Kujtime te Mero Bazes..

[BlueBaron]

Disa histori që ilustrojnë zgjedhjet


Sali Berisha më shpjegoi me pak fjalë projektin që kishte. Donte të fitonte me çdo kusht shumicën nga Dajti në Adriatik, pra zonat nga Tirana në Durrës. Arsyetimin e kishte të qartë. Janë zona më të ndriçuara dhe policia mund të jetë e frikësuar të ndërhyjë. Për këtë kishte planifikuar emra nga shoqëria civile dhe intelektualë të njohur të PD. Më tha se ishte i gatshëm të më çonte në tri zona, në Mamurras, në Tiranë ose në Plazh në Durrës. Pa shumë hezitim zgjodha Plazhin në Durrës. M`u duk më pak problematike çështja e origjinës sime jugore. Në Mamurras kjo mund të ishte një problem. Në Tiranë, po ashtu. Duke llogaritur zonën e Durrësit si një zonë me të ardhur, mendova se do të isha më komod. Në atë kohë kandidate ishte caktuar Natasha Paço, një emër i njohur i PS në Durrës. Disa ditë pasi u zyrtarizua emri im, PS ndërron kandidatin dhe solli aty kryetarin e PS në Durrës, Gazmir Bizhga. Arsyetimi ishte se ky tip kishte nën kontroll policinë. Një kushëri i tij kishte qenë pak kohë më parë drejtor policie në Durrës dhe pretendonte se do të përdorte gjithçka për ta fituar. Në atë kohë dhe problemet e mia me Ilir Metën ishin shumë të forta. Kisha pasur thuajse një betejë të përditshme njëvjeçare me të dhe ai kishte bërë njëfarë betimi për më ndaluar të futesha në Kuvend. Por situata nuk ishte kaq bardhë e zi sa dukej nga jashtë. Kur puna po ecte mirë dhe fushata po futej në spiralen e saj, filluan problemet e para. Një polic me mbiemrin Kokomani, që quhej ndryshe “operativ i Shkozetit”, më kishte arrestuar dy veprimtarë. Kërkoja ta takoja, më fshihej. Shkoja në polici, më nxirrnin rojen e dezhurnit që “s`dinte asgjë”. Ndërkohë, kasnecë të policisë shkonin në familjet e të arrestuarve dhe iu thonin se “po të dojë Mero Baze, iua nxjerr fëmijët me një telefonatë, po nuk do”. Kishte nga ata prindër të gjorë që e besonin dhe i ngulnin sytë telefonit tim që s`i përgjigjej askush. Ndërroja njerëzit që më shoqëronin, por rregullisht filluan të arrestohen të gjithë. Për 25 ditë 60 vetë të ndaluar, ku përfshiheshin mësues, inxhinierë, teknikë, të papunë, gjithkush që shihej me mua në një takim. Një furgon policie ndiqte nga pas çdo takim tonin dhe në të ishte gjithmonë Gazmir Bizhga, kandidati socialist, ose Ilir Berzani, kandidati i Partisë Demokrate të Genc Pollos. Kulmi i aleancës së tyre ishte fakti që babai i kandidatit socialist, Gazmir Bizhga, ishte përfaqësues i kandidatit të Partisë Demokrate, Ilir Berzani, në një qendër votimi në Shkozet. Ata piketonin njerëzit që iu “prishnin punë” atyre dhe Kokomani fillonte ndalimet. Kjo fushatë frikësimesh u kulmua javën e fundit. Ata sulmuan zyrën elektorale, thyen xhamat dhe ndaluan të zotin e lokalit që më kishte dhënë zyrën me qira, Bujar Hoxha. Ndërkohë, shumë nga veprimtarët që ndaloheshin nga policia, më deklaronin se policia iu kërkonte në qeli t`i bënte bashkëpunëtorë si komisionerë në ditën e votimit, por ata s`pranonin. Më kërkonin mua të mos ishin komisionerë, se nuk donin të turpëroheshin. Një pakicë nuk ma thoshte këtë histori.

Kështu po i afroheshim ditës së zgjedhjeve. Nga pikëpamja elektorale më dukej fitore e sigurt. Në zgjedhjet e fundit të tetorit zona ishte fituese sërish dhe në disa pika të dobëta që kishte pasur, mendoja se kishim rritur përkrahjen.

Por mëngjesi i 24 qershorit ma shkundi besimin. Ndërsa isha duke udhëtuar në autostradë pa shkuar ende ora 7 e mëngjesit, një kolegu im gazetar i BBC, Ilir Kadia, më merr në telefon. Më thotë se ishte te qendra ime elektorale në Plazh bashkë me analistin e njohur të BBC, Gabriel Partosh. Më kumtoi diçka të rëndë. Një furgon policie kishte ndaluar para shtabit elektoral me derë të hapur. Pas dy minutash aty është afruar Arben Toska, kryetari i shtabit tim elektoral për zonën e Plazhit, me disa letra në duar dhe ka hipur në furgon. “Këtu njerëzit po flasin për arrestim, - tha, - por nuk jam i sigurt”. U mpiva i tëri. Kishte ndodhur më e rënda që prisja. Kryetari i shtabit tim elektoral kishte marrë me vete gjithë autorizimet për vëzhguesit e mi në qendrat e votimit dhe “ishte arrestuar”. Pak minuta më vonë, kur isha atje, e kuptova se çfarë kishte ndodhur tamam. Njeriu që gjithë fushatën më pyeste a “do t`iu jepja ndonjë lek”, më në fund ishte arrestuar nga policia si “hero”, duke më lënë pa vëzhgues në 33 qendra. I shokuar nga marifeti i tij dhe i policisë po ecja drejt Shkozetit. Aty kishte plasur sherri i radhës. Sapo ishte hapur qendra nr. 74, “operativi i Shkozetit”, Kokomani, i hapi rrugën një të forti që quhej Llazar Mazniku, pronar i hotelit “Filadelfia” në plazh, i cili rrëmbeu 100 fletë votimi dhe doli jashtë. U bë rrëmujë dhe u mbyll qendra e votimit. Pritëm më kot të ktheheshin fletët e votimit dhe ky i forti që i kishte marrë. Asnjë reagim. Disa kasnecë të policisë filluan të shpërndajnë lajmin se fletët po ndahen nga 5 në çdo qendër votimi dhe iu jepen të plotësuara njerëzve para qendrës dhe ata iua kthejnë të bardha, pasi futen brenda. Nisem vetë dhe shkoj te hotel “Filadelfia”. E kërkoj këtë tipin e fortë, por nuk del. S`dija ç`të bëja. I thashë recepsionistit se e kam kërkuar dhe se do të kishte problem gjatë me mua. Por, në fakt, e dija që ishte kërcënim koti. Asgjë s`u bë. Qendra ndenji e bllokuar deri në drekë dhe pastaj një punonjës i OSBE e hapi thuajse me forcë dhe u bë vetë komisioner. Në fund shënoi se votimi në atë qendër ishte model. Situata po rëndohej ora-orës dhe lajmet që vinin, flisnin për një kontroll të plotë policor të procesit dhe asnjë shans për të votuar njerëzit normalisht.

Një pikëpyetje e madhe më ngelej komuna e Gjipalajt. Disa fshatra të saj ishin bastione të PD. Rezultati i fundit kishte qenë 70 për qind për PD.

Lajmet që vinin andej, ishin të rënda. Në katër fshatra votimi ishte mbyllur për gjysmë ore duke mos hedhur asnjë votë për opozitën. U nisa rrugës me Sabah Jemishtën. Në Hardhishtë, një fshat thuajse shumicë e fortë e PD, filluan krismat. Policia në sytë tanë po nxirrte me dhunë komisionerët nga qendra e votimit. Dola dhe i fotografova.

Ndenjëm pesë minuta aty, por policia as që denjonte të qetësohej. I nxori jashtë komisionerët që donte ajo dhe futi në vend të tyre disa njerëz të saj. U manipuluan kutitë dhe pastaj situata u “qetësua”. Vazhduam rrugën për në Shetel. Prej mëngjesit na kishin njoftuar se polici Rakip Kokomani nuk lejonte as komisionerët dhe as njerëzit të votonin. Menduam se po shkonim të ndihmonim që të hapej procesi. Në fakt, procesi ishte mbyllur. Polici Rakip Kokomani kishte shkuar qysh në mëngjes në qendër të votimit, kishte nxjerrë komisionerët jashtë dhe kishte mbushur kutinë e votimit plot me vota për Gazmir Bizhgën. Komisionerët e PD as që i lejuan të afroheshin. Shkuam aty të alarmuar rreth orës 10, pasi kishin shkuar më parë gazetarë dhe punojës të KQZ. Hymë te qendra e votimit. Pamja ishte e papërshkrueshme. Polici Rakip Kokomani po hante një pulë të pjekur mbi tavolinën e votimit, ndërsa dy kuti ishin diku pas tij. Na pa i çuditur që hymë pa trokitur dhe u përpoq të fshinte duart dhe buzët e lyrosura me një gazetë që kishte aty afër.

- Nga vini ju? - tha.

- Nga KQZ, - i thamë.

- A shumë mirë, - tha. - Kanë votu njerëzit ktu. Votojnë që në mëngjes këta katundarët, se kanë punë ime. Për një orë kanë votu. Ja i kam ktu votat. Për PS votojnë kta të gjithë. Siç thanë dje ata të komitetit.

Ne kishim shtangur.

- Po komisionerët ku janë? - i thashë.

- Janë jashtë tek ulliri, në hije. I nxora jashtë, ngaqë do haja një çap bukë.


Pashë procesverbalin e mbajtur me një shkrim prej injoranti. E vetmja gjë e qartë ishte se koalicioni “Bashkimi për Fitore” nuk kishte asnjë votë. Ndryshe nga partitë e tjera, për të cilat votat ishin shkruar me germa, për “Bashkimin për Fitore” ishte shkruar: “S’ka”. Partitë e tjera kishin të gjitha. Për një moment pata një dëshirë t’ia fus në gojë si shuk atë procesverbal atij polici me buzë të lyrosura, por, egërsia e njerëzve që më rrethonin, nuk më lejonte të bëja asnjë gjest nervoz. Disa prej tyre ishin të gatshëm ta hidhnin si kufomë në përrua.

Klement Zguri, në atë kohë nënkryetar i KQZ, mbërriti me një ekip nga Tirana, me arsyetimin për ta shpallur qendrën të pavlefshme. Bëri disa deklarata të ashpra para qendrës për gazetarët. Tha se ishte një turp, nëse këto zgjedhje legjitimoheshin. Polici Kokomani po e shikonte si i shastisur. Në pamjen e tij të hutuar, me buzët me yndyrë nga mishi i pulës që i kishte mbetur pa mbaruar, ai dukej pak i trembur për atë që po ndodhte, por dhe pak i çuditur për gjithë këtë zhurmë.

E njëjta situatë ishte përsëritur dhe në dy fshatra në krah të Shetelit. Në njërin prej tyre ma kishin arrestuar komisionerin, se s’kishte pranuar të dilte jashtë.

Në shumicën e këtyre fshatrave më bëri çudi se më kishin dalë garant njerëz që nuk i njihja. Në Gjipale kërkoi të më takonte një djalë me emrin Arben. Më ftoi në shtëpi të tij. Më shpjegoi se ishte kushëri me kryetarin e komunës që ishte socialist, por ai e kishte mashtruar dhe donte të merrte hak ndaj tij. Po të mos ma kishte prezantuar Gazmend Domi, një kryetar i Forumit Rinor të PD në Shijak, natyrisht nuk do ta besoja. Por i prezantuar prej tij m’u duk një histori e vërtetë. Kërkonte të ishte në komision, se ishte “i fortë”. Vendosëm ta lëmë. Në të vërtetë, një natë më parë ai ishte parë së bashku me Rakip Kokomanin, një kushëri të Kokomanit të Shkozetit, bashkë me një kryepolic të zonës, të quajtur Flamur Gjuzi. “I forti” jonë iu kishte dhënë fjalën atyre. Sapo nisi procesi i votimit, ai u ngrit i pari, futi 250 vota në favor të kandidatit socialist dhe ngriti zërin, se aty e bënte ai ligjin.

Në Romanat ndërkohë situata ishte më tragjikomike. Gazetarët e mi aty më telefononin dhe më tregonin sesi komisioneri i PD, që ishte dhe kryetar i PD së fshatit, gjysmën e kohës e kishte shpenzuar për t’i përgatitur pulë të pjekur Flamur Gjuzit, që po ashtu i thërrisnin “operativ”. Rezultati dihej, po ashtu me zero.

Në këto kushte, nuk shihja asnjë shans për të vazhduar më tej procesin. Vendosa të komunikoj me Tiranën dhe t’iu them se po largohem nga zgjedhjet. Në mesditë arrita të kontaktoj Berishën. I thashë se ç’kishte ndodhur, se do veproja. Nuk foli fillimisht.

- Prit dhe pak, - tha, - se ndoshta na prish shumë punë.

- Nuk ka asnjë shans, - i thashë, - me këtë që kanë bërë. Unë do të tërhiqem. Mund të pres dhe pak, po do tërhiqem.

U ktheva në zyrat e PD në qendër. Ishte vetëm Kapidani, po duke parë televizor. Më tha i bezdisur se e kishin çmendur ata komisionerët e mi duke e marrë në telefon.

- E di, - i thashë. - Por janë njerëz në hall. Po i rreh policia. Po i zbon nga qendrat e votimit. Dikush duhet t’i mbrojë.

- S’është kollaj, - tha, - e di, - dhe ndërroi kanalin e televizorit.

Ndërkohë, në korridor ia kishin behur komisionerët e Arapajt. Një grua ishte me shenja në fytyrë. E kishin detyruar të dilte nga dera e klasës, ku ishte qendra e votimit. Ishte e terrorizuar. “Dua të më fshihni sonte, - tha, - se ata duan të firmos procesverbalin, ndryshe do më vrasin.”

E qetësova. Ashtu siç isha, pa pyetur më askënd, thirra

gazetarët dhe deklarova tërheqjen nga zgjedhjet.


Gruaja krah meje para gazetarëve rrinte si e ngurosur nga tmerri. Deklarova se po tërhiqem nga zgjedhjet dhe iu bëra thirrje komisionerëve të rezistonin, atje ku mundnin për të dokumentuar manipulimin. Pati plot që rezistuan. Orët pas dorëheqjes ishin problematike. Partisë Demokratike natyrisht i ra si bombë lajmi dhe u mundua ta fshihte. Por pak shanse kishte të ndodhte një gjë e tillë. Media e kishte stërtransmetuar. Fika telefonin dhe me telefonin e zyrës po mbaja lidhjet me komisionerët t’iu jepja zemër që të mos ndodhte ndonjë incident. Pas orës 18:00 gjithçka u qetësua. Partia Socialiste shpalli fitoren që më 18 e 10 minuta dhe procesverbalet filluan të rishkruhen.

Ndërkohë, po vinin lajmet nga zonat e tjera. Në shumicën e tyre PD ishte në balotazh në Durrës. Kishte fituar direkt vetëm Pëllumb Berisha në Spitallë-Katund i Ri. Bilé legjenda e fitores së tij si njeri i fortë filloi të qarkullonte më shpejt se lajmi i fitores.

E njëjta situatë po ndodhte në gjithë Shqipërinë. Zonat e balotazhit i udhëhiqte PD, por fitore direkte kishte në disa zona, ku PD kishte kandiduar “të fortë”. Ky mit filloi të rritej dita-ditës dhe teoria kryesore pas zgjedhjeve të 24 qershorit ishte që në PD nuk duhen intelektualë, por të fortë, se ata fitojnë. Problemi më i madh ishte se banditët po përdoreshin në këto zgjedhje si faktor vendimtar për t’iu dhënë më pas imunitet politik. Shumica e tyre ndihmuan PS, por disa me leje ndihmuan dhe kandidatë të PD. Kjo ishte një humbje dyfishe për PD, pasi, përveç ofertës me profil të ulët që do t’i duhej të kishte në Kuvend, në disa zona kishte hyrë në borxh përmes shtetit te njerëz të inkriminuar.

Në Bulqizë, kandidati i PD, Gafur Muka, një doktor shkencash në miniera, pati një histori gati hollivudiane. Në një fshat të largët në Gollobordë, rreth 3 orë larg Bulqizës, zgjedhjet ishin mbyllur 120 me 18 për PD dhe Gafur Mukën. Për t’i rënë shkurt, një kryepolic i quajtur Boge Bodini gjen një procesverbal nga një fshat tjetër dhe e plotëson duke e kthyer përmbys rezultatin e kandidatit. Përfundimisht, në atë procesverbal ishte PS me 18 vota dhe Gafur Muka i PD me 18 vota, PD, 120 vota dhe Ismail Lleshi i PS, 120 vota. U mor vesh se procesverbali ishte fals. Komisionerët e fshatit njoftuan se ata e kanë origjinalin. Gafur Muka u nis me dy vetë me makinë, tri orë larg. Makina shkonte deri në njëfarë vendi. Pastaj vazhduan me këmbë. Policia u vu pas tyre. Komisioneri i frikësuar e kishte fshehur procesverbalin në një trung të vjetër lisi. E nxori si amanet të fundit dhe ia dha zotit Muka në dorë. Pedagogu i hutuar nga gëzimi që e gjeti, nuk e lëshoi nga dora. Ndërkohë, ia behu policia. Arrestoi menjëherë dy shoqëruesit e Mukës, ndërsa këtë të fundit e urdhëroi të hipte në makinë të policisë, “për ta respektuar”. Ishte gati një marrje peng. Makina, me të cilën ata kishin ardhur, u kontrollua cep më cep, u grisën sediljet dhe gjithçka. Procesverbali nuk po gjendej. Polici Boge Bodini nervoz hipën në makinë, ku kishte marrë Mukën dhe nisen drejt komisariatit në Bulqizë. Gjatë rrugës dr. Muka përfiton nga gjermanishtja e tij dhe i telefonon zyrës së OSBE në Bulqizë, ku i tregon se çfarë kishte ndodhur dhe se procesverbalin origjinal e kishte ai me vete. Zyra e OSBE i premtoi se do ta priste te dera e komisariatit. Pas disa orësh, mbërritën. Sapo u hap dera e makinës, Muka zbriti dhe iu drejtua inspektores së OSBE. Letra që mbante në dorë ishte procesverbali. Kur e kuptoi këtë, polici që e kishte arrestuar kot dhe i kishte bërë makinën shoshë u bë i verdhë nga zemërimi. Tentoi t’ia merrte nga dora, por ishte vonë. Procesverbali origjinal arriti në dorë të OSBE. Ajo e shënoi rastin si më flagrantin për manipulimin fizik. Çështja shkoi në Gjykatën Kushtetuese. Fehmi Abdiu e kishte të gatshëm vendimin, por, sidoqoftë duhej një provë. U vendos të shihej kutia. Kur arriti nga Bulqiza, ajo ishte e hapur dhe nga nxitimi ata që e kishin rregulluar, kishin futur 100 fletë për kandidatin socialist, por kishin harruar t’i palosnin. U hap kutia dhe dolën fletët e papalosura. Avokati i Gafur Mukës i kërkoi zotit Abdiu të merrte një fletëvotimi dhe ta fuste pa e palosur në kuti. Plasi e qeshura dhe në trupin gjykues.

“Do ta marrim parasysh, - tha Abdiu, - këtë objeksion”. Mbaroi seanca dhe u dha vendimi. Kutia u quajt e rregullt. Episodi ishte shumë dëshpërues. Përkundër kapjes në flagrancë të vjedhjes, dëshmive të OSBE dhe fakteve flagrante në Gjykatë, asgjë nuk e ndryshonte vendimin. I vetmi që u ndje i turpëruar nga gjithë kjo histori, ishte vetë kandidati socialist, Ismail Lleshi, i cili nuk pranoi ta merrte mandatin.

Ndërkaq, në disa zona u përdor dhuna ekstreme. Në Kavajë, ku kandidonte Astrit Patozi, policia e rrahu një komisioner deri në prag të vdekjes, ndërsa shoferit të Ridvan Bodes ia lidhën kokën te goma e makinës së policisë. Në Peqin, banda të armatosura dhe policia vepronin së bashku kundër Halit Shamatës, ndërsa në perifieri të Tiranës, në orët e mbrëmjes, nxorën në rrugë tanket për të demonstruar forcë.


Në Shijak, ku kandidonte Agron Duka përballë Osman Metallës, situata po dilte jashtë kontrollit. Kur duheshin dhe dy kuti për të mbaruar procesi, Metalla ishte 2 mijë vota para. Dy kutitë nuk po vinin. Një grup i armatosur së bashku me Leonard Kokën i kishin marrë ato dhe i kishin çuar te FUB, siç quheshin zyrat e kompanisë së tyre. Prej andej kutitë erdhën 1300 me 1 dhe 800 me 10 për Agron Dukën. Rezultati u përmbys formalisht, por shpërtheu zemërimi në qytet. KQZ u rrethua nga njerëz të Agron Dukës, kurse ata u rrethuan nga njerëz të opozitës. Situata do shkonte drejt gjakderdhjes, sikur të mos ishte treguar i matur. I turpëruar nga manipulimi flagrant, Duka kërkoi nga gjykata që zgjedhjet të anuloheshin për t’u përsëritur. Gjykata ia plotësoi dëshirën. Në raundin e dytë pastaj nuk kishte njeri të ndalte më fitoren e tij. I bindur se aty dhuna do ishte ekstreme, vendosa të shkoj vetë së bashku me një kolegun tim, Arben Runën, në gjithë qendrat. Pas një inspektimi të shpejtë, pamë se problem ishte një qendër në Shënavlash, një fshat ku PD merr zakonisht 800 deri 1000 vota para PS dhe në vendin e quajtur Bregu i Kanalit, ku babai i një të burgosuri ordiner, nën premtimin se do t’i lironin djalin, nuk lejonte fare komisionerë të opozitës në komision. Disa që guxuan, i arrestuan një natë më parë dhe votimi u bë pa komisionerë të opozitës. Në Shënavlash ishte dhe më keq. Shkolla ishte e rrethuar nga një gardh me makina banditësh. Një komisioner i PD, që kishte tentuar të rezistonte në mëngjes, ishte kërcënuar dhe ishte zëvendësuar me një më të urtë. Rreth orës 16:00 mbasdite tentuam të futemi në shkollë. Disa makina ngushtuan rrugën, kurse një “Benz” filloi të xhironte gomat rrotull makinës sime. Një fytyrë me sy të skuqura dhe leshra thuajse të palara shikonte me shumë çudi nga unë dhe skërmiste dhëmbët. Arbeni mori kamerën e dorës dhe doli jashtë.

- Jemi nga OSBE, - iu tha djemve të egërsuar. - Do shkojmë brenda.

- Nuk i folën fare atij, por, pasi folën në telefon me Leonard Kokën, xhiruan disa herë gomat rreth makinës sime, kruajtën kokën me pistoletë dhe u larguan prej meje, duke më futur një të sharë. Pas meje ishte Arqile Goreja me makinën e tij. Ai i njihte mirë cilët ishin. I njëjti grup kriminal që i kishte vjedhur atij votat në vitin 2000, në Spitallë.

Në atë kohë nuk e mora shumë seriozisht rrezikun. Por, disa muaj më vonë u trondita, kur në një shkrim të egër kundër meje në gazetën “Albania” përshkruante me cinizëm këtë skenë dhe thoshte se “atëherë shpëtove, por mos mendo se mund të shpëtosh gjithmonë”. Pavarësisht se kush e kishte shkruar shkrimin, ajo që më tronditi ishte fakti se banditët nuk ishin aq të papërgjegjshm sa i mora unë. Më justifikues ishte skenari se Koka ia kishte treguar si gallatë këtë histori drejtorit të gazetës “Albania”, të cilin për një kohë të gjatë e kishte shumë mik. Ishte shumë e vështirë të ndaje kriminelët nga shtypi dhe politika e lidhur me ta.

Arben Runa kishte hyrë brenda rrethimit të shkollës. U vonua rreth 20 minuta dhe fillova të shqetësohem. Doli thuajse i shokuar. Kishte ndezur kamerën dhe nga audioja e saj kuptohej se çfarë tmerri ishte brenda. Komisioneri më trim i PD i shpjegonte me zë të lartë se ishte zëvendësuar komisioneri tjetër, se ishte i sëmurë dhe nxitonte t’i thoshte se çdo gjë ishte në rregull.

Dikush që shoqëronte Arbenin nga të fortët i përsëriste afër kamerës:

- E shikon, plako, o në rregull këtu. Gjithçka në rregull. Mos u bëni merak, iu thuaj atyre të OSBE. Dhe qeshte pas çdo fjalie. Shihej qartë se kishte marrë fund gjithçka. Agron Duka u shpall fitues.

Po kështu u shpallën fituese të gjitha ato zona që ishin piketuar si të tilla, duke i përsëritur zgjedhjet deri në 5 herë, siç ishte rasti i zonës së Ferdinand Ollit në Devoll, që kandidonte në një zonë thuajse bastion i PD. Atij ia copëtuan procesin në 5 herë, derisa ia morën mandatin.

Por simboli i manipulimit të atyre zgjedhjeve u bë zona 60. Më 24 qershor, aty nuk u zhvilluan votimet dhe raundi i dytë aty quhej raundi i parë. Sipas teorisë së zgjedhjeve, proporcionali nuk duhet të llogaritej më, por Gjykata e interpretoi se ishte i ligjshëm numërimi i tij. Në këtë moment ndodhi katastrofa. PAD, PAA dhe PBDNJ nuk kishin arritur kuotën 2,5 për qind dhe si të tilla ato nuk hynin dot në parlament. Partia Socialiste urdhëroi elektoratin e saj të votonte për këto tri parti dhe për deputetin e saj. Kandidati i PD, i futur në qorrsokak nga kjo skemë elektorale, nuk arriti të kontrollojë situatën dhe komisioni zonal doli jashtë loje. Përfundimi ishte katastrofik. Në fund të procesit e majta mori 10 deputetë vetëm nga kjo zonë elektorale, nga 3 çdo parti e vogël plus kandidati i PS. Kutitë u hapën në KQZ, në Tiranë dhe procesverbali i atyre kutive është shembulli i qartë se në ç’shkallë ishte legjitimiteti i atyre zgjedhjeve. Kishte kuti, ku nuk gjendej fare asnjë votë brenda dhe quhej e vlefshme, vetëm pse kishte një copë letër të gjetur brenda saj.

Kështu, me copëzim të procesit, me dhunë flagrante policore, me vendime të turpshme gjyqësore dhe me zonën e Dushkut e majta arriti të sigurojë një shumicë false në Kuvend, një shumicë që realisht nuk arriti ta menaxhojë dot më as vetë. Të dy protagonistët e manipulimit, Ilir Meta dhe Fatos Nano, vetëm pak javë pas zgjedhjeve u përfshinë në një betejë të egër mes tyre, e cila dërrmoi përfundimisht pushtetin e Partisë Socialiste. Lehtësia me të cilën iu njoh fitorja në zgjedhje Ilir Metës, e inkurajoi atë të përdorte të njëjtën skemë brenda partisë, ku brenda dy muajve arriti të fitojë përmes KPD gjithë betejat kundër Fatos Nanos. Ai arriti të zgjidhet kryeministër kundër vullnetit të tij dhe filloi gati një fushatë spastrimi kundër njerëzve të tij. Në vjeshtë, Fatos Nano iu kundërpërgjigj dhe përmes një fushate të ashpër dhe brilante brenda PS arriti t’i formojë atij një pakicë bllokuesë në Kuvend, duke e detyruar të japë dorëheqjen dhe të nisë një proces i ri brenda PS dhe Kuvendit.

[BlueBaron]

Beteja perëndimore e opozitës dhe fundi i antiopozitarizmit




Vera e vitit 2001 mbante varur fatin historik të së djathtës shqiptare. Disa klishe të injektuara për vite të tëra kishin zënë vend në kancelaritë perëndimore dhe çdo ankesë për zgjedhjet dëgjohej me bezdi. Sali Berisha dhe një ekip i tkurrur i tij nisën një betejë gati donkishoteske. Rreth 500 kaseta filmike, ku kishte skena dhune policie për zgjedhjet dhe momente të qarta manipulimi, iu shpërndanë në Strasburg eurodeputetëve. Infrastruktura për ta bërë këtë ishte një tmerr më vete. Me thuajse pa asnjë lek në xhep, lideri i opozitës dhe dy tri nëpunës të tij shëtisnin nëpër kancelari me arka të tëra me kaseta dhe dosje, të cilat ishin një ngjarje për doganat e aeroporteve evropiane. Në Strasburg ato arritën të depërtojnë te shumica e eurodeputetëve, në Bruksel te shumica e drejtuesve kryesorë të Parlamentit Evropian dhe Komisionit Evropian, ndërsa një tjetër dërgatë shkoi në Varshavë dhe Vjenë, në zyrat e OSBE dhe ODIHR.

Beteja filloi në Bruksel. Sali Berisha arriti të sigurojë një takim me z. Pribe, në atë kohë përgjegjës për Ballkanin në Komisionin Evropian. Ai e kujton shpesh indiferencën, me të cilën nisi ta dëgjonte ligjëratën e Berishës. Inflacioni i ankesave për zgjedhje kishte bërë punën e vet.

- Ti duhet të më dëgjosh, - i tha Berisha, - por mos më jep të drejtë pa dalë ende raporti i ODIHR. Nëse këto fakte nuk përfshihen atje, në atë raport, atëherë ne do të tërhiqemi nga kjo luftë.

Pribe ishte bërë papritur i vëmendshëm. I ishte dukur një lloj sfide fakti që opozita shqiptare kishte besim tek ODIHR, me të cilin kishte pasur raporte thuajse katastrofike.

- Pse jeni të bindur se do të jenë këto gjëra në raport? - tha ai

- Se kanë ndodhur, - i tha Berisha. - Nuk besoj se ata do t’i shmangin. Ata kanë qenë vetë dëshmitarë. Dikush dhe mund t’i shmangë, por janë kaq shumë, sa mjaftojnë disa prej tyre për të kuptuar se ç`zgjedhje kanë qenë.

Pribe filloi të dëgjojë me vëmendje. Mori kasetat dhe një album me foto horror që ishte përgatitur në anglisht. Barriera e parë u thye. Ai iu rekomandoi të takonin sa më shumë drejtues të parlamentit dhe njerëz të Komisionit. Të nesërmen Berisha takoi Pat Koks, në atë kohë drejtues i grupit parlamentar të partive të EDU në Parlamentin Evropian, i cili do të bëhej kryetar i parlamentit në janar të vitit 2002.

[Brari]

Flmn Skuth qe e ke vazhduar serialin e Mero Bazes..

Vazhdo..

[BlueBaron]

... S'ka te tjera ne gazete ...