Kohë qirinjsh

[Agim Metbala]

ÇASTE DELIRIUMI

Nga afër shikoj
Procesin e transformimit evolutiv
Të plisit të bardhë
Me katalizatorë të shumëfishtë
Më dhemb secili muskul
Më dhemb secili ind
Më dhemb secila qelizë...
Klithi deri në kupë të qiellit
Kurrkush nuk më ndëgjon
I kanë prishur çekanët e veshëve
Klithi çmendurisht
Kurrkush nuk më shikon
I kanë vënë mëkëmbëzën thjerëzës së syrit
Klithi në delirium
Kurrkush nuk më ndjek
Të gjithë i kanë shndërruar këmbët në roushle
Duke vrapuar kah Perëndimi
Dhe humbur kohë pas thembrave...

Perëndimi një ditë do të kthehet kah Lindja
Të gjithë ata do të jenë të pafuqishëm
Për pelegrinazh...

28.02.2003

[Agim Metbala]

Kur vdes poeti, biejnë këmbanat e shpirtit, zemrës...trazohet gjaku...jo nga syri, nga shpirti pikojnë lot...dhembja shtrinë pelerinën e zezë gjithëandej...heshtja e rëndë, përqafon secilin...aromë trishtimi ndjehet heshtur...kur vdes poeti, më dukej se edhe lumi ndal gurgullimën për një çast...nga gryka e maleve, ndjehet jehonë vargjesh...kur vdes poeti...çdo gjë ndryshon...forca e tij...ndjehet kudo...

[Agim Metbala]

KUR M'I VRISNIN ËNDRRAT

Kur i kisha shtatë pranvera
Dhe opingat e lëkurës të buallit tonë
Ëndërroja topin prej leckave
Ta zëvendësoja me të gomës
Që të kërcejë, kërcejë dhe të kërcejë
Bashkë me ëndrrat e mia
Natën syhapur ëndërroja lapsin e ri
Ëndrrat e mia mbetën dëshira
Dhe kujtim i fëmijërisë sime...

Ata m’i vranë pa mëshirë ëndrrat e mia

Në adoleshencën e brezit tim
Ëndërroja t’u hudhja vetëm edhe një herë
Sy vargjeve të Gjergj Fishtës
Ta preki me majat e gishtave gurin e bardhë
Në kufirin e ëndërrave dhe ditën
Ta ngopi timpanin e veshit
Me valët e RadioTiranës
Shpirti im u dogj
Ndërsa unë u poqa para kohës...

Ata egërsisht m’i vranë ëndërrat e mia!

Në rininë time të bujshme
Në ligjërata më servuan sallatë ruse
Ndërsa unë ëndërroja ta studjoja veten time
Në vend të përgjigjeve në të Drejtën Romake
Dhe testimit në të drejtën kushtetuese
Shkrova parullat e në dosjen time personale
U shumëzuan epitetet që ende s’i kam lexuar...

Ata barbarisht m’i rrahen ëndrrat e mia!

Në pjekurinë time të parakohshme
Ëndërroja të kem vetëm një shtëpi
Më hudhën rrugëve kolonës
Së gjatë të papunëve
Sot frymojmë shtatë veta
Në hapësirë katër me katër metra...

Mos m’i vritni edhe tash ëndrrat e mia!

06.10.2003

[Ke-ler]

KUR M'I VRISNIN ËNDRRAT

Kur i kisha shtatë pranvera
Dhe opingat e lëkurës të buallit tonë
Ëndërroja topin prej leckave
Ta zëvendësoja me të gomës
Që të kërcejë, kërcejë dhe të kërcejë
Bashkë me ëndrrat e mia
Natën syhapur ëndërroja lapsin e ri
Ëndrrat e mia mbetën dëshira
Dhe kujtim i fëmijërisë sime...

Ata m’i vranë pa mëshirë ëndrrat e mia

Në adoleshencën e brezit tim
Ëndërroja t’u hudhja vetëm edhe një herë
Sy vargjeve të Gjergj Fishtës
Ta preki me majat e gishtave gurin e bardhë
Në kufirin e ëndërrave dhe ditën
Ta ngopi timpanin e veshit
Me valët e RadioTiranës
Shpirti im u dogj
Ndërsa unë u poqa para kohës...

Ata egërsisht m’i vranë ëndërrat e mia!

Në rininë time të bujshme
Në ligjërata më servuan sallatë ruse
Ndërsa unë ëndërroja ta studjoja veten time
Në vend të përgjigjeve në të Drejtën Romake
Dhe testimit në të drejtën kushtetuese
Shkrova parullat e në dosjen time personale
U shumëzuan epitetet që ende s’i kam lexuar...

Ata barbarisht m’i rrahen ëndrrat e mia!

Në pjekurinë time të parakohshme
Ëndërroja të kem vetëm një shtëpi
Më hudhën rrugëve kolonës
Së gjatë të papunëve
Sot frymojmë shtatë veta
Në hapësirë katër me katër metra...

Mos m’i vritni edhe tash ëndrrat e mia!

06.10.2003

Cuditerisht po ju pergezoj duke ju thene se,mbeta pa fjale.Te lumte penda zoti Agim.

[Agim Metbala]

Cuditerisht po ju pergezoj duke ju thene se,mbeta pa fjale.Te lumte penda zoti Agim.

Falemnderit sae më lexoni e falemnderit për komplimente...

[Agim Metbala]

MIS KOSOVA

Nuk ëndërrova
Halucionacionet i largoj
Me mëngë i fërkoj sytë
Bukuria më magjeps
Magjepsem totalisht
Magjepset bota
E bukuria mpihet...

Gjeni nuk vritet
Le të di maja e Karpatit
Sirenat hijeshojnë kaltërsinë
E kaltërsia mbyt terrin...

11.11.2003

[Agim Metbala]

AKUZAT

Kahmot s’kam dalur këmbë qendrës së qytetit tim
Eci si ecet me ndërgjegje të ngarkuar mbi shpinë
Hedh hapin me masën e njeriut
Ndër sqetull mbajë vrragët e kohës
E për dore mbajë kujtimet për ATA
Pa e trazuar asnjë të gjalë me maje të gishtit...

Disa më shikojnë si të marrë
E më krahasojnë me filozofë antik
Me Agim Doçin, Mirko Gashin e Xhevdet Bajraj...
(sikur të kisha at fat)
Disa më shikojnë si armik të partisë së tyre
Duke më përcjellur deri në përzhdrellje qafash
Disa me përbuzje më shpallin të pa fe
Se nuk lëshoj mjekër e falem pesë vakte
Disa më akuzojnë se bojkotoj pushtetin
Ngase sajoj aforizma e bëjë karikatura...

Vargu i akuzave dhe akuzuesve pa kufi
Unë eci këmbë qendrës të qytetit tim
Me ndërgjegje të ngarkuar mbi shpinë
Duke i varrur kohës kronika në qafë
Dhe vehten shpalli disident deri në vdekje...

[Agim Metbala]

NË SENDVIÇ

Unë e shitës
Antipod i shpirtit tim
Eshtarat më dhambin
Nga dhembjet e ditës së djeshme
Urdhëroni, urdhëroni, urdhëroni...
Dhembjet e ditës së sotme
Edhe më të mëdha...
Njëri shok m'i verbon sytë
Me armaturë bullgare 60 fening
Tjetri ma betonon trupin
Me mauna çemento
I treti ma shpërlanë trurin
Me lavatriqe tipe të ndryshme
I katërti me politikë ditore
M'i shqyen timpanët e veshëve...
Unë në sendviç
Shpirti më përbirohet
Nëpër birë të xhilpërës
E sërish shkarravis nëpër letër...

(Kohë kur shumica nga intelektualët në Kosovë, ishin tretur nga puna)...

[Agim Metbala]

HAPAT E MI

Të rënda plumb, ishin nëpër kohë
Lash gjurmë, pentagrame të pashlyer
Kurrë nuk i ngatërrova furtunave...
Tash i shtrijë shlirshëm e pa frikë...

03.08.2012

[Agim Metbala]

MBRËMJA

Hëna bukuroshe, më buzëqeshë si princeshë
Më josh me bukuri, më deh pa kufi
Puhizë e lehtë, sinfonia komponon
Shpirti im relaksohet deri në çmenduri...

05.08.2012