deklaroi besimin e tij haptazi para kryetarëve të kurejshëve.Atëherë ai kërkoi nga Profeti a.s për ta falur namazin në Qabe. Mbasi mori lejen ai u drejtua me një pjesë të muslimanëve për atë vëndë. Edhe hazreti Hamzai, i cili kishte pranuar Islamin disa ditë para hazreti Omerit r.a. e udhëheqte një grup tjetër. Kur arritën në Qabe ata së bashku falën namazin. Profeti a.s. e drejtoi për herë të parë namazin haptazi me një grup kaq të madh besimtarësh. Për këtë akt kurajoz dhe të guximshëm të hazreti Omerit r.a., Profeti a.s. i dha titullin El Faruk që do të thotë ai që bënë dallimin në mes të drejtës dhe të gabuarës.

Emigrimi në Medine
Kur muslimanët u urdhëruan që të migrojnë në Medine, shumica e tyre e lanë Mekën fshehurazi, kurse hazreti Omeri r.a. atë e deklaroi haptazi. Ai u armatos dhe shkoi në qabe, pasi fali namazin ai tha me zë të lartë: "Unë jam duke emigruar për në Medine. Në qoftë se ndonjëri don të më ndalojë lë të dalë para. Unë jam i sigurtë se nëna e tij do të qaj për të." Nuk ishta asnjë njeri në Meke që pranoi sfidën e hazreti Omerit r.a., pastaj ai vazhdoi rrugën për në Medine.

Shërbimet e hazreti Omerit r.a. për Islam para se të bëhet Halif
Hazreti Omeri r.a. kishte një dashuri të madhe për Allahun xh.sh. dhe Profetin a.s.. Ai mori pjesë pothuajse në të gjitha luftrat e mëdhaja: në Bedr, Uhud, Ahzab, Hajber, Huejn etj. Në ekspeditën e Tabukut ai dha gjysmën e pasurisë së tij për hirë të Allahut. Ai zinte vëndin e dytë mbas hazreti Ebu Bekrit për sa i përketë sakrificës së më së dashurës për hirë të Allahut xh.sh..
Profeti a.s. gjithashtu e donte shumë atë. Një herë ai ka thënë; "Sikur do të kishte Profet që do vinte mbas meje ai do të ishte Omeri." Në një hadith tjetër i transmetuar nga Buhariu, hazreti Ebu Hurejra r.a. tregon se Profeti a.s. ka thënë: "Në Beni Israil (Izraelitët) ndodheshin njerëz të cilët nuk ishin profet por flisnin për Allahun. Në qoftë se do të jetë ndonjëri nga ymeti im sikur ata njerëz, ai do të jetë Omeri."
Vdekja e Profetit a.s. ishte një tronditje e madhe për të, dhe ai s'mund ta besonte atë përderisa hazreti Ebu Bekri r.a. ia kujtoi atij ajetin e Kur'anit të shenjtë. Ai pastaj shkoi në sallën e mbledhjes së bashku me hazreti Ebu Bekrin r.a. ku njerëzit e Medinës ishin mbledhur për të zgjedhur Halifin e parë. Hazreti Omeri r.a. ishte njeriu i parë që e la atë detyrë në dorën e hazreti Ebu Bekrit r.a. dhe e ndihmoi atë gjatë halifatit të tij.

[fisniku-student]

Ne vijim do paraqesim ,disa figura qe senzbilizuan kapacitetet apo potencialet intelegjente te muslimaneve ne shkencë ,para botes duke dhene kontributë te veqantë ne shkencen e tashme modernne me veprat e tyre shkencore...