Agim Metbala - vjersha për fëmijë

[Agim Metbala]

Agim METBALA

GJË E GJËZA

Nga barku i bjeshkës del,
Fushave... zbret;
Freskon çdo gjallesë -
Pastaj derdhet n'det!
( L u m i )

Gjyshet na e thurrin,
Me kokën është shok;
Dimrit me acarr -
Na mbron nga të ftohtë!
(Kapela)

Një topë i ndritur,
Në qiell si princ rri;
Rreze t'nxehta shtrinë -
Ai është plotë flori!
(Dielli)

Nëna e vë në gisht,
Pëllumbi n'këmbë e mbanë;
E motra u gëzua shumë -
Kur për ditëlindje i dhanë!
(Unaza)

Na vjenë n'pranverë si princ,
Luadheve... kërkon ushqim;
Me sqepin e tij të gjatë -
Fëmijët i dëfrenë me gëzim!

(Lejleku)

Në mur ri i varur prore,
Si t'kish lidhur me të pakt;
Në çdo moment e në çdo kohë -
Na tregon datat sakt!
(Kalendari)

[Agim Metbala]

Agim METBALA - VJERSHA

PRANVERA NË SHKURT

Për askend aspak s'është normale,
Në dimër të vijë pranvera;
Zotit s'duhet t'ia zëjmë për të madhe -
Se lulëbora ka çel, më heret se herëve tjera.

Kjo është surprizë e vërtetë,
Dielli rrezet gjithkah i ka shtrirë;
Bora që moti në saraj ka tretë -
Kjo pamje mahnitëse, fëmijët i ka mpirë!

Era nga loja fare është molis,
Iu kanë këputur telat, violinës s'i bie;
Parku i qytetit fëmijët i ka bezdis -
Oh, sa gjallëri e vend dashurie!

Se dimri është dimër, mos të harrojmë,
Kjo kohë është fare farsë;
Të jemi syçelt, mos t'na mashtroj -
Pranvera vjen me 21 mars!

[Agim Metbala]

agim metbala

[Agim Metbala]

Agim METBALA

DIMRIT

Fjillat e lehta t'borës,
Bëjnë akrobacione;
Shtrirë dora-dorës -
Biejnë si në definicione!

Era fort e lazdruar,
Komponon simfonia;
Në pyellin e zbardhuar -
Këndohet melodia!

Bjeshkët kanë marrë,
Pamjen fantastike;
Fshatrat si në përrallë -
Janë bërë idilike!

N'akull pasqyrë anëembanë,
Pleqët lëvizin me skeps;
E kjo panoramë -
Fëmijët i magjeps!

Ata me faqemollë,
Të veshur gjer në dhëmbë;
Kërcejnë mbi borë -
Acarri fare s'i tremb!

Dhjetor 2002

[Agim Metbala]

Agim METBALA

GJË E GJËZA

ka plot faqe,
Nga shpaloset dituria;
E adhurojnë edhe të rriturit -
Por më shumë fëmija!

(Libri)

Ka me gunga e pa gunga,
Ka edhe n'kopsht zoologjik;
N'karvane udhëton -
N'shkretëtira në Afrikë!

(Deva)

Me veshë fare të gjatë,
E mustaqe për mrekulli;
Kërcen luadheve me fat -
Se gjuetari iku në shtëpi!

(Lepuri)

kjo makinë transporti,
Rëndom mbi binarë ec;
Bart mall e udhëtarë -
Dimrit e verës... kurrë s'ngec!

(Treni)

Ka me qinda fletë,
Por nuk është fletore;
lepuri me kënaqësi -
N'kopësht i ngrënë prore!

(Lakra)

Tërë dimrit n'shpellë,
Rëndë ka bërë gjumë;
Sapo erdh pranvera -
Tha: "S'ka më të lumtur se unë"!

(Ariu)

[Agim Metbala]

UJKU NË QIELL

Albi luante në oborr me Laroshin. Papandehur shikoi nga qielli. U habit. Murmuroi në vete:
- Ujku në qiell?
- Me çfarë shkalle hypi aq lart? - pyeti më vete.
- Larosh, e sheh ti ujkun në qiell?
Laroshi duke i ngritur veshët lart e duke lëvizur bishtin i hodhi një shikim Albit. Albi vrapoi në dhomë për t'i treguar babit. I mbushur frymë, i tha babait me të shpejtë:
- Babi, babi, ujku në qiell!
- Jo, biri i babit, ujku jeton në male! - ia ktheu babi për t'ia ndërprerë pyetjet e tjera.
- Po, babi, Po! Unë e Laroshi e pamë ujkun në qiell! Nuk më beson? Eja ta shohësh sa i bukur që është! Eja, eja babi të lutem!
Babi e mori Albin për dore dhe së bashku dolën në oborr.
- Ku është ujku Albi?
- Në qiell, babi!
Që të tre, edhe ai, edhe Albi edhe Laroshi, shikuan nga qielli.
- Shih, tani u bë arushë!
Babi shikonte renë e murme se si lëvizte lehtas qiellit.
Albi vazhdoi për ta hapur pusin...

QYSH, MOLLA U KALL

Fitorja me gjyshin rrinin në oborr.
Gjyshi i tregonte shumë rrëfime.
Fitorja kënaqej.
- Gjysh, gjysh! - kërceu e habitur Fitorja.
- Urdhëro çupëza ime!
- Gjysh, u kall molla! Ja, shikoje, krejt xixa, xixa!
Gjyshi ktheu kokën kah molla. Ajo ishte mbushur me xixëllonja...
Gjyshi pastaj i foli Titores për xixëllonjat.
Fitorja i pëlqeu shumë ato...

[Agim Metbala]

DIMRI ME SURPRIZA

Dimrit i gëzohet çdo fëmijë,
Se natyra merr pamje përrallore;
Fjollat e borës vallëzojnë me lehtësi -
Dhe zbardhin bjeshkët shekullore!

Fusha bën, të mrekullueshme panoramë,
Si ta kishte pikturuar piktori magjik;
Bardhësia pushton horizontin anembanë -
Çdo pëllëmbë i rregulluar me estetikë!

Lerpujt fushave, dhurojnë autograme,
Aktrimi lehtas,u shkon për dore;
Oxhaqet qiellit, vizatojnë pentagrame -
Pa kompas dhe pa vizore!

Dimri i sivjetshëm, na solli surpriza,
Rrymë me pakicë - shumë reduktime;
N'botën e çudirave, kishte klithur Liza:
- Me qirinj? Ky është qytet i ëndrrës sime!

Shumë gjeneratorë, rrugës paradojnë,
Guximshëm këndojnë këngë korale;
Uji ndalet, gypat korodojnë ...
Kjo për ne është bërë gjë normale!

Nga të ftohtit, pensionet janë ngrirë,
Si aesbergët në polin verior;
Nga e njëjta sëmundjet, rrogat janë mpirë-
I ka vënë në gjumë, një administrator!

Dhasht Zoti, dimri t'mos jetë i gjatë,
Dhe të kaloj pak si më shpejt;
Të vijë pranvera si rrefzgjatët -
Me ligje të reja në parlament!

ËNDRRA

Ëndrra prej derës në derë,
I merr fëmijët për dore
Dhe i shetit prore:
- Bizë Drinit të Bardhë,
Thellë në male,
I çon në livadhe
Në çdo arë,
Në Niagarë,
Deri te Muri kinez,
Deri te deti japonez,
I lanë në Adriatik
I çon në Arktik...
Ua lyen bukën me marmelatë,
U jep nga një çokolatë,
Ua blenë nga d çikleta,
Ua fal nga tri trotineta,
Ua mbushë grushtat me monedha,
Yllkave u lidh kordela,
Shumë pesa në fletore,
Në duar nga katër akullore...

Dhe n'mëngjes lehtë-lehtë,
Me karrocë të blertë,
Përshëndetet plot shëndet -
E kthehet në sarajin e vet!

1985

[Agim Metbala]

ME TY KËNGA IME

Me ty kënga ime:
- Mësuesit ia shtova buzëqeshjen,
Nënës ia rrita përkëdheljen,
Babit ia rrita dashurinë,
Përmendores ia shtova bukurinë,
Shumova një faqe në gazetë,
Zura miq të vërtetë...

Me ty kënga ime -
Që prore fle në zemrën time!

1984

BUBURECI QË VAJTI
NË ULQIN

Një buburrec -
Eci, eci, eci dhe eci...
Nga Rahoveci,
Kaloi disa stacione,
Kaloi disa qytete,
Të bukura bregore,
Kush e di sa lumenj,
Kush e di sa male,
Kush e di sa liqenj...
Ashtu si në lojë,
Eci, eci, eci dhe eci...
Fare pa u lodhur
E vajti në Ulqin -
N'det në pushime;
Kur zbrita unë në stacion,
Zbriti edhe ai -
Tok me valixhen time!

1984

[Agim Metbala]

PEJSAZH PRANVEROR

Me brushën e saj magjike,
Si piktor më i kërkuar;
Ca pejsazhe idilike -
Pranvera ka pikturuar.

Malet me ngjyra kolazhi,
I ngjyrosi për mrekulli;
Fushat, siç thotë mesazhi -
I shndërroi në bukuri.

Shelgut flokët ia shkurtoi,
Me frizurë t'modës më t're;
Plepit plisin ia rregulloi -
Ai ngriti kokën plot hare.

Mollës, dardhës, qershisë...
Ua qepi nga një fustan;
E në emër të dashurisë -
Derdhi aromë në çdo jargavan.

Diellit ia dhuroi buzëqeshjen,
Ai tërë ditën e lumë qesh;
Erës ia fali përkëledhjen -
Ajo përqafoi çdo mikeshë!

Bregoret fare pa u ndotur,
Që japin pamje plot magji;
Kopshti rreth e rrotull -
Aromë lulesh pa kufi.

Me brushën e sajë magjike,
Si piktor më i kërkuar;
Ca pejsazhe të bukur idileike -
Pranvera ka pikturuar.

2003

[Agim Metbala]

MARSI

Marsi hypi mbi kalin e blerimit -
Dhe kaluroi mbi çdo lule n'livadh,
Hyri nën sqetulla t'ylberit -
Së bashku bënë një pilturë mbi Sharr,
E bashkoi qeshjen e vet me të diellit -
Dhe trokitën në çdo dritare,
Me lehtësi hyri në violinën e bilbilit -
Bashkë kënduan mbi hoje me të madhe,
Bashkoi butësinë me retë në qiell -
Dhe si në lojë, ra një shi rrebesh,
Tinëzisht hyri në lapsin e poetit -
Së bashku shkruan një vjershë...

1985