Pozita e femres ne Islam

[arius]

nuk e kuptoj se perse i jeni qepur kaq keq kesaj qeshtje dhe ajo qe eshte me e forta eshte se te gjithe flisni pa baza (ka dhe perjashtime).
kush ju tha juve se ne pakistan na qenkan denuar 421 femra per pune te keqija apo ja futet keshtu rumpalle vetem sa per te thene dicka.
a e dini ju more te mjere se ne gjithe historine e islamit jane me gishta ato raste qe jane denuar per imoralitet, e kjo per shkak se qe te vertetohet ajo gje duhen te jene se paku kater deshmitare te rritur , te pjekur, dhe te drejte.
keta deshmitaret duhet te kene qene bashke kur e kane pare aktin seksual dhe duhet qe te paraqiten njekohesisht tek gjykatesi dhe ti thone te katert qe ne e kemi pare filan burre qe ja kishte futur penisin ne vagine filan gruaje. ne te kunderten keta rrihen me 80 shkopinj.por qe ta dini ju muslimani e ka te ndaluar qe te shikoje ne haram (pjeset e turpshme te te tjereve) prandaj nuk mund te imagjinohet nje musliman i mire qe qendron doke shikuar koitusin ndermjet dy njerezve-kafshe qe e bejne ne rruge.
nese burri e gjen nje tjeter qe ja ka futur gruas se tij duhet te shkoje tek gjykatesi dhe te betohet kater here ne Allahun qe e kam pare aktin, e nese gruaja betohet kater here qe nuk eshte e vertete atehere nuk denohet por llogaria e atij qe ka genjyer ne kete mes eshte para Allahut dhe ai eshte i mallkuar.
keshtu qe 80% e atyre pak rasteve qe jane denuar eshte se ata kane ardhur dhe kane treguar vete dhe kane kerkuar me cdo kusht qe te denohen. lexoni po deshet historine e gruas gamidije dhe te maiz ibn malik qe te bindeni.
me thoni se cili civilizim e respekton gruan ashtu sic e respekton islami. ne perendim dhe gjetke gruaja duhet ti hape shalet fort dhe te lejoje qe te trajtohet si prostitute e maskuar vetem e vetem per te fituar te drejten e saj qe mund ta kete fituar me shkolle.
nuk e kuptojne femrat e shkreta se po perdoren si karrem per degjenerimin e shoqerise, por mashtrohen nga iluzionet vezulluese qe ju ofron i ashtuquajturi civilisim.
me duhet ta mbyll swe me doli nje pune por sidoqofte reflektoni pak, mundohuni qe ta shikoni cdo gje me syrin e pranimit dhe jo te kritikes.

[northernbard]

mos u ben aq i verber edhe mos thuaj ashtu si mendon por si ka argumente se po ky krishterim i shenjt e futi luften ne palc per shkak te urrejtjes ndaj islamit. nese nuk te besohet i ke librat ne shqip "Komploti boterore" 3 pjese dhe vellime te tjera librash.

Une e kam lexuar "Komploti Boteror" po s'e ditkam qe qenka ne tre pjese. Madje ne librin qe kam lexuar une nuk ka ndonje shenim se cili vellim eshte. Do ishte shume mire sikur te ishte e vertete kjo.

[sakip shehu]

mo po kush i ndrron kto dergesat e mia. o huggos pse mo vlla e nrrove, po pse do le njerez si puna e albanit un t'flasin ca tu teket

[Shën Albani]

(krishterizmi don nuk don, ekzistencen ja falemnderon ISLAMIT)

Nuhe kete nuk e kuptova!

Kam lexuar edhe une se thuhet ndermjet 12 - 16. Ne Albilsam kane qene 16, nuk di sa kane qene me kurore! Pak ka rendesi kjo, me rendesi eshte se njekohesisht i ka pasur 9. Se pse i mori nuk po spekulojme tani, sepse e dijme te gjithe se grate mirren per disa arsye. Ti nuk pajtohesh edhe me versionin e Drites.
Kjo deshmon vazhdimisht se ne Islam nuk ka nje gjuhe te perbashket dhe nje te vertete e cila vlen te te gjithe dhe se ciles i besojne te gjithe. Keshtu ndodh edhe me interpetimin. Nje dite , Nuhe kur te kem kohe, do ta deshmoje me fakte edhe nje gje tjeter. Kurani ne shqip eshte i cenzuruar dhe ka shume gjera qe jane ndryshuar. Kryesisht jane zbutur. Nuk di si ta kuptoje kete, si reforme e llojit te protenatizmit gjerman, apo fshjehje e qellimshme e fjaleve qe per kohen tone nuk jane te mira.
Do te deshiroja te ishte e para dhe keshtu krijohej Islami me fytyre shqiptare, ashtu edhe si eshte ne popull!

Ja edhe nje mednim te hoxhes nga albislami dhe shiko se si i meson rinine shqiptare: Gruaja nuk ka te drejte ta pengoje burrin nese Ai don te rimartohet.
Nusja e pare sigurisht duhet t´i bjere defit dhe te gezohet se po i martohet burri. Hoxha nuk i jep keto udhezime duke u bazuar ne ndonje fe tjeter!!!! Nese eshte keshtu sic thot hoxha, e keshtu duhet te jete, sepse ai ka mesuar, atehere cka eshte familja dhe kush ka te drejte ta rrenoje dhe ta baltose institucionin e pare brenda nej kombi apo shoqerie!!!!

Numri: 166 Data: 18.12.2000
Pyetja: Burri im dëshiron të martohet me një grua tjetër, por unë nuk pranoj, sepse, për mendimin tim, unë i kryej të gjitha detyrimet ndaj tij, ndaj nuk ka pse të martohet me një tjetër. Nëse ai insiston të martohet, a më lejohet mua që të kërkoj ndarjen?

Përgjigjja:
Gruaja nuk ka të drejtë që ta ndalojë të shoqin të martohet për së dyti, pavarësisht bëse i kryen detyrimet e saja ndaj tij apo jo, sepse ai mund të dëshirojë të martohet për së dyti që të ketë më shumë fëmijë apo që të plotësojë nevojën e tij seksuale, pasi, një grua mund të mos i mjaftojë.
Sido që të jetë, gruas nuk i lejohet që të ndalojë të shoqin të martohet me një tjetër, mirëpo nëse ajo ka frikë se i shoqi mund t’i bëjë padrejtësi ose mendon se nuk do të jetë në gjendje që të mirëkuptohet dhe të bashkëjetojë me një tjetër, atëherë mund ta kërkojë ndarjen, sepse kërkimi i ndarjes nuk lejohet pa pasur ndonjë arsye të fortë.

Aty gjeni edhe keshilla gjinekologjike, hoxha natyrishte e ndjen veten kompetenet edhe per gjera te tilla: Ja adresa
http://www.albislam.com/pyetje/ dhe shikoni se si prishet rinia shqiptare dhe lexoni s ecfare pyetje i bejne dhe cfare pergjigje marrin!

Student blu,,

me truqe te tilla jemi mesuar ketu. Akuzat qe i ben ti , deshmojne vetem se vuan nga mungesa e kunderargumenteve. Me akuzon per shtremberime; nese ke princip, silli orgjinalet dhe krahasoi te miat, nese nuk ke, atehere hesht , edhe me heshtje deshmohet mencuria!
NE ketu nuk i besojme atyre shtremeberimeve tendecioze, nese vertete mendon se kam ndryshuar hadithet, atehere silli ti versionet origjinale, nese jo....mos shkruaj per te mos thene asgje!

[huggos]

Postuar më parë nga sakip shehu
mo po kush i ndrron kto dergesat e mia. o huggos pse mo vlla e nrrove, po pse do le njerez si puna e albanit un t'flasin ca tu teket

Sakip,

Sigurisht nuk do lesh "njerez si puna e Albanit" te flasin ca tu teket, por me menyren me te mire, me kulture e me pergjigje bindese, do perpiqesh te komunikosh me te.

Fundi i fundit, ketu jemi per te diskutuar (gje te cilen e harrojme ndonjehere..)

Me respekt per te gjithe ju,
huggos

[StterollA]

Postuar më parë nga iliria e para
Per mendimin tim gjithe ja teproni.


Se pari ju them per vten time qe kurr ne jete nuk do te urrej dikenin perse i takon nje feje ose nje tjetre.
Une si takoj asnjeres edhe kurr nuk do ti takoj.

Me behet qefi per ty dhe te pershendes sinqerisht.. besoj qe te rralle jan ato qe kan 1 urejtje te tille.. 1 nga ato mikrobe eshte mes nesh ne forum Shen Albani
"Sa i perket shqiptarizmit ne MAqedoni, permenda se ka fshatra qe shkruhet turq: Ti je nga Kumanova dhe e din se ne ate xhami qe keni nuk mbushet kurre. Ti e din se Rrahmanlia nuk ka luftuar kurre dhe ka bashkejtuar me sllavet me mire se me shqiptaret. Aty ka shume qe jane shkruar turq. Po e deshiron edhe ndonje fshat ne komunen tende: Nakushtaku, Hotla- me mire qendorojne , Sllupcani, Likova - Cerkezi ka nje perzierje!!! Nje gjedje e tille gjendet edhe ne komunen e Shkupit...etj. tash te mos i numroj!!! Ndosha kur je duke ecur rrugeve te Kumanoves degjon piskamen e muzikes turke kudo!!! Ti e din se akoma pleqt aty ku je bejne be : " N`kofsha turk ! si betim me te madh qe bejne!!!"
Ta them une per xhamiat ne Maqedoni e te ul pak injorancen tende. NE XHAMIJAT (Jo vetem 1 po 7 vetem ne qytet) E QYTETIT TIM(jam dibran) NE MUAJIN E SHENJTE TE RAMAZANIT XHUMATI DEL DERI TE DERA E JASHTME SE NUK I MER TE GJITHE BRENDA, perkundra kesaj jo s'mbushen por S"EGZISTON ASNJE KISHE SHQIPTARE.
100000000000000 here te kemi then e s'mbushesh me ment ti. ATO QE FLASIN TURQISHT NE MAQEDONI JANE TORBESHE (MAKEDONSKI MUSLIMANI) E JO SHQIPTARE.

Kjo ishte sa per informim te vogel!!!



Shendet dhe suksese

[StterollA]

Dhe se harova mos shaj kumanoravet per lufte o i shitur.. ku ka thyrur shqiptaria atje i ke pasur dhe do ti kesh 100% i sigurte.. e jo fillozof perallash si ty qe edhe ne TV kur kerset ndonje arme i mbyll syte nga frika.... TURP per ty..

[Nuh Musa]

Pse mor alban nuk e kupton???

Lufta ndaj islamit, si ajo fizike, si ajo psihike ka qene motori KRYESORE per te MOTIVUAR besimtaret. Krishterimi kundershtare tjeter KURRE nuk ka patur, dhe TY je nje prej atyre qe USHQEHET nga ky fakt historik, APO GABOJ???, se, perndryshe do te diskutoje ketu ne menyre tjeter, e jo ala "christliche mitte" (sqarim: parti krishtere ne gjermani, me platforme tejet antiislame, thjesht nje parti qe eshte ne PANIK te panderprere vetvetiu, dhe natyrisht qe shkakton PANIK edhe ne popullate me shkrime antiislame).
Tregom sinqerisht, a i njeh shkrimet e Adelgunde Mertensacker-s???

Sa i perket tekstit qe vijonte, PSE mendon se une e kundershtoj Driten?, mendoj se nuk me kupton mirre, o alban?, apo?, une thash se ato rreshta qe i solli drita mund te jene ZBUKURIME te tradites muslimane, ne kete rast ne aspektin pozitiv. Tradita islame njeh edhe shume ZBUKURIME tjera, ja nje shembull "wenn der prophet nicht zum berge will, dann kommt der berg zum propheten", me siguri e ke ndegjuar, apo?.

Burim i vetem sa i perket biografise te prophetit mbetet Ibn Hishami. Kurse tjerat shenime jane hadithe, dhe ketu mvaret cfare kategorie i perkasin.

Ne islam NUK MUND TE KET nje mendim te perbashket, pasiqe islami nuk eshte FE diktatorike, por fe LIBERALE. Vetem shkollat juridike, qe jane KATER, vertetojn kete. Natyrisht se islami ka kufijt e caktume, por ata jane ne aq menyre effikase te ndertum, saqe per cdo pyetje arrihet nje KOMPROMIS.

Eshte abzurd te merren ato keshilla te HOXHES si PERFUNDIMTARE. Kush ta thote kete?, ne islam ekziston institut i perhstatshem, i cili leshon te ashtuquajturat FETVAJA, qe jane vendime te komisiionit te Ulemave mbi pyetje te renda. Por, sa i perket martese, ke si shembull edhe Umar Ibn Abdulaziz, i cili nga shume dijetare numerohet si kalifi i peste, pershkak te sjelljes se tij shembullore, KA PATUR NJE GRUA. Ne anen tjeter e ke djalin e Muawijes, Jezidin, nipin e Abu Sufjanit (nje nder kundershtaret me te medhenj te islamit), per te cilin thuhet se ka qene qefli i alkoolit, edhe ate, ka qene bashkkohas i pejgamberit. A ke aftesi llogjike te mi shpjegosh keto kundershtime?, JO, natyrisht JO. Por ty ta ka mbush mendjen nje HOXHE tek albislami, mirre, bre burre, ja pafsh hajrin.

Te tregoj nje rast une ty, ne nje takim brenda muajit te ramazanit ndodha ne nje bisede te gjere pas namazit te taravise, dhe nje nga vellezerit, njeri me arsim te thjeshte, punetore "gastarbeiter" i thjeshte ju drejtua hoxhes 8bashkfshatare i imi) e i tha "o hoxhe, si qendron puna me agjerimin nese ne vere, ku ka temperatura te larta, e ty bile edhe punon psh. me asphaltim (deri 140°C) te rrugeve, a e ke patjeter te agjerosh, apo mund ta prishehs ramazanin?", hoxha ju pergjigj, natyrisht se nuk ke mundesi ta prishesh, shkaqet e prishjes jane te deffinum dhe pik."

Kur dolem jasht une rastesisht ndodha prane atij vellaut qe pyeti (mbi 50 vjecare), i cili dukshem i deshperuar tha, JO BRE, KY HOXHA NUK BENKA, NUK QENKA I DITUR.

Sidoqofte, ai vellau mendon ashtu, sepse hoxha i tregoj me gjakftohtesi si qendrojn punet, kurse ai perseri e ndijti vehten ne te drejte, dmth. ka te drejte ta prish agjerimin, sipas ndjenjave te tij perzonale.

E, nese dikush don te martohet, ai DO TE MARTOHET. Kjo ndodh edhe ne perendim, apo?, menyra, ku, si, pse, etjjj,. eshte jorelevante. A e lash gruan, dhe mora tjeter, a e mbaj kete dhe mar nje tjeter, ne te dy rastet shkaktohet dem psihik. Ketu eshte vec per tu sqaruar cili shkakton me shume dem.


Flm

[Shën Albani]

Nuhe,

Nese nuk duhet t´i marrim si te drejta mendimet e hoxhallareve, ne kete kuader edhe te atij te albsilamit, atehere shume gjera nuk duhet t´i marrim si te tilla, dhe i lejohet vend interpretimeve personale dhe interpretimi personal eshte mekat, sepse nje fjale Zoti nuk guxon te interpretohet prej filozofeve, sepse ata libra jane shkruar per njerez te rendomte, per ata qe nuk kane mbaruar fakultete, sepse kur u krijuan fet nuk pati univerzitete!!!

Ja c´me tregoi nje koleg iranian sot:

Ne Iran per te marre nje lavatrice duhet gruaja te sjelle nje certifikate mjekesore se nuk mund te laje rrobe me duar se eshte allergjike.
Ai tha se Irani importon lavatrice, por pastaj u jipen njerzve dhe keta i shesin me shtrenjet ne te zeze.
Ajo zonje kishte shkuar te mejku dhe e kishte marre nje vertetim te tille sepse i kishte 7 femije dhe niset drejte e ne xhami ku duhej te vinte Mulla i cili vendose per gjera te tilla.

Ajo po priste para dere dhe aty nga ora 17.00 mbrrin Mulla me Mercedes.
Kur i tregon ajo arsyen e pritjes dhe vertetimin, mulla ia kthen: Shko moter e nderuar ne shtepi se edhe motra e pengamerit nuk ka pasur lavatrice dhe i ka lare rrobet me dore!
Atehere zonja ia kthen:
Po, un e di kete fakt, por as Muhameti nuk ka ardhe ne xhami me Mercedes!!!

[nimue]

se pse mu kujtua Enveri dhe ideollogjia e tij komuniste .tani po te kesh durim lexo
" TRADHETIA" E JEAN BERTOLINOS


Dy filosofët e shquar modernë të ideologjive totalitare, Hannah Arendt dhe George Orwell, në shumë vepra të tyre kanë
analizuar, ndër të tjera, edhe mënyrat se si këto ideologji manipulojnë faktet e realitetin, si edhe për mundësitë e tyre të pafund
për Falsifikimin e së Vërtetës. Një shembëll tipik i falsifikimit të realitetit e së vërtetës në Shqipërinë staliniste ka qenë edhe
propaganda e drejtuar për opinionin jashtë vendit.
Ajo, ashtu si edhe propaganda për brenda, kish trajtat e një makinerie të madhe e cila konsistonte në emisionet e pafund të
Radio-Tiranës në dhjetra gjuhë të huaja, buletinet e përditëshme të ATSH-së, artikujt emfatikë e fotografitë tipike
propagandistike të revistës Shqipëria e Re ( organ i Komitetit Shqiptar të Marrëdhenjeve me Botën e Jashtme ) etj.
Por, kjo nuk qe asgjë, po të kihet parasysh atë çka është bërë e harxhuar për botimin e shpërndarjen nëpër botë, të
materialeve të Partisë e Veprave të Enver Hoxhës, si edhe për mbështetjen e financimin e aktivizimin e dhjetra e dhjetra
militantëve marksistë-leninistë që, të organizuar në grupe, shoqata e parti të vogla, propagandonin e mburrnin pa u lodhur
sistemin ideologjik e realitetin shqiptar.
...Në rradhët e militantëve, idhtarë e nostalgjikë të fanarit ndriçues në Europë, aso kohe bënte pjesë dhe Jean Bertolino 1),
veprimtar i revoltave studentore të Majit '68 e i grupeve marksiste-leniniste franceze. I ardhur për herë të parë në Shqipëri në
vitin 1971, Jean Bertolino, ndër të tjera, u entusiazmua kur pa se çdo qytetar i saj, nëpërmjet fletë-rrufeve, mund të kritikonte pa
frikë e hapur gjithë ndikimet e huaja e çdo sjellje kundër moralit komunist. Pas tre muajsh, ai erdhi përsëri për xhirimin e një një
reportazhi televiziv. Duke përshkuar itinerarin e parapërgatitur qysh më parë nga autoritetet, kudo që shkoi, ai takoi e bisedoi me
njerëz të bashkuar rreth një ideali të vetëm : ndërtimin e një shoqërie të re, të drejtë e të begatë.
Djaloshi Bertolino, i egzaltuar nga Edeni i marksizmit botëror, s'kërkoi të shihte e as të zbulonte më tej se ato çka i treguan
shoqëruesit e tij. Ai trajtoi subjektet e dëshiruara prej tyre e, në fund, dokumentari televiziv në fjalë, u cilësua prej Udhëheqjes
mjaft realist e dashamirës. Kështu, me realizimin e atij filmi pozitiv, Jean Bertolino pat kaluar me sukses provën e parë të
besimit. Kjo do të thosh ndryshe se, këtej e tutje, ai konsiderohej i mirëpritur e bënte pjesë në rradhën e miqve të zgjedhur të
Partisë ...
Mbas 5 vjetësh, Jean Bertolino, morri përsëri pëlqimin dhe aprovimin për realizimin e një filmi tjetër dokumentar për
Shqipërinë. ( Aso kohe, reportazhet e artikujt nga reporterë a gazetarë të huaj, ishin inegzistentë. Në ndonjë rast të veçantë,
viston për hyrjen e ndonjë gazetari të rrallë perëndimor, e jepte vetë Enver Hoxha ).
Ndërkohë, prej vizitës së parë, kanë kaluar vite. Në botkuptimin e bindjet e Bertolinos, me sa dukej, kishin ndodhur
ndryshime. Ai, nuk qe më djaloshi i dikurshëm i barrikadave të Quartier Latin, me kokën mbushur plot endërra utopike. 1)
Tashmë, ai kërkon t'i vëzhgojë e t'i gjykojë faktet e ngjarjet më qetësisht, duke pikësynuar të hyjë në thelbin e tyre e jo të
egzaltohet thjesht nga pamja e tyre e jashtme.
Pas një mungese të gjatë, në vitin 1976 erdha përsëri në Tiranë - tregon ai, në një shkrim të botuar shumë vite më vonë, në
gazetën Le Monde - Objektivi i udhëtimit qe përgatitja e një skenari për një film tjetër, të parashikuar për vitin në vijim. Për këtë,
ndër të tjera, u kërkova shoqëruesve të mi që të kisha përsëri me vehte, Edmond Tupen. Pra, të njëjtin përkthyes që pata pasur
dhe rradhën e parë. Kjo është e pa mundur, mu përgjegjën ata. Ai s'është më në Tiranë. Pastaj, më shpjeguan se në vend po
zbatohej një qarkullim i madh i kuadrove e, Edmondi, qe caktuar të punonte mësues në një fshat të Elbasanit. U shtanga nga
habia. Si qe e mundur që, një profesor i aftë universiteti, të caktohej për të punuar në një shkollë fshati ?... Por, çudia ime u bë
edhe më e madhe kur, një ditë ndërsa kaluam me makinë pranë zonës ku e kishin çuar, me gjithë kembënguljen time, ata që
më shoqëronin më thanë se takimi me të s'mund të bëhej. (...) Gjatë udhëtimit tim në Shqipëri, ndjeva se isha i rrethuar nga
njerëz, të cilët gjithmonë mundoheshin të më fshihnin "diçka". E, ajo "diçka", qe e pamundur të mos vihej re. Në mbarë vendin,
kudo që hidhje sytë, shihje vetëm kantjere për ndërtimin e bunkerëve. 2)
I shoqëruar nga një kameraman dhe, i paisur me vizat e çmuara të akorduara nga vetë
__________________________________________________ _________________________________________________
1) Jean Bertolino është aktualisht grand reporter e një prej gazetarëve më të njohur të kanalit televiziv francez TF 1, ku drejton
emisionin me reportazhe speciale "52 sur Une ". ( Shenim i autorit )
2) Sipas reportazhit "Një ekstrateresre në Tiranë" ( Un huron à Tirana ), shkruar nga Jean Bertolino në të përditshmen e njohur
franceze Le Monde. 14 prill 1985
- 2 -

Javer Malo, ambasadori shqiptar në Paris, ai pritet në Rinas nga funksionarë të Komitetit Shqiptar për Marrëdhenje me Botën e
Jashtme. Këta të fundit, kishin marrë masat për gjithëçka që kish të bente me realizimin e filmit. Pra, miku nga Franca, s'kish
pse të lodhej. Çdo gjë qe gati. Subjekti, skenari, njerëzit që do t'a shoqëronin, vendet e xhirimit etj. Gjithëçka. Mbetej vetëm që
shoku Bertolino e kameramani i tij të vendosnin tripiedin e kamerës e mikrofonat, për të nisur nga puna. Për të filluar tregimin
mbi fitoret e Shqipërisë, ndërtimin e socializmit, krijimin e njeriut të ri, punën e tij transformuese...
Vërtet, qëllimi i Bertolinos qe realizimi i një dokumentari me karakter informativ, por në të njëjtën kohë ideja e tij ish gjithashtu
që, në të çdo gjë të pasqyrohej sa më thjesht e besueshëm. Këtë kërkesë, ai e konsideronte të nevojëshme e interesante, jo
vetëm për vehte por dhe për mbarë shikuesit francezë. Pra, kish vendosur të bente diçka krejt ndryshe nga filmi i parë. Të hynte
në brendësi të jetës. Të fliste për botën shpirtërore të njerëzve. Të tregonte si punonin e jetonin. Të njihte nga afër vështirësitë,
luftën e përpjekjet në jetën e tyre të përditëshme. Të hynte në shtëpitë e tyre. Të shihte ku jetonin, si e kalonin kohën e lirë etj.
Një vështrim i tillë i jetës, për autoritetet shqiptare qe jo vetëm i egzagjeruar por edhe i panevojëshëm. Porosia nga lart, qysh
më parë, kish qenë e prerë: atij do t'i jepej aq sa duhej. Qe kjo arsyeja pse, kur shoqëruesit e Bertolinos u njohën me
pretendimet për realizimin e filmit, u vunë në siklet të madh. Ata nuk ishin aspak dakord me idenë dhe kendveshtrimin se si ai
e shihte subjektin e dokumentarit të tij të ardhshëm. Pse, thoshin ata, shoku Bertolino donte të futej aq thellë e të vriste
mendjen aq shumë ? Pse vallë t'i komplikonte gjërat ? Në fund të fundit, pse të lodhej, ndërkohë që ata ia kishin përgatitur
gjithëçka, me kujdes e ashtu siç duhej ?
Ndërkohë, Bertolino, këmbëngul në të tijën. Sipas tij, ai dëshiron të realizojë një film të vërtetë e të besueshëm për
Shqipërinë. Pavarësisht se vendi është i varfër. Paçka se njerëzit janë veshur keq e fëmijët të dobët e rakitikë. Sipas mendimit
të tij, ato gjëra për shikuesin francez s'ishin befasuese,sepse varfëria qe e pranishme kudo në botë. Për të, e rendësishme
ishte që ngjarjet të paraqiteshin me realizëm, të shpjegoheshin qartë e të tregoheshin ashtu siç ishin. Pa truke e zbukurime. Pa
eufori. Lirshëm e pa paragjykime.
Por, për censorët e tij, ai vështrim i realitetit qe jo vetëm i papranueshëm, por edhe skandaloz. Në Shqipëri varfëria nuk
egziston absolutisht. Vendi jeton në bollëk. Njerëzit janë të lumtur. Këto dhe vetëm këto duhet të pasqyrohen në film! -
këmbëngulin ata, në mënyrë kategorike ...
Bertolino zihet ngushtë. E kupton se duhet të bëjë lëshime, ndryshe projekti i tij do dështojë. Ai e njeh mirë kuptimin e fjalës
së urtë shqiptare se, murit nuk i bihet me kokë. Përfundimisht, me keqardhje ai bindet e nis xhirimet, sipas skenarit të
parapërgatitur e porosive të dhena nga lart. Ky do të qe dhe fillimi i një aventurë me plot tensione, grindje, mosmarrëveshje e
episode tragji-komike, të cilat për pasojë, do të luanin një rol të madh transformues, jo vetëm në konsideratat e tij rreth
PPSH e socializmit shqiptar, por edhe në vetë botkuptimin e idetë e tij të majta.
Një ditë - tregon Jean Bertolino 1) - do të xhironim daljen e punëtorëve nga puna në uzinën "Petro Papi" në Korçë. Ishim gati
për të nisur xhirimet, kur një nga shoqëruesit
__________________________________________________ _________________________________________________
1) Jean Bertolino "Albanie - La sentinelle de Staline". Editons Seuil. 1979

- 3 -

tanë, Vehbiu, siç kish ndodhur edhe herë të tjera, doli para kamerës duke ngritur duart lart:
- Stoponi, stoponi kamerën! - urdhëroi ai i shqetësuar.
- Pse ? Ç'ka ndodhur? - pyeta i nevrikosur.
Vehbiu, bëri një grimasë e më tregoi me gisht një karrocë të tërhequr nga dy kuaj, e cila po vinte drejt sheshit para uzinës.
- E, çka për t'u alarmuar, këtu? - ndërhyra - Në se, në Shqipëri ka karroca me kuaj, s'ka asgjë të keqe. Pse duhet fshehur ?
S'duhet të keni komplekse për të tilla pamje. S'ja vlen...
Fjalët dhe toni që përdora, nuk i pëlqyen fare shoqëruesit tjetër, Mistos. I nxehur, ai ndërhyri, duke thenë:
- Gaboheni!... Ne nuk kemi komplekse, shoku Bertolino! Por, ajo karrocë nuk është parashikuar të ndodhet në këtë skenë.
Ajo është jashtë programit. Nëqoftëse ju doni t'a filmoni atë, duhet t'a kishit bërë më përpara kërkesën.
I demoralizuar hoqa dorë dhe iu përgjegja i dëshpëruar:
- Dakord! Atëhere boshatiseni krejt vendin, e kështu ne mund të filmojmë vetëm punëtorët që hypin në autobuz, në një shesh
krejt të shkretë.
Por sugjerimi im nuk i kënaqi shoqëruesit të cilët kërkuan t'a shtynin për më vonë xhirimin e asaj skene.
- Po, pse, për ç' arsye? - pyeta i habitur.
- Sepse autobuzi i punëtorëve nuk është në rregull. Eshtë i pa larë...
Në fakt, autobuzi qe i pluhurosur, por ashtu ishin të gjithë autobuzët që kisha parë gjer atëherë në Shqipëri.
(... ) Një ditë tjetër, sipas skenarit, duhej të filmonim një dialog midis dy punëtorëve të cilët qenë dhe personazhet kryesore të
dokumentarit tonë. Skena zhvillohej pikërisht para shkallës së pallatit ku ata banonin. Para se të fillonim xhirimet, shoqëruesi
ynë, Vehbiu, u muarr me largimin e gjithë fëmijëve që loznin para pallatit. Ne fakt, ata ishin fëmijë normalë, as të pastër e as të
pistë. Çuna e goca, si kudo nëpër qytezat punëtore: të qeshur, çamarrokë e që i jepnin gjallëri dekorit. Për pak minuta, pas
britmash e kërcënimesh, sheshi u " pastrua" e mbeti i heshtur e i shkretë.
- Tani jemi në rregull. Mund të filloni... - shfryu Vehbiu, duke marrë frymë thellë e me kënaqësi.
- Jeni gati ? - pyeta puntorët.
- Gati jemi ! - u përgjegjën ata.
- Qetësi ! Motor !...
Pesëmbëdhjetë sekondat e para të xhirimit kaluan pa ndonjë incident, por më pas si gjithmonë, Vehbiu doli përsëri para
kamerës duke venë dorën mbi objektiv. Ç'kish ndodhur ? Një shitës ambulant akulloresh, kish dalë papritur nga rruga përbri e
pat hyrë në " kuadër " duke tundur një zile e duke thirrur:
- Akullore ! Hajde, akullore !...
Vehbiu, i çakërdisur vrapoi drejt tij, duke bërtitur:
- Stop... Stop... Ku vete ti, more ?...
E po, ky qe kulmi !... Nuk e mbajta dot vehten. E humba kontrollin e nisa të bërtas me sa zë që kisha. Banorët e pallatit
dolën nëpër ballkone, kureshtarë për të parë ç'po ndodhte.
- S' e kuptoj fare sjelljen tuaj ! - murmëriti pranë meje, tepër i shqetësuar, Mistoja. - Përse ju, shoku Bertolino, jeni kaq shumë i
interesuar të filmoni fëmijë të palarë e shitësa ambulantë akulloresh?...
- Epo, në fund të fundit, - i'a përplasa unë i skuqur nga inati - ç' të keqe ka këtu ? Këta fëmijë janë si gjithë fëmijët e botës, as më
të mirë e as më te këqinj. E, përveç kësaj, shitës të tillë ambulantë akulloresh, kemi edhe ne në Francë.
Atëhere, Mistoja gjeti rastin, të më këshillojë me ironi:
- Pikërisht këtu e kam fjalën! Ju, nuk duhet të filmoni gjëra që ka dhe tek ju. Filmoni më mirë ato gjëra që ju nuk i keni...
- Ju e dini shumë mirë ç'po ndodh - i'a ktheva sikur nuk kuptova gjë - Sa herë që dua të filmoj pamje të cilat janë ndryshe nga
tek ne, ju nxitoni të më ndaloni me lloj-lloj mënyrash.
- Tamam ! Ashtu është ! - aprovoi Mistoja - E, këtë e bëjmë sepse e shohim që ju jeni i interesuar vetëm për gjëra të cilat i
përkasin të prapambeturës e së kaluarës. Pse vallë, ju, shoku Bertolino, e shikoni Shqipërinë me këtë kendvështrim? Pse nuk
shikoni drejt së ardhmes ?...
... Më kish ardhur në majë të hundës e, për një çast, mendova të lija gjithëçka në mes e ti hipja avionit për t'u kthyer në Paris.
Marrëdhenjet me shoqëruesit e mi - vazhdon tregimin e tij, Jean Bertolino 1) - kalonin sipas rastit, herë ditë me diell, e herë të
tjera, me qiell të errët e plot shkrepëtima rrufesh. Mbremjeve apo drekave e darkave, shpesh herë bisedat delnin jashtë temës
së punës, e deri diku arrinte edhe të mirëkuptoheshim. Ndërsa, gjatë xhirimeve, tensioni mes nesh qe vazhdimisht në kulm e,
unë urreja pozicionin e tyre të censorit të pamëshirshëm. Këto marrëdhenje, të cilat po bëheshin gjithmonë e më të
gënjeshtërta e të pa sinqerta, më vunë jo vetem në mendime, por edhe më tronditën thellë në shpirt. Miqësia jonë e
dikurëshme, po kthehej në mosmarrëveshje e kontradikta.
(... ) Shoqëruesit e mi, me kokëfortësinë e tyre të verbër nuk arritën të kuptonin kurrë se, qëllimi im ishte të realizoja një film
sa më të besueshëm për Shqipërinë. Jo një film kritik, apo më keq akoma, një film qesharak. Në atë kohë, ( e këtë nuk kam
pse t'a fsheh ), e shihja me entusjazëm përvojën e Shqipërisë e për të ushqeja iluzione. Por, megjithatë, prirja ime ishte që t'a
paraqesja realitetin ashtu siç qe. Që, ajo çka do realizoja, t'a pasqyronte sa më besueshem atë vend. Mua, nuk më mungonin
mundësitë që po të doja, me pamjet e xhiruara të bëja truke e të paraqesja një Shqipëri sa më " pozitive" e pa asnjë anë
negative. Por, vetë shoqëruesit e mi, Mistoja e të tjerët, më shtrengonin të filmoja vetëm ato gjëra që ata donin e që ishin të
programuara. Ata harronin se, duke vepruar në atë menyrë, i benin dëm vendit të tyre duke u kthyer edhe vetë në njerëz
groteskë.
(... ) Në fund të "aventurës" sime në Shqipëri, kisha kuptuar përfundimisht se, idetë e mënyra si kisha kërkuar të realizoja
filmin në fjalë, kishin ngjallur jo vetëm kundërshtime,
por kishin bërë që të konsiderohesha edhe njeri i dyshimtë. Në fakt, këtë e kuptova pak nga pak, me kalimin e kohës. E kjo, për
mua ish diçka mjaft e mirë, sepse, përfundimisht më hapi sytë. Nëqoftëse, drejtuesit partiakë do të kishin treguar besim ndaj
meje, ndofta, unë do t'a kisha vazhduar endé " kengën" time naive e entusiazte. Por, qenë pikërisht "miqtë"
__________________________________________________ _________________________________________________
1) Jean Bertolino. Idem
- 4 -
e mi, ata, të cilët, të pa përmbajtur për t'a paraqitur sa më të përkryer gjendjen në vend, më benë t'a shoh në sy të vërtetën e
cila gjer atëhere, për mua qe fshehur...
Filmi i Bertolinos për Shqipërinë, i transmetuar nga televizioni zyrtar francez, shkaktoi tërbim dhe urrejtje të thellë në rradhët e
udhëheqjes shqiptare. Ai u cilësua falsifikim dhe nxirrje e qëllimtë e realitetit socialist, provokim ndaj jetës e punës së një
populli heroik.Pas kësaj, natyrisht, Bertolino u cilësua tradhëtar, armik e agjent i borgjezisë perëndimore dhe, natyrisht, i'u
ndalua një herë e përgjithmonë hyrja në Shqipëri.
Një vit më pas, më 1979, Bertolino lëshoi një bombë tjetër. Ai botoi librin Shqipëria - Roja e Stalinit ( Albanie - La sentinelle de
Stalin ), që ishte edhe botimi i parë në Francë që hidhte dritë mbi figurën tiranike të Enver Hoxhës ... i cili, nuk qe veçse një tiran i
etur për pushtet që shtypte egërsisht këdo që shprehte një mendim të ndryshëm nga i tij. Njeriu, që për t'u bërë Zot absolut, futi
nëpër bunkerë një popull të tërë e ishte gati të vriste pa mëshirë këdo që guxonte t'a kundërshtonte".1)
Libri në fjalë, i hiqte maskën jo vetëm diktatorit shqiptar, por edhe hipokrizisë, falsitetit, mashtrimit, egërsisë e shtypjes
totalitare në atë cep të humbur e të fshehtë të Ballkanit ...

pjese nga libri i z.VASIL QESARI

POST - SCRIPTUM
PER
DIKTATUREN