Rexhep Elmazi

[feneri]

PAS SPROVIMIT


Sonte është natë e madhe ! do t'i ndezim zjarret
midiskëputur të vrapojmë malit
askend s'do ta ftojmë në këtë valle
carrokët do të na shmangen nga rrugët
ata si ne - do të na e kenë zili
kurse më të fortët do të shpërvjelin llërët
por kot s'e kemi menden të shmangemi rrugës
mund të çartemi një mijë herë
por njëmijë herë do të lidhemi sërish
do bredhim kolovatemi si të çmendur...

dhe s'do t'u frikohemi gogolave të nesërmen
le të jenë ata me njëmijë brina
dje e kemi matur vehten sa mundemi
me këtë shqisë qumshtore me këtë kurriz

Udhë e mbarë pra shoqëri e vjetër !

dhe mirë u pafshim në ditë të tjera
në mos u pafshim ndonjëherë për mall
kujtimit po ja lamë të na kallë
dhe shprush zjarrin e djalërisë së hershme !

udhe e mbarë udhe e mbarë !...

nëpër shtigje tjera nëpër çaste tjera
mirë se do të gjendemi si dikur rinorë !

[feneri]

NË NJË HAP


hap pas hapi mbërrij pikësynimin atje në largësi
ashtu hap pas hapi por gjithnjë ngadalë syçelë

në këtë rrugë s'jam vetëm - edhe plakun e kam përbri
them: rrugë të gjatë kanë për të ecur këto këmbë !
por kësaj menjëherë i gjegjet nga thellësia një zë

- Këqyr njëherë prapa çun !
ke vajtur shumë larg n'ëndërrat e ditës !

kur kthej sytë - ç'të shoh ?
duke picërruar sytë mezi e dalloj plakun atje larg
por kjo disi më bën të fortë më ngazëllen ky hap
prandaj thërras

- o hajde hajde ngutu pak o plak !
- ah ma ktheve borxhin more bir ! - thotë

E si pra ? në një hap ishim kur u nisëm !

[feneri]

PËRROI QË THER SYTË



atje është ai përroi që ther sytë
atje ku nata zhgjetoi
atje përskaj gjen këngët sapo kanë marrë këmbët

jehojnë butas
luleve u është kthyer bukuria
prej diellit që ngroh avullin e djersës...

Në shpat është shpella e errët vjeshtore
gjer në zgurën e bjeshkës
rrashtat janë aty banorë
frika të rrok prej syve të vdekur
prej asfaltit të zhbiruar në kafkë

atje është ai përroi që ther sytë !
një zë atje prore e ndien
një këngë që flokët rrënqeth
nënat atje kanë mbetur pa bij
rrashtat e tyre i gjejnë
i marrin i bajnë ndër duar
si druvarë të ngarkuar

prej përroit që therr sytë e zemrat.

[feneri]

NJERIUT QË E HËNGRI TOKA TË VERDHË


shumë ditë kanë hyrë mes meje e teje
ti në amshim e unë në rrugë
por unë i tëri jam bërë trung foleje
ku cicërron ti si zog zëlehtë

më dole pas shpine që të mos të shoh dot kurrë
një-një u bëre me të ziun dhe
edhe sot më tingëllojnë fjalët tua burrërore
ndonëse trup e fëtyrë ishte si një fëmijë !

u shtange duke buzëqeshur
si të ishe zemërgur as çerpiku s'të luajti
vërtetë një nënë le të shkretë dhe një motër të re
por të qau gjithkush dhe jo vetëm ai
që me ty bashkëvuajti

Pas shpine kur ike para na dole
një shkuarje e çuditshme me gjurmë të përhershme
ata që të panë edhe sot pyesin plot gojën
si shkoi vallë aq heshtur pa thënë njëherë dhembjen

Çdo çast që shkon çdo natë çdo muaj
ti nuk ik kah harresa kah zvetnimi
çdokush mundohet prej teje diçka të ruaj
kush fjalën kush punën e çdokush qëndrimin !

Trupi yt shpejt u kthye në dhe
por fytyra s'të kalbet se e ke me ne !

[feneri]

2.


Nga larg kur ndjej gurgullimën
në mua formohet një gjiratore
dhe nuk kam zemër të dëgjoj vajin
mu në këtë ditë kur të gjithë shkojmë
në pritje të haresë , atje në shpat
dikush qanë nga vetëmia me gjasë
Dada për Bacin e saj


Në këtë ditë
kur para syve të tu sheh gëzim e vaj
misterin e kësaj bote
natyrën duke përzier
të hidhtën me të ëmblën
të cilën ne e quajmë jetë


në këtë ditë
kur gjithçkafja merr krah përsëri
çfarë zëri duhet lëshuar grykave
për t'i thirrur të vijnë në jetë
të gjithë ata përjetësisht
të gjymtuar
me nga një këmbë me nga një krah.

[bili99]

NË NJË HAP


hap pas hapi mbërrij pikësynimin atje në largësi
ashtu hap pas hapi por gjithnjë ngadalë syçelë

në këtë rrugë s'jam vetëm - edhe plakun e kam përbri
them: rrugë të gjatë kanë për të ecur këto këmbë !
por kësaj menjëherë i gjegjet nga thellësia një zë

- Këqyr njëherë prapa çun !
ke vajtur shumë larg n'ëndërrat e ditës !

kur kthej sytë - ç'të shoh ?
duke picërruar sytë mezi e dalloj plakun atje larg
por kjo disi më bën të fortë më ngazëllen ky hap
prandaj thërras

- o hajde hajde ngutu pak o plak !
- ah ma ktheve borxhin more bir ! - thotë

E si pra ? në një hap ishim kur u nisëm !

I nderuar Feneri , rrofsh qe ke sjelle Poetin Rexhep Elmazi....me pelqyen poezite se di se si u ndala tek kjo poezi, u ndala tek keto vargje...per nje rruge pa ndalur, tek nje vazhdimsi e perjetshme,gjysh , stergjysh,bire..femije..vazhdimesi-ardhmeri....
Lavdi vepres se Poetit Martir Rexhep Elmazi,
Me nderime,
bili99

[feneri]

NDERKOHË



Fli qetë o shpirt oj hije
për të fundit herë po të vështroj
atë fytyrë gatitur për kurban
se si tymi në qivur ta mbulon
duke lojtur trembshëm në gjumë
sikundër zmbraps gjak'sorin në sulm

Që tani ke filluar së treturi!...
akoma me shpirt dheut i përngjan
nesër këso kohe kur të kesh mbaruar
në fuqitë madhore të përbindshit të zi
askush s'do vargohet në rrjeshtin e zi
por me shtëmba në duar do mbushin ujë në krua
vdekjen tënde do ta shënojmë me gëzim

Gjersa s'ke marrë udhë
në këtë rrugë pa kthim si ushtari fli
qëkur ke lindur ti këtë ditë ke pritur
në çasti e fundit i madh pët t'u rritur.

[feneri]

S V I N G A


Dikur edhe ti ke qenë njeri
ose bishë sypërgjakur që tmerron
gjersa padroni yt me fuqinë e tij si me magji
s'të hukati dhe me të Zotit vullnet
të ngriu në gur për t'ja ruajtur portalin
sundimtarit të urryer urdhëruesit tënd të egër
të vetëquajtur Zot i tokës

sa krenar e mban ballin sa madhështore atë fëtyrë
megjithatë në brendi të zen dëshirë e flaktë
që të ngjallesh rish e të lëvizish atë qafë të ngurtë
dhe grykësisht ta hash padronin tënd atë Zot
që të dënoi aqë gjatë të rrish i ngurtë
vetëm për t'ja bërë qejfin atij
zotit tënd mizor që luan me ty si të dojë

prej nga e muar ai këtë të drejtë ?
vallë, veç pse ishe ti i butë pa sherr
apo pse ishte ai i fortë dinak dhe mizor ?

edhe të vdekur gjithkush ta ka frikën
kurse padroni yt ai i marrë po të ishte gjallë
çdokush kish për ta tallur me sarkazmën apo edhe troç
e ti vetëm po ta luash qafën ose qepallën
tërë piramida kish për t'u tundur
o e tanishmja Sfingë
o i dikurshmi njeri i mirë !

[feneri]

ENIGMA


që je ti e s'jam unë
për këtë s'është fajtor asnjëri
pos teje që - je
sepse edhe unë edhe ti
mund të mos jemi fare ndaj atij
të tretit që është, prandaj
për këtë s'është fajtor asnjëri
pos atij

pse s'jemi unë e ti dhe - është ai
i treti, për këtë s'është fajtor asnjëri
pos atij të katërtit, sepse edhe unë edhe ti edhe ai
mund të mos jemi fare ndaj atij
të pestit - që është, ndaj
për këtë s'është fajtor asnjeri, pos atij
të gjashtit...prandaj

i gjashti është fajtor
bashkë me të pestin
bashkë me të katërtin
bashkë me të tretin
bashkë me të dytin
pos meje
të parit
që kam të drejtë për të qenë
e që këtë gjithkush e di
madje edhe ti - që je
në vend meje
që s'jam

[feneri]

DUELI


ajo që jemi na bën diçka që s'ishim
ky është shkaku i harresës
por para së gjithash edhe para harresës
është ajo që humbëm
është ajo që gjetëm

le t'i ngrehin pra smirëzeztë
përmendore madhështore
vehtes meritës së tyre jo
njërës prej dy vlerave tona të shartuara
drojës e cila në çastin e funfdit
e goditi rëndë guximin jetëgjatë
stolinë e dritareve të kasollave

tash a na ka hije të marrim lahutën në dorë
ndërsa në mangall prushin e ka mbuluar hiri
kjo hije e dikurshme e zjarrit të gjatë
jo ! s'është ironi por marri bashkë me ironi
kur të mësojmë buzëtharbër
se arbitër ishte e vërteta
në këtë duel të çuditshëm

dhe atëherë do të themi
ti marri je dysh në katror !