Kohë qirinjsh

[Agim Metbala]

MEDITIMI

Lehtas gjarpëroj nëpër aortë
Të depërtoj në zemrën tënde
Me djersën tënde lahem me afsh
Aromë e jotja të mbetet në poret e mia
Në mesditë, ëndërroj të bëhem jastuk puplash
T'i mbështesish lehtas faqet e njoma
Rrëshqasë në halucinacione ekstreme
Të marrë për dore fluturimthi si era...
.................................................. ...........
Meditimin e kam shok të përditshëm
E ti (mos)kupto ndjenjat e sinqerta...

[Agim Metbala]

PËR LAMTUMIRË
(Veprimtarit të shquar Agim Haskut)

Sa shumë sot m’u deshtën fjalët
Të bërtasë deri në kupë të qiellit
Engjujve t’u tregoj dhimbjen për ty
Çuditërisht, mbeta memec, memec mbeta
Derisa hoxha të pastronte ty fare të pastër
Në vendin kur dikur i ngrenim dollitë
E kërkonim zgjidhje, zgjidhje kërkonim për ardhmëri
Në mija variante të mundshme e të pamundshme...

Sa shumë m’u desht forca, si kurrë më parë
Por ajo sot më trathtoi totalisht
Duar të këputur e këmbët më lëshonin
Në vendin kur dikur i ngrenim dollitë
Derisa hoxha të pastronte ty fare të pastër
S’e kam imagjinuar vehten kaq të dobët
E energjia jote më mumizoi tërësisht...

Sa m’u deshtën sot lot, lot m’u deshtën sot
Por dhimbja për ty, është më e fort se lot
Shpirti më qante e lot askund
Derisa me bishtin e syrit vjellja shikimin
Fytyrën e nënës, babait, të shoqës, të fëmijëve tu...
Lot, lot, lot e lot që krijonin lumenj lotësh
Në vendin kur dikur i ngrenim dollitë
E kërkonim zgjidhje, zgjidhje kërkonim për ardhmëri
Derisa hoxha të pastronte ty fare të pastër...

Fli tani i qetë miku im i jetës
Për jetën, tërë jetën je kujdesur
Fjalët i matje me peshoren e zemrës
Dhimbjen e prekje me thellësinë e shpirtit
E dashurinë e atdheut e matje me vet jetën
Oh, sa shumë m’u desht sot forca para varrit tëndë
Sa shumë m’u deshtën sot fjalët para varrit tëndë
Të bërtasë deri në kup të qiellit
T’u tregoj botës e planeteve dhimbjen për ty
Mbeta i sedimentuar si kulla në heshtje
Duke varrosur bashkë me ty pjesën e jetës sime...
17.10.2004

[Agim Metbala]

FALMA BUZËQESHJEN

Puthma buzën time të tharë
Nxehtësinë e dashurisë në do ta shijosh
Do të ndjesh sa djeg kjo varrë
E me pasion të njejtë do t’më josh

Falma buzëqeshjen tënde të mjaltë
Ilaç i gjallë për shpirtin tim
Do t’i zgjosh ndjenjat e zjarrtë
Që do t’i kujtosh deri në amshim


03.03.2008

[Agim Metbala]

SHETITJE NËPËR KOHË

Në çaste kur vetmija brisht më përqafon
Lëshohem vrapimit maratonës së kohës
Thellësisht zhytem oqeanit ta zbuloj Atlantidën
Thellësia aspak s’më trembë, as errësira
E në fund, tok me të gjithë ujorët
Shfletojmë një nga një, kronikat e Homerit
Mbi krahët e vetëtimës çaj qiellin blu
Gropoj, gropoj... nëpër damarët e tokës plotë enigma
Kërkoj ta shtrijë në shuplakë Trojën
Ta përshëndes ngrohtësisht Akilin
E të kalurojmë bashkë të gjitha arenave
Vezufit i futem thellë në kraterë
E shtrëngoj t’mi tregoj marrëzitë e lojës së llahtarshme
Të m’i deshifroj pentagramet e dhuruar
Me dashuri futem tendave të Apashëve e Komançëve
Me kryetarë fisesh ngrohtësisht i shtrëngojmë duart
Groposem katakombeve, skeletet e të gjitha grupmoshave
Më thanë se tok me ta është varrosur turpi i të bardhëve
Unë qava duke kafshuar gishtin e pështyrë uniformën
Në krahët e erës iki në Goli Otok...
I numroj kafkat, më dalin sa një Çelikullë
Në maje të pirgut, rri varur ylli i kuq
Sipër shqiponjës – shqim në Burrel
Lexoj hartën e vuajtjeve të dendura
Në relief skalitur thellë pakuptimësia
Pres venën e me lëngun tim të kuq
Në portë shkrova: Ndalohet hyrja!
I kthehem Drenicës, Reçakut, Anadrinisë...
Sa rimishërime pash syhapur në shesh
Si në orkestrin e filharmonisë së Vjenës
Bërtitën njëzërit si në kor: Vdiq mortja!
.................................................. .........
Eu, sa deshta ende të vrapoj maratonës së kohës
Celulari më cingëroi nën jastuk
Duke më diskualifikaur nga vrapimi nëpër kohë...

22.0808

[Agim Metbala]

SONTE

Pëshpëris me errësirën
Qetësia përqafon frymëzimin
Ah, sikur ta ndjeje dëshirën time
Bile një çast drithërimën
Pulsin, pulsin të lëshuar në ler...

Sërish pshpëris me errësirën
Sonte ti fle, unë roje
Ëndrrat e kqija t'i trembi...
Ta puthi mëngjesin në ballë
Atëherë kur ti hap sytë
Do të prehem i dehur
Nga bukuria jote përrallore...

13.08.2010

[Agim Metbala]

FITORE E ËNDËRRËS SONË

Jo pa arsye
Shpesh kam rënë
Në meditime të sëmurë
Zemra më qante trishtueshëm
Pa pikë loti në sy
I rraskapitur i çarmatosur
E pafuqia më moliste skajshmërisht
Me ngarendjet tona rreth vetit...

Në raste të panumërta
Ia kam lidhur duart syve
Nga turpi ynë të lidhur për beli
I gatshëm për dorëzim
Dhe një mijë e një të tjera
Të thëna e të pa pa thëna...

Çuditërisht, sa herë kam kthyer
Shikimin nga fëmijët
Në një mijë imazhe
Më është paraqitur lindja
Dhe fitore e ëndrrës sonë...


20.11.2003

[Agim Metbala]

NDJEHEM KRENAR QË ECI ME TY

/Mësuesit Qamil Bugarit/

Erupcion vullkanësh kishe të gjallë
Llava e dijës të shpërthente fuqishëm
Shpalosjesh në retrospektivë
Zëri i pastër kumbonte festivaleve
E pesat në ditarë i renditje si rruazat
Perspektiva të vinte pas si hije
E shembull i gjallë për të tjerë...

Vitet rrëshqitnin n’orbitën e vet
Me afsh ligjeroje si bilbili në zamare
Ehoja të shpërndahej klasave
E filizat zinin dije me dashuri
Brezave u je ngulitë në kujtesë
E historia do ta qendis emrin
Me shkronja të artë
Në tomin e tretë “Emrat që nuk harrohen”...

Ndjehem krenar që eca me ty
Krah për krahë tërë jetën!

15.01.2005.

[Ke-ler]

SONTE

Pëshpëris me errësirën
Qetësia përqafon frymëzimin
Ah, sikur ta ndjeje dëshirën time
Bile një çast drithërimën
Pulsin, pulsin të lëshuar në ler...

Sërish pshpëris me errësirën
Sonte ti fle, unë roje
Ëndrrat e kqija t'i trembi...
Ta puthi mëngjesin në ballë
Atëherë kur ti hap sytë
Do të prehem i dehur
Nga bukuria jote përrallore...

13.08.2010

Jashtezakonisht e thjeshte dhe mrekullisht e bukur.Mendja ime ju falenderon nga shpirti i kenaqur.

[Agim Metbala]

Jashtezakonisht e thjeshte dhe mrekullisht e bukur.Mendja ime ju falenderon nga shpirti i kenaqur.

Më vjenë mikrë se Ju pëlqeu poezia...
Ju falenderohem për komplimente...

[Agim Metbala]

MBRËMË MË ERDHE NË ËNDËRR

Mbrëmë më erdhe në ëndërr
E veshur me vellon e nusërisë
Me buzëqeshjen magjepëse si dikur
Me aromën e luleve pranverore
E pastërtinë e liqenit t’argjent...

Po, po, mbrëmë më erdhe në ëndërrr
Buzët tua shëronin plagët e vjetra
Lëkura njohu miklimën e gishtave tu
E për fjalët s’kishim kohë...
.................................................. ..
Rrezet e diellit trokitën në dritaren time
Ndjeva lodhje, lodhje ndjeva
Duke pirë kafen e mëngjesit kalimthi
M’u paraqitën të gjitha episodet...

Sinqerisht, edhe në ëndërr të dua...

31.03.2008