Agim Metbala - vjersha për fëmijë

[Agim Metbala]

- Syri i fëmijës është si dielli që vazhdimisht rrezon!

[EDUARDI]

- Djallëzinë, mos e kërkoni tek fëmijët, atë e gjeni në mesin e të rriturve!

Poooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooo mese e vertet.....

[Agim Metbala]

Falemnderit për lexim e vlerësi Eduard...

- Nëse jeni përmalluar për sinqeritet – shkoni e bisedoni me një vogëlush/e!

[Agim Metbala]

- Në çastin kur të lodheni nga idiotizmat e të rriturve, ju preferoj ta vizitoni çerdhen e fëmijëve!

[Agim Metbala]

(Riposti)


PEJSAZH PRANVEROR

Me brushën e saj magjike,
Si piktori më i kërkuar;
Një pejsazhë idilik -
Pranvera ka pikturuar.

Malet me ngjyra kolazhi,
I ngjyrosi për mrekulli;
Fushat, siç thotë mesazhi -
I shndërroi në bukuri.

Shelgut flokët ia shkurtoi,
Me frizurë t’modës më t’re;
Plepit plisin ia rregulloi -
Ai ngriti kokën plot hare.

Mollës, dardhës, qershisë...
Ua qepi nga një fustan;
E në emër të dashurisë -
Derdhi aromë në çdo jorgovan.

Diellit ia dhuroi buzëqeshjen,
Ai tërë ditën e lume qesh;
Erës ia fali përkëdheljen -
Ajo përqafoi çdo mikeshë.

Bregoret fare pa u ndotur,
Që japin pamje plot magji;
Kopshti rreth e rrotull -
Aromë lulesh pa kufi.

Me brushën e saj magjike,
Si piktori më i kërkuar;
Një pejsazh të bukur idilik -
Pranvera ka pikturuar.

2003

[Agim Metbala]

- Një qengj mes deleve pa kufi, ka shumë më shumë bukuri, ashtu qëndron puna edhe me një fëmi!

[Agim Metbala]

- Çdo fëmi, është llambadar në familje!

[Agim Metbala]

(Ripostim)

ME NJË PRILL

Më dëgjo, or mik,
Unë vetë kam parë;
Gjeli trotinetit i hypi vrik –
E rrëshqiti pa ndal!

Më beso, or shok,
S’bëj shaka, kam thënë;
Dielli me hënën tok –
Nga qielli kanë rënë!

Nuk m’besoni vallë?
Unë e kam parë vetë;
Drini ynë i Bardhë -
Ecte, ecte ... përpjetë!

Pashë pastaj një fëmijë,
Që qeshte mu si diell;
Me një gisht si flori –
Eskavatorin e ngriti n’qiell!

Pashë një lopë në shesh,
Me vajzat e veta;
Hante pa ndarë përshesh –
Dhe shiste gazeta!

Unë pashë edhe një plakë,
Mbi njëqindvjeçare;
Ishte ulur në bankë –
Dhe mësonte në abetare!

Nuk m’besoni për besë,
Por unë vetë e kam parë;
Gjyshi im kishte vën fes –
Dhe ishte bërë beqar!

Edhe njëmijë çudira,
Sot i pashë unë;
Më vinin si pahira –
Ashtu si në gjumë!

Mos më akuzoni fill,
Do t’ju tregoj me radhë;
Pikërisht me një prill –
Lejohet për t’u tallë!

1996

@ Agim METBALA

[Agim Metbala]

- Buzëqeshja e fëmijës, i ngjan shumë diellit – tërë dhomën e mbushë me nxehtësi!

[Agim Metbala]

- Fëmija është burim i pashtershëm i gëzimeve në një familje!