Ditari : Kurora e Shpirtit

[naqeta]

Bije DANI:


NË MISION

Ec në vetmi e ngarkuar përsëri
Shkretëtirave të mendimit udhëtoj
Nuk e di përse ëndërrat i shoh për ty…
Nuk di! Nëpër ëndërr shumë të dashuroj...!



Jam në mission ! Transmetoj mendimet pa ndal! Domethëniet e fjalive të theksuara në mesazhe !

Është pjesa aktive që zhvillon procesin ! Procesin që lind befas dhe s’ka definim ! Pse dhe si , mbetet pa përgjigje! Pa shpjegim!

Mbase edhe ai kështu mendon! Po! Mendon! Prandaj këto domethënie të vargjeve shprehen në mesazhet që vijnë !

Krijohen skena vullkanesh! Pikëtakime ! Fjalë të zgjedhura që duan të bëhen ilaqë për plagën që kullon ! Për zemrën që vuan e nuk di përse !

Prandaj, lexoj ! Lexoj! Buzëqesh dhe bie në mendime! Për pikëtakimet ! Për datën , vendin, kohën !

Pastaj nis e buzëqaj ! Hidhërohem! Bëhem për të plas! Se nuk mundem as njërën e as tjetrën ta bëj! Ndaj shtrihem në shtrat dhe mbulohem me errësirë vetmie ! Dhe nuk flej duke matur anësitë gjithkah !

Sa të gjëra ato ! Sa ngushtë ndjehem unë …

Për këtë vetmia është dëshmitare! Ajo më bën shoqëri !Ajo e përcakton statusin e gjendjes sime shpirtërore që i shpall luftë diçka që hyn me domethënie që shkruhen në mesazhë…!

[naqeta]

Bije DANI : KURORA E SHPIRTIT


PËRDITË MË TRETET TRUPI


Hedh vështrimin tek dritarja;
dhe të gjej tek një kënd;
ti gjithë kohën me filanen ,
teksa unë mendoj vegimin tënd...


Hidhem e përdridhem në shtrat! Gjumë nuk bëj! As hajë e as pijë diçka! Vetëm shtëllunga tymi më dalin nga duhmat e frymëmarrjes dhe shpërndahen vargan ! Më bëhet se shprazet çdo gjë prej meje ! Edhe zemra edhe shpirti! Bile edhe trupi më tretet ! Më tretet...!

Sa herë matem në peshojë. Kilogramët zbresin ! Shkojnë dhuratë e përdëllimave apo i djeg zjarri i dashurisë nuk e di!

Megjithatë, unë mbahem. Nuk jam e sëmurë ! Vetëm shpirti ndjen dhembje !
Çfarë diagnoze mister!, pëshpërita përderisa ai i krruspullosur apo..., se si kishte mbetur, mbi linjën e asaj ‘’filanes’’ që shkruante përkushtime në Forum, dhe bënte flirte me vargje pa fund...!

Kushedi se sa u hidhërova !

As vetë s’më kujtohet përmasa e saj! Përse ? Vetëm pyesja vetveten ! Dhe, paditur , atypëraty vendosa!

Ia shkruaj një mesazh !

Ishte hera e parë që i shkruaja! Gjatë gjithë atij vargani të mesazheve të tij, vetëm heshta ! Nuk ktheva asnjë përgjigje! As po e as jo! Por, …

“Kush është ajo që rri gjithë kohës duke e lexuar ?
E kupton ti se unë s’fitova asgjë! Vetëm goditje prej teje ! dhe,

Në firmosjen e mesazhit :” E ke fituar një pik!’’

[feneri]

Bije D A N I :


K U R O R A E S H P I R T I T


( Ditar intim )



Me këto proza të shkurtëra poetike, do të përpiqem të jap një pasqyrë intime të dy personave që qëndrojnë përballë njëri tjetrit, në rrethan krejtësisht të ndryshme! Ata, e ndjenjë njëri tjetrin ! E dëgjojnë ! E mirëpresin ! Megjithatë, i kanë të vështirësuara mundësitë e pikëtakimeve !
Për këtë, çdo ditë, si dikur, por edhe sot, ia komunikojnë njëritjetrit përshëndetjet! E përmes mesazheve, që natyrëshëm vijnë nëpër rrjetin intern, ata e lexojnë vrullin e dashurisë !

Nëse Ditari i Ana Frankut vjen në kohë tronditjesh shoqërore ku mungon liria, Ditari i Bije Danit, Kurora e Shpirtit, në postim të naqetës, është sihariq i këndshëm, që ngërthen prozën poetike meditative të përzier nga citate të shkëputura poezishë, që bëhen çelës të ngjarjes!
Të shkurtëra, por të këndëshme vijnë, komunikimet e një ndjenje intime, që rrëfehet mes personazhit që i pranon, dhe pranueses së tyre që duke i lexuar përmbajtjet, bën luhatjet drejtë dorëzimit, ashtu siç e ftojnë mesazhet.

Është nismë e suksesit kjo ! Krijim që nuk është trajtuar në prozë. Sëpaku nga ky komunikim i bashkëkohësisë, me rrjet interneti dhe me tradicionalizëm ndalesash ...! Suksese !

[Çaushi]

Citim nga Bije:s'është kjo gjamë që derdhet - në përmasë zezonash
por llavë që më djeg me klithmë : Të dua !

Bije!
Pergezime per ditarin me kaq ndjenja ....ehhh c'ndjenja te bukura!
Te lexova e rilexova gjeta pushim te syve per pak caste ...vazhdoje sepse shume i bukur shume !

Respekte te sinqerta!

[xfiles]

Bukur, shume bukur naqeta_tung,
suksese te metejshme se e shoh qe shkruan me shume pasion.

[Force-Intruder]

Pershendetje Bije/Naqeta/Tung
Shume bukur c'ka ke shkruar.... por... pse nuk ben dicka ndryshe nga shumica : sa per te ndryshuar dedikoji pak proze ose poezi lumturise.
Se na kallet tmerrin me keto tretje, buzeqarje, hidherime...

Hej... jeta ka edhe hidherim. Por duhet ta jetosh sa me lumtur qe mundesh

Miqesisht
F-I

[naqeta]

Bije DANI : KURORA E SHPIRTIT
Prolog: BULËZA DASHURIE


Ndizen bulëzat - lajmërojnë pranverë
edhepse qielli derdh dëborë !
Rrezaton një zë që më bën përherë
ta ruaj në shpirt si shekullor !

Hamendesha ! Megjithatë isha e pushtuar !

Në portën e zemrës sime kishte shtruar mberetërinë ai ! Dukeshte ajo perandori e blertë që drejtonte shigjetat dhe më mbërthente ëmbël , ëmbël!

Ishte hera e parë që ndejva fërfëllizën e lumturisë ! Spiralja e domethënieve që vinin nga mesazhet më bënin gjithmon e më të përafërt me Atë ! Po ! Atë ! Emrin e të cilit e kam bër vello të bardhë nusërie dhe e kam mbuluar gjithë trupin !

Sa hije më ka , pëshpërisja duke ëndërruar takimin me të!

- E shikon ! Për ty jamë stolisur kështu ! Edhe florinjt e arit për ty i kam vënë në vesh ! Edhe unazën! Edhe qaforen...!

- S'kanë randësi ato! T'i vetë je mrekullia! Unë i dua .... !

Sytë e tu prej qielli, ballin tënd prej hëne
çka kanë në domethënie, ua di brendinë !

Ishte mesazhi i arritur e që e lexoja dhe nuk e besoja! Ndaj dilja përpara pasqyrës të vërtetoj atë që e ndjente ai , për mua !

- E bukur shumë dua të jam ! Atij që më këndon gjithë këto vullkane shpirti t'ia plotësoj oreksin !

- Ja jam unë ! Po të duash më përpi ! Se vetëm kur të shuash etjen ti , unë do të jam e lumtur...!

__________________

[Force-Intruder]

Ky eshte moral... per kete po flisja

[naqeta]

Bije DANI : KURORA E SHPIRTIT


Fragment

1.

Dhe s'di nga ta nis pikëpyetjen
Vallë ! Ç'është gjithë ky trishtim sot ?
Dy pika loti oqean blerimi
janë bërë blerim - ortek i ngrohtë !


Mesnatë! Gjithçka më përshkon mendimeve !

Përmasa e madhe e jetës më del si floknajë ku radhitet dëshira, pikëllimi, vuajtja, dashuria ! Pirgu i dhembjes qëndron mes zjarrit të zemrës dhe shkon vërdallë në brendi të shpërthejë si vullkan! As deti si ka ato dallgëzime si pritja në mesnatë për të dëgjuar një zë që hy përmes ushtimës së një brendie e del si rrezja e diellit në mëngjes!

- Mos prit ! jehoi në urdhërore qetësia mortore .Treni i shpresës ka kaluar binarëve të gëzimit. Ai është rrokullisur në katandinë e thyqafjes dhe kurrë s’ka për të arrirë në stacionin e takimit! Vetëm ndarja dhe vetmia do të mbulojnë përjetë! Se Ajo kurrë se ndjen atë që ia shpreh!

Jo! thash në brendinë e shpirtit! Do të pres! Këtë natë do ta flak duke ia kujtuar pamjen ! Duke ia ridëgjuar buzëqeshjen që i shpërthen si lulebora e marsit sa herë që e shikoj! Edhe kështu do ta përmbush vetminë time që zgjatet si shekull e m’i verbon sytë me mall e lot! Dhe kaptinës së shkruar të rrëfimit për Pirgun e dhembjes i ka vënë pikë! E ka ndalur në prushin e zjarrit që djeg e shkrumon!

- Pikërisht për të do të katandisesh e s’do ta marrish vetveten!, m’u bë se zgjatej ai zë në heshtjen e mesnatës!

- Megjthatë, kam vendosur të pres, pëshpërita! Nuk mundem ta bart atë det shqetësimi që më derdhet në brendi, dhe del e shpërthen të ma përmbysë bardhësinë e vrarë që në hapin e parë!

[naqeta]

Bije DANI: KURORA E SHPIRTIT

2.

Në realitet s' kisha fjalë as shprehje për të thënë!

Atë çast, isha bërë tamam njeri meit i cili vetëm shtrydhet e ndrydhet në vetvete! Dhe grindet si dallgët e detit kur bijnë në shkëmbinjtë e bregut! E pastaj derdhet si stërkala e bardhë për të krijuar fluska që shprishen !E tillë isha një kohë të gjatë! Nuk kujtohem në ishte vit apo shekull! Dhe rendja marramendas nëpër ngushticën e çdo ane për t’u ndalur në karrigën e mbuluar me lëkurë që vërtitej sa herë që lëvizja trupin në tavolinë. Dhe matesha të bëj një varg bisedash që më shkonin vargan e më ngecnin në brendinë e shpirtit!

Mos isha unë Kutia e Pandorës që duhej t’i ruaj të gjitha ato dallgë frymëzimesh që mi rrokulliste mendja për mallin dhe për një fjalë : Të dua!

E si t’ia shpreh varganet e goditjes në ato çaste vetmie të thellë, e t’i dëgjojë Ai nga Lauresha me buzëqeshjen e vrarë qysh në rini, por, që ecte krenare për t’i shembur gjithë malet e pikëllimit!

Po! pikëllimet që s’e ndalën ! Por, ia gërryen brendinë ! Megjithatë , s’ia rrëmbyen buzëqeshjen!

Vezullojnë sytë e zes për të krijuar shpatën e Demokleut që më priste palcën e zemrës!

Edhe kur flisja me veten, pamja e Tij më vështronte ! Edhe kur ndahesha për një çast, sikur më shkëputej diçka nga brendia! Dhe rrokullisej me tërbim si guri që shkëputet nga shkëmbi e befas bie në humnerë!


-Eja! Eja ! i lutesha të hyjë në brendinë e zemrës sime...!