Afsh!

[ABSOLUTE]

Çuditerisht kurre nuk mu largua nga mendja! krejtesisht ia kisha harruar fytyren, por tentoja te kujtoja ne koncept, ne ndonje forme te te vepruarit, qe bashk me ndonje gjest, apo sjellje te saj ta kujtoj edhe fytyren e saj...
Ishte kot...!
Ajo dite ishte fundosur dikah thelle ne nenvetedijen time, sikur ishte mbuluar me shtate pale shtresa te dheut,!
oH!
s'dilte, se nuk dilte...!?

KIshte disa dite, qe kisha nderprer gjithcka qe eshte stimultive, bile edhe alkoolin... Dhe kur pikerisht mendimet e mia u sillnin rreth tij, Ajo me doli perpara e lagur, e ber qull nga shiu i madh i asaj nate...!!?...
....
Kishte, vepruar sikur ne filma... shkoi te nje polic, i rastit, i cili ruante nje ndertes qeveritare... i kerkoi ndihme... !!
uh sa shume u befasova, sa shume u hidherova ne ate cast, ishte e papritur, te dy te dehur, duke qeshur me ze te lart, ne gjithe qytetin vetem ne dy,... iu afrua policit, c'donte more zot i madh... i kerkoi ndohme! Mbase polici i shkret, qe ish ber si nje gjel i nukt nga shiu, kapi talekomunikuesin e tij, , per t'e kerkuar ndihme... -----ehhh i thash ooo dost, mos thirr askend, se eshte e dashura ime, qe nuk e kam pare qe 111 vjket... hiq nuk prita me than te drejten, por nuk e trhiri askend...
e kapa alkkolisten time te dashur e shtrengova me ter fuqine dhe e putha fort en prezenc te policit, te cilit i shkonte buza ne gaz, nga njefar lezeti, qe i vinte.... NEjse...
---Alkolistja ime, qe e ndjeja ne cdo qelize, kishte humbur ne friken e saj te tmerrshme, qe ishte shtresuar me vite e vite ne nenvetedijen e saj...!
.....
MU kujtua fytyra e saj, syte, ecja, kembet, gjithcka, mbase me dilte pran syve lakuriq ne vaske, duke i gjuajtur uje te ftoht nga dushi, qe ta kthjellja ....
Dhe aty perfundonte "filmi", aty prehej gjithcka...
Ne mengjes e kisha gjetur afer meje.
... hapa syte, e shikova, ne fytyre kishte nje buzeqeshje dhe mu duk femra me e lumtur ne bote, mu duk sikur vet BUdha, i ringjallur ...doren ma kishte ven mbi shpinen time... mu duk gjithcka e perkryer.

Dhe sot e asaj dite, fytyra e saj me perzihet, me dekompozohet, ne trajten e tij (buddhes) dhe te nje femre, sikur kur e sheh enderr dhe te magjeps, te pushton, te perpine shpejt dhe te ike. me embelsine n'mes te brinjeve ...
....................
,...Ajo do te vjen kur te doj vet... keshtu jane gjerat dhe gjithmone, keshtu rrjedh e verteta, keshtu ndodhe gjithcka qe eshte e bukur...---diellin nuk mund ta thrrasim me dhune, nuk mund t'i imagjinojme rrezet e tij dhe te ngorhemi n\imagjinaten e tij, ai vjen kur te don ai, ai na ngroh kur te don ai...

eH, as ajo nuk ishte far dashurie, sepse nuk vjen me dhune , ....
poR i pekulem, ndjenjes, se thelle me plot ekstaze nen lugun e brinjve... Mjafton, ky cast ...!!...

[land]

the rest is silence!

...ajo qe mbetet eshte heshtje,
heshtje qe nderton keshtjella
kristali,
ne shpirterat
tane
te vrullshem!


miss u zombi

[Zombi]

Pas kaq shumë vdekjeve e ringjalljeve e kuptova se unë nuk kisha lindur kurrë, se unë nuk isha unë. Nuk isha ky trup që po kalbet dita ditës, nuk isha këto sy që shikonin atë që nuk doja të shoh. Nuk isha agu dhe muzgu i ditës, nuk isha as emri im. Këtë ma tregoi trupi im atë ditë që ishte përplot dhimbje. Por, unë ndonëse mbeta e pastrehë, e tradhëtova mu ato çaste, sepse nuk doja ta besoja. U ngjita në eter dhe e vështroja prej së largu. Sa e panjohur mu bë. Ai trup nuk ishte më pasqyrimi im. Ato duar nuk preknin më fytyrën time, ato hynin e dilnin sikur preknin një reflektim drite. Kjo pra isha unë. Një topth energjie kozmike, kozmosi ishte shtëpia ime, trupi im, fytyra ime, duart e mia…koha ime! E gjitha isha një shqisë tjetër, e paformë, e pa prekur. Por, isha e lirë në pafundësinë e mundësive. Tani e di që mund të jem, kem dhe të bëj çfar të dua. Sepse unë jam Dritë!

[Zombi]

“Sa kushton një fjale e bukur në vendin tuaj?”- Më pyeti e huaja duke fëshkëllitur fjalët nga protezat e metalta të dhëmbëve.

“Sa një topth dëbore, që krijohet nga ajri i acartë e të mbetet në fyt. As nuk mundesh të gëlltisësh, as të psonisësh.”- u pergjigja unë.

“Po një falënderim?”- vazhdoi ajo me ironinë.

Zakonisht falëndrojmë ato që na bëjnë dëm, ato që na bëjnë një nder e nën-themi. Ngaqë nderin gjithnjë e meritojmë.

Ajo buzeqeshi

“Eh, buzeqeshja.” Vazhdova unë.

[Zombi]

Asnjëherë nuk kam qenë xheloze. Ndërsa ti me akuzoje për mungesë dashurie. E si të isha, kur brenda meje jeton një univers i tërë ndjenjash që ushqehen vetëm me dashuri. Nuk jam xheloze sepse mbivlerësoj v e t v e t e n time. Kushdo që të të joshte, sa do e përsosur të ishte, unë besoja se ti do të riktheheshe tek unë, sepse në mua ka energji të pafund magnetike që rrotullohet vetëm rreth teje dhe të tërheq vetëm ty. Kjo energji nuk përkthehet në fjalë, i dashur.

[Gentian_gr]

E dashur Zombi,

Jam duke te te lexuar.

Copeza e mesiperme eshte e mrekullueshme: nje trysni e nxehte.

Faleminderit per kenaqesine qe me dhurove.

Pershendetje,
R.

Copeza filozofike sikurse nje pasqyre e thyer qe ato coperza te vogle dergojne mijera mesazhe.

Fantastike coperza e pergezime Zombi.

[Isram]

Vetem kaq?
Do doja te kishte me shume...