Agim Metbala - vjersha për fëmijë

[Agim Metbala]

PROTESTA
E FËMIJËVE

Fëmijët e Kosovës or mik,
Bëjnë protestë të heshtur prore;
Edhe në UNMIK –
Edhe n’organet vendore:

- A kuptoni ju n’pushtet
Gjat luftës ç’përjetuam?
Vrasjet... i pamë me sytë e vet –
E nga trojet u dëbuam!

U ngopëm me plaçkitjet,
U ngopëm me burgosjet,
U ngopëm me bastisjet,
U ngopëm me tendosjet...

Keqpërdorimet na kanë molis,
Terri i KEK-ut natën na frikëson;
Sjellet e pahijshme na bezdis,
Ujësjellsi pa ujë na trishton...

Hapni vesh, protestën tonë ndëgjoni:
- Duam rend në qytet e fshat;
qetësinë n’shkollë, n’rrugë... na krijoni –
VETËM KËSHTU DO TË KEMI FAT!

Janar/2003

[hajla]

....ne heshtje erdha per ta qetsuar (shpirtin e rendomt)ne mes te ketyre luleve te padjallzuara *engjull*(ju lutem me lini per pak minuta te qete,qe po sa jam futur ne nje pejsazh te endrrave margaritare femirie)... te padjallzuar *engjull*mbi fytyrat e tyre te qeshura bashk me diellin kur lind mengjeseve...ata nuk din ta qajn,ata din vetem te lozin mbi endrrat e bukura qiellore...qe Zoti na i dhuron ne si krijese me te bukur te kesaj bote...Bekuar qofshin.......Falemnderit Zot.

Njiherit pershendes dhe autorin e njohur Kosovar po z.Agim Metbala
me kenaqesi dhe dinjitet te thelle, lexova poezit e juja shum dinjitoze....duke te falinderuar per punen e palodhur,kushtuar femijve Kosovar si dhe mbare botes shqiptare.....Jufalemnderit qe na afroni mundesin per tu shplodhur se paku,duke lexuar ku do....mbi enigmatiken tuaj te larte letrare.....Prandaj te uroj mbaresi ne familje dhe gjetiu,e ne veqanti shendet ne jet.FLM-hajla

Besoj ne mirekuptim....

......ndaj me lejoni qe dhe une te perkushtoj nje poezi,ne mes te poezive tuja,per fillimin parashkollor te shtrenjtes dhe te qmuares nipes time FORTESA....

Nga Gjyshja
~~~~~~~~~
per Ty nipe e dashur
Fortesa*

Ra nga qielli nje *Yll* i bukur
Dhe pastaj u shendrrua ne flutur
Eshte Fortesa me Emrin e bukur
E ka marr lapsin ne dor
Per here t'pare, per t'shkuar n'shkolle
E gezuar e pa pare....
Don me u ul ne bank te par
Bashk me Lizen shoqen e saj,
Bashk me Lizen dhe shoqet tjera
Ma e shkathta nder te tjera
Po kjo Liza floket e gjata
Dhe Fortesa si gjarafa
Si gjarafa si ujkon
Eshte e afte per t'bere shkolle
Lum po bajn babi dhe mami
Per kete *engjull* qe Zoti na fali
Qofshe e uruar bija jon
Emri yt u beft jehon
Gezofshe jeten ti moj bije
Me gjithe femijet e Kosoves lire...

Gjyshja shum Ty te don, me mall nga large te perqafon...!
Parashkollimin te uron.

Hajla Rugovase

[Agim Metbala]

Z. Hajla Rugovase, Ju falenderoj nga zemra për gjuthë atë arsenal të fjalëve të ngrohta, magjepse... drejtuar letrave të mija për më të vegjëkit, e në anën tjetër një barrë e madhe për mua se ado të jenë unë në gjendje tu ri ballë denjësisht konstatimeve kaq të mëdha.

Z. Hajla, edhe pse mirrem me shkrime të zhanreve të ndryshme, po e ripërsërisë, nëse mund të thirrem shkrimtar, së pari jam i fëmijëve, ato qenje të dlira, të pastërta si thellësia e liqenit, të buzëqeshur si rrezet e diellit, të qiltërtë si kthjelltësia e qillit, të bukur së hëna pesëmbdhjetë... dhe nuk ndahem dot prej tyre derisa do të më punojë dora ta lëvizi në letër të bardhë...

Ju përshëndesë vëllazërisht e më bëhet qefi se ju pëlqyen shkrimet e mija.

Pa kusht, se do të vazhdojë t'i postojë edhe punime të tjera në vazhdim..

Agim METBALA

[hajla]

Pershendetje I nderuari z.Agim Metbala te falemnderit dhe nga fjalet tua tejet vllazerore,madje dhe te ngrohta ashtu si duhet te jet shqiptari.....ndaj me vjen mire shum qe kemi ni poet si Ty,dhe me kapacitet te larte njerzor....meqse nderi te takon Ty si poet,madje dhe si shkrimtar i gjuhes letrare...dhe njiheri te deshiroj udhetim te gjate mbi cilesit e tua letrare,e mbi te gjitha shendetin....Jufalemnderit

Hajla Rugovase

[Agim Metbala]

BABAGJYSHIT TIM


Në ballë kishte krenarinë,
Në faqe – lumturinë,
Në buzë – buzëqeshjen e fortë,
Në sy – shikimin e ngrohtë,
Në gojë – përrallat e blerta,
Në duar – plot sheqerka...
Babagjyshi im i ndjerë!

1972


[Agim Metbala]

MËSUESIT TIM
(Hamdi Bardhit)


Ishe mësuesi im i parë,
Dielli i agimit, me rreze t’artë;
Me buzëqeshjen mbi çepallë –
Dhe nga zemra fjalë e zjarrtë!

Gëzimin e ndaje me secilin fëmijë,
Dhembjen e mbaje veç për vete;
Këshillat dhuroje me dashuri –
Me normat pedagogjike dhe adete!

Fjalori yt kishte veç të mira fjalë,
Pa asnjë thënie me zhargon;
Mirësjellja jote e paparë –
Si princ i rrallë në ne marshon!

Me brushën tënde magjike,
Përqafoje çiltërsinë e qiellit;
Me nuancat e tua idilike –
Në pëllëmbë zbrite bukurinë e ylberit!

U bëmë burra, të gjithë ne kalamajë,
Ti nën kala, n’pleqëri ende pikturon;
Se t’patëm mësues, ndjehemi krenarë –
Dhe t’kemi shembull në jetën tonë!

2001

[Agim Metbala]

BANESA E DHELPRËS

Atë ditë të bukur vere, babi e Albi u nisën për në gjueti.
Pas pak arritën në zabelin e Hamovcit. Albi ia vargonte pyetjet babit si rruazat. Ai e pyeti sa është i madh zabeli, si janë rritur lisat aq lart, pse dredhëzat e zabelit nuk janë të mëdha si ato në vetëshërbim... I parashtroi edhe shumë e shumë pyetje të tjera.
Duke ecur zabelit, hasën në strofullën e dhelprës.
- Babi, ç’është kjo gropë këtu?
- Strofulla e dhelprës! - i gjigjet babi.
- Ç’bën dhelpra aty, babi?
- Fle si ti, shpirti i babit!
- Atëherë nuk është strofull babi, por banesa e dhelprës!
Babi buzëqeshi, në shenjë miratimi, dhe së bashku me Albin, vazhduan të shëtisin zabelit...

[Agim Metbala]

PASQYRA E BURIMIT

Babi me Albin, një të diele, dolën në një shëtitje dhe u ndalën në një livadh plot me lule të shkruara. Babi u ul nën hijen e një shelgu, kurse Albi vraponte pas fluturave pikaloshe...
Kur i iknin fluturat pikaloshe, ai jepej pas karkalecave që kërcenin qiellit pa parashutë. Në vrapim e sipër ai hasi në një burim nga i cili gurgullonte uji i pastër dhe i kristaltë.
Albi u shtri dhe piu ujë shumë...
Pastaj këputi një tufë lulesh ngjyra-ngjyra, shumë të bukura, i kënaqur u kthye te babai nën hije të shelgut.
- Babi, o babi!
- Fol, pëllumb!
- Ka burimi pasqyrë?
- Jo, pëllumbi i babit!
- Si nuk ka? Po, babi, po!
- Jo, biri i babit!
- Po babi! Kur pak më parë piva ujë, unë vetë u shikova në pasqyrën e burimit. E pashë veten shumë mirë!
Babit i shkoi buza në gaz...

[Agim Metbala]

DËSHTIMET


Deshi Mara të vizatojë lepurin
Pa dashje i doli gomar,
Deshi Toni ta mpreh lapsin –
Por e preu pakëz gishtin,
Deshi Zana t’i presë kukullës fustanin –
Oh, iu dhembs se e prishi basmën,
Deshi Beni t’mbushë ujë me bokall –
Çuditshëm i ra prej dorës,
Fatkoja shutoi penaltinë –
Topi n’qiell larg portës...

Pa merak fare, se çdokush që punon –
Nganjëherë edhe dështon!

1985

[Agim Metbala]

REBELI I DHA GRUSHT QYTETIT

Albioni i vogël e do shumë sportin. Ai çdo të dytën ditë shkon në stadiumin e qytetit, dhe me pasion e emocione, përcjell stërvitjet e futbollistëve të skuadrës së qytetit, ndërsa çdo të dielen e dytë, së bashku me babain, si tifoz më i flakët, përcjell ndeshjet kampionale.
Edhe këtë të diel, dorë për dore me babain, vajti në stadiumin e qytetit për ta përcjellë ndeshjen kampionale.
Ndeshja vërtet ishte tipike kampionale. Rastet radhiteshin herë për skuadrën vendëse, dhe herë për skuadrën mysafire. Duartrokitjet frenetike jehonin në stadium duke u shpërndarë qytetit. Tifozët e flaktë nga emocionet, shpeshherë ngriteshin në këmbë, dhe rastet sërish radhiteshin herë në njerën portë, dhe herë në portën tjetër, por topi sikur të kishte lidhur inat, kurrsesi të përplasej në rrjetë.
Loja nga ana e lojëtarëve në fushë, ishte në suazat e ferplejit dhe ndeshja përfundoi me rezultat të bardhë, pa gola.
Albioni ishte dëshpëruar mjaft për rezultatin.
Kur çdo gjë përfundoi më së miri, në fushë u sul si i tërbuar një rebel dhe pa fije turpi, para syve të më shumë se tre mijë shikuesve, e grushtoi me grushta kontrollorin e ndeshjes. Krijoi tollovi të papërshkruar.
Tashmë fusha, nuk i gjasonte fushës së sportit, por arenës së gladiatorëve. Im bir Albioni, plot pezëm dhe me zë të lartë, bërtiti:
- Babi, babi! Shihe atë, i ra grusht referit! – e gishtin tregues e drejtoi kah rrebeli.
Unë iu përgjigja:
- Ai rebeli nuk i ra grusht kontrollorit (ia sqarova detyrën e kontrollorit të ndeshjes), por i ka rënë grusht qytetit!
Albioni lëvizte kokën herë në të majtë dhe herë në të djathtë, nga zhgënjimi...
Pas disa ditësh, në të përditshëm “Koha ditore”, në faqen e sportit, lexova vendimin e Komisionit disciplinor të Ligës së parë të futbollit të Kosovës. E ftova Albionin dhe ai m’u afrua butas.
Ngadalë i thashë:
- A të kutohet të dielen kur të thashë për atë rebelin se e grushtoi qytetin?
Albioni i vogël m’u gjegj me një po të shpejtë, dhe shikimin e drejtoi nga unë.
- Ja po ta lexoj vendimin e Komisionit disciplinor!
- Të lutem, të lutem babi!
- Stadiumi i qytetit të Rahovecit, dënohet me tri ndeshje moslojë në fushë të vet; drejtori i klubit po ashtu dënohet dhe ekipin s’mund ta udhëheq në tri ndeshje të ardhshme kampionale. Portieri dënohet me dy ndeshje moslojë, ndërsa skuadra e qytetit dënohet me të holla!
- Ja, biri im, ai rebeli e grushtoi qytetin dhe jo kontrollorin!
Albioni i vogël pohoi me kokë.

2000