Afsh!

[Zombi]

Nuk di nese mund ta quaj sonte apo sot. Qielli eshte i kuq. Nuk ka as hene as diell, qente lehin...une si dalloj dot as germat. Sonte nata ishte shume e gjate. Shume cka ndodhi. Mendimet po me dhunojne ne keto caste. I mbyll syte dhe perhumbem. Ne nje bote te panjohur.
Nese me pyet si quhem, nuk e di. Kam shume emra. Por e di qe morilazuam shume, aq shume sa qe ne fund aspak nuk u kuptuam. Ndonese une fola shume, doja te shprazem, te me kuptoje. E vetmja gje qe me kujtohet tani eshte se me the: dukesh me bukur se ne filmin e Staklerit, me origjinale. Une folja, qaja, qeshja ne te njejten kohe. Nata filloi bukur, ne restorantin tone te preferuar. Me qirinje e vere. Perderisa une i isha dorezuar fuqise se saj, ndjejesha mire. Vera gjithnje me ben te gjej veteveten, ajo e cmendura qe jam ne te vertete. Pastaj na ndalioi policia, gjeti nje behane por nuk na denoi. Pastaj me kujtohet flirtimi im me nje taxist. ha-ha. I shkreti, nuk e kuptoi qellimin tim. Pastaj me kujtohet ftesa qe ma beri nje shoqe, me tha qe kishte te ftuar disa francez...pasi qe kishte vere e pranova ftesen e saj, Pime vere bashke me ta, folem per gjuhen shqipe, per gjuhen Angleze. Me dukej vetja advokat i saj. Ata e urrenin. Folem dhe per Skenderbeuan, per Shqiperine, per Emir Kosturicen...uh sa te bezdisshem. Kam nevoje per uje...

[Zombi]

Oh se ç’kam një ndjenjë të tmerrshme. Më duket sikur është hera e fundit. Gjithçka mund të bëhesh në këtë jetë. Përveç vetvetes. Prandaj, ngadalë, pa as edhe një pikë lot, më duhet të kthehem në guackën time. Premtoj se s’do të qaj. Edhe pse do të humb gjithçka. Sepse kështu do ti, kështu duan të gjithë. Dhe unë nuk mbetem gjë tjetër, përpos skllave e dëshirave juaja.

[ABSOLUTE]

Bota ngadal na përpinë,
si kjo elegji dhembjeje, që më pushton trupin ngadal.
Ti futesh me thell,
ne cdo qelizë te gjakut tim.
Thell shume thell
dhe klithë në zemrën time
sikur nje vetëtimë që çan' tokën.

[Zombi]

Nuk dëshiroja të gërmih të kaluarën time, por kërkoja një dokument të vjetër që do më ndihmonte të kryeja një punë. Dhe rastësisht më ra në sy një e-mail i printuar që fillone me një grimcë poezi të Petrit Koçit.

Njeriu i mirë është i pranishëm
Dhe tek zbulimi më i vonshëm
Siç është buka tek uji i pijshëm
Dhe tek talenti i jashtzakonshëm…

Nuk e kisha idenë që kisha rruajtuar atë letër. U gëzova shumë. Dhe thoja me veten. Më në fund e gjeta. Por përsëri u zhgënjeva. Unë kisha printuar vetëm tekstin, jo dhe kontakt adresën. Duhej të kenë qenë vitet e para kur erdhi interneti, një mrekulli. Unë quhesha Flutur, ndërsa ajo Gresë. Podrime ishte dhoma ku takoheshim, ndërsa unë akoma se kam vizituar këtë vend. Lexova dhe ri-lexova letrën disa herë. U preka, u dëshpërova, ndjeva shumë mall. Ne nuk kishim vetëm një lidhje miqësore, ne kishim më shumë. Porosinë tënde të fshehur në mes gërmave e fjalëve, e ndjeva dhe e kuptova vetëm tani. Ti erdhe në jetën time si një ëngjull dhe ike si një djall. Më flisje për bukurinë e jetës, dhe e para u dorëzove. Më kujtohet kur mbeta me kufjen e telefonit në dorë, dhe fjalët e fundit- do të vetvritem. Fuqia jote aq shumë më ka tronditur, aq shumë sa që akoma kam të freskëta ato ndjenja. Megjithatë, unë ndjej prezencën tënde, ti je ende gjallë, sepse jeta ka një linjë të veten, ka një timon. Atë e udheheq arsyeja dhe jo ndjenjat. Unë të kam kërkuar dhe s’të kam gjetur. Unë vazhdoj të të kërkoj, e dashura Teutë.

[bili99]

Zombi= skofiare:
......Shume pershkrim prekes, per nje kujtim..per nje te kaluar..per nje miqesi....
Rrugetimi qe udhehiqet nga arsya i gjen te gjitha shtigjet per te takuar miqt, njerezit dhe ngjenjat .. i gjen dhe i prek me mendje, shpirt dhe vizion.

pershendetje miqesore !
me nderime,
bili99

[land]

minerva hajdute,
e zemres time
qe zjen ne nxehtesine
e mendimeve te egra

si nje kristal
shkelqyes ne vallezim,
si dashuria dhe mendja
ne krahet e pasionit,
shtrenguar ne nje morse
puthje reshqitese
ne melodine e perjetesise...

[land]

[land]

hyjni

hyjni e dhunuar.
kitarat çajne qetesine,
dhe shpatat shkelqejne...ne driten e henes.
qetesia qan,
per mbreterine e saj tashme te humbur,
...dhe qan.me zhurme.
qetesia uleret,
per ate mbreteri qe ajo aq shume e donte,
...dhe uleret.qetesisht.
hyjni e dhunuar...

[land]

[land]

pas asaj

nata zhytet,
qetesia mbetet.
hena e fshehur
pas atyre maleve...
dhe une pas asaj.
rrahje krahesh,
rrahje zemre,
rrahje yjesh.
gishtat e saj,
te embel reshqisnin
ne lekuren time.
krahet e saj,
zoterues
te deshirave te mia.
hena e fikur tashme
pas atyre maleve...
dhe une,pas asaj.
dashuria eshte larg,
pertej atyre maleve,
me larg se nata,
kush e di pse!
sa e hidhur eshte shpresa
per te mbyllur kete nate
ne nje dhome,
me gjithshka qe mbetet jashte.
dhe te te veshtroj
pertej gjithshkaje...

[land]

[augusta b]

Afsh!Kafshe qe sundon deshirat e mia te egra.
Afsh!Frymemarrje e renduar.Nga padurimi e shpejtuar.
Afsh!Klithme e padegjuar.Fjale e pashqiptuar.
Afsh!Dliresi e prishur si bore e shkelur,
Nga kembe e zhveshur,e skuqur,e djegur..............


O afsh!!!!!!!!!!!

[land]

nje ndjenje makabre
qe shfaqet neper varre-
nje pushim i te ardhmes-
nje boshllek dimensionesh.

shfaqja e vdekjes qe shpaloset
me qarte se kjo qe jemi
funksioni i perjetshem
te afte te vdesim


ps.nje vizion i dendur i vdekjes si konkluzion definitiv,qe zhduk ne perjetesi konceptin e hapesires dhe te kohes me te cilin jemi mesuar ne jete.