Përtej Dukjes

[Butësi]

Eselamu alejkum!
Do mundohem të sjell here pas here poezi të marra nga libri "Përtej dukjes" i autores muslimane Kozeta Boci.
Lexim të këndshëm.

Thirrje nëpër kohë

Rrotullohet toka rreth ashtit të vet.
Mbështillet nata rreth ditës dhe dita rreth natës.
Muezini me ezanin në gojë pret.
Koha e bindur rrëshqet meridianësh.

Thërrasin ezanin muezinë anekënd
me valë zërash që kurrë nuk shkëputen.
Ajri dridhet prej peshës që mbart.
‘Allahu është më i Madh!’

Koha lidh udhë mëshire në hapësirë,
zinxhirë sexhdesh mbi dheun e etur.
Ëngjëjt palojnë krahët me nxitim.
‘Ejani në namaz!’
‘Ejani në shpëtim!’

Toka rrotullohet rreth ashtit të vet.
Koha ikën dhe sërish nuk kthehet.
Vëri veshin thirrjes që udhëton me të!
‘Allahu është Një!’

[Butësi]

Rruga në fokus

Gruaja me shami kaloi rrugën,
ndërsa djem me vathë në hundë
që masnin trotuarin,
ulur bordurave
si të kishin shaluar gomarin,
por mbrapsht,
qeshnin me shaminë e gruas
që rruga përcolli në punën e saj
dhe i binin samarit
të këmbëve të veta,
të shpinës mbuluar me xhinse të rrjepura.
Moda e fundit e gardianëve pa pagesë të rrugës,
halabakëve që skërmisin dhëmbët
pas minifundesh
e lëshonin ofshama të gjata
për barqet e dala
dhe hundët u kullonin nëpër vathë,
se ishin pa punë,
se ishin të ngeshëm
në epokën e lirisë së pafund,
gardianë të rrugës
që qeshin me mbulesën.

Nën shami
gruaja qesh e pikëlluar
për këta djem fatkeqë të rrugës,
që sot kanë varur vathë në hundë,
bredhin pas minifundeve
e ndoshta nesër do të qajnë shumë.