Ditari : Kurora e Shpirtit

[naqeta]

Bije D A N I :


K U R O R A E S H P I R T I T


( Ditar intim )



Me këto proza të shkurtëra poetike, do të përpiqem të jap një pasqyrë intime të dy personave që qëndrojnë përballë njëri tjetrit, në rrethan krejtësisht të ndryshme! Ata, e ndjenjë njëri tjetrin ! E dëgjojnë ! E mirëpresin ! Megjithatë, i kanë të vështirësuara mundësitë e pikëtakimeve !
Për këtë, çdo ditë, si dikur, por edhe sot, ia komunikojnë njëritjetrit përshëndetjet! E përmes mesazheve, që natyrëshëm vijnë nëpër rrjetin intern, ata e lexojnë vrullin e dashurisë !

[naqeta]

Bije DANI : KURORA E SHPIRTIT



1. PARANDJENJË


Diçka e padukshme më shkon vërdallë! E ndjejë se më lidhet një nyje !

Edhe kuptimin e ka ndërruar dita e drita! Nuk e kanë atë pamje si më parë. Sëpaku ashtu unë e parandjejë ! Por, nuk mundem ta deshifroj ! Se : një shakullimë më vardiset. Nuk më kujtohet në cilin shteg më nxjerr ! Në dritaren e çastit më rrëmbejnë kujtimet ! Dhe endem nëpër to! Lakadredhave ku lindin pikëndalesat ! Ku presin pikëtakimet !

Një zë befas më jehon. Ma prish qetësin. M’ë turbullon brendinë e shpirtit. Por, sërish mbaj vesh dhe e dëgjoj :

- Përse rri në vetmi ! E di se tmerrësisht të kërkoj shtigjeve ! E s’të gjejë dot !

- Çka të duhem !, pëshpërisja në heshtje. Ku të endem ! Në këtë kohë pakohë ma e mirë është vetmia! Dhe, sërish kruspullosesha në vetmi pa dalur shtigjeve që s’i kisha kaluar kurrë !

Një peshë makthi më mbërthente! Desha të çlirohem por ngeca në vrullin e misterit që më derdhte frymëzimet .

Në cilën kaptinë të jetës kishin trokitur akrepët e zemrës ?
Ku dilte gjithë ai vrull që e priste zërin e mesnatës…!

[naqeta]

Bije DANI : KURORA E SHPIRTIT



2. PROLOG

Në pritje mbes e ngrij si magma
sytë më erren kur shikoj mbi xhama !
Ishe ti Xhulijeta që e ndoze siparin,
apo, unë Romeo - aktor në drama ?!


Dua të flej ! Dua të flej !, pëshpërisja.

Në shtrat as ëndërrat nuk dua t’më vijnë. Vetëm prehje dua ! Qetësi .

Fika dritën ! U shtriva dhe mbylla sytë në errësirën e trashë të mesnatës! E mbuluar me jorgan prisja gjumin të vijë.

Për të siguruar qetësinë qyshkur e kisha vën pikën e stopimit në celular me rikthim përgjigjeje :

- Ky numër nuk egziston !

Atë çast '' egzistimin'' ma tepër e ndërlidha me mua! Desha t’i shmangem vetvetes prej të gjithë atyre , që kur takohem më pyesnin: Ku je ! Përse u humbe ! Dil ...!

Vallë! Edhe në errësirë dalin shtigje! Ashtu m’u bë tek më bridhnin mendimet. Sytë më flakëronin. E gjumi kushedi ku kishte ngatërruar adresën.

M’u bë se jam në zgafellën e urryer të vetmisë që më kishte përpi të tërën ! U rëqetha paditur pse !

- Po ! Jam unë klitha! Jam unë ajo që kërkon e nuk di çka ! Do, e nuk di çka! Pres e...!
Po!Pres për të bërë gjumë ! Por, as atë se bëj !Se ai e ka ngatërruar adresën dhe shpeshherë me lë në stacionin e pritjes të takoj agimin ! Si sonte ! Ja! Si sonte që kanë filluar rrezet e tij ta hajnë errësirën!

- Të gjeta ! Të gjeta !, pëshpërisja . Një gjysmë shekull kam rendur gjithkah. Nuk lash skutë e majë pa kërkuar. Dhe befas trokita në zemrën tënde ! Tashti kurrë nuk dal ! Nuk dal ...
Edhe pse e zgjuar tërë natën m’u bë se jam në ëndërr!
-Ëndërr e trisht apo agim i blertë ishte…?

[naqeta]

Bije DANI :KURORA E SHPIRTIT


3. Mesazhi I parë : Përshëndetje

Për të gjithë atë që bëre : Përshëndetje !

Për të dalë në dritë ai krijim ka pritur dekada! Edhe sa do të priste e do të ndrydhej ashtu siç u ndrydh fjala e lirë shekujve .

Megjithatë s'ka randësi ! Punimi u publikua! Ai është I imi! Ka dalë nga llava e ndrydhur e frymëzimit ! Dhe ngeci nëpër pritjen e gjatë . U zverdh ! Ti ia hape dritaren e blerimit të kuptohet domethënia e tij ! Përse se ka emrin e autorit , s’ka randësi …!

Respekt ! rilindi

Eja ! Çdo çast të pres ! Të pres !
Si rrezen që e pret lulja e pranverës !
Fjalkalimin e di për ta hapur linjën
s'ka mur kinez në pragun e zemrës !


Qëndrova meit ! E tronditur. Njëkohësisht e pafajshme !

Ai më falnderonte për gjithçka. Ma tepër se sa duhej.

Dhe, unë ndjeja keqardhje përse kisha lëshuar pa publikim emrin e tij. Se kisha bërë me kas ! Por ja u bë! Ndaj, fillova të rishikoj faqen ! Aty ku qëndronte publikomi I krijimit pa emër autori ! Aty rrezatonte përmbajtjen, domethënien ! Me gjithë kurorën e simboleve që shprehej si jehonë. Pa emër autori !
- Ai është ! Pëshpërita ! Por rri e struket në zemrën time…

[naqeta]

Bije DANI :KURORA E SHPIRTIT

4. Mesazhi i dytë: Tungjatjeta !


Mbase do t’më përgjigjesh !

Prandaj më lejo të të them ca fjalë që i bluaj në brendinë e mendjes. Ndoshta edhe në brendinë e zemrës dhe shpirtit i kam! Po gjithkah! Më shkojnë zi llavë vargan e vargan ! Duan të shpërthejnë.

E tillë qenka jeta !

Ajo befas më rrëmbeu nëpër këto anale misteri. Dhe nuk di ku jam e ku shkoj! Por, kthim nuk ka ! Ashtu siç s’ka shpëtim kokërra e grurit mes dy gurëve të mullirit që bluajnë ! Ashtu më bluhen dëshirat ! Derisa të ndizen zjarr e të bëhen hi…

Edhe sa herë duhet të bëhem hi që të rilind përsëri ?

E di se vetëm Ti e di !


Me mall, rilindi

E kuptoj ! Ti s'erdhe ! Unë të pres !
Pa Ty - mbeta i shkretë ! I mllefosur !
Në damarët e zërit - kënga pa shpresë,
digjet nga malli - e sakatosur !




Vërtet endem e shkoj vërdallë nëpër mendimet e një domethënie që më mbulon me lutje sikur thotë : Shpëtom !

Dua të klith ! Dua të qesh ! Dua…! Por, nuk mundem.Bie në mendime ! Në mendime !
Jam unë ajo që e di se sa herë rilindi duhet të bëhet hi ?!

Katapulta lotësh apo zjarr dashurie ndjeva atë cast ! Nuk u përgjigja! Mbeti ajo , peng - si lahuri në erë…!

[naqeta]

Bije DANI :


5. Mesazhi i tretë : PARALAJMËRIM



Kam dalur nga vetja! Nuk kam durim ! Në prak të çmendisë arrijë ! Dhe, pot ë trokas aty do të nisem nëpër natë!

I veshur në të zeza do të vi !
Do të vi ! Me gjuhë bilbilash ! Me këngë e desha këtë jetë !

Por korbat ! Ah korbat më verbuan sytë ! Dhe i verbër dua të të takoj t’më kthehen dritat …!

Tashti as dritë e as ditë nuk shoh! Por, ndjejë se endem me trenin e vetmisë! Për një shpresë bardhësie ! Unë i përhumburi rilind i përjetshëm !Se:


Je shenjtore apo hënë që del në Mesnatë
vezullon si rreze - sjell dritë agimi!
Në shpirt sërish më derdh dallgë - shtërngatë!
Në log të përballjes më thërret kushtrimi !


Të kërkoj pa ndal ! Me shpirt e zemër ! Atje majë maleve ! Fushave! Grykave . Përballë dallgëve të stuhishme dhe ujit që bëhet det !

Kam mbetur pezull! Më kupto! Në cilin binarë të nisem për stacionin e takimit ! Nuk jetohet gjithmonë në udhëkryq ! Më thuaj ...!

[naqeta]

Bije DANI:

6. Mesazhi i katërt : ALARM


Prej në cilin qiell nisesh si Perëndi
në zemër më mbërthen me afsh
dy sy bojëqielli më bëjnë det me shi,
në katandi kam ngecur apo dal në rrafsh ?!


Gjithë ajo që e ndjej dhe e shikoj je Ti !
Djepi ku prehet shpirti im i shqetësuar !
Horizonti i gjallërisë ! Blerimi !

Do të kërkoj gjithkah! Dhe do të të gjejë ! Qoftë edhe për një cast ! Sa të të shoh fytyrën! Vetullat !Hundën. Dhe zërin të të dëgjoj ! Dridhjen …!

Përndryshe ia kam përcaktuar vetvetes vendndodhjen ! Pa hamendje ! Por, ti më mban e më rindez të jetoj! Të krijoj ! Andaj dua të jetoj për Ty!

Prandaj nuk qëndroj dot ! Nuk mundem ! As mishi dhe eshtrat e trupit s’i bëjnë ballë zjarrit të zemrës ! I djeg ai ! Ndaj transmetojnë lengatë ! Rraskapiten ! Rropaten në vetmi duke pritur !

Në rrudhat e ballit përditë e ma shumë shprehet libri i jetës ! Fati që mbeti i ndrydhur ! I ndaluar ! Për çka ? Për Kurorën e shpirtit…!

I vetmuar ec.E kam zbuluar misterin …!

[naqeta]

Bije DANI: KURORA E SHPIRTIT



7. NË PRITJE !


Si mund të prehem këtë natë jehonash
çdo gjë në rrëmbim më ka pushtua,
s'është kjo gjamë që derdhet - në përmasë zezonash
por llavë që më djeg me klithmë : Të dua !


Është rrotulluar gjithçka ! Jam unë, apo u tjetërsova ?!

Gjithçka ndryshe frymon ! Kam filluar të ik horizontit ku bëhet pikëtakimi!Dhe ndizet e këndellet shpresa për të !Për jetë të re! Tjetërfare…!

Po! Jetë me zhurmë ! Me kuvendim ! Po çka se bijnë skemat e së kaluarës! Absurdi pa rrezejetë lirie ! Me vetmi !

Jam bërë strehë e pritjes ! Dua të dëgjoj atë zë ! E të kuvendoj gjatë- gjatë! Për gjithçka !, pëshpërisja. Dhe rikujtoja në mendje copa fjalishë, fragmente me domethënie se më do ! Përkushtime ! Urata …!

Po! Ai më shkruan orë e cast !

Është bërë gurrë që derdh valët e zjarrta të dashurisë ! Dhe, vijnë e trokasin ato në portën time, çdo mesnatë kur kapakët e syrit i mbyll për gjumë! Por, jo ! Nuk flej !Pres!

Pres mesazhet që trokasin dhe më sjellin zemrën dhe shpirtin e tij! Mendjen! Frymëzimet e ndjenjave që derdhen për të shprehur fjalën : Të dua !
Ndaj i pres! I lexoj dhe rilexoj…!

Vërtet e ndjejë dhe më merr malli !Nuk mundem pa ia dëgjuar domethëniet e vargjeve të mbushura me zjarr e vrull dashurie ! Janë të tilla se më do !

- Edhe unë…pëshpërita dhe heshta! Heshta duke pritur…!

[naqeta]

Bije DANI : KURORA E SHPIRTIT



8. PAKËNAQËSI


Çysh të shkruaj tjetër ?

Pos shungullimave të tokës
dhe bredhjeve të njerëzve -
nëpër botë !


Duke kërkuar fatin
kanë humbur lumturinë !



Një vrull i pafund dhe pa kuptim shtrihet përmasës së shpirtit tim!

Ndjejë lëngatë ! Dhembje në trup ? Kuvendoj me vetveten ! Grindem me diçka të padukshe që më rri afër – afër. Por as e shoh as e takoj. Dhe, kurrë nuk e harroj! Nuk e largoj !

Është bërë gjendje e përhershme në brendinë e mendjes sime. Bile, ca herë, bëhet shtysë për të shkruar në atë ishull vetmie ! Për të nis tregimin e gjatë për rrjedhën e kohës që kalon befasisht. Dhe, të lë me shpresat e sëmbarës që duhet të vijë !

- Jo kurrë nuk vjen ajo !, përgjigjem me nervozë ! E ndez cigaren dhe përpij tymin e saj t’më derdhet mushkërive në brendi të kraharorit ! Nuk e di përse helmi me helm shërohet ?

- E kërkova fatin dhe humba lumturinë !, më vinin rrotull vargjet. Nuk e di ku dhe nuk e di përse më ngelën kaq thellë në mendje! Por, në këto çaste kur tjetër botë mbretëron në mendjen time copa fjalishë e domethëniesh më shkojnë vërdallë. Janë vrull mesnate që kërkojnë të vijë agimi apo të mbulojë mesjeta me luftëra e kryqëzata ?

Ajo perandori e tranuar ka nisur pushtimin! Shigjetat e padukshme bëjnë sulm! Goditet zemra dhe shpirti im !

Sa e lumtur bëhem në këtë rreth kakënaqësie !

Do ta flak vetminë…!

[naqeta]

Bije DANI: KURORA E SHPIRTIT


9. TUNDULLIMË

Çfarë misteri!

Askush se zbuloi datëtëlindjen
që kërkoj të futet në shekuj !

Ironia jote hedh valle
në strumbullarin mister,
siç hedh enigmat kafeja
në filxhanin e përmbysur !


Ripërsëris gjithë kohës Vargane mendimesh që më shkojnë vullkan !

Ndjejë tundullimë ! Një shkrirje të përhershme të asaj që isha ! Dhe rindërtoj vetveten e re! Atë , sa e si duhet të jem !

Ndaj , vendos me këmbëngulje të hyjë në log. Aty ku përballen ndjenjat, dëshirat ! Edhe kundërshtitë …!

- Unë një jetë e kam ! pëshpërisja !

Atë kohë grindesha me vetveten ! Grindesha me rënien e regjimit të vetmisë! Po ! Rënien e asaj perandorie shëmtake ! Qysh kur ndodhesha në kufinjt e saj! Edhe kur isha fare e re! Edhe kur u bëra grua…! Edhe… !

Grindesha duke përmbysur filxhanin e kafesë të lexoja misterin e shkruar të fatit tim ! Megjithatë si e përhumbur arratisesha! Për orë e cast ! Në të vërtetë më arratisej zemra dhe shpirti ! Pa diktueshëm ! Vetëm me trup isha përditë brenda katër murnajave të përcaktuara të vetmisë sime ! Aty i prisja agimet , e lodhur dhe , pa gjumë! Aty i ngrysja netët! Ishte përditëshmëri ajo! Ishte përballje e pandërprerë e vetmisë dhe e durimit!

- Po vallë ? Kështu katandisen shpirti dhe trupi ?

Pëshpërisja në heshtje ! Me randësi është se e dua! Ndjej mall dhe më dhimbset ! Edhe ai më do !

Ndaj, e këmbej me lutjet të jetë shëndosh e mirë ! Atëherë, edhe unë e lumtur jam !