Kohë qirinjsh

[Agim Metbala]

Nuk di si te shprehem zoti Agim,kjo me te vertete me shtangu.Me vjen dhe pak zor te shkruaj diçka ketu sepse duket sikur ju bej komplimente,te cilat ne poezi te tilla jane krejt te panevojshme.
Kjo poezi me pasqyroj nje ndjenje qe veshtire te them me fjale...ku elozhet qe mund t'i thur me duken te teperta,por dhe pa ju shkruar nuk me rrihet.Falemnderit qe shkruajtet diçka te tille qysh pa lindur une.

I nderuar Ke-ler, së pari më vjenë mirë se lexoni krijimet e mia...së dytë se ato Ju japin kënaqësi...dhe e treta, është shumë e ndershme kur njeriu e thot publikisht kur diçka i pëlqen dhe kur diçka nuk i pëlqen...
Suksese edhe Juve në krijimtarinë e begatshme dhe cilësore...

[Agim Metbala]

Nuk di a e kam postuar)

KËRRHAMZA

Mbi fatin tonë kalorësit të çmendur
Bëjnë dyluftim me të ardhmen
Mushkëritë copë-copë na i servojnë dilemave
E në maje tehut shekullpritjeje
Ëndrra jonë po luhatet...

Në epruveta kabineteske
I kanë shumëzuar orekset dizanuriane
Shpirtin na kanë ngrënë e na i kërkojnë eshtrat
Të mbetim grumbull pa emër
Mashtrimin e kanë nën këmbë...

Kërrhamza ime e fundit
Do ta pshtyjë kohën e sotme në fytyrë
Shpirti im tek atëhere do të prehet
Kur ti sheh me medalonin e turpit
Të varrur në qaf si qent e vaksionuar...

12.11.2006

[Agim Metbala]

PROTESTA

Për çka nuk kam protestuar
Me ndjenja – për tjerët çmenduri
Protestova për nota
Protestova pse nuk isha në ekip të parë
Protestova të shkojmë në shetitje
protestova...
Me protesta u rrita
Ato ishin protestat
Më të ëmbëla të jetës sime...

Kur u rrita
Ashpër protestova për Universitet
Si i çartur protestova për Republikën
Totalisht i çmendur protestova për shkollën
Rreshti i parë më gjeti në protestat për UÇK-ën
Protestova për rrymën
Protestova për ujin
Protestova për rritjen e rrogës
Për çka nuk protestova...

Pa luhatje kam vendosur
Të shkurorëzohem përjetësisht nga protestat
Për t’ia lëshuar arësyes
Tërë rrugën të jetës sime të mbetur...

01.04.2004

[Agim Metbala]

MËRGIMTARIT

Me lotë valë, rrugët përditë i pastron,
Bulevardeve shetit i kërrusur me peshën e mallit;
Armatura... duarve, lythat t’i dhuron –
E nostalgjia të vërehet në rrullat e ballit.

Nata t’i sjell ëndrrat varg-varg,
Panoramat e vendlindjes si në film serik;
Agu i mëngjesit të zgjon – ti prapë larg –
Më dhemb shpirti për ty or mik!

24.03.2008

[Agim Metbala]

PAVARËSISA
(Akrostik)

Pikërisht me 17 shkurt 2008
Aurora shpërndau fishekzjarret hareje
Varret lëvizën shtatë pashë thellë
Ankthin, ankthin e mundën për vdekje
Rimishërim i pritur ndër brezash
Ëndrrat shekullore realitet i vulosur
Spërkatur njomësisht me gjak
Itinerarit hyjnor liri
Amaneti hypi në fronin Pavarësi

13.02.08

[Agim Metbala]

Pas demokratizimit të Shqipërisë, në një emision të TVSH, i vëllai i poetit të respektuar Havzi Nela, rrëmihu pas një molle dhe i nxorri dorëshkrimet e fshehura.Ishte një moment shumë prekës, iritues... që në mua nxiti ndjenjat e quditshme – smirën e paskajshme, dhimbjen e tmerrshme, herë-herë edhe urrejtjen e fuqishme, (lotët e bërën të vetën, u rrokullisën bujshëm duke u lëshuar pingul rrudhave të faqeve të mia), dhe në anën tjetër, një kënaqësi e këndshme, ma përshkroi ballin e relieft (lotët ikën në sarajin e vet), dhe ndjeva sikur u rimishërua poeti i qiltërtë – HAVZI NELA – NDJESË PAST – AI S’DO TË VDESË KURRË, KURRË, KURRË...


HARTAT E KOHËS
(Akrostik kushtuar Havzi Nelës)

Hartat e kohës të fshehur nën rrënjët e mollës, rilindën
Aureola shkëlqeu fuqishëm horizontit tonë
Vlerat Tua, s’mundën t’i varrin në litar
Zeusi e perënditë të tjerë i ruajtën me xhelozi
Inxhi të çmuar, medalonet e kohës...

Nder për ne, turp i një kohe largëqoftë
Eshtrat Tua, shtyllat e ardhmërisë
Litari i turpit të pakuptimësisë, do të varret mbë ta
Autogram i pashlyer në kujtesën e (pa)ndërgjegjies...

13.08.08

[Agim Metbala]

MBRESAT NGULITIR NË KUJTESË
(Akrostik kushtuar humanistit dhe mikut Xheladin Rama)

Xhan, ti kishe dashuri për të gjithë
Elan të pashterrur si vullkan i gjallë
Lumturi dhuroja të gjithëve me grushta
Atdhedashuria të mpiu deri në ekstazë
Dita ishte e shkurtër për veprimet humane
I vazhdoje edhe në errësirë e gjete bardhësinë
Në fytyrat e nevojtarëve, mbinin lulet e shpresës...

Refrenet tua ripërsëriten në monografitë
Ashtu madhërishëm si ishe ti madhështor
Mbresat për ty, ngulitur në kujtesë
Amshueshëm pusho mbi çiltërsinë e jetës sate...

03.06.08

[Agim Metbala]

RRUGËTIMI I JETËS

Jeta lëviz, ec..
Si treni mbi binarë
Herë me vagona të plotë
E herë me të zbrazët
Herë ndalet në stacion
E herë lokomotiva në defekt...

Jeta lëviz, ec...
Herë me tatëpjeta
E herë me teposhtëze
Herë me reflektim
E herë e zymtë
Herë me këmishë të bardhë.
E herë e veshur e tëra me të zezë...


Jeta lëviz ec...
Vazhdimisht në afrim drejtë vdekjes
Kush i frikësohet këtij rrugëtimi
Do të ec në prapavajtje
Duke thyer kafkën në çdo hap
E mbi varr epitavet e turpit...

28.10.2008

@ Agim METBALA

[Agim Metbala]

SONTE

Natës vonë, brisht i trokita në derë
Ia putha pragun me përkulje
E qet është nata, plot fantazi
Aspak s’lodhet me pisllëqet e ditës
Më mori për krahu e shetitëm, shetitëm...
Deri në lodhje për alivanosje
Pastaj të kënaqur ramë në heshtje
Pa e bezdisur askënd
Edhe pse lehtas trokitëm në disa dritare...

24.06.08

[Foleja_]

SONTE

Natës vonë, brisht i trokita në derë
Ia putha pragun me përkulje
E qet është nata, plot fantazi
Aspak s’lodhet me pisllëqet e ditës
Më mori për krahu e shetitëm, shetitëm...
Deri në lodhje për alivanosje
Pastaj të kënaqur ramë në heshtje
Pa e bezdisur askënd
Edhe pse lehtas trokitëm në disa dritare...


24.06.08

Bukur z. Agim, shume e bukur kjo poezi. I citova keta rreshta sepse e pershkruajne plotesisht ndjenjen time te mbremshme . Shetita me naten deri u lodha neper rruget e Kosoves, bile trokisja edhe ne dritare edhe pse askush nuk e ndjente trokitjen time ....