Kuptimi i mevludit

[Expedition]

ik o sabri se po le nam, nuk kane baze ne Islam keto qe thua

[Sabriu]

ik o sabri se po le nam, nuk kane baze ne Islam keto qe thua

Nëse tubimit për namazin e xhumasë i përbishtrohen sende të këqija nuk mund të thuhet se tubimi për xhuma është haram, por përbishtrimet janë haram. E kështu është puna edhe me mevlud!”

[Expedition]

Sabri me i kthjellet ne gjykim . ceshtja e mevludit qe eshte haram, kete dhe nje femi 5 vjezc e kupton

ajeti kuranor “Sot përsosa për ju fenë tuaj, plotësova ndaj jush dhuntinë Time, zgjodha për ju islamin fe” Maide, 3

dhe hadithi i Muhammedit “Kush në këtë çështjen tonë shpikë diç që nuk është prej saj ajo (gjë e shpikur) është e refuzuar.”

kuptohet qarte qe feja eshte e plotesuar

ditlindjen e tij nuk e ka festuar as vet i Derguari i Allahut as dhe shoket e tij besnik ,
sigurisht qe dhe ne nuk na lejohet

cdo shpikje eshte bidat dhe cdo bidat eshte lajthitje dhe te con ne zjarr Muhammedi s.a.s i ka thene keto fjal

[Sabriu]

Hafiz Ali Ulqinaku (1853-1913)


Shkruan:Sabri SELMANI


Hafiz Ali Ulqinaku i përket plejadës se nderuar të figurave të shquara të kulturës shqiptare në periudhën e Rilindjes Kombëtare.

Jeta e tij nuk ka qenë e qetë, përkundrazi ajo qe e vështirë, plot shqetësime e brenga, me lëvizje të detyruara nga rrethanat tragjiko - historike në prag e gjatë Lidhjes Shqiptare të Prizrenit.

Nga gjurmimi i literaturës së shumtë e nga autobiografia e tij mësojmë se lindi në Ulqin më 1853 dhe pati disa emra, si: Ali Riza, Ali Gjoka dhe Ali Ulqinaku, mbiemër të cilin e mori nga vendlindia.1 Babai i tij quhej Jakup Behluli prej fisit Usta Ali, me profesion barkatar, me banim pranë plazhit të vogël të Ulqinit.2

Shkollimi i Hafiz Aliut u bë në dy faza; shkollën fillore dhe një pjesë të medresesë i kreu në Ulqin, ndërsa vazhdimin dhe përfundimin e saj në Shkodër, në medresenë e Bushatllinjve, ku mori edhe ixhazetin (diplomën). Në medresenë e Ulqinit pati myderriz (profesor) myftiun Sali ef. Hylen, një patriot që përfaqësonte interesat e popullit, që kishte ndikim të madh në të dhe që luftoi heroikisht për mbrojtjen e Ulqinit kundër agresionit të Malit të Zi e ushtrisë turke në vitet 1876-77 dhe 1880; Me këtë rast Sali Hylja deklaroi botërisht me anë të një fetfaje se nuk ishte gjynah, por përkundrazi detyrë nderi të rrëmbeje armët e të luftoje për mbrojtjen e vendit, qoftë edhe kundër sulltanit-halif.3 Ky veprim ishte ndër rastet e rralla e të admirueshme që një drejtues fetar të ftonte popullin të luftonte kundër ushtrisë me të njëjtin besim fetar, duke u nisur nga parimi "Atdheu mbi të gjitha". Në të dy betejat për mbrojtjen e Ulqinit me armë në dorë mori pjesë edhe i riu Ali Ulqinaku. Për këtë kontribut u dekorua nie medaljen"Për veprimtari patriotike" si aktivist i dalluar dhe luftëtar i Lidhjes së Prizrenit.4

Nga profesori i tij medresisti Aliu nuk mësoi vetëm për hoxhë, për dije, për kulturë, por edhe për edukatë të shëndoshë patriotike, të cilën e thelloi në vitet e mëvonshme në shkollë, gjatë jetës e punës në Shkodër e në Lezhë.

Me rënien e Ulqinit nën Malin e Zi familja e tij, bashkë me qindra familje të tjera ulqinake u shpërngulën në Shkodër si emigrantë, ku gjetën strehim, punë, mikpritje e përkrahje dashmirëse për inkuadrim familjar e shoqëror, ashtu si shqiptarët e tjerë nga viset shqiptare në Mal të Zi e në Kosovë.

Aliu në Shkodër, përveç përfundirnit të shkollës fitoi një përvojë të pasur nga personalitete atdhetare, kulturore e përparimtare të kohës, si: Daut Boriçi, Isuf Tabaku, Sheh Shamia etj., nga traditat e shquara të qytetit të lashtë e me histori të shkëlqyer, si dhe nga ndikimi i qytetërimit dhe'kulturës perëndimore.5

Djali i Hafiz Aliut, Seiti, në parathënien e Mevludit përshkruan gjendjen shpirtërore të babait në atë kohë, na jep disa cilësi të portretit të tij intelektual: "Në Shkodër nuk gjente asnjë mjet për të ngushllue shpirtin e vet të dishpruem nga humbja e vatrës prindërore.I ndjeri hafiz Ali, kishte me vedi një shpirt të madh të pajosun me një kulturë të naltë theologjike, me natyrë të mprehtë poetike e me ndërgjegje të kullueme dhe të edukueme simbas parimeve t'Islamizmës..."6

Në vitin 1882 emërohet mësues i shkollës fillore në lagjen "Dudas" të Shkodrës. Është me shumë interes autobiografia e tij e paraqitur në Ministrinë e Arsimit të Turqisë për t'u pranuar mësues. Në të ai deklaronte: "Gjuha ime asht shqipja, shkruaj e flas arabisht, turqisht e shqip".7

Ndonëse me kulturë orientale, hoxhë, nën pushtimin turk, me rrogë nga sulltani, ai pohon me krenari identitetin e tij kombëtar.

Në vitin 1884 u transferua në Lezhë, ku fillimisht kreu detyrën e mësuesit e të imamit. Falë cilësive të tii pozitive, ai arriti të fitojë shpejt dashurinë, nderimin dhe vlerësimin e lezhjanëve, të cilët propozuan për ta graduar me titullin honorar, myfti i Lezhës, i cili u miratua më 1889 nga autoriteti më i lartë fetar në Stamboll.8 Vdiq më 1913 në Lezhë dhe u varros në Shkodër me një ceremoni prekëse, me pjesëmarrje të gjërë popullore.

Veprimtaria e Hafiz Ali Ulqinakut shtrihet në disa fusha kryesore: në atë të letërsisë, të gjuhësisë, të arsimit e në atë fetare.

Në fushën e letërsisë ai është kryesisht përkthyes. Ka përkthyer që në vitin 1873 në Ulqin Mevludin nga poeti i famshëm turk Sulejman Çelepi nga Bursa, duke përdorur alfabetin araboosman me titull "Përkthimi i Mevludit në gjuhën shqipe". Përveç përkthimit ka edhe elemente përshtatjeje dhe vargje originale, që nuk gjënden në librin turqish,t. Bashkë më Mevludin ka përkthyer edhe vargje me titull "Huda Rabbim" të dijetarit dhe filozofit turk Haki Erzurum. Krahas këtyre përktheu dhe përshtati në vargje edhe disa njohuri fetare si një libër besimi i vogël. Këto tri vepra u shtypën në Stamboll në vitin 1887 në një libër të vetëm. Në vitinn 1936, nën kujdesin e të birit, hafiz Seitit, doli ribotimi me alfabet shqip nën titullin "Mevludi Sherif".

Hafiz Ali Ulqinaku, djalosh rreth 23 vjeç, shkroi Mevludin në gjuhën shqipe. Ai me dorën e vet shënon: "Tue kenë n'Ulqin, përpara emigrimit, përktheva e kompilova në gjuhën amtare t'emen qi asht shqipja, "Mevludin e Profetit a.s.". Ai me krenari pohon: "Atdheu e vendlindja ejonë asht Ulqini ... Gjuha e jonë asht shqipja. Shkruej e flas arabisht, turqisht e shqip".9 Jo vetëm kaq, por edhe në parathënien e Mevludit shënon :

"N'gjuhën shqipe kam qëllim un me i tregue
Që kështu vllaznit sa do pak me përfitue",10
sepse .... Asht nji gjuh' qi me kalem s'asht kollanis".11

Në trevat e Shqipërisë Veriore në atë kohë Mevludi këndohej në gjuhën turke, shkruar prej Sulejman Çelepisë, nga Bursa në vitin 1409.12 Pikërisht, prej këtij Mevludi të përhapur në të gjithë Perendorinë Osmane Hafiz Ali Ulqinaku përshtati Mevludin e vet.

Poeti është i vetëdijshëm për dobësitë e veprës, prandaj me përvujtni lutet:

"Kushdo, qi t'a vejn hesap ndonji hata
M'godit aj qi t'a shof, i baj rixha".13

Në të gjitha kohërat, në të gjithë popujt edhe sot e kësaj dite në fushën e edukatës janë përdorur shurnë mjete. Që në Romën e lashtë, Seneka porosiste: "Njeriu të shqyrtojë për ditë veprimtarinë që zhvillon, të dallojë të mirën prej të keqes, të dijë të pëlqejë çfarë është e mirë e të përbuzë çfarë sjell dëm" e kjo sipas tij, mes tjerash, mund të arrihet nëpërrnes ushtrimesh, shoqërisë së mirë e shëmbullit të mirë. Pra, shembulli i rnirë ka qenë e mbetet një faktor i rëndësishëm edukimi.

Dijetari Imam Vehbi Ismaili, Kryetar i Komunitetit Mysliman të shqiptarëve të Amerikës e të Kanadasë shkruan: "Të gjithë kombet e popujt e ndryshëm, simbas rastit e vendit, festojnë ditëlindjen e njerëzve të tyre në za, të dalluar për vepra trimërie, bamirëse, letrare, filozofike e shkencor,e tue i shërbye jo vetëm kombeve përkatëse, por edhe mbarë njerëzisë. Këta njerëz të mëdhaj, jo vetëri,- i kanë sjellë dobi e përfitim popujve të ndryshëm, por bahen ma vonë shembuj për blrezat e ardhëshëm për të shkelë ndër gjurmët e këtyne.

Po, në qoftë se ka ndonji ngjarje e cila mund të shkaktojë me të vërtetë gëzim dhe pjesëmarrje të përbotshme, ajo asht pa dyshim Lindja e Profetit të Shejtë, Muhammedit. Ai i pruni mbarë botës mesazhin e paqes dhe harmonisë, n'atë kohë kur ajo botë kishte nevojën ma të madhe për të '. 14

E pikërisht për këtë në popuj të ndryshëm lindi një letërsi e pasur, e frymëzuar nga cilësitë morale e shpirtërore të Profetit, Muhammed a.s., me vlera të mëdha edukative dhe estetike, ku në plan të parë është shembulli qëi riu dhe i rrituri të kenë një model përsosmërie morale e shpirtërore. Në Mevludin e Hafiz Ali Ulqinakut kemi një vepër plot vlera edukative. Kushdo që lexon apo këndon Mevludin, patjetër që edhe edukohet prej tij. Besimtari islam shqiptar, duke kënduar për profetin e vet, beson në atë që këndon, përtërihet e lartësohet shpirtërisht, por edhe frymëzohet për të punuar e vepruar mirë e drejt, ashtu si veproi Ai. Natyrisht që shembulli pozitiv merr vlera edhe më të mëdha, kur paraqitet me cilësitë e tij të larta, por edhe me nivel estetik. Këtu qëndron vlera e Hafiz Ali Ulqinakut, i cili në momente të caktuara, duke përshkruar cilësitë e Profetit, me poezinë e tij të bukur, me fjalën e zgjedhur, me figurën e goditur letrare e paraqet me një dritë të re e të kapshme për lexuesin. E, mendoni se sa vlera të mëdha edukative merr ky shembull, kur thuhet e përshkruhet në gjuhën amtare. Jemi në vitet '70 të shekullit të kaluar., kur të gjitha ceremonitë fetare zhvilloheshin në gjuhën arabe. Jemi pikërïsht në ato vite, kur Haxhi Hasan Sheh Shamia luajti një rol të madh në përdorimin e gjuhës shqipe ndër predikime e këshilla fetare, ai është krijuesi i hytbeve shqipe në Shkodër. E mendoni pastaj, të shkruash një Mevlud në gjuhën shqipe. Kjo i binte ndesh një tradite shekullore, kjo ishte një risi, thyerje e rregullave të krijuara tashmë. Është e natyrshme që nuk kaloi aq lehtë, pa kundërshti, sepse çdo e re futet me vështirësi. E kjo e re s'ishte e thjeshtë, ajo lidhej me probleme fetare, gjuhësore, letrare e politike. Por koha tregoi se ç'vlera pat puna e Hafiz Ali Ulqinakut. Kanë kaluar 120 vjet nga koha, kur është krijuar, pavarësisht nga ribotimet e shumta, ai është ruajtur ndër breza, është mësuar e kënduar nga besimtarët në xhami, nga oda në odë në Shkodër, Ulqin, Tivar, Lezhë, Krajë, në të gjitha trevat veriore.

Vepra shquhet për momente me të vërtetë emocionale me vlera edukative. Portreti i Profetit është i një njeriu normal, poeti as nuk ka marrë mundimin të përshkruajë, porjanë cilësitë shpirtërore, morale e mendore, është sjellja e tij, që e ngrë lart mbi të tjerët. Që në lindje autori bën të njohur se:

... si djali jot hurit me thanë,
Ndonji nanës Zoti kuj nuk ja ka dhanë".15

Dy cilësi vë në pah autori që në fillim:
E para, ai ëslitë i dërguari i Zotit,
E dyta, " ... ka qi po'vjen t'miren pre t'keqes e danë".

E sipas poetit, ai do të shëronte zemrat e njerëzve, zemrat e prishura prej veseve të këqia, do t'i zbuste, do t'i mjekonte, ai do t'u hapte e ndriçonte sytë, që njerëzit të shohin drejt, të dallojnë të mirën prej të keqes, të drejtën prej të shtrembërës, të bukurën nga e shëmtuara, ai do të ishte shpëtimtari i shpirtrave të humbur njerëzorë, që do t'i udhëzonte, në rrugen e se vërtetës, duke u ripërtërirë besimin e shpresën e humbur.

Ai do të ishte ilaç i zemrave të njerëzve të vuajtur, të mjerë e të varfër, ai do t'u jepte besimin, ai do të nxiste e organizonte ndihmën bujare për të varfërit. Por këtu s'është fjala vetëm për lëmoshë, sadaka e fitër, por për ushqim shpirtëror e moral, zemër të paqtë e bujari, gëzim e ngushëllim në çdo vatër të varfër e zemër të lënduar.

E mbi të gjitha, ai është shpresa e shpëtimit njerëzor, shembulli i tij do t'i udhëheqë njerëzit për t'iu shmangur gjërave të ndaluara (haramit) e për të përqafuar të lejuarën (hallallin).

Përmes një kontrasti të goditur autori ballafaqon sjelljen e qëndrimin e Profetit a.s., i cili që fëmijë i përulet me nderim Perëndisë, ndërsa njeriu, edhe pse ka përvojë e moshën për t'i kuptuar travajet e jetës, e harron rrugën e drejtë, për të cilën është porositur, prandaj autori, në fonnën e një fjalie esklamative, duke shprehur një kritikë të dukshme thotë : "e ti tue qenë plak e len rrugen e Tij".

Në vepër Profeti a. s. paraqitet si shembull thjeshtësie për të gjithë:

"Hangër ka buk' elbit. Ai gjallë sa me rrnue
Dhe ka vesh' kmish me bar sa m'u mëlue".16

E jo vetëm kaq, por nuk është ankuar, përkundrazi është gëzuar, apo siç thotë poeti " ... ja ka ba shyqyrin".

Edhe në çastin e vdekjes ai s'mendon për vete, por për njerëzimin. I lutet engjëllit që merr shpirtrat që:

... kur t'i vish, me ngadal
Shpirtin e atyne me t'mir' me m'iu marr". 17

Ai pranon që të marrë mbi vete vuajtjet e vështirësitë e vdekjes së njerëzve " ... mue me m'i dhan ... zërin e tyne un e hjek, po ndigjo".18 Edhe në këto çaste agonie ai nuk harron miq, dashamirë, farefisin që ka pranë "Krye për krye të gjithëve ju dha "Lamtumirë". E në mënyrë të veçantë ai tregohet i dashur e shumë i dhembshur me vajzën e vet, të cilës i drejtohet "Lamtumir' nuri i syve, Fatime". Ky varg ka ngarkesë të madhe emocionale. Fatimja kishte qenë vajzë e vetme, ajo kishte qenë gëzimi i shpirtit, bukuria e jetës, rrezja shpresëdhënëse, drita engjëllore, e afërt e shumë e dashur në këto çaste. Poeti i kursyer thotë thjeshtë, me shumë pak fjalë, duke shprehur mallin e jetës "Lamtumir' nuri i syve, Fatime". E bija e dashur me lot i përgjigjet "Unë po bëhem ej baba, kurbani jot".

Në vepër autori shpreh një mendim shumë interesant për vlerën e studimeve e në mënyrë të veçantë për dijetarët. Pyet dhe përgjigjet.

Cilëtjanë njerëzit më të nderuar, kujt i takon përpara mëshira e Zotit, cilët do të hyjnë të parët në parajsë?

Ata që kanë nderuar Profetin duke vizituar Qaben? Haxhinjtë?
Ata që kanë dhënë jetën në luftë, dëshmorët?
Ata që kanë bërë vepra bamirësie duke dhënë zeqate ? Apo dijetarët ? Secili grup pranon se për çdo problem janë këshillue me dijetarët e prandaj mëshira iu takon në radhë të parë atyre por jo dijetarët u lëshojnë rrugën, i nderojnë bamirësit. Dhe arësyeja është bindëse:

"Sado, qi na kemi çalltis me këndue,
Kta na kan mbajt, me kta ' na kemi qindrue".19

Mevludi shquhet edhe për vlerat estetike, e këto janë të dyfishta.

Si vepër letrare lexohet, por ajo edhe këndohet me një melodi të caktuar, që në zonën e Shkodrës ka pasur në themel tonet e këngës popullore shkodrane. Jo vetëm kaq, por organizimi i festave popullore, ceremoniali i krijuar ka nxitur miqësinë, bashkimin popullor, mirëkuptimin, vëllazërimin dhe afrimin shpirtëror të njerëzve. E kjo është një fushë, ku duhen kërkuar vlerat etnografike të Mevludit, fushë disi e panjohur, e pastudiuar dhe e parrahur nga mendimi shkencor. .Vepra ka figura artistike me vlera të rralla estetike, që tregojnë për aftësitë krijuese letrare të autorit. Në disa momente forca krijuese është më e fuqishme e poeti përshknian skena prekëse, reale, afér natyrës njerëzore. Kështu psh përshkruhet lindja e Profetit. Emineja, nënë lehonë,e rreshkur nga vështirësitë e lindjes apo siç thotë poeti: "u etçova" (nga emri et, kam et, më ka marrë etja) i sjellin një mashtrapë me sherbet:

"Ma i ftoft' se bora, ma i bardh' pernjimend,
Ma i ambel se sheqeri kishte qenë"20

Autori nuk thotë sherbet i freskët, as i ftofitë si bora, por Më i ftoft' se bora, më i ambel pergjimend. E së bashku me nënën gëzohet gjithçka për rreth:

"Shpirt e pa' shpirt, gur e dru thiren me za,
Gjith' e thojshin mirëse erdhe Mustafa'.21

Për të shprehur gjëndjen emocionale të nënës e gëzimin e saj poeti thotë:
"Mendja prej kreje i shkoi e i erdh përsëri".

E banorët për rreth, sapo morën vesh lajmin, vijnë "pa fes e pa këpucë, në kambë". E jo vetëm kaq, por edhe Qabja u çua në këmbë për të përshëndetur qoshja qoshen.

Poeti bën që Qabja të flasë:

"Qabeja thirri e i foli m'atë ças
sonte ka le Dielli i gjith' dynjas".

Po kështu është përshkruar me nota prekëse vdekj a e Profetit a.s.. Kur pasuesit e Muhammedit a.s. mësuan se ai ishte i sëmurë rëndë "Sytj 'u rrodlien gjak e lot". Poeti në vepër ka përdorur epitete e krahasime të goditura, shumë personifikime, që veshin mendimet me forma shprehjeje, që i japin gjallëri shprehjes dhe provojnë se Hafiz Ali Ulqinaku, ndonëse i ri, ishte një poet i lindur. Vini re krahasimet "buzët i ndritshin si hana", "dhambët si kokrra inxhi", 'si erë myshku" etj.

Vargjetjanë metrike, me masën Fa-i-la-tun, fa-i-la-tun, fa-i-lat. (trokaik 11 rrokësh me vargie dyshe me rimë të puthur, AA, BB, psh:

"Kur i lunte, buzt' e Tij ndritshin si Han,
Por si Dielli e ndriçojshin gjith dynjan.
Prej ndriçimit dhamvet si kokrra inxhi,
Gjylpanën natën e gjinte plak e'j ri".22

E për t'i qëndruar besnik masës së vargut, poeti përdor teknika të ndryshme, sidomos asimilimet, psh Jo me hanger sa'j xe barku prsi lopë.

Vini re kadencën e vargut:

'molli nji hurm vet me dor' Aj Padisha,
bini e u rrit, m'at sahat kokrra i dha".

"Mevludi" është shkruar në vitet '70 të shekullit të kaluar, kur autori ende nuk kishte rënë në kontakt me letërsinë shqipe të kultivuar dhe kishte marrëdhënie të pakta me të. Për të vlerësuar gjuhën e veprës duhen marrë parasysh disa rrethan:

- Sipas Hafiz Ali Ulqinakut gjuha shqipe ishte e palëvruar ... me kalem s'asht kullanisë". Ai shkruan një vepër fetare, të përshtatur nga një autor turk shumë i njohur, Sulejman Çelepi, hartuar në agimet e shekullit XV, prandaj edhe do të ndikohej nga leksiku turk, gjuha zyrtare e kohës.

- Vepra është e sferës fetare. Në atë kohë të gjitha ceremonitë fetare zhvilloheshin në gjuhën arabe, e është krejt e natyrshme që të ketë një ndikim të fuqishëm nga një gjuhë kulture fort e përhapur në atë kohë. A s'të bën të krahasosh edhe sot gjuhën e përdorur në disa fushatë dijes. P.sh. vini re gjuhën që përdorin mjekët, a s'është kjo plot fjalë latine? Në një rreth mekanikësh është mjaft e vështirë të kuptohet leksiku i tyre teknik etj. Prandaj nuk është aspak për t'u çuditur që edhe "Mevludi" i Hafiz Ali Ulqinakut ka fjalë e shprehje fort të zakonshme në sferën e terminologjisë fetare islame, që në atë kohë, por edhe sot është e vështirë të zëvendësohen. Megjithatë leksiku i veprës sot na duket i ngarkuar me fjalë turke, arabe. Por sistemi motfologjik dhe ai sintaksor janë shumë të pasur dhe krejt të paprekur nga ndikimi i huaj. Ata janë vërtetë kështjella të shqipes, ku s'u fut dot ky ndikim.

Ndikimet turke, arabe dhe të persishtes ishin të zakonshme në letërsinë shqipe e kjo vazhdoi deri vonë. "Nga nji fjalë turke e ban lazem" pat thanë poeti e ne ju kujtojmë se Ndue Bytyçi pat shkruar poezinë patriotike "Memleqeti" ("Atdheu"), ndërsa "Vaji i Bylbylit" i Mjedës u pat botue te "Shahiri elierz" ("Poeti i ndershëm").

Dëshirojmë të theksojmë se të shkruash në gjuhën shqipe një vepër fetare në vitet '70 të shekullit XIX nga një autor.mysliman ishte një akt i shquar atdhetàrie e njëheri një guxim i veçantë, sepse perandoria turke nuk njihte kombësi, por fe, e banorët e kësaj perandorie të gjërë ndaheshin në myslimanë, romë e të krishterë. Ështe i njohur fakti që banorët katolikë të ritit roman të perandori'së turke kishin mbrojtjen e Austrisë, e cila në bazë të marrëveshjes me Turqinë e sipas kushtetutës austriake mund të përdornin gjuhën amtare. Prandaj në shkollat e mbajtura nga kleri katolik mësohej edhe gjuha shqipe. Një gjë e tillë nuk mund të bëhej në shkollat e për fèmijët e besimit mysliman apo ortodoks, prandaj edhe ndiqeshin e persekutoheshin ata mësues që guxonin t'u mësonin shqipen fémijëve myslimanë apo ortodoksë. E dini që Papa Kriston e vranë në vitin 1909.

E Hafiz Ali Ulqinaku jo vetëm që luftoi me armë në dorë kundër ushtarëve turq për mbrojtjen e Ulqinit, por pati guximin edhe të shkruajë një vepër fetare në gjuhën shqipe. Pikërisht, të shkruajsh shqip e të luftosh kundër ushtrisë turke, pra kundër vëllezërve të besimit është një akt i dyfishtë atdhetarie e emancipimi kulturor e shoqëror. Mendoni se nuk ka qenë aspak e lehtë. Edhe sot çdo gjë e re nuk është e lehtë. Kështu duhet kuptuar vlera gjuhësore e letrare e "Mevludit" shqip.

Mendojmë se gjuha e autorit në disa vise është shumë e kursyer, shumë e zhdërvjelltë, me forma morfologjike e sintaksore me vlera historike dhe aktuale.

Disa shprehie të autorit janë bërë popullore dhe përdoren edhe sot e kësaj dite:

"Grat' si trimat, trimat m'u vesh porsi gratë,
Prishet gjith dynjaja, mbushet Me fesatë".24

"Vorri nuk njef kënd të madh, as padishah", "N'dash ta vrasin, n'dash ta mbysin s'des gabim.'25 "Mjer i shtrenjti, vet s'e ha as kujt s'ja jep'.26 Analiza e gjuhës së autorit paraqet dukuri ineresante, që janë objekt i veçantë studimi, ku duken dukuri kalimtare e forma të dvzuara foljesh me mbaresat -um e -umun, por edhe ue- ; ka forma shumë interesante përemrash pronorë e vetorë, ndajfoljesh e sidomos disa emra interesantë për nga formimi si shëndim, foljesh, u gazmue etj. Së fundi theksojmë se gjuha e Hafiz Ali Ulqinakut duhet parë edhe si e ndërmjetme mes të folmes së Ulqinit (e botimi i transliteruar në alfabetin latin nuk na lë të kuptojmë qartë, sepse këtu ka vënë dorë i biri i tij, Hafiz Sait Ulqinaku) dhe të folmes së Shkodrës.

Vlera e Mevludit në gjuhën shqipe, siç e kanë vënë në dukje edhe mjaft studjues, ka luajtur një rol me rëndësi për ruajtjen e kësaj gjuhe, nga ndikimi sllav në trevat shqiptare, që përdhunisht iu dhanë Serbisë, Malit të Zi dhe Maqedonisë. Do të shtonim se edhe ky mevlud i ribotuar disa herë, i kënduar e i mësuar përmendsh nga shqiptarët që emigruan në vende të ndryshme të botës, në Amerikë, Australi e gjetkë ka ndikuar ndjeshëm për ruajtjen e gjuhës amtare të shqiptarëve kudo që banojnë.

Duke marrë parasysh vlerat fetare, edukative, letrare dhe gjuhësore të Mevludit ai mbetet një vepër dinjitoze e Hafiz Ali Ulqinakut, një poet që meriton qjë vëmendje të veçantë edhe sot.27

Nëfushën e giuhësisë Hafiz Aliu në Lezhë hartoi tre fjalorë, të parin turqisht-shqip në vargje, të dytin turqisht-shqip me rend alfabetik dhe të tretin po me këtë kriter shqip-turqisht. Të tre fj alorët në nderim të vendlindjes i quajti "Ulqin". Të tre sëbashku kanë gjithësej 1334 faqe. Më me vlerë është ai shqip-turqisht me 9021 fjalë që, duke hequrtrajtat e pashtjella të foljeve e fjalët e përsëritura, mbesin rreth 4000 fjalë. Fjalorët kanë për bazë të folmen e Ulqinit me ndikime nga të folmet e Shkodrës e të Lezhës. Ata kanë vlerë leksikografike, leksikologjike, dialektologjike e për historinë e gjuhës.28

Në fushën e arsimit hartoi një abetare shqipe të shkruar me shkronja arabe. Fillon me alfabetin prej 40 shkronjash, 30 bashkëtingëllore dhe 10 zanore, që ai i krijoi vetë dhe pastaj faqet e tjera kanë ushtrime për praktikimin e tyre. Abetarja nepërmjet fjalëve jep edhe njohuri gramatikore, për mjedisin e nxënësve, për natyrën etj.29

Në,fushën fetare ai ka kryer detyra të ndryshme si hoxhë, si imam e si myfti. U shqua për zhvillimin me cilësi të riteve fetare, për predikimet, për drejtimin e vartësve e administrimin e shkollave fetare, për ngritjen e xhamisë në Lezhë në vitin 1909, për komunikimin me besimtarët, për sigurimin e marrëdhënieve të bashkëpunimit, të tolerancës e të harmonisë ndërfetare, duke krijuar një jehonë pozitive që ruhet e përmendet gojë më gojë edhe pas dekada Vitesh. Autoritetin e lartë fetar, erudicionin në problemet teologjike dhe kompetencën e thellë të Hafizit Aliut e dëshmon qartë një shkresë e Kryemyftinisë së Stambollit vitit 1900 ku thuhet:

"Të nderuarit Hafiz Ali Efendi nga ylematë e kazazë së Lezhës,
Duke pasur parasysh nevojat e popullsisë së kazazë së Lezhës si dhe duke u mbështetur në aftësinë dhe zotësinë tuaj, sipas shkresës së dërguar nga ana e këshillit administrativ të kazasë për emërimin tuaj për zbatim të porosisë së vilajetit për gradim, lënien në dorën tuaj të myftinisë së kazasë së sipërpërmendur, konfirmoni me shkrim që jeni myftiu i kazasë se sipërpërmendur".30

Fjalorët dhe abetarja mbetën dorëshkrime. Me gjithë interesimin e autorit, botimi i tyre qe i pamundur. Ky është një fakt domethënës. Ndokujt nuk i pëlqente, dikush pengonte, Stambolli nuk donte abetare e fjalorë për gjuhën shqipe, sepse ata mbillnin farën e shqiptarizmës, të lirisë e të përparimit të vendit.

Në ndonjë tekst e në ndonjë studim pa të drejtë vepra e Hafiz Aliut është inkuadruar në letërsinë e bejtexhinjve. Kjo është bërë me qëllim nënvleftësues e dashakeq o nga paaftësia profesionale. Fjalorët e abetarja nuk janë letërsi. "Mevludi" është përkthim. Ç'objekt kanë bejtet e ç'objekt ka Mevludi '? Këtyre autorëve e studjuesve mjafton t'u kujtojmë se Mevludi përmban filozofi, teologji ' edukatë, didaktikë, atdhetarizëm e se në pikëpainje fetare ka vlera universale. Me bejtexhinjtë Hafiz Aliu ka lidhje vetëm me alfabetin arab; mevludet duhen trajtuar e pasqyruar si segment i veçantë i letërsisë me alfabet arab.

Për veprimtarinë e Hafiz Ali Ulqinakut në të kaluarën është shkruar pak, më parë për mungesë gjunnimesh e studimesh, më vonë për shkaqet e njohura ideologjizuese e polit zuese, pse ai ishte kle rik, si dhe për mungesë studiuesish kompetentë e mungesës së kontaktit me botimet j ashtë vendit. Këndej themi se ai nuk u harrua, por as nuk u paraqit sa duhej e si duhej.

Duke paraqitur veprën e Hafiz Ali Ulqinakut me të drejtë lind pyetja: Cilët qenë motivet që e shtynë atë për të krijuar e botuar? Kësaj pyetjeje, nga njëra anë i përgjigjet vetë autori, ndërsa nga ana tjetër këto kuptohen nga destinacioni i veprave të tij dhe nga vlerësimet e studjuesve kompetentë për të.

Autori në parathënien e fjalorëve është shprehur: "ashtshkrue për fëmijët dhe asht ndërtue me vargje për t'u nxanë prej tyre lehtë përmendësh" dhe në një rast tjetër po këtu "Shumë vetë dhe veçanërisht gra dhe kalamajtë i kam parë se janë n'errësinë dhe s'kuptojnë ç'u lypset..."31 Në atë kohë shkollat kishin nevojë për abetare e ai hartoi abetare, kishin nevojë për fjalorë e përpiloi fjalorë, kishin nevojë për libra me karakter fetar, edukativ dhe didaskalikë dhe ai i përktheu, i përshtati dhe i pasuroi me materiale origjinale; shkolla kishte nevojë për mësues dhe ai u bë mësues, kishte nevojë për gjuhë shqipe dhe ai fliste, shkruante, lexonte, mësonte e predikonte në gjuhën shqipe.

Këndej del qartë se veprat letrare, gjuhësore, fetare e arsimore i përktheu dhe i hartoi jo thjeshtë i shtyrë nga qëllime fetare, por edhe nga dashuria për gjuhën shqipe, nga dëshira e popullit, të rinisë e të fèmijëve pgr dije dhe arsim, për kulturë e përparim, për ruajtjen e mbrojtjen e kombësisë shqiptare.

Vitet e fundit studimet e botimet për Hafiz Ali Ulqinakun u shtuan shumë, hodhën më tepër dritë për të pasqyruar e ndriçuar veprimtarinë e tij me realizëm, me objektivitet e pa paragjykime në tërë gjërësinë e saj, me të mirat e të metat e veta.

Me jetën e veprimtarinë e Hafiz Ali Ulqinakut mburren tre qytete : Ulqini, Shkodra e Lezha. Studjues të ndryshëm të këtyre qyteteve e vlerësojnë atë nga këndvështrime të ndryndyshme disa në tërësi, disa në aspekte të veçanta.

Studiuesi ulqinak Sytki Malo Hoxha nënvizon se "Hafiz Aliu ishte një figurë e shquar e kulturës sonë në përgjithësi. Ishte atdhetar i kulluar, poet i talentuar, përkthyes i shkëlqyeshëm, leksikograf i dalluar dhe alim i nderuar në rrethin ku jetoi e veproi e më gjërë".32 Dr. Ruzhdi Ushaku e mg. Nail Draga në librat33 e studimet e tyre34 në përmasa të ndryshme, paraqesin aspekte nga jeta e krijimtaria dhe e konsiderojnë "emër të nderuar të kulturës shqiptare, si një ndër krijuesit që u përpoq për ruajtjen e kultivimin e gjuhës shqipe të shkruar".35

Shkodranët i kanë kushtuar vlerësime të shumta. Po ndalemi në disa prej tyre; "Mësuesi i Popuilit" Hamdi Bushati, në veprën e tij të rëndësishme "Materiale për Shkodrën" thekson : "Mevludi i H.Ali Ulqinakut u ba nji vepër e dashtun për besimtarët myslimanë të kohës dhe u prit me entuziazëm të madh. Shumica e familjeve myslimane ia kishin vu detyrë vedit me e pasë në shtëpi nj i kopj e të këtij Mevludi. Bile deri ndër shkolla (mejtepe) Mevludi u vu si mësim suplementar për nxanësit, djelm e varza".36

Studjues të ndryshëm e kali vlerësuar si luftëtar atdhetar, si pjesëmarrës aktiv në luftrat popuilore për mbrojtjen e Ulqinit, si veprimtar i Lidhjes Shqiptare të Prizrenit.

Studjuesi letrar Lezhjan Tonin Çobani për kontributin e gjithanshëm të Hafiz Aliut, ndër të tjera, ka përgjithësuar: "Me punërt e tij të palodhur, në radhë té, parë si leksikograf, si hartues i abetares shqipe në Lezhë, si përkthyes e vjershëtar në gjuhë shqipe me alfabet arab, Ali Ulqinaku radhitet përkrah figurave të shquara të rrethit të Lezhës që i kanë dhënë kulturës kombëtare të së kaluarës përkrah Frang Bardhit, Pjetër Zarishit, Leonardo De Martinos, Gjergj Fishtës etj.37 Artikuj e gjurmime ka bërë edhe studjuesi i historisë së arsimit e të kulturës Cijon Simoni, i cili ka dhënë vlerësime për punën e tij si mësues, si krijues e si njeri me cilësi të larta morale e njerëzore, historiani Muhamet Lika për rolin e tij për mirëkuptimin mes besimeve fetare.38

Jashtë këtyre qyteteve, të shumtë janë studjues të tjerë me autoritet e reputacion të lartë shkencor që kanë pasqyruar në studimet e tyre konsiderata të favorshme e lavdëruese për krijimtarinë e larmishme të Hafiz Ali Ulqinakut.

Meritën e parë për zbulimin e të dhënave për jetën e veprimtarinë e tij e ka stuqjuesi erudit Lumo Skendo, i cili qysil në vitin 1926 në revistën "Dituria" ka paraqitur fakte interesante e të pabotuara për Hafiz Ali Ulqinakun.39

Dijetarët e mëdheni gjuhëtarë: A.Xhuvani, E.Çabej, Sh.Demiraj etj. në veprat e tyre e citojnë si poet, si përkthyes e si hartues fjalori duke vënë në dukje meritat në këto drejtime. Studjuesi i shquar orientalist Osman Myderrizi me një varg,punimesh të gjata cilësore, ndër të tjera e vlerëson lart duke thënë se "Zëvendësimi i turqishtes në Mevludin dhe i arabishtes në hytben kishte rëndësi, se sillnin me vehte një konsakrim të gjuhës dhe të shkrimit shqip", ndërsa për fjalorin shqip-turqisht pohon se "ky fjalor paraqitet me vlerë të madhe, se përmban shumë fjalë të rralla, në mes të të cilave edhe terma detarie; Një pjsë e këtyre fjalëve pa dyshim do të kaloje edhe në fjalorin e përgjithshëm të gjuhës dhe do të shërbejë për zhvillimin e gjuhës letrare kombëtare".40

Orientalisti tjetër i shquar, 'Fahir Dizdari, në veprën e tij madhore "Fialori i orientalizmave në gjuhën shqipe" çmon tepër personalitetin e Hafiz Aliut, Për Mevludin nënvizon: "Edhe pse i vjetër i ka rezistuar kohës, sepse autori ka ditur t'u flasë mirë ndjenjave të besimtarëve me frymën poetike që e dallon ndai të tjerëve, me shprehje të përmailshme e rrjedhshme. Ky Mevlud është në përdorim dhe kërkohet prej njerëzve". Për konkretizim të tertnave hoxhë e hafiz ai shënon se "Të denjë për t'u përmendur krahas Hoxha 'Fahsinit, floxha Kadri Prishtinës radhitet edhe Hoxhë Ali Ulqinaku", iidërsa pranë Hafiz Ali Korçës vendos Hafiz Ali Ulqinakun.41

Edhe studjues shqiptarë nga Kosova e Maqedonia kanë dhënë ndihmesën e tyre të rëndësishme për njohjen dhe vlerësimin e figurës së flafiz Ali Ulqinakut. Studjues të afirrnuar, si: prof Hasan Kaleshi, Dr. Jashar Rexhepagiqi, Dr. Muhamet Pirraku, Dr. Feti Mediu, Nehat Krasniqi etj.bëjnë parashtrime, analiza e konkluzione me vlerë, ijapin ati . 1 vendin e merituar ndër intelektualët e dalluar të kohës.42

Jehona e studimeve e vlerësimeve nuk përfundon me kaq; ajo shtrihet edhe në diasporë. Idriz Lamaj, ndonëse vetë një autor Mevludi shqip në SHBA, pohon në një studim për historinë e Mevludeve se "versioni i Mevludit të H.Aliut ka kalue deri në ditët e sotme si ma i përsosuni, ma i popullarizuemi dhe ma i përhapuni në gjuhën shqipe".43

Fama e Hafiz Aliut kapërcen edhe kufinjtë e Shqipërisë. Në Turqi dy nga enciklopeditë me prestigj ndërkombëtar, si ajo Islamike dhe Inonu i lënë vend veprave të Hafiz Aliut si poet e linguist i përmendur Edhe orientaliste të tjerë dhe albanalogë të huaj në studimet e'tyre trajtojnë dhe vlerësojnë punën e tij përkthyese e krijuese letrare, gjuhësore e fetare.

Nga parashtrimi i mësipërm i fakteve për jetën, veprat e vlerësimet për Hafiz Ali Ulqinakun nxjerrim disa përfundime:

Së pari, Hafiz Ali Ulqinaku shkriu në nj ë në personalitetin e tij kompleks cilësitë e tij të dalluara atdhetare, fetare, shkencore, kulturore, arsimore e qytetare, duke shfrytëzuar për formimin e tij shkollën e kryer, studimin individuel dhe mjedisin intelektual, patriotik e progresist të kohës.

Së dyti, Hafiz Aliu qe një figure shumëplanëshe, punoi e krijoi si përkthyes, poet, leksikograf, leksikolog, hartues abetareje, mësues, hoxhë dhe drejtues fetar.

Së treti, Autoriteti i Hafiz Aliut qe gjithnjë në rritje, nga një njohje lokale, kapërceu kufinjtë e një qyteti, të një krahine, duke u bërë i përmendur në mbarë vendin, në të gjitha trevat shqiptare, në diasporë e në vendet e huaja, duke u vlerësuar si një personalitet i merituar dhe i padiskutueshëm i kulturës kornbëtare.

Së katërti, Për jetën dhe veprimtarinë e Hafiz Ali Ulqinakut janë aktivizuar me studime, citime, analiza, krahasime e konkluzione akademikë, studiues të letërsisë, të historisë së gjuhës, të leksikografisë, të leksikologjisë, të dialektologjisë, të historisë së Shqipërisë, të historisë së arsimit, të kulturës islame, teologë, enciklopedistë, specialistë të Arkivit të Shtetit, gazetarë, bibliografë dhe albanologë të huaj.

Së pesti, Figura dhe veprimtaria e Hafiz Ali Ulqinakut është cituar, pasqyruar e vlerësuar në monografi, vepra madhore, libra e përmbledhje të veçanta, në revista, në gazeta, në enciklopedi, në Fjalorin Enciklopedik shqiptar, në albumin "Në gjurmë të historisë kombëtare në fototekën Marubi", në bibliografinë "Kontribute për bibliografinë shqipe", në parathëniet e studimet hyrëse të Mevludeve, në tema dizertacionesh për histori arsimi, në leksione e seminare të lëndës 'Historia e gjuhës shqipe" në Universitetin "L.Gurakuqi" etj.

Së gjashti, Për kontributin e H. Ali Ulqinakut janë zhvilluar veprimtari të shumëllojshme, që kanë shpalosur më mirë vlerat e tij të gjithanshme. Për këtë është organizuar "Tribuna shkencore" në Ulqin, është përfshirë në kumtesë në Simpoziumin e parë ndërkombëtar të mbajtur në Prishtinë me temë "Feja, kultura dhe tradita islame ndër shqiptarët", është cituar ndër kumtesa në sesionin shkencor në Shkodër kushtuar përkujtimit të 100 - vjetorit të Lidhjes Shqiptare të Prizrenit dhe në seminarin e parë ndërkombëtar në Shkodër me temë "Shkodra ndër shekuj", është folur në rubrikën "Kujtesë" të RTSH, është hartuar emision i veçantë në Radio Shkodra në rubrikën "Kontribute për gjuhën shqipe", janë programuar fragmente të veprës së tii në koncertin festiv me rastin e festës së Bajramit në teatrin "Migjeni" në Shkodër, janë organizuar e sesione shkencore në Shkodër e në Lezhë dhe Mevludi i tij ka qenë dhe është materiali bazë i ceremonive përkujtimore të ditëlindjes së Profetit Muhamed a.s.

Së fundi, Hafiz Ali Ulqinaku është një nga ata figura të rëndësishme të kulturës shqiptare që dhanë shembullin frymëzues të zhvillimit të njëkohshëm e të bashkërenditur të veprimtarisë atdhetare, shkencore arsimore, e fetare duke çuar më përpara traditën pozitive të krijuar në vendin tonë në këtë fushë.44

Duke përfunduar këtë vështrim të përmbledhur të jetës, të veprimtarisë e të vlerësimeve për Hafiz Ali Ulqinakun kuptohet sa i drejtë ka qenë propozimi dhe miratimi për dekorimin e tij me titullin e lartë nderues "Mësues i Popullit" dhe sa i bukur i përshtatet atij motivacioni përkatës : "Klerik dhe intelektual i shquar, studjues i apasionuar, mësues dhe edukator i nderuar i rinisë dhe i masave popullore, hartues e përkthyes i veprave fetare e shkencore ".45"

Kiel-Gjermani

[ramazan_it]

Selam alejkum we rahmetulla we berekatuhu.Or vëllezër feja jonë është e përsosur dhe nuk ka nevojë as të fusim diçka në të dhe as të nxjerim nga ajo .Për këtë arsye,ne duhet ta kuptojmë mirë se gjeneratat e para kanë qenë më të përsosur,se ne sot,siç tregon edhe vetë Allahu Xh.Sh.,në Ku'ranin e madhërueshëm.Përderisa ata (shokët e të Dërguarit s.a.v.s., nuk e kanë praktiku një gjë të tillë(mos ndoshta nuk e kanë respektuar?),por ne sot na e mban goja që të flasim ende për këtë risi(bidat)që nuk ka asçfar vlere,por ndoshta edhe bëjmë mëkat,siç thonë disa dijetarë të hakut,se kur lexohet mevludi dhe kur përmendet një ndër emrat të bukur të të Dërguarit s.a.v.s.,Mustafa,ato çohen në këmbë sepse thonë se tash në këtë moment është prezent Ai s.a.v.s.,që për këtë kemi argumente që një gjë të tillë nuk e kanë vepruar as shokët e Pejgamberit s.a.v.s..Por kemi argument që kur ka hyrë i Dërguari i Allahut s.a.v.s.,në dhomën ku kanë qenë sahabët ata nuk janë çuar në këmbë"vallë mos e kanë respektuar"apo ne jemi më të dashur se ata,edhe pse ata e kanë parë Pejgamberin s.a.v.s.,kurse ata që bëjnë mevlude thonë se e respektojmë Pejgamberin s.a.v.s..Ne u thomi atyre,se si ju mund të thoni se e doni ma tepër se sahabët?Kur ata hoxhallarë që po lexojnë mevlude nuk e mbajnë atë që është vaxhib për ata "mjekra",dhe thonë se e duan ma tepër!Jovallaj se ata,siç e dimë të gjithë se mevludet i bëjnë më para dhe nuk janë në gjendje që ata para ose diç prej tyre të japin fisabililah(për hir të Allahut),a jeni prej atyre që e kuptoni? Vlen të pyesim veten tonë,se ne i kryejmë të gjitha sunete të Pejgamberit Muhammed s.a.v.s.,dhe tash na ka mbetë të bëjmë mevlude?SELAM ALEJKUM
JU DUA PËR HIR TË ALLAHUT DHE JU URREJ VEPRËN E KEQE PËR HIR TË ALLAHUT!

[Sabriu]

Selam alejkum we rahmetulla we berekatuhu.Or vëllezër feja jonë është e përsosur dhe nuk ka nevojë as të fusim diçka në të dhe as të nxjerim nga ajo .Për këtë arsye,ne duhet ta kuptojmë mirë se gjeneratat e para kanë qenë më të përsosur,se ne sot,siç tregon edhe vetë Allahu Xh.Sh.,në Ku'ranin e madhërueshëm.Përderisa ata (shokët e të Dërguarit s.a.v.s., nuk e kanë praktiku një gjë të tillë(mos ndoshta nuk e kanë respektuar?),por ne sot na e mban goja që të flasim ende për këtë risi(bidat)që nuk ka asçfar vlere,por ndoshta edhe bëjmë mëkat,siç thonë disa dijetarë të hakut,se kur lexohet mevludi dhe kur përmendet një ndër emrat të bukur të të Dërguarit s.a.v.s.,Mustafa,ato çohen në këmbë sepse thonë se tash në këtë moment është prezent Ai s.a.v.s.,që për këtë kemi argumente që një gjë të tillë nuk e kanë vepruar as shokët e Pejgamberit s.a.v.s..Por kemi argument që kur ka hyrë i Dërguari i Allahut s.a.v.s.,në dhomën ku kanë qenë sahabët ata nuk janë çuar në këmbë"vallë mos e kanë respektuar"apo ne jemi më të dashur se ata,edhe pse ata e kanë parë Pejgamberin s.a.v.s.,kurse ata që bëjnë mevlude thonë se e respektojmë Pejgamberin s.a.v.s..Ne u thomi atyre,se si ju mund të thoni se e doni ma tepër se sahabët?Kur ata hoxhallarë që po lexojnë mevlude nuk e mbajnë atë që është vaxhib për ata "mjekra",dhe thonë se e duan ma tepër!Jovallaj se ata,siç e dimë të gjithë se mevludet i bëjnë më para dhe nuk janë në gjendje që ata para ose diç prej tyre të japin fisabililah(për hir të Allahut),a jeni prej atyre që e kuptoni? Vlen të pyesim veten tonë,se ne i kryejmë të gjitha sunete të Pejgamberit Muhammed s.a.v.s.,dhe tash na ka mbetë të bëjmë mevlude?SELAM ALEJKUM
JU DUA PËR HIR TË ALLAHUT DHE JU URREJ VEPRËN E KEQE PËR HIR TË ALLAHUT!

Ibni Haxheri e gjen një bazë edhe në sunnet për mevludin, për të ci1in thotë: “Pejgamberi vjen në Medine dhe i gjen jehudët, që po agjëronin ditën Ashuraë”. Kur i pyeti ata i thanë: “Është ajo ditë kur Zoti e fundosi faraonin dhe e shpëtoi Musanë, e ne agjërojmë në shenjë falënderimi ndaj Zotit të madhërishëm” (Sahihajn). Nga kjo kuptohet puna e falënderimit ndaj Allahut për hirë të ndonjë të mire që na e sjellë ose për largimin e ndonjë të keqeje duke përsëritur atë për çdo vit. Falënderimi i shprehet Zotit me Iloj-lloj adhurimesh siç janë: agjërimi, namazi, sadaka, leximi i Kur’anit etj. Atëherë, a ka mirësi më të mirë e më të madhe se shfaqja, lindja e këtij Pejgamberi që është mëshirë jo vetëm për muslimanët, vetëm për njerëzit, por edhe për të gjitha krijesat në ekzistencë.
Derisa edhe vetë Pejgamberi e agjëroi atë ditë në shenjë falënderimi ndaj Zotit që e shpëtoi Musanë, a mos t’i bëhet falënderim Zotit për lindjen e Muhammedit, me anën e të cilit e shpëtoi njerëzimin nga errësira, injoranca, mizoria, armiqësia në këtë jetë e do t’i shpëtojë edhe në ditën e gjykimit të gjithë ata që i besuan?
Ky është një argument i fortë për tubimin në mevlude duke u mbështetur në kijasin, i cili në këtë rast kuptohet nga vetë puna e Pejgamberit, e puna e tij është sunnet për ne. Pra, ai falënderoi Zotin për shpëtimin e Musasë, e ne kemi për detyrë të falënderojmë për dërgimin e Muhammedit. Ky fakt nuk mund të mohohet ngase i njëjti qëllim është në të dy rastet.

S.Selmani

[ramazan_it]

SELAM ALEJKUM WE RAHMETULLAH WE BEREKATUHU.Sa i përket hadithit të mësipërm,është i besueshëm dhe transmetohet nga dy imamët e shquar Buhariu 4460 dhe Muslimi 127 dhe kjo nuk mohohet .Por sa i përket kuptimit të hadithit ju or vëlla Sabri nuk e dij se si mund që ta kuptoni një gjë të tillë se këtu qenka argumenti i fortë për ty dhe ata që kremtojnë mevludin se ky do të jetë argument.Unë për veten time se kuptoj asesi kështu.Aesyeja është se Fjalët e Allahut janë të qarta edhe fjalët e Pejgamberit janë shumë të qarta.Por për ty të ta shkruaj këtu më poshtë se a duhet bërë mevlude.
KREMTIMI I MEVLUDIT
shkoqitur nga broshura "Kujdes nga Risitë!" të Shejh Abdul-Aziz bin Baz
Falënderimi i takon vetëm All-llahut, krijuesit të gjithësisë, sunduesit absolut në ditën e gjykimit. Paqa dhe mëshira e Zotit qoftë mbi të dërguarin e tij, familjen, shokët dhe pasuesit e tij deri në ditën e gjykimit.
- Kapitulli i parë
Cila është dispozita e sheriatit (ligjit të All-llahut) mbi kremtimin e mevludit (ditëlindjes së Pejgamberit alejhi selam), rregulli mbi kremtimin e mevludit, ngritja në të, për të, ose përshëndetjet për të dhe për gjërat të tjera që janë prezente në kremtime të tilla?
Përgjigjja: Nuk është i lejuar kremtimi i ditëlindjes së Pejgamberit alejhi selam e as i ndonjë njeriu tjetër, ngase kjo është një gjë e cila është prej risive në fenë tonë. Arsyeja për këtë qëndron në atë se këtë nuk e ka bërë Pejgamberi alejhi selam, as Hulefai Rrashidinët (Katër imamët e parë pas Muhammedit alejhi selam), as ndonjë nga shokët e tij, e as pasuesit e tij me të mirë në shekujt më të frytshëm, të cilët ishin më të diturit në sunnetin dhe ishin ata që e kanë dashur më së shumti Pejgamberin alejhi selam, dhe janë ata që e kanë praktikuar më së shumti dhe më së miri fenë e pastër të All-llahut xhele shanuhu, ashtu siç i ka mësuar i Dërguari i Tij.
Është transmetuar nga Pejgamberi alejhi selam se ka thënë, “Kush vepron diç që nuk është në pajtim më çështjen tonë, ajo vepër është e refuzuar,”dhe në një hadith tjetër thotë: “Ruajuni nga gjërat e shpikura sepse çdo e shpikur është risi, e çdo risi është humbje.” Këto dy hadithe na e bëjnë të qartë dhe na këshillojnë (urdhërojnë) që të ruhemi (kemi kujdes) shumë prej risive që janë të shpikura në fe dhe nga të punuarit me to. Po ashtu All-llahu xhele shanuhu na porositë që
"Çka t’ju japë pejgamberi, atë merreni, e çka t’ju ndalojë përmbajuni dhe kini frikë All-llahun, se All-llahu është ndëshkues i ashpër.” (Hashr: 7)
“Ju e kishit shembullin më të lartë në të dërguarin e All-llahut, kuptohet, ai që shpreson në shpërblimin e All-llahut në botën tjetër, ai që atë shpresë e shoqëron duke e përmendur shumë shpesh All-llahun.” (Ahzab: 21)
“All-llahu është i kënaqur me të hershmit e parë prej muhaxhirëve (emigruesve), prej ensarëve (vendasve) dhe prej atyre që i pasuan ata në punët e mira, e edhe ata janë të kënaqur ndaj Tij. Atyre iu ka përgatitur xhennete, në të cilët rrjedhin lumenj, ku do të jenë për jetë të pasosur. E ky është fitimi i madh.” (Teube: 100)
“Sot jua përsosa fenë tuaj, plotësova ndaj jush dhuntinë Time, zgjodha për ju Islamin fe” (Maide: 3) dhe ajete tjera të shumta.
Ndërsa veprimi, kremtimi i këtyre mevludeve jep të kuptojmë se All-llahu ende nuk e ka plotësuar fenë për njerëzimin, se Pejgamberi alejhi selam nuk e ka qartësuar, nuk e ka publikuar atë që ka qenë e nevojshme për njerëzimin që të punojnë me të derisa erdhën disa "dijetarë" në kohën fundit dhe e shpikën një gjë të tillë në ligjin e All-llahu, duke menduar se ky veprim i afron tek All-llahu dhe kjo pa dyshim është një rrezik shumë i madh që në kohën tonë i kundërvihet shumë fesë së pastër të All-llahut xh.sh. Dihet se All-llahu vetëm se e ka plotësuar fenë e pastër për robin e vet me të gjitha mirësitë në formën më të përsosur, dhe se Pejgamberi alejhi selam e ka kumtuar me kumtesën më të qartë dhe nuk ka lënë asnjë rrugë që shpie në xhennet vetëm se e ka treguar atë, dhe atë që largon nga zjarri vetëm se ua ka qartësuar atë të gjithëve dhe këtë e vërteton edhe hadithi i Pejgamberit alejhi selam ku thuhet: transmetohet nga Abdullah ibn Omer, i cili thotë se i Dërguari i All-llahut ka thënë: “Nuk është dërguar asnjë Pejgamber (nga All-llahu) përveç se ka qenë obligim i tij që t'u tregojë popujve për të mirën që iu sjell dobi atyre dhe të keqen që iu sjell dëm atyre.”
Dhe siç e dimë, Pejgamberi alejhi selam ka qenë më i dalluari nga të dërguarit dhe vula e pejgamberëve, dhe më i përsosuri në qartësi dhe këshilla. Po sikur të ishte kremtimi i mevludit prej fesë të cilën All-llahu e zbriti dhe e do, këtë do ta qartësonte i Dërguari i Tij për popullin e tij ose do ta kishte praktikuar në jetën e tij, ose do ta kishte vepruar dikush nga shokët e tij, mirëpo një gjë e tillë nuk ka ndodhur. Dhe me këtë është qartësuar se kjo vepër është e shpikur, kundër së cilës na ka këshilluar Muhammedi alejhi selam, që të ruhet populli ashtu siç u cekë edhe në hadithet më lart. Ka ardhur në hadithe të tjera siç është fjalimi (Ligjërata) e Muhammedit alejhi selam në ligjeratën e së premtës ku thotë: ”Me të vertetë fjala më e mirë është ligji i All-llahut dhe udhëzimi më i mirë është udhëzimi i Pejgamberit alejhi selam, dhe gjërat më të këqija janë risitë dhe çdo risi është humbje.”
Bazuar në shumë ajete e hadithe që kanë për qëllim këtë dispozitë, shumica e dijetarëve janë deklaruar kundër mevludit dhe për kujdesin (ruajtjen) nga kjo risi. Tezës së të parëve iu kanë kundërvu disa “dijetarë” dhe e kanë lejuar atë, nëse ajo nuk përmban diç që është e ndaluar shprehur në fjalë të kota për Pejgamberin alejhi selam, përzirjen e burrave me gra, ose përdorimin e instrumenteve (muzikore) dhe gjërave të tjera që i ndalon feja e pastër dhe po ashtu mendojnë se janë risi te mira, ndërsa Muhamedi alejhi selam thotë, “Çdo risi është humbje.” Ligji Islam sugjeron që për çdo mosmarrëveshje mes njerëzve duhet kthyer ligjit të All-llahut dhe Sunnetit të të Dërguarit te Tij. All-llahu thotë në Kur'an:
"O ju që besuat, bindjuni All-llahut, të Dërguarit të tij dhe përgjegjësve nga ju. Nëse nuk pajtoheni për ndonjë çështje, atëherë parashtrojeni atë tek All-llahu (Kur’ani) dhe i Dërguari i Tij (Sunneti) po që se i besoni All-llahut dhe ditës së fundit. Kjo është më e dobishme dhe përfundimi më i mirë." (Nisa: 59)
“Për çdo send që nuk pajtoheni, gjykimi për të është tek All-llahu." (Shura: 10)
Te ne është paraqitur kremtimi i mevludit kurse në Librin e All-llahut na është qartësuar se jemi të obliguar të pasojmë Pejgamberin alejhi selam në atë që ka ardhur me të (fenë e pastër), dhe të largohemi nga ajo prej çkafit na ka porositur të largohemi. Është e pa logjikshme të thuhet se Muhammedi alejhi selam nuk e ka kumtuar fenë deri në fund, meqë ai na e ka kumtuar neve se All-llahu e ka plotësuar fenë e tij për këtë popull dhe se kremtimi i mevludit nuk është ajo në çka ka thirrur Muhamedi alejhi selam. Neve nuk na ka mbërri ndonjë dëshmi se ai e ka vepruar një gjë të tillë apo se ka urdhëruar në të, përkundrazi, ai na e ka ndaluar këtë dhe po ashtu as shokët e tij nuk e kanë vepruar një gjë te tillë d.m.th. mevludi nuk është i bazuar në njëren nga bazat e fesë së pastër.
Mirëpo, kjo është nga risitë e shpikura dhe përgjasim me të krishterët dhe çifutët në festat që kanë ata. Nga kjo duhet t'u bëhet e qartë atyre që sado pak logjikojnë dhe kanë etje për ndjekjen e së vërtetës, se kremtimi i mevludit nuk është prej fesë Islame, por nga risitë prej të cilave All-llahu dhe Muhammedi alejhi selam na kanë urdhëruar të largohemi. Nuk mjafton për ndonjë i cili mendon që të pasojë shumicën e njerëzve në veprim në të gjitha aspektet, përveç Pejgamberin alejhi selam, sepse e vërteta nuk është nëse një gjë e pason shumica, por e vërteta qartësohet me argumente të qarta nga ligji i All-llahut, siç thotë All-llahu për të krishterët dhe çifutët:
“Ata thanë: Kurrsesi nuk ka për të hyrë askush në xhennet, përveç atij që është jehudi ose krishterë! Ato janë fantazi të tyre! Thuaju sillni argumentet tuaja (për çka pretendoni) po që se jeni të drejtë?”
"Ne qoftë se u bindesh shumicës (mohuesve që janë) në tokë, ata do të të largojnë nga rruga e All-llahut.” (En’am: 116)
Dhe shumicës së këtyre (kremtimeve të mevludeve) që janë te ndaluara u bashkangjiten edhe shumë harame të tjera si: përzierja e burrave me gra, përdorimi i veglave të ndryshme, pirja e duhanit, përgojimi, shpenzimi i tepërt, dhe ndodh edhe më e çuditshmja - prezenca e shirkut ne këto kremtime dhe fjalë tjera të kota për Muhammedin alejhi selam ose për dikënd tjetër siç janë evlijatë/njerëzit e mirë, duke kërkuar ndihmë apo ndonjë gjë tjetër dhe gjëra të tjera që çojnë në kufër, në ç’gjë zhyten shumica e njerëzve gjatë kohës kur bëhet kremtimi i mevludeve të tilla apo gjëra për njerëzit e tjerë që konsiderohen si respekt ndaj tyre.
Transmetohet nga Muhammedi alejhi selam se ka thënë: “Ruajuni nga fjalët e kota ne fe, se me të vërtetë ajo që i ka shkatërruar popujt e mëhershëm ka qenë marrja me fjalë të kota në fe.”
Në një hadith tjetër, Muhamedi alejhi selam thotë: ”Mos më ngritni (lavdëroni) ashtu siç e kanë ngritur krishterët të birin e Merjemes, ngase vërtet unë jam rob, dhe thuani rob i All-llahut dhe i dërguari i Tij. “ (Trans. Buhariu dhe e ka vërtetuar edhe hadithi i Omerit)
E çuditshme dhe e pa menduar është se shumica e njerëzve ngarendin në prezentimin e këtyre festave (risive) duke i mbrojtur ato, dhe iu kundërvihen gjërave që All-llahu i obligoi për ta (njerëzit) në bashkim për të mirë, e jo si këto bashkime ku në to merr pjesë ai që është alkoolist, ai që nuk e fal namazin etj… dhe nuk e ngritin kokën që të shohin se çfarë janë duke bërë, sesi bëjnë mëkate të mëdha, por s’ka dyshim se kjo është nga besimi i dobët dhe shkurtëpamësia që kanë këta njerëz, dhe zemrat e tyre janë të mbushura me mëkate. E lusim All-llahun qe të na ruaj neve dhe te gjithë muslimanëve.
Dhe prej gjërave tjera: Disa prej tyre mendojnë se Pejgamberi alejhi selam prezenton ne ato kremtime dhe ngriten në këmbë në respekt ndaj tij (çfarë respekti, vetëm një herë ne vit!!!). Kjo është injorancë dhe humbja më e madhe, sepse Pejgamberi alejhi selam nuk ngritet nga varri para ditës se gjykimit dhe nuk kontakton me ndonjë nga njerëzit, dhe nuk prezenton në asnjë tubim, por ai është banor i varrezave deri në ditën e gjykimit dhe shpirti është tek All-llahu xheleshanuhu. Siç thotë All-llahu: ”Mandej, pas kësaj (krijimi) ju do të vdisni. E në ditën e Kijametit do të ringjalleni.” Dhe Pejgamberi alejhi selam thotë: “Unë jam i pari që do të më hapet varri në ditën e gjykimit, dhe jam i pari i ndërmjetësuar dhe ndërmjetësuesi i parë,” paqa dhe mëshira e Allahut xhele xhelaluhu qoftë mbi të. Ja, ky ajet dhe hadith na e bëjnë te qartë dhe janë argumente shumë te forta për atë se i dërguari alejhi selam dhe te tjerët nuk ngriten, vetëm se në diten e gjykimit dhe për këtë çështje janë në pajtimit shumica e dijetarëve islam dhe nuk ka kundërthënie mes tyre.
Obligohet çdo besimtar musliman që t’i këshillojë njerëzit që të ruhen nga këto gjëra, nga ato që i shpikën injorantët me thashethme të cilat nuk janë të zbritura nga All-llahu xheleshanuhu. Me të vërtetë All-llahu është ndihmuesi dhe plotësuesi më i mirë (i fesë së pastër) la havle ve la kuvete ila bilahil alijul adhim dhe dërgimi i salavateve (përshëndetjeve) mbi Muhammedin alejhi selam është prej punëve më të mira dhe më të afërta, siç thotë All-llahu subhanehu ve teala: “Është e vërtetë se All-llahu dhe engjëjt e Tij përshëndesin (dërgojnë salavat mbi) Pejgamberin. O ju që keni besuar, përshëndeteni (duke rënë salavat) dhe përshëndeteni me selam.” Thotë Muhammedi alejhi selam: “Kush dërgon për mua një salavat, All-llahu dërgon mbi të dhjetë salavate.” Salavatet mbi Pejgamberin alejhi selam është nga gjërat e fesë qe thuhet në çdo kohë, dhe aq më mirë pas përfundimit të çdo namazi dhe është vaxhib në uljet e fundit të çdo namazi, dhe sunnet është në shumë vende të tjera si p.sh.: pas ezanit kur të përmendet emri i pejgamberit alejhi selam, në ditën e xhuma dhe natën e saj siç kanë argumentuar shumë hadithe për këtë gjë. All-llahu është Mbikqyrës, Plotësues dhe Zotërues që të i bëjë të gjithë muslimanët të e kuptojnë fenë e All-llahut dhe të i forcojë në të duke ua bërë të mundur të praktikojnë sunnetin e Muhammedit alejhi selam dhe të largohemi nga risitë, ngaqë Atij i takon çdo gjë ne këtë botë dhe Ai është Mëshiruesi dhe Mbikqyrësi. Përshëndetjet qofshin mbi të Dërguarin e Tij, shokët e tij, dhe pasuesit e tij deri në ditën e gjykimit.
Kapitulli i dytë - Dispozita e sheriatit mbi kremtimin e natës së Israsë dhe Miraxhit
Falënderimi i takon vetëm All-llahut, krijuesit të gjithësisë, sunduesit absolut në ditën e gjykimit. Paqa dhe mëshira e Zotit qoftë mbi të dërguarin e tij, familjen, shokët dhe pasuesit e tij deri në ditën e gjykimit.
S’ka dyshim se Israja dhe Miraxhi janë prej argumenteve të All-llahut të madhëruar, argument për vërtetimin e profetësisë së pejgamberit alejhi selam dhe për vendin më të çmueshëm tek All-llahu subhanehu ve teala. Gjithashtu janë argument për përcaktimin, fuqinë e të madhëruarit dhe për lartëmadhërinë e All-llahut ndaj krijesave tjera, ku edhe Ai thotë: ”I pa të meta është Lartëmadhëria e Tij që robin e Vet e kaloi (ngriti) në një pjesë të natës prej mesxhidi haramit (prej Qabes) gjer në mesxhidi Aksa, rrethinën e së cilës Ne e kemi bekuar, (ia bëmë këtë udhëtim) për të ia treguar atij disa nga argumentet Tona. Vërtet, Ai është dëgjuesi (i fjalëve të Muhammedit) dhe pamësi (i punëve të Muhammedit).” (El-Isra: 1) Është vërtetuar nga Muhammedi alejhi selam se ai me të vërtetë është ngritur në qiej dhe janë hapur dyert deri sa është ndalur në qiellin e shtatë dhe ka komunikuar me All-llahun subhanehu ve teala siç ka dashur Ai. Dhe aty janë bërë obligim namazet për umetin. Në fillim, All-llahu xheleshanuhu ka obliguar me pesëdhjetë kohë të namazit dhe ai ka vazhduar këtë (qëndrimin në qiell) duke kërkuar nga All-llahu xheleshanuhu lehtësim derisa Ai ia lehtësoi këtë Umetit në pesë kohë në ditë. Mirëpo, shpërblimi i pesëdhjetë kohëve të namazit është për arsye se të mirat shumëfishohen nga dhjetë e me shumë herë për atë që do All-llahu.
All-llahut i takon lavdërimi dhe falënderimi për të gjitha mirësitë. Dhe kjo natë në të cilën ka ndodhur Israja dhe Miraxhi nuk është e cekur në hadithe të vërteta (se cila natë është), as në muajin Rexheb e as në muajt tjerë dhe çdo gjë që është e cekur për këtë natë nuk është e vërtetë nga pejgamberi alejhi selam dhe nuk është e njohur tek dijetarët e hadithit. Dhe te All-llahu është urtësia më e mirë që nuk e qartësoi këtë festë (natë), e sikur të e qartësonte nuk do t’u lejohej muslimanëve që ta veçojnë atë me diçka nga adhurimi, për këtë edhe nuk u lejohet festimi i saj për arsye se pejgamberi alejhi selam nuk e ka praktikuar, e as sahabët e tij dhe nuk e kanë veçuar me diçka të veçantë. Po sikur të ishte kremtimi i festave gjë e lejuar, këtë do ta kishte qartësuar pejgamberi alejhi selam për popullin, ose me fjalë, ose me vepër, ose sikur të kishte ndodhur do të ishte e njohur dhe do ta kishin transmetuar tek ne sahabët, e dihet se ata kanë transmetuar nga pejgamberi alejhi selam atë që ka qenë e nevojshme për popullin dhe nuk kanë lënë asgjë mangu nga feja, porse ata kanë nxituar para nesh në të mira; pra, sikur të ishte kremtimi i kësaj nate i lejuar dhe prej fesë, këtë do ta kishin vepruar ata para nesh. E dimë se Muhammedi alejhi selam është këshilluesi më i mirë për njeriun, dhe e kumtoi mesazhin në shkallën me të lartë dhe e kreu misionin që e kishte nga All-llahu. Sikur të ishte madhërimi i kësaj feste dhe kremtimi i saj nga feja islame, nuk do të ngurronte [ta bënte këtë] i dërguari alejhi selam e as nuk do ta asgjësonte, mirëpo kur ka ndodhur kjo gjë e tillë? Mësuam se kjo festë (Israsë dhe Miraxhit) nuk është nga feja e pastër islame. Me të vertetë All-llahu e plotësoi fenë për këtë popull dhe e përsosi në formën më të mirë dhe e refuzoi atë që nuk është nga islami i pastër dhe atë që All-llahu nuk e lejoi për umetin tonë, thotë All-llahu ne Kur’anin famëlartë: “Sot jua përsosa fenë tuaj, plotësova ndaj jush dhuntinë time, dhe zgjodha për ju islamin fe,” dhe ajeti tjetër, “A mos kanë ata ortakë (zota ose idhuj) që u përcaktuan atyre fe, të cilën nuk e urdhëroi All-llahu! Po, sikur të mos ishte fjala vendimtare (e All-llahut që shpërblimi dhe ndëshkimi të jenë ne ahiret), do të kryhej dënimi mbi ta, e megjithatë mohuesit do të kenë dënim të dhimbshëm.”
Është vërtetuar nga pejgamberi alejhi selam të ketë thënë në hadith të vertetë: “Kujdes nga risitë,” duke treguar se kjo është humbje – Kujdes për popullin nga ky rrezik i madh dhe shkatërrues, duke i porositur të largohen nga ato, gjë që është vërtetuar nga Muhammedi alejhi selam në hadith të vertetë ku transmetohet nga Ajshja r.a. se ka thënë pejgamberi alejhi selam: “Kush vepron diç që nuk është në pajtim me çështjen tonë, ajo vepër është e refuzuar,” ndërsa nga xhabiri r.a. transmetohet se pejgamberi alejhi selam ka thënë në ligjeratën e së premtës: “Ruajuni nga gjërat e shpikura se çdo e shpikur është risi e çdo risi është humbje.” Transmetohet nga Urubad bin Surijetu r.a. se pejgamberi alejhi selam na këshilloi me këshillat më të larta sa që na dridheshin zemrat dhe na lotonin sytë, dhe ne i thamë: O i dërguari i All-llahut, sikur kjo të jetë këshilla e fundit. Dhe ai na këshilloi duke thënë: ”Ju këshilloj të kini frikë All-llahun, dëgjim dhe respekt ndaj udhëheqësit, edhe nëse bëhet (udhëheqës) dikush nga robërit, ngaqë nëse dikush prej jush jeton më gjatë do të shohë kundërthënie të mëdha, por unë ju këshilloj që të kapeni për Sunnetin tim dhe sunnetin e hulefau rrashidinëve të shkëlqyeshëm pas të dërguarit, atëherë kapuni për ta dhe përqendrohuni me këmbëngulje dhe ruajuni nga gjërat e shpikura, se me të vërtetë ato janë risi e çdo risi është humbje.” Kjo (kremtimi i këtyre festave) është përgjasim me armiqët e fesë islame, krishterët dhe jehuditë të cilët shpikën dhe shtuan në fenë e tyre duke futur risi të cilat nuk i lejonte All-llahu xheleshanuhu, duke u munduar kështu të vërtetojnë mangësinë ne fenë islame dhe ta ofendojnë me qëndrimin se Islami nuk është fe e plotësuar. Dhe nga kjo del qartë se kjo është një katastrofë e madhe (shkatërrim) dhe një gjë e urryer dhe kundërvënie ndaj thënies së All-llahut: Sot jua përsosa fenë tuaj, plotësova ndaj jush dhuntinë Time, zgjodha për ju islamin fe.” Dhe, kjo është kundërshtim i haditheve të Pejgamberit alejhi selam që të kemi kujdes të posaçëm nga risitë dhe të largohemi nga ato. Së fundi shpresoj se kjo çka u përmend nga argumentet do të mjaftojë për një (person musliman) i cili dëshiron të ndjek të vërtetën dhe të urrejë risitë d.m.th kremtimin e natës së Israsë dhe Miraxhit, dhe kujdesi (largimi) nga kjo për arsye se kjo aspak nuk është nga feja e All-llahut; dhe atë se All-llahu na obligoi që të i këshillojmë muslimanët dhe t’ua qartësojmë atyre fenë dhe na e bëri haram (ndaloi) fshehjen e diturisë. Andaj e pashë të arsyeshme këtë vërejtje (qartësim) për vëllezërit muslimanë kundër kësaj risie, e cila është e përhapur në shumicën e vendeve islame, ku disa prej muslimanëve mendojnë se është prej fesë se pastër.
Vetëm All-llahu është mbikqyrës dhe rregullues i gjendjes së muslimanëve në përgjithësi, dhe e lusim Atë që të na e përforcojë neve të kuptuarit e fesë së vertetë dhe të na e bëjë të mundur mua dhe juve që të kapemi për të vërtetën dhe të na forcojë në të dhe të kundërtën - largimin nga risitë. Me të vertetë Ai është përgjegjësi dhe rregulluesi më i mirë. Përshëndetjet qofshin mbi të dërguarin e Tij, shokët e tij, dhe pasuesit e tij deri ne ditën e gjykimit.

[ramazan_it]

SELAM ALEJKUM WE RAHMETULLAH WE BEREKATUHU.Sa i përket hadithit të mësipërm,është i besueshëm dhe transmetohet nga dy imamët e shquar Buhariu 4460 dhe Muslimi 127 dhe kjo nuk mohohet .Por sa i përket kuptimit të hadithit ju or vëlla Sabri nuk e dij se si mund që ta kuptoni një gjë të tillë se këtu qenka argumenti i fortë për ty dhe ata që kremtojnë mevludin se ky do të jetë argument.Unë për veten time se kuptoj asesi kështu.Aesyeja është se Fjalët e Allahut janë të qarta edhe fjalët e Pejgamberit janë shumë të qarta.Por për ty të ta shkruaj këtu më poshtë se a duhet bërë mevlude.
KREMTIMI I MEVLUDIT
shkoqitur nga broshura "Kujdes nga Risitë!" të Shejh Abdul-Aziz bin Baz
Falënderimi i takon vetëm All-llahut, krijuesit të gjithësisë, sunduesit absolut në ditën e gjykimit. Paqa dhe mëshira e Zotit qoftë mbi të dërguarin e tij, familjen, shokët dhe pasuesit e tij deri në ditën e gjykimit.
- Kapitulli i parë
Cila është dispozita e sheriatit (ligjit të All-llahut) mbi kremtimin e mevludit (ditëlindjes së Pejgamberit alejhi selam), rregulli mbi kremtimin e mevludit, ngritja në të, për të, ose përshëndetjet për të dhe për gjërat të tjera që janë prezente në kremtime të tilla?
Përgjigjja: Nuk është i lejuar kremtimi i ditëlindjes së Pejgamberit alejhi selam e as i ndonjë njeriu tjetër, ngase kjo është një gjë e cila është prej risive në fenë tonë. Arsyeja për këtë qëndron në atë se këtë nuk e ka bërë Pejgamberi alejhi selam, as Hulefai Rrashidinët (Katër imamët e parë pas Muhammedit alejhi selam), as ndonjë nga shokët e tij, e as pasuesit e tij me të mirë në shekujt më të frytshëm, të cilët ishin më të diturit në sunnetin dhe ishin ata që e kanë dashur më së shumti Pejgamberin alejhi selam, dhe janë ata që e kanë praktikuar më së shumti dhe më së miri fenë e pastër të All-llahut xhele shanuhu, ashtu siç i ka mësuar i Dërguari i Tij.
Është transmetuar nga Pejgamberi alejhi selam se ka thënë, “Kush vepron diç që nuk është në pajtim më çështjen tonë, ajo vepër është e refuzuar,”dhe në një hadith tjetër thotë: “Ruajuni nga gjërat e shpikura sepse çdo e shpikur është risi, e çdo risi është humbje.” Këto dy hadithe na e bëjnë të qartë dhe na këshillojnë (urdhërojnë) që të ruhemi (kemi kujdes) shumë prej risive që janë të shpikura në fe dhe nga të punuarit me to. Po ashtu All-llahu xhele shanuhu na porositë që
"Çka t’ju japë pejgamberi, atë merreni, e çka t’ju ndalojë përmbajuni dhe kini frikë All-llahun, se All-llahu është ndëshkues i ashpër.” (Hashr: 7)
“Ju e kishit shembullin më të lartë në të dërguarin e All-llahut, kuptohet, ai që shpreson në shpërblimin e All-llahut në botën tjetër, ai që atë shpresë e shoqëron duke e përmendur shumë shpesh All-llahun.” (Ahzab: 21)
“All-llahu është i kënaqur me të hershmit e parë prej muhaxhirëve (emigruesve), prej ensarëve (vendasve) dhe prej atyre që i pasuan ata në punët e mira, e edhe ata janë të kënaqur ndaj Tij. Atyre iu ka përgatitur xhennete, në të cilët rrjedhin lumenj, ku do të jenë për jetë të pasosur. E ky është fitimi i madh.” (Teube: 100)
“Sot jua përsosa fenë tuaj, plotësova ndaj jush dhuntinë Time, zgjodha për ju Islamin fe” (Maide: 3) dhe ajete tjera të shumta.
Ndërsa veprimi, kremtimi i këtyre mevludeve jep të kuptojmë se All-llahu ende nuk e ka plotësuar fenë për njerëzimin, se Pejgamberi alejhi selam nuk e ka qartësuar, nuk e ka publikuar atë që ka qenë e nevojshme për njerëzimin që të punojnë me të derisa erdhën disa "dijetarë" në kohën fundit dhe e shpikën një gjë të tillë në ligjin e All-llahu, duke menduar se ky veprim i afron tek All-llahu dhe kjo pa dyshim është një rrezik shumë i madh që në kohën tonë i kundërvihet shumë fesë së pastër të All-llahut xh.sh. Dihet se All-llahu vetëm se e ka plotësuar fenë e pastër për robin e vet me të gjitha mirësitë në formën më të përsosur, dhe se Pejgamberi alejhi selam e ka kumtuar me kumtesën më të qartë dhe nuk ka lënë asnjë rrugë që shpie në xhennet vetëm se e ka treguar atë, dhe atë që largon nga zjarri vetëm se ua ka qartësuar atë të gjithëve dhe këtë e vërteton edhe hadithi i Pejgamberit alejhi selam ku thuhet: transmetohet nga Abdullah ibn Omer, i cili thotë se i Dërguari i All-llahut ka thënë: “Nuk është dërguar asnjë Pejgamber (nga All-llahu) përveç se ka qenë obligim i tij që t'u tregojë popujve për të mirën që iu sjell dobi atyre dhe të keqen që iu sjell dëm atyre.”
Dhe siç e dimë, Pejgamberi alejhi selam ka qenë më i dalluari nga të dërguarit dhe vula e pejgamberëve, dhe më i përsosuri në qartësi dhe këshilla. Po sikur të ishte kremtimi i mevludit prej fesë të cilën All-llahu e zbriti dhe e do, këtë do ta qartësonte i Dërguari i Tij për popullin e tij ose do ta kishte praktikuar në jetën e tij, ose do ta kishte vepruar dikush nga shokët e tij, mirëpo një gjë e tillë nuk ka ndodhur. Dhe me këtë është qartësuar se kjo vepër është e shpikur, kundër së cilës na ka këshilluar Muhammedi alejhi selam, që të ruhet populli ashtu siç u cekë edhe në hadithet më lart. Ka ardhur në hadithe të tjera siç është fjalimi (Ligjërata) e Muhammedit alejhi selam në ligjeratën e së premtës ku thotë: ”Me të vertetë fjala më e mirë është ligji i All-llahut dhe udhëzimi më i mirë është udhëzimi i Pejgamberit alejhi selam, dhe gjërat më të këqija janë risitë dhe çdo risi është humbje.”
Bazuar në shumë ajete e hadithe që kanë për qëllim këtë dispozitë, shumica e dijetarëve janë deklaruar kundër mevludit dhe për kujdesin (ruajtjen) nga kjo risi. Tezës së të parëve iu kanë kundërvu disa “dijetarë” dhe e kanë lejuar atë, nëse ajo nuk përmban diç që është e ndaluar shprehur në fjalë të kota për Pejgamberin alejhi selam, përzirjen e burrave me gra, ose përdorimin e instrumenteve (muzikore) dhe gjërave të tjera që i ndalon feja e pastër dhe po ashtu mendojnë se janë risi te mira, ndërsa Muhamedi alejhi selam thotë, “Çdo risi është humbje.” Ligji Islam sugjeron që për çdo mosmarrëveshje mes njerëzve duhet kthyer ligjit të All-llahut dhe Sunnetit të të Dërguarit te Tij. All-llahu thotë në Kur'an:
"O ju që besuat, bindjuni All-llahut, të Dërguarit të tij dhe përgjegjësve nga ju. Nëse nuk pajtoheni për ndonjë çështje, atëherë parashtrojeni atë tek All-llahu (Kur’ani) dhe i Dërguari i Tij (Sunneti) po që se i besoni All-llahut dhe ditës së fundit. Kjo është më e dobishme dhe përfundimi më i mirë." (Nisa: 59)
“Për çdo send që nuk pajtoheni, gjykimi për të është tek All-llahu." (Shura: 10)
Te ne është paraqitur kremtimi i mevludit kurse në Librin e All-llahut na është qartësuar se jemi të obliguar të pasojmë Pejgamberin alejhi selam në atë që ka ardhur me të (fenë e pastër), dhe të largohemi nga ajo prej çkafit na ka porositur të largohemi. Është e pa logjikshme të thuhet se Muhammedi alejhi selam nuk e ka kumtuar fenë deri në fund, meqë ai na e ka kumtuar neve se All-llahu e ka plotësuar fenë e tij për këtë popull dhe se kremtimi i mevludit nuk është ajo në çka ka thirrur Muhamedi alejhi selam. Neve nuk na ka mbërri ndonjë dëshmi se ai e ka vepruar një gjë të tillë apo se ka urdhëruar në të, përkundrazi, ai na e ka ndaluar këtë dhe po ashtu as shokët e tij nuk e kanë vepruar një gjë te tillë d.m.th. mevludi nuk është i bazuar në njëren nga bazat e fesë së pastër.
Mirëpo, kjo është nga risitë e shpikura dhe përgjasim me të krishterët dhe çifutët në festat që kanë ata. Nga kjo duhet t'u bëhet e qartë atyre që sado pak logjikojnë dhe kanë etje për ndjekjen e së vërtetës, se kremtimi i mevludit nuk është prej fesë Islame, por nga risitë prej të cilave All-llahu dhe Muhammedi alejhi selam na kanë urdhëruar të largohemi. Nuk mjafton për ndonjë i cili mendon që të pasojë shumicën e njerëzve në veprim në të gjitha aspektet, përveç Pejgamberin alejhi selam, sepse e vërteta nuk është nëse një gjë e pason shumica, por e vërteta qartësohet me argumente të qarta nga ligji i All-llahut, siç thotë All-llahu për të krishterët dhe çifutët:
“Ata thanë: Kurrsesi nuk ka për të hyrë askush në xhennet, përveç atij që është jehudi ose krishterë! Ato janë fantazi të tyre! Thuaju sillni argumentet tuaja (për çka pretendoni) po që se jeni të drejtë?”
"Ne qoftë se u bindesh shumicës (mohuesve që janë) në tokë, ata do të të largojnë nga rruga e All-llahut.” (En’am: 116)
Dhe shumicës së këtyre (kremtimeve të mevludeve) që janë te ndaluara u bashkangjiten edhe shumë harame të tjera si: përzierja e burrave me gra, përdorimi i veglave të ndryshme, pirja e duhanit, përgojimi, shpenzimi i tepërt, dhe ndodh edhe më e çuditshmja - prezenca e shirkut ne këto kremtime dhe fjalë tjera të kota për Muhammedin alejhi selam ose për dikënd tjetër siç janë evlijatë/njerëzit e mirë, duke kërkuar ndihmë apo ndonjë gjë tjetër dhe gjëra të tjera që çojnë në kufër, në ç’gjë zhyten shumica e njerëzve gjatë kohës kur bëhet kremtimi i mevludeve të tilla apo gjëra për njerëzit e tjerë që konsiderohen si respekt ndaj tyre.
Transmetohet nga Muhammedi alejhi selam se ka thënë: “Ruajuni nga fjalët e kota ne fe, se me të vërtetë ajo që i ka shkatërruar popujt e mëhershëm ka qenë marrja me fjalë të kota në fe.”
Në një hadith tjetër, Muhamedi alejhi selam thotë: ”Mos më ngritni (lavdëroni) ashtu siç e kanë ngritur krishterët të birin e Merjemes, ngase vërtet unë jam rob, dhe thuani rob i All-llahut dhe i dërguari i Tij. “ (Trans. Buhariu dhe e ka vërtetuar edhe hadithi i Omerit)
E çuditshme dhe e pa menduar është se shumica e njerëzve ngarendin në prezentimin e këtyre festave (risive) duke i mbrojtur ato, dhe iu kundërvihen gjërave që All-llahu i obligoi për ta (njerëzit) në bashkim për të mirë, e jo si këto bashkime ku në to merr pjesë ai që është alkoolist, ai që nuk e fal namazin etj… dhe nuk e ngritin kokën që të shohin se çfarë janë duke bërë, sesi bëjnë mëkate të mëdha, por s’ka dyshim se kjo është nga besimi i dobët dhe shkurtëpamësia që kanë këta njerëz, dhe zemrat e tyre janë të mbushura me mëkate. E lusim All-llahun qe të na ruaj neve dhe te gjithë muslimanëve.
Dhe prej gjërave tjera: Disa prej tyre mendojnë se Pejgamberi alejhi selam prezenton ne ato kremtime dhe ngriten në këmbë në respekt ndaj tij (çfarë respekti, vetëm një herë ne vit!!!). Kjo është injorancë dhe humbja më e madhe, sepse Pejgamberi alejhi selam nuk ngritet nga varri para ditës se gjykimit dhe nuk kontakton me ndonjë nga njerëzit, dhe nuk prezenton në asnjë tubim, por ai është banor i varrezave deri në ditën e gjykimit dhe shpirti është tek All-llahu xheleshanuhu. Siç thotë All-llahu: ”Mandej, pas kësaj (krijimi) ju do të vdisni. E në ditën e Kijametit do të ringjalleni.” Dhe Pejgamberi alejhi selam thotë: “Unë jam i pari që do të më hapet varri në ditën e gjykimit, dhe jam i pari i ndërmjetësuar dhe ndërmjetësuesi i parë,” paqa dhe mëshira e Allahut xhele xhelaluhu qoftë mbi të. Ja, ky ajet dhe hadith na e bëjnë te qartë dhe janë argumente shumë te forta për atë se i dërguari alejhi selam dhe te tjerët nuk ngriten, vetëm se në diten e gjykimit dhe për këtë çështje janë në pajtimit shumica e dijetarëve islam dhe nuk ka kundërthënie mes tyre.
Obligohet çdo besimtar musliman që t’i këshillojë njerëzit që të ruhen nga këto gjëra, nga ato që i shpikën injorantët me thashethme të cilat nuk janë të zbritura nga All-llahu xheleshanuhu. Me të vërtetë All-llahu është ndihmuesi dhe plotësuesi më i mirë (i fesë së pastër) la havle ve la kuvete ila bilahil alijul adhim dhe dërgimi i salavateve (përshëndetjeve) mbi Muhammedin alejhi selam është prej punëve më të mira dhe më të afërta, siç thotë All-llahu subhanehu ve teala: “Është e vërtetë se All-llahu dhe engjëjt e Tij përshëndesin (dërgojnë salavat mbi) Pejgamberin. O ju që keni besuar, përshëndeteni (duke rënë salavat) dhe përshëndeteni me selam.” Thotë Muhammedi alejhi selam: “Kush dërgon për mua një salavat, All-llahu dërgon mbi të dhjetë salavate.” Salavatet mbi Pejgamberin alejhi selam është nga gjërat e fesë qe thuhet në çdo kohë, dhe aq më mirë pas përfundimit të çdo namazi dhe është vaxhib në uljet e fundit të çdo namazi, dhe sunnet është në shumë vende të tjera si p.sh.: pas ezanit kur të përmendet emri i pejgamberit alejhi selam, në ditën e xhuma dhe natën e saj siç kanë argumentuar shumë hadithe për këtë gjë. All-llahu është Mbikqyrës, Plotësues dhe Zotërues që të i bëjë të gjithë muslimanët të e kuptojnë fenë e All-llahut dhe të i forcojë në të duke ua bërë të mundur të praktikojnë sunnetin e Muhammedit alejhi selam dhe të largohemi nga risitë, ngaqë Atij i takon çdo gjë ne këtë botë dhe Ai është Mëshiruesi dhe Mbikqyrësi. Përshëndetjet qofshin mbi të Dërguarin e Tij, shokët e tij, dhe pasuesit e tij deri në ditën e gjykimit.
Kapitulli i dytë - Dispozita e sheriatit mbi kremtimin e natës së Israsë dhe Miraxhit
Falënderimi i takon vetëm All-llahut, krijuesit të gjithësisë, sunduesit absolut në ditën e gjykimit. Paqa dhe mëshira e Zotit qoftë mbi të dërguarin e tij, familjen, shokët dhe pasuesit e tij deri në ditën e gjykimit.
S’ka dyshim se Israja dhe Miraxhi janë prej argumenteve të All-llahut të madhëruar, argument për vërtetimin e profetësisë së pejgamberit alejhi selam dhe për vendin më të çmueshëm tek All-llahu subhanehu ve teala. Gjithashtu janë argument për përcaktimin, fuqinë e të madhëruarit dhe për lartëmadhërinë e All-llahut ndaj krijesave tjera, ku edhe Ai thotë: ”I pa të meta është Lartëmadhëria e Tij që robin e Vet e kaloi (ngriti) në një pjesë të natës prej mesxhidi haramit (prej Qabes) gjer në mesxhidi Aksa, rrethinën e së cilës Ne e kemi bekuar, (ia bëmë këtë udhëtim) për të ia treguar atij disa nga argumentet Tona. Vërtet, Ai është dëgjuesi (i fjalëve të Muhammedit) dhe pamësi (i punëve të Muhammedit).” (El-Isra: 1) Është vërtetuar nga Muhammedi alejhi selam se ai me të vërtetë është ngritur në qiej dhe janë hapur dyert deri sa është ndalur në qiellin e shtatë dhe ka komunikuar me All-llahun subhanehu ve teala siç ka dashur Ai. Dhe aty janë bërë obligim namazet për umetin. Në fillim, All-llahu xheleshanuhu ka obliguar me pesëdhjetë kohë të namazit dhe ai ka vazhduar këtë (qëndrimin në qiell) duke kërkuar nga All-llahu xheleshanuhu lehtësim derisa Ai ia lehtësoi këtë Umetit në pesë kohë në ditë. Mirëpo, shpërblimi i pesëdhjetë kohëve të namazit është për arsye se të mirat shumëfishohen nga dhjetë e me shumë herë për atë që do All-llahu.
All-llahut i takon lavdërimi dhe falënderimi për të gjitha mirësitë. Dhe kjo natë në të cilën ka ndodhur Israja dhe Miraxhi nuk është e cekur në hadithe të vërteta (se cila natë është), as në muajin Rexheb e as në muajt tjerë dhe çdo gjë që është e cekur për këtë natë nuk është e vërtetë nga pejgamberi alejhi selam dhe nuk është e njohur tek dijetarët e hadithit. Dhe te All-llahu është urtësia më e mirë që nuk e qartësoi këtë festë (natë), e sikur të e qartësonte nuk do t’u lejohej muslimanëve që ta veçojnë atë me diçka nga adhurimi, për këtë edhe nuk u lejohet festimi i saj për arsye se pejgamberi alejhi selam nuk e ka praktikuar, e as sahabët e tij dhe nuk e kanë veçuar me diçka të veçantë. Po sikur të ishte kremtimi i festave gjë e lejuar, këtë do ta kishte qartësuar pejgamberi alejhi selam për popullin, ose me fjalë, ose me vepër, ose sikur të kishte ndodhur do të ishte e njohur dhe do ta kishin transmetuar tek ne sahabët, e dihet se ata kanë transmetuar nga pejgamberi alejhi selam atë që ka qenë e nevojshme për popullin dhe nuk kanë lënë asgjë mangu nga feja, porse ata kanë nxituar para nesh në të mira; pra, sikur të ishte kremtimi i kësaj nate i lejuar dhe prej fesë, këtë do ta kishin vepruar ata para nesh. E dimë se Muhammedi alejhi selam është këshilluesi më i mirë për njeriun, dhe e kumtoi mesazhin në shkallën me të lartë dhe e kreu misionin që e kishte nga All-llahu. Sikur të ishte madhërimi i kësaj feste dhe kremtimi i saj nga feja islame, nuk do të ngurronte [ta bënte këtë] i dërguari alejhi selam e as nuk do ta asgjësonte, mirëpo kur ka ndodhur kjo gjë e tillë? Mësuam se kjo festë (Israsë dhe Miraxhit) nuk është nga feja e pastër islame. Me të vertetë All-llahu e plotësoi fenë për këtë popull dhe e përsosi në formën më të mirë dhe e refuzoi atë që nuk është nga islami i pastër dhe atë që All-llahu nuk e lejoi për umetin tonë, thotë All-llahu ne Kur’anin famëlartë: “Sot jua përsosa fenë tuaj, plotësova ndaj jush dhuntinë time, dhe zgjodha për ju islamin fe,” dhe ajeti tjetër, “A mos kanë ata ortakë (zota ose idhuj) që u përcaktuan atyre fe, të cilën nuk e urdhëroi All-llahu! Po, sikur të mos ishte fjala vendimtare (e All-llahut që shpërblimi dhe ndëshkimi të jenë ne ahiret), do të kryhej dënimi mbi ta, e megjithatë mohuesit do të kenë dënim të dhimbshëm.”
Është vërtetuar nga pejgamberi alejhi selam të ketë thënë në hadith të vertetë: “Kujdes nga risitë,” duke treguar se kjo është humbje – Kujdes për popullin nga ky rrezik i madh dhe shkatërrues, duke i porositur të largohen nga ato, gjë që është vërtetuar nga Muhammedi alejhi selam në hadith të vertetë ku transmetohet nga Ajshja r.a. se ka thënë pejgamberi alejhi selam: “Kush vepron diç që nuk është në pajtim me çështjen tonë, ajo vepër është e refuzuar,” ndërsa nga xhabiri r.a. transmetohet se pejgamberi alejhi selam ka thënë në ligjeratën e së premtës: “Ruajuni nga gjërat e shpikura se çdo e shpikur është risi e çdo risi është humbje.” Transmetohet nga Urubad bin Surijetu r.a. se pejgamberi alejhi selam na këshilloi me këshillat më të larta sa që na dridheshin zemrat dhe na lotonin sytë, dhe ne i thamë: O i dërguari i All-llahut, sikur kjo të jetë këshilla e fundit. Dhe ai na këshilloi duke thënë: ”Ju këshilloj të kini frikë All-llahun, dëgjim dhe respekt ndaj udhëheqësit, edhe nëse bëhet (udhëheqës) dikush nga robërit, ngaqë nëse dikush prej jush jeton më gjatë do të shohë kundërthënie të mëdha, por unë ju këshilloj që të kapeni për Sunnetin tim dhe sunnetin e hulefau rrashidinëve të shkëlqyeshëm pas të dërguarit, atëherë kapuni për ta dhe përqendrohuni me këmbëngulje dhe ruajuni nga gjërat e shpikura, se me të vërtetë ato janë risi e çdo risi është humbje.” Kjo (kremtimi i këtyre festave) është përgjasim me armiqët e fesë islame, krishterët dhe jehuditë të cilët shpikën dhe shtuan në fenë e tyre duke futur risi të cilat nuk i lejonte All-llahu xheleshanuhu, duke u munduar kështu të vërtetojnë mangësinë ne fenë islame dhe ta ofendojnë me qëndrimin se Islami nuk është fe e plotësuar. Dhe nga kjo del qartë se kjo është një katastrofë e madhe (shkatërrim) dhe një gjë e urryer dhe kundërvënie ndaj thënies së All-llahut: Sot jua përsosa fenë tuaj, plotësova ndaj jush dhuntinë Time, zgjodha për ju islamin fe.” Dhe, kjo është kundërshtim i haditheve të Pejgamberit alejhi selam që të kemi kujdes të posaçëm nga risitë dhe të largohemi nga ato. Së fundi shpresoj se kjo çka u përmend nga argumentet do të mjaftojë për një (person musliman) i cili dëshiron të ndjek të vërtetën dhe të urrejë risitë d.m.th kremtimin e natës së Israsë dhe Miraxhit, dhe kujdesi (largimi) nga kjo për arsye se kjo aspak nuk është nga feja e All-llahut; dhe atë se All-llahu na obligoi që të i këshillojmë muslimanët dhe t’ua qartësojmë atyre fenë dhe na e bëri haram (ndaloi) fshehjen e diturisë. Andaj e pashë të arsyeshme këtë vërejtje (qartësim) për vëllezërit muslimanë kundër kësaj risie, e cila është e përhapur në shumicën e vendeve islame, ku disa prej muslimanëve mendojnë se është prej fesë se pastër.
Vetëm All-llahu është mbikqyrës dhe rregullues i gjendjes së muslimanëve në përgjithësi, dhe e lusim Atë që të na e përforcojë neve të kuptuarit e fesë së vertetë dhe të na e bëjë të mundur mua dhe juve që të kapemi për të vërtetën dhe të na forcojë në të dhe të kundërtën - largimin nga risitë. Me të vertetë Ai është përgjegjësi dhe rregulluesi më i mirë. Përshëndetjet qofshin mbi të dërguarin e Tij, shokët e tij, dhe pasuesit e tij deri ne ditën e gjykimit.
Besoj se do ta keshë të qartë se kremtimi i mevludeve nuk është prej fesë së Allahut.Ma bën hallall:"Nuk ka besuar askush prej jush përderisa të dëshiron për vëllaun e tij,atë që dëshiron për vete"(transmeton buhariu dhe muslimi).
SELAM ALEJKUM.ALLAHU NA PËRFORCOFTË KËMBËT NË ISLAM DHE NA BËFTË PREJ ATYRE QË AI ËSHTË I KËNAQUR.AMIN!

[Sabriu]

SELAM ALEJKUM WE RAHMETULLAH WE BEREKATUHU.Sa i përket hadithit të mësipërm,është i besueshëm dhe transmetohet nga dy imamët e shquar Buhariu 4460 dhe Muslimi 127 dhe kjo nuk mohohet .Por sa i përket kuptimit të hadithit ju or vëlla Sabri nuk e dij se si mund që ta kuptoni një gjë të tillë se këtu qenka argumenti i fortë për ty dhe ata që kremtojnë mevludin se ky do të jetë argument.Unë për veten time se kuptoj asesi kështu.Aesyeja është se Fjalët e Allahut janë të qarta edhe fjalët e Pejgamberit janë shumë të qarta.Por për ty të ta shkruaj këtu më poshtë se a duhet bërë mevlude.
KREMTIMI I MEVLUDIT
shkoqitur nga broshura "Kujdes nga Risitë!" të Shejh Abdul-Aziz bin Baz
Falënderimi i takon vetëm All-llahut, krijuesit të gjithësisë, sunduesit absolut në ditën e gjykimit. Paqa dhe mëshira e Zotit qoftë mbi të dërguarin e tij, familjen, shokët dhe pasuesit e tij deri në ditën e gjykimit.
- Kapitulli i parë
Cila është dispozita e sheriatit (ligjit të All-llahut) mbi kremtimin e mevludit (ditëlindjes së Pejgamberit alejhi selam), rregulli mbi kremtimin e mevludit, ngritja në të, për të, ose përshëndetjet për të dhe për gjërat të tjera që janë prezente në kremtime të tilla?
Përgjigjja: Nuk është i lejuar kremtimi i ditëlindjes së Pejgamberit alejhi selam e as i ndonjë njeriu tjetër, ngase kjo është një gjë e cila është prej risive në fenë tonë. Arsyeja për këtë qëndron në atë se këtë nuk e ka bërë Pejgamberi alejhi selam, as Hulefai Rrashidinët (Katër imamët e parë pas Muhammedit alejhi selam), as ndonjë nga shokët e tij, e as pasuesit e tij me të mirë në shekujt më të frytshëm, të cilët ishin më të diturit në sunnetin dhe ishin ata që e kanë dashur më së shumti Pejgamberin alejhi selam, dhe janë ata që e kanë praktikuar më së shumti dhe më së miri fenë e pastër të All-llahut xhele shanuhu, ashtu siç i ka mësuar i Dërguari i Tij.
Është transmetuar nga Pejgamberi alejhi selam se ka thënë, “Kush vepron diç që nuk është në pajtim më çështjen tonë, ajo vepër është e refuzuar,”dhe në një hadith tjetër thotë: “Ruajuni nga gjërat e shpikura sepse çdo e shpikur është risi, e çdo risi është humbje.” Këto dy hadithe na e bëjnë të qartë dhe na këshillojnë (urdhërojnë) që të ruhemi (kemi kujdes) shumë prej risive që janë të shpikura në fe dhe nga të punuarit me to. Po ashtu All-llahu xhele shanuhu na porositë që
"Çka t’ju japë pejgamberi, atë merreni, e çka t’ju ndalojë përmbajuni dhe kini frikë All-llahun, se All-llahu është ndëshkues i ashpër.” (Hashr: 7)
“Ju e kishit shembullin më të lartë në të dërguarin e All-llahut, kuptohet, ai që shpreson në shpërblimin e All-llahut në botën tjetër, ai që atë shpresë e shoqëron duke e përmendur shumë shpesh All-llahun.” (Ahzab: 21)
“All-llahu është i kënaqur me të hershmit e parë prej muhaxhirëve (emigruesve), prej ensarëve (vendasve) dhe prej atyre që i pasuan ata në punët e mira, e edhe ata janë të kënaqur ndaj Tij. Atyre iu ka përgatitur xhennete, në të cilët rrjedhin lumenj, ku do të jenë për jetë të pasosur. E ky është fitimi i madh.” (Teube: 100)
“Sot jua përsosa fenë tuaj, plotësova ndaj jush dhuntinë Time, zgjodha për ju Islamin fe” (Maide: 3) dhe ajete tjera të shumta.
Ndërsa veprimi, kremtimi i këtyre mevludeve jep të kuptojmë se All-llahu ende nuk e ka plotësuar fenë për njerëzimin, se Pejgamberi alejhi selam nuk e ka qartësuar, nuk e ka publikuar atë që ka qenë e nevojshme për njerëzimin që të punojnë me të derisa erdhën disa "dijetarë" në kohën fundit dhe e shpikën një gjë të tillë në ligjin e All-llahu, duke menduar se ky veprim i afron tek All-llahu dhe kjo pa dyshim është një rrezik shumë i madh që në kohën tonë i kundërvihet shumë fesë së pastër të All-llahut xh.sh. Dihet se All-llahu vetëm se e ka plotësuar fenë e pastër për robin e vet me të gjitha mirësitë në formën më të përsosur, dhe se Pejgamberi alejhi selam e ka kumtuar me kumtesën më të qartë dhe nuk ka lënë asnjë rrugë që shpie në xhennet vetëm se e ka treguar atë, dhe atë që largon nga zjarri vetëm se ua ka qartësuar atë të gjithëve dhe këtë e vërteton edhe hadithi i Pejgamberit alejhi selam ku thuhet: transmetohet nga Abdullah ibn Omer, i cili thotë se i Dërguari i All-llahut ka thënë: “Nuk është dërguar asnjë Pejgamber (nga All-llahu) përveç se ka qenë obligim i tij që t'u tregojë popujve për të mirën që iu sjell dobi atyre dhe të keqen që iu sjell dëm atyre.”
Dhe siç e dimë, Pejgamberi alejhi selam ka qenë më i dalluari nga të dërguarit dhe vula e pejgamberëve, dhe më i përsosuri në qartësi dhe këshilla. Po sikur të ishte kremtimi i mevludit prej fesë të cilën All-llahu e zbriti dhe e do, këtë do ta qartësonte i Dërguari i Tij për popullin e tij ose do ta kishte praktikuar në jetën e tij, ose do ta kishte vepruar dikush nga shokët e tij, mirëpo një gjë e tillë nuk ka ndodhur. Dhe me këtë është qartësuar se kjo vepër është e shpikur, kundër së cilës na ka këshilluar Muhammedi alejhi selam, që të ruhet populli ashtu siç u cekë edhe në hadithet më lart. Ka ardhur në hadithe të tjera siç është fjalimi (Ligjërata) e Muhammedit alejhi selam në ligjeratën e së premtës ku thotë: ”Me të vertetë fjala më e mirë është ligji i All-llahut dhe udhëzimi më i mirë është udhëzimi i Pejgamberit alejhi selam, dhe gjërat më të këqija janë risitë dhe çdo risi është humbje.”
Bazuar në shumë ajete e hadithe që kanë për qëllim këtë dispozitë, shumica e dijetarëve janë deklaruar kundër mevludit dhe për kujdesin (ruajtjen) nga kjo risi. Tezës së të parëve iu kanë kundërvu disa “dijetarë” dhe e kanë lejuar atë, nëse ajo nuk përmban diç që është e ndaluar shprehur në fjalë të kota për Pejgamberin alejhi selam, përzirjen e burrave me gra, ose përdorimin e instrumenteve (muzikore) dhe gjërave të tjera që i ndalon feja e pastër dhe po ashtu mendojnë se janë risi te mira, ndërsa Muhamedi alejhi selam thotë, “Çdo risi është humbje.” Ligji Islam sugjeron që për çdo mosmarrëveshje mes njerëzve duhet kthyer ligjit të All-llahut dhe Sunnetit të të Dërguarit te Tij. All-llahu thotë në Kur'an:
"O ju që besuat, bindjuni All-llahut, të Dërguarit të tij dhe përgjegjësve nga ju. Nëse nuk pajtoheni për ndonjë çështje, atëherë parashtrojeni atë tek All-llahu (Kur’ani) dhe i Dërguari i Tij (Sunneti) po që se i besoni All-llahut dhe ditës së fundit. Kjo është më e dobishme dhe përfundimi më i mirë." (Nisa: 59)
“Për çdo send që nuk pajtoheni, gjykimi për të është tek All-llahu." (Shura: 10)
Te ne është paraqitur kremtimi i mevludit kurse në Librin e All-llahut na është qartësuar se jemi të obliguar të pasojmë Pejgamberin alejhi selam në atë që ka ardhur me të (fenë e pastër), dhe të largohemi nga ajo prej çkafit na ka porositur të largohemi. Është e pa logjikshme të thuhet se Muhammedi alejhi selam nuk e ka kumtuar fenë deri në fund, meqë ai na e ka kumtuar neve se All-llahu e ka plotësuar fenë e tij për këtë popull dhe se kremtimi i mevludit nuk është ajo në çka ka thirrur Muhamedi alejhi selam. Neve nuk na ka mbërri ndonjë dëshmi se ai e ka vepruar një gjë të tillë apo se ka urdhëruar në të, përkundrazi, ai na e ka ndaluar këtë dhe po ashtu as shokët e tij nuk e kanë vepruar një gjë te tillë d.m.th. mevludi nuk është i bazuar në njëren nga bazat e fesë së pastër.
Mirëpo, kjo është nga risitë e shpikura dhe përgjasim me të krishterët dhe çifutët në festat që kanë ata. Nga kjo duhet t'u bëhet e qartë atyre që sado pak logjikojnë dhe kanë etje për ndjekjen e së vërtetës, se kremtimi i mevludit nuk është prej fesë Islame, por nga risitë prej të cilave All-llahu dhe Muhammedi alejhi selam na kanë urdhëruar të largohemi. Nuk mjafton për ndonjë i cili mendon që të pasojë shumicën e njerëzve në veprim në të gjitha aspektet, përveç Pejgamberin alejhi selam, sepse e vërteta nuk është nëse një gjë e pason shumica, por e vërteta qartësohet me argumente të qarta nga ligji i All-llahut, siç thotë All-llahu për të krishterët dhe çifutët:
“Ata thanë: Kurrsesi nuk ka për të hyrë askush në xhennet, përveç atij që është jehudi ose krishterë! Ato janë fantazi të tyre! Thuaju sillni argumentet tuaja (për çka pretendoni) po që se jeni të drejtë?”
"Ne qoftë se u bindesh shumicës (mohuesve që janë) në tokë, ata do të të largojnë nga rruga e All-llahut.” (En’am: 116)
Dhe shumicës së këtyre (kremtimeve të mevludeve) që janë te ndaluara u bashkangjiten edhe shumë harame të tjera si: përzierja e burrave me gra, përdorimi i veglave të ndryshme, pirja e duhanit, përgojimi, shpenzimi i tepërt, dhe ndodh edhe më e çuditshmja - prezenca e shirkut ne këto kremtime dhe fjalë tjera të kota për Muhammedin alejhi selam ose për dikënd tjetër siç janë evlijatë/njerëzit e mirë, duke kërkuar ndihmë apo ndonjë gjë tjetër dhe gjëra të tjera që çojnë në kufër, në ç’gjë zhyten shumica e njerëzve gjatë kohës kur bëhet kremtimi i mevludeve të tilla apo gjëra për njerëzit e tjerë që konsiderohen si respekt ndaj tyre.
Transmetohet nga Muhammedi alejhi selam se ka thënë: “Ruajuni nga fjalët e kota ne fe, se me të vërtetë ajo që i ka shkatërruar popujt e mëhershëm ka qenë marrja me fjalë të kota në fe.”
Në një hadith tjetër, Muhamedi alejhi selam thotë: ”Mos më ngritni (lavdëroni) ashtu siç e kanë ngritur krishterët të birin e Merjemes, ngase vërtet unë jam rob, dhe thuani rob i All-llahut dhe i dërguari i Tij. “ (Trans. Buhariu dhe e ka vërtetuar edhe hadithi i Omerit)
E çuditshme dhe e pa menduar është se shumica e njerëzve ngarendin në prezentimin e këtyre festave (risive) duke i mbrojtur ato, dhe iu kundërvihen gjërave që All-llahu i obligoi për ta (njerëzit) në bashkim për të mirë, e jo si këto bashkime ku në to merr pjesë ai që është alkoolist, ai që nuk e fal namazin etj… dhe nuk e ngritin kokën që të shohin se çfarë janë duke bërë, sesi bëjnë mëkate të mëdha, por s’ka dyshim se kjo është nga besimi i dobët dhe shkurtëpamësia që kanë këta njerëz, dhe zemrat e tyre janë të mbushura me mëkate. E lusim All-llahun qe të na ruaj neve dhe te gjithë muslimanëve.
Dhe prej gjërave tjera: Disa prej tyre mendojnë se Pejgamberi alejhi selam prezenton ne ato kremtime dhe ngriten në këmbë në respekt ndaj tij (çfarë respekti, vetëm një herë ne vit!!!). Kjo është injorancë dhe humbja më e madhe, sepse Pejgamberi alejhi selam nuk ngritet nga varri para ditës se gjykimit dhe nuk kontakton me ndonjë nga njerëzit, dhe nuk prezenton në asnjë tubim, por ai është banor i varrezave deri në ditën e gjykimit dhe shpirti është tek All-llahu xheleshanuhu. Siç thotë All-llahu: ”Mandej, pas kësaj (krijimi) ju do të vdisni. E në ditën e Kijametit do të ringjalleni.” Dhe Pejgamberi alejhi selam thotë: “Unë jam i pari që do të më hapet varri në ditën e gjykimit, dhe jam i pari i ndërmjetësuar dhe ndërmjetësuesi i parë,” paqa dhe mëshira e Allahut xhele xhelaluhu qoftë mbi të. Ja, ky ajet dhe hadith na e bëjnë te qartë dhe janë argumente shumë te forta për atë se i dërguari alejhi selam dhe te tjerët nuk ngriten, vetëm se në diten e gjykimit dhe për këtë çështje janë në pajtimit shumica e dijetarëve islam dhe nuk ka kundërthënie mes tyre.
Obligohet çdo besimtar musliman që t’i këshillojë njerëzit që të ruhen nga këto gjëra, nga ato që i shpikën injorantët me thashethme të cilat nuk janë të zbritura nga All-llahu xheleshanuhu. Me të vërtetë All-llahu është ndihmuesi dhe plotësuesi më i mirë (i fesë së pastër) la havle ve la kuvete ila bilahil alijul adhim dhe dërgimi i salavateve (përshëndetjeve) mbi Muhammedin alejhi selam është prej punëve më të mira dhe më të afërta, siç thotë All-llahu subhanehu ve teala: “Është e vërtetë se All-llahu dhe engjëjt e Tij përshëndesin (dërgojnë salavat mbi) Pejgamberin. O ju që keni besuar, përshëndeteni (duke rënë salavat) dhe përshëndeteni me selam.” Thotë Muhammedi alejhi selam: “Kush dërgon për mua një salavat, All-llahu dërgon mbi të dhjetë salavate.” Salavatet mbi Pejgamberin alejhi selam është nga gjërat e fesë qe thuhet në çdo kohë, dhe aq më mirë pas përfundimit të çdo namazi dhe është vaxhib në uljet e fundit të çdo namazi, dhe sunnet është në shumë vende të tjera si p.sh.: pas ezanit kur të përmendet emri i pejgamberit alejhi selam, në ditën e xhuma dhe natën e saj siç kanë argumentuar shumë hadithe për këtë gjë. All-llahu është Mbikqyrës, Plotësues dhe Zotërues që të i bëjë të gjithë muslimanët të e kuptojnë fenë e All-llahut dhe të i forcojë në të duke ua bërë të mundur të praktikojnë sunnetin e Muhammedit alejhi selam dhe të largohemi nga risitë, ngaqë Atij i takon çdo gjë ne këtë botë dhe Ai është Mëshiruesi dhe Mbikqyrësi. Përshëndetjet qofshin mbi të Dërguarin e Tij, shokët e tij, dhe pasuesit e tij deri në ditën e gjykimit.
Kapitulli i dytë - Dispozita e sheriatit mbi kremtimin e natës së Israsë dhe Miraxhit
Falënderimi i takon vetëm All-llahut, krijuesit të gjithësisë, sunduesit absolut në ditën e gjykimit. Paqa dhe mëshira e Zotit qoftë mbi të dërguarin e tij, familjen, shokët dhe pasuesit e tij deri në ditën e gjykimit.
S’ka dyshim se Israja dhe Miraxhi janë prej argumenteve të All-llahut të madhëruar, argument për vërtetimin e profetësisë së pejgamberit alejhi selam dhe për vendin më të çmueshëm tek All-llahu subhanehu ve teala. Gjithashtu janë argument për përcaktimin, fuqinë e të madhëruarit dhe për lartëmadhërinë e All-llahut ndaj krijesave tjera, ku edhe Ai thotë: ”I pa të meta është Lartëmadhëria e Tij që robin e Vet e kaloi (ngriti) në një pjesë të natës prej mesxhidi haramit (prej Qabes) gjer në mesxhidi Aksa, rrethinën e së cilës Ne e kemi bekuar, (ia bëmë këtë udhëtim) për të ia treguar atij disa nga argumentet Tona. Vërtet, Ai është dëgjuesi (i fjalëve të Muhammedit) dhe pamësi (i punëve të Muhammedit).” (El-Isra: 1) Është vërtetuar nga Muhammedi alejhi selam se ai me të vërtetë është ngritur në qiej dhe janë hapur dyert deri sa është ndalur në qiellin e shtatë dhe ka komunikuar me All-llahun subhanehu ve teala siç ka dashur Ai. Dhe aty janë bërë obligim namazet për umetin. Në fillim, All-llahu xheleshanuhu ka obliguar me pesëdhjetë kohë të namazit dhe ai ka vazhduar këtë (qëndrimin në qiell) duke kërkuar nga All-llahu xheleshanuhu lehtësim derisa Ai ia lehtësoi këtë Umetit në pesë kohë në ditë. Mirëpo, shpërblimi i pesëdhjetë kohëve të namazit është për arsye se të mirat shumëfishohen nga dhjetë e me shumë herë për atë që do All-llahu.
All-llahut i takon lavdërimi dhe falënderimi për të gjitha mirësitë. Dhe kjo natë në të cilën ka ndodhur Israja dhe Miraxhi nuk është e cekur në hadithe të vërteta (se cila natë është), as në muajin Rexheb e as në muajt tjerë dhe çdo gjë që është e cekur për këtë natë nuk është e vërtetë nga pejgamberi alejhi selam dhe nuk është e njohur tek dijetarët e hadithit. Dhe te All-llahu është urtësia më e mirë që nuk e qartësoi këtë festë (natë), e sikur të e qartësonte nuk do t’u lejohej muslimanëve që ta veçojnë atë me diçka nga adhurimi, për këtë edhe nuk u lejohet festimi i saj për arsye se pejgamberi alejhi selam nuk e ka praktikuar, e as sahabët e tij dhe nuk e kanë veçuar me diçka të veçantë. Po sikur të ishte kremtimi i festave gjë e lejuar, këtë do ta kishte qartësuar pejgamberi alejhi selam për popullin, ose me fjalë, ose me vepër, ose sikur të kishte ndodhur do të ishte e njohur dhe do ta kishin transmetuar tek ne sahabët, e dihet se ata kanë transmetuar nga pejgamberi alejhi selam atë që ka qenë e nevojshme për popullin dhe nuk kanë lënë asgjë mangu nga feja, porse ata kanë nxituar para nesh në të mira; pra, sikur të ishte kremtimi i kësaj nate i lejuar dhe prej fesë, këtë do ta kishin vepruar ata para nesh. E dimë se Muhammedi alejhi selam është këshilluesi më i mirë për njeriun, dhe e kumtoi mesazhin në shkallën me të lartë dhe e kreu misionin që e kishte nga All-llahu. Sikur të ishte madhërimi i kësaj feste dhe kremtimi i saj nga feja islame, nuk do të ngurronte [ta bënte këtë] i dërguari alejhi selam e as nuk do ta asgjësonte, mirëpo kur ka ndodhur kjo gjë e tillë? Mësuam se kjo festë (Israsë dhe Miraxhit) nuk është nga feja e pastër islame. Me të vertetë All-llahu e plotësoi fenë për këtë popull dhe e përsosi në formën më të mirë dhe e refuzoi atë që nuk është nga islami i pastër dhe atë që All-llahu nuk e lejoi për umetin tonë, thotë All-llahu ne Kur’anin famëlartë: “Sot jua përsosa fenë tuaj, plotësova ndaj jush dhuntinë time, dhe zgjodha për ju islamin fe,” dhe ajeti tjetër, “A mos kanë ata ortakë (zota ose idhuj) që u përcaktuan atyre fe, të cilën nuk e urdhëroi All-llahu! Po, sikur të mos ishte fjala vendimtare (e All-llahut që shpërblimi dhe ndëshkimi të jenë ne ahiret), do të kryhej dënimi mbi ta, e megjithatë mohuesit do të kenë dënim të dhimbshëm.”
Është vërtetuar nga pejgamberi alejhi selam të ketë thënë në hadith të vertetë: “Kujdes nga risitë,” duke treguar se kjo është humbje – Kujdes për popullin nga ky rrezik i madh dhe shkatërrues, duke i porositur të largohen nga ato, gjë që është vërtetuar nga Muhammedi alejhi selam në hadith të vertetë ku transmetohet nga Ajshja r.a. se ka thënë pejgamberi alejhi selam: “Kush vepron diç që nuk është në pajtim me çështjen tonë, ajo vepër është e refuzuar,” ndërsa nga xhabiri r.a. transmetohet se pejgamberi alejhi selam ka thënë në ligjeratën e së premtës: “Ruajuni nga gjërat e shpikura se çdo e shpikur është risi e çdo risi është humbje.” Transmetohet nga Urubad bin Surijetu r.a. se pejgamberi alejhi selam na këshilloi me këshillat më të larta sa që na dridheshin zemrat dhe na lotonin sytë, dhe ne i thamë: O i dërguari i All-llahut, sikur kjo të jetë këshilla e fundit. Dhe ai na këshilloi duke thënë: ”Ju këshilloj të kini frikë All-llahun, dëgjim dhe respekt ndaj udhëheqësit, edhe nëse bëhet (udhëheqës) dikush nga robërit, ngaqë nëse dikush prej jush jeton më gjatë do të shohë kundërthënie të mëdha, por unë ju këshilloj që të kapeni për Sunnetin tim dhe sunnetin e hulefau rrashidinëve të shkëlqyeshëm pas të dërguarit, atëherë kapuni për ta dhe përqendrohuni me këmbëngulje dhe ruajuni nga gjërat e shpikura, se me të vërtetë ato janë risi e çdo risi është humbje.” Kjo (kremtimi i këtyre festave) është përgjasim me armiqët e fesë islame, krishterët dhe jehuditë të cilët shpikën dhe shtuan në fenë e tyre duke futur risi të cilat nuk i lejonte All-llahu xheleshanuhu, duke u munduar kështu të vërtetojnë mangësinë ne fenë islame dhe ta ofendojnë me qëndrimin se Islami nuk është fe e plotësuar. Dhe nga kjo del qartë se kjo është një katastrofë e madhe (shkatërrim) dhe një gjë e urryer dhe kundërvënie ndaj thënies së All-llahut: Sot jua përsosa fenë tuaj, plotësova ndaj jush dhuntinë Time, zgjodha për ju islamin fe.” Dhe, kjo është kundërshtim i haditheve të Pejgamberit alejhi selam që të kemi kujdes të posaçëm nga risitë dhe të largohemi nga ato. Së fundi shpresoj se kjo çka u përmend nga argumentet do të mjaftojë për një (person musliman) i cili dëshiron të ndjek të vërtetën dhe të urrejë risitë d.m.th kremtimin e natës së Israsë dhe Miraxhit, dhe kujdesi (largimi) nga kjo për arsye se kjo aspak nuk është nga feja e All-llahut; dhe atë se All-llahu na obligoi që të i këshillojmë muslimanët dhe t’ua qartësojmë atyre fenë dhe na e bëri haram (ndaloi) fshehjen e diturisë. Andaj e pashë të arsyeshme këtë vërejtje (qartësim) për vëllezërit muslimanë kundër kësaj risie, e cila është e përhapur në shumicën e vendeve islame, ku disa prej muslimanëve mendojnë se është prej fesë se pastër.
Vetëm All-llahu është mbikqyrës dhe rregullues i gjendjes së muslimanëve në përgjithësi, dhe e lusim Atë që të na e përforcojë neve të kuptuarit e fesë së vertetë dhe të na e bëjë të mundur mua dhe juve që të kapemi për të vërtetën dhe të na forcojë në të dhe të kundërtën - largimin nga risitë. Me të vertetë Ai është përgjegjësi dhe rregulluesi më i mirë. Përshëndetjet qofshin mbi të dërguarin e Tij, shokët e tij, dhe pasuesit e tij deri ne ditën e gjykimit.
Besoj se do ta keshë të qartë se kremtimi i mevludeve nuk është prej fesë së Allahut.Ma bën hallall:"Nuk ka besuar askush prej jush përderisa të dëshiron për vëllaun e tij,atë që dëshiron për vete"(transmeton buhariu dhe muslimi).
SELAM ALEJKUM.ALLAHU NA PËRFORCOFTË KËMBËT NË ISLAM DHE NA BËFTË PREJ ATYRE QË AI ËSHTË I KËNAQUR.AMIN!

Si bazë tjetër për mevludin është edhe kjo: “Theri kurban (akika) për vetveten pas pejgamberllëkut”, e dihet se atë detyrë e pat kryer gjyshi i tij në ditën e shtatë të lindjes së Muhammedit. Ajo detyrë nuk do të duhej përsëritur sikur të mos ishte për qëllim falënderimi ndaj Zotit, që e bëri mëshirë për botën. Ky është pra, edhe një sinjal për ne se duhet përkujtuar dhe shprehur falënderim për ditëlindjen e tij.

Është thënë prej Pejgamberit se Ebu Lehebit do t’i lehtësohet ndëshkimi (adhabi) për çdo të hënë ngase qe gëzuar për lindjen e Muhammedit dhe në shenjë gëzimi e pat liruar nga robëria shërbetoren Thuveibe.

[ramazan_it]

Selam alejkum we rahmetullah we berekatuhu.Ty or vëlla Sabri,a i kryen krejt sunetet që je aq këmbëgulës për kremtimin e mevludit?Edhepse më sipër ta kam argumentu se është risi në fenë tonë.Kur vetë nuk e din saktësisht kur ka lindë Pejgamberi s.a.v.s.,sepse ka mendime të ndyshme tek dijetarët.Apo je një ndër tyre që ke ndonjëfarë interesi persanal nga kremtimi i mevrludit dhe nuk po i pranon argumentet e sahabëve,kur të gjithë e dimë se ata janë shembullorë për fenë ilsame.Ju or vëlla jeni ngulur vetëm në mendimin tand personal se ata që i thua ty si argumente pyet cilindo hoxhë që argumentohen me hadithet të besueshme se kjo që po argumentove ty dhe atë hadithin më sipër nuk kanë aspak domethënje se i përkat kremtimit të mevludit,se po të ishte ashtu do ta vepronin tre gjeneratat e para dhe jo siç mendojmë ne se jemi më të mirë se ata,KURSESI.Dhe ja argument për ty që ju të kremtimit të mevludeve,se mevludi për herë të parë është bërë(citoj:"Ceremonia e parë përkujtimore në botën islame e ditëlindjes së profetit Muhammed,është organizuar në Egjipt në kohën e sundimit të fatimitëve(910-1171)",këtë e kam nxjerë nga "Libri i lutjeve(ilmihal)"të Dr.Mithat Hoxha .Pra a kupton or vëlla se nuk ke argument me sunet të të Dërguarit s.a.v.s.,apo do të vazhdosh akoma të debatosh mbi këtë temë ose të ka mbetur ndonjë argumnet tjetër në rezervë?Të këshilloj si vëlla musliman që të zbatosh sunetet e Muhamedit s.a.v.s.,dhe mos u mir me këto risi dhe e humb kohën kot duke nxjerë argumente pa bazë të posaçme.Ta them këtë sepse s'ka asnjë dijetar që argumentohet kështu si ty me këto që i the më sipër.Në rastëse kam gabuar diçka ma bën hallall se ne jemi të dobët kurse Allahu Xh.Sh.,është më i Dituri.Lus Allahun Xh.Sh.,që të më udhëzojë mua dhe ty,gjithashtu kërkoj prej teje që edhe ty ta bëjshë këtë lutje për mua,sepse në fund ne jemi vëllezër për nga feja Islame.SELAM ALEJKUM TË GJITHËVE NGA VËLLAU JUAJ QË JU DO PËR HIR TË ALLAHUT RAMAzANI