Afsh!

[Zombi]

Dust, e di qe nganjehere eshte mire edhe te qortosh veteveten? Ja si psh keshtu:



Coil meditation...

Ku je?! Po fshihesh nga unë apo akoma kërkon gjërat që askush nuk i sheh, nuk i din çka janë. Gjëra që nuk blehen me para!?
Apo mos je fshehur në ndonjë vend që ne nuk dëshiron të të arrijmë. Hej ti fantazmë, nxjerre kokën, lejo të tjërët të të shohin, që të tjerët të të duan, të të ushqejnë. Ata duan të jenë pranë teje. Por, ti ku je?! Mos je rrethuar me gjëra, nga të cilat ne nuk depërtojmë dot? Frika yte nga vdekja, tërheq objekte të çuditshme. Të cilat të njollosin, të mbulojnë, të fshehin. Mos i lejo të të tretin, të të kalbin. Nëse s’të mjaftojn urdhërat hipnotike, atëherë është koha që t’ju japësh fund këtyre fshehjeve mëkatare. O ti fantazmë, më lejo të bëhem lodra yte njerëzore. Ku je?! Askush s’të ka parë kaq shumë kohë. Plagët e tua u rritën u bënë krahë, apo akoma e gostit ftikën? E sheh errësirën rreth teje, që vetëm të verbërit e shohin. Ajo ushqehet me ty. Je rrethuar me gjëra nga të cilat ne nuk mund të të prekim. Është skëtera që ti do, e shtëpia që uren. Jeta është shtrirë bashkë me qytetarët e saj. Të gjithë janë të plagosur, të gjakosur. Nuk je vetëm ti. Andaj do ta mbështjen puthjen time të fundit me një fashë.

[crazy_diamond]

you are free-----the fear has no more power.


specter....ghost

[Zombi]

Mëngjesi ishte i turbullt, ndërsa unë e gjitha isha e përhumbur. E dalldisur në ëndërrat e mia, që nuk doja të mbaronin. Nuk doja të vinte dita e re, nuk doja të zgjohem as sot. Por dëshiroja të merrja status azili në botën e ëndërrave. Aty ku çdo gjë është sipas shijes time. E mobiluar me ndjenja bardhë e zi. Edhe sikur të mundesha ta vizatoja. Ajo nuk do të kishte formë. Ajo do të ishte një hapësirë e bardhë hermetikisht e mbyllur dhe e vetmja banore do të isha unë. Perandore e botës sime. Dhe asgjë, asgjë nuk do të lejoja të depërtonte aty. Asnjë mikrob, asnjë idiot.

[ABSOLUTE]

Ajo me nuk besonte (ne) asgje. Dhe ikte, ikte si vettetimth.
Sa shume zgjatja duart ta prekja, ta bindja ashtu diqysh, se zerit e syve me nuk iu besonte.?!Bile kisha bindjen se edhe i urrente fort? -O shpirt, o shpirt, o shpirt! Oj Loçkëëëëë e fshehur ne ate 'kutine e zeze', dil shikoje ate zogun e leckosur si i mbylle syte dhe knaqet me rrezet e atij pak dielli qe ka mbetur pa u fshehur, pas kesaj Arre pa asnje gjeth. Dil moj Dil mos prito, mos hezito, mos u frikeso. Dhe shiko nepermes gishtrinjeve, aty jam mu ne mes te tyre.

[Rebele]

Dy vite pritje, dy orë dhimbje, e përmalluar, si nje bishë e uritur pret me padurim dy minutat që do të kthejnë akullin në zjarr dhe hijen e ftohtë të trishtimit në një afsh të nxehtë!

Pas dy viteve, dy orëve, dy minutave: Ajo qëndron nën mbulesë, e bërë qull, e gurrëzuar nga kënaqësia dhe vrulli i brendshëm, e qetësisht vështron nëpër ag të mjegullës sytë e tij të ngopur!

E dashur Zombi,

Jam duke te te lexuar.

Copeza e mesiperme eshte e mrekullueshme: nje trysni e nxehte.

Faleminderit per kenaqesine qe me dhurove.

Pershendetje,
R.

[crazy_diamond]

do te shkruaj per ty dhe toka
do te qaje me lote kristali,
qielli do te vishet
me mantelin e tij gri
dhe perreth do te jene
re argjendi,kujtim sublim
i nje magjie dashurie
qe do te jete
pergjithmone...

[crazy_diamond]

thirr emrin tim ne qetesine
e ketyre neteve deshirash,mish
ne mekat,lekure e embel,trupa
shpirtrash qe nuk kerkojne falje,
esence jetesore ne uraganin e nje deliri
kurre bosh,ndjenja e vetme qe ne kete
ferr gjen paqe!

[busavata]

Në podrum të ndërtesës së vjetër

Nata në qytet me lagësirë frymëzënëse
Zogjtë e natës këndojnë sonata
Muzikantët e dehur i gjuajnë shishet e zbrazëta
Poetët e lodhur nën banak po flenë
Era po i banë gazetat nëpër asfalt
Laviret qerasin dhe i thyejnë vitrinat
Futen në podrum të ndërtesës së vjetër dhe e presin mëngjesin
Ose shiun e ftohtë
Vështirë po e shoh tymin e cigares
Jashtë automobilat në errësirë nxitojnë
Dikush po dhihet në katin e tretë
Muzikantët e dehur ende po diskutojnë
Laviret po lahen të vetmuara me ujë të ftohët
Tymi i cigares dalëngadalë po zhduket
E unë
Unë i vetmuar po e pres shiun e ftohët ose mëngjesin
Në podrum të ndërtesës së vjetër.

[busavata]

Eja

Ti mos dërgo sinjale tymi
Asnjëherë në fytyrë mos i vizato ngjyrat e luftëtarit
Me flokët e tua fshihi sytë e tu
Mos e shiko botën
Mos e dëgjo botën
Kalo nëpër të sikur nëpër urën e lartë
Ku nuk guxon ta shikosh lumin
Eja tek unë
Në pjesën e gabuar të qytetit
Do të pres me lule

[Zombi]

Sot, jeta me beri dhurate jeten. Dielli venitur me shkriu myshkun, zefiri me mbushi me fryme. Veshtrimi i tij me mjekoi plaget me copeza te akullta. Edhe fjalet e cjerra kishin kuptim, sot. Po pra, sot. Sepse sot eshte vetem sot. Sot nuk eshte dje kur me dhurove broshin e fildishte. Sot nuk eshte as edhe neser te me dhurosh epsh te shuar. Sot, demonet iken pa rite ekzorcizmi.

...Sot Karma ime shtypi Dogmen tende!