Isa Boletini (1864-1916)

[fegi]

Mbajtja e Kuvendit Shqiptar te Verrat e Llukës
Fazli Hajrizi
Kontributi i Isa Boletinit në organizimin e lëvizjes për çlirim kombëtar (8)
Shokët e miqtë e shumtë, njerëz të thjeshtë e atdhetarë të kulluar të krahinës së Pejës e Gjakovës i qëndruan besnikë Isa Boletinit, i dhanë ndihmë të madhe, duke i ofruar strehim në çastet më vendimtare pas sekuestrimit të pasurisë së tij në nëntorin e vitit 1908. Nga Bellaja Isa Boletini kaloi në Krasniqe të Gjakovës. Në maj-qershor 1909, forca të shumta osmane të udhëhequra nga Xhavit Pasha ushtruan dhunë e terror edhe në krahinën e Gjakovës e Lumës. Pas shtypjes së kundërrevolucionit të 13 prillit 1909, turqit e rinj, të cilët e konsoliduan edhe më tej pozitën e tyre, me anë të dhunës e terrorit diktuan taksa të reja dhe ligjin mbi shërbimin ushtarak, duke hequr kështu maskën e “barazisë, lirisë dhe vëllazërisë”.

Bashkimi i krahinave

Konsulli Italian në Shkup në relacionet e tij e pasqyron gjendjen në Shqipëri, ku konflikti midis shqiptarëve të pakënaqur dhe komitetit xhonturk ishte shumë i ashpër. Isa Boletini dhe atdhetarë të tjerë kosovarë i hynë sërish organizimit të kryengritjeve. Ai, duke qenë se kishte një përvojë të mirë në organizimin e lëvizjes së armatosur për liri, kishte marrë disa letra nga deputetët shqiptarë të Stambollit, ku bënin thirrje për një kryengritje të përgjithshme antiosmane. Kështu, në fund të vitit 1909, arriti të ripërtërijë lidhjet e krijuara në pranverën e atij viti për bashkimin e lëvizjeve të krahinave të ndryshme në një kryengritje të vetme. Pas takimit me parinë e Isniqit, të Malësisë së Gjakovës, të Deçanit, të Pejës etj., u morën vesh për organizimin e një kuvendi te Verrat e Llukës. Për të parandaluar përpjekjet e shqiptarëve për liri dhe njëkohësisht për t’ua bërë jetën edhe më të rëndë, valiu i Kosovës, Maxharr Pasha, në mars të vitit 1910, nisi zbatimin e taksës së oktrovit (taksës së vjetër që u vihej fshatarëve për çdo produkt bujqësor që sillnin në treg). Konsulli Italian, Galanti, në relacionet e tij flet për revoltën e shqiptarëve të Mitrovicës, Vushtrrisë, Prishtinës, Llapit, të cilët ishin ngritur kundër arbitraritetit të valiut të Kosovës. Rolin kryesor e kishte Isa Boletini.

Revolta e madhe

Ai shkoi sa në një krahinë sa në një tjetër, duke zhvilluar një propagandë për nevojën e organizimit të kryengritjes së përgjithshme kundër regjimit xhonturk. Në bashkëpunim me krerët e tjerë, si Hasan Hysen Budakovën, Shaban Binakun, Sulejman Batushën etj., u vendos që të thirret kuvendi tradicional te Verrat e Llukës. Në kuvend, i cili u mblodh më 17 prill 1910, morën pjesë përfaqësues nga Malësia e Gjakovës, nga Vokshi, nga krahina e Podgurit dhe Prekorupës. Isa Boletini ishte angazhuar që në të të marrin pjesë përfaqësuesit e të gjitha krahinave dhe shtresat e shoqërisë shqiptare. Aty, siç njofton edhe këngëtari popullor, u lidh Besa e Dheut:

“Mbledhë shqiptarët bytevi,

N’Mitrovicë deri n’Gusi,

N’Kaçanik deri n’Malsi,

N’verra t’Llukës bajnë pleqni,

N’Verra t’Llukës jan mbledh t’tanë,

Kanë lidhë besën për gjithë anë!”

Në Kuvendin Shqiptar te Verrat e Llukës fjala e Isa Boletinit, i cili ishte zgjedhur komandant i forcave të armatosura, u miratua me entuziazëm nga të gjithë të pranishmit: “Ngrehuni vllazën, të gjithë na të bashkohemi të derdhim edhe ma t’mbramen pikë të gjakut që na ka mbetë, për të drejtat e nder t’atdheut!”

Kërkimi i të drejtave

Risto Siliqi në kujtimet e tij shton se Isa Boletini në këtë kuvend shtroi edhe njëherë nevojën e organizimit të luftës së armatosur, e cila nuk drejtohej vetëm kundër taksave dhe arbitraritetit të autoriteteve osmane, por kishte si pikësynim parësor hapjen e shkollave shqipe për fëmijët shqiptarë, emërimin e gjyqtarëve shqiptarë, hapjen e rrugëve, ngritjen e fabrikave për të mos u lënë djemtë të mërgonin etj. Përmbushja e këtyre kërkesave, sipas tij, do të çonte në realizimin shkallë-shkallë të autonomies së Shqipërisë. Fjala e tij në kuvend se “Toka që e thau osmanllia, lotët tanë nuk mujtën me njomë e tash na kena me e vaditë me gjak shqiptarit”, çoi peshë zemrat e të pranishmëve. Për acarimin e marrëdhënieve midis pushtetit turk dhe shqiptarëve, të cilat kishin arritur kulmin, flet edhe raporti i ambasadorit italian në Stamboll, Nr. 1942/685, dërguar më 22 korrik 1910 Ministrisë së Punëve të Jashtme në Romë: “Qeveria turke është ajo që provokon dhe sulmon. Shqiptarëve u mbetet vetëm të mbrohen. Nuk flitet më për dëshirat e shqiptarëve, por për masat që qeveria do t’i imponojë”.

Heroizmi dhe arti luftarak në Grykën e Carralevës

Më 1 prill 1910 filloi kryengritja e shqiptarëve që në histori mori emrin Kryengritja e Kosovës. Në krye të Kryengritjes së Kosovës e vitit 1910 ishte Isa Boletini, së bashku me 15 krerë të tjerë të njohur, në mesin e të cilëve u shquan sidomos Hasan Hysen Budakova, Shaban Binaku, Idriz Seferi, Bajram Daklani, Sulejman Batusha, Sadik Hallaçi, Emin Bllataviu, Sali Isa, Beqir Bej Karapilko, Hasan Ferri nga Plava, Idriz Guri, Fetah Sherifi, Shaban Sulejmani, Hysen Aga Hasan Loka

[fegi]

Isa Boletini, komandant i talentuar ushtarak popullor
Fazli Hajrizi
Kontributi i Isa Boletinit në organizimin e lëvizjes për çlirim kombëtar (9)
Trimëria dhe strategjia ushtarake e Isa Boletinit u shfaqën edhe në drejtimin e luftimeve kundër ushtrisë turke të Shefqet Turgut Pashës, që filluan në trevën e Ferizajt, në Shtimje, vazhduan në luginën e Drinit, në Pejë e në Deçan e deri në livadhet e Hasan Ferrit në Plavë.

Për t’u mbrojtur sa më mirë nga sulmet, dhuna dhe terrori i ushtrisë osmane, krerët e krahinave të ndryshme të Kosovës u mblodhën te sheshi i xhamisë së Carralevës, fshat në veri të Ferizajt. U ndanë detyra të caktuara midis udhëheqësve. Dy figura të shquara, Isa Boletini dhe Idriz Seferi, mbanin barrën kryesore.

Betejat e Carralevës dhe Kaçanikut

Kështu, në mbrojtje të Grykës së Kaçanikut ishte caktuar Idriz Seferi me luftëtarët e tij, ndërsa Isa Boletini në krye të 2000 kryengritësve të tjerë u nis drejt Grykës së Carralevës për të parandaluar depërtimin e forcave turke në drejtimin Ferizaj-Shtimje-Prizren. Qeveria turke, duke e njohur situatën e tendosur në Vilajetin e Kosovës kishte nisur në drejtim të Shqipërisë forca të mëdha ushtarake për të shtypur kryengritjen shqiptare me forcën e armëve. Në krye të këtyre forcave ndëshkuese ishte vënë Shefqet Turgut Pasha. Isa Boletini dhe Idriz Seferi, të cilët edhe më pare ishin shquar si strategë ushtarakë popullorë, kishin përgatitur një mbrojtje të forte dhe goditje të furishme në grykat historike të Kaçanikut e Carralevës. Për dy betejat më të fuqishme që kanë hyrë në analet e luftërave që ka zhvilluar popullit ynë për liri, flet edhe kënga popullore “Tanë Kosova u mlue n’tim”. Titulli i këngës paralajmëron gjendjen e rëndë në të cilën ndodhej Kosova, ndërsa vargjet pasqyrojnë tmerret që mbolli Dërgut Pasha, në njërën anë, si dhe shpirtin luftarak e liridashës të kryengritësve shqiptarë, në anën tjetër:

“N’Kaçanik dej n’Boletin

Tanë Kosova a mlue n’tim,

A mlue n’tim e i ka dale flaka,

E dogj me topa Dërgut Pasha,

- Çka kanë retë qi po vetojnë?

- Dy drangoj po liftojnë!

Krisi topi , e mloi timi,

- Hej, ç’u ba ky nam shemtimi?

- Po lifton Isa Boletini!”

Isa Boletini përqendroi forcat e tij kryengritëse në dy drejtime. Më 20 prill 1910, ai me rreth 2000 luftëtarë nga Podguri, Drenica, Llapi e Shala e Bajgorës zuri grykën e Carralevës për t’ua pamundësuar forcave turke depërtimin në drejtimin Ferizaj-Shtimje-Prizren, ndërsa grupi tjetër i kryengritësve i udhëhequr nga Idriz Seferi u nis drejt Grykës së Kaçanikut. Të nesërmen, më 21 prill 1910 Isa Boletini me luftëtarët e tij zhvilloi një betejë të ashpër me një kolonë ushtarësh që vinte nga Shtimja në drejtim të Prizrenit, duke u shkaktuar humbje të konsiderueshme. Ai bashkëpunoi me krerët e tjerë, si Hasan Hysen Budakovën, Musa Rahovecin, Azem Astrazubin etj. Shefqet Turgut Pasha, pasi shtiu në dorë Grykën e Kaçanikut, më 6 maj 1910, filloi sulmin drejt Grykës së Carralevës, ku gjendeshin forcat kryengritëse të komanduara nga Isa Boletini.

Strategjia

Në betejën për mbrojtjen e Grykës së Carralevës dolën edhe njëherë në pah aftësitë e Isa Boletinit si komandant i talentuar ushtarak popullor. Duke zbatuar një taktikë të zhdërvjelltë vepruese, manovrimin me shpejtësi e zgjuarsi në rrethanat e krijuara, duke shfrytëzuar terrenin dhe këngën që nuk pushonte asnjëherë, ai ua pamundësoi forcave turke që të depërtojnë deri në vijën ku mbroheshin kryengritësit. Pasi sulmonte në mënyrë të befasishme dhe të përpiktë armikun, tërhiqej menjëherë, duke u kujdesur më shumë për luftëtarët sesa për veten e tij. I porosiste vazhdimisht luftëtarët e tij që të kenë kujdes në kursimin e municionit dhe në këtë mënyrë kishte ngritur moralin e luftëtarëve. Sulmet e rrufeshme të ushtrisë turke të udhëhequra nga Shefqet Turgut Pasha, në mënyrë ballore dhe në të dy krahët duke bombarduar me artileri edhe fshatrat përreth me qëllim që të thyejë rezistencën e kryengritësve shqiptarë, nuk jepnin rezultatet e pritura. Isa Boletini, me disa luftëtarë më të përgatitur arriti të pozicionohet në majën e Carralevës. Edhe përkundër asaj se artileria turke dendësoi zjarrin, luftëtarët shqiptarë, të udhëhequr nga strategu Isa Boletini, nuk e ndalën vrullin, duke luftuar madje edhe trup me trup.

Operacionet luftarake

Sulmet e befasishme e të shpejta të luftëtarëve shqiptarë detyruan forcat turke që të ndërpresin për dy ditë me radhë operacionet luftarake. Sipas burimeve turke, kryengritësit të komanduar nga Isa Boletini, megjithëse pësuan humbje të ndjeshme (mbi 46 të vrarë dhe shumë të plagosur), i mbrojtën me vendosmëri pozicionet. Për luftën heroike të luftëtarëve shqiptarë në Grykën e Carralevës një oficer turk në shkrimet e tij, midis të tjerash, shkruan: “Ne luftojmë kundër një armiku të padukshëm që shfaqet në një pikë, sulmon, pastaj zhduket dhe shfaqet në një tjetër”. Oficerët turq pohojnë se forcat kryengritëse shqiptare kishin një shkallë të lartë organizimi dhe udhëhiqeshin nga njerëz të shkolluar specialistë, të cilët nuk mund të ishin shqiptarë.

vijon

[fegi]

Kontributi i Isa Boletinit në organizimin e lëvizjes për çlirim kombëtar (10)
Fazli HAJRIZI
Plagët e Isës në trup dhe plagët në shpirt
Ndërsa zëvendësi i konsullit francez në Shkup pohon në raportin e tij se kryengritësit shqiptarë luftonin sipas një plani të caktuar e të parapërgatitur, sipas një taktike mjaft të përpunuar. Gazeta “Shqypja e Shqypnis”, viti II, Nr. 1. , 14 qershor 1910, shkruan për Isa Boletinin, i cili shquhej për zgjuarsi në sulmet e kundërsulmet. Ai cilësohej si gjeneral i ushtrisë shqiptare, i cili asnjëherë nuk humbte shpresën dhe besimin në fitore. Pas dy ditësh pushimi, pikërisht më 10 maj 1910, komanda turke ndërmori një sulm të furishëm në të gjitha drejtimet.

Propaganda kundër Isës

Operacionet luftarake kundër Isa Boletinit i udhëhiqte vetë Mehmet Shefqet Pasha. Në Jezerc forcat osmane hasën në rezistencë të fortë të kryengritësve. Pas luftimesh të ashpra, Isa Boletini u detyrua të tërhiqet në drejtim të Carralevës. Derisa forcave osmane u vinin përforcime, Isa Boletini priste kot ndihmën e forcave kryengritëse të udhëhequra nga Sulejman Batusha e Shaban Binaku, të cilat kishin arritur deri në Suharekë dhe aty ishin ndalur. Nën ndikimin e propagandës së huaj se “Isa Boletini lufton për të sjellë Kral Petrin e Serbisë” kishte bërë që edhe Haxhi Rrustem Kabashi t’i kthejë mbrapsht 8000 lumjanët që ishin nisur në krye të Ramadan Zaskokut për t’u shkuar në ndihmë vëllezërve të tyre. Kështu, nga kjo rezulton se gati 14 mijë luftëtarë shqiptarë praktikisht kishin dalë nga Besëlidhja e Verrave të Llukës. Edhe përkundër gjendjes së rëndë me të cilën ballafaqoheshin kryengritësit, sidomos me mungesën e ushqimit e municionit, Isa Boletini vendosi të qëndronte e të luftonte deri në fund, duke kryer njëkohësisht detyrën e komandantit të kalorësisë, komandantit të këmbësorisë dhe atë të ushtarit të thjeshtë. Konsulli italian në Shkup, Galanti, shkruan: “Kryengritësit e shpërndarë në një front shumë të gjerë, bënë një qëndresë pothuaj të çmendur. Në Budakovë u luftua me një guxim të mbinjerëzishëm”.

Tradhtia...

Në Betejën e Carralevës e cila zgjati prej 14 deri më 27 prill 1910, Isa Boletini me luftëtarët e tij ishte matur me forcat e ushtrisë osmane mbi dhjetëfish më shumë në numër dhe të armatosura deri në dhëmbë.

Edhe pse kishte marrë dy plagë në trup dhe shtatë të tjera në shpirt për shkak të tradhtisë, të vrasjes së dhjetëra luftëtarëve dhe plagosjes së qindra të tjerëve, më në fund, kur konsideroi se tashmë kishte ardhur momenti për t’u tërhequr, u dha zemër bashkëluftëtarëve për të çarë rrethimin. Në këto çaste mjaft të vështira ai kishte ditur të ruante moralin e luftëtarëve dhe me gjakftohtësi kishte arritur të veprojë duke kursyer shumë jetë të njerëzve. Mahmut Shefqet Pasha kishte deklaruar se Isa Boletini ishte shpirti i kryengritjes antiosmane dhe se vetëm kur të mposhtet ai, atëherë situata do të jetë në duart e turqve. Në luftimet e përgjakshme midis kryengritësve të Isa Boletinit dhe forcave ushtarake osmane pati shumë të vrarë e të plagosur nga të dyja palët. Turqit lanë të vrarë 65 oficerë. Shkaktar për disfatën e kryengritësve shqiptarë ishte agjentura e huaj nën ndikimin e së cilës ra Rrustem Kabashi e prijës të tjerët.

Tërheqja nga Carraleva

Megjithatë, tërheqja e Isa Boletinit me kryengritësit e tij nga Gryka e Carralevës nuk mund të quhet disfatë. Për ta ishte një fitore e madhe morale, sepse luftuan deri në fishekun e fundit, duke mos u tundur nga pozicionet luftarake. Isa Boletini me luftëtarët e tij, shumica të plagosur, të uritur e të mbetur pa municion, duke konsideruar se kishin humbur këtë betejë, por jo luftën, vendosën që të tërhiqen nga Carraleva. Arritën të kalojnë në Drenicë e prej andej në Podgur të Pejës. Trimërinë, guximin, heroizmin e pashoq, shpirtin luftarak e liridashës të tij në Grykën e Carralevës dhe të Idriz Seferit në Grykën e Kaçanikut i kanë përjetësuar edhe këto vargje të këngës popullore “Çka kanë retë që po vetojnë”:

“Çka kanë retë që po vetojnë,

Dy drangoj po luftojnë,

Në Kaçanik e Carralevë,

Isa Begu e Idriz Seferi,

Durgut Pasha me niqinmi,

Isa Begu me shqiptari!”

Hartimi i një programi

Edhe pse kryengritja e shqiptarëve më 1910 u shtyp me dhunë e terror, Isa Boletini dhe luftëtarët e tij nuk humbën besimin në fitoren e çështjes së drejtë për të cilën populli shqiptar kishte derdhur shumë gjak. Isa Boletini nuk u dëshpërua. Ai ishte i vetëdijshëm se për të realizuar synimet e tij kombëtare, duhet të angazhohet edhe më shumë në drejtim të lidhjes më të mirë të grupeve kryengritëse, zgjedhjes së një udhëheqjeje të vetme dhe hartimin e një program të qartë politik, koordinimit të veprimeve luftarake midis grupeve kryengritëse etj. Prandaj në një rast, lidhur me këtë, thekson: “Kur të bashkohena të gjithë shqiptarët ku jena e të lidhun ndër vedi nji besë shqiptare, do të jena të zotë ta përzamë urdinë e turkut jo ma me armë, por edhe me hunj të gardhit!”

[fegi]

Memorandumi i Gërçës dhe organizimi i kryengritjes
Fazli Hajrizi
Kontributi i Isa Boletinit në organizimin e lëvizjes për çlirim kombëtar (11)
Në maj 1910 Isa Boletini e Hasan Ferri kërkuan nga qeveria serbe që të ndihmojë lëvizjen shqiptare me armë edhe pse as njëri e as tjetri, duke i njohur pretendimet e Serbisë ndaj trojeve shqiptare, nuk ushqenin asnjë iluzion ndaj saj. Për shkak të gjendjes së krijuar, në fillim të qershorit 1910, Isa Boletini me disa krerë kaloi në Mal të Zi, në Nikshiq e më vonë në Cetinë. Krajl Nikolla u përkujdes për Isa Boletinin dhe emigrantët tjerë shqiptarë, si: Hasan Ferrin, Zeqir Binakun, Brah Alinë, Maxhun Nimanin, Zenel Shabanin, Dedë Gjo Lulin, Prend Mirashin etj., me qëllim që t’i përdorë si mish për top në luftën që po përgatitej kundër Turqisë.

Formimi i Komitetit të Fshehtë

Isa Boletini ishte njëri ndër organizatorët e mbledhjes së 4 shkurtit në Podgoricë, ku u formua Komiteti i Fshehtë. Në të u diskutua për gjendjen në Shqipëri dhe për nevojën e ngritjes në luftë në pranverë kundër sundimit turk. Nga Cetina ku ishte vendosur në shtator 1910, mbante lidhje me krerët që vepronin në Kosovë, si në Pejë, Gjakovë, në rrethin e Mitrovicës etj. Ai tashmë ishte i bindur se pa bashkimin e popullit shqiptar në një kryengritje të vetme, nuk ka fitore, prandaj në fillim të marsit 1911, i dërgon një letër Komitetit të Manastirit, ku thekson nevojën e organizimit të kryengritjes me karakter mbarëkombëtar. Ai shpresonte se me ndihmën materiale të Malit të Zi, Italisë etj. do të çoheshin në vend idealet e popullit shqiptar për liri. Mirëpo, qysh në fillim qëndrimi i Malit të Zi ndaj kryengritjes shqiptare ishte i papërcaktuar.

Isa në Cetinë

Krajl Nikolla nuk e dëshironte një konflikt të hapur me Turqinë, prandaj u propozoi kryengritësve shqiptarë që aksioni kundër ushtrisë turke të jetë thjesht i tyre. Ky qëndrim i papërcaktuar i Malit të Zi i bënë të dyshojnë prijësit dhe kryengritësit shqiptarë. Kjo u pa edhe nga takimi që pati Isa Boletini me krajl Nikollën në Cetinë.

Duke kuptuar qëllimet e Krajl Nikollës, i cili përpiqej të shfrytëzonte lëvizjen kombëtare shqiptare për interesat e veta, Isa Boletini iu përgjigj: “T’u ngjat jeta, or zotni, na nuk luftojmë kundër nji mbreti e me na ardhë tjetri, por luftojmë për Shqipni të pamvarun!” Porta e Lartë kishte rënë në gjurmë të veprimtarisë së komiteteve të fshehta, prandaj, për të zbutur gjendjen, Sulltani lëshoi fermanin për faljen e krerëve shqiptarë të kryengritjes të strehuar në Mal të Zi, duke vënë si kusht që të internoheshin në Azinë e Vogël. Edhe Isa Boletinit, i cili ishte dënuar me vdekje, i premtohej se po t’u dorëzohej autoriteteve turke, do t’i falej jeta. Mirëpo ai në një letër të tij që i dërgonte Sulltanit, ndër të tjera, kërkonte “të jetonte në Shqipni dhe popullsia shqiptare të mos i jepte as ushtarë, as vergji e as kurrgja mbretnisë turke…”

Largimi nga Mali i Zi

Isa Boletini bashkëpunoi me Mehmet Shpendin e krerët tjerë, për t’i dhënë kryengritjes karakter të përgjithshëm. Ata i dërguan popullit një thirrje për t’u bashkuar me kryengritjen që do të fillonte. Duke qenë se qeveria malazeze po tregohej gjithnjë e pasinqertë, emigrantët shqiptarë vendosën që të shkëpusin çdo lidhje me të. Për këtë arsye pasoi urdhri që të largohen menjëherë nga territori i Malit të Zi. Në anën tjetër, Porta e Lartë, u përpoq që ta largojë Isa Boletinin nga masat popullore, duke i premtuar edhe falje me kusht që ai të zhvendoset në Anadoll. I ndodhur midis kullës e çekanit Isa Boletini megjithatë vendosi të kalonte në Kosovë. Kështu, në fund të marsit 1911, në krye të 1000 emigrantëve kosovarë, së bashku me Zeqir Halitin e Sulejman Batushën, kaloi në krahinën e Gucisë e prej andej në Rrafsh të Dukagjinit, pikërisht në fshatin Bellajë të Pejës. I frymëzuar nga memorandum i Gërçës, u bë më i vendosur në luftën kundër Turqisë. Prania e tij në Kosovë i shqetësonte pa masë autoritetet turke, prandaj kryetari i Bashkisë së Pejës, Xhafer Tajari, e ftoi në një takim për marrëveshje, ndërsa mytesarifi i Pejës, i ofroi shuma të mëdha parash vetëm që ai t’i nënshtrohej qeverisë osmane.

Hiletë turke

Isa i refuzoi të dy këto oferta dhe vazhdoi aktivitetin e tij, duke takuar krerët popullorë të krahinave të ndryshme, si të Gjakovës, Podgurit, Drenicës etj. Të gjithë shprehnin gatishmërinë dhe besnikërinë e tyre për bashkëpunim. Për të ulur tensionet dhe për të veçuar Kosovën nga kryengritja, qeveria osmane shpalli amnistinë e përgjithshme të shqiptarëve, duke organizuar më 15 qershor 1911 edhe vizitën në Kosovë të Sulltan Mehmet Reshatit V. Sulltani i kishte dërguar një ftesë të veçantë Isa Boletinit për të marrë pjesë në manifestimin e organizuar. Përgjigja e kryetrimit ishte proverbial: “Turqit të presin me muzikë dhe të vrasin mbas shpine!” Kjo tregoi se nuk e kishte ndërmend të merrte pjesë në këtë manifestim.

vijon

[guri79]

Rivarrimi i eshtrave të Isa Boletinit në janar të vitit 2011

Ministri i Kulturës, Rinisë dhe Sporteve (MKRS), Lutfi Haziri, ka bërë të ditur se rivarrimi i eshtrave të heroit kombëtar, Isa Boletini, do të bëhet në janar të vitit të ardhshëm, në kullën e tij në Boletin.
Gjatë vizitës që i bëri të premten vendlindjes së heroit Isa Boletini, ministri Haziri ka thënë se ky angazhim do të jetë në kuadër të vlerave të mëdha të Isa Boletinit, dhe Qeveria e Kosovës ka buxhet të mjaftueshëm për të bërë të mundur realizimin e rivarrimit.
Në anën tjetër, nipi i heroit, Xhavit Boletini, theksoi se ka besim në Qeverinë e Kosovës, se do të ndodhë rivarrimi i eshtrave të heroit, që e benë atë krenar, si dhe mbarë popullin shqiptar.
Ndërkaq, stërnipi i Isa Boletinit, Gazmend Boletini, tha se ndjehet krenar që më në fund do të kenë eshtrat e të madhit pranë vendlindjes së tij.
Kryetari i komunës së Mitrovicës, Avni Kastrati, u shpreh i lumtur që kishte privilegjin të informonte këtë familje në lidhje me rivarrimin e eshtrave të heroit kombëtar.
Më pas, ministri Haziri, së bashku me kryetarin Kastrati, si dhe nipin e heroit, Xhavit Boletini, vizituan hoxhën, Mulla Efendi Asllan Murati, person ky i cili është i vetmi deri më tani, i cili është në dijeni për vendin e saktë ku janë të varrosura eshtrat e Isa Boletinit.
Sipas efendi Muratit, eshtrat e heroit kombëtar, një grup aktivistësh të Mitrovicës para luftës në Kosovë i kanë zhvarrosur nga Podgorica dhe i kanë sjellë në Mitrovicë, përkatësisht në fshatin Zhabar. Ai shtoi se për arsye të pa njohur deri më tani nuk është bërë rivarrimi i eshtrave të Isës në vendlindjen e tij në Boletin.
Ministri Haziri ka vizituar edhe Ansamblin e Mitrovicës, si dhe disa objekte sportive, për të cilat ka premtuar se do të ketë investime nga Qeveria e Kosovës.

[guri79]

Kam deshir qe te shkoj ne fshatin Boletin !

A mundet dikush me m'than se ne cillin drejtim duhet me shku prej Prishtine. A duhet me shku per Mitrovice apo per Podujeve.

Falimderit !

[SERAFIM DILO]

Isa Boletini,eshte nje nga figurat e shquara shqipetare nga me te nenvleresuarit,e nje nga fiset me te persekutuar....

[guri79]

Kam lexuar vone per historin e ketij kolosi dhe jam befasuar .

A ka sternipash te gjall akoma ky ?

[Annika]

Kam lexuar vone per historin e ketij kolosi dhe jam befasuar .

A ka sternipash te gjall akoma ky ?

eshte nje nder njerezit me te zgjuar dhe luftetar qe nxjerre ky vend ...mendoj se do kete pasardhes.......sdo ishte keq te shkonin ne rivarrimin e tij

[Lilo-Ila]

Kam lexuar vone per historin e ketij kolosi dhe jam befasuar .

A ka sternipash te gjall akoma ky ?

Ne shkrimin te cilin e ke postuar ceket nipi dhe sternipi i tij....keshtuqe i bie qe ai te kete pasardhes biles shume te afert ne vije gjaku.Shpresoj qe do kesh kenaqesin te vizitosh vendlindjen e tije dhe te takohesh me te aferm te tij,por nuk di te te tregoje se kah duhet te shkosh per ne Boletin(kjo me intereson dhe mua).