Kohë qirinjsh

[Agim Metbala]

I nderuari Agim, duke lexuar krijimet e nje miku qe bashkevepruam ne Revista te ndryshme te kohes qe nga 1977 , siç ishte Gezimi, dhe Pionieri, dhe Gazetat e kohes, dhe tani neper faqet e internetit, bera nje lexim te heshtur duke medituar per kohen e Qirinjve, qe u shnderruan Diej te krijojne driten ne Atdheun e zaptuar nga Roberia!

Ne spikatjet e tilla, mbeta gjithmon i kenaqur nga perdorimi i drejte i stilit qe rrezaton individualitet. Mbase, me poezine qe e shenjezoj per sfidim ne keto çaste pas kesaj jetegjatesie ne lexim te vargjeve te juaja, ashtu si ka qene kontinuiteti i perhershem neper zgripet dhe katandite e jetes, bera nje veçim se JU:

E perkufizuat te djeshmen qe e patem ne transhene e goditjes dhe ajo: Eci i rraskapitur me britmën e dhembjes. Ndersa e sotmja vertet, eshte e goditur nga krra krra e lalashe qe nuk do te na mposhtin. Se e ardhmja sado te :
Thonë se bëra humor
Unë qaj për të nesërmen... dote ngritet e Pavarur dhe e Bashkuar.

Sukses

Shumë i respektuar mik i vjetër Gjakush,
Është fakt i pamohueshëm (për mua shumë i çmuar), se bashkë u rritëm, u poqëm dhe u plakëm nëpër faqet e revistave e gazetave të kohës, tash edhe në Internet, jemi përpjek vazhdimisht të mos biejmë pre e kohërave të liga, i qëndruam ball kataklizmave të kohës, ma merr mendja se nuk u korritëm në sanjë moment... andaj edhe dashuria e jonë, është e madhe dhe reciproke...
Unë para dy ditësh, tentova të të dërgoj një mesazh në emajlin privat, nuk e pranonte dot, tentimi më shkoi huq...

Sa i përket shkrimeve të mija modeste, vërtetë keni dhënë një vlerësim, rekapitulim përmbydhës, me një profesionalizëm të lartë, (nuk di a meritojnë shkrimet e mija), por që ja kështu eca nëpër kohë, eca kështu në kohë kur jeta e një njeriu nuk kishte vlerën as të një çamçakëzi... thjesht nuk u frikësova nga kthetrat e kulçedrës, nuk e kurseva veten, normalisht me takatin tim...

Përqafime Gjakush, frymëzime edhe më të thella!

[mondishall]

Dhe une si lexues, sa i Agimit dhe Gjakushit, ndjehem i privilegjuar, qe mes vargjeve te tyre perjetoj jete njerezore te verteta, qe kthejne koken prapa pa ju skuqur faqja dhe shikojne perpara, pa ju bere ter syri nga ligesite e kohes. Uroj me shpirt shendet dhe po aq shendet ne krijimtari, per miqte e mi Agim dhe Gjakush. Perqafime nga Mondi.


Nje pershendetje me vargje...

Fatkeqësisht

S'ka shpirt të zbrazur
Ka zbrazëtirë shpirti
Si llumi i ardhur
Nga tharrje burimi.

S'ka shikim të keq
Ka keqësi shikimi
Si reja në qiell
Që sjell vrenjtësimin.

S'ka shpirt të lig
Ka ligësi shpirti
Sepse ka njeri
Që fatkeqësisht, lindi!

[Agim Metbala]

Dhe une si lexues, sa i Agimit dhe Gjakushit, ndjehem i privilegjuar, qe mes vargjeve te tyre perjetoj jete njerezore te verteta, qe kthejne koken prapa pa ju skuqur faqja dhe shikojne perpara, pa ju bere ter syri nga ligesite e kohes. Uroj me shpirt shendet dhe po aq shendet ne krijimtari, per miqte e mi Agim dhe Gjakush. Perqafime nga Mondi.

Mondi mik, te ne përdoret një fjalë e urtë popullore (unë i çmoj shumë lartë këto krijime - kam thënë se janë perla të vërteta), "Më trego me kënd shoqërohesh, të them se kush je"!

Si duket, ne u identifikuam mik, u krijua një saxhak...

Përqafime Mondi!

[Astrit Kosturi]

N E V E R I A

Të neveritshme janë këto mote
Që në treg kanë hedhur
Krimbat pa vlerë
Që zvarrë pastaj okupuan të gjithat
Nga zyra e vendit
E deri në parlament...

Neveria vjen dhe shtohet
Me robotë politikë
Të krijuar në punëtoritë
Dhe epruvetat evropiane
Duke marshuar me ndjenja të operuara...

Neveria arrin pikën e vlimit
Me biznesmenët e lindur
Nga fara e dinarit të Topçiderit
Duke lidhur kontrata ende me shkronjat cirilike
Që t’i verbojnë sytë...

Neveria pas pikës së vlimit
Avullohet dhe shtrihet mjegulla e dendur
Duke krijuar apati, alivanosje...

Z. Agim!
Vertet, poetet nuk kane lindur per te çliruar, apo ndrequr boten dhe as mund ta ndryshojne dot ate...
Dhe as mund ta prodhojne lumturine... por duke lexuar krijimtarine Tuaj mrekullohem dhe konkludoj teksa rend neper rreshta, dhe besoj, se jo vetem une, por çdokush ndjehet i lumtur dhe i plotesuar shpirterisht.

Te uroj arritje te metejshme!

[Agim Metbala]

Z. Agim!
Vertet, poetet nuk kane lindur per te çliruar, apo ndrequr boten dhe as mund ta ndryshojne dot ate...
Dhe as mund ta prodhojne lumturine... por duke lexuar krijimtarine Tuaj mrekullohem dhe konkludoj teksa rend neper rreshta, dhe besoj, se jo vetem une, por çdokush ndjehet i lumtur dhe i plotesuar shpirterisht.

Te uroj arritje te metejshme!

Përshëndetje z. Astrit kosturi, vërtetë konkludim real se poetët nuk mund ta çlirojnë, as ta ndreqin e as ta ndryshojnë botën, por mund ta ndjejnë dhembjen e robërisë, mund t'i zbulojnë gabimet, mund të propozojnë ndryshimet, mund të dhurojnë lumturinë për një çast... dhe se me shumë ndjenja si poetë (nëse mund ta emërtoj veten kështu), këtë e bëjmë në çdo orë e në çdo çast...

Më vjenë mirë se u lumturova nëpër rreshtat e mija - po kështu u ndjeva edhe unë duke lexuar poezitë tua...

Përshëndetje poet!

[Jorgo Telo]

Po me befason, i nderuar riza, o poet i talentuar e me pene kaq te mprehte!
Sa mekat qe nuk te kam lexuar me pare! U dashkan aftesi specifike edhe per te njohur vlerat bashkekohese. Mirepo ne rastin konkret aftesite me te dallueshme i shfaqe ti, duke me njohur mua e duke me dhene mundesine te te njoh me vonese. "Me mire vone se sa kurre" thote mencuria popullore. Poezite e ta, riza, me perngjajne si ato majemalet, apo si malet tona me shume maja, qe qerthullojne luginen e famshme midis Gjirokastres e Permetit aq bukurisht. Si eshte e mundur qe nuk me ka rene ne dore ndonje permbledhje poetike juaja?
Sot po vazhdohet duke u lakuar e zgjedhuar vetem emra autoresh qe dikur i dhane letersise shqipe, po qe nuk eshte e thene qe ata emra te qendrojne si barriere, per te mos e kapercyer pragun e njohjes autore te tjere si ju e sa e sa te tjere qe i gjejme neper internet...
Te lumte shpirti i pasur poetik e qofsh i begate ne kete rrafsh krijimtarie.
Ndjesite dhe urimet nga Jorgo Telo

[Agim Metbala]

P R I T J A

Gazetat ditore në vazhdimësi
Ma rrisin dioptrinë maramendshëm
Dhuratë syve kataraktin kronik
Të gjitha TV-të, më servojnë
Skajshëm banalitet për darkë
Politikanët brutalisht ma ngacmojnë lukthin
Duke m’i nxjerrur zorrët jashtë
E të huajtë me qeshjen e dresuar
E të operuar nga të gjitha shqisat
Detyrimisht më dashurojnë në robot...

Vargu përcjell vargun me të ligat
Paketohen si sardinat e konservuar
Të çmendur hedhin vallen e dhembjes
E arësyeja ec me patericat...

O, Zot, më ndihmo të dalë faqebardhë
Maje malit më të lart në agim
Për ta pritur lindjen e diellit
E të nxehem nga ky acarr...

29.10.2005

[Agim Metbala]

Mërgimi, kjo plagë e vjetër dhe rëndë si shkëmbi për shqiptarët...
Edhe pse personale, po e postoj një akrostik kushtuar nipit tim, duke llogaritur semund të jetë edhe universale mbase nuk ka shtëpi shqiptare, pa një mërgimtar...


ENGJËLL QIELLOR

(akrostik kushtuar nipit tim)

Engjëll qiellor për mua je
Reagens në transformimin tim
Idhull, margaritar që shndërrit
Oazë, freskie e shpirtit më je
Në moshëm time të katandisur

Mbase lozish e rritesh në mërgim
Ecjen e parë nuk ta peshova
Të qeshurat e të qarat dot s’ti numërova
Buzëqeshjet e njoma dot s’i këmbyem
Ama, gjaku nuk është uji
Lidhur në zemër të kam
Ani pse një herë fundvitit të shoh

26.01.08

[Agim Metbala]

DESHËN TA VRASIN
(Xhelal Hajda – Tonit, komandant legjendar, njëri nga themeluesit e UÇK-së, i cili dha jetën në altarin e Lirisë)


Deshën ta vrasin prapa shpine
Pas tij drangoj e Zana u rreshtuan
Deshën ta vrasin përpara
U zbrapsën maramendëse
Deshën ta vrasin horizontalisht
Ushtarët barrikada e gjallë
Deshën ta vrasin vertikalisht
Lapidari u ngrit qielli tatëpjetë
Deshën ta vrasin me mijëra imazhe
Ai mbeti i gjallë përjetësisht...


18.01.2006.

[Agim Metbala]

PALESTINËS

Palestinë
E ngjizur me rërë
Lot, gjak e dhembje
Krijesë fantastike

Palestinë
E rritur ndër kataklizma
E skalitur mes furtunash
E forcuar mes uraganesh
Spikamë pathyeshmërie

Palestinë
Qëndresë biblike
Me gjakë lumë
Kahmot vizatuar ke
Hartën gjeografike
Çakejt lehin në hënë

Palestinë
Simbol i flijimit
Botës në fytyrë
I dhurove flakaresha turpi
Armikut, kurorën e djallit

Po t’ishte gjallë Ana Frank
Çfarë ditar kishte shkruar?

20.01.09