Relikte udhëtimesh shpirtërore

[InFinita]

I nderuar Bajri, i nderuari Agim Doci

Ju falenderoj fort per fjalet e juaja. Me gezojne dhe me inkurajojne per te shkruar edhe me shume.

Me respekt dhe pershendetje
Lindita Aliu


P.S. zoterine Agim Docin kam pare ne Schlieren, duke pire dic ne mbremje te koncertit ne Schlieren, bashke me Basriun...nese nuk gaboj...Ndoshta kemi mundesine te pijme dic se bashku tjeter here :-)





Kur të kujtohem unë

Shtigjeve të kujtimit
kur ti shëtit
athua do më gjeshë aty afër?

Kur ti, yll i vetmuar
prapë do dashurosh
athua të përkujton
drithërimen tonë?

Në mëngjes, kur
mjegulla fashitet
kjartësinë qiellore trondit,
do vëresh ngjashmërinë
e saj me vetminë?

Një zog pa krahë kur sodit
a do t‘a rikujton
plagën e ndarjës sonë?


Zürich, 15.09.2002

[InFinita]

Një jetë


Një jetë plot ngjyra,
plot ëndërra dua.
Një jetë plot zjarrë,
plot pasion dua.
Një jetë plot erë,
plot liri dua.
Një jetë plot gëzim,
plot dashuri dua.
Një jetë plot dritë,
plot shpresë dua.
Një jetë plot det,
plot mallë dua.
Një jetë plot dëshire
plot fëmijë dua.
Një jetë plot lule,
plot bukuri dua.
Një jetë e dua,
një jetë si kjo e imja.


Zürich, 25.02.2003

[InFinita]

Dhuratë nga perëndia


Juve Ju pëshpëris, engjuj krahëlehtë
Juve Ju përqafoj, erëra hyjnore
Juve Ju buzëqeshi, foshnje të pafajshme
Juve Ju ëndërroj, lartësira qiellore
Juve Ju nderoj, hero të lashtë
Juve ju kujtoj, dhurata të perëndise
Juve ju dua, Ju që me mbani në jetë.

Zürich, 28.02.2003





Kur dëshira flet

Sikur era kur fryn, e lirë dua të lëviz.
Sikur pikat e shiut, e shoqëruar dua te bie.
Sikur një yll në qiell, e lirë dua të shëndris.
Sikur një rrugë kur e shkelur dua të jem.
Sikur një kënge kurrë e kënduar dua të tinglloj.
Sikur një buzeqeshje kurrë e parë dua të gëzoj.
Sikur një rreze drite në dimer dua të ngrohë.


05.03.2003



Rekuiem

Lëre haptas një vend në zemrën tënde për mua.
Ashtu siç shndërrohet vera në dimer të acartë,
ashtu edhe mund të lind prapë pranvera e lulet të lulëzojnë.

Mos harro emrin tim i cili dikur mbushte qiellin.
Mbaj kujtimet tona me kujdesë,
jane sikur fletat e një trëndafili në vjeshtë;
Prapë mund të ringjallen.

06.03.2003



Lajmi i parafundit

Asgjë më, asgjë s’mund të dhuroj
Dielli është fshehur
Lumi po qanë
Zogu pa krahë s’mund te fluturojë
Sikur dashuria që pa besim s’mund të lulëzojë

Asnjë më, asnjë flakë dashurie
S’mund më të dhuroj
Të gjitha t’i fala ty

Më jep vetëm një buzëqeshje
Që të mund të frymoj edhe mëtutje.


19.03.2003

[fisnik]

Ne vend te pershendetjes


Per hir te luleve, te vdekurve, te gjalleve!?

Mbeta vetem. Aq papritmas u larguan te gjithe, sa qe ndjeva nje çlirim ne dhome. Duke u ngritur ne kembe, me koke lekunda poçin me drite te purpurt, i cili perseri zuri te tundej, duke bere keshtu nje fije hjeshie ne dhome. Tok me hijet qe vallezonin mureve te dhomes, zuri te tundej edhe sfondi i piktures, e pastaj u perseriten grimasat ne fytyrn e Njeriut te vizatuar ne pikture, qe e luhati perpjekja per drejtpeshimin e drites, hijeve. Hijet vallezonin edhe ne fytyren time. Mbeta vetem. Lotet rreke me rridhnin, fytyres, por nuk degjohej aspak denesja ime. Lotet pike-pike ne faqet e librit mbi tavoline. Pikonin lot vetmie. Pastaj, Engjelli im me buzeqeshi dhe me foli embel : « gezohu, gezohu se gurezimi yt po transformohet ».
- Jo, jo iu pergjigja me proteste. Pse u dashka te shnderrohem nga nje gjendje ne tjetren? Pse tufa lulesh njesoj u dhurohen te gjalleve edhe te vdekurve? Per hir te dashurise…

[macia_blu]

"pse tufa lulesh njesoj u dhurohen te gjalleve dhe te vdekurve, per hir te dashurise...?"

pertej asaj qe quhet rendom "e bukur".

[InFinita]

Malli për qiellin

Kur ti brigjeve ec
Unë do jem atje ku zogjet pushojnë
Nëse më kujton, mos më kërko
Do jem më largë sesa trupat tonë

Në fluturimin që gjithë kam adhuruar do jem
Në luhatje me vetminë të cilen mund të ndiejë
Vetëm një lule pa ujë, një zog pa krahë
Apo një fëmijë pa nënë

I madh është ky mall i imi
që shuhet vetëm me gjumin e pafundë
Dhe vetëm foshnjet janë te lumtura
E unë buzëqeshem me engjuj të llahtarisur

Prandaj thithe ajrin me gëzim dhe jeto
Sepse çdo buzëqeshje e jote
Do më falë mua krahë
Për tu kthyer sërish në folenë tonë

[InFinita]

Shpendit krahëlehtë



Një mijë herë të pashë në ëndërr
Krahet tu të artë shëndritin gjithë

Në fytyrën tënde o mik i lashtë, shoh mirësi
e cila prore më ështe fole c'lodhjeje

E sheh diellin?
Ashtu siç ai ngrohë edhe ikën prapë,
ashtu më je ti!

Nëse në gjirin e harresës së pakufi
qëndron dhe lule parajse kërkon,
mua do t'me gjeshë tek kroni i kujtesës.






Album i humbur

Margaritar i vrazhdë
Ëndërrimtar që kopshtin e poezisë
ujit me fjalë të pavdekura
E sheh lartë qiellin siç të fton
t’ia këndosh këngën e elegjisë?
Jo, nuk e sheh,
në shpirtin tënd fle ai,
i pakufi,
kaltërsinë e syve tu ka.
Margaritar më ishe ti, i nguluar
në albumin tim të kujtësës
që faqe më ska.