Kohë qirinjsh

[Agim Metbala]

TË PËRGJËROHEM

Të përbej, mos shkel plisin
Ai është lindja dhe vdekja jonë
Aty janë shkruar kronikat e kohës...

Të përgjërohem pash emrin tonë
Mos nxiej bardhësinë shekullore
Lëmosha dhuratë, do ta zë frymën...

Mos ik o njeri, mos dredho
Lëkurën s'mund ta rrjepish
Aty tetovohen zigzaget...

Nëse edhe këtë herë verbohesh
S'do të kesh vend për banesën e fundit...

06.08.2012

[Agim Metbala]

JU DESHËT TË VDISNI
SI VDESIN BURRAT
(Punëtorëve të arsimit)

Pse i deshtët shkronjat shqipe,
Se me shkronjën A fillon atdheu
Se me shkronjën F fillon fitorja...
E i përcollët brezave nga loqka,
Me durimin e plakut të katundit
Me dashurinë e thellë nga zemra,
Me kërcnim të shpatës së Polikleut mbi kokë...

Pse e deshtët kulturën Ilire
Dhe i përcollët brezave me gjuhën e zogut
Me aromën e këndëshme të trëndafilit
Me butësinë e vesës t’agimit...

Pse e deshtët lirinë e çiltër
E i përcollët brezave aromën e gjakut
Se atdheu ka rrënjët thellë në tokë
Aty ku pushojnë eshtrat e të flijuarve
Aty ku ngriten lapidarët kah qielli...

Pse deshtët ardhmërinë e pastër
Për pasardhës që do të lindin
Të lindin siç ka thënë Zoti
Të rriten siç rritet secili fëmijë –
Me lojërat e fëmijëve...

Pse deshtët vdekjen si vdesin burrat –
Me këngë në gojë,
Me sy plot dashuri ndaj pendës
Frikën të varrur në tytën dhe gishtin e vrasësit
Me bindjen e palcës për të nesërmen e lumtur
Për atë ju vranë – ju ndërruan jetën
Hijenat blu
E ju u bëtë svinga në sytë tanë
U bëtë të pavdekshëm
Historisë kombëtare i hapët një dritare të re
E abetaren e njësuat në një!

Flini qetë engjëjt e qiellit,
Ju deshët të vdisnit si vdesin burrat
Me këngë në gojë
Me sy plotë dashuri ndaj pendës...

[Agim Metbala]

NË PRITJE TË SË RESË

Në një moment
Isha pilot bombardues
Që rrënonte pallate në Beograd
Batajnicën si me dorë
E fsheva nga harta gjeografike...

Në një moment
Zbrita rrugëve të Tel Avivit
Duke ngrehur për veshi Sharonin
Për ta dërguar zhag në Rripin e Gazës
Të njelmësohej me lot...

Në një moment
Isha gjykatës i popullit
Dallkaukët në rresht pa kufi
Para meje dridheshin si thuprat...

Në një moment
Momenti në moment
Çka nuk bëhem
Dhe sa herë jam në moment
Kafshoj gishtin fort
Për të zbritur aty ku jam
Në pritje të së resë
Me shpresë
T’i largojë përjetësisht momentet...

01.12.2003.

[Agim Metbala]

LODHJA

U lodha në udhëkryq
Me decenie
Në pritje të ndërrimit
Të ngjyrës së kuqe
Derisa m’u zbardhën flokët...

U lodha e timpanët
M’u shqyen gjërë e gjatë
Me refrenet demode
Patriot-trathëtarë, patriot-trathëtarë...
Dhe tash fare jam shurdhuar...

U lodha e bebëzat
Më janë verbuar totalisht
Me fytyra të njëjtë në skenë
Duke ndërruar maskat
Në mënyrë serike
Gjatë katër stinëve të vitit...

Kam lodhje të madhe
Lodhje të madhe kam
Kur lodhet njeriu
Duhet të pushojë mirë
Nesër e presin punë më të rënda...

03.07.2004

[Agim Metbala]

MOS QAJ BIJA IME

Nëse natën kur çdo gjë hesht
Kërset ndonjë bombë pa pritur
Ti, mos qaj bija ime engjëllushë
Gravitacionin e ka humbur...

Nëse në gara komunale
Vendi i parë ndahet me kutin e djallit
Ti, mos qaj bija ime sutë
Se arsimtari shkel kodeksin...

Nëse në shkollë si nxënës më i mirë
I hypë fronit një memec
Ti, prapë mos qaj bija ime pëllumbeshë
Se drejtori është dehur nga euro...

Ti, kur mos qaj bija ime hënë
Fshi lot me faqet e librit
Do të shohish përtej shtatë bjeshkëve
Atje do të kap për dore dija
E do t’i lëmoj flokët ardhmëria...


o5.06.2007

[Agim Metbala]

PAQIN NDJESE

Më deshtën të vockël
Si peshkun në akuarium
Për t’i pushuar sytë me kufizimin tim
Duke lozur me gishtin e vockël
Më deshtën vetëm si kasnec por kursesi si mik
Për t’ua dërguar lajmet e porositur
Për gjumë të këndëshëm
Me ëndrrat e porositur
Më deshtën si shoqërues
Për të mos u ballafaquar me vetminë
Në çaste kur s’kishin ç’të bëjnë
Më deshtën në momente
Kur truri i tyre inert s’i kapte dot gjërat
E për t’lexuar s’kishin as dëshirë dhe as kohë
Më deshtën në iks momente dhe variante
Të matjes sipas kutit të tyre interes...

Harruan ata shumë gjërat
Se nga ikra rritet edhe peshku me tonelata peshë
Dhe harruan se miku i librit
Ka informatat e kryqëzuar
Keqas u mashtruan me filantropin
Që edhe kafshët i do sa njeriun...

Paçin ndjesë kohës që vie
Mbase e përbuzën kohën e jetuar...

25.04.2004

[Agim Metbala]

SIMBIOZA IME E PANDASHME

Kur unë bëhem ditë -
Ti je dielli im
Kur unë bëhem natë -
Ti je hëna ime
Kur unë bëhem fushë -
Ti peisazh i magjepsur
Kur unë bëhem shtat -
Ti je frymëmarrja ime
................................
Ti më je simbiozë e pandashme...

10.09.2012

[Agim Metbala]

IK JETË

Ik jetë ik...dikur vije pas meje
Ik, ti vetëm ik...nuk më trembë
Unë i lashë peng kohës gravura të thella
Plot hieroglife për t'i deshifruar e ardhmja
Ik ti ik...nuk më luan syri as një troh
Veten mbolla në pasardhës të mi...

18.09.2012

[Agim Metbala]

VJESHTË

Magjishëm ngjyrat gjallërohen
Bëjnë nuansat e papërshkruar
Në shpirt të secilit ndjenja zgjohen
Me panorama të ekspozuar...

[Agim Metbala]

DIALEKTIKA KA VËNË
ÇDO GJË NË LËVIZJE

Dialektika ka vënë çdo gjë në lëvizje
Universiteti në mënyrë gjeometrike
Shumëzon trurin në rrënjët katrore
Ata nesër do të ulen
Në Konferencë ndërkombëtare
Një herë e përgjithmon si partnerë...

Edhe të këqijat janë vënë në lëvizje
Dhe në pelegrinazhin mortor
Kanë arijtur deri në veri
Vetëm edhe një mobilizim i fuqishëm
Për ta hedhur definitivisht në greminë...