Kohë qirinjsh

[Agim Metbala]

- Po të kisha mundësi, festën e Bajramave dhe të Pashkëve, do i kisha bërë të shpeshta, mbase vetëm gjatë këtyre festave, ndjehemi si vëllai me vëllanë!

@ Agim METBALA

[Agim Metbala]

- E çuditshme është MUZA, herë vjen mes turmës njerëzish e herë në vetmi të vdekur!

@ Agim METBALA

[Agim Metbala]

KUJT T’I BESOJ

Përpiqem të qëndroj në drejtëpeshin
Forca e gravitetit më tërheq në copëza
Nuk di më kujt t’i besoj
Klerikëve që ngrehin pallate shumëkate
Mbi trupat të njomë e të gjallë
Profesorëve të gjitha niveleve
Që notat i shesin si kastravecat e sereve
Mjekëve që me themër e shkelën
Për alivanosje Betimin e Hipokratit
Akademisë së Shkencave dhe të Arteve
Që “mbyllën” gojën me thërmitë e Qeverisë
Politikanëve donkishotianë modern
Që na ngrënë mishin e po na i kërkojnë kockat
Apo popullit mjeran turmë pa formë
Duke shitur vullnetin për një kartelë telefoni
Kujt t’i besoj kujt?
E gjeta e gjeta vetëdijen e fjetur
Kur të zgjohet i gjithë qielli do të zbardhet...

27.11.2014

[Agim Metbala]

JETA IME NËPËR KOHË

Kohën që jetova
Edhe po desha ta harroj
M’i la vragë të thella në lëkurë
E kujtesën të sedimentuar në nënvetëdie...
.................................................. ............

Koha që po jetoj
Edhe po desha ta harroj
S’më lë dot zemra e copëtuar copë-copë
Mushkëritë me kaverna të hapur...
.................................................. ........

Ëndërroj syhapur
Një jetë që s’do t’a jetoj
Nasht edhe nëse vdes në fragmente
Ëndërroj për ata që janë me fat
Që s’kanë akoma certifikatë të lindjes...

SA U KAM LAKMI ATA QË DO TË LINDIN


24.12.2014

[Agim Metbala]

IKJA MË TREMB

Ikja çdo herë më ka trembur
E ftoht është ndarja si kufoma...

Ata morrën rrugën e ferrit
Në valixhe paketuan të gjitha dhimbjet
Mallin e ngarkuan mbi shpinë
Çelsat e shtëpive... i hodhën në fund të shpresës
E përqafuan enigmat dhe pikëpyetjet...

Me lot do i lajnë sytë e faqet
Për çdo mëgjes të gëdhirë
Mbrëmjeve do pastrohen me lot...

Në mëngjesin e ri sërish do i lajnë
Sytë dhe faqet me lot
Të hutuar do i lajnë edhe rrugët me lot
Rrethi vicioz pa mbarim
Futur si në rërë të gjallë
Rrugën që drejtimin njëkahësh
Ua treguan djajtë e mallkuar...

Shpirti më dhemb deri në çmenduri
E zemra më copëtohet
Copë-copë si një kometë e madhe...

03.01.2015

@ Agim METBALA

[Agim Metbala]

(Pasthënie nga Revista letrare për të rritur me poetë rahovecas "JEHONË ANADRINIE" nr 2. libër nga kritiku rahovecas Miftar KRYEZIU)

P A S TH Ë N I E

“Në emër të fjalës së gdhendur e të qëndisur!”
Lexues i nderuar!

Libri panoramik “Jehonë Anadrinie” është një simbiozë shkrimesh në periudha të ndryshme kohore, të lëruara nga krijuesit anadrinas. Brenda faqëve të këtij libri, është bërë një përzgjedhje e kujdesshme, mbase, pse jo edhe profesionale, si në kontekstin artistik të krijuesëve, gjithashtu edhe në atë gjeografiko-gjithpërfshirës-anadrinas të tyre.
Kur kemi parasysh këto relevanca, e kam fjalën, se brenda vëllimit të këtij libri (siç e quajtëm panoramik), përzgjedhësi (z. Agim Metbala), i jep një rëndësi të duhur përfshirjes së zhanrëve të ndryshme letrare në kontekstin artistik, duke pasur gjithsesi parasysh hapjen e një “rrjete”, që zë fill nga një pikë, të koncentruar në mënyrë shumë racionale në qendrën e saj, e cila pas hapjes, ajo diametrikisht mbulon edhe sipërfaqen më periferike anadrinase nga ku gravitojnë krijuesit.
Çdo libër i ri, hedhë në sprovë të re lexuesin e vëmendshëm, mbase, bota intime e tij, ndjen nevojë permanente të provokohet, deri në masë tensionimi dhe në pikën më të lartë kritike, të zbrazet tërësisht, duke i mbushur me kondukcion poret e saja.
93
Që në fillim do të jeni të përkëdhelur nga një habi joshëse, e cila padyshim do të të zgjojë kurreshtjen dhe do lakmosh të shoqërohesh sa më parë me botën brendshme të tij.
Mirëpo, veçantitë e këtij libri janë ca më specifike. Kur përqëndrohem në këtë horizont, kornizohem në një motiv ndijësor të njeriut të kësaj ane. Ky motiv i cekur, në të shumten e vargjeve është i pranishëm thuajse te të gjithë krijuesit, që siç thuhet me plot të drejtë: është lajtmotivi i këtij libri panoramik.
Cili është ky lajtmotiv?
Përgjigjen do ta gjeni pasi do mundohem t’i referohem disa krahasimeve të vargjeve të krijuesëve anadrinas, me vargjet e poetit të madh Dritëro Agolli:

“ Po, Devoll,
i tillë qenkam unë
Paskam marrë balten tënde arave
Me një trastë leshi
ndënë gunë…”

… dhe vargjet e poetit anadrinas Xhevdet Bajraj:

“ Dje e gjeta një copë të atdheut
Në aromën e barit të porsaprerë në Parkue Mexico
U ngjita në majë të mallit dhe Anadrinia më doli para
Syve...”
94
… ose vargjet e poetes Lumnie Thaçi – Halili:

“ Në doni të dini
Ku është Anadrinia?
S’keni nevojë për hartë.
Buzë Drinit është kopshti Edeni...”
…, pastaj edhe vargjet e poetit Agim Metbala, që reflektojnë bindshëm origjinalitetin e vendlindjes së tij:

“ Eca zbathur rrugëve të kalldërmta
Për ta prekur kullën e mahallës
Me frengjinjtë e zbrazta
Fshehurazi hypa në maje të Sahat Kullës
Për ta shtruar në shuplakë qytetin...”

A nuk është vallë kjo një përpuethshmëri pothuajse simetrike e lajtmotivit që qëndisin këta poetë anadrinas, me atë të vargjeve të D. Agollit, të cituara më lartë?!
Madje, a mund të thuhet se nuk janë këto citate të balancuara me binomin e famshëm të D. Agollit:

T O K A I M E = K Ë N G A I M E ?!

Gjithashtu, nëse grrithim më në thellësi të kompozicionit të ca vargjeve, do të shpaloset para jush edhe autoktonësia e ambientit anadrinas - (gjethi i hardhisë), që është i lidhur fuqishëm me imagjinatën e krijuesëve të kesaj treve:
95
“ Gati mund ta krahasoj me një gjeth hardhie rrushi të zi
Që ma sjell era e mallit o mallit të Rahovecit tim...”
(Xhevdet Bajraj)
ose:
“Anadrininë në doni më mirë ta njihni...
Në gjethe hardhie, do ta shihni...”
(Lumnie Thaçi – Halili)
Dhe tani unë do të hesht, sepse në këtë rast, fuqia e heshtjes është mbi të gjitha shprehjet që do t’i përdorja, ngase reflektimi i lajtmotivit të theksuar anadrinas, të shembëllyer në fjalët e krehura e të lëmuara të krijuesëve, nuk më lë të vazhdoj më tutje zbërthimin e tyre, ndërsa ju i nderuari lexues, meditoni e më pastaj, konkludoni vetë.
***
Në rrjedhejn e përzgjedhjes së krijimeve letrare të këtij libri, pothuajse në të gjitha faqet e tij, do të bindesh se dominon një stil mjaft karakteristik dhe gjithsesi elegant, sepse në çdo ndërrim kondite, gjithsesi ngadhnjen synimi, të pakten si dilemë ndërmjet pasioneve dhe shpresës, që është ndër kushtet më të volitshme të krijojë afinitetin e lexuesit ndaj artit letrar.
Gjatë leximit të kujdesshëm, do të shqisoni një substancë mjaft elegante, që rrethon brenda vetes një kohë dhe hapësirë, ku, njerëzit nuk janë më thjeshtë vetëm rrobe që lëvizin në shtegtim, por janë njerëz, që tentojnë ta mjekojnë psikikën e tyre, të bëhen më të arsyeshëm, më të vëmendshëm, më të butë, ndonëse, pse jo edhe më të bukur.

96
Në fund, dua ta pranoj haptaz se, pos zbërthimit të pjesërishëm të lajtmotivit anadrinas (sepse këtë lajtmotiv e gjejmë të stolisur edhe te krijuesit tjerë në këtë libër), nuk e konsiderova të arsyeshme të mirrem me shembujt e poezive që i trajtojnë në mënyrë të denjë edhe motivet tjera, andaj jam i vetëdieshëm se iu kam mbetur borxh të gjitha krijimeve tjera, që vërtetë këndshëm e zbukurojnë kopshtin e këtij libri panoramik.

Rahovec, mars 2007. Miftar Kryeziu. prof.

[Agim Metbala]

U bënë katër ditë të ndarjes nga nëna ime - perëndesha ime...ndarja më e vështirë në jetën time e cila në shpirt e zemër më la plagë shumë të thella e të pashlyeshme që nuk do shërrohen derisa të shkoj pran saj...
Jo se ishte vetëm nëna ime, ajo ishte një grua që pati respekt të madh nga të gjithë familiarët të afërm e të largët, nga e gjithë lagjja, nga të gjithë ata që e kanë njohur, ishte një grua fisnike, bujare, humanitare... ashtu si dijnë të bëhen verëm nënat shqiptare...thjesht, ishte një personalitet i kompletuar...
Në shenjë respekti, me këtë rast do e përkujtoj me një poezi kushtuar asaj e për të, do shkruaj e do të shkruaj pa mbarim...

NËNËS SIME

Në çdo palë të dimive tua dymbëdhjetë metra
Paluar ke nga një dhembje
E gëzim kishe çdoherë për mua
Nga fytyra jote fluturonin
Pëllumbat e bardhë
Pas të cilëve vrapoja me ëndje
Për mua, nata për ty ishte ditë
Dita ishte shumë e shkurtër
T’i plotësoje dëshirat e mia...

Prandaj sot i thinjur
E ndiej veten shumë të vogël
Para dashurisë tënde mal
Që nuk matet me asgjë
Ajo ndjehet me shpirt
E preket me zemër...

06.12.2003

[Agim Metbala]

- Poezia e mirë me recitim të mirë, bëhet magjepëse!

@ Agim METBALA

[Agim Metbala]

- Poetët në shoqëri, janë si STALAKMITET dhe STALAKTITET në një shpellë!

@ Agim METBALA

[Agim Metbala]

- Marsin e dua me atomin e fundit, sepse është muaj i ngjalljes dhe ringjalljes!

@ Agim METBALA